Hoe gaat het met de (nieuwe) moeders deel 85.

OMG! dat epi ding Dat iemand sowieso overweegt om zo'n ding aan te schaffen (of aan te raden..)

Stiemie, wat stom zeg van die buurvrouw!

MissSly, heerlijk he dat gevoel!

Haaruitval heb ik 9 maanden later nog steeds (en het is al zo dun) Misschien toch maar vitamine (B?) gaan slikken.

Ik moest vanmiddag bijna huilen om mijn kleine zieke meisje. Wat kun je je machteloos voelen zeg. En die nare HAP bel ik ook nooit meer. "nee mevrouw dat is heus niet erg, als ze helemaal niet meer speelt of reageert, dan mag u langskomen"

Wat een lompe buurvrouw zeg Stiemie

Miss sly, je klinkt zo , lekker joh!

Gras, pfff zo houden ze mensen wel weg ja op de HAP . Hoe gaat het met je kleine meid?

Ai, dat Epi-No verhaal ... brrr

Hier alles ok, van donderdag op vrijdag echt een rotnacht. En gister ging ik slapen met het idee dat we weer zo vaak wakker zouden worden en viel het zowaar mee ondanks dat ze toch eerder kwam dan "normaal".
Ik vind het af en toe wel heftig hoor, mama van een vers beebje en een dreumes (bijna peuter). En dan wilde ik dat ik meer tijd had voor mn kleine grote dreumes of dat we gewoon even op de fiets een stuk konden fietsen, maar dat wil nu even niet zo makkelijk. Wat ik overigens in het weekend dan wel probeer te doen als papa thuis kan blijven bij de kleinste.
Ach en als Iris dan naar me lacht dan smelt ik ook wel weer helemaal hoor, maar stiekum kijk ik wel uit naar een paar maanden verder, als ze niet meer dat hele kleine tere babytje is .

[ Bericht 49% gewijzigd door Nijna op 26-09-2009 20:16:41 ]

quote:

Op vrijdag 25 september 2009 23:15 schreef Poppedein het volgende:
Ticootje ROFL

hahahha ja Rocka...tis de kleur hè

Hmm..oké... Tis dus de bedoeling dat je t ballonnetje steeds een beetje verder op kunt blazen zodat je bekkenbodem vast went aan de grootte van t hoofdje.. ach, t idee is leuk zullen we maar zeggen. Hij wordt bij ons in de praktijk in ieder geval zelden gebruikt... tot een half jaartje terug: Kreeg mijn collega rond middernacht een telefoontje van iemand met ruim bloedverlies na gebruik van de epi no... Wat bleek, ze had de gebruiksaanwijzing nooit gelezen en was zelf aan de slag gegaan, ze liet de opgeblazen balon dan ook steeds "geboren worden" begrijpende dat dat de bedoeling was... Ik weet niet bij wélke grootte t mis ging, maar mis ging t in ieder geval. Mijn collega kon dus 's nachts een vrouw hechten die ergens in de komende 4 weken nog moest gaan bevallen leve de Epi no!

Jeetje wat een verhaal poppedein

Poppedein
OMG! Gewoon niet te geloven, dan je voor je 'lol' ik weet niet hoe vaak gaat liggen bevallen.

Dames!

miss_sly

Stiemie, wat bot van die mw! Nee, je bent niet strak 1,5 wk na je bevalling, maar dat is wel heel lomp,zeg!

Nijna, komt vast helemaal goed als iris wat groter is

Stiemie ik zou gewoon keihard gaan janken waar zo'n mens bij staat. Gooi maar op de hormonen. Wat lomp zeg.

Pff wat zijn sommige mensen toch bot zeg Ik had juist het omgekeerde. Toen ik in het ziekenhuis was toen ik ingeleid werd, liepen we tussendoor even een rondje in het ziekenhuis. Toen kwamen we iemand van de pufclub tegen en die vroeg of ik al bevallen was Ik had echt zo´n megadikke zwangere buik, geen baby bij me en liep op mijn slippertjs te strompelen door de gang. Alsof na de bevalling je buik er nog steeds uitziet alsof je 40 weken zwanger bent.

En dat Epi-no verhaal! Wat erg zeg, al ingescheurd voordat je gaat bevallen Een vriendin van mij had ook zo´n ding. En volgens mij was het ook wel echt de bedoeling dat je die ballon ´geboren´ laat worden.

Hahahaha Tessie dat is ook wat! Ik had vorige een leuke collega Ben ik weer aan het werk, sta ik in de lift, begint ze ineens over mijn buik te aaien Dus ik keek haar echt zo aan van: eeeh, kweenie, maar ik ben al ruim 20 weken geleden bevallen?? Ze kreeg me toch een rooie boei! Ik moest er wel om lachen. Ik zei ook: geeft niks er zit inderdaad nog een buikje Maar wel lief dat je me zo aait!

Haha!

Deze mama is moe! Heel moe! Ik heb al 2 dagen hoofdpijn van het weinig slapen. Ik ben het niet slapen van Jen echt zat. Precies waar ik al bang voor was, ze wilt niet op haar kamer slapen. Nu ligt ze dus stijf tegen me aan, en wordt al wakker zodra ik haar iets verschuif. Ik heb het bed nu maar weer tegen mijn bed gezet. Eerst rust in de tent, dan zien we wel verder.

Seilram!

Tja, ik vind het een beetje gek om hier nu te posten hoe het met mij gaat, terwijl ik niet zo vaak in dit topic te vinden ben. Maar ik moet toch even luchten geloof ik. Het is zo raar om zwanger te zijn terwijl mijn vader terminaal ziek is (en hij de vorige zwangerschap voor zijn leven vocht na een ongeluk).

Ik ben heel verdrietig en boos. Hij is veel te jong, gaat baby 2 waarschijnlijk niet zien en Thomas gaat zich hem niet herinneren. Dat hakt erin bij een zwanger hormonencircus zeg maar. En ik hoop maar dat de vk écht gelijk heeft als ze de negatieve invloed van stress tijdens zwangerschap relativeert.

quote:

Op zondag 27 september 2009 23:19 schreef tessie het volgende:
Pff wat zijn sommige mensen toch bot zeg Ik had juist het omgekeerde. Toen ik in het ziekenhuis was toen ik ingeleid werd, liepen we tussendoor even een rondje in het ziekenhuis. Toen kwamen we iemand van de pufclub tegen en die vroeg of ik al bevallen was Ik had echt zo´n megadikke zwangere buik, geen baby bij me en liep op mijn slippertjs te strompelen door de gang. Alsof na de bevalling je buik er nog steeds uitziet alsof je 40 weken zwanger bent.

Zo zag ik er wel uit en na ruim 3 maanden werd het me ook nog gevraagd.
En na ongeveer een half jaar vroegen de mensen of ik weer zwanger was

Ik stond drie maanden na de bevalling met een klein Thomasje in de draagdoek aan de kassa van de supermarkt, toen er een jochie van een jaar of 7 (?) vroeg: "Krijgt u nu alwéér een baby?"

Och Webkim, gewoon¨posten als je het kwijt moet hoor

Waar je nu mee om moet gaan zijn ook hele verdrietige en nare dingen, en o zo dubbel terwijl je een nieuw leventje in je buik hebt...

Ik wens je heel veel sterkte

Webkim dat is zonder hormonencircus al iets verdrietigs om mee te worstelen, en nu natuurlijk helemaal. Sterkte

Nou precies,. het is allemaal zo ontzettend heftig en oneerlijk en verdrietig. En dan je hormonen erbij, en het idee dat je vader de baby niet zal zien. Heel veel sterkte

Hier gaat het ook niet echt lekker eigenlijk. Ik voel me nog steeds echt niet fit. De eerste weken na de bevalling leek het juist heel goed te gaan, maar daarna werd het toch allemaal wat minder. Ik voel me gewoon lichamelijk echt niet zo fijn. Volgens mij heb ik nog erg last van hormonen ofzo, voel me bijna net weer zoals toen ik zwanger was. Bij de minste inspanning krijg ik het al zo warm, en breekt het zweet me uit. En ik ben zo stijf in mn spieren en gewrichten, en last van mn stuitje en schaambeen en weinig energie. Gelukkig is dat niet zo extreem als tijdens mijn zwangerschap.
Ben vanmorgen bij de HA geweest en moest wat bloed laten prikken. Maar ik denk dat ze daar vast ook weer niks in zullen vinden eigenlijk... En maandag weer aan het werk, waar de motivatie toch al voor ontbreekt.

Die vermoeidheid / fitheid vind ik helemaal niet zo vreemd op zich Tessie; het is nogal een omslag, zo'n uk in je leven. Maar je gewrichten en die stijfheid klinkt wel heel klote.Hopelijk wordt dat snel beter.

quote:

Op maandag 28 september 2009 17:44 schreef Webkim het volgende:
Seilram!

Tja, ik vind het een beetje gek om hier nu te posten hoe het met mij gaat, terwijl ik niet zo vaak in dit topic te vinden ben. Maar ik moet toch even luchten geloof ik. Het is zo raar om zwanger te zijn terwijl mijn vader terminaal ziek is (en hij de vorige zwangerschap voor zijn leven vocht na een ongeluk).

Ik ben heel verdrietig en boos. Hij is veel te jong, gaat baby 2 waarschijnlijk niet zien en Thomas gaat zich hem niet herinneren. Dat hakt erin bij een zwanger hormonencircus zeg maar. En ik hoop maar dat de vk écht gelijk heeft als ze de negatieve invloed van stress tijdens zwangerschap relativeert.

Webkim wat een ontzettend verdrietige situatie..

Webkim

Ja nou, ik kom hier geen sterktewensen ofzo lospeuteren hoor, geef die allemaal maar aan Snake. Het is alleen dat... het beinvloedt alles zo erg. En daarom zeg ik hier de laatste tijd vaak maar niets of niet wat ik eigenlijk wíl zeggen. En dat ga ik nu anders doen. Het is zwaar kut, dus als er af en toe een sippe post van me voorbij komt weten jullie hoe het zit. En dat is ook wel fijn.

Nou webkim het is toch ook niet niets?!

(is er echt geen kans dat hij de nieuwe baby gaat zien?)

_{Ach, ze durven allemaal geen voorspellingen te doen. Maar het komt vanuit de longen, dan is je levensverwachting sowieso al laag. Het is al ver uitgezaaid en hij lijkt met de dag meer pijn te hebben. Euthanasieverklaring is al rond.}

Webkim, wat is dat rot, zeg. Sterkte.

Pfff, wat is dat triest zeg. Ik vind het echt heel vervelend voor jou. Het leven is niet altijd eerlijk.

Webkim, dat is heftig. Sterkte.