Die tranen waren er dan ook toen ik vanmorgen om 5 uur heel even bij ging lezen/kijken op mijn iniemini telefoon.

Zo mooi... mijn mannen!
Even een knipje-plakje van het mailtje dat ik net naar vrienden stuurde met een update:
Oscar heeft het er flink van genomen in mijn baarmoeder en hij heeft zich lekker te goed gedaan aan alle suikers die ik at.
Dat resulteerde er in dat hij suiker-dipjes kreeg omdat de standaard-babyvoeding veel minder suikers bevat dan hij 'gewend' was.
Ze hebben hem een paar keer geprikt om het in de gaten te houden, maar omdat hij het zelf toch niet goed op peil kon houden, is hij in de nacht van maandag
op dinsdag naar de kinderafdeling gebracht en daar heeft hij een glucose infuus gekregen. Daar deed hij het gelukkig meteen heel goed op.
Omdat dit infuus ook weer afgebouwd moet worden, anders zou hij net zo'n dip maken als na de geboorte zeg maar, moest hij nog even wat langer in het
ziekenhuis blijven. Ikzelf mocht maar 3 dagen blijven, vandaar dat ik al weer thuis ben.
Oscar's infuus is er vanmorgen af gegaan, dus dat was al een hele stap en nu wilden ze vandaag en morgenochtend nog 2 keer zijn suiker-levels prikken om
er zeker van te zijn dat hij het nu wel zelf kan reguleren.
Dus... nog even duimen voor de zekerheid maar, maar als alles mee zit zijn we morgenmiddag heerlijk thuis met zijn viertjes!
En dan nog maar wat illustratie-materiaal he?
Ik heb Oscar vanwege zijn donkere haartjes en oogjes zelfs al een koosnaampje gegeven, mijn eigen kleine maffioso aka Don Corleone.

![]()
![]()
![]()
De laatste is niet scherp, maar wel zo enorm cute... zijn eerste lach(stuipje) bij papa op schoot!

Ik heb vanmiddag toen ik thuis was eerst eens op bed alle foto's op de camera nog eens goed bekeken, toen lekker (eindelijk) even gejankt en toen een tukkie gedaan.

De tranen zitten me nog heel hoog, logisch, maar iig ben ik ze nu voor een deel even kwijt.