Hoi Fok!kers,
Ik ben afgelopen maandagochtend op de scooter vertrokken naar werk. Ik reed rond 07:55u weg van huis, en zou 10 minuten later aankomen op werk. Net voordat ik op werk aankom (jaja, ik woon vrij dichtbij), moet ik bij een kruispunt linksaf slaan. Ik rijd daar op het fietspad, wat naast de grote weg ligt, en houd me door het rijden op het fietspad keurig aan de verkeersregels. Ik rijd met verlichting, helm op, papieren etc, alles bij. Laptopje op de rug in een rugzak om te gaan werken. Net voordat ik bij dat kruispunt aankom, is er achter een "weg"restaurant een inrit. Deze inrit leidt tot een parkeerplaats/rustplaats voor truckers.
Ik kijk uiteraard goed vooruit naar de situatie op de weg, en zie uit diezelfde uitrit, waar overigens haaientanden op de weg staan, een auto langzaam komen aanrijden. Ik kijk in de auto en zie dat de vrouwelijke bestuurder alleen maar naar links kijkt, en niet mijn richting (rechts dus) in. Ik minder ondertussen vaart, en rijd nog zo'n 35 a 40 km. per uur. Exact op het moment dat ik de auto wil passeren geeft die vrouwelijke bestuurder ineens gas. Ik vol in m'n ankers, maar het is te laat. Uit reflex steek ik beide benen buiten de scooter, voor het geval ik om mocht vallen dat ik dan nog een soort van grip zou hebben. De auto rijdt mij in de linkerflank aan, en ik val met scooter enal op de grond. Helaas zit mijn linkeronderbeen precies tusen de auto en de scooter in, bekneld dus.
Ik gier het ondertussen uit van de pijn, lig half op de grond, en voel mijn enkel en scheenbeen vreselijk pijn doen. Ik trek m'n helm van mn kop af en leg die op de grond. De bestuurder stapt uit en zegt letterlijk (quote):
" ow sorry ik had je niet gezien, dit is mijn schuld, gaat het??"
Nee, natuurlijk gaat het NIET, je rijdt me net aan
Ik heb toen mijn vriendin gebeld, die zsm is gekomen met de auto. ondertussen stopt er een auto en komt er een man aanlopen, die zegt dat ' ie alles heeft zien gebeuren. Ik krijg zijn gsm nummer, en sla dat zo goed en kwaad als het gaat/kan direct op in mijn telefoon. De vrouw die me aanreed geeft me ook haar gsm nummer, en ook dat sla ik direct op. De man van de bestuurder biedt aan mijn scooter te parkeren, uit het zicht van de weg, zodat ie in ieder geval niet gejat kan worden. Prima, ik geef m de sleutel en even later komt ie terug en staat de scooter op slot en netjes uit zicht geparkeerd. Mijn vriendin arriveert ondertussen en ik stap in de auto, en we rijden direct naar het ziekenhuis.
Daar heb ik zo'n 3 uur gezeten, foto's laten maken, pilletjes gehad tegen de pijn etc, afijn, jullie kennen het je wel voorstellen. Mijn enkel blijkt niet gebroken te zijn, maar ernstig gekneusd. Ondertussen staat er al een bult op de binnenkant van mijn enkel ter grootte van een halve tennisbal, en ik zie dat mijn scheenbeen een aantal flinke krassen / schrammen heeft. Wij uiteindelijk op krukken naar huis, en ik zit nu al zo'n 4 dagen met m'n poot omhoog.
Maandag een paar uur na het ongeluk die vrouw gebeld, en verteld hoe het er voor stond. Ze was heel begripvol aan de telefoon. Ik meteen gevraagd of ze langs kom komen om een schadeformulier in te vullen, zodat ik haar gegeven had, en het aan de verzekering kon doorgeven. Ondertussen is het vrijdag, en ik heb practisch geen contact meer gekregen, zelfs na zo'n 25 keer bellen, voicemail inspreken, sms sturen etc. Ik ben ondertussen wel achter d'r adres gekomnen, maar het kenteken van de auto weet ik niet meer, helaas.
Wat nu?
Ik zit wel mooi in de ziektewet zo, en kan vrijwel niets. Ja, poot omhoog, en tv kijken. Maar mooi niet werken dus. Kut. En maar geen contact, wel al 3 keer toevallig aan de lijn gekregen die mensen, maar afspraken komen ze niet na, ze zijn dus nog niet langsgeweest !!!!
Hoe moet ik dit nu verder doen?
Ik weet het onderhand niet meer.
Iemand advies?
(we plannen om zo naar dat adres te rijden (vader en ik ) en maar kijken of we ze te pakken krijgen, en dat formulier invullen), maar al dat niets wordt, wat dan?