Wat een gore grafdag

Heerlijk wakker geworden vanochtend in het vooruitzicht van 2 meisjes uit duitsland die langs zouden komen.
Ontbijtje gemaakt, beetje opgeruimd.
Ik zie mijn notitieblokje liggen, naja de binnenkant. Het leren omhulsul, met daaraan een pen, de gouden pen met mijn naam erop die ik vorige week voor mijn verjaardag heb gekregen ontbreekt.
Ik begin te trillen en te hyperventileren, in de kennis dat ik zelf het blokje niet uit het leren klappertje heb gehaald, en dat het een kans van minder dan 1 op de tig miljoen is geweest dat dit spontaan zonder enige hulp is gebeurt.
Ik vraag mijn huisgenoten en buren die hier regelmatig komen of ze het hebben gezien. Nee.
Spullen vliegen door de kamer, niets.
Een hamer vliegt meerdere keren door mijn bureau heen, heerlijk, wat frustratie kwijt.
Enige deductie herleid naar het feit dat er een ADHD'ende Coke Junkende engbek genaamd Joshua heeft lopen klieren in het weekend, onderandere bij de buren shit heeft ontvreemd, en dus ook mijn pen.

Nou heb ik koppijn en heb ik zin om wat knieschijven te bewerken met een hamer.

Wordt (hopelijk) vervolg.

quote:

Op donderdag 24 september 2009 19:25 schreef n0ir het volgende:
Ik vind dat je in je recht staat als je Joshua 's flink wil slaan.
Wél met je blote vuisten, dat is voor echte binken.

Dat gaat ook zeker gebeuren, zodra ik mijzelf enigzins heb gekalmeerd zodat ik niet de neiging voel onherstelbare schade toe te brengen.