quote:
Op vrijdag 25 september 2009 23:01 schreef kamikaze het volgende:[..]
Marxisme is iets anders dan communisme. Het lijkt heel erg op elkaar, maar er zitten wel verschillen tussen. Evenzo is het leninisme weer net iets anders dan het communisme.
Het 'communisme' (ik vraag me zo langzamerhand af of het wel bestaat, elke neo-Marxist ontkent het in elk geval) is niks anders dan een logisch gevolg van het Marxistische denken. Marx analyseerde de geschiedenis van de maatschappij en kwam op het idee dat de (mensen)wereld een strijdtoneel is van telkens twee klassen. Hij ging (als bewonderaar van Hegel) er vanuit dat hier een dialectisch proces bezig was waarin continue telkens de tegenstelling tussen twee 'klassen' verworpen werd, maar vervangen door twee nieuwe. In zijn tijd zag hij dat het 'kapitalisme' zorgde voor twee nieuwe klassen, de arbeiders en de 'kapitalisten', wat je best mag vertalen als 'ondernemers'.
Hij wilde en geloofde ook dat deze strijd ooit beëindigd werd; ooit zou het kapitalisme (als laatste klassenstrijd) eindigen en cumileren in een communistische samenleving.
Kom op man, Marx schreef (met Engels) het communistisch manifest; communisme van Marx loskoppelen is dus absurd. Dus was het communisme één van de logische gevolgen van Marx' denken.
quote:
Het leninisme had ook zeker een aantal kapitalistische trekjes, oa dat de machthebbers meer geld, mooiere huizen, meer privileges hadden. Het communisme daarentegen zat theoretisch zo in elkaar dat iedereen evenveel zou verdienen ongeacht functie, verantwoordelijkheid, etc. (nou ja iedereen produceerd en ontvangt naar benodigd).
Het leninisme was gewoon een variant op het Marxisme dat de theorie in de praktijk wilde uitwerken.
Wat Marx -dit is mijn grootste tegenwerping tegen het Marxisme- vergat, was dat nu juist zijn idee van een communistische samenleving ( of socialistische, zo je wilt) tot niets anders zou leiden dan een nieuwe these-antithese; namelijk die van de staat (overheid) vs. de burger. Deze blinde vlek kwam dan weer doordat het Marxisme een millenialistische stroming was; het ging er (indirect beïnvloed door het christendom) vanuit dat de wereld vroeg of laat verlost zou worden van het 'kwaad'. Een onzinnige gedachte, zoals blijkt uit de werkelijkheid en zoals we ook al hadden kunnen weten als we de dialectiek beter hadden begrepen.
De enige kritiek van de Marxisten is, dat hun projecten faalden door een slechte uitwerking. Maar als al die uitwerkingen faalden, dan is misschien de voorafgaande idee verkeerd geweest. En ja, dat geldt IMO zeker voor de theorie van Marx.
quote:
Maar voordat je de volgende keer weer iemand voor flutfilosoof uitmaakt, zou het goed zijn om eerst te leren argumenteren. Je maakt je schuldig aan Circulus in probando.
Flauwekul, ik argumenteer weldegelijk. Daarbij beargumenteer ik enerzijds waarom het Marxisme een verkeerde idee is, en anderzijds waarom het in de praktijk niet kan werken.
Het is verkeerd in theorie omdat:
-het voorbij gaat aan de bedoeling achter de dialectiek; het gelooft dat vroeg of laat de these-antithese in een ultieme, eeuwige synthese wordt opgelost, nl. in de vorm van de Marxistische (socialistische, communistische, enz.) samenleving. Onzin, want de dialectiek stelt juist dat op elke synthese (welke these wordt) een nieuwe antithese zal volgen (zie boven).
-het in de praktijk niet kan. Dit is heel goed verklaard door F.A. Hayek in de 20e eeuw. Hij keerde zich tegen centrale economische planning. Dit o.b.v. zijn (Oostenrijkse) inzichten in de economische wetmatigheden, maar hij legde ook uit waarom het zou leiden tot een tirannie (dictatuur, een willekeurig, kwaad regime).
Als we dat er óók bijpakken, kunnen we niets anders dan het Marxisme verwerpen.
Oké, Marx had gelijk als hij stelde dat er in de 19e eeuw nog steeds grote verschillen waren. Hij had ook gelijk als hij stelde dat sommige situaties welke daaruit voortvloeiden, beslist onrechtvaardig te noemen waren. Dus had hij gelijk toen hij een probleem dat werkelijk speelde aan de kaak stelde.
Maar ja, een probleem benoemen is 1 ding. Dat is prima. Maar men is er dan nog niet.
Men moet ook met een oplossing kunnen komen zonder dat nieuwe, nog ergere problemen zouden kunnen ontstaan. En op dit punt faalt de leer van Marx enorm; zowel in theorie als praktijk