Postmodern relativisme.

quote:

Op woensdag 9 september 2009 14:11 schreef koningdavid het volgende:
Daar gaat de klacht over. Een dergelijke mindset is zeer ergerlijk en funest voor elke serieuze manier van discusiëren over zaken die ertoe doen.

Je hebt het over zaken die er toe doen. Welke zaken doen er toe? Armoede? Honger? Oorlog? Klimaat? Overbevolking? Terrorisme? Even los van het feit dat ik dat persoonlijk wel belangrijke thema's vind, op universeel niveau, who gives a fuck?

KD


naab.

quote:

Op woensdag 9 september 2009 14:28 schreef Iblis het volgende:

[..]

Dan vraag ik waarom in jouw optiek dat niet waar is.
[..]

Je kunt er niet mee omgaan. Maar je lijkt het duidelijk aan postmodernisme te koppelen wat m.i. niet terecht is. De erkenning dat er verschillende opvattingen zijn betekent niet dat je ze allemaal als gelijkwaardig moet tolereren. Het is die intellectuele waarheid waar je je aan ergert en die zich nu manifesteert achter een stoplap die je als postmodern typeert. En dat laatste is m.i. vrij onterecht.

Het niet-nadenkende deel van fok zal je vast bewonderen om je schijnbare redelijkheid, maar je weet zo goed als ieder die tot het denkende deel hoort dat het einde van normativiteit, of dat nu in de aesthetiek, waar het mooi van lelijk scheidt, de ethiek, waar het goed van kwaad scheidt, of de wetenschap, waar het waar van onwaar scheidt, het einde van de mens is. Natuurlijk blijkt het in de praktijk een uiterst, uiterst epineuze kwestie, en zullen er 1001 kwesties opgelost moeten worden voordat we tot een sluitende definitie komen. Misschien kan onze normativiteit voorlopig, misschien zelfs tot de jongste dag, wel alleen op pragmatische, kritische (in de kantiaanse zin) of sittliche (in de hegeliaanse zin) wijze geschraagd worden, maar nooit, nooit op antirealistische. Wat je dan zegt is, we doen wel aan kunst en wetenschap en al, maar in feite is het maar een discours, een hoop gepraat, dat uiteindelijk ingehaald wordt door de objectieve werkelijkheid, die buitenwereld, die al die polaire paren niet kent. Je levert dan in wezen je menselijkheid in, namelijk het erkennen van normativiteit en hun status van exclusieve basis voor handelen, en buigt voor wat zich maar aandient. Fatalisme heet dat.

Zélfs als blijkt dat er echt geen ontkomen aan is dat die begrippenparen van ons door de werkelijkheid ingehaald worden, zal ik er in blijven geloven. Want wat heb je er nu aan te leven in een wereld waarin alles eender is?

quote:

Op donderdag 10 september 2009 01:34 schreef Wouter1989 het volgende:
Misschien kan onze normativiteit voorlopig, misschien zelfs tot de jongste dag, wel alleen op pragmatische, kritische (in de kantiaanse zin) of sittliche (in de hegeliaanse zin) wijze geschraagd worden, maar nooit, nooit op antirealistische. Wat je dan zegt is, we doen wel aan kunst en wetenschap en al, maar in feite is het maar een discours, een hoop gepraat, dat uiteindelijk ingehaald wordt door de objectieve werkelijkheid, die buitenwereld, die al die polaire paren niet kent. Je levert dan in wezen je menselijkheid in, namelijk het erkennen van normativiteit en hun status van exclusieve basis voor handelen, en buigt voor wat zich maar aandient. Fatalisme heet dat.

Zélfs als blijkt dat er echt geen ontkomen aan is dat die begrippenparen van ons door de werkelijkheid ingehaald worden, zal ik er in blijven geloven. Want wat heb je er nu aan te leven in een wereld waarin alles eender is?

Jij doet ergens de denkstap ‘oké, zodra we hebben bepaald dat alle standpunten relatief zijn, moeten ze ook allemaal even veel waard geacht worden’. Ik zie niet in waarom dát zo zou zijn. Ik heb mijn eigen standpunten, en ik kan ze inderdaad niet absoluut funderen. Zoals niemand kan – en dan bedoel ik dat gewoon in een pragmatische zin. _{En daarnaast geloof ik dus niet dat het überhaupt kan.} Maar dat betekent nog niet dat ik een al dan niet gepassioneerd uitdrager van die opvattingen kan zijn?

Dat is volgens mij een conclusie die een absolutist die zich onvolledig in het relativistische standpunt verplaatst trekt.

Het is hetzelfde als de gelovige die niet begrijpt hoe de atheïst aan morele ijkpunten komt. De gelovige zelf heeft ze wel, immers, de Bijbel. Voor de atheïst is dat in feite ook zijn bewijs, aangezien de Bijbel in zijn ogen ook mensenwerk is, en die Bijbel een voorbeeld van een moreel raamwerk bevat.

Het is dat de theïst zichzelf heeft wijsgemaakt dat die standpunten absoluut zijn dat hij zich gerechtvaardigd voelt ze aan te dragen als ‘juist’. Maar eigenlijk kan hij dat niet hard maken. Ik zeg gewoon oprecht dat ik mijn overtuigingen niet hard kan maken, maar desondanks, onredelijk als het moge zijn, geloof ik toch dat ze soms aardig goed zijn en ik mag mensen er graag van overtuigen. Ik heb daar geen problemen mee.

Echt weer zo'n bout discussie dit, er is geen waarheid.

Juist...

TS houdt van moeilijke woorden

quote:

Op donderdag 10 september 2009 11:06 schreef koningdavid het volgende:
Dan negeer je gewoon het probleem. Het probleem is dat iemand beweert dat hij een andere 'waarheid' heeft dan iemand anders. Alsof in zijn 'werkelijkheid' Caesar de Rubicon niet heeft overgestoken en in jouw 'werkelijkheid' wel. Dat kan niet. Caesar heeft de Rubicon wel of niet overgestoken.

Maar het is onzinnig om die ‘werkelijkheid’ te interpreteren als iets wat door ons nog meetbaar is. De hele geschiedenis ‘bestaat’ in feite alleen in onze gedachten. Je kunt niet terug naar dat moment om te kijken wat of hoe.

Je kunt dat ideaalbeeld wel als Platoonse vorm in een transcendente werkelijkheid een plaats geven, en voor een praktische benadering van de geschiedenis is dat ook niet onhandig, maar de vraag is of dat concept zinnig is. Je hangt heel veel waarde op aan iets wat je nooit zult kunnen bereiken.

quote:

We moeten het onderscheid maken tussen iemands 'beeld van de waarheid', wat inderdaad relatief en subjectief is, en de waarheid zelf, wat niet relatief kan zijn.

Maar die waarheid zelf is, zo ze al op een betekenisvolle manier ‘bestaat’ totaal onbereikbaar voor ons. Juist binnen de geschiedenis worden heel erg vigerende interpretaties en theorieën gehanteerd.

Uiteindelijk hoop je dat je theorie convergeert naar die ‘waarheid’ maar waar zou die waarheid moeten zijn?

Zoals ik al zei, er is geen waarheid. En als je dat niet begrijpt ben je echt een simpel figuur, je kan deze discussie zo ingewikkeld en diep maken als je wilt, simpel feit is dat de "waarheid" niet bestaat.

quote:

Op donderdag 10 september 2009 11:45 schreef koningdavid het volgende:

[..]

Je spreekt hier jezelf tegen.

'De waarheid bestaat niet' is zelf een waarheidsclaim. M.a.w.: volgens jou is 'de waarheid' dat de 'waarheid niet bestaat'.

Laten we het zo stellen; de vraag is bestaat God?
Volgens jou zou er dan maar 1 waarheid kunnen zijn, maar dat is precies het punt waar jij je vergist, wat je bedoeld is dat er maar 1 realiteit kan zijn. Waarheid is relatief.

Voorbeeld: Ik vertel jou dat ik zojuist een kale man zag, maar in werkelijkheid had die man zo'n ding op waardoor hij kaal lijkt.
Als ik dan zeg tegen mijn sociale omgeving dat ik een kale man zag dan spreek ik de waarheid, maar in de realiteit is de man niet kaal.

Er is geen waarheid, alleen realiteit.

quote:

Op donderdag 10 september 2009 11:38 schreef koningdavid het volgende:
Het lijkt mij dat je kan zeggen dat het een feit is, of dat het de waarheid is, dat de Tweede Wereldoorlog in de vorige eeuw heeft plaatsgevonden. De extreme relativist zal moeten erkennen dat je dat niet kan zeggen, want de waarheid is voor ons 'onbereikbaar'. Ik vind dat echter het doorgeschoten relativisme waar mijn klacht over gaat. Het is in mijn optiek ronduit een onredelijk, praktisch onhanteerbaar, relativisme.

Nee, het is helemaal niet onredelijk. De onredelijkheid zit ’m er juist in dat niet te erkennen. Jij vindt het onredelijk en onhanteerbaar omdat – in jouw optiek – daarmee het ijkpunt wegvalt, de referentie om het één boven het ander te prefereren.

Maar dat is onzinnig. In de praktijk verandert er namelijk helemaal niet zoveel. Het enige is dat je je niet meer op ‘de waarheid’ kunt beroepen en daarmee dictatoriaal je argument opleggen. Want dat is het probleem, iemand doet een waarheidsclaim, en zodra vaststaat dat ‘de waarheid bereikt is’ wordt zoiets dogma.

En dat is het enige nut dat zo’n waarheid speelt, er kunnen zaken tot dogma verheven worden. En dat is nu juist het gevaar, want dat miskent de menselijke faalbaarheid. Het is het ultieme onredelijke standpunt.

Als het om de Tweede Wereldoorlog gaat kun je m.i. – praktisch gezien – best zeggen dat het ‘waar’ is dat die heeft plaatsgevonden. Maar daarmee zeg je in feite dat de consensusopvatting is dat deze heeft plaatsgevonden. En waarom is het de consensusopvatting? Vanwege het bewijs dat er is.

En natuurlijk, de vraag over de waarheid van dat bewijs roept in feite dezelfde problemen op, en dan kun je inderdaad stellen dat het uiteindelijk een discours is, maar dat verandert natuurlijk niets.

Ik zie daar domweg de problemen niet, behalve van mensen die niet goed leven kunnen met de gedachte dat er geen absoluut ijkpunt is. Die maken we gewoon zelf. En als we in de meerderheid zijn, dan wordt ons eigen ijkpunt semi-absoluut, d.w.z. iedereen die het er niet mee eens is wordt voor gek versleten en soms zelfs met een boete bestraft.

Voor mij is dat geen probleem. Maar dat had ik al tig keer aangegeven. Zolang jij niet met een overtuigend bewijs is dat er überhaupt een rotsvast ijkpunt is dat zo dwingend zonneklaar is dat je het wel móét aannemen blijft het volgens mij bij jou ook beperkt tot een aanname dat er wél zo’n ijkpunt is. En daarmee vervalt je hele absolutisme. Het is m.i. vooral een afkeer van de (in jouw ogen nadelige) consequenties van relativisme dat je het afwijst, maar dat is m.i. geen argument tegen de validiteit van het standpunt. Het is ‘onprettig’.

quote:

Maar met deze zin erken je indirect wel dat 'waarheid bestaat', alleen dat zij onbereikbaar is voor ons. Je maakt zelf dus ook onderscheid tussen ons 'beeld van de waarheid' (relatief/subjectief) en 'de waarheid' zelf (absoluut).

Nee, helemaal niet, ik zeg toch ‘zo ze al bestaat’, en het moge duidelijk zijn dat er in mijn optiek niet een zinnige definitie van ‘bestaan’ is te geven.

quote:

Wat bedoel je met 'waar zou die waarheid moeten zijn'?

Nu, als je over ‘de waarheid’ spreekt los van hetgeen wij als mensen construeren, dan bestaat ze in zekere zin buiten ons. Ook al zou de gehele mensheid uitsterven, de waarheid lijdt daar niet onder.

Als het nu gaat om ‘de waarheid over Julius Caesars oversteek van de Rubicon’, waar zou ik die waarheid nu moeten plaatsen? Plato heeft een gene zijde bedacht waar de ideale vormen zich bevinden. Zo zie ik jouw interpretatie van de waarheid ook. Als een ideale vorm waar onze geschiedkundige interpretaties slechts een benadering van zijn.

De perfecte geschiedbeschrijving zou die waarheid exact benaderen. Anders is het naar mijn mening totaal onzinnig om over ‘de waarheid’ te spreken. Misschien is ‘de waarheid’ een transcendent iets, maar ze is in jouw opvatting toch een iets. Ik zou niet weten waar dat te moeten plaatsen, en daarom is het m.i. een onzinnig concept.

Alle begrippen woorden concepten, gevoelens, ervaringen, zintuigelijke waarnemingen zijn relatief.
Je gaf zelf al het probleem aan; mensen hebben een verschillende interpretatie van het begrip waarheid.

Wij hebben die woorden uitgevonden om enige orde te maken.

Die voorbeelden van rubicon en kaal hoofd... wanneer is het oversteken? wanneer is iemand kaal? wanneer is een berg groot? ... wanneer is iets waarheid?

Ben het er mee eens dat een opmerking van , blabla dat is jouw waarheid en "dat is jouw mening" dooddoeners zijn voor discussies.

quote:

Op donderdag 10 september 2009 11:42 schreef DogTown het volgende:
Zoals ik al zei, er is geen waarheid. En als je dat niet begrijpt ben je echt een simpel figuur, je kan deze discussie zo ingewikkeld en diep maken als je wilt, simpel feit is dat de "waarheid" niet bestaat.

Dat hangt volledig af van je definitie van waarheid. Kijk naar de empirische wetenschap. Deze tracht de waarheid te achterhalen door middel van het waarnemen van de empirie. Men stelt dat wanneer een waarneming onafhankelijk van de waarnemer keer op keer waargenomen kan worden, dat men er logischerwijs vanuit kan gaan dat het waargenomene behoort tot de werkelijkheid. Het is een waarheid dat op onze planeet objecten in vrije val altijd naar beneden vallen. Iedereen kan dat voor zichzelf verifiëren. Is dat in absoluut/metafysisch opzicht waar? Nee, daarover kan geen uitspraak worden gedaan. Maar we beperken ons tot onze voorstelling van de werkelijkheid.

quote:

Op donderdag 10 september 2009 12:06 schreef koningdavid het volgende:

[..]

Je definieërt 'waarheid' anders dan ik. In mijn optiek is 'waarheid dat wat overeenkomt met de realitiet'. Als jij zegt dat de man in kwestie 'kaal' is, is dat niet 'jouw waarheid', het is jouw 'beeld van de waarheid'. En dat beeld is in dit geval incorrect want de man is niet kaal.

Nogmaals: het is dus niet 'jouw waarheid' dat je een 'kale man' zag, want de man is niet 'kaal'. Je maakt een fout.

Oke KD, lees dit aandachtig en laat je brein echt werken want dit type ik speciaal voor jou:

Op het moment dat ik aan mijn familie vertel dat ik een kale man zag sprak ik de "waarheid", niet mijn visie van de waarheid maar de waarheid, want ik zag een kale man. Of die "waarheid" overeenkomt met de realiteit doet er niet toe want dat is wat ik zag.
Er is geen individuele waarheid, iemand vertelt met voorbedachte rade foutieve informatie of diegene vertelt de "waarheid". En "waarheid" is simpelweg informatie over een situatie of incident zoals de persoon die de informatie naar buiten bracht dat werkelijk ervaren heeft, dat iemand iets op een bepaalde manier ervaart maakt het niet de realiteit.
De realiteit is ondoorgrondelijk.
Mensen denken niet na over wat ze bedoelen met waarheid, ze bedoelen dat jouw visie van de realiteit bullshit is.
Jij bent dus niks beter als de mensen waar jij over klaagt, je denkt immers dat de waarheid en de realiteit hand in hand gaan en klaagt over het feit dat zij zeggen dat zij hun waarheid hebben en jij de jouwe en denkt superieur te zijn omdat jij denkt te weten wat het woord waarheid inhoud. Ik snap heel goed dat het jouw irriteert omdat jij denkt dat ze bedoelen dat jullie ieders je eigen realiteit hebben, kudo's dus voor het begrijpen dat er maar één realiteit is.
Maar omdat jij zelf niet begrijpt hoe dit werkt zeik je anderen af die het ook niet weten en geloof me dat siert je niet, want iemand met jouw wijsheid zou niet egocentrisch moeten zijn, dat is voor primaten.
En jou kennende zal je je vast afvragen waarom ik dit dan vertel als er geen waarheid is? Dit is alvast mijn antwoord: wat ik vertel is dus mijn visie van de realiteit, of het de realiteit is kan ik je niet vertellen en jij mij ook niet.
Simpel toch?

[ Bericht 0% gewijzigd door DogTown op 10-09-2009 23:50:55 ]

Deze tvp is waar. Denk ik.
En mijn complimenten aan Iblis die zijn denkraam helder en goed leesbaar weet te verwoorden.

quote:

Op dinsdag 8 september 2009 23:09 schreef koningdavid het volgende:
Wie wordt er niet gek van?

Steeds vaker in discussies of goede gesprekken komt er iemand vroeg of laat met de uitspraak: "Ja, maar de waarheid bestaat niet". Of: "Jij hebt jouw waarheid, ik heb mijn waarheid!"

Waar slaat dat op?
Hoe werkt dat precies? Iedereen zijn eigen waarheid? Is voor jou de lucht groen en voor mij blauw? Is het voornaamste ingrediënt van appeltaart voor jou aardbeien en voor mij appel?

Lariekoek. Een typisch verschijnsel van de doorgeschoten, geforceerde, 'quasi-tolerante', postmoderne tijdgeest die steeds dominanter wordt. Iedereen heeft zogenaamd zijn eigen waarheid, alles wordt geaccepteerd, behalve als je zegt dat er één waarheid is. Ze hebben dan zelf niet door als je zegt dat "de waarheid niet bestaat" je eigenlijk ook "één waarheid" claimt.

Klacht lijkt me duidelijk.

Er is maar één waarheid, maar die zien we allemaal binnen de context van ons eigen kader.

Dus ja, in dat opzicht bestaan er verschillende 'waarheden', al zijn het meer verschillende versies van dezelfde waarheid. De waarheid is dan ook geen hapklaar brokje, maar een gelaagd en complex geheel van feiten en samenhangen.

quote:

Op vrijdag 11 september 2009 11:25 schreef koningdavid het volgende:
Ik waardeer je uitleg, maar ik begrijp je nog steeds niet helemaal. Ik vond je eerder gegeven definitie van wat jij onder 'waarheid' verstaat ook niet helemaal duidelijk.

Laat ik het zo stellen: wat versta jij onder het woord 'realiteit' en hoe verhoudt dat zich tot 'de waarheid'?

Ik denk dat – en natuurlijk praten we dan vrij filosofisch – in veel gevallen ‘waarheid’ een gedachteconstructie is. Een denkbeeldig ijkpunt waarvan we hopen dat onze theorieën ernaar convergeren.

Of het dan om natuurkundige theorieën gaat, of om geschiedkundige beschrijving, hetgeen ze willen beschrijven zelf is uiteindelijk niet direct kenbaar. We kunnen niet in de geschiedenis kijken zoals we in het heden kunnen kijken, en in het heden kunnen we op subatomaire schaal ook niet waarnemen. Het enige dat we kunnen is aan de hand van experimenten conclusies trekken waarvan we hopen dat ze ‘de realiteit’ wat dat mag zijn zo goed mogelijk benaderen. Wat die realiteit is, dat weet niemand, of een theorie dus waar is, dat weet in feite ook niemand.

Ik kan de begrippen realiteit en waarheid dus wel hanteren alsof ze bestaan in een absolute zin, alsof er een ding an sich is, dat ook echt bestaat, alsof er een perfecte cirkel is, en ik denk dat een realisme ook zeker praktisch gezien heel verdedigbaar is.

Maar uiteindelijk denk ik dat je een fundamentele fout begaat als je dit gedachte concept, dit hulpmiddel, een eigen ontologische status geeft. Als concept is het wel iets dat we kunnen hanteren, maar het blijft een aanname van onze kant.

Misschien een beetje een flauwe analogie, maar bij een F1 race is b.v. ook in principe ‘het snelste mogelijke rondje’ te bedenken. Elke coureur weet waar hij kleine foutjes maakte en waar het iets sneller had gekund. Ondanks dat niemand dat ‘perfecte rondje’ ooit gereden heeft, is het als concept wel hanteerbaar. Groot verschil is dat de waarheid m.i. fundamenteel niet te bereiken is, maar dat perfecte rondje misschien wel.

quote:

Op donderdag 10 september 2009 11:06 schreef koningdavid het volgende:
We moeten het onderscheid maken tussen iemands 'beeld van de waarheid', wat inderdaad relatief en subjectief is, en de waarheid zelf, wat niet relatief kan zijn.

Even advocaat van de duivel spelen, maar wat is de waarheid anders dan ons beeld van de waarheid?

En je draait in je argumenten nu telkens de (mijns inziens) fout die postmodernisten veelal maken om: zij zeggen er zijn zaken die we waarheden noemen maar vanuit een ontwikkelingspsychologische hoek bezien enkel sociale constructen blijken, daarom is alles een sociaal construct. Jij zegt: er zijn zaken die onbetwistbaar zijn, derhalve zijn alle door ons beziene waarheden onbetwistbaar.

Ik denk dat de waarheid (aha) in het midden ligt. Atomair heb je hele simpele feitjes die voor 99.9% onbetwistbaar zijn, grotere theorievorming en daaruitvolgende waarheden zijn diffusere sociale constructen, zonder dat het nou per se relatief of inherent nutteloos is.

quote:

Op vrijdag 11 september 2009 11:21 schreef koningdavid het volgende:

[..]


Als jij had gezegd "Ik zag een man die er kaal uitzag", dan vertel je de waarheid. Maar zodra je het hebt over een 'kale man' doe je niet recht aan de realiteit en vertel je dus niet de waarheid.
[..]

Dan heb jij een andere definitie van 'waarheid' dan ik, en zit daar het misverstand.

Juist, en dat is mijn hele punt. Jouw definitie van waarheid is foutief, en mijn definitie van waarheid is correct.
Je moet begrijpen dat de waarheid nooit gelijk kan zijn aan de realiteit, want dan zou je zeggen dat wij als mensen wel even weten hoe de realiteit in elkaar steekt, en dus dat wij wel even weten hoe het universum werkt.

Ik heb nog niet genoeg kennis om mij te mengen in deze discussie, maar ik lees dit graag!

Voor zover ik me er wel mee kan bemoeien:

Ik begrijp de klacht van Koning David wel, het is niet zozeer de klacht dat hij moeite heeft met de definitie van waarheid waar nu over gediscussieerd wordt, maar vooral dat mensen zich makkelijk af willen maken door de semi-intellectuele zin 'dat is jouw waarheid'. Ik kan begrijpen dat dit afgedaan wordt als goedkoop postmodern relativisme.

Daarnaast, zoals Ibis de uitersten absolutisme en relativisme beschrijft, ik denk dat de 'waarheid' letterlijk in het midden ligt. Een krachtige leefwijze zou een 'relabsotulisme', maar dat is makkelijk gezegd natuurlijk.

Discussieer vooral verder, en ik ben nog niet erg ervaren in de filosofie, spaar me een beetje, ik doe mijn best

quote:

Op vrijdag 11 september 2009 22:07 schreef NvM het volgende:
Ik heb nog niet genoeg kennis om mij te mengen in deze discussie, maar ik lees dit graag!

Voor zover ik me er wel mee kan bemoeien:

Ik begrijp de klacht van Koning David wel, het is niet zozeer de klacht dat hij moeite heeft met de definitie van waarheid waar nu over gediscussieerd wordt, maar vooral dat mensen zich makkelijk af willen maken door de semi-intellectuele zin 'dat is jouw waarheid'. Ik kan begrijpen dat dit afgedaan wordt als goedkoop postmodern relativisme.

Daarnaast, zoals Ibis de uitersten absolutisme en relativisme beschrijft, ik denk dat de 'waarheid' letterlijk in het midden ligt. Een krachtige leefwijze zou een 'relabsotulisme', maar dat is makkelijk gezegd natuurlijk.

Discussieer vooral verder, en ik ben nog niet erg ervaren in de filosofie, spaar me een beetje, ik doe mijn best

Het is zo simpel, en de mensen waar KD op doelt met zijn topic inclusief hij zelf en jij maken een kleine fout:
Je hebt de "waarheid" wat staat voor correcte informatie (LET OP: correcte informatie volgens ONS, mensen dus!), en de realiteit, wat staat voor werkelijkheid. Niemand kan de werkelijkheid begrijpen, de werkelijkheid is gewoon.
Iets wordt "waarheid" als genoeg mensen concluderen dat het overeenkomt met wat hun denken dat de werkelijkheid is, en dat zegt genoeg toch? Het is het menselijk brein dat die waarheid heeft gemaakt, terwijl de werkelijkheid gewoon IS.
Wij halen zekerheid uit de "waarheid" die wij zelf bedacht hebben, de realiteit oftewel de werkelijkheid ligt waarschijnlijk ergens in het midden, of totaal ergens anders.

[ Bericht 0% gewijzigd door DogTown op 12-09-2009 01:35:26 ]

En KD, ik vind het zwaar teleurstellend dat je dit niet begrijpt, je denkt verkeert en dat belemmert je kennis.
Als jij dus tegen mij zegt dat mijn definitie van de waarheid anders is zeg je in feite dat jij mijn informatie niet begrijpt of dat je het niet wil begrijpen. Er is maar een definitie van waarheid en dat is dat het informatie is die door mensen als correct wordt beschouwt. Realiteit is werkelijkheid en mensen bepalen de werkelijkheid niet, de waarheid wordt wel bepaald door mensen, als genoeg mensen concluderen dat iets is wat hun denken dat het is dan is het de waarheid. Daarom kan niemand zeggen dat God bestaat, en niemand zeggen dat hij niet bestaat.
Dit soort kennis haal je niet uit boeken KD, je moet anders denken.
Daarom zijn intelligente mensen ook niet gelovig, niets is zeker, en zelfs dat is niet zeker.

En voor de mensen die niets is zeker en zelfs dat is niet zeker een wazige uitspraak vinden hier de uitleg:
Als er geen waarheid is en alleen realiteit dan kan het voor ons zeker zijn dat niets zekers is, terwijl in werkelijkheid alles al zeker is vanaf het begin, want wij kunnen dat niet weten.
De realiteit is zo ingewikkeld dat je jezelf kapot kan denken proberend het te begrijpen, en dit topic is precies zo'n onderwerp als: Wat als er niks is, wat is er dan?

Nog 1 voorbeeldje: Mensen kunnen iets zien gebeuren met zijn 100en tegelijk en dit documenteren en een boek uitbrengen en dit is dan de waarheid (Bijbel bijv.). Maar in de realiteit kan het wel zijn dat wat die mensen zagen niet was wat hun dachten dat het was.
En zelfs als wat ze zagen was wat ze dachten dat het was, als ze er dan een boek over schrijven met exact erin beschreven wat ze hebben ervaren is dat niet de werkelijkheid, want de werkelijkheid is niet door ons te beschrijven.
Dat is ook de reden waarom moslims de Koran als superieur beschouwen, het is geschreven door Allah. Maar weetje, dat het geschreven is door Allah is ook een waarheid die gebracht is door de mens.
Mensen zijn zo walgelijk arrogant om te denken dat ze weten hoe de wereld werkt.

De mensheid zal dus ook nooit groeien zolang ze zich vastklampen aan oude informatie.