[How to] Make Friends

heb je geen vrienden?

Kan TT niet enigszins genuanceerd worden?
Herkende me wel in één van die topics waar je naar refereert, maar helemáál geen vrienden is dan ook weer wat overdreven (in mijn geval iig). Plus dat de titel nogal erg sneuig klinkt, als een variant op 'no life-er' ofzo

Het probleem in de vakantie is volgens mij altijd dat je vrienden er precies niet zijn als jij er wel bent, en andersom.

Dit word het sneue fokkers hokje

Het klinkt nu niet super aantrekkelijk voor die mensen, met zo'n TT .

Is het probleem echt te weinig vrienden hebben? Of de sociale druk om een grote vriendenkring te moeten hebben?

Ik kan niet zeggen dat ik 'veel' vrienden heb, maar wel goede vrienden. Bij sommige mensen die bijv. 500 hyves vrienden hebben zie ik dat ze nauwelijks goed vriendschappelijk contact met een van die allen hebben. Het blijft allemaal opervlakkig.

Neu hoor Stokkie,

Ik verveel me gewoon helemaal de pleuris. Ik ben nieuw in town(amsterdam), en ik mis sociale interactie. Ik werk in een datacenter, dus daar hoef je per definitie al niets van te verwachten. Vrienden heb ik meer dan genoeg, maar die wonen allemaal ver of heel erg ver weg. Ik heb dan gelukkig wel iedere 2-3 weken logees uit alle hoeken van europa over de vloer, maar anders zou ik ook echt doordraaien.

Ik ben totaal niet verlegen of sociaal gehandicapt, maar het lukt me nu hier totaal niet om een kringetje te bouwen. Ik ga uit, zoveel als ik kan, vaak met maatjes die van wat verder komen en ik heb een vriendschap overgehouden aan de eerste maand dat ik hier een kamer had. Maar die gast is ook alleen in Amsterdam. En zit ook met hetzelfde probleem.

Ik ben 30, dus waarschijnlijk te laat om in een studentenhuis te gaan wonen. Ik weet ook niet of ik dat wel zou willen. Ik zou ook een roommate kunnen nemen, maar das ook zo wanhopig. Zoals het er nu naar uit ziet ben ik hier volgend jaar toch weer pleite. Ik zou zelfs een vriendin kunnen zoeken, maar das weer zo gemeen....

Het hoeft ook allemaal niet diepgaand, maar gewoon wat imensen waar je met een paar man op de bank ploft met een sixpackje.

Als je het niet erg vind om internationale contacten op te doen, geef je dan als couchsurfer op.

quote:

Op woensdag 19 augustus 2009 12:30 schreef dataman het volgende:
Neu hoor Stokkie,

Ik verveel me gewoon helemaal de pleuris. Ik ben nieuw in town(amsterdam), en ik mis sociale interactie. Ik werk in een datacenter, dus daar hoef je per definitie al niets van te verwachten. Vrienden heb ik meer dan genoeg, maar die wonen allemaal ver of heel erg ver weg. Ik heb dan gelukkig wel iedere 2-3 weken logees uit alle hoeken van europa over de vloer, maar anders zou ik ook echt doordraaien.

Ik ben totaal niet verlegen of sociaal gehandicapt, maar het lukt me nu hier totaal niet om een kringetje te bouwen. Ik ga uit, zoveel als ik kan, vaak met maatjes die van wat verder komen en ik heb een vriendschap overgehouden aan de eerste maand dat ik hier een kamer had. Maar die gast is ook alleen in Amsterdam. En zit ook met hetzelfde probleem.

Ik ben 30, dus waarschijnlijk te laat om in een studentenhuis te gaan wonen. Ik weet ook niet of ik dat wel zou willen. Ik zou ook een roommate kunnen nemen, maar das ook zo wanhopig. Zoals het er nu naar uit ziet ben ik hier volgend jaar toch weer pleite. Ik zou zelfs een vriendin kunnen zoeken, maar das weer zo gemeen....

Het hoeft ook allemaal niet diepgaand, maar gewoon wat imensen waar je met een paar man op de bank ploft met een sixpackje.

Ik heb zelf een tijdje in Amsterdam (Slotervaart) gewoond. Ik was daar voor een stage en moet zeggen dat ik me ook aardig geïsoleerd voelde in mijn vrije tijd. De enige manier om oppervlakkig mensen te ontmoeten, was naar de kroeg gaan. Maar meestal ging ik een rondje fietsen, want dan was de avond zo voorbij.

Toch een tip: tegen het einde van mijn stage ging ik buiten een balletje hooghouden, en kwam er een (Marokkaanse) buurjongen op me af en hebben we de hele avond gevoetbald. Misschien is dat iets? En anders gewoon bij een vereniging gaan; maar die tip zal in dit topic nog wel vaker voorbijkomen.

quote:

Op woensdag 19 augustus 2009 11:19 schreef Maartel het volgende:
Kan TT niet enigszins genuanceerd worden?
Herkende me wel in één van die topics waar je naar refereert, maar helemáál geen vrienden is dan ook weer wat overdreven (in mijn geval iig). Plus dat de titel nogal erg sneuig klinkt, als een variant op 'no life-er' ofzo

quote:

Op woensdag 19 augustus 2009 11:41 schreef verleiding het volgende:
Het klinkt nu niet super aantrekkelijk voor die mensen, met zo'n TT .

Ik sluit me daar bij aan. Op mij is de de TT wel van toepassing, maar ik denk dat ook mensen die wel een paar vrienden hebben eenzaam kunnen zijn. Een topic voor vriendloze mensen is vanzelfsprekend op minder mensen van toepassing dan een topic voor eenzame mensen.

I an my own best friend, untill the end

Ik kan me prima in me eentje vermaken, met vrienden ook, maar ik verveel me sowieso geen moment

Jezelf uitnodigingen werkt het beste. En open zijn Vrienden zijn zo gemaakt, als je maar chill en oke bent. Als je een saaie of dooie bent dan sta je zo weer met lege handen

TT--> [How to] Make Friends

oid

quote:

Op woensdag 19 augustus 2009 17:04 schreef mafkees01 het volgende:
Jezelf uitnodigingen werkt het beste. En open zijn Vrienden zijn zo gemaakt, als je maar chill en oke bent. Als je een saaie of dooie bent dan sta je zo weer met lege handen

Ik durf mezelf nooit uit te nodigen, bang dat het raar ofzo is.

Raar? Als mensen zeggen: wij gaan zaterdag naar ..... Dan zeg je toch gewoon: oh, is er nog plaats of kan ik nog mee?
Als je nooit wat laat horen denkt iedereen: die gaat nooit mee, die vragen we niet. Zo kom je er natuurlijk nooit tussen Nou nodig ik mijzelf ook niet vaak uit, maar als ik iets echt niet wil missen dan wil ik mee ook. Gewoon niet 1x zeggen, maar daarna nog ff keer herhalen dat ze een kaartje oid moeten halen voor je

quote:

Op woensdag 19 augustus 2009 17:55 schreef Seven.of.Nine het volgende:

[..]

Dan kun je altijd nog zelf mensen uitnodigen. En verder is het helemaal niet zo gek om jezelf uit te nodigen, ligt er een beetje aan hoe goed je die mensen kent.

als ze je liever niet mee hebben merk je dat meestal toch wel snel genoeg.

I'm in. Ik hoop wel dat dit een serieus topic wordt waar mensen elkaar ook dadwerkelijk een zetje in de rug kunnen geven.

Volgende keer een uitgebreider verhaal. (Zit nu op mijn werk)

Nou, ik 'meld me dan ook maar aan'.

Deels uit een ander topic:
Met name sinds de middelbare school, toen iedereen ging studeren en ik ging werken, kom ik weinig nieuwe potentiele vriendschappen tegen.. Het gaat iig niet zo vanzelf als het in schooltijd ging ("we fietsen vanuit hetzelfde dorp naar school dus spreken we elkaar dagelijks 2 uur op de fiets, en trekken automatisch daarbuiten met elkaar op").
Tijd vrijwilligerswerk gedaan, in de horeca gewerkt en daarmee wel tig mensen ontmoet waarmee het
gezellig ouwehoeren is in de kroeg, maar 't gaat nooit veel verder dan dat...
In die tijd voldeed het prima, een stuk of 3 echte vrienden, en tig kennissen om mee te stappen/af en toe bij te kletsen.. maar zodra ik met dat (vrijwilligers)werk stopte, verwaterden die contacten vrijwel direct.
In de tijd zelf kwamen we al amper één op één bij elkaar over de vloer, dus die stap dan ineens zetten gaat toch vrij moeizaam.

Ik durf ook nauwelijks iemand thuis uit te nodigen ofzo, omdat ik bang ben dat ze dat als andere (relationele) interesse opvatten, en ook wel een beetje omdat ik denk "als ze dat zouden willen hadden ze het zelf al voorgesteld..".Bovendien voel ik als ik iemand uit zou nodigen om iets leuks te doen een enorme druk van "oje, nu moet ik er dus voor gaan zorgen dat het leuk en gezellig is, en dat ze me aardig blijven vinden"..
Met collega's idem dito.. heb het op de werkvloer best gezellig, ze nodigen me ook wel af-en-toe uit voor dingen, maar heb dan toch altijd een beetje t gevoel dat ze dat alleen maar uit beleefdheid doen..

Bovendien heb ik aan de andere kant ook moeite mijn, al bestaande, vriendschappen, te onderhouden, omdat, met name als ik het redelijk druk heb, mijn behoefte aan alleen zijn soms veel groter is dan de behoefte wat met vrienden te doen.. op één of andere manier voelt dat dan ook altijd als een soort 'opgave'.

Ik heb er wel eens aan gedacht bij een 'club' oid te gaan, maar er zijn weinig tot geen dingen die me echt dusdanig interesseren dat ik er een curcus over zou willen volgen (ik houd sowieso niet van op gezette tijden elke week hetzelfde 'moeten'), dus als ik het zou doen zou het vooral zijn met het idee 'dan ontmoet ik eens wat mensen', en loop ik ws wekelijks vooral bezig te zijn met 'en? is het al gelukt? heb ik er al vrienden bij?'

quote:

Op woensdag 19 augustus 2009 18:31 schreef Maartel het volgende:
Nou, ik 'meld me dan ook maar aan'.

Deels uit een ander topic:
Met name sinds de middelbare school, toen iedereen ging studeren en ik ging werken, kom ik weinig nieuwe potentiele vriendschappen tegen.. Het gaat iig niet zo vanzelf als het in schooltijd ging ("we fietsen vanuit hetzelfde dorp naar school dus spreken we elkaar dagelijks 2 uur op de fiets, en trekken automatisch daarbuiten met elkaar op").
Tijd vrijwilligerswerk gedaan, in de horeca gewerkt en daarmee wel tig mensen ontmoet waarmee het
gezellig ouwehoeren is in de kroeg, maar 't gaat nooit veel verder dan dat...
In die tijd voldeed het prima, een stuk of 3 echte vrienden, en tig kennissen om mee te stappen/af en toe bij te kletsen.. maar zodra ik met dat (vrijwilligers)werk stopte, verwaterden die contacten vrijwel direct.
In de tijd zelf kwamen we al amper één op één bij elkaar over de vloer, dus die stap dan ineens zetten gaat toch vrij moeizaam.

Ik durf ook nauwelijks iemand thuis uit te nodigen ofzo, omdat ik bang ben dat ze dat als andere (relationele) interesse opvatten, en ook wel een beetje omdat ik denk "als ze dat zouden willen hadden ze het zelf al voorgesteld..".Bovendien voel ik als ik iemand uit zou nodigen om iets leuks te doen een enorme druk van "oje, nu moet ik er dus voor gaan zorgen dat het leuk en gezellig is, en dat ze me aardig blijven vinden"..
Met collega's idem dito.. heb het op de werkvloer best gezellig, ze nodigen me ook wel af-en-toe uit voor dingen, maar heb dan toch altijd een beetje t gevoel dat ze dat alleen maar uit beleefdheid doen..

Tja, het is lastig om meer dan oppervlakkige contacten te maken, heb ik zelf ook last van, zodra ik van studie- of werkrichting verander, heb ik al snel geen contact meer met de mensen met wie ik daarvoor vaak optrok. Maar in je nieuwe omgeving krijg je daar weer nieuwe mensen voor terug. Dus dit is niet echt een probleem.

Waarom bel je niet een keer een oud-collega op waarmee je altijd goed kon optrekken. Een beetje initiatief loont. Hier geldt eigenlijk hetzelfde als in andere topics; je hebt niets te verliezen, nodig de persoon uit, komt die persoon kijk je of de avond leuk is en of het een vervolg kan krijgen. Als iets mislukt, is dat geen probleem. Je hebt niks verloren, de volgende week nodig je iemand anders uit.

quote:

Bovendien heb ik aan de andere kant ook moeite mijn, al bestaande, vriendschappen, te onderhouden, omdat, met name als ik het redelijk druk heb, mijn behoefte aan alleen zijn soms veel groter is dan de behoefte wat met vrienden te doen.. op één of andere manier voelt dat dan ook altijd als een soort 'opgave'.

Apart, je zoekt vrienden en tegelijkertijd verwaarloos je je andere vrienden. Ik zou ermee beginnen om die vrienden te houden, want het kenmerk van echte vrienden is meestal dat je ze al lang kent. Echte vrienden zijn mensen die je altijd kunt bellen, dan moet je ook veel contact met ze hebben, anders komen dingen zo uit de lucht vallen. Meestal wonen echte vrienden ook in de buurt, omdat de meeste mensen gemakzuchtig zijn en niet eerst een uur willen rijden om iemand te ontmoeten.

quote:

Ik heb er wel eens aan gedacht bij een 'club' oid te gaan, maar er zijn weinig tot geen dingen die me echt dusdanig interesseren dat ik er een curcus over zou willen volgen (ik houd sowieso niet van op gezette tijden elke week hetzelfde 'moeten'), dus als ik het zou doen zou het vooral zijn met het idee 'dan ontmoet ik eens wat mensen', en loop ik ws wekelijks vooral bezig te zijn met 'en? is het al gelukt? heb ik er al vrienden bij?'

Is er helemaal niets wat je leuk vindt? Sport, theater, politiek, weet ik veel. Als je iets namelijk leuk vindt om te doen, is het geen moeten meer maar kijk je ernaar uit en ga je er met plezier naartoe. Blijkbaar ben je bang ofzo, want er zal toch wel iets zijn dat je leuk vindt.

quote:

Op woensdag 19 augustus 2009 18:59 schreef hetzwartegat het volgende:
Tja, het is lastig om meer dan oppervlakkige contacten te maken, heb ik zelf ook last van, zodra ik van studie- of werkrichting verander, heb ik al snel geen contact meer met de mensen met wie ik daarvoor vaak optrok. Maar in je nieuwe omgeving krijg je daar weer nieuwe mensen voor terug. Dus dit is niet echt een probleem.

Tja, het feit dat ik nogal vaak van werk/studie ben geswitcht de afgelopen jaren, en noodgedwongen nogal 'onder mijn niveau' werk (waardoor ik vaak niet echt aansluiting vind bij collega's) zal ook niet echt helpen..

quote:

Waarom bel je niet een keer een oud-collega op waarmee je altijd goed kon optrekken. Een beetje initiatief loont. Hier geldt eigenlijk hetzelfde als in andere topics; je hebt niets te verliezen, nodig de persoon uit, komt die persoon kijk je of de avond leuk is en of het een vervolg kan krijgen. Als iets mislukt, is dat geen probleem. Je hebt niks verloren, de volgende week nodig je iemand anders uit.

In het geval van collega's die ik al jaren niet heb gesproken zou 't wat vreemd zijn (een beetje te 'hoi, ik ben eenzaam, dus zoek ik je na 3 jaar maar eens op!'). In m'n laatste functie was ik leidinggevende, wat ws. sowieso nogal een 'eenzaam' vak is, vrijwel al het personeel was 10 jaar jonger.. kon er op de werkvloer wel mee kletsen (al voelde dat vaak ook als deel van m'n werk), maar het zijn niet direct mensen waar ik snel voor m'n lol mee zou afspreken. (Niets ten nadele van hen overigens)

quote:

Apart, je zoekt vrienden en tegelijkertijd verwaarloos je je andere vrienden. Ik zou ermee beginnen om die vrienden te houden, want het kenmerk van echte vrienden is meestal dat je ze al lang kent. Echte vrienden zijn mensen die je altijd kunt bellen, dan moet je ook veel contact met ze hebben, anders komen dingen zo uit de lucht vallen. Meestal wonen echte vrienden ook in de buurt, omdat de meeste mensen gemakzuchtig zijn en niet eerst een uur willen rijden om iemand te ontmoeten.

Ik 'houd' m'n vrienden nog wel, maar in periodes waarin ik 5 dagen per week werk, en al de hele dag onder de mensen ben, ben ik 's avonds/in het weekend vaak maar wát blij dat ik in m'n eentje op de bank kan zitten zonder sociaal gedoe. De vrienden die ik heb kennen me onderhand wel, en weten hoe ik wat dat betreft enigszins autistisch in elkaar zit, maar het is zeker niet de makkelijkste basis om contacten te leggen.
Qua initiatief nemen ben ik helemaal een ramp, maar da's vooral omdat ik vaak niet zo'n behoefte heb aan contact. Af-en-toe nodig ik wel een vriend uit uit 'beleefdheid', of om het contact te onderhouden, terwijl ik er zelf eigenlijk geen zin in heb, maar ik zou zelf van vrienden eigenlijk ook niet willen dat ze met mij afspreken zonder dat ze er zelf zin in hebben.. voor je het weet zit je dan met z'n tweeën sociaal wenselijk te doen. Daarom zijn vrienden me vaak toch 'voor' in het voorstellen/uitnodigen, omdat zij kennelijk sneller de behoefte hebben.. maar daar wordt het contact ogenschijnlijk dus wel enigszins 'eenzijdig' van.
Overigens staat daar wel tegenover dat áls er door vrienden een beroep op me wordt gedaan (omdat ze bijv. ergens mee zitten) ik wel altijd klaarsta.

quote:

Is er helemaal niets wat je leuk vindt? Sport, theater, politiek, weet ik veel. Als je iets namelijk leuk vindt om te doen, is het geen moeten meer maar kijk je ernaar uit en ga je er met plezier naartoe. Blijkbaar ben je bang ofzo, want er zal toch wel iets zijn dat je leuk vindt.

De meeste dingen die ik leuk vind zijn nogal 'solistische' dingen, zoals schrijven, monteren, muziek luisteren, dj-en.. Niet echt dingen om samen te doen zeg maar.. Meestal gaat daar ook mijn voorkeur naar uit boven 'iets met vrienden doen' omdat ik vrijwel alle 'groeps-activiteiten' saai vindt
Ik weet echter ook wel dat het niet goed voor me is om de hele dag als een kluizenaar door te brengen, maar vrijwel altijd als ik iets met vrienden doe denk ik toch 'goh wat zonde van m'n weekend, ik had in deze tijd ook thuis naar 3 cd's kunnen luisteren'.
In zekere zin haal ik wel enige voldoening uit contacten (thuis zitten is bijv. veel lekkerder na een dag op pad, dan wanneer je al de hele dag thuis hebt gezeten), maar ik moet vaak wel echt een rotschop (van mezelf of iemand anders) hebben om me er toe te zetten, omdat ik er van tevoren vrijwel nooit zin in heb.