Nieuwe Rubriek bij VVISPS.n
Wekelijkse Column van Lieke de Lange
Vanaf heden zal er wekelijks een column van Lieke verschijnen op VVISPS.nl
De 24 jarige Lieke uit Alphen aan den Rijn, is ook wel bekend van het omstreden en spraakmakende televisieprogramma de Gouden Kooi waarin zij 9 maanden verbleef en begin februari op eigen initiatief vertrok.
Tegenwoordig runt Lieke een eigen bedrijf als Personal Yoga-teacher. Ze geeft Yoga-lessen op een Wellness Club, geeft reiki-bahandelingen, meditatie- en visualisatietrainingen en is Mental Coach.
Op VVISPS.nl zal zij wekelijks een column uitbrengen over haar diverse bezigheden. Van spirituele ontwikkeling tot verhalen uit de dingen die zij meemaakt. Een mooie aanvulling voor deze site.
Lieke: Ik ben erg enthousiast dat ik voor VVISPS.nl een column mag gaan schrijven en hoop de mensen met mijn verhalen te kunnen inspireren, enthousiasmeren en vermaken.
Sinds enkele maanden ben ik druk bezig met mijn eigen bedrijfje en mijn lessen in het Wellness Center. Heb er helemaal mijn draai in gevonden en, al zeg ik het zelf, het past erg goed bij me. De maatschappij begint zich tegenwoordig steeds meer te verdiepen in zichzelf, buiten de materiele lokkingen om, die werk en de opgelegde en aangeleerde verwachting- en gedragspatronen van buitenaf (zoals o.a televisie en media) met zich meebrengen. Het is een proces van loslaten, zelfverwerkelijking en innerlijke groei. Wie ben je nou echt diep van binnen? Wat wil je nou werkelijk? Wat zijn de juiste keuzes en hoe ga ik met teleurstelling om? Dit zijn enkele vragen die iedereen zichzelf wel eens stelt en in onze innerlijke en spirituele zoektocht naar voren komen.
Mensen zijn tegenwoordig steeds meer bezig met deze zoektocht naar zichzelf en ik vind het heerlijk begeleiding te bieden in deze weg naar zelfbewustzijn. Het geeft mij enorm veel voldoening en ondanks dat het veel energie kost, geeft het nog meer energie. En dat is toch het belangrijkste?! Dat je werk, je blij maakt…
Ik hoop dat jullie mijn columns met veel plezier zullen lezen. Ik zal ze in ieder geval met veel plezier schrijven…
Namasté
Lieke
Oktober
Rollercoaster-Ride
Het leven is een mengelmoes van ratio en gevoel, maar wanneer moet je nou beslissingen maken met je hoofd en wanneer met je hart?
Zelf ben ik iemand die heel erg vaart op haar gevoel. Ik vertrouw 100% op mezelf en mijn intuïtie, ik weet immers dat als ik een keuze maak waar ik mij goed bij voel dat, dat me ook het meeste brengt. En toch besluipt me het gevoel (weer dat gevoel), dat ik af en toe toch iets meer moet nadenken. Ik leid een leuk leven, dingen komen op mijn pad, heb leuke vrienden en maak leuke dingen mee. Ik ben ervan overtuigd dat, dat komt doordat ik redelijk onbevangen in het leven sta en go with the flow. Als iets goed voelt is het toch goed?! En mocht later toch blijken, dat je op je bek gaat, dan moet het maar zo zijn. Trek een les eruit, krabbel op en keep on going.
Inmiddels heb ik de leeftijd van een kwart eeuw bereikt en begin ik mij toch af te vragen… ‘Zou ik niet wat meer zekerheden moeten inbouwen in mijn leven…?’ ‘Waar ben ik over 5 jaar…?’ ‘Wat wil ik…?’ Dat soort vragen. Mijn hoofd begint op te spelen.
Nu is mijn leven de afgelopen 25 jaar altijd al een rollercoaster-ride geweest, waar ik enorm van genoten heb, maar zal dit altijd zo blijven? Tot nu toe is alles altijd goed geweest, ook de dingen die ik in het moment als minder goed ervoer, maar uiteindelijk heeft het me ergens gebracht. Kennis, wijsheid en levenservaring en dat is ook wat waard. Zonder de lows, ook niet de highs.
Ik vertrouw er altijd heilig op, dat alles goed komt. Ik heb weinig nodig om gelukkig te zijn en probeer overal het positieve uit te trekken. Dit lukt natuurlijk niet altijd, ik zit ook wel eens zwaar sacherijnig op de bank, maar achteraf kan ik er altijd weer om lachen.
25 dus. Toen ik klein was, stelde ik mij voor dat ik op deze leeftijd een huis had, zo’n typisch huis, zoals een kind dat zou tekenen. Vierkante ramen, een rood puntdak met een schoorsteen en natuurlijk een tuin met een hek eromheen. Ik fantaseerde er een goede baan bij, als advocaat of architect, een man en natuurlijk een kind, misschien wel 2. Jaja… ik weet het, die kinderfantasietjes ; )
Bij mij loopt nooit iets zoals ik plan, dus deze planning is hem ook niet geworden. En blij toe, anders had ik nooit de dingen meegemaakt die ik nu meemaak en zoveel van het leven kunnen leren. En stel je voor. Een 9 tot 5 baan, een man thuis, een kind. En dan zeker ook een Volvo stationwagon en een labrador. Pff… Leuk, maar deze gezapigheid is niet aan mij besteed. Nu in ieder geval nog niet. Ik denk dat ik maar onbevangen blijf, lekker blijf doen wat ik doe. Af en toe even goed nadenk en blijven genieten van het leven. Want uiteindelijk draait het daar toch om? Dat je geniet en gelukkig bent… Dat is de afgelopen 25 jaar ook goed gegaan.
Liefs Lieke
Voor eerdere columns en/of informatie scroll naar beneden.
21 oktober 2008
Spiegelbeeld
Stel je voor…
07.00 uur ’s ochtends. Het is nog schemerig donker buiten en de ochtenddauw staat nog aan de koude grond. Jij ligt nog heerlijk in je warme bed, ver weg in dromenland.
Dan gaat de wekker, het is nog hartstikke vroeg, maar een nieuwe dag is aangebroken en het is tijd om op te staan en de dag te beginnen.
Je wrijft de slaap uit je ogen, rekt je eens flink uit en stapt je bed uit.
Je gooit de gordijnen open en zuigt de eerste zonnestralen van de dag op.
Je gaat voor de spiegel staan en kijkt je spiegelbeeld eens diep in de ogen aan. Je ziet de wallen onder je ogen, je vale teint en de moeheid straalt er vanaf. Pfff, denk je… deze dag wordt helemaal niks. Ik wil weer slapen, ik wil niet werken…
En ineens praat je spiegelbeeld tegen je:
“Goedemorgen… Ja, je bent nog moe hè, ik zie het aan je. Geeft niet. Ga lekker douchen, daar word je wakker van. Doe wat energie op met een ontbijtje en een kop koffie en je zult zien, dat je, je een stuk beter voelt. Doe rustig aan, neem je tijd, daar knap je van op. Je zult zien, dat het allemaal best meevalt…”
We laten ons vaak gek maken door onze gedachten. We hebben regelmatig adviezen, bevestiging en een duw in de goede richting nodig van anderen om stappen voorwaarts te kunnen nemen, of zelfs op onszelf te kunnen en durven vertrouwen.
Zonder dat we het onszelf beseffen, ligt ieder antwoord op elke vraag in onszelf. We weten alles dondersgoed voor een ander, maar emoties nemen regelmatig de overhand als het op onszelf aankomt. We zien door de bomen het bos niet meer en al zeker niet de richting waarin we de juiste stappen moeten ondernemen. Zo subjectief zijn we dus. Ratio en Emotie, ze gaan regelmatig door elkaar heen en soms raken we in de knoop met ons verstand en gevoel. Het vinden en het houden van balans is niet altijd even makkelijk. Daarvoor hebben we zo nu en dan de wijze raad van anderen nodig. We zijn sociale wezens en de mensen om ons heen kunnen soms wél objectief zijn, waar wij de objectiviteit allang zijn verloren.
We blijven echter een vat van emoties en een hele hoop gezond verstand. Neem goede raad van anderen ter harte, maar wat anderen ook zeggen, met alle goede bedoelingen van dien, vergeet nooit, dat alles in jezelf ligt en jij de enige bent die jou leven leidt. Je bent je eigen spiegelbeeld. Durf jezelf daarom ook recht aan te kijken in de spiegel en jezelf te vragen wat je nou echt wilt, wat je nou echt voelt en durf te handelen naar wie je bent. Natuurlijk zal de spiegel niet echt terug praten, maar als je af en toe in hectische tijden, waarin alles je even teveel lijkt te worden en de juiste beslissingen nemen het moeilijkst lijkt wat er op dat moment is, even pas op de plaats neemt. Even jezelf wat tijd en rust gunt. Dan zul je merken, dat de juiste antwoorden vanzelf komen. Alsof je in de spiegel kijkt en je jezelf toespreekt… Durf te luisteren naar jezelf, durf te handelen naar jezelf, durf te leven!
Liefs Lieke
Voor eerdere columns en/of informatie scroll naar beneden.
November
We zijn mensen en dus Triviaal
We maken ons elke dag weer druk. Druk om niets…
“Wat moet ik aan vandaag?”, “Neem ik de auto of neem ik de bus?”, “Ga ik uit eten of naar de film?”, “Biefstuk of Kip?”
Dit zijn slechts kleine voorbeelden van “onbenulligheden” waar wij ons dagelijks druk om maken.
Nu kun je denken… “Maar Lieke, wat ik aantrek is wel degelijk belangrijk!!” En dat ben ik dan helemaal met je eens. Wat je draagt is een onderdeel van wie je bent, een verlengstuk van hoe je, je voelt of bijvoorbeeld de stempel die je wilt drukken op je werk. Een mantelpakje brengt iets heel anders over, dan een spijkerbroek met gympen.
Maar wees nou eens eerlijk… Hoe belangrijk is dit nu werkelijk?
Dagelijks staan we voor keuzes. Dagelijks wegen we af wat we wel en wat we niet ‘moeten’ doen. En als die keuze de verkeerde blijkt te zijn, raken we gestrest, geïrriteerd en kunnen we ons daar enorm om kwellen.
Nu zag ik laatst een documentaire op Discovery (meesterlijke zender als je het mij vraagt)
Deze ging over de Inuiten in Alaska. De Inuiten leven samen als stam. Ze doen alles om sámen te overleven. Het groepsbesef en –belang staat voorop, want het is in het ijskoude Alaska een kwestie van overleven. En zoals met veel dingen, ben je net zo sterk als je zwakste schakel, zeker in een kleine samenleving als die van de inuiten.
De mannen gaan dagelijks op pad voor de jacht naar vis, het oeroude principe waar de man om bekend staat: jagen, voeden en verzorgen.
De vrouw blijft thuis (lees: in de hut, in de iglo) om te zorgen voor de kinderen, zij onderwijst deze, voedt ze en zorgt voor het eten. Ook voor de vrouw geldt het oeroude principe: baren, voeden en verzorgen.
En zo houden ze de stam in stand. Dag in, dag uit… Ze hebben weinig, trotseren elke dag intense koude, leveren immens fysieke inspanningen om te kunnen overleven en doen alles ten gunste van het groepsbelang, maar het volk en de samenleving staat getypeerd als vrolijk, elke avond met zijn allen in de Stamtent om het vuur, zonder één woord van onvrede of ongemak… en dat terwijl ze zo weinig hebben aan luxe en materie.
Daarnaast zijn de Inuiten een van de oudste stammen van de wereld. De Inuiten bereiken gemiddeld een hogere ouderdomsgrens, dan wij als Westers volk met al onze gemakken.
Een keus wat ze aantrekken, wat ze eten of hoe ze zich vervoeren is er niet… Het is heel simpel en primair.. Het is leven of overleven. Elke dag weer…
In ons westerse, luxe en in mijn ogen enorm getroffen leventje hebben wij meer keuzes. Meer keuzes, staat gelijk aan meer teleurstelling, want hoe meer we kunnen, hoe meer we willen, des te minder we krijgen, des te meer we gaan mokken, zeuren en sikkeneuren en des te ongelukkiger we worden. Maar bedenk jezelf nou eens… “Wat heb je nou echt nodig in het leven”. Dan kom je net als bij de Inuiten terug op één basisprincipe…
Heel simpel gezegd…
Genoeg eten om te leven en een heel goed gevoel, allen en met elkaar.
Dus als je een in jou ogen ongelukkig leven leidt en het gras is altijd groener aan de andere kant van de heuvel, bedenk je dan eens goed, wat het nou precies is wat jou teleurstelt... Vraag jezelf eens af; hoe belangrijk is dit gegeven om gelukkig te zijn? Ben je ervan afhankelijk of is het, als je eens goed naar jezelf kijkt een streven, een wens, een verlangen naar meer dan wat je nu hebt?
Wees gelukkig met wat je hebt, het kan altijd slechter… Streef naar het verwezenlijken van je verlangens en je dromen, maar heb het nooit nodig. Dan zul je zien… Ben je de rijkste persoon op aarde!!
Liefs Lieke
[img]http://www.plaatjesupload.nl/bekijk/2009/10/15/1255630722-40.gif[/img]