Ikzelf heb niet zoveel gevoel in de tepels, wel pal eromheen, alsof de zenuwen verlegd zijn. Ze zijn vaak ingetrokken (rechts meer dan links) en daar heb ik mee moeten leren leven. Vooral bij borstvoeding geven was het een probleem, er moesten kunststof doppen opgezet worden omdat de kleine anders geen melk kreeg. Dat probleem was bij kind nr. 2 net zo erg.
Aan mijn tepels kan je niet aflezen of ik geil ben of opgewonden raak, een "mooi-moment" beleef (kan van alles zijn, van mooie vent tegenkomen tot en met mooi liedje of mooi huiselijk tafereeltje), je ziet het alleen aan mijn tepels wanneer ik het echt koud heb... blauwe lippen en klappertanden verraden me echter eerder...
Als ik geen zin heb: afblijven van mijn bos hout. Als ik te porren ben: zachtjes de borsten in hun geheel strelen en kneden en beide eerlijk evenveel aandacht geven, anders trekken de tepels naar binnen om niet meer buiten te komen. Ben ik geil, dan is zachtjes bijten en trekken over het gehele oppervlak van beide borsten meer dan toegestaan. Het heeft dan wel geen enkele nut om dan "de radio harder of zachter te zetten", oftewel aan de tepels zelf te komen, want dat laat me qua gevoel tot aan het auw-moment siberisch. Alleen bij kou of klaarkomen steken mijn tepels spontaan heel even hun kopjes op.
Mijn man heeft hele gevoelige tepels waar ik tijdens het voorspel aan mag knabbelen en zuigen. Tijdens de sex mag ik ook bijten. Soms ben ik daar best jaloers om, dat hij dat allemaal wel meteen voelt en dat het zo'n effecten op hem heeft...
Toen onze oudste zoon 3 weken oud was, had hij verschrikkelijke huilbuien, ook tijdens de borstvoeding. Wie kreeg 'm stil? Precies: papa met z'n tepels waar niks uitkwam. Dat heeft mijn man een dag volgehouden. De link naar fopspenen was gelegd en die hebben we toen gehaald bij de nachtapotheek. Kind blij, ouders blij. Zoontje sliep vanaf dat moment 's nachts door en wij moesten er niet elk uur meer uit. Met zoontje 2 hadden we al fopspeentjes in huis voor het geval dat.... die had echter een ander probleem waardoor we er elk uur uit moesten...