Ik ben op Nederland 1 naar Opgelicht aan het kijken. Een programma waarin ietwat naïeve Nederlanders die door smeerlappen zijn bedrogen hulp krijgen van een stel onverschrokken cameramensen en dito voice-over.
Nu is er een onderwerp over een groep Country Linedancers op. De groep wilde naar Spanje toe om daar Country te Linedancen. Nadat de voltallige reis betaald is, komen ze erachter dat ze enigszins bedrogen zijn. De beloofde artiesten zijn er niet, onverwachte aanbetalingen, het hotel is niet wat men wilde, onbereikbare touroperators. De Tsunami, 11 september en de Treinkaping bij de Punt zijn er niets bij wil ik maar zeggen.
Maar de klacht is...
Ik kan een glimlach niet onderdrukken.
Dat terwijl ik leedvermaak eigenlijk niets voor mij vindt.
Het is best sneu voor die mensen.
Maar kom op...
Count Linedancen.....
Klacht: Ik heb een duistere zijde van mijzelf leren kennen.
¿sɐʍ puǝǝ uǝǝ ʞı sןɐ uǝzǝן ʞoo ʇɥɔıɹǝq ʇıp ǝɾ noZ