hey jack,quote:Op donderdag 5 november 2009 21:39 schreef Jack. het volgende:
Ik heb er al ontzettend veel over gepraat met (enkele) vrienden, ook hier op het forum overigens (onder een kloon). Dat helpt op zich wel, krijg positieve reacties, maar het lost de situatie waarin ik zit niet op.
Het zijn ook de situaties die ernaast lopen die heel mijn verwerkingsproces blokkeren volgens mij. Alleen weet ik niet of ik dan een gemakkelijk excuus zoek en het daar dan op afschuif, of dat het echt zo is. Ik probeer ook voorzichtig te zijn met wat vrienden of mensen op een forum als mening hebben, dat zijn tenslotte geen (of toch weinig) mensen met psychologisch doorzicht.
Dit topic helpt eigenlijk weinig. Ik lees veel verhalen over mensen die plotseling iemand zijn kwijtgespeeld, maar telkens zie ik ook hoeveel steun ze krijgen uit hun omgeving. En dat is iets wat bij mij onvoldoende aanwezig is, dus ik herken mezelf niet in deze verhalen (slechts gedeeltelijk).
Welkom Moensie!quote:Op vrijdag 6 november 2009 18:11 schreef moensie het volgende:
Dag allemaal,
Allereerst wil ik iedereen veel sterkte wensen! Ook ik heb op zeer jonge leeftijd
(21e) mijn vader verloren aan een hartaanval. Komende december is het 4 jaar geleden,
maar het is nog steeds lastig te bevatten en daarom praat ik er ook bijna niet over.
De pijn die ik dan voel is zo heftig, dat ik er me maar voor ''afsluit''. Misschien inderdaad
fijn om hier ervaringen te delen. Had er al eerder een topic op FOK over geopend, maar
na een tijdje kreeg ik ook reacties waardoor ik me gekwest voelde, dus daar heb ik niet meer
geschreven! (Tis een discussieforum I know, maar soms doen online uitspraken je ook gewoon pijn)
Ik ga dit topic in elk geval goed in de gaten houden!
Helemaal correctquote:Op vrijdag 6 november 2009 18:21 schreef krakkemieke het volgende:
Het is mijn ervaring dat mensen soms zo erg bezig zijn met hun problemen, dat ze niet aan jouw problemen denken. Ze ZOUDEN het moeten weten, maar ze denken gewoon niet na.
Ik heb erg duidelijk gemaakt dat ik niet zit te wachten op dergelijke opmerkingen, maar in mijn geval zien ze het niet in en gaan ze weer naar stap 1 (hierboven). Al tot vervelens toe geprobeerd, en ben het gewoonweg te moe om nog langer energie in zulke mensen te steken.quote:Op vrijdag 6 november 2009 18:21 schreef krakkemieke het volgende:
Dus moet jij het zeggen. 'Bedankt voor je opmerking, ik zal erover nadenken, maar nu even niet. Als ik eraan toe ben.' Zoiets.
Ja.quote:Op vrijdag 6 november 2009 18:21 schreef krakkemieke het volgende:
Kan je ook tot op zekere hoogte begrijpen waarom ze kritiek hebben? Ik bedoel niet dat jij het per se verkeerd doet. Maar misschien omdat jij dingen op een manier doet, die zij niet begrijpen?
Van m'n eigen moeder mag ik wel verwachten dat ze weet wanneer ik het moeilijk heb (woon nog thuis).quote:Op vrijdag 6 november 2009 18:21 schreef krakkemieke het volgende:
Mensen weten ook vaak niet dat je steun nodig hebt, tot je het vraagt. Ik vind steun vragen ook moeilijk.
Maar als je het vraagt, kan dat ook weer duidelijk maken hoe je je voelt.
Daar was ik idd al bang voor. Maar wanneer ga je dan wel naar een psycholoog ? Als je helemaal niemand hebt waar je je verhaal aan kwijt kunt ?quote:Op vrijdag 6 november 2009 18:21 schreef krakkemieke het volgende:
Bij een psycholoog is het niet veel anders als hier op het forum. Hij kan je tips geven. Of misschien worden dingen duidelijker voor jezelf, omdat je ze uitspreekt, ipv erover te denken.
[
quote:Op vrijdag 6 november 2009 19:26 schreef Jack. het volgende:
[..]
Helemaal correct
[..]
Ik heb erg duidelijk gemaakt dat ik niet zit te wachten op dergelijke opmerkingen, maar in mijn geval zien ze het niet in en gaan ze weer naar stap 1 (hierboven). Al tot vervelens toe geprobeerd, en ben het gewoonweg te moe om nog langer energie in zulke mensen te steken.
[..]
Ja.
[..]
Van m'n eigen moeder mag ik wel verwachten dat ze weet wanneer ik het moeilijk heb (woon nog thuis).
Ik ben al lang voorbij het punt dat ik m'n besluit heb gemaakt om volledig te breken met m'n moeder, omwille van heel deze situatie. Nu, mijn financiele situatie vereist dat ik nog minimaal (en hopelijk maximaal) 1 jaar thuis moet blijven. Daarna kan ik op mezelf wonen, en een hoop "draden" doorknippen, maar waar vroeger een jaar zo voorbij leek te vliegen, lijkt het nu gewoon een ontzettend lange lijdensweg die voor me ligt.
En gedurende die tijd blijft ze maar inkappen op mijn emotionele gemoedstoestand (of hoe je zoiets ook omschrijft), gaat ze haar beklag doen bij andere familieleden (grootvader bv) zodat ook zij tegen mij beginnen zeuren dat ik moet veranderen terwijl ik op dit moment vooral met rust gelaten wil worden (ook al tot vervelens toe gezegd, zonder resultaat) Cirkel die alsmaar dieper en dieper gaat.
[..]
Nee. Als je niet tegen je moeder vertelt wat je meemaakt en hoe je je voelt, weet zelfs je moeder het niet. Mijn moeder vroeg het wel. Maar zij wist het dus ook niet. En dat is logisch.
Het is heel vervelend dat jouw moeder tegen andere mensen over je praat. Maar als die familieleden daarom dingen tegen je zeggen kan je antwoorden: dat is prive, daar wil ik niet over praten.
Daar was ik idd al bang voor. Maar wanneer ga je dan wel naar een psycholoog ? Als je helemaal niemand hebt waar je je verhaal aan kwijt kunt ?
Er is niks mis mee als je naar een psycholoog gaat. Als jij het idee hebt dat dat je dingen op een rij moet zetten en je komt er niet uit, prima, ga naar een *loog/*chiater.
wat erg voor je..ik heb mijn beide ouders vorige jaar aan een auto ongeluk verlorenquote:Op dinsdag 6 oktober 2009 21:42 schreef Bill_E het volgende:
Over het overlijden van een dierbare vind ik amper topics. Ik had eigenlijk wel een verzamel topic gevonden. Ik ben net mijn vader plotseling verloren en was op zoek naar verhalen van mensen die hetzelfde meegemaakt hebben. Of zoek ik fout ?
Dat lijkt me een factor 100 erger. Allebei in 1 klap op redelijk jonge leeftijd ( gok ik naar jou leeftijd )quote:Op vrijdag 6 november 2009 21:52 schreef nadiaschoonheid het volgende:
[..]
wat erg voor je..ik heb mijn beide ouders vorige jaar aan een auto ongeluk verloren
ik kom er nooit over heen...
ik praat er eigenlijk nooit over..heb ik ook nooit gedaan..quote:Op vrijdag 6 november 2009 22:55 schreef Bill_E het volgende:
[..]
Dat lijkt me een factor 100 erger. Allebei in 1 klap op redelijk jonge leeftijd ( gok ik naar jou leeftijd )
Dan staat de wereld denk ik wel een tijd stil!
Wil je delen hoe je hier mee om gaat ? Of liever niet?
heel bizar verhaal. heb mijn moeder plotseling verloren (zware beroerte).quote:Op zaterdag 7 november 2009 13:38 schreef nadiaschoonheid het volgende:
[..]
ik praat er eigenlijk nooit over..heb ik ook nooit gedaan..
ik weet het nog als de dag van gister,ik heb een week in het ziekenhuis gelegen,de dag dat ik bij kwam,het eerste wat in mij opkwam was het verschrikkelijke ongeluk..ik kon het niet geloven ik wist ook nog niet wie het overleefd had en wie niet.
de kamer zat vol met familieleden waaronder mijn broers en zussen oma opa tantes enz heb een hele groot fam.
ik keek de kamer door zoekend naar mijn pa en ma maar tevergeefs ik kon ze nergens zien
ik zag alleen maar dat mijn zussen zaten te huilen het verdriet was onbeschrijfelijk..
ik was nog erg zwak toen ik naar mijn ouders vroeg waren ze zijn..ik wist nog niet dat ze dood waren.
niet wetend dat ze al een paar dagen al begraven waren.
ik weet dat ik weken plat heb gelegen van verdriet.ik wou het er met nieman dover hebben.
ik zat weken in mijn kamer te huilen en niks doen,ik wou niemand zien niemand spreken.
het verdriet gaat bij mij nooit weg...
ik ben er wel een heel ander mens door geworden,vroeger was ik echt een vrolijk meid nu niet meer.
ik lach zelden tot bijna nooit,do egeen leuke dingen meer heb er ook geen zin in.
ik mis ze verschrikkelijk..ik word helemaal gek als ik me bedenk dat ik ze nooit meer zal zien.
wat ik van al zo erg vind is dat ik nooit naar hun begraafplaats ben geweest.
Hai, dat in slaap brengen vond ik zelf heel fijn werken. Mijn moeder heeft het ook gehad. Na maanden van pijn, eindelijk een vredige blik op haar gezicht toen ze in slaap werd gebracht. (alleen ze begon hard te snurken) 3 uur later was het ook al over bij mijn moeder. Sterkte jongen!quote:Op maandag 9 november 2009 20:58 schreef Cocktailprikker het volgende:
Even crossposten :
Nou even een update wat mijn moeder aangaat..
Afgelopen week is ze nog verder afgetakeld, is niet helder meer, kan bijna niet praten, heeft zeer veel pijn en slaapt veel.
Vandaag is de huisarts geweest, en heeft mama een spuitje gekregen om de rest vd dag te slapen. Zometeen komt er een andere morfinepomp, en wordt ze in slaap gehouden. Verdere medicatie is ook stopgezet. Het is nu slechts nog een kwestie van dagen denk ik tot ze overlijd...
Ik zal blij zijn als het lijden van haar voorbij is, en ik verder kan met mijn lijden te verwerken
Overigens is euthenasie wel besproken, maar op haar laatste heldere moment wilde ze dit nog niet. Nu is zij niet helder genoeg meer om daar nog uitspraken over te doen En heeft ze toegestemd met het in slaap brengen, en waarschijnlijk niet meer wakker worden
Bahbah, sterkte. Lijkt me een vreselijke beslissing, ookal is het niet echt een beslissing maar kan het waarschijnlijk eigenlijk niet anders... hoop dat je het een beetje aankan, heel veel sterkte...!quote:Op maandag 9 november 2009 20:58 schreef Cocktailprikker het volgende:
Even crossposten :
Nou even een update wat mijn moeder aangaat..
Afgelopen week is ze nog verder afgetakeld, is niet helder meer, kan bijna niet praten, heeft zeer veel pijn en slaapt veel.
Vandaag is de huisarts geweest, en heeft mama een spuitje gekregen om de rest vd dag te slapen. Zometeen komt er een andere morfinepomp, en wordt ze in slaap gehouden. Verdere medicatie is ook stopgezet. Het is nu slechts nog een kwestie van dagen denk ik tot ze overlijd...
Ik zal blij zijn als het lijden van haar voorbij is, en ik verder kan met mijn lijden te verwerken
Overigens is euthenasie wel besproken, maar op haar laatste heldere moment wilde ze dit nog niet. Nu is zij niet helder genoeg meer om daar nog uitspraken over te doen En heeft ze toegestemd met het in slaap brengen, en waarschijnlijk niet meer wakker worden
Sterkte kerel.quote:Op maandag 9 november 2009 20:58 schreef Cocktailprikker het volgende:
Even crossposten :
Nou even een update wat mijn moeder aangaat..
Afgelopen week is ze nog verder afgetakeld, is niet helder meer, kan bijna niet praten, heeft zeer veel pijn en slaapt veel.
Vandaag is de huisarts geweest, en heeft mama een spuitje gekregen om de rest vd dag te slapen. Zometeen komt er een andere morfinepomp, en wordt ze in slaap gehouden. Verdere medicatie is ook stopgezet. Het is nu slechts nog een kwestie van dagen denk ik tot ze overlijd...
Ik zal blij zijn als het lijden van haar voorbij is, en ik verder kan met mijn lijden te verwerken
Overigens is euthenasie wel besproken, maar op haar laatste heldere moment wilde ze dit nog niet. Nu is zij niet helder genoeg meer om daar nog uitspraken over te doen En heeft ze toegestemd met het in slaap brengen, en waarschijnlijk niet meer wakker worden
Sjezus zeg, dat lijkt me ook niks...Dat je weet dat iemands einde eraan komt.... Pap was heel onverwachts, maar daardoor weet ik dat hij niet geleden heeft. Maakt het beseffen moeilijker, maar het geeft ook troost.quote:Op maandag 9 november 2009 20:58 schreef Cocktailprikker het volgende:
Even crossposten :
Nou even een update wat mijn moeder aangaat..
Afgelopen week is ze nog verder afgetakeld, is niet helder meer, kan bijna niet praten, heeft zeer veel pijn en slaapt veel.
Vandaag is de huisarts geweest, en heeft mama een spuitje gekregen om de rest vd dag te slapen. Zometeen komt er een andere morfinepomp, en wordt ze in slaap gehouden. Verdere medicatie is ook stopgezet. Het is nu slechts nog een kwestie van dagen denk ik tot ze overlijd...
Ik zal blij zijn als het lijden van haar voorbij is, en ik verder kan met mijn lijden te verwerken
Overigens is euthenasie wel besproken, maar op haar laatste heldere moment wilde ze dit nog niet. Nu is zij niet helder genoeg meer om daar nog uitspraken over te doen En heeft ze toegestemd met het in slaap brengen, en waarschijnlijk niet meer wakker worden
Kun je wel bij vrienden ofzo terecht? of verdere familie? (ooms tantes neefjes nichtjes)quote:Op donderdag 12 november 2009 15:33 schreef jjstyle333 het volgende:
[..]
Sterkte kerel.
Ik heb het zelf ook meegemaakt.
30 Juni is mijn moeder overleden, na 6 jaar strijden tegen kanker.
Sinds het overlijden van me moeder woon ik op mijzelf. ( ik woonde altijd met mijn moeder samen ) Kon wel in hetzelfde huis blijven wonen dat hadden wij allemaal al geregeld.
Mijn vader ken ik niet en ik was enigskind.
Ik ben een stuk volwassener geworden, heb alles geregeld qua crematie en heb de mensen zelf ingelicht.
Gisteren was ze eigenlijk jarig geweest dus heb ik s'avonds toen ik thuis was een kaarsje aangestoken voor der. Aankomende feestdagen zal nog heel apart/raar worden omdat totaal nog geen idee heb wat ik ga doen nu ik alleen ben.
Forum Opties | |
---|---|
Forumhop: | |
Hop naar: |