Het OUD Estafette topic deel 11

Laura en Basboussa indrukwekkend hoor.

trui, het was geen vraag aan mij, maar ik ken verschillende ASS moeders en zij zijn zeker niet allemaal een minder goede moeder dan de niet-ASS moeders. Zij staan er wel vaker bij stil en ik hoor wel dat ze soms wat moeite hebben door de ASS, maar doordat ze dat van zichzelf weten, is het niet een gigantisch probleem.

dank je, Yppy!

*Schop*

De Secret Santa komt er weer aan! Hét moment om alle verhalen nog een keer te lezen zodat je goed op de hoogte bent van iedereen die weer meedoet dit jaar En ook van wie niet

zal je zien, tref ik iemand die er niet in staat en waar niets van terug te vinden is

Is dat niet een goede reden om dit topic weer nieuw leven in te blazen? Zijn vast wel een heleboel nieuwe fokkers bijgekomen?
Heb het in het verleden wel eens langs zien komen, ga me maar eens echt inlezen in mijn mede-fokkers!

oke orea leef je uit !

quote:

Op maandag 1 november 2010 16:35 schreef Orea het volgende:

Ik ben ook wel benieuwd naar jou

ik doe wel niet mee aan de secret santa maar wel benieuwd naar de verhalen.....

Jaaa Orea! Kom maar op!

quote:

Op maandag 1 november 2010 18:29 schreef Sorbootje het volgende:
Jaaa Orea! Kom maar op!

Jij bent ook nog niet geweest!

Nee, maar mezelf ken ik al en Orea niet

hallo, niet lullen maar vullen graag!

jaa orea, ga je gang! Leuk om hem weer nieuw leven in te blazen. Ik vond het vorig jaar maar verrekte moeilijk.

Oke!! Nog een vraag die jullie graag beantwoord willen zien??

Ik ga er vandaag mee aan de slag.. doe mijn best hem vandaag te posten!

hoe ben je op fok verzeild geraakt?

Ik klim in de pen! Euh, toetsenbord!

Goed. Eens wat meer info over mij...

Mijn echte naam is Kirsten en ik werd bijna 30 jaar geleden geboren in Naarden. Mijn moeder was aan de pil en zou overgaan naar het spiraal, et voila. Daar was ik (vasthoudend typje ) best wel even schrikken want mijn moeder was net 19 geworden, maar ze zijn ervoor gegaan..

Ik heb niet een heel leuke, stabiele jeugd gehad. Mijn vader was en is een alcoholist en bedenk alle facetten die daarbij horen en je hebt mijn jeugd. Toen ik 9 was kreeg ik een zusje. En 2 jaar daarna gingen mijn ouders scheiden. Niet lang daarna had mijn moeder een nieuwe relatie en toen ik 14 was kwam daar ook nog een broertje!

School fietste ik eigenlijk altijd zo doorheen. Ik was zo iemand die overal (of misschien wel: nergens ) echt bijhoorde. Ik kon met iedereen opschieten. Zowel met de 'popi's' als de 'alti's' en alles daartussen. Thuis ging het niet lekker en ik pakte vrij snel de verzorging van mijn zusje op me, deed het huishouden (ik ben eigenlijk altijd vrij netjes geweest, en mijn ouders.. euh die waren het tegenover gestelde.. echt tot smerig aan toe...dus ik pakte dat op ), boodschappen etc. etc.

Tijd voor huiswerk was er dus niet echt. Ik heb de mavo met vlag en wimpel gehaald, wat, als ik er nu op terug kijk, al knap is. Toch is het jammer dat ik, door alles op de achtergrond, geen kans heb gehad om bijvoorbeeld naar de Havo of hoger te gaan.

Tot mijn 15e ben ik opgegroeid in Bussum, toen verhuisden we naar Hilversum. Omdat mijn ouders het ook niet al te breed hadden ben ik na de Mavo gelijk gaan werken. Wat dat betreft is mijn verantwoordelijkheidsgevoel erg groot. Al sinds ik op mijn 12e een krantenwijk had, ging mijn salaris naar mijn ouders. Of spullen voor mijn zusje, of boodschappen. Dat deed ik overigens wel vrijwillig. Zodra mijn salaris er was ging ik 'shoppen'. Voor mezelf kocht ik dan eigenlijk niets. Best heftig, voor een 12-jarige, besef ik me nu.

Ik ging veel stappen in Hilversum (ook het huis onvluchten, denk ik nu achteraf..) had 2 baantjes ('s morgens vroeg op het Mediapark in de catering, ontbijt maken voor de mannen van 538 enzo en daarna ging ik door naar mijn adresjes van de thuiszorg) en zo kwam ik de dagen wel door.

En zo leerde ik M. kennen (in 1998, ik was bijna 18) hij stond achter de bar in 'mijn' stamcafé. M. is 6 jaar ouder. We kwamen in contact doordat ik een tongpiercing had laten zetten, en diezelfde avond ( ) in 'mijn' kroeg stond en zei: kijk eens! Hij zei: ik heb nog nooit met iemand gezoend die een tongpiercing heeft.. Ik zei: no way!! En zo kwamen we in contact..

Hij was net uit een relatie en wilde rust. Ik riep ook om het hardst dat ik geen relatie wilde, maar ooh wat was ik direct gek op die jongen! Ik had wel wat 'vriendjes' gehad, maar dat was het allemaal niet.. Op M. was ik direct knettergek. Een leuke tijd volgde! We waren alleen vrienden (Uhuh, maar ik bivakeerde daar wel elk weekend als de kroeg sloot ging ik met mijn vrienden naar het nachtcafé, M. ging schoonmaken en als hij klaar was smste hij en stond ik voor het nachtcafé te wachten en ging met hem mee).. een geweldige kerst volgde. Mijn hemel wat was ik verliefd!

Met oud en nieuw zijn we in de auto gestapt 's nachts om mijn moeder een goed nieuwjaar te wensen.. en die zag natuurlijk al vrij lang wat er tussen ons gebeurde en heeft M. apart genomen.. En hem (vrij dwingend maar op een leuke manier zo was mijn moeder ) verteld of hij wel zag hoe gek ik op hem was.. en dat ze snapte dat hij er niet zomaar in wilde springen na zijn vorige relatie, maar dat hij geen spelletjes speelde met mij maar het allemaal wel serieus nam... En dat was net het zetje wat hij nodig had..

Want een week of 2 later, vertelde hij me: je bent hier zo vaak.. wat zou je ervan vinden om je spullen eens op te gaan halen en hier in te trekken? En zo geschiedde! En zo woonde ik ineens samen. Het ging super, ik ging van de catering naar een commercieel administratieve baan bij een makelaarskantoor (gestimuleerd door M.: zeg lieverd, jij KAN dat! Probeer het, wat heb je te verliezen? Hij gaf mij het vertrouwen wat ik miste..) hij kreeg de kans mede-eigenaar van een bedrijf te worden, maar moest daarvoor wel 2 keer 3 maanden naar de andere kant van de wereld (de antillen)..

Voor hem een super kans! Maar hij twijfelde.. want wij hadden immers nét een relatie.. en zou dat wel goedgaan.. We hebben het er niet eens lang over hoeven hebben, ik heb direct gezegd: GAAN! Onze relatie voelt goed, dan is dit de beste test. Jij krijgt nu een kans die je niet kunt laten lopen.. Daar ga je spijt van krijgen. Nu kan je nog! Als we 'later' kinderen hebben, dan kan dit niet meer zomaar.. GAAN!

En dus, in ons eerste jaar, is hij 2 keer weggeweest. En het ging goed. Het heeft ons eigenlijk veel dichter bij elkaar gebracht.

In de jaren daarna werd mijn moeder ziek, ze is in 1 jaar tijd afgevallen van 130 kilo, naar 65 kilo. Na een opname kwam het eruit: Anorexia. Ook heb ik mijn moeder een tijd niet gezien. Maar we hadden het inmiddels bijgelegd. Begin 2004 belde mijn moeder mij. Ze ging scheidden van haar man. Echter, het was problematisch om een woning te vinden, ze zat met de kinderen.. en we kregen de vraag: zou ik tot ik iets anders heb gevonden, tijdelijk, bij jullie mogen komen wonen. Doordeweeks, want in de weekenden wilde ze wel in Hilversum zijn voor de kinderen. M. en ik
hebben het goed van alle kanten besproken en zijn accoord gegaan.

Best lastig, het ging wel, maar er is toch ineens iemand in je huis. Ook al is het je moeder.. Enfin, in augustus vertelde ze dat ze toch terug ging naar Hilversum, want dat ze de kinderen miste.. En wij vonden het prima. M. en ik besloten te gaan trouwen.. We waren inmiddels 5 jaar samen en het leek ons een mooi moment! In September zijn we in ondertrouw gegaan. Wat waren we happy en wat voelden we ons volwassen

En toen, toen kwam die zondag in November.. M. en ik waren lekker een dagje naar de sauna geweest en kwamen thuis. Er stond een politieauto in de straat. Wij keken elkaar nog aan en zeiden al: goh, bijzonder. Nooit politie hier! Kwamen thuis, waren nog geen 10 minuten binnen of de bel ging. Of ze binnen mochten komen.. En wat de relatie tussen "naam van mijn moeder" en mij was (ze stond hier natuurlijk ingeschreven, ik heb natuurlijk de achternaam van mijn vader, zij inmiddels haar meisjesnaam weer ivm de scheiding) en toen ik zei dat dat mijn moeder was liep de agente bleek aan en vroeg me te gaan zitten..

Mijn moeder is die dag omgekomen bij een verkeersongeval (ik schrijf verder bewust geen details). Liet mij (23 inmiddels) mijn zusje (14) en mijn broertje (9) achter. Een hele heftige tijd volgde. Inmiddels zijn we 6 jaar verder. Mijn zusje is totaal de verkeerde kant op gegaan, heeft nog bij ons gewoond maar is psychisch zo in de war dat ook ik haar niet kon helpen. Zelf ben ik pas 2 jaar geleden toegekomen aan het verwerken van e.e.a.

Een half jaar na haar overlijden, trouwden we. Een heel bijzondere, mooie maar ook heftige dag. Gelukkig wist ze dat we gingen trouwen, kende ze M. en ik kan wel zeggen dat die 2, 4 handen op 1 buik waren M. en ik hebben zo'n fijne relatie, zo anders dat hoe zij in haar huwelijken zat. En ik ben blij dat ze heeft kunnen zien dat ze zich over mij totaal geen zorgen hoeft te maken.

Dat M. en ik kinderen wilden, was al duidelijk vanaf het moment dat we elkaar ontmoeten. Door een afwijking in mijn eileiders was bij mij al heel vroeg (op mijn 16e ) bekend dat zwanger worden niet vanzelf zou gaan. Vlak na ons trouwen zijn we dan ook de 'molen' ingestapt, en daar kwam vrij snel: ivf uit. Heftige trajecten die een behoorlijke impact hebben en waarbij resultaat uitbleef volgde. Tot ik in 2008 niet meer kon. Ik kwam met een burnout thuis te zitten. Goddank kreeg ik alle medewerking van mijn werkgever, die natuurlijk mijn hele voorgeschiedenis kende en waarvoor het alleen maar een kwestie was van wanneer ik toe ging geven dat ik al een hele lange tijd op mijn tandvlees liep.

Ik denk ergens ook dat de eerste 2 ivf-en misschien wel daarom ook niet zijn gelukt. Ik kwam in contact met een steengoede psycholoog en eind 2008 kreeg ik weer adem, zag ik alle mooie dingen weer. Ik heb van ver moeten komen, maar kon gelukkig al mijn geluk zien! Mijn inmiddels man onze relatie die zoveel heeft doorstaan door randfactoren, maar die, ipv dat we verder van elkaar af zijn komen te staan, ons héél dicht bij elkaar heeft gebracht!

Wat een geluk! Ik kreeg een andere baan (ging naar het hoofdkantoor, werk dus nóg steeds bij hetzelfde bedrijf ) omdat ik uit de stressige commerciele omgeving wilde. Nu eerst rust.

We deden nog de 2 cryo pogingen, maar die mislukte en hebben toen de keuze gemaakt om onze laatste ivf bij een andere kliniek te doen. November vorig jaar deden we deze poging en het resultaat kent iedereen hier geloof ik wel

Onze geweldige dochter Leia Jolie.. En wat genieten wij van het ouderschap! Het is nog zoveel meer (in zeer positieve zin) dan we ooit hadden durven dromen. Het was het allemaal waard en zonder erover na te hoeven denken zouden we het allemaal zó weer doen!

Na al die heftige jaren, is mijn leven in 2008 omgedraaid. Tijd om eens niet de verantwoordelijkheid voor anderen te willen nemen, die niet geholpen willen of kunnen worden, maar het geluk voor mezelf te vinden! En dat is gelukt! Ons gezinnetje is geboren en oooh wat genieten wij hiervan! Heerlijk burgerlijk in ons huis met tuin, 3 katten. Een fietskar Ook hebben we allebei een motor.. nu Leia er is rij ik zelf niet zoveel (niet omdat ik niet wil, maar het is wel fijn als het pak goed past qua veiligheid.. en aangezien er best wel wat zwangerschapskilo's zijn blijven plakken ) maar volgend jaar gaan we dat zeker weer oppakken!

Door dit alles (en uiteraard heb ik niet alles opgeschreven, dan zou ik een heel topic, of meerdere, kunnen vullen, maar dit zijn de highlights) heb ik geleerd positief te zijn. Ook al is het moeilijk, alles komt goed. Soms ben ik zelfs misschien wel iets te positief, maar dat trekt me door lastige dingen heen! Ik heb nagenoeg geen familie meer, ben veel mensen in een heel korte tijd verloren en het doet me beseffen ten volste te genieten. Van elke dag, van ieder ding. Het kan echt zó voorbij zijn. En natuurlijk miep ik nog regelmatig over kleine dingen. Denk dat dat ook wel mens eigen is maar regelmatig tel ik mijn zegeningen!

Waar hou ik allemaal van? Qua films, sci-fi, actie, avontuur! Ik verslind boeken bij het leven.. vooral als ik op vakantie ga (minimaal 1 boek per dag/2 dagen ) en dan het liefst boeken van bijv. Karin Slaughter, Tess Gerritsen. Medische Thrillers. Qua muziek heb ik een heel brede smaak. Van klassiek tot hard rock, techno, trance.. was ook regelmatig op een Awakenings feestje te vinden!

Hoe ik hier verzeild ben geraakt? Ik kende fok! al omdat mijn moeder hier jaren terug ook zat, met een heerlijk Rel Account (hoofdzakelijk met K_i_m geloof ik.. die ken ik ook al sinds mijn 16e en zij was één van de beste vriendinnen van mijn moeder ) ik heb zelf pas in 2005 een account aangemaakt (NieTTus) door Progje (destijds mijn collega) en ben voornamelijk gaan posten in Als zwanger worden.. waar ik heel veel aan heb gehad! Begin 2009 was ik toe aan vernieuwing en kwam dit Orea account in beeld

Lang verhaal, hopelijk niet te warrig (Leia gaf me even de tijd door lekker te tukken dus ik dacht: snel snel!)

Orea, mooi maar heftig verhaal. En de liefde voor M. spat van het scherm af! Wauw.

Wat een verhaal Orea! Je hebt een boel meegemaakt maar klinkt erg positief. Ik krijg er een eind goed al goed gevoel bij!

wat klink je gelukkig Orea!

Orea, heftig! En wat een liefde spreekt eruit voor M Jullie zijn ook een heel fijn stel, vind ik. En ik ben zo blij dat je zo gelukkig bent. Dat lees je, dat zie je. Heerlijk

quote:

Op dinsdag 2 november 2010 12:13 schreef miss_sly het volgende:
Orea, heftig! En wat een liefde spreekt eruit voor M Jullie zijn ook een heel fijn stel, vind ik. En ik ben zo blij dat je zo gelukkig bent. Dat lees je, dat zie je. Heerlijk

dat dus idd!

Orea wat heb je een boel heftigs meegemaakt
Ik ben zo blij dat het nu zo goed met jullie gaat! Je komt op mij ook over als een heel positief, lief persoon, maar ook als heel sterk.

Thnx all!! En ja, wij zijn heel gek op elkaar, nog steeds.. 11 jaar alweer

En dan ben ik zo trots dat ik mijn dochter (hopelijk) een hele fijne, stabiele, zorgeloze jeugd kan geven met een papa en een mama die heeeeel erg veel van elkaar houden... Zo anders dan wat M. en ik kennen uit onze jeugd

Poeh Orea. Alles.
Ik vind je een sterk prachtmens!
Alle liefde en geluk zijn je gegund.

orea ik zit hier met kippenvel en tranen in mn ogen
wat een heftig verhaal, maar wat schrijf je zo ontzettend liefdevol over M. en Leia
je bent een heel mooi mens!

orea, ik was alweer helemaal vergeten dat jij eerst nieTTus was.
maar pfoeh, wat een bewogen leven heb jij al achter de rug. wat moest je al vroeg 'groot' zijn... ik ben erg blij te lezen dat 't nu zo goed gaat met jou en je gezin, alle goeds gewenst samen!

Heftig Orea! Maar nu klink je erg gelukkig

En wat leuk dat jullie motorrijden Ik pas wel in mn pak, maar kan niet meer op de motor
En nu met Rienk zit ik ook niet meer achterop, boek is dicht voor mij..

Ja! _{ik rij een CBR 600F! Sportief genoeg vind ik jij zit met je pols hè?} achterop zal ik nooit meer gaan _{dat is dus precies hoe mijn moeder is omgekomen, achterop de motor, schuivert, vangrail.. op slag dood... Ik wil zelf controle houden!}

quote:

Op dinsdag 2 november 2010 15:45 schreef Orea het volgende:
Ja! _{ik rij een CBR 600F! Sportief genoeg vind ik jij zit met je pols hè?} achterop zal ik nooit meer gaan _{dat is dus precies hoe mijn moeder is omgekomen, achterop de motor, schuivert, vangrail.. op slag dood... Ik wil zelf controle houden!}

_{Wat vreselijk joh! Reden ze alleen? Wat is er met de bestuurder gebeurd?
Een vriend van ons is 2 jaar geleden ook omgekomen, klaverbladbocht, maar hij reed niet hard. Gleed onderuit en klapte tegen de vangrail. Alles gebroken en overleed in het ziekenhuis. Ze reden met zn 5en, 3 ervan hebben hem zien vallen..}

Ik zit inderdaad met mn pols, dus zelf rijden is echt geen plan meer. En inderdaad, als je eenmaal zelf rijden kan wil je ook niet meer achterop. Ik heb zelf ook geen motor meer, maar kan één van mn aanstaande pakken. Ergens wil ik het wel weer hoor, maar denk dat ik het gewoon ook niet meer moet doen. Ik acht mij zelf niet goed genoeg iig..

[ Bericht 1% gewijzigd door Vlinder op 02-11-2010 18:10:25 (Even de zin aangepast. Had niet goed gelezen) ]

Mooi verhaal om te lezen, Orea. Als ik aan jou denk, denk ik als eerste aan je positiviteit. Die komt ook in je verhaal weer het meest prominent naar voren. Ik probeer er een voorbeeld aan te nemen.

weer zo'n indrukwekkend verhaal

Heftig Orea. Maar wat klink je nu gelukkig!

Wat Claudia zegt! En ik vind je een geweldig mens.

Orea wat een bewogen leven en hoe mooi je liefde voor M het spat er gewoon van af

Jemig Orea, wat een verhaal! En wat klink je positief en gelukkig!

ik merk ook heel veel verdriet in je verhaal, en heel veel liefde...
woont je broertje nog wel bij jullie?

Pfff Orea, heftig heb jij het gehad, maar je merkt door het hele verhaal dat de liefde tussen jou en je man zo overheersend is, dat het goed komt, hoe dan ook. En dat zie je ook wel!

Dat zeg je goed Mijsje _{mijn broertje woont bij zijn vader}

En dank jullie wel allemaal voor de reacties!

en who's next?

Goeie, wie zijn er nog niet geweest??

quote:

Op dinsdag 2 november 2010 20:53 schreef Orea het volgende:
Dat zeg je goed Mijsje _{mijn broertje woont bij zijn vader}

En dank jullie wel allemaal voor de reacties!

staat in de op toch?
wie er geweest zijn iig

Orea, wat leuk om meer over je te lezen. Wat een heftig verhaal, wat een boel verdriet. En wat anderen al voor mij gezegd hebben, de liefde voor M spat echt uit je verhaal, zo mooi!

Orea, ik vind het toch zo bijzonder, en zo mooi, dat je ons dit hebt willen toevertrouwen! Je hebt een heel bewogen leven gehad (understatement of the year ) en het is toch zo fijn te lezen dat je jezelf er zo positief onder hebt kunnen houden en dat je je ondanks al die narigheid wél staande hebt gehouden.. Het geluk dat jij nu voelt is niets minder dan welverdiend, echt! Je bent een sterke vrouw en een prachtmens

Jeutje, wat een verhaal Orea. Je hebt het wel heel mooi verwoord, zowel de mooie, lieve, romantische dingen, als die waar je (veel) verdriet van hebt (gehad). Ik vind het heel knap dat je dit zo open en bloot aan ons toevertrouwd... maakt je een mooi mens!

Zou ik mogen? Ik heb eigenlijk wel behoefte mijn verhaal te vertellen

quote:

Op dinsdag 2 november 2010 12:32 schreef Orea het volgende:
Thnx all!! En ja, wij zijn heel gek op elkaar, nog steeds.. 11 jaar alweer

En dan ben ik zo trots dat ik mijn dochter (hopelijk) een hele fijne, stabiele, zorgeloze jeugd kan geven met een papa en een mama die heeeeel erg veel van elkaar houden... Zo anders dan wat M. en ik kennen uit onze jeugd

Ik vind dit zo fijn om te horen, maar dat weet je wel . . .

_{dit is geloof ik één van die weinige keren per jaar dat ik de emo smilie gebruik waar hij eigenlijk voor is bedoeld .}

quote:

Op dinsdag 2 november 2010 23:55 schreef Sorbootje het volgende:
Zou ik mogen? Ik heb eigenlijk wel behoefte mijn verhaal te vertellen

Niet dat ik er veel over te zeggen heb, maar ik vind dat eigenlijk wel een goed idee!

quote:

Op dinsdag 2 november 2010 23:55 schreef Sorbootje het volgende:
Zou ik mogen? Ik heb eigenlijk wel behoefte mijn verhaal te vertellen

Ik zou jouw verhaal graag lezen!

Sorbo, ik ben ook erg benieuwd naar jouw verhaal ik geef hem aan je door! Vraag ga ik even bedenken, net wakker enzo

Oeh ik ben benieuwd Sorbo!

Ja, Sorbootje, was jij nog niet geweest? Ben heel benieuwd naar je verhaal!

Skiet even op juh, Sorbooooo

Orea moet nog een vraag bedenken!

quote:

Op woensdag 3 november 2010 14:55 schreef McLaura het volgende:
Skiet even op juh, Sorbooooo

Ja joh, zit hier de hele tijd te kijken voor een update!

De vraag hoeft niet tegen te houden om de rest vast te vertellen hoor

Maar ik ben een beetje inspiratieloos

Hoe ben je aan sisqo gekomen? Aan de kat himselve, de naam en waarom steekt ie altijd zijn tong naar iedereen uit? (sorry voor de vreselijk stomme vraag hoor! Als iemand een betere heeft, voel je vrij )

Ja, die kat is zo onbeleefd

Oooh, Orea, wat een mooi verhaal! En wat vreselijk verdrietig dat je moeder is overleden.
Heel, heel veel geluk met je verse gezinnetje!

Sorbo, ben je nou al begonnen?

Sorbo ik ben ook heel benieuwd!

Wat leuk dat jij nu iets gaat schrijven, Sorbo Ik wil het graag lezen hoor

leuk Sorbo, ik ben ook nieuwsgierig!

quote:

Op dinsdag 2 november 2010 23:55 schreef Sorbootje het volgende:
Zou ik mogen? Ik heb eigenlijk wel behoefte mijn verhaal te vertellen

Ben erg nieuwsgierig!

Orea, jeetje wat een verhaal. Ik had het nooit vermoed, zoveel verdrietigs al meegemaakt. Wat goed, fijn, mooi, alles ! dat je zo gelukkig bent met je leven, met je lieve man en prachtige dochter .

Ik ben er echt van onder de indruk.


Sorbo ik ben ook benieuwd.

Orea, wat een heftig verhaal! Ik had echt nooit geraden dat je zulke zware tijden hebt gehad, omdat je juist zo'n stralend persoontje bent (kan ook niet anders met Leia ). Het lijkt me zo vreselijk moeilijk om niet de steun te hebben van je moeder wanneer je zelf moeder wordt. Ik sta er nauwelijks bij stil, maar ik moet echt vaker mijn zegeningen tellen.
Dank je voor je openhartigheid. Je bent een mooi mens (van buiten en van binnen)

Ik heb nu ook pas de verhalen van McLaura en Basboussa gelezen. Wat een mooie openhartige verhalen.. Orea, jouw verhaal vind ik ook heel bijzonder. En ik heb helemaal nooit geweten dat jij NieTTus was..

Ik ben bezig, maar heb gisteren de hele dag geslapen, sorry!

quote:

Op donderdag 4 november 2010 12:35 schreef Sorbootje het volgende:
Ik ben bezig, maar heb gisteren de hele dag geslapen, sorry!

Ja zeg, slapen doe je maar in je eigen tijd

Ik ben echt heel erg benieuwd naar je verhaal

Ok, hier gaat ie dan!

Grofweg 31 jaar geleden zag ik het levenslicht in het pittoreske veendam . Twee schatten van ouders, die geen cent te makken hadden, hebben voor een heel onbezorgde vroege jeugd gezorgd in een (wel echt) mooi Drents dorp. Ik kreeg de vrijheid om, samen met mijn jongere broertje, buiten te ravotten. Ik bouwde hutten, klom in bomen en ving kikkers (waar ik heel voorzichtig mee omging, behalve die ene keer toen ik met mijn vader mee vissen was gegaan. Ik had kleine kikkers gevangen en mijn vader droeg me vlak voor we naar huis gingen op ze vrij te laten. Ik dacht daar anders over en stopte ze allemaal in mijn broekzakken. Onderweg in de auto vond mijn vader me opvallend stil. Eenmaal thuisgekomen was ik zo verdwenen en even later kwam ik tevoorschijn met een emmer vol kikkertjes. Ze hadden het wonder boven wonder overleefd. Dit verhaal komt elk jaar zo rond kerst weer bovendrijven als de familie bijeen is).

Op school was ik gelukkig. Ik was een gangmaker en een durfal. Niet op het gebied van sport (bang voor de bal), maar wel als het ging om stoere praatjes en opvallende kleding. Na de basisschool ging ik naar de mavo bij ons in het dorp. Ik had hoog gescoord op de cito-toets, maar was nog erg speels en wild. Een kleine school dichtbij huis leek mijn ouders beter. Ik weet tot op de dag van vandaag niet of dat nou zon slimme keuze was. Ik heb nooit echt geleerd om te studeren, om hard te werken voor resultaat. Na de mavo deed ik de havo en ook dat ging me gemakkelijk af.

Maar eerst nog even terugkomen op mijn tijd op de mavo. Toen ik veertien was kreeg ik een vriendje. Dat liep vreselijk mis *knip* ik voel me er niet prettig bij dat het hier staat, vandaar dat ik even knip.

Ik kreeg het moeilijker met authoriteit. Het escaleerde nooit echt, maar ik werd brutaal en ging me steeds meer tegen alles en iedereen afzetten. Thuis ging het ook moeizamer. Het is dat ik uit een erg warm nest kom, daarom ben ik toch redelijk op de rails gebleven. Toch bleef ik zwijgen over wat er was gebeurd en ik ben niet van plan het nu nog te vertellen. Ik kan oprecht zeggen dat ik het volledig verwerkt heb. Ik vergeet het niet, maar ik heb het wel vergeven. Voor mezelf.

Toen ik een jaar of zeventien was onmoette ik mijn vriend A.. Hij was heel lief en geduldig en heeft mij rust gebracht. Toen ik in Leeuwarden creatieve therapie ging studeren, was ik meer bij hem dan in LWD. Toen ik na het eerste jaar stopte met mijn studie, ben ik dan ook bij hem ingetrokken. Ik was toen achttien. We hebben het drie jaar goed gehad samen, maar toen was de kaars echt gedoofd bij mij. Hij was té lief. Dat klinkt misschien hard, maar ik denderde met mijn fikse temperament volledig over hem heen.

Ondertussen was ik ook met een nieuwe studie begonnen en weer gestopt. Ik kreeg een baan bij een overheidsinstelling waar ik het goed naar mijn zin had.

Ik heb na het verbreken van die relatie weer een half jaar bij mijn ouders gewoond. Dat ging best goed, maar na dat halve jaar waren we allemaal aan meer privacy toe. Ik vond een kamer in Groningen, met een lekker tuintje. Ik kreeg een nieuwe vriend. Hij kwam uit Zeeland en eerlijk gezegd was dat niet echt serieus. Toen zag ik het niet, maar achteraf was het gewoon angst om alleen te zijn en de vakantiesfeer van mijn weekenden in Zeeland die het aantrekkelijk maakten.

Na een klein jaar solliciteerde ik binnen de overheidinstelling op een nieuwe baan. Eén van de leden van de sollicitatiecommissie was B.. Ik was vreselijk zenuwachtig, maar zolang ik me op hem focuste ging het goed. Ik voelde me meteen heel erg op mijn gemak bij hem. Ik kreeg de baan, maar niet dankzij B. B. heeft tegen de rest van de commissie gezegd dat hij zich terugtrok, omdat hij een andere dan zakelijke belangstelling voor me had en niet objectief kon zijn. Toen ik aan mijn nieuwe baan begon kwam ik er al snel achter dat B. getrouwd was en drie kinderen had. Een regelrechte NO GO dus. Maar ondanks alles bleven we elkaars gezelschap opzoeken. Ik beëindigde mijn relatie met de jongen uit Zeeland, want als ik zulke sterke gevoelens voor iemand anders kon toelaten, zat het niet goed.

Op een avond, nadat we allebei een avonddienst hadden gedraaid, gingen we iets drinken samen. Gewoon vriendschappelijk, maakten we onszelf wijs. De spanning was om te snijden, maar we hielden het bij een netjes klopje op de arm. Meer konden we toch ook echt niet doen?!

De maandag daarop volgend zag B. er nogal moe uit. Hij vroeg me of we in de pauze een stukje konden wandelen. Dat hebben we gedaan. Hij vertelde me dat hij vreselijk verliefd op me was. Dat hij het aan zijn vrouw had verteld en dat zij hem de deur wees. Dat hij niets van me verwachte, maar toch wilde dat ik het wist.

Om een heel lang verhaal kort te maken, de vrijdag daarna is hij bij me ingetrokken op mijn kamer van 17m2. Daar hebben we een jaar lang samen gewoond. Een vreselijk heftige tijd. Vre-se-lijk verliefd, maar ook ontzettende schuldgevoelens. Gevoelens van verdriet over de pijn van de kinderen. B. is uit puur schuldgevoel drie keer teruggegaan naar zijn ex, om vervolgens volledig verward weer voor mijn deur te staan. We hebben elkaar in dat ene jaar door en door leren kennen.

Na dat jaar zijn we naar zijn huis in FRL verhuisd. In dorpje waar ik nog nooit geweest was. Daar woonde ik ineens in een huis dat B. en zijn ex samen hadden laten bouwen. Waar ze met hun kinderen hadden gewoond, tegenover de beste vriendin van zijn ex. Op zijn zachtst gezegd ongemakkelijk.

En ineens kwamen om het weekend drie kinderen over de vloer. Ik was 23 en was stiefmoeder. Gelukkig is dat altijd goed gegaan. Ze hebben mij wonder boven wonder in hun hart gesloten en ik hen. Ik ben nog elke dag blij met hun open houding naar mij. Dat had ook heel anders gekund en ik had het ze niet kwalijk kunnen nemen.

Na een paar jaar kochten B. en ik een nieuw huis. In hetzelfde dorp, want de kinderen hadden daar vriendinnen en we wilden ze niet nog meer stabiliteit ontnemen. Daar begon ik me echt op mijn plek te voelen. Ik viel 35 kilo af. Voor het eerst in heel lange tijd voelde ik me goed in mijn huis en mijn leven. De ex van mijn man trouwde opnieuw en kreeg nog een kind. Dat bracht ook rust. We leerden normaal met elkaar om te gaan. Iets waarvoor ik nog altijd bewondering heb. Ik weet niet of ik het op had kunnen brengen als ik in haar schoenen had gestaan.

B. en ik wilden geen kinderen. We hadden genoeg aan zijn drie kinderen waren we van mening. Daar was ik heilig van overtuigd. Tót mijn schoonzus (en beste vriendin) baarmoederhalskanker kreeg. Ze had ons net verteld dat ze nog zo graag een kindje wilde met haar vriend. Dat zette ons allebei zó aan het denken! Wilden we écht geen kind? Misschien toch wel! We gaven onszelf een jaar bedenktijd. Als we eind 2008 nog steeds een kind wilden, zouden we ervoor gaan. In dat jaar 2008 bleek de tumor zodanig groot te zijn, dat de baarmoeder van mijn schoonzus verwijderd moest worden. Hun droom viel in duigen, terwijl wij druk plannen maakten. Toen mijn schoonzus zei dat draagmoederschap hun enige kans was op een kind, riep ik in een opwelling: Als ik dat toch eens voor jullie zou kunnen doen!. Dat kon ik gemakkelijk roepen, want om in aanmerking te komen moet je een zwangerschap voldragen hebben en geen kinderwens meer hebben. Ik was nog niet eens zwanger. Sterker nog, we hadden nog geen besluit genomen.

Eind 2008 was ons verlangen zo sterk gegroeid dat we besloten te proberen een kind te krijgen. Eén kind om ons gezin compleet te maken. Op1 januari stopten we met voorbehoedsmiddelen en eind januari had ik een positieve test in mijn handen. Ik was overdonderd door de snelheid waarmee ik zwanger raakte. Ik was ervan uitgegaan dat het minstens een jaar zou duren. In de tijd dat ik overgewicht had was ik eens een half jaar met de pil gestopt en niet ongesteld geworden. Ik dacht dat er iets m

[ Bericht 1% gewijzigd door Sorbootje op 04-11-2010 20:47:49 ]

Ik dacht dat er iets mis met me zou zijn. Uiteraard warenw e wel vreselijk blij. Nu ik zwanger was, kwam de vraag omtrent draagmoederschap weer bij ons boven. Mijn schoonzus (inmiddels genezen) en zwager hadden ook heel voorzichtig gepolst hoe ik er inmiddels over dacht. Ik wist het echt niet! Ik was net zwanger. Voelde zoveel. Zou ik het kunnen? Negen maanden een kindje dragen en dan achter blijven zonder baby?

Ik parkeerde het vraagstuk en genoot van mijn zorgeloze zwangerschap. Af en toe hadden we het erover, maar de conclusie bleef dat we niet konden besluiten, zolang ik zelf nog niet bevallen was.

In oktober werd onze prachtige Isabeau geboren na een relatief eenvoudige bevalling. Leuk vond ik het niet, maar wel te doen. En wat werd ik verliefd op onze dochter. Nooit had ik me voor kunnen stellen hoe geweldig het zou zijn. Ook al waren de eerste maanden loeizwaar (ze huilde erg veel en sliep matig), ik was gelukkig!

Pas na een maand of vier, nadat we een heel openhartig gesprek hadden gehad met mijn schoonzus en zwager, hakten B. en ik de knoop door. Ik weet het nog precies, we reden op de afsluitdijk en B. zei: Denk jij wat ik denk?. Ik zei: Ja, we gaan het doen.

De week daarop zagen we mijn schoonzus en zwager weer en hebben we het verteld. Het was een emotionele avond, waarop we nog dichter bijelkaar kwamen. Wat een mooie vriendschap met zn vieren!

Inmiddels is Isabeau 1 jaar en is het een ondernemende, eigenwijze dreumes met een vrolijk karakter. B. en ik zijn samen gelukkiger dan ooit en we hebben na een traject van medische en psychologische keuringen groen licht gekregen voor het draagmoederschap. Ik voel me dankbaar dat ik dit mee mag maken, wat een bijzonder traject!

Volgend jaar september gaan we beginnen met het terugplaatsen van de ingevroren embryos. En dan maar hopen dat het lukt.

Ik kan oprecht zeggen dat ik een zielsgelukkig mens ben!

En dan nu de vraag van Orea. Een originele vraag in OUD
Sisqo hebben we via MP overgenomen van mensen met een zwaar allergisch kind. Ik viel op zijn bizarre uiterlijk. Hij bleek daarnaast ook nog eens een hart van goud te hebben. Het is een pers met stamboom. Zijn bekkie is echter zó plat en zijn tong zó lang, dat die tong altijd naar buiten hangt. Geen gezicht, maar het zorgt bij mij bijna dagelijks voor lachbuien. Hij is onzindelijk, pist het hele huis onder, mist een stuk van zijn staart, kan geen normale brokjes eten, neigt naar overgewicht, kortom; een beetje een freak. Maar een betere kat kun je je niet wensen!

En dan nu de standaard vragen nog even:

Hobbies: schilderen, tekenen, KOKEN (das eerder een passie), lezen etc

Boeken: Ik vond De Engelenmaker erg goed, verder Mulischfan, maar ik kan ook genieten van een lekkere Karin Slaughter of een sappige Wallander.

Films: La vita e bella, Tilsammen, Der Untergang, Bye bye Lenin

Waar kun je me s nachts wakker voor maken? Sushi en sashimi en voor een goede risotto. Oh en voor San Daniele ham, of culatello, of vers gebakken zuurdesembrood, of voor een rijpe, zure sinaasappel of.

Leukste uitspraak? Hmm ik zie eigenlijk van bijna alles de humor wel in. Kan niet kiezen!

Ik ben niet altijd zo lang van stof hoor!

Whoei Sorbo, mooi verhaal! Ff laten bezinken, hoor, kom er zo op terug.

Ik zit helemaal te bibberen. Schijtlijster ben ik!

Wat een verhaal Sorbo, mooi mens!
Ik was hier toch maar weer eens gaan lezen ivm secret santa enzo. Het blijft toch leuk om mede-OUDers beter te leren kennen op deze manier. Ook wel bijzonder.

Sorbootje zoals je schrijft, overkomt via internet en ook de keren dat ik je gezien heb, ben je zo'n fijn mens! En dat je dat ene immens grote goede kunt doen voor een ander, draagmoeder zijn, dat bewonder ik echt enorm.

Wauw, wat een verhaal Sorbootje! Geweldig zeg, dat je draagmoeder gaat worden. Dat lijkt mij zo moeilijk..

_{(nooit geweten dat er een max zit aan een post... )}

Mooie manier om geconfronteerd te worden mijn eigen langdradigheid

En bedankt voor de reacties

Sorbootje, wat een mooi verhaal, en wat mooi geschreven! Het valt helemaal niet op dat het lang is, want het leest zo lekker weg
Wat fijn dat het ook goed gaat met je stiefkinderen, ondanks de manier waarop jij en B. bij elkaar gekomen zijn. Dat had inderdaad wel anders uit kunnen pakken zeg Volgens mij zijn jullie een heel leuk gezin zo
Anyway, ik vind je een tof mens! En heel veel succes met het draagmoederschap, ik vind het zó stoer, zó mooi dat je dat gaat doen! Echt, respect!

Wat vind ik het fijn dat alles zo goed heeft uitgepakt voor jullie, Sorbo! Je hebt iets ontzettend verdrietigs meegemaakt maar hebt het zo te horen goed kunnen verwerken. En je romance met B. klinkt groots en meeslepend! Ik vind het ook mooi om te lezen hoe correct hij zich heeft opgesteld, al zal dat voor hem indertijd anders gevoeld hebben.

Uit je verhaal maak ik op dat je enerzijds een vrouw bent van opwellingen - je noemt jezelf ook altijd ongeorganiseerd en chaotisch - maar anderzijds toch ook zeker gewoon een verstandig mens dat nadenkt over haar keuzes. Dat blijkt ook wel uit hoe je omgaat met het draagmoederschap. Ik vind het knap! En B. kan zich volgens mij geen leukere vrouw wensen, om over Isabeau nog maar te zwijgen die een fantastische moeder heeft.

quote:

Op donderdag 4 november 2010 13:59 schreef Sorbootje het volgende:
Ik zit helemaal te bibberen. Schijtlijster ben ik!

Haha, da's toch helemaal niet nodig? Als iemand een vrouw met ballen is, ben jij het wel! Echt, je verhaal bevestigt mijn beeld van jou. Je bent een oersterke, liefdevolle vrouw, die weet wat ze wil, maar een warm hart heeft voor alles wat haar dierbaar is.

En zoals Claudia ook zegt, ik vind dat je een geweldige balans hebt tussen ratio en emotie.

Bedankt voor jullie lieve woorden.

Sorbootje, mooi verhaal, heftig en bijzonder. Ik vind het draagmoederschap echt zo bewonderingswaardig.

Wat zij hierboven allemaal zeggen

Bijzonder, mooi verhaal. Fijn dat jij en B. zo'n fijn gezinnetje zijn nu, met Isabeau en haar zusjes en broertje! En inderdaad, dat jij (hopelijk, ik duim mee dat het allemaal gaat lukken!!) je schoonzus kunt gaan geven waar ze zo naar verlangen!

Wat een verhaal Sorbo! Ik vind de liefde tussen B. en jou echt heel erg bijzonder. Hoe netjes jullie het aangepakt hebben, etc. etc. Ik kom weer eens niet uit mijn woorden maar ik vind jullie gewoon stoer! Ik word altijd blij van je.
Wbt het draagmoederschap, ik vind het zo ontzettend knap dat je je lijf zo ter beschikking kan stellen aan het geluk van een ander (en indirect natuurlijk ook weer geluk voor jullie).
Ik hoop oprecht dat het zwanger worden en blijven heel soepeltjes gaat en dat er een prachtig mooi neefje of nichtje van je uit voortkomt.

Mag ik je nog een vraag stellen?
Wat vinden B.'s kinderen uit zijn eerste huwelijk van jullie voorgenomen draagmoederschap?

Keshet, we hebben besloten het pas te vertellen als we groen licht hadden. En dat hebben we nu, dus dat gaan we op korte termijn doen.

En ik ben zelf niet trots hoor, op hoe mijn relatie met B. is begonnen. Er zijn ook echt dingen die ik destijds anders aan had moeten pakken. (om maar een voorbeeld te noemen, ik had van B. af moeten blijven tot hij alles met zijn ex afgerond had en ik vind het te gemakkelijk om het erop te schuiven dat ik jong was (22) ) Natuurlijk hadden we er een nog grotere puinhoop van kunnen maken, maar ik vind het moeilijk om terug te denken aan de pijn die we veroorzaakt hebben.

Wat een mooi verhaal Sorbo!

En ik wist niet (of heb niet goed geluisterd) dat je groen licht hebt! Hoe gaaf is dat dan!!!!

Hopelijk gaat het allemaal voorspoedig, en krijgt IsaB als ze ruim 2 is een neechje!!

sorbo, bedankt voor je verhaal! echt fijn dat 't zo goed is gegaan tussen B's oudste kinderen en jou. werken jij en B nog steeds bij dezelfde instelling eigenlijk?

Sorbo, wat een mooi verhaal en erg mooi geschreven. Ik vind het ook erg bewonderingswaardig dat je draagmoeder gaat worden voor je schoonzus!!

Lieve Sorbo, zoals zo velen het al zeggen, je komt over als een oersterke vrouw en je hebt een hart van goud. Je bent een super mama voor deBeau en een geweldige vrouw voor B, ook voor J, O en D ben je heel eerlijk en dat je voor K. een kind op de wereld wil zetten vind ik echt helemaal geweldig
Ik denk dat ze het allemaal maar getroffen hebben met jou en ik ben echt oprecht blij dat ik je ken

Het is goed dat je dat benadrukt, Sorbo. Wij lezen jouw kant van het verhaal en dat lijkt een romantisch verhaal met een happy ending. Als je het verhaal van zijn ex-vrouw zou lezen, zou het een heel verdrietig verhaal zijn, misschien wel een onbegrijpelijk verhaal, want hoe kun je nu je mooie gezinnetje achterlaten? En dan toch nog teruggaan, en weer weggaan, en teruggaan... En in dat verhaal zou jij de jonge blondine zijn die we als duivelin af zouden schilderen.

Daarom vind ik het juist zo knap dat jullie er zo goed uitgekomen lijken te zijn, terwijl het voor jullie allemaal op een bepaalde manier een rotsituatie is geweest. Zijn ex heeft de liefde hervonden, jullie zijn gelukkig met elkaar en de kinderen gaan er goed mee om.

Trui, we werken allebei nog steeds voor dezelfde instelling, maar niet meer in dezelfde plaats (gelukkig )

Momenteel gaat het door een onenigheid wel even wat stroever tussen B. en zijn ex, maar daar komen we wel weer uit. Over het geheel genomen gaat het goed, vooral tussen haar en mij (hoe bizar dat ook is)

Wat een verhaal Sorbo
Mooi geschreven en wat hoop ik dat er over een poosje een mooi neefje of nichtje voor Isabeau komt! De vriendschap die je beschrijft klinkt geweldig en ik hoop dat Isabeau en haar neefje of nichtje in de toekomst net zo'n mooie band zullen krijgen.
Verder is er boven mij al een hele hoop geschreven en ik kan me daar alleen maar bij aansluiten.

Dankjewel voor dit kijkje in je leven!

sorbo wat een ontroerend en bijzonder verhaal

Sorbo mooi en ontroerend verhaal.

Sorbootje, meisje, vrouw. Wat een levensverhaal.
Ik vind je een stoere. je bent zo open, en het is mooi wat we zien, ondanks alle pijn en verdriet.
Echt, ik neem mijn hoed voor je af.

Sorbootje wat een mooi en ontroerend verhaal. Wat fijn dat de kinderen van B jou zo goed accepteren en dat je ook met zijn ex goed overweg kunt.
Dat je draagmoeder wordt voor je neefje of nichtje vind ik heel bijzonder, je bent zo sterk!

Wow wat een verhaal sorbo, mooi om en beschreven!