Parijs-Tours 2009 (vanaf 15.25 uur op tv)

Parijs-Tours is een Franse eendagsklassieker die verreden wordt in oktober. De wedstrijd start in Saint-Arnoult-en-Yvelines en eindigt in Tours. Sinds 2005 is deze wedstrijd onderdeel van de UCI ProTour.

'Als Parijs-Tours begint, dan begint de herfst echt' wordt ook wel gezegd. Het parcours is vaak gehuld in een dikke mist. Het peloton wordt opgejaagd door een ijzige herfstwind en blaast zo hard dat waaiervorming vaak onvermijdelijk is, of blaast vol op de kop, waardoor de snelheid gematigd blijft. Door deze weersomstandigheden is het voor groepen vluchters moeilijk om als kopgroep de finish te bereiken. Het peloton is over het algemeen veel sterker met zo’n wind dan een klein groepje vluchters. Vaak loopt de wedstrijd dan ook uit op een massasprint. Veel ploegen komen niet eens volledig aan de start, de ronderenners zijn al met vakantie, en vaak komen vooral degenen die een verloren seizoen willen goed maken aan de start.

Maar Parijs-Tours is toch zeker een grote wedstrijd, deze bestaat al sinds 1896, georganiseerd door het tijdschrift Paris-Vélo om de nieuwe wielerbaan te promoten. Het werd een open amateurswedstrijd, voor fietsen, tandems en driewielers en iedereen die voor 18.00 uur gearriveerd was, ontving een medaille. Ook toen waren er al enorme prijzen te verdienen: de winnaar kreeg namelijk een bronzen beeld van Jupiter van wel 1,4 meter hoog. De deelnemers kregen tevens tegoedbonnen, die bij elkaar 3 maanden gratis Paris-Vélo waard waren, om het publiek te kunnen betalen voor materiële moeilijkheden onderweg. De eerste editie werd een succes, maar toch moest met vijf jaar wachten op de tweede en nog eens vijf jaar op de derde aflevering. Sinds 1906 werd de wedstrijd ieder jaar in het najaar gehouden. Parijs-Tours is zowat de enige klassieker die nooit gewonnen is door Eddy Merckx.

Parijs-Tours begint al jaren niet meer in Parijs zelf, maar in Saint-Arnoult-en-Yvelines. Het parcours bevat een paar kleine hellinkjes, maar is verder vlak. En met de sterke wind die vaak waait dus het ideale scenario voor de sprinters. Ook daarin belangrijk is dat de afsluitende drie kilometer vlak en zonder enkele bocht zijn. Hierdoor hadden nu ook de sprinters een eigen klassieker. Tussen 1974 en 1987 werd de wedstrijd in omgekeerde richting gereden, van de Loirevallei naar Parijs, het werd toen ook wel De Grote Herfstprijs genoemd. In 1988 keerde de wedstrijd terug naar het originele parcours, tot grote vreugde van de sprinters, aangezien deze route hen beter lag.

Je kunt natuurlijk ook op de Belg kijken.

4 onbelangrijke koplopers met nog 130 kilometers te gaan

Ik ging af op informatie van Langs de Lijn.

Heb het verkeerd begrepen.

Ik schakelde net in.

Mijn excuses.

quote:

Op zondag 11 oktober 2009 14:21 schreef Sautor het volgende:
Aart

Mooi.

Maar het is nog maar 4 minuten

Kom na anderhalf uur wer thuis en zie Vierhouten nog op kop.

Wat een held.

Mooi afscheid van hem.

Waar kijk je Baboon ?

Ben je weer in Nederland ?