Prachtige film dit. Vooral sprong bij mij in het oog de fragiliteit van Natalie Portman's personage en hoe mooi die naar voren werd gebracht. En ook hoe haaks (no pun) dat stond op de scherpe objecten die soms in beeld werden gebracht.
Ik vond de bodyhorrorelementen wel sterk en een stuk subtieler gedaan dan in Requiem for a Dream. Ik vind daarin dat Arronofsky nog steeds wel erg groeit en kan verbeteren voor zover ik die mening mag hebben over een regisseur die een film als deze aflevert.
Ik vond de scenes met Winona Ryder niet zo heel sterk; het was mij een beetje te ver een stretch om nog te geven om haar personage.
Natalie Portman's acteren, hoewel enigszins beperkt qua emotionele rijkwijdte in deze rol, was toch een plezier om naar te kijken en ik was steeds aan het scherm genageld om geen frame te missen als de camera haar gezicht aan het volgen was.
Mila Kunis vond ik zo-zo. Haar personage had een evidente betekenis in de film maar ik vond de invulling ervan niet zo heel spannend. Klein beetje stereotype, losbandige persoon die het allemaal komt aanwaaien en die alles zo even uit de losse pols doet. Op dat vrijblijvende werd iets te zwaar geleund vond ik.
Maar het verhaal was eenvoudig (is mijn persoonlijke voorkeur ten opzichte van complexe verhalen) en goed te volgen. Het was toch halverwege de film wel duidelijk dat The Black Swan zich op in ieder geval twee niveaus ging voltrekken en dat die ook parallel aan elkaar zouden zijn.
Schizofrenie van Natalie Portman's personage vond ik minder geslaagd omdat het zich in de film vooral vertaalde naar scenes die in haar fantasie een ander resultaat hadden dan in realiteit. De dingen die in haar fantasie gebeurden, hadden dan meestal geen dubbele bodem waar je iets mee kunt.
Het personage van de moeder vond ik een ietwat lastige om een plek te geven. Er was een scene waarin ze heel dominant, haast bedreigend tegenover haar dochter was maar er waren ook scenes waarin ze door haar dochter quasi opzij werd geschoven. Ik kon de relatie tussen hun beide niet zo heel goed duiden dus.
Maar heel mooie film hoor, zeer gestileerd, zeer goed verzorgd, bij de keel grijpende claustrofobische sfeer en de vormgeving en uitwerking van de white swan/black swan symbiose vond ik heel erg tot de verbeelding spreken. Ironisch genoeg vond ik uiteindelijk haar vertolking van de Black Swan de meest aangrijpende

.