R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
Samenvatting onderaan. Ik heb een redelijk problematische band met mijn broertje. Alle gesprekken die we hebben lopen uit op discussies en soms loopt het uit de hand. Ik zit erover te denken om het contact te verbreken (of nee, eigenlijk weet ik al dat ik dat moet doen). Ik ben eind twintig, net als hij. We schelen 1,5 jaar.
Omstandigheden: we verschillen van elkaar als dag en nacht. Hij is een pessimist, ik ben een optimist. Hij is heel goed met geld en kijkt neer op de manier waarop ik met geld omga. Geld is sowieso een heel belangrijk ding in ons gezin. Mijn ouders hebben keihard gewerkt en zuinig geleefd en geld komt elke dag minstens vijf keer ter sprake ('Wat kost dat wel niet?'). In mijn broers ogen leid ik een losbandig leven, terwijl hij 2 lange relaties heeft gehad. Het komt erop neer dat we in de loop der jaren totaal andere normen en waarden ontwikkeld hebben. Hij lijkt op de rest van de familie en ik niet echt.
Voorgeschiedenis: Ergens begin 2007 had ik ruzie met mijn broer over een sociale opleiding die ik wilde volgen. Hij beet me toe dat ik daar niet sociaal genoeg voor was (voor mij een heel kwetsbaar onderwerp omdat ik geknokt heb om op latere leeftijd een sociale achterstand in te halen). Ik ben daar een weken boos over geweest, met name omdat hij me opzettelijk raakte waar ik kwetsbaar was. Een jaar later pakte hij me op een andere kwetsbare plek (geen details, volstaat te zeggen dat de impact veel groter was dan de eerste keer), waardoor ik weer maanden uit mijn doen was. Daarna heb ik het contact op een zeer laag pitje gezet, dus op verjaardagen normaal doen maar daarbuiten geen contact en ontwijken.
We zijn nu weer een jaar verder, Ik ben de laatste tijd veel bij mijn ouders geweest en hij woont daar om de hoek dus eigenlijk begon het contact te normaliseren. Echter, onlangs zijn we een paar dagen weg geweest met het gezin en toen kreeg ik het met hem aan de stok over geld. Het ging over het betalen van benzine, 40 euro. Mijn weekend was verziekt, ik kon alleen nog maar huilen. Net nu alles weer normaler werd. Deze keer was het dus niet mijn zwakste plek, maar evengoed ben ik weer erg van streek. Het komt er op neer dat ik iedere keer de volle laag krijg als hem iets niet bevalt. Er gaat altijd iets aan vooraf, gedraging van mij die zijn goedkeuring niet weg kan dragen. Daarna ben ik weken uit mijn doen en tegenwoordig deel ik bijna niets meer met hem uit angst dat hij me weer pakt op mijn zwakke plekken.
Om eerlijk te zijn er is na het gezeik over geld gewoon iets geknapt. Ik dacht dat hij ook blij was dat het contact weer normaler was. Eigenlijk ben ik de enige van de twee die veranderd is (mede door die psycholoog volwassener geworden). Hij lijkt echter met de jaren steeds harder te worden. We groeien uit elkaar en ik zie dit evolueren in een richting die me nog meer pijn zal bezorgen. Ik vind mijn eigen welbevinden zeer belangrijk en dit is wel een serieuze deuk daarin.
Dus het besluit om het contact te verbreken staat eigenlijk wel redelijk vast. Maar ik wil wel weten hoe dit er in de praktijk uit komt te zien. Kerst en verjaardagen worden sowieso problematisch (korte termijn en lange termijn) en verder zijn er belangrijke momenten die je van elkaar niet meer meemaakt. Hij studeert over 2 maanden af, binnen een paar jaar zal hij wel vader worden etc. Ik vraag me af hoe andere mensen hiermee om gegaan zijn. Verder weet ik ook dat de rest van de familie zich zogezegd afzijdig zal houden maar toch eerder in zijn richting mee zullen denken omdat zij hun normen en waarden delen. Hoe ga je daarmee om? Zwijg je het dood, leg je het uit of....?
Samenvatting: TS en haar broertje kunnen niet met elkaar overweg. Ruzies lopen soms uit de hand waarbij TS op haar kwetsbaarst wordt gepakt. Het contact was na 2 ruzies maandenlang nihil maar het begon weer normaler te worden. Dan is er toch weer een ruzie. TS wil eigenlijk het contact verbreken omdat het een negatieve spiraal is. Verder een aantal vraagtekens over hoe dat in de praktijk is m.b.t. overige familie etc.
Omstandigheden: we verschillen van elkaar als dag en nacht. Hij is een pessimist, ik ben een optimist. Hij is heel goed met geld en kijkt neer op de manier waarop ik met geld omga. Geld is sowieso een heel belangrijk ding in ons gezin. Mijn ouders hebben keihard gewerkt en zuinig geleefd en geld komt elke dag minstens vijf keer ter sprake ('Wat kost dat wel niet?'). In mijn broers ogen leid ik een losbandig leven, terwijl hij 2 lange relaties heeft gehad. Het komt erop neer dat we in de loop der jaren totaal andere normen en waarden ontwikkeld hebben. Hij lijkt op de rest van de familie en ik niet echt.
Voorgeschiedenis: Ergens begin 2007 had ik ruzie met mijn broer over een sociale opleiding die ik wilde volgen. Hij beet me toe dat ik daar niet sociaal genoeg voor was (voor mij een heel kwetsbaar onderwerp omdat ik geknokt heb om op latere leeftijd een sociale achterstand in te halen). Ik ben daar een weken boos over geweest, met name omdat hij me opzettelijk raakte waar ik kwetsbaar was. Een jaar later pakte hij me op een andere kwetsbare plek (geen details, volstaat te zeggen dat de impact veel groter was dan de eerste keer), waardoor ik weer maanden uit mijn doen was. Daarna heb ik het contact op een zeer laag pitje gezet, dus op verjaardagen normaal doen maar daarbuiten geen contact en ontwijken.
We zijn nu weer een jaar verder, Ik ben de laatste tijd veel bij mijn ouders geweest en hij woont daar om de hoek dus eigenlijk begon het contact te normaliseren. Echter, onlangs zijn we een paar dagen weg geweest met het gezin en toen kreeg ik het met hem aan de stok over geld. Het ging over het betalen van benzine, 40 euro. Mijn weekend was verziekt, ik kon alleen nog maar huilen. Net nu alles weer normaler werd. Deze keer was het dus niet mijn zwakste plek, maar evengoed ben ik weer erg van streek. Het komt er op neer dat ik iedere keer de volle laag krijg als hem iets niet bevalt. Er gaat altijd iets aan vooraf, gedraging van mij die zijn goedkeuring niet weg kan dragen. Daarna ben ik weken uit mijn doen en tegenwoordig deel ik bijna niets meer met hem uit angst dat hij me weer pakt op mijn zwakke plekken.
Om eerlijk te zijn er is na het gezeik over geld gewoon iets geknapt. Ik dacht dat hij ook blij was dat het contact weer normaler was. Eigenlijk ben ik de enige van de twee die veranderd is (mede door die psycholoog volwassener geworden). Hij lijkt echter met de jaren steeds harder te worden. We groeien uit elkaar en ik zie dit evolueren in een richting die me nog meer pijn zal bezorgen. Ik vind mijn eigen welbevinden zeer belangrijk en dit is wel een serieuze deuk daarin.
Dus het besluit om het contact te verbreken staat eigenlijk wel redelijk vast. Maar ik wil wel weten hoe dit er in de praktijk uit komt te zien. Kerst en verjaardagen worden sowieso problematisch (korte termijn en lange termijn) en verder zijn er belangrijke momenten die je van elkaar niet meer meemaakt. Hij studeert over 2 maanden af, binnen een paar jaar zal hij wel vader worden etc. Ik vraag me af hoe andere mensen hiermee om gegaan zijn. Verder weet ik ook dat de rest van de familie zich zogezegd afzijdig zal houden maar toch eerder in zijn richting mee zullen denken omdat zij hun normen en waarden delen. Hoe ga je daarmee om? Zwijg je het dood, leg je het uit of....?
Samenvatting: TS en haar broertje kunnen niet met elkaar overweg. Ruzies lopen soms uit de hand waarbij TS op haar kwetsbaarst wordt gepakt. Het contact was na 2 ruzies maandenlang nihil maar het begon weer normaler te worden. Dan is er toch weer een ruzie. TS wil eigenlijk het contact verbreken omdat het een negatieve spiraal is. Verder een aantal vraagtekens over hoe dat in de praktijk is m.b.t. overige familie etc.
Heb je met hem er wel eens over gepraat dat hij dingen zegt die je kwetsen of is hij daar een te botte boer voor?
Optimist tot in de kist
Miniem's internetvriendinnetje :P
Bij vlagen briljant, helaas is het momenteel windstil
Miniem's internetvriendinnetje :P
Bij vlagen briljant, helaas is het momenteel windstil
Moeilijk, maar het lijkt me geen reden om het contact met de rest van de familie daarmee te verslechteren.
Je kan hem gewoon negeren als je op een feestje bent, lijkt mij.
Je kan hem gewoon negeren als je op een feestje bent, lijkt mij.
Je moeder is een hamster
Familiefeestjes zijn wel het minste waar ik me druk over zou maken. het contact verbreken is wel heel rigoreus natuurlijk maar je zult er wel lang over nagedacht hebben. Nodig hem voorlopig gewoon niet meer uit bij jou thuis maar geef hem wel de kans om erover te praten als hij dat wil. Gewoon het contact op een laag pitje zetten is iets anders dan het contact helemaal verbreken.
Some weasel took the cork out of my lunch...
Ze heeft het over haar broer, dus wat denk jequote:
troel (de ~ (v.), ~en)
1 [inf.] vrouw of meisje
2 trut
1 [inf.] vrouw of meisje
2 trut
Kan je niet gewoon de discussie niet meer aangaan? Mijn broertje en ik zijn ook dag en nacht, maar dat hebben we allebei gewoon geaccepteerd en over dingen waar we het structureel over oneens zijn, praten we gewoon niet. Het lijkt me dat je broer het ook niet leuk vind om altijd maar ruzie te hebben.
Ook geen sig dus
..en hoe 'beviel' dat? Had je het er moeilijk mee (ook ivm familie etc) of vond je het eigenlijk wel een opluchting? Zou een goede indicatie kunnen zijn.quote:Op maandag 21 september 2009 00:11 schreef Verwarring.alom het volgende:Een jaar later pakte hij me op een andere kwetsbare plek (geen details, volstaat te zeggen dat de impact veel groter was dan de eerste keer), waardoor ik weer maanden uit mijn doen was. Daarna heb ik het contact op een zeer laag pitje gezet, dus op verjaardagen normaal doen maar daarbuiten geen contact en ontwijken.
He created a new world of rave in which he gave rebirth to elements of melody and positivity.
He named this world: Forbidden Paradise
He named this world: Forbidden Paradise
Misschien overbodig; maar toch: heb je hem wel eens goed 'de waarheid gezegd'? In de zin van: precies hoe jij je er onder voelt?
Kijk; als je broer eigenlijk van te voren al weet wat de impact is van zijn uitspraken; dan lozen die handel. Maar hoe gek ook; hij beseft het zich misschien niet voordat je het hem verteld.
Wat dat betreft blijven we mannen
Kijk; als je broer eigenlijk van te voren al weet wat de impact is van zijn uitspraken; dan lozen die handel. Maar hoe gek ook; hij beseft het zich misschien niet voordat je het hem verteld.
Wat dat betreft blijven we mannen
Hoezo loos onderschrift!?
ik vraag me ook af in hoeverre je hebt geprobeerd met je familie de kwestie te bespreken, daar vertel je helaas niets over.
als je het wel hebt geprobeerd: zijn zij simpelweg niet voor rede vatbaar? of heb jijzelf als je heel eerlijk bent niet genoeg ruggengraat om eerlijk (=hard en duidelijk) tegen ze te zijn over hoe het voor jou is?
en als je het niet hebt geprobeerd: dezelfde vragen.
ikzelf heb een aantal jaar geleden het contact met mijn ouders definitief verbroken.
ze zijn simpelweg niet voor rede vatbaar. specifieker: mijn conclusie is dat zij simpelweg te dom en egocentrisch zijn om te kunnen of willen snappen hoe bepaalde dingen voor mij zijn.
ik heb een close familielid die de vele situaties niet zelf heeft gevoeld, maar wel heeft gezien. die persoon gaat nog wel met mijn ouders om, maar heeft wel heel veel begrip voor mijn beslissing.
ben er echter op voorbereid dat maar heel weinig mensen echt begrip zullen hebben, het is voor de meeste mensen nogal een onvoorstelbaar drastische beslissing!
dat kun je ze eigenlijk niet kwalijk nemen, ze weten niet hoe heftig het kan zijn (gelukkig voor hen).
je moet er daarom voor zorgen dat jezelf echt 100% achter de beslissing staat, want je moet dus niet op veel steun rekenen. dan kan het alleen maar meevallen.
praktische dingen zijn voor mij bijzaak. als die ene persoon jarig is ga ik dus altijd een dag eerder of later effe langs. met Kerst kwam ik toch al niet meer bij mijn ouders, dus daar veranderde niets aan. familiefeesten of bruiloften van neven/nichten bezoeken is nu lastig, dus al een aantal jaar niet gedaan. jammer, maar helaas, ik zit er niet echt mee, hoe leuk een hoop familieleden ook zijn (als ik hoor dat mijn ouders er niet bij zijn omdat ze bijv op vakantie zijn dan kan het wel natuurlijk). het is de beslissing die voor mij zo belangrijk is (en goed voelt) dat de rest echt een bijzaak is.
als je het wel hebt geprobeerd: zijn zij simpelweg niet voor rede vatbaar? of heb jijzelf als je heel eerlijk bent niet genoeg ruggengraat om eerlijk (=hard en duidelijk) tegen ze te zijn over hoe het voor jou is?
en als je het niet hebt geprobeerd: dezelfde vragen.
ikzelf heb een aantal jaar geleden het contact met mijn ouders definitief verbroken.
ze zijn simpelweg niet voor rede vatbaar. specifieker: mijn conclusie is dat zij simpelweg te dom en egocentrisch zijn om te kunnen of willen snappen hoe bepaalde dingen voor mij zijn.
ik heb een close familielid die de vele situaties niet zelf heeft gevoeld, maar wel heeft gezien. die persoon gaat nog wel met mijn ouders om, maar heeft wel heel veel begrip voor mijn beslissing.
ben er echter op voorbereid dat maar heel weinig mensen echt begrip zullen hebben, het is voor de meeste mensen nogal een onvoorstelbaar drastische beslissing!
dat kun je ze eigenlijk niet kwalijk nemen, ze weten niet hoe heftig het kan zijn (gelukkig voor hen).
je moet er daarom voor zorgen dat jezelf echt 100% achter de beslissing staat, want je moet dus niet op veel steun rekenen. dan kan het alleen maar meevallen.
praktische dingen zijn voor mij bijzaak. als die ene persoon jarig is ga ik dus altijd een dag eerder of later effe langs. met Kerst kwam ik toch al niet meer bij mijn ouders, dus daar veranderde niets aan. familiefeesten of bruiloften van neven/nichten bezoeken is nu lastig, dus al een aantal jaar niet gedaan. jammer, maar helaas, ik zit er niet echt mee, hoe leuk een hoop familieleden ook zijn (als ik hoor dat mijn ouders er niet bij zijn omdat ze bijv op vakantie zijn dan kan het wel natuurlijk). het is de beslissing die voor mij zo belangrijk is (en goed voelt) dat de rest echt een bijzaak is.
Ik vind het eerder zorgwekkend dat jij weken, of maanden van streek kunt zijn vanwege 1 opmerking.. Heb je het daar wel eens met je psycholoog over gehad? Je geeft jouw broer zo wel heel veel macht over jouw gevoel.quote:Op maandag 21 september 2009 00:11 schreef Verwarring.alom het volgende:
Samenvatting onderaan. Ik heb een redelijk problematische band met mijn broertje. Alle gesprekken die we hebben lopen uit op discussies en soms loopt het uit de hand. Ik zit erover te denken om het contact te verbreken (of nee, eigenlijk weet ik al dat ik dat moet doen). Ik ben eind twintig, net als hij. We schelen 1,5 jaar.
Omstandigheden: we verschillen van elkaar als dag en nacht. Hij is een pessimist, ik ben een optimist. Hij is heel goed met geld en kijkt neer op de manier waarop ik met geld omga. Geld is sowieso een heel belangrijk ding in ons gezin. Mijn ouders hebben keihard gewerkt en zuinig geleefd en geld komt elke dag minstens vijf keer ter sprake ('Wat kost dat wel niet?'). In mijn broers ogen leid ik een losbandig leven, terwijl hij 2 lange relaties heeft gehad. Het komt erop neer dat we in de loop der jaren totaal andere normen en waarden ontwikkeld hebben. Hij lijkt op de rest van de familie en ik niet echt.
Voorgeschiedenis: Ergens begin 2007 had ik ruzie met mijn broer over een sociale opleiding die ik wilde volgen. Hij beet me toe dat ik daar niet sociaal genoeg voor was (voor mij een heel kwetsbaar onderwerp omdat ik geknokt heb om op latere leeftijd een sociale achterstand in te halen). Ik ben daar een weken boos over geweest, met name omdat hij me opzettelijk raakte waar ik kwetsbaar was. Een jaar later pakte hij me op een andere kwetsbare plek (geen details, volstaat te zeggen dat de impact veel groter was dan de eerste keer), waardoor ik weer maanden uit mijn doen was. Daarna heb ik het contact op een zeer laag pitje gezet, dus op verjaardagen normaal doen maar daarbuiten geen contact en ontwijken.
We zijn nu weer een jaar verder, Ik ben de laatste tijd veel bij mijn ouders geweest en hij woont daar om de hoek dus eigenlijk begon het contact te normaliseren. Echter, onlangs zijn we een paar dagen weg geweest met het gezin en toen kreeg ik het met hem aan de stok over geld. Het ging over het betalen van benzine, 40 euro. Mijn weekend was verziekt, ik kon alleen nog maar huilen. Net nu alles weer normaler werd. Deze keer was het dus niet mijn zwakste plek, maar evengoed ben ik weer erg van streek. Het komt er op neer dat ik iedere keer de volle laag krijg als hem iets niet bevalt. Er gaat altijd iets aan vooraf, gedraging van mij die zijn goedkeuring niet weg kan dragen. Daarna ben ik weken uit mijn doen en tegenwoordig deel ik bijna niets meer met hem uit angst dat hij me weer pakt op mijn zwakke plekken.
Om eerlijk te zijn er is na het gezeik over geld gewoon iets geknapt. Ik dacht dat hij ook blij was dat het contact weer normaler was. Eigenlijk ben ik de enige van de twee die veranderd is (mede door die psycholoog volwassener geworden). Hij lijkt echter met de jaren steeds harder te worden. We groeien uit elkaar en ik zie dit evolueren in een richting die me nog meer pijn zal bezorgen. Ik vind mijn eigen welbevinden zeer belangrijk en dit is wel een serieuze deuk daarin.
Dus het besluit om het contact te verbreken staat eigenlijk wel redelijk vast. Maar ik wil wel weten hoe dit er in de praktijk uit komt te zien. Kerst en verjaardagen worden sowieso problematisch (korte termijn en lange termijn) en verder zijn er belangrijke momenten die je van elkaar niet meer meemaakt. Hij studeert over 2 maanden af, binnen een paar jaar zal hij wel vader worden etc. Ik vraag me af hoe andere mensen hiermee om gegaan zijn. Verder weet ik ook dat de rest van de familie zich zogezegd afzijdig zal houden maar toch eerder in zijn richting mee zullen denken omdat zij hun normen en waarden delen. Hoe ga je daarmee om? Zwijg je het dood, leg je het uit of....?
Samenvatting: TS en haar broertje kunnen niet met elkaar overweg. Ruzies lopen soms uit de hand waarbij TS op haar kwetsbaarst wordt gepakt. Het contact was na 2 ruzies maandenlang nihil maar het begon weer normaler te worden. Dan is er toch weer een ruzie. TS wil eigenlijk het contact verbreken omdat het een negatieve spiraal is. Verder een aantal vraagtekens over hoe dat in de praktijk is m.b.t. overige familie etc.
De opmerkingen die hij maakt raken jouw zwakke plekken, zoals je zegt. Kun je hem dan niet als een spiegel zien? En ermee aan de slag gaan? Of als het nergens op slaat wat hij zegt, de opmerkingen gewoon naast je neerleggen?
Het is inderdaad echt geen goed teken dat je een opmerking van je broer zo hoog op neemt.
Daarnaast vind ik het gedrag van je broer echter ook niet OK: Juist omdat het je broer is. Hij zou je wel een beetje kunnen steunen en hij weet vast wel waar je zwakke plekken liggen.
Tja, wat moet je daarmee doen... Ik denk dat het vooral belangrijk is dat je meer aan jezelf werkt en je de opmerkingen van je broer op de goede manier leert te plaatsen. Neem ze voor wat ze zijn; een mening. En wanneer je merkt dat iets uit de hand gaat lopen zeg je gewoon dat je weg gaat omdat je daar geen zin in hebt. Ik zou het mezelf niet zo moeilijk maken door het contact te verbreken. Dat wordt echt een heel gedoe en zwaar voor je. Weten je ouders er eigenlijk vanaf? En wat zeggen die?
Daarnaast vind ik het gedrag van je broer echter ook niet OK: Juist omdat het je broer is. Hij zou je wel een beetje kunnen steunen en hij weet vast wel waar je zwakke plekken liggen.
Tja, wat moet je daarmee doen... Ik denk dat het vooral belangrijk is dat je meer aan jezelf werkt en je de opmerkingen van je broer op de goede manier leert te plaatsen. Neem ze voor wat ze zijn; een mening. En wanneer je merkt dat iets uit de hand gaat lopen zeg je gewoon dat je weg gaat omdat je daar geen zin in hebt. Ik zou het mezelf niet zo moeilijk maken door het contact te verbreken. Dat wordt echt een heel gedoe en zwaar voor je. Weten je ouders er eigenlijk vanaf? En wat zeggen die?
Nu wil ik niet de botte boer zijn maar....
Hoe zat het precies met die 40 euro?
En wat voor opmerking was het dan precies?
Dat jij weken van streek bent over 1 opmerking zegt meer iets over jou dan over die opmerking.
Hoe kan je door een opmerking over 40 euro nou krassen op je ziel krijgen?
Hoe zat het precies met die 40 euro?
En wat voor opmerking was het dan precies?
Dat jij weken van streek bent over 1 opmerking zegt meer iets over jou dan over die opmerking.
Hoe kan je door een opmerking over 40 euro nou krassen op je ziel krijgen?
Al die mooie plekken op aarde, en ik zit hier :N
Is dat niet zo'n beetje de definitie van 'zwakke plek'? Als ze de opmerking na 2 minuten vergeten was dan had hij dus blijkbaar ook geen zwakke plek geraakt. In zwakke plekken raak je juist heel erg gekwetst, daarom heet het je zwakke plek.quote:Op maandag 21 september 2009 02:24 schreef Xennia het volgende:
[..]
Ik vind het eerder zorgwekkend dat jij weken, of maanden van streek kunt zijn vanwege 1 opmerking.. (...)
De opmerkingen die hij maakt raken jouw zwakke plekken, zoals je zegt.
He created a new world of rave in which he gave rebirth to elements of melody and positivity.
He named this world: Forbidden Paradise
He named this world: Forbidden Paradise
Je haalt me de woorden uit de mond.quote:Op maandag 21 september 2009 02:24 schreef Xennia het volgende:
Ik vind het eerder zorgwekkend dat jij weken, of maanden van streek kunt zijn vanwege 1 opmerking..
Curiosity cultured the cat
Hoge dames vangen veel wind
Whadda ya hear! Whadda ya say!
What is any ocean but a multitude of drops?
Hoge dames vangen veel wind
Whadda ya hear! Whadda ya say!
What is any ocean but a multitude of drops?
Wat rot zeg.
Ik kan me wel enigszins in TS verplaatsen, want ik heb ook een enigszins problematische verhouding met mijn jongste zus. Maar lang niet zo erg als TS. Wij kunnen nog wel gewoon leuk met elkaar praten en het gaat ook steeds beter.
Kun je er echt niet met je broer over praten? In de praktijk zul je dit soort beslissingen altijd voelen.
Ik kan me wel enigszins in TS verplaatsen, want ik heb ook een enigszins problematische verhouding met mijn jongste zus. Maar lang niet zo erg als TS. Wij kunnen nog wel gewoon leuk met elkaar praten en het gaat ook steeds beter.
Kun je er echt niet met je broer over praten? In de praktijk zul je dit soort beslissingen altijd voelen.
Niet meer actief op Fok!
Zal best maar dan is het nog steeds haar probleem dat zij zo een makkelijke zwakke plek heeft, of überhaupt een zwakke plekquote:
[..]
Is dat niet zo'n beetje de definitie van 'zwakke plek'? Als ze de opmerking na 2 minuten vergeten was dan had hij dus blijkbaar ook geen zwakke plek geraakt. In zwakke plekken raak je juist heel erg gekwetst, daarom heet het je zwakke plek.
Je broer is nogal bot, maar jij laat het ook makkelijk toe. Je praat over jezelf in eufemismen.
Als je de relatie tot je broer wilt veranderen, zul je moeten beginnen bij jezelf. Je kan moeilijk van hem verwachten te veranderen als hij daar geen reden toe ziet.
Als je de relatie tot je broer wilt veranderen, zul je moeten beginnen bij jezelf. Je kan moeilijk van hem verwachten te veranderen als hij daar geen reden toe ziet.
Ik heb het er nooit rechtstreeks over gehad met hem. Gewoon, op het moment zelf kap ik direct de discussie af.quote:
Heb je met hem er wel eens over gepraat dat hij dingen zegt die je kwetsen of is hij daar een te botte boer voor?
Hij is al minstens 3 jaar niet meer bij mij thuis geweest. Het contact was op een laag pitje, toen begonnen we weer gewoon af en toe met elkaar te praten over dagelijkse dingen en binnen 3 maanden kreeg ik weer de volle laag.quote:
Familiefeestjes zijn wel het minste waar ik me druk over zou maken. het contact verbreken is wel heel rigoreus natuurlijk maar je zult er wel lang over nagedacht hebben. Nodig hem voorlopig gewoon niet meer uit bij jou thuis maar geef hem wel de kans om erover te praten als hij dat wil. Gewoon het contact op een laag pitje zetten is iets anders dan het contact helemaal verbreken.
Het lijkt dus haast alsof hij dat wel vindt. Het komt er op neer dat ik hem accepteer zoals hij is, hoewel ik me soms enorm aan hem kan ergeren. Als hij weer onnodig negatief is, dan wil ik nog wel eens iets zeggen in de trant van 'ooh, drammerd, kap er eens mee'. Of als hij over geld loopt te zeiken, dan noem ik hem wel eens geldwolf. Maar dat gaat er altijd goedmoedig aan toe, vind ik. Het wordt gezegd met een lach in ieder geval.quote:
Kan je niet gewoon de discussie niet meer aangaan? Mijn broertje en ik zijn ook dag en nacht, maar dat hebben we allebei gewoon geaccepteerd en over dingen waar we het structureel over oneens zijn, praten we gewoon niet. Het lijkt me dat je broer het ook niet leuk vind om altijd maar ruzie te hebben.
Na een paar maanden had ik er vrede mee en toen vond ik het eigenlijk een opluchting.quote:
[..]
..en hoe 'beviel' dat? Had je het er moeilijk mee (ook ivm familie etc) of vond je het eigenlijk wel een opluchting? Zou een goede indicatie kunnen zijn.
Geloof me, dat weet hij wel. Hij is maatschappelijk werker en is zeker in staat om zulke situaties in te schatten. Bovendien, als je zus 2 uur huilend in de auto zit en niks meer zegt, dan weet je best dat je haar gekwetst hebt. Bovendien, goed de waarheid zeggen.. Ik weet uit ervaring hoe hard dat aan kan komen dus ik weiger op die manier met hem te 'praten'. Elkaar zulke lompe dingen voor de voeten gooien dat iedereen over de rooie is, is volgens mij geen oplossing.quote:
Misschien overbodig; maar toch: heb je hem wel eens goed 'de waarheid gezegd'? In de zin van: precies hoe jij je er onder voelt?
Kijk; als je broer eigenlijk van te voren al weet wat de impact is van zijn uitspraken; dan lozen die handel. Maar hoe gek ook; hij beseft het zich misschien niet voordat je het hem verteld.
Wat dat betreft blijven we mannen
Denk eerder dat TS geestelijk niet helemaal in orde is. Om nou weken, dan wel maanden van slag te zijn door 1 opmerking. Damn... Als ik kapot zou gaan van verkeerde opmerkingen dan zou ik per week al 3x in mijn graf liggen.quote:Op maandag 21 september 2009 10:08 schreef RRGJL het volgende:
Stel: er zou blijken dat je broer geestelijk niet in orde is. Zou het je dan nog steeds zo raken?
Een keer met de Psych praten en werken aan een schild/dikkere huid lijkt me beter. En tot die tijd contact minimaliseren.
Maar je moet toch eerst eens met je broer praten en hem zeggen dat je je gekwetst voelt en dat hij dingen vaak op een botte manier zegt. Doe dat eerst, voordat je het contact zou willen verbreken. Anders weet je broer niet eens waarom je hem niet meer wilt zien.
Als ik het zo lees, bemoeit hij zich erg met jouw leven en hoe jij de dingen doet. Heb je het er al eens met hem over gehad dat hij je moet accepteren zoals jij bent?
Als ik het zo lees, bemoeit hij zich erg met jouw leven en hoe jij de dingen doet. Heb je het er al eens met hem over gehad dat hij je moet accepteren zoals jij bent?
Inderdaad. Dat hij overkomt als een botte lul betekent niet dat hij er plezier in heeft natuurlijk. Daarnaast, het contact geheel verbreken...dat is wel heel rigoreus. Begrijpelijk dat je er over nadenkt, maar zoals al eerder door iemand werd gezegd, contact verbreken met familie zal meer betekenen dan diegene "niet meer zien". Je geeft aan dat je broer meer op je ouders lijkt qua levensinstelling. Mocht je daadwerkelijk alle contact met je broer afsnijden denk ik dat de relatie met je ouders er ook niet beter op gaat worden.quote:Op maandag 21 september 2009 10:22 schreef nummer_zoveel het volgende:
Maar je moet toch eerst eens met je broer praten en hem zeggen dat je je gekwetst voelt en dat hij dingen vaak op een botte manier zegt. Doe dat eerst, voordat je het contact zou willen verbreken. Anders weet je broer niet eens waarom je hem niet meer wilt zien.
Als ik het zo lees, bemoeit hij zich erg met jouw leven en hoe jij de dingen doet. Heb je het er al eens met hem over gehad dat hij je moet accepteren zoals jij bent?
En ik ben ook van mening dat je inderdaad erg gevoelig reageert op de botte opmerkingen van hem. Begrijpelijk dat het je pijn doet en dat hij je zwakke plekken kent, maar dat hoeft niet te betekenen dat je er niks aan kunt doen. Zorg dat je wat weerbaarder wordt, want het is nu je broer, de volgende keer om het even wie die je volkomen van slag maakt. Ik heb een beetje het gevoel dat je jezelf een beetje te makkelijk tot slachtoffer maakt. Maar waar er 2 vechten hebben er 2 schuld natuurlijk.
Niet dat ik je de schuld toe wil schuiven hoor. Maar geheel het contact verbreken komt op mij in dezen een beetje drastisch over....
Aut viam inveniam, aut faciam
There he goes. One of God's own prototypes. A high-powered mutant of some kind never even considered for mass production. Too weird to live, and too rare to die.
There he goes. One of God's own prototypes. A high-powered mutant of some kind never even considered for mass production. Too weird to live, and too rare to die.
|
|
