Daar zit denk ik wel een boel waarheid in, kreeg van de psychiater te horen dat ik misschien iets te beschermend was over mijn eigen kinderen maar dat hij dit nog altijd beter vond dan andersom, maar zou best wel veel daarmee te maken kunnen hebben.quote:Op donderdag 29 oktober 2009 07:23 schreef Alicey het volgende:
[..]
Als je altijd alles maar zou relativeren zou je niet leven. Je merkt juist dat je leeft doordat je niet eindeloos lang alles kunt relativeren. Het is zo "natuurlijk" om liefde en erkenning van ouders te krijgen, dat dat altijd zal blijven steken. Juist als je er verder zo doorheen zit, zal dat dan steken....
Nog maar een knuffel!
Weetje, kritiek is zoveel makkelijker op de een of andere manier..quote:Op donderdag 29 oktober 2009 14:34 schreef Tha_Erik het volgende:
Ik wil je ook best een kutwijf noemen, als je daar beter mee overweg kan![]()
.
Ja echt heel erg goed, weet er alleen niet zo goed mee om te gaanquote:Op donderdag 29 oktober 2009 14:35 schreef Alicey het volgende:
Geeft een goed gevoel he Logician, wanneer die liefde en goedheid uit onverwachte hoek komt?
Klopt. Ik zelf heb ook heel snel het gevoel dat mensen complimentjes niet menen. Dat ze het zeggen om maar vriendelijk te zijn, ipv dat ze het echt vinden.quote:Op donderdag 29 oktober 2009 14:38 schreef Logician het volgende:
[..]
Weetje, kritiek is zoveel makkelijker op de een of andere manier..
Liefde accepteren in welke vorm dan ook is zo confronterend en zo veel moeilijker
Wat lief!!quote:Op donderdag 29 oktober 2009 14:26 schreef Logician het volgende:
gvd zeg, lig ik hier weer te janken
Ik zou een poos geleden een jurkje kopen van een meisje via markplaats maar kon telkens geen vervoer regelen en zelf niet rijden/fietsen omdat ik dit niet meer maar door mijn fibro/meds, toen had ze aangeboden om bij mij langs te komen, maar telkens kwam er iets tussen, slechte dag en de diagnose van mijn zoontje en nu gister dat ik niet kon door de hersenschudding. Krijg ik net ineens een kaartje in de bus 'Hoi misshien gek omdat we elkaar niet kennen maar.. heel verhaal dat ze zelf ook heel lang ziek was geweest en dat ze het heel erg vond en dat ze me graag een hart onder de riem wou steken op deze manier.. zo lief.. heb er echt geen woorden voor..
Denk dat het ook te maken heeft met onzekerheid, zoiets van hoe kan iemand mij nu aardig vinden of weet ik veel wat terwijl ik weet dat ik een goed persoon ben van binnen maar toch als een ander het zegt vind ik het moeilijk om te geloven, best stom eigenlijk hé? En toch kan je er niets aan doen.quote:Op donderdag 29 oktober 2009 14:48 schreef Tha_Erik het volgende:
[..]
Klopt. Ik zelf heb ook heel snel het gevoel dat mensen complimentjes niet menen. Dat ze het zeggen om maar vriendelijk te zijn, ipv dat ze het echt vinden.
Ja ik heb net een mailtje gestuurd en ook gequote wat ik hier neerzette en dat ik echt heel erg geraakt ben, ook aan de andere 'anonieme' fokster, ben zo sprakeloos, maar het voelt zo fijn.quote:Op donderdag 29 oktober 2009 14:49 schreef Qebbel het volgende:
[..]
Wat lief!!Ik zou misschien een kaartje terugsturen dan, ofzo. Dat zegt wel genoeg dan voor haar,toch? Wel fijn dat er nog zulke lieve mensen zijn! Zo iets kleins kan je dan eigenlijk zo veel goeds doen!
Een eenvoudige blijk van waardering is vast genoeg.quote:Op donderdag 29 oktober 2009 14:39 schreef Logician het volgende:
Ja echt heel erg goed, weet er alleen niet zo goed mee om te gaanwil dan 1000000x dankje zeggen en zelfs dan voelt het nog niet genoeg.. maar het raakt me enorm
Onzinquote:Op donderdag 29 oktober 2009 15:00 schreef Logician het volgende:
Heb alleen het gevoel nu dat ik het hele topic aan het kapen ben met mijn 'bleh' dat is niet mijn bedoeling geweest, maar toch bedankt
| Forum Opties | |
|---|---|
| Forumhop: | |
| Hop naar: | |