quote:In de akte die Marcus met zijn buurman had laten opstellen, stond …. 1925 als datum van overdracht genoemd. Die dag was nu aangebroken. Buurman Wouters klopte al vroeg op de deur. Elisabeth deed open:
“Wat komt u doen, buurman?” vroeg Elisabeth.
“Verhuizen.”
“Oh. Gaat u verhuizen? Daar heb ik niets van gehoord.”
Buurman Wouters wijst naar Elisabeth. “Niet ik. Jullie gaan verhuizen.”
“Hoezo gaan wij verhuizen?”
“Vandaag is toch de grote dag.”
“Ik begrijp u niet, buurman.” Ze werd bijna kwaad van zijn vage opmerkingen.
Buurman Wouters keek vertwijfeld om zich heen. “Waar is Marcus?”
“Ik ga hem wel even roepen,” zei Elisabeth. Ze liep het huis in en riep Marcus. “De buurman staat voor de deur. Hij zegt dat hij wil gaan verhuizen. Ik snap er niets van.”
Marcus kwam met een rood hoofd aangelopen. “Elisabeth,” begon hij. “Ik had het je eigenlijk al eerder willen vertellen, maar vorige week heb ik ons huis verkocht aan de buurman. Onze zaak is namelijk failliet. Met de opbrengst van het huis kunnen wij onze schulden betalen. We houden zelfs nog een bedrag over. Hiermee kunnen we best lang een kamer huren in herberg De Valk. Ik heb alles al geregeld, je hoeft niets meer te doen. Ook wil ik werk gaan zoeken, zodat we weer iets nieuws op kunnen bouwen.”
Elisabeth werd spierwit toen de waarheid tot haar doordrong. Daarna viel ze flauw in de armen van Marcus. Het duurde erg lang voordat ze bijkwam. Marcus had een glaasje water voor haar gepakt, maar Elisabeth sloeg het glas water uit zijn hand. Ze sprong overeind.
“Idioot die je bent!”
“Dit is echt de beste oplossing,” zei Marcus.
Elisabeth luisterde echter niet, maar gaf Marcus een linkse directe. Daarna pakte ze een stapel borden van het aanrecht, liep naar buiten langs de verbijsterde buurman, en smeet het servieswerk op de grond. Ze gilde door de straten. “Mijn man is een idioot!” Steeds meer mensen kwamen naar buiten. “Jaahaa, iedereen mag het weten!”
Marcus kwam naar buiten gelopen met een blauw oog. Hij wilde zijn vrouw kalmeren, maar toen hij te dichtbij kwam hief zij weer haar vuisten op. “Waag het niet me aan te raken! Stuk ellendig vreten!”
Samuel stond ook te kijken. Hij had een positie bij het raam gevonden.
“Ik gooi me voor de tram!” voerde Elisabeth het drama nog op. Ze bleef daar staan. Voorzichtige pogingen van Marcus om dichterbij te komen, werden afgestraft door scheldwoorden en dreigementen.
De politie was gealarmeerd en kwam nu ook opdagen. De veldwachter nam getuigenissen af van onder meer Marcus en de buurman. Al snel trok hij de conclusie dat er een rechtsgeldige verkoop had plaatsgevonden en dat de familie vandaag het huis uit moest. Dat probeerde hij Elisabeth ook duidelijk te maken, maar het nieuws moest nog tot haar doordringen. Hoofdschuddend ging ze op de stoeprand zitten, maar liet niemand toe in haar buurt. Ze staarde wezenloos voor zich uit.
Verder is de politie wel erg snel ter plaatse
Paar dingen als voorbeeld:
quote:Gevoelsmatig komt zo'n uitspraak niet helemaal geloofwaardig over. Of we moeten hier te maken hebben met een bejaard echtpaar.“Waag het niet me aan te raken! Stuk ellendig vreten!”
quote:De "voerde Elisabeth het drama nog" toevoeging is aardig en in het fragment doe je dat wel vaker, maar wel dubbel op. Mensen snappen al dat zij het drama opvoert vanwege de dramatische uitspraak. Door alles nog een keer te gaan benoemen lijkt het net alsof je het boek voor kinderen hebt geschreven.“Ik gooi me voor de tram!” voerde Elisabeth het drama nog op.
Ik weet niet precies wat voor een doelgroep het boek heeft of wat voor een kant het opgaat. De stijl die je gebruikt is erg functioneel en duidelijk, en daardoor imo inderdaad goed voor een script. Maar het zorgt er wel voor dat het verhaal een beetje passief overkomt.
Het is vooral bedoeld voor mensen uit de regio waar ik woon. Een breed publiek dus.
quote:Het speelt in 1925Op woensdag 12 augustus 2009 18:08 schreef Ryon het volgende:
Gevoelsmatig komt zo'n uitspraak niet helemaal geloofwaardig over. Of we moeten hier te maken hebben met een bejaard echtpaar.
Verder vind ik trouwens dat er wat veel info op die vrouw afkomt. Als ik zo'n verhaal te horen zou krijgen zou ik mijn partner al een keer of 6 onderbroken hebben.
quote:Ach, eerste zin en veldwachter enzo.. Ik had het moeten zien
quote:Ik wilde bijna een opmerking maken over die veldwachter, totdat mijn oog op 1925 vielOp woensdag 12 augustus 2009 18:19 schreef Ryon het volgende:
[..]
Ach, eerste zin en veldwachter enzo.. Ik had het moeten zien
quote:En dan wordt het ook gelijk een kinderverhaaltje als er een veldwachter in voorkomt.Op woensdag 12 augustus 2009 18:22 schreef Tja..1986 het volgende:
[..]
Ik wilde bijna een opmerking maken over die veldwachter, totdat mijn oog op 1925 viel
Ik moet dan zelf meteen aan Swiebertje en Dik Trom denken.
quote:Hoe breng ik dat aan? Minder actie en meer sfeer door bijvoorbeeld gezichtsuitdrukkingen te omschrijven?Op woensdag 12 augustus 2009 18:29 schreef Yel het volgende:
Ik mis emotie.... Het leest meer als een script. zij doet dit en dan dat..
Nee, hij zei dat zij moesten verhuizen.
water uit zijn hand. Ze sprong overeind.
Als je net bent flauwgevallen heb je niet veel kracht.
smeet het servieswerk op de grond.
op de straat? de tegels? 'op de grond' komt over als in huis.
Steeds meer mensen kwamen naar buiten
'steeds meer' impliceert dat er al mensen naar buiten waren gekomen. Maar dat staat er niet.
Marcus kwam naar buiten gelopen met een blauw oog.
'naar buiten gelopen' komt over als slenteren. Maar als je vrouw serviesgoed op straat gooit ren je wat harder denk ik. En het blauwe oog lijkt me te snel gekleurd!
De politie was gealarmeerd en kwam nu ook opdagen. De veldwachter nam getuigenissen af van onder meer Marcus en de buurman.
Politie óf veldwachter. En het verhaal gaat hier m.i. te snel verder. En waarom 'onder meer'?
maar het nieuws moest nog tot haar doordringen.
Er stond eerder al: Elisabeth werd spierwit toen de waarheid tot haar doordrong.
maar gaf Marcus een linkse directe Een 'linkse directe' is niet een term die ik in het verhaal vind passen.
Verder: een beetje melodramatisch verhaal en niet zo vloeiend. Ik zou het ook zonder witte tussenregels ter beoordeling neerzetten net als in een boek.
Emoties kun je uitdrukken met 3 woorden, maar zijn mooier en lezen ook beter als ze wat langer zijn.quote:Ja, mee eens. Failliet en verkoop in zes zinnen en ze vraagt niet waarom??? Hoezo????Op woensdag 12 augustus 2009 18:17 schreef Tja..1986 het volgende:
[..]
Het speelt in 1925
Verder vind ik trouwens dat er wat veel info op die vrouw afkomt. Als ik zo'n verhaal te horen zou krijgen zou ik mijn partner al een keer of 6 onderbroken hebben.
quote:Ja, eentje van boven de tachtig.
quote:Ok. Een soort Shylock dus. En heeft hij op slinkse wijze dat huis proberen te ontfutselen van de protagonist?Op woensdag 12 augustus 2009 18:39 schreef hetzwartegat het volgende:
[..]
Ja, eentje van boven de tachtig.
quote:Bedankt voor de opmerkingen! Ik merk dat ik nog wat nauwkeuriger moet gaan formuleren.Op woensdag 12 augustus 2009 18:36 schreef Boca_Raton het volgende:
Hij zegt dat hij wil gaan verhuizen.
Nee, hij zei dat zij moesten verhuizen.
water uit zijn hand. Ze sprong overeind.
Als je net bent flauwgevallen heb je niet veel kracht.
smeet het servieswerk op de grond.
op de straat? de tegels? 'op de grond' komt over als in huis.
Steeds meer mensen kwamen naar buiten
'steeds meer' impliceert dat er al mensen naar buiten waren gekomen. Maar dat staat er niet.
Marcus kwam naar buiten gelopen met een blauw oog.
'naar buiten gelopen' komt over als slenteren. Maar als je vrouw serviesgoed op straat gooit ren je wat harder denk ik. En het blauwe oog lijkt me te snel gekleurd!
De politie was gealarmeerd en kwam nu ook opdagen. De veldwachter nam getuigenissen af van onder meer Marcus en de buurman.
Politie óf veldwachter. En het verhaal gaat hier m.i. te snel verder. En waarom 'onder meer'?
maar het nieuws moest nog tot haar doordringen.
Er stond eerder al: Elisabeth werd spierwit toen de waarheid tot haar doordrong.
maar gaf Marcus een linkse directe Een 'linkse directe' is niet een term die ik in het verhaal vind passen.
Verder: een beetje melodramatisch verhaal en niet zo vloeiend. Ik zou het ook zonder witte tussenregels ter beoordeling neerzetten net als in een boek.
quote:Hij speelt geen hoofdrol. Het is een rustige oude man die indirect nog wat informatie over het verleden geeft. En hij wordt in het begin van het boek soms ingeschakeld als er niemand anders voorradig is.Op woensdag 12 augustus 2009 18:40 schreef LXIV het volgende:
[..]
Ok. Een soort Shylock dus. En heeft hij op slinkse wijze dat huis proberen te ontfutselen van de protagonist?
Elisabeth en Marcus zijn trouwens ook joden. Hun kind is de spilfiguur.
quote:Mee eens, en ook misschien wat sfeer-beschrijvingen erin. Bijv. 'De situatie begon duidelijk uit de hand te lopen' of 'Marcus was hier al bang voor geweest'. Iets in die trant.Op woensdag 12 augustus 2009 18:39 schreef Yel het volgende:
Allereerst: je gebruikt te korte zinnen
quote:De tijd verstreek, en de zon was al onder gegaan. Elisabeth wachtte ongeduldig in de Paardenstraat op Marcus. Ze had samen met Alida en Samuel alvast de maaltijd genuttigd, die bestond uit draadjesvlees, gekookte aardappelen en wortels. Maar Marcus bleef weg. Elisabeth vroeg zich af wat er met hem gebeurd kon zijn. Ze wist waar hij naartoe was gegaan. Het zou toch niet uit de hand zijn gelopen? Ze vroeg Samuel die na de maaltijd een rondje was gaan wandelen, of hij op Alida wilde passen. Dan zou zij Marcus gaan zoeken. En zo geschiedde.
In de duisternis liep Elisabeth met een kaars in haar hand dezelfde weg als Marcus was gelopen. In het begin, toen er nog wat verlichting was, keken de mensen raar op, toen ze haar zo voorbij zagen komen. “Waar ga je heen?” vroeg een buurvrouw.
“Marcus is zoek,” zei Elisabeth.
Eenmaal het dorp uit zag ze, ondanks het kaarslicht, bijna niets meer. Reusachtige bomen staken fier boven het pad uit. Ze hoorde takken kraken door de wind. Een hond begon angstaanjagend te blaffen. Er was geen levende ziel te zien. Ze scheen met de kaars vlak voor zich uit, zodat ze nog enigszins kon zien waar ze liep. Ze vond zichzelf er belachelijk uitzien met die kaars in haar hand. Wat moesten ze wel van haar denken. En wat had ze graag iemand bij haar gehad van wie ze de hand kon vasthouden. Op de achtergrond gromde weer een hond. Toen Elisabeth echter dichterbij kwam en het geluid steeds harder werd, leek het eerder dat ze een mens hoorde snurken. Een mens hier op dit uur? Ze wilde al omdraaien. Maar haar nieuwsgierigheid won het van haar angst. Ze naderde het geluid en bleef met de kaars op de grond schijnen. Ze schrok! Daar lag inderdaad een mens. Ze kwam nog dichterbij en scheen met de kaars in het gezicht van de persoon. Het was Marcus! Hij lag daar te slapen!
Ze schudde hem wakker. “Wat doe je hier? We waren zo ongerust.”
Marcus keek versuft om zich heen. Ja, wat deed hij hier? Hij kon het zich niet goed meer herinneren.
“Heb je gedronken, Marcus?” vroeg Elisabeth streng, terwijl ze bij zijn mond rook. Ze bespeurde geen alcoholgeur.
Nu wist Marcus het weer. Op de terugweg van zijn onderhoud met de boer werd hij overvallen door grote angstvisioenen. Hij durfde zijn vrouw niet meer onder ogen te zien, omdat hij wist hoe ze kon reageren. Hij was in het gras langs het zandpad gaan zitten. Daarna was hij gaan liggen en had hij zijn ogen dicht gedaan.
“Ik weet het echt niet,” loog Marcus.
Elisabeth hielp hem overeind. “Kom mee naar huis. En hou mijn hand vast. Want ik ben bang in het donker.” Zo liepen ze daar hand in hand terug naar het dorp. De kaars was bijna uitgebrand. Zodra ze thuiskwamen sprong Alida tegen Marcus op, en omklemde zijn middel. “Gelukkig papa, je bent er weer!”
Nadat Elisabeth Alida in bed had gestopt, besloot ze Marcus te ondervragen. “Ben je nog bij die boer geweest?”
Aarzelend zei Marcus: “Ja, ik geloof het wel.”
“En is het gelukt?” vroeg Elisabeth nieuwsgierig.
“Wat?” vroeg Marcus onnozel.
Elisabeth keek hem aan.
“O, dat.” Marcus twijfelde wat hij het beste kon antwoorden. Als hij zou zeggen dat alles goed kwam en dit bleek later niet zo te zijn, had hij te zijner tijd een heel groot probleem. Als hij de waarheid zou zeggen, had hij nu een heel groot probleem.
“Het komt allemaal goed,” zei Marcus toen, omdat hij geen zin had om nu al de volle laag te krijgen. “Dat boertje was zo kwaad nog niet. Hij heeft beloofd dat hij de rechtszaak in zou trekken. En kijk eens hier,” hij legde het geld wat hij mee had genomen op tafel, “Hij hoefde er zelfs niets voor te hebben.”
Elisabeth haalde opgelucht adem.
quote:Twee Joden die Elisabeth en Marcus heten en die zich hun huis laten ontfutselen door de buurman die Wouters heet, dat gelooft toch geen mens!Op woensdag 12 augustus 2009 18:44 schreef hetzwartegat het volgende:
[..]
Hij speelt geen hoofdrol. Het is een rustige oude man die indirect nog wat informatie over het verleden geeft. En hij wordt in het begin van het boek soms ingeschakeld als er niemand anders voorradig is.
Elisabeth en Marcus zijn trouwens ook joden. Hun kind is de spilfiguur.
Of is het satire?Je moet die Elisabeth en Marcus juist zo goj als mogelijk maken. En die Samuel komt ze dan een handje helpen met hun schulden. Totdat ze er achter komen dat ze onbedoeld hun huis aan hem hebben afgedragen. Terwijl het winter is en hun jongste kind pas drie maanden. Maar Samuel houdt zich aan de letter van het -onbegrepen- contract en wil ze per se op straat zetten. Terwijl hij voor het pand eigenlijk helemaal geen zinnige bestemming heeft. Zelfs tijdelijke verhuur tot het voorjaar staat hij niet toe. En dat terwijl het pand al drie generaties in handen is van de familie van Marcus, die het zelve uit woeste gronden ontgonnen heeft.
Dan wordt er een slimme truuk uitgehaald, en Samuel moet met de staart tussen zijn benen het huis uit rennen. Na afloop zet Elisabeth de ramen open voor de frisse lucht.
Met dat soort verhalen is Shakespear ook groot geworden. Niet met twee Joden met Christelijke namen die hun huisje aan Woutertje vergeven
quote:Het is gebaseerd op een waargebeurd verhaal. Ik moet me daar dus aan houden. Al weet ik alleen dat het huis verkocht is en dat zijn vrouw daarbij een scene heeft gemaakt. Hoe het precies is gegaan en of zij niet op de hoogte was, weet ik niet. Dat is niet meer te achterhalen.Op woensdag 12 augustus 2009 18:51 schreef LXIV het volgende:
[..]
Twee Joden die Elisabeth en Marcus heten en die zich hun huis laten ontfutselen door de buurman die Wouters heet, dat gelooft toch geen mens!
Je moet die Elisabeth en Marcus juist zo goj als mogelijk maken. En die Samuel komt ze dan een handje helpen met hun schulden. Totdat ze er achter komen dat ze onbedoeld hun huis aan hem hebben afgedragen. Terwijl het winter is en hun jongste kind pas drie maanden. Maar Samuel houdt zich aan de letter van het -onbegrepen- contract en wil ze per se op straat zetten. Terwijl hij voor het pand eigenlijk helemaal geen zinnige bestemming heeft. Zelfs tijdelijke verhuur tot het voorjaar staat hij niet toe. En dat terwijl het pand al drie generaties in handen is van de familie van Marcus, die het zelve uit woeste gronden ontgonnen heeft.
Dan wordt er een slimme truuk uitgehaald, en Samuel moet met de staart tussen zijn benen het huis uit rennen. Na afloop zet Elisabeth de ramen open voor de frisse lucht.
Met dat soort verhalen is Shakespear ook groot geworden. Niet met twee Joden met Christelijke namen die hun huisje aan Woutertje vergeven
Het huis was inderdaad al generaties familiebezit - ze waren de enige joden in een christelijk dorp - en later is Marcus aan lager wal geraakt. Enzovoorts, enzovoorts. Nee, inhoudelijk maak ik me niet zo'n zorgen over het verhaal, eerder over mijn schrijfstijl.
quote:Dit is een stuk beter!Op woensdag 12 augustus 2009 18:49 schreef hetzwartegat het volgende:
Ik heb hier nog een ander stukje. Hier staan wat meer gedachtes en sfeer in.
[..]
Ik vind wel dat je teveel korte zinnen gebruikt. Dat leest niet zo prettig. Hoe vloeiender je schrijft, hoe meer de lezer in het verhaal zit.
Probeer ook dingen anders te beschrijven, zoals 'De wind leek wel op ....' of 'Elisabeth voelde zich als ....' Andere invalshoeken om de sfeer te schetsen.
Ja, wat deed hij hier? Hij kon het zich niet goed meer herinneren.
Dit stuk is te kort door de bocht vind ik.
Aarzelend zei Marcus: “Ja, ik geloof het wel.”
Elisabeth zou hier dan moeten vragen: 'hoezo, ik geloof het wel?'
Als je een volgend stuk neerzet, zet dan alle tekst zoveel mogelijk achter elkaar. Wel alinea's gebruiken natuurlijk. Dat leest veel prettiger!
quote:Het gaat om een roman die is gebaseerd op een waargebeurd verhaal.Op woensdag 12 augustus 2009 18:51 schreef LXIV het volgende:
[..]
Twee Joden die Elisabeth en Marcus heten en die zich hun huis laten ontfutselen door de buurman die Wouters heet, dat gelooft toch geen mens!
Je moet die Elisabeth en Marcus juist zo goj als mogelijk maken. En die Samuel komt ze dan een handje helpen met hun schulden. Totdat ze er achter komen dat ze onbedoeld hun huis aan hem hebben afgedragen. Terwijl het winter is en hun jongste kind pas drie maanden. Maar Samuel houdt zich aan de letter van het -onbegrepen- contract en wil ze per se op straat zetten. Terwijl hij voor het pand eigenlijk helemaal geen zinnige bestemming heeft. Zelfs tijdelijke verhuur tot het voorjaar staat hij niet toe. En dat terwijl het pand al drie generaties in handen is van de familie van Marcus, die het zelve uit woeste gronden ontgonnen heeft.
Dan wordt er een slimme truuk uitgehaald, en Samuel moet met de staart tussen zijn benen het huis uit rennen. Na afloop zet Elisabeth de ramen open voor de frisse lucht.
Met dat soort verhalen is Shakespear ook groot geworden. Niet met twee Joden met Christelijke namen die hun huisje aan Woutertje vergeven
quote:Hier zit nog wel wat ruimte in. Een paar punten vervangen door komma's, wat zinnen samenvoegen en de omschrijvingen (gezichtsuitdrukkingen etc.) iets langer maken. Dat moet nog wel lukken. Kijk, hier heb ik wat aan.Op woensdag 12 augustus 2009 19:01 schreef Boca_Raton het volgende:
[..]
Dit is een stuk beter!
Ik vind wel dat je teveel korte zinnen gebruikt. Dat leest niet zo prettig. Hoe vloeiender je schrijft, hoe meer de lezer in het verhaal zit.
quote:Dit is ook het verschil tussen een boek en een filmscript, denk ik. Bij een film moet de kijker raden wat iemand voelt en denkt, bij een boek kun je dat wel omschrijven.Op woensdag 12 augustus 2009 19:18 schreef Boca_Raton het volgende:
Vergeet niet om steeds weer te geven wat Marcus voelt en denkt. Alleen Elizabeth komt duidelijk naar voren omdat je haar ideeën en gevoelens wel beschrijft.
Misschien zit ik te veel met de regel 'show, don't tell' in mijn hoofd. Het weergeven van gevoelens en gedachtes valt dus blijkbaar niet onder deze regel.
quote:Maar die mag je altijd wat buigen om het verhaal interessanter te maken. Dat heet literaire vrijheid.Op woensdag 12 augustus 2009 19:04 schreef Boca_Raton het volgende:
[..]
Het gaat om een roman die is gebaseerd op een waargebeurd verhaal.
quote:Ja, dat doe ik ook. Ik vul delen van het verhaal in, omdat ik niet weet hoe het echt is gebeurd. Soms is het dan wat sappiger dan in de werkelijkheid. Aan de andere kant mis ik ook sappige details, omdat ik het hele verhaal niet ken.Op woensdag 12 augustus 2009 19:27 schreef LXIV het volgende:
[..]
Maar die mag je altijd wat buigen om het verhaal interessanter te maken. Dat heet literaire vrijheid.
Dingen die ik weet, verwerk ik erin (zoals namen en gebeurtenissen). Zo is het dus een verhaal dat gebeurd zou kunnen zijn.
quote:Er is dus een officiële akte uit 1925 waarin dat huis is verkocht aan buurman Wouters, en een paar maanden later weer aan een andere buurman. Dat zijn feiten die ik volgens mijn eigen regel in het boek moet verwerken.Op woensdag 12 augustus 2009 19:44 schreef LXIV het volgende:
Dat is juist goed. Maar er moet dus echt wel wat sex in dat boek. Een verhaal zonder sex, dat hoeven de mensen niet, dat hebben ze thuis ook. En de karakters moeten herkenbaar zijn. Dus zo'n Samuel, die moet juist dat huis aftroggelen. Dan lezen de mensen dat en dan denken ze: "Hé, zo'n Samuel die een huis aftroggelt. Dat is mijn oudtante ook overkomen. Wat een mooi boek! En zo uit het leven gegrepen."
Samuel is de oom van Marcus, die bij hem inwoont, en al ver in de tachtig, die heeft er geen belang bij om het huis af te troggelen. Hij heeft helemaal geen financieel belang meer, ook geen kinderen die iets van hem kunnen erven. Nadat ze uit huis zijn gegaan, is zijn rol overigens wel wat onduidelijk. Want het gezin verhuist naar een herberg/hotel/schuur (waarna moeder overlijdt en dochter in een weeshuis terechtkomt). Samuel is in eerste instantie niet meeverhuisd, maar is later wel tijdelijk (?) in die herberg beland. Dus er zijn best nog wel wat mogelijkheden met die oude baas, maar ik denk dat ik daar weinig mee doen, omdat hij geen hoofdrolspeler is voor mij.
Sex gaat er wel in voorkomen, maar slechts sporadisch. Is inderdaad niet al te best voor de verkoopcijfers. Ik kan wel een soort hoer maken van het belangrijkste karakter, maar dat zou denk ik een verkeerd beeld van de werkelijkheid schetsen.
quote:Op een zoldertje in de schuur achter de herberg woonde een zwerver. Dus dat was al bezet. Maar ze zullen waarschijnlijk niet in het sjiekste gedeelte van de herberg hebben gewoond.Op woensdag 12 augustus 2009 20:03 schreef LXIV het volgende:
Maar dat Samuel het huis helemaal niet nodig heeft is nu juist de essentie van je boek! Dat die moeder overlijdt is goed, dat moet je erin laten. Ik zou ze beslist naar een schuur laten gaan, want in de herberg is geen plaats.
quote:Puh-lease.Daarna viel ze flauw in de armen van Marcus. Het duurde erg lang voordat ze bijkwam.
Verder weinig details en beeldspraak en erg korte zinnen. Beetje telegramstijl, fragmentarisch, gebrek aan achtergrond.
quote:Toch zou ik er dan wat extra sex in stoppen. Anders ben je een dief van je eigen portomonee. Daarvoor hoef je geen hoer te maken van die Elizabeth. Maar bijvoorbeeld dat die Samuel via die schulden afdwingt dat zij de eerste nacht van haar huwelijk (Jus Primea Noctis) met hem doorbrengt ipv met Marcus. En dat hij zijn behaarde jodenlul dan heel vaak en heel diep in haar roomblanke poesje steekt. Maar zij heeft geen keuze, en Marcus ook niet. Dat horen de mensen graag.Op woensdag 12 augustus 2009 19:54 schreef hetzwartegat het volgende:
[..]
Sex gaat er wel in voorkomen, maar slechts sporadisch. Is inderdaad niet al te best voor de verkoopcijfers. Ik kan wel een soort hoer maken van het belangrijkste karakter, maar dat zou denk ik een verkeerd beeld van de werkelijkheid schetsen.
quote:Dat is inderdaad een beetje raar. Als het heel lang duurt voordat iemand bijkomt, kan in de tussentijd vanalles gebeuren.Op woensdag 12 augustus 2009 20:05 schreef Maeghan het volgende:
[..]
Puh-lease.
Verder weinig details en beeldspraak en erg korte zinnen. Beetje telegramstijl, fragmentarisch, gebrek aan achtergrond.
quote:Ik begrijp dat je er vol van bent, het onderwerp sex, maar dit gaat over het weergeven van een waargebeurd verhaal. Ik zou tijdelijk even een andere site zoeken.Op woensdag 12 augustus 2009 20:07 schreef LXIV het volgende:
[..]
Toch zou ik er dan wat extra sex in stoppen. Anders ben je een dief van je eigen portomonee. Daarvoor hoef je geen hoer te maken van die Elizabeth. Maar bijvoorbeeld dat die Samuel via die schulden afdwingt dat zij de eerste nacht van haar huwelijk (Jus Primea Noctis) met hem doorbrengt ipv met Marcus. En dat hij zijn behaarde jodenlul dan heel vaak en heel diep in haar roomblanke poesje steekt. Maar zij heeft geen keuze, en Marcus ook niet. Dat horen de mensen graag.
quote:Ik ben helemaal niet vol van het onderwerp sex. Maar het gaat hier om het schrijven van een literair boek en daar hoort nu eenmaal wat sex in thuis, net zoals in het echte leven. Of wil jij zeggen dat er in een waargebeurd leven geen sex voortkomt? Je kunt sex ook niet expliciet laten voorkomen, maar dan juist weer verhuld. Maar een waargebeurd boek zonder sex is gewoon onzin. De mensen zullen zich af gaan vragen: is die Marcus soms impotent? Of die Elizabeth frigide? En hoe komt dat dan? En als er dan in de loop van het verhaal geen antwoord op komt dan houden de mensen met een vreemd gevoel over. Er was geen sex, maar waarom dat weten we niet. Het is een raar boek, dat kan ik je beslist niet aanraden.Op woensdag 12 augustus 2009 20:17 schreef Boca_Raton het volgende:
[..]
Ik begrijp dat je er vol van bent, het onderwerp sex, maar dit gaat over het weergeven van een waargebeurd verhaal. Ik zou tijdelijk even een andere site zoeken.
Noem jij eens één goed boek dan, met uitzondering van De Avonden, waar geen sex in voorkomt? Ééntje maar! TS heeft hier een potentieel meesterwerkje in handen, waarbij hij onze hulp vraagt het bij te schaven. En dan wil jij uit misplaatste preutsheid alle sex censureren zodat het boek mislukt? Waarom? Wat is jouw belang daarbij?
quote:Nou, dat past nou écht in dat boek ja.En dat hij zijn behaarde jodenlul dan heel vaak en heel diep in haar roomblanke poesje steekt.
Ga ergens anders je fantasieën posten. TS heeft nog wel het lef om het door iedereen te laten beoordelen. Het is dan niet de bedoeling dat er figuren als jij op af komen om als een olifant door een porseleinkast te kachelen. Ik vind dat je echt te ver gaat.
Ranzig figuur.
quote:Doordat je hem buurman Wouters noemt schrijf je vanuit het perspectief van Elisabeth en Marcus. Ten eerste omdat je hun bij hun voornamen noemt en ten tweede omdat hij alleen buurman is vanuit hun standpuntIn de akte die Marcus met zijn buurman had laten opstellen, stond …. 1925 als datum van overdracht genoemd. Die dag was nu aangebroken. Buurman Wouters klopte al vroeg op de deur. Elisabeth deed open:
quote:Nou, dat klinkt niet erg vriendelijk. Begroet jij je buurman met 'wat komt u doen?'.“Wat komt u doen, buurman?” vroeg Elisabeth.
quote:Als jij ergens ging helpen verhuizen en de vrouw des huizes vroeg 'wat komt u doen', zou je dan niet verbaasd reageren in plaast van gewoon zakelijk mededelen waar je voor kwam? Of is het zo opgezet dat de buurman weet dat Elisabeth nog nergens van weet? kan eigenlijk niet, gezien Marcus zei dat hij het eerder wilde vertellen.“Verhuizen.”
quote:Zelfde. Is hij niet verbaasd of zo? Je omschrijft ook niet hoe de buurman het zegt.“Oh. Gaat u verhuizen? Daar heb ik niets van gehoord.”
Buurman Wouters wijst naar Elisabeth. “Niet ik. Jullie gaan verhuizen.”
quote:Ik mis een vraagteken.“Hoezo gaan wij verhuizen?”
“Vandaag is toch de grote dag.”
quote:Klinkt wat onnatuurlijk. Iets als "waar heeft u het over?" zou m.i. beter klinken. En die zin erna is ook niet echt een pareltje. Omschrijf haar emotie eens, of waarom ze die emotie voelt. Daarnaast maakt de buurman helemaal geen vage opmerkingen, maar stelt hij zakelijk waar hij voor komt. Dat zij het niet begrijpt komt omdat ze niet weet wat er speelt, niet door wat de buurman zegt.“Ik begrijp u niet, buurman.” Ze werd bijna kwaad van zijn vage opmerkingen.
quote:Nee, de buurman zegt niet dat hij wil gaan verhuizen, hij zegt dat hij komt helpen om Elisabeth en Marcus te verhuizen.Buurman Wouters keek vertwijfeld om zich heen. “Waar is Marcus?”
“Ik ga hem wel even roepen,” zei Elisabeth. Ze liep het huis in en riep Marcus. “De buurman staat voor de deur. Hij zegt dat hij wil gaan verhuizen. Ik snap er niets van.”
quote:Waarom had hij een rood hoofd? Was het warm weer, kwam hij net de trap afgerend, schaamde hij zich, was hij boos op de buurman of op Elisabeth?Marcus kwam met een rood hoofd aangelopen.
quote:Klinkt plechtig, waarom niet gewoon 'ik wil ook werk gaan zoeken'? Ook mis ik weer emotie, uitleg, achtergrond. Omschrijvingen van de omgeving, van Elisabeth, de buurman en Marcus zelf.“Elisabeth,” begon hij. “Ik had het je eigenlijk al eerder willen vertellen, maar vorige week heb ik ons huis verkocht aan de buurman. Onze zaak is namelijk failliet. Met de opbrengst van het huis kunnen wij onze schulden betalen. We houden zelfs nog een bedrag over. Hiermee kunnen we best lang een kamer huren in herberg De Valk. Ik heb alles al geregeld, je hoeft niets meer te doen. Ook wil ik werk gaan zoeken, zodat we weer iets nieuws op kunnen bouwen.”
quote:Ik zou eerder kiezen voor 'de werkelijkheid'.Elisabeth werd spierwit toen de waarheid tot haar doordrong.
quote:Dit vind ik dus te cliché voor woorden. Leuk voor de bouquetreeks, maar verder niet.Daarna viel ze flauw in de armen van Marcus.
quote:Nou ben ik nog nooit flauwgevallen, maar ben je daarna weer zo kwiek dat je in een keer overeind kunt springen?Het duurde erg lang voordat ze bijkwam. Marcus had een glaasje water voor haar gepakt, maar Elisabeth sloeg het glas water uit zijn hand. Ze sprong overeind.
quote:Waarom is ze boos? Dat de zaak failliet is of omdat hij het niet verteld heeft, of omdat hij het huis verkocht heeft?“Idioot die je bent!”
quote:Totaal emotieloos. Hoe zei Marcus het? Staat hij er bij als een enorme eikel die gewoon even voor haar bepaalt wat het beste is, of staat hij er ontdaan bij, schaamt hij zich, staat hij met trillende handjes en tranen in zijn ogen in de hoop zijn vrouw niet kwijt te raken?“Dit is echt de beste oplossing,” zei Marcus.
quote:Tja. Ik vind het nogal raar. De meeste vrouwen slaan niet met hun vuist naar het gezicht van hun man. Had ze van woede op zijn borstkas gaan meppen of hem een gewone ordinaire lel verkocht, ok. Maar een linkse directe?Elisabeth luisterde echter niet, maar gaf Marcus een linkse directe.
quote:Beetje hysterisch he? Heeft Elisabeth psychische klachten of heb jij een nogal negatief beeld van vrouwen?Daarna pakte ze een stapel borden van het aanrecht, liep naar buiten langs de verbijsterde buurman, en smeet het servieswerk op de grond.
quote:Waar niet 'liep naar buiten'? En weer schrijf je heel zakelijk en kortaf. Je kan ook schrijven "Marcus liep naar buiten, zijn oog was inmiddels blauw en gezwollen." Dan schets je een beeld, in plaats van alleen een feit te vermelden.Ze gilde door de straten. “Mijn man is een idioot!” Steeds meer mensen kwamen naar buiten. “Jaahaa, iedereen mag het weten!”
[quote]
Klinkt nogal onnatuurlijke.
[quote]
Marcus kwam naar buiten gelopen met een blauw oog. Hij wilde zijn vrouw kalmeren, maar toen hij te dichtbij kwam hief zij weer haar vuisten op. “Waag het niet me aan te raken! Stuk ellendig vreten!”
quote:Wie is Samuel? Samuel stond 'ook' te kijken, net als wie? Hij had een positie gevonden bij welk raam? Zijn eigen raam, dat van de buurman, dat van Marcus en Elisabeth, dat van de supermarkt aan de overkant?Samuel stond ook te kijken. Hij had een positie bij het raam gevonden.
quote:Ze bleef waar staan?“Ik gooi me voor de tram!” voerde Elisabeth het drama nog op. Ze bleef daar staan. Voorzichtige pogingen van Marcus om dichterbij te komen, werden afgestraft door scheldwoorden en dreigementen.
En waarom is die laatste zin lijdend? Elisabeth is degene die scheldt en dreigt, nu beschrijf je het alsof er zomaar spontaan dreigementen uit de lucht vallen als Marcus een stap zet.
quote:door wie?De politie was gealarmeerd
quote:Snel, zoals al eerder opgemerkt.en kwam nu ook opdagen.
quote:Waarom doet de veldwachter dat en niet een politieagent?De veldwachter nam getuigenissen af van onder meer Marcus en de buurman.
quote:Er is toch helemaal geen twijfel geweest over of de verkoop wel of niet rechtsgeldig was? Beetje vreemd dat een veldwachter aankomt in een echtelijke ruzie en dan prioriteit geeft aan het bestuderen van een contract.Al snel trok hij de conclusie dat er een rechtsgeldige verkoop had plaatsgevonden en dat de familie vandaag het huis uit moest.
quote:Nee hoor, je hebt al gezegd dat 'de waarheid' tot haar doordrong, een paar regels terug.Dat probeerde hij Elisabeth ook duidelijk te maken, maar het nieuws moest nog tot haar doordringen.
quote:Wie probeerde er in de buurt te komen? Hoe hield ze die mensen bij zich vandaan?Hoofdschuddend ging ze op de stoeprand zitten, maar liet niemand toe in haar buurt. Ze staarde wezenloos voor zich uit.
Elizabeth zat in haar witte nachthemd op de rand van het bed. Vanuit de huiskamer hoorde zij Marcus wanhopig tegen Samuel praten. Wat er precies gezegd werd kon ze niet verstaan. Met haar knieen tegen elkaar aan bad ze stil een Weesgegroet. Nog voordat ze bij het "ora pro nobis peccatoribus" was aangekomen ging de slaapkamerdeur open. Langzaam draaide ze haar hoofd naar de deur. Marcus? Het was Samuel. In het halfduister meende ze even een rode flikkering in zijn geitenogen te zien. Een sliert kwijl droop tussen zijn dikke lippen op zijn hemd. Hij leek het niet te merken.
Deemoedig, de wens van haar toekomstig eega gehoorzamend, ging ze in het bed liggen. Met ongekende wellust trok Samuel zijn broek half naar beneden en haalde zijn kromme, besneden lul tevoorschijn. Overal op de witte huid zat dik zwart kroeshaar. Samuel bracht een nog nauwelijks menselijk geluid voort. Met zijn kromme handjes trok hij het nachthemd hardhandig omlaag en begroef zijn kromme neus tussen haar maagdelijke borsten. Elizabeth kon alleen maar denken aan de belofte aan haar overleden moeder. "Wees een goede vrouw voor je man en een goede moeder voor je toekomstige kinderen"
Samuel stootte zijn kromme geslacht ineens diep in haar. Nog nooit eerder was een man op haar meest geheime plek geweest. Een felle steek van pijn. Elizabeth voelde dat ze daar bloed verloor. De kleine Samuel kwam met zijn hoofd niet verder dan haar boezem. Onder het uitstoten van dierlijk gegrom duwde hij steeds dieper en dieper. Elizabeth probeerde te denken aan Marcus, die nu radeloos in de huiskamer zou zitten. Maar naarmate de Jood steeds feller en harder begon te stoten verliet Marcus haar gedachten. Ongewild klemde ze haar roomblanke benen om de behaarde rug van het monster. Dit had ze nog nooit gevoeld! Een kreun verliet haar mond, ze drukte haar hoofd naar achter in de kussens. Toen de natte tong van Samuel haar ongerepte tepels begon te likken kwam ze voor de eerste keer klaar... (etc etc nog 3 pagina's op deze manier)
En dan verder: Na ca. negen maanden komt dat kind dan. Ze zal nooit weten of het van Samuel of van Marcus is. Marcus zwijgt erover. Het kind blijkt bijzondere eigenschappen te hebben, etc. etc. Als Elizabeth sterft gaat Marcus met het kind verder trekken door het land. Door harde noeste arbeid en de bijzondere gaven van het kind weten ze weer het begin van een kapitaaltje op te bouwen. Dan staat Samuel ineens weer op de stoep. Hij eist het kind op en ook het geld. Wat gebeurt er nu?
Edit: ben jij misschien ooit gediagnosticeerd als narcist?
quote:Nee. Waarom denk je dat? Ik kraak niemands bijdragen af, zoals jij wel doet. Of schrijf zelf dan een stukje mee.Op woensdag 12 augustus 2009 20:47 schreef Boca_Raton het volgende:
bagger
Edit: ben jij misschien ooit gediagnosticeerd als narcist?
Over wie gaat het hier nu? Over jou of TS?
quote:Ze wist waar hij heen was en het kon uit de hand lopen. Dus waarschijnlijk wist ze wel wat er met hem gebeurd KON zijn, maar niet wat er met hem gebeurd WAS.De tijd verstreek, en de zon was al onder gegaan. Elisabeth wachtte ongeduldig in de Paardenstraat op Marcus. Ze had samen met Alida en Samuel alvast de maaltijd genuttigd, die bestond uit draadjesvlees, gekookte aardappelen en wortels.
[quote]
Klinkt wat formeel, verder wel ok. Alleen dat ze draadjesvlees etc. eten staat er ook wat feitelijk bij te staan. Alsof het een historisch verslag is en het enorm relevant is voor het verdere verloop van het verhaal dat ze nou juist precies die avond draadjesvlees hebben gegeten.... En waarom geen hutspot?
[quote]
Maar Marcus bleef weg. Elisabeth vroeg zich af wat er met hem gebeurd kon zijn. Ze wist waar hij naartoe was gegaan. Het zou toch niet uit de hand zijn gelopen?
quote:Heel onduidelijk. Is Samuel nu al terug van zijn wandeling? En zo ja, is het dan relevant dat hij is gaan wandelen na het eten? Of is Elisabeth Samuel gaan halen van zijn rondje wandelen om te vragen of hij op kon passen?Ze vroeg Samuel die na de maaltijd een rondje was gaan wandelen, of hij op Alida wilde passen. Dan zou zij Marcus gaan zoeken. En zo geschiedde.
quote:Rare beeldspraak: ten eerste, hoe ziet een ziel eruit? Ten tweede, zag ze er wel dode zielen? Ik begrijp wat je bedoelt, maar hij komt niet uit de verf. In het Engels kan 'not a living soul' wel, maar in het Nederlands is dat geen uitdrukking.In de duisternis liep Elisabeth met een kaars in haar hand dezelfde weg als Marcus was gelopen. In het begin, toen er nog wat verlichting was, keken de mensen raar op, toen ze haar zo voorbij zagen komen. “Waar ga je heen?” vroeg een buurvrouw.
“Marcus is zoek,” zei Elisabeth.
Eenmaal het dorp uit zag ze, ondanks het kaarslicht, bijna niets meer. Reusachtige bomen staken fier boven het pad uit. Ze hoorde takken kraken door de wind. Een hond begon angstaanjagend te blaffen. Er was geen levende ziel te zien.
quote:Eh, ja, waar had ze dan moeten schijnen? Achter je schijnen heeft weinig nut en tenzij haar armen extreem lang waren, kon ze de kaars ook geen meters voor zich uit houden.Ze scheen met de kaars vlak voor zich uit, zodat ze nog enigszins kon zien waar ze liep.
quote:Op zich een aardig stukje, meer spanning, emotie, achtergrond. Ook leuk dat we even in Elisabeths gedachten terecht komen, in plaats van moeten luisteren naar de verteller.Ze vond zichzelf er belachelijk uitzien met die kaars in haar hand. Wat moesten ze wel van haar denken. En wat had ze graag iemand bij haar gehad van wie ze de hand kon vasthouden. Op de achtergrond gromde weer een hond. Toen Elisabeth echter dichterbij kwam en het geluid steeds harder werd, leek het eerder dat ze een mens hoorde snurken. Een mens hier op dit uur? Ze wilde al omdraaien. Maar haar nieuwsgierigheid won het van haar angst. Ze naderde het geluid en bleef met de kaars op de grond schijnen. Ze schrok! Daar lag inderdaad een mens. Ze kwam nog dichterbij en scheen met de kaars in het gezicht van de persoon. Het was Marcus! Hij lag daar te slapen!
Ze schudde hem wakker. “Wat doe je hier? We waren zo ongerust.”
Marcus keek versuft om zich heen. Ja, wat deed hij hier? Hij kon het zich niet goed meer herinneren.
quote:Hee, dat ging snel! Misschien even een stukje inlassen over flarden van herinneringen die hij nog wel heeft?“Heb je gedronken, Marcus?” vroeg Elisabeth streng, terwijl ze bij zijn mond rook. Ze bespeurde geen alcoholgeur.
Nu wist Marcus het weer.
quote:Erg korte zinnen.Op de terugweg van zijn onderhoud met de boer werd hij overvallen door grote angstvisioenen. Hij durfde zijn vrouw niet meer onder ogen te zien, omdat hij wist hoe ze kon reageren. Hij was in het gras langs het zandpad gaan zitten. Daarna was hij gaan liggen en had hij zijn ogen dicht gedaan.
“Ik weet het echt niet,” loog Marcus.
Elisabeth hielp hem overeind. “Kom mee naar huis. En hou mijn hand vast. Want ik ben bang in het donker.” Zo liepen ze daar hand in hand terug naar het dorp. De kaars was bijna uitgebrand. Zodra ze thuiskwamen sprong Alida tegen Marcus op, en omklemde zijn middel. “Gelukkig papa, je bent er weer!”
Kaars was opgebrand.
quote:Komt over alsof zij heel bewust hem wil ondervragen om de waarheid boven tafel te krijgen. Is dat ook echt wat je bedoelt? Kan iets als "besloot ze Marcus te vragen of het gelukt was" niet?Nadat Elisabeth Alida in bed had gestopt, besloot ze Marcus te ondervragen. “Ben je nog bij die boer geweest?”
quote:Eh, ok, en Marcus heeft vaker last van gaten in zijn geheugen?Aarzelend zei Marcus: “Ja, ik geloof het wel.”
quote:Nieuwsgierig klinkt lang zo heftig niet als 'ondervragen'.“En is het gelukt?” vroeg Elisabeth nieuwsgierig.
quote:Marcus komt nu wel heel erg simpel over. Is dat het beeld wat je wil schetsen? Een man die zich op een kinderlijke manier onttrekt aan de gevolgen van zijn daden?“Wat?” vroeg Marcus onnozel.
Elisabeth keek hem aan.
“O, dat.” Marcus twijfelde wat hij het beste kon antwoorden. Als hij zou zeggen dat alles goed kwam en dit bleek later niet zo te zijn, had hij te zijner tijd een heel groot probleem. Als hij de waarheid zou zeggen, had hij nu een heel groot probleem.
“Het komt allemaal goed,” zei Marcus toen, omdat hij geen zin had om nu al de volle laag te krijgen.
quote:Jij maakt hier de hele tijd opmerkingen over de schrijfstijl van TS. Ik ben daar nog helemaal niet op ingegaan. En die verhaallijn van TS is gewoon ijzersterk, alleen moet je nooit jezelf belemmeren door de exact gebeurde waarheid voor zover die te achterhalenis. Als je het boek sterker en aantrekkelijker kunt maken door er wat andere zaken in te brengen moet je dat niet nalaten. En wie zegt dat er helemaal nooit geen sex is geweest? In die tijd werd er weinig over geschreven maar gebeurde het wel degelijk!Op woensdag 12 augustus 2009 20:55 schreef Boca_Raton het volgende:
Omdat jouw bijdragen continu over jou gaan. Maar dit topic is gestart door TS en jouw bijdragen slaan wat mij betreft als een tang op een varken. Ze passen helemaal niet. Sterker nog: je respecteert de schrijfstijl en verhaallijn van TS niet. Je zit gewoon zijn topic naar de gallemiezen te helpen met je geneuzel over dat er flinke sex in moet.
Over wie gaat het hier nu? Over jou of TS?
quote:Vanwege mijn gebrek aan humor kan ik normaal niet echt lachen om stukjes die gepost worden.Op woensdag 12 augustus 2009 20:43 schreef LXIV het volgende:
Elizabeth zat in haar witte nachthemd op de rand van het bed. Vanuit de huiskamer hoorde zij Marcus wanhopig tegen Samuel praten. Wat er precies gezegd werd kon ze niet verstaan. Met haar knieen tegen elkaar aan bad ze stil een Weesgegroet. Nog voordat ze bij het "ora pro nobis peccatoribus" was aangekomen ging de slaapkamerdeur open. Langzaam draaide ze haar hoofd naar de deur. Marcus? Het was Samuel. In het halfduister meende ze even een rode flikkering in zijn geitenogen te zien. Een sliert kwijl droop tussen zijn dikke lippen op zijn hemd. Hij leek het niet te merken.
Deemoedig, de wens van haar toekomstig eega gehoorzamend, ging ze in het bed liggen. Met ongekende wellust trok Samuel zijn broek half naar beneden en haalde zijn kromme, besneden lul tevoorschijn. Overal op de witte huid zat dik zwart kroeshaar. Samuel bracht een nog nauwelijks menselijk geluid voort. Met zijn kromme handjes trok hij het nachthemd hardhandig omlaag en begroef zijn kromme neus tussen haar maagdelijke borsten. Elizabeth kon alleen maar denken aan de belofte aan haar overleden moeder. "Wees een goede vrouw voor je man en een goede moeder voor je toekomstige kinderen"
Samuel stootte zijn kromme geslacht ineens diep in haar. Nog nooit eerder was een man op haar meest geheime plek geweest. Een felle steek van pijn. Elizabeth voelde dat ze daar bloed verloor. De kleine Samuel kwam met zijn hoofd niet verder dan haar boezem. Onder het uitstoten van dierlijk gegrom duwde hij steeds dieper en dieper. Elizabeth probeerde te denken aan Marcus, die nu radeloos in de huiskamer zou zitten. Maar naarmate de Jood steeds feller en harder begon te stoten verliet Marcus haar gedachten. Ongewild klemde ze haar roomblanke benen om de behaarde rug van het monster. Dit had ze nog nooit gevoeld! Een kreun verliet haar mond, ze drukte haar hoofd naar achter in de kussens. Toen de natte tong van Samuel haar ongerepte tepels begon te likken kwam ze voor de eerste keer klaar... (etc etc nog 3 pagina's op deze manier)
En dan verder: Na ca. negen maanden komt dat kind dan. Ze zal nooit weten of het van Samuel of van Marcus is. Marcus zwijgt erover. Het kind blijkt bijzondere eigenschappen te hebben, etc. etc. Als Elizabeth sterft gaat Marcus met het kind verder trekken door het land. Door harde noeste arbeid en de bijzondere gaven van het kind weten ze weer het begin van een kapitaaltje op te bouwen. Dan staat Samuel ineens weer op de stoep. Hij eist het kind op en ook het geld. Wat gebeurt er nu?
Maar dit verhaal is echt hilarisch, een mooie koosjer versie van een willekeurig verhaal uit de "intiem" of "sexy" reeks van Harlequin. Door een beetje seks in te verwerken kan je elk boek zo in de AH naast de libelle en de Beau monde krijgen
Door dit soort toevoegingen in het boek wordt de TS miljonair voordat hij het zelf weet.
"buurman"
"buurman"
Ik noem mijn buurman nooit 'buurman'
quote:Op woensdag 12 augustus 2009 20:43 schreef LXIV het volgende:
Ik heb ook een stukje van je boek getypt. Dat kun je zo gratis erin copy-pasten. Dat maakt mij niks uit, dat schud ik zo uit mijn mouw.
8< knipperdeknip
Gezien de bedoelingen van TS lijkt me dit niet in dat boek thuishoren maar wél een leuke tekst!quote:Op woensdag 12 augustus 2009 20:57 schreef LXIV het volgende:
[..]
Jij maakt hier de hele tijd opmerkingen over de schrijfstijl van TS. Ik ben daar nog helemaal niet op ingegaan. En die verhaallijn van TS is gewoon ijzersterk, alleen moet je nooit jezelf belemmeren door de exact gebeurde waarheid voor zover die te achterhalenis. Als je het boek sterker en aantrekkelijker kunt maken door er wat andere zaken in te brengen moet je dat niet nalaten. En wie zegt dat er helemaal nooit geen sex is geweest? In die tijd werd er weinig over geschreven maar gebeurde het wel degelijk!
Tegen dat argument valt niks in te brengen.
Maar verder zit je wel een beetje te klieren. En dat er opmerkingen over de schrijfstijl worden gemaakt is niet zo gek, TS vraagt wat men ervan denkt...
Ben het er wel mee eens dat het soms goed is het verhaal iets los te laten. Er zullen altijd veel gaten in zo'n waargebeurd verhaal zitten en als je die allemaal leeg laat of recht-toe-recht-aan opvult, dan krijg je geen levend boek. Het is een historische roman, geen archiefstuk. Maak gebruik van de ruimte die je hebt om de rest van het verhaal recht te doen, hang jezelf niet op aan de verhaallijn.
quote:Nog zo iemand die niet begrijpt hoe precies aan te sluiten bij TS zélf: zijn schrijfstijl, zijn verhaallijn. Hij vraagt tips over ZIJN EIGEN GESCHREVEN VERHAAL, niet over hoe hij middels ranzige teksten zijn boek kan oppimpen.Op woensdag 12 augustus 2009 20:58 schreef Ryon het volgende:
[..]
Vanwege mijn gebrek aan humor kan ik normaal niet echt lachen om stukjes die gepost worden.
Maar dit verhaal is echt hilarisch, een mooie koosjer versie van een willekeurig verhaal uit de "intiem" of "sexy" reeks van Harlequin. Door een beetje seks in te verwerken kan je elk boek zo in de AH naast de libelle en de Beau monde krijgen
Door dit soort toevoegingen in het boek wordt de TS miljonair voordat hij het zelf weet.
quote:Op woensdag 12 augustus 2009 17:56 schreef hetzwartegat het volgende:
Hieronder een stukje uit het boek dat ik aan het schrijven ben. Ik ben benieuwd naar jullie mening, zodat ik eventueel mijn schrijfstijl nog wat bij kan schaven.
[..]
quote:TS vraagt om meningen, niet hoe hij zijn stijl kan perfectioneren. Dat dat het doel is, ok. De meeste reacties gaan over de schrijfstijl. LXIV geeft een tip mbt schrijfstjil en inhoud, om het wat smeuiger te maken - en ik zie wel een punt. Sommige mensen houden van seks, anderen van kommaneuken. Maar volgens mij kunnen we vredig naast elkaar voortleven in dit topic hoor. Misschien moet TS er maar gewoon op reageren, ipv allerlei andere users die gaan vertellen wat LXIV tegen TS zou moeten zeggen.Op woensdag 12 augustus 2009 21:02 schreef Boca_Raton het volgende:
[..]
Nog zo iemand die niet begrijpt hoe precies aan te sluiten bij TS zélf: zijn schrijfstijl, zijn verhaallijn. Hij vraagt tips over ZIJN EIGEN GESCHREVEN VERHAAL, niet over hoe hij middels ranzige teksten zijn boek kan oppimpen.
quote:Ik zal echt nauwkeuriger moeten gaan formuleren. Bedankt voor de aanwijzingen, ik ga ze verwerken.Op woensdag 12 augustus 2009 20:34 schreef Maeghan het volgende:
[..]
Doordat je hem buurman Wouters noemt schrijf je vanuit het perspectief van Elisabeth en Marcus. Ten eerste omdat je hun bij hun voornamen noemt en ten tweede omdat hij alleen buurman is vanuit hun standpunt
[..]
Ik heb hem voorlopig even buurman genoemd, omdat ik nog moet opzoeken wat zijn voornaam was.
Nou, dat klinkt niet erg vriendelijk. Begroet jij je buurman met 'wat komt u doen?'.
[..]
Ik zou hem in ieder geval vragend aankijken. Zeker als het vroeg op de ochtend is. Het is geen onmogelijke vraag.
Als jij ergens ging helpen verhuizen en de vrouw des huizes vroeg 'wat komt u doen', zou je dan niet verbaasd reageren in plaast van gewoon zakelijk mededelen waar je voor kwam? Of is het zo opgezet dat de buurman weet dat Elisabeth nog nergens van weet? kan eigenlijk niet, gezien Marcus zei dat hij het eerder wilde vertellen.
[..]
Ik zou er 'duh' achter zeggen
Zelfde. Is hij niet verbaasd of zo? Je omschrijft ook niet hoe de buurman het zegt.
[..]
Ik mis een vraagteken.
[..]
Klinkt wat onnatuurlijk. Iets als "waar heeft u het over?" zou m.i. beter klinken. En die zin erna is ook niet echt een pareltje. Omschrijf haar emotie eens, of waarom ze die emotie voelt. Daarnaast maakt de buurman helemaal geen vage opmerkingen, maar stelt hij zakelijk waar hij voor komt. Dat zij het niet begrijpt komt omdat ze niet weet wat er speelt, niet door wat de buurman zegt.
[..]
Ik begrijp u niet kan wel in plaats van waar heeft u het over.[b]
Nee, de buurman zegt niet dat hij wil gaan verhuizen, hij zegt dat hij komt helpen om Elisabeth en Marcus te verhuizen.
[..]
Waarom had hij een rood hoofd? Was het warm weer, kwam hij net de trap afgerend, schaamde hij zich, was hij boos op de buurman of op Elisabeth?
[..]
[b]hij had een rood hoofd, omdat hij zich schaamde dat hij niets had verteld. Dat zal ik erbij zetten.
Klinkt plechtig, waarom niet gewoon 'ik wil ook werk gaan zoeken'? Ook mis ik weer emotie, uitleg, achtergrond. Omschrijvingen van de omgeving, van Elisabeth, de buurman en Marcus zelf.
[..]
Ik zou eerder kiezen voor 'de werkelijkheid'.
[..]
Dit vind ik dus te cliché voor woorden. Leuk voor de bouquetreeks, maar verder niet.
[..]
Hier heb je zeker gelijk in. Flauwvallen doe je niet snel.
Nou ben ik nog nooit flauwgevallen, maar ben je daarna weer zo kwiek dat je in een keer overeind kunt springen?
[..]
Als het puur van de emotie is, zou het in theorie nog wel kunnen, denk ik. Je hebt dan geen echt fysiek probleem, waardoor je zwak zou zijn.
Waarom is ze boos? Dat de zaak failliet is of omdat hij het niet verteld heeft, of omdat hij het huis verkocht heeft?
[..]
Ze is gewoon boos om alles, om haar man die informatie voor haar achterhoudt, om haar hele situatie, ze had wat meer van het leven voorgesteld
Totaal emotieloos. Hoe zei Marcus het? Staat hij er bij als een enorme eikel die gewoon even voor haar bepaalt wat het beste is, of staat hij er ontdaan bij, schaamt hij zich, staat hij met trillende handjes en tranen in zijn ogen in de hoop zijn vrouw niet kwijt te raken?
[..]
Hij probeert haar ervan te overtuigen dat wat hij heeft gedaan toch echt het beste is
Tja. Ik vind het nogal raar. De meeste vrouwen slaan niet met hun vuist naar het gezicht van hun man. Had ze van woede op zijn borstkas gaan meppen of hem een gewone ordinaire lel verkocht, ok. Maar een linkse directe?
[..]
Beetje hysterisch he? Heeft Elisabeth psychische klachten of heb jij een nogal negatief beeld van vrouwen?
[..]
Ik heb gehoord dat zij zich 'hysterisch' gedragen zou hebben. Bovendien gaat ze een paar jaar later dood. In mijn beleving doordat ze is doorgedraaid.
Waar niet 'liep naar buiten'? En weer schrijf je heel zakelijk en kortaf. Je kan ook schrijven "Marcus liep naar buiten, zijn oog was inmiddels blauw en gezwollen." Dan schets je een beeld, in plaats van alleen een feit te vermelden.
[..]
Wie is Samuel? Samuel stond 'ook' te kijken, net als wie? Hij had een positie gevonden bij welk raam? Zijn eigen raam, dat van de buurman, dat van Marcus en Elisabeth, dat van de supermarkt aan de overkant?
[..]
Net als de buurtgenoten, en hij stond voor het raam van het huis waarin hij woonde, dus het huis van Marcus en Elisabeth
Ze bleef waar staan?
En waarom is die laatste zin lijdend? Elisabeth is degene die scheldt en dreigt, nu beschrijf je het alsof er zomaar spontaan dreigementen uit de lucht vallen als Marcus een stap zet.
[..]
Midden op straat
door wie?
[..]
kennelijk door iemand. Moe je perse weten wie de politie heeft gealarmeerd?
Snel, zoals al eerder opgemerkt.
[..]
Waarom doet de veldwachter dat en niet een politieagent?
[..]
In 1925 had je nog geen politieagenten. Maar misschien had je toen ook geen politie, ik zal nog moeten opzoeken hoe ze dat toen noemden.
Er is toch helemaal geen twijfel geweest over of de verkoop wel of niet rechtsgeldig was? Beetje vreemd dat een veldwachter aankomt in een echtelijke ruzie en dan prioriteit geeft aan het bestuderen van een contract.
[..]
Tja, hier heb je een punt. Het komt er op neer dat Elisabeth voor een voldongen feit is geplaatst, ze zal het huis uit moeten. Hoe hysterisch ze ook wordt, ze kan er niets meer aan veranderen. Verder is er voor de politie niet echt een taak, Marcus en Elisabeth moeten hier samen uitkomen. Maar ik kan me wel voorstellen dat iemand door het rumoer de politie heeft gewaarschuwd.
Nee hoor, je hebt al gezegd dat 'de waarheid' tot haar doordrong, een paar regels terug.
[..]
Wie probeerde er in de buurt te komen? Hoe hield ze die mensen bij zich vandaan?
Tot nu toe:
- langere zinnen
- minder witregels, meer tekst achter elkaar
- meer omschrijvingen van gevoelens, gedachten, uitleg en sfeer
- nauwkeuriger formuleren, beter nadenken of het wel realistisch is
- meer beeldspraak
Ik heb al een paar dingen waar ik mee verder
quote:Wat heel belangrijk is wanneer je een boek typt is dat er een spanningsboog inzit. Dat de mensen telkens denken "wat zou er nu toch gaan gebeuren? Is dat kind nu van Samuel of van Marcus en krijgen we dat nog weleens te lezen? En dan de verassing dat Samuel weer opduikt. Net nu het beter gaat met Marcus en het kind. Hoe loopt dat af? En hoe onrechtvaardig allemaal. Die Samuel duikt precies op wanneer het net wat beter gaat. Mag Marcus het kind houden? Of lukt het de listige Samuel?"Op woensdag 12 augustus 2009 21:02 schreef Maeghan het volgende:
[..]
Tegen dat argument valt niks in te brengen.
Maar verder zit je wel een beetje te klieren. En dat er opmerkingen over de schrijfstijl worden gemaakt is niet zo gek, TS vraagt wat men ervan denkt...
Ben het er wel mee eens dat het soms goed is het verhaal iets los te laten. Er zullen altijd veel gaten in zo'n waargebeurd verhaal zitten en als je die allemaal leeg laat of recht-toe-recht-aan opvult, dan krijg je geen levend boek. Het is een historische roman, geen archiefstuk. Maak gebruik van de ruimte die je hebt om de rest van het verhaal recht te doen, hang jezelf niet op aan de verhaallijn.
Dan vinden mensen het een leuk boek. Zeker wanneer er ook af en toe wat gesext wordt. Dan zeggen ze tegen de buren: "Je moet dat boek van Hetzwartegat echt kopen! Daar gebeurt nogal iets. De naam van de schrijver zegt voldoende!"
quote:Inderdaad. TS heeft een potentieel goudmijntje in handen. Maar als er helemaal geen seks in staat dan zal een potentiele uitgever zeggen: "Het is een bijzonder boeiend verhaal. Maar er staat helemaal geen seks in. Dat verkoopt niet. Ik kan het niet uitgeven, want ik ben geen dief van mijn eigen portomonee"Op woensdag 12 augustus 2009 21:08 schreef Maeghan het volgende:
[..]
[..]
TS vraagt om meningen, niet hoe hij zijn stijl kan perfectioneren. Dat dat het doel is, ok. De meeste reacties gaan over de schrijfstijl. LXIV geeft een tip mbt schrijfstjil en inhoud, om het wat smeuiger te maken - en ik zie wel een punt. Sommige mensen houden van seks, anderen van kommaneuken. Maar volgens mij kunnen we vredig naast elkaar voortleven in dit topic hoor. Misschien moet TS er maar gewoon op reageren, ipv allerlei andere users die gaan vertellen wat LXIV tegen TS zou moeten zeggen.
quote:Is het je tóch nog gelukt om een zinnige bijdrage te leveren.Op woensdag 12 augustus 2009 21:09 schreef LXIV het volgende:
[..]
Wat heel belangrijk is wanneer je een boek typt is dat er een spanningsboog inzit. Dat de mensen telkens denken "wat zou er nu toch gaan gebeuren?
quote:Nou bedankt! Toch een positieve reply. Ook schrijvers, die heel snel kunnen typen, vinden dat belangrijk. Een spanningsboog.Op woensdag 12 augustus 2009 21:13 schreef Boca_Raton het volgende:
[..]
Is het je tóch nog gelukt om een zinnige bijdrage te leveren.
En qua gedrag zou je haar misschien meer kunnen laten schelden en schreeuwen, misschien iemand wegduwen die haar wilde helpen, of laten schreeuwen naar iemand omdat ie stond te kijken.
Borden gooien, flauwvallen en boxtermen vind ik in ieder geval niet realistisch.
Het is ook niet logisch om borden kapot te gooien: als je zoiets hoort en je bent bang alles kwijt te raken en boos dat je voorgelogen bent, dan wil je je woede afreageren op die persoon en juist alles wat je nog hebt bewaren, lijkt me. Tenminste, zo stel ik me dat voor. Dan zou ik niet m'n bezittingen kapot gooien, maar tegen m'n man schreeuwen of hem door elkaar schudden, misschien wat naar z'n hoofd gooien, zoiets.
Ook kun je het 'hysterische' omschrijven door hoe ze eruit zag voor andere mensen, bijv: haar opgestoken haar was losgeraakt, het haar plakte aan haar betraande wangen, haar ogen waren rood en gezwollen, ze huilde, ze maakte een verwarde indruk, ze liep steeds heen en weer op dezelfde plek, ze keek naar de grond of juist naar de hemel, ze mompelde in zichzelf, ze zakte door haar knieen of hield zich staande aan een hek of muurtje, etc.
Beetje creatiever mag best
Voor de rest: meer detail is inderdaad het belangrijkste, nauwkeuriger formuleren. Jij kent de situatie, maar je moet je voorstellen dat je dit verhaal vertelt aan iemand die er helemaal niets vanaf weet en die ook misschien niet alles de eerste keer dat je het vertelt meteen onthoudt.
De veldwachter was vroeger wel iemand met wat bevoegdheden in zijn gebied, maar voor zover ik weet was het niet echt een agent of zo. En ondanks dat Elisabeth en Marcus er zelf uit moeten komen, zou de agent misschien wel wat tegen haar kunnen zeggen, proberen haar te kalmeren of misschien iemand anders opdragen om even voor haar te zorgen.
En dat de politie gealarmeerd is, dat hoeft niet per se heel expliciet beschreven te worden. Maar omdat je al zo veel details weglaat, komt dit ook zo droog over. Alsof er opeens een agent was, poef, zo uit de lucht, binnen twee minuten. Je kunt het ooks chrijven vanuit Elisabeth/Marcus: "Aan het eind van de straat zag Marcus de veldwachter aankomen. Misschien had een van de buren hem gehaald, of misschien was hij afgekomen op het rumoer en het geschreeuw van Elisabeth". (Ik zeg maar wat hoor, ik heb totaal geen literaire pretensies dus ik zeg niet dat ik het beter kan, maar ik probeer een beetje duidelijk te maken wat ik mis, als ervaren lezer
).quote:Opnieuw bedankt voor je opmerkingen.Op woensdag 12 augustus 2009 20:55 schreef Maeghan het volgende:
[..]
Ze wist waar hij heen was en het kon uit de hand lopen. Dus waarschijnlijk wist ze wel wat er met hem gebeurd KON zijn, maar niet wat er met hem gebeurd WAS.
[..]
Heel onduidelijk. Is Samuel nu al terug van zijn wandeling? En zo ja, is het dan relevant dat hij is gaan wandelen na het eten? Of is Elisabeth Samuel gaan halen van zijn rondje wandelen om te vragen of hij op kon passen?
[..]
Rare beeldspraak: ten eerste, hoe ziet een ziel eruit? Ten tweede, zag ze er wel dode zielen? Ik begrijp wat je bedoelt, maar hij komt niet uit de verf. In het Engels kan 'not a living soul' wel, maar in het Nederlands is dat geen uitdrukking.
[..]
Eh, ja, waar had ze dan moeten schijnen? Achter je schijnen heeft weinig nut en tenzij haar armen extreem lang waren, kon ze de kaars ook geen meters voor zich uit houden.
[..]
Op zich een aardig stukje, meer spanning, emotie, achtergrond. Ook leuk dat we even in Elisabeths gedachten terecht komen, in plaats van moeten luisteren naar de verteller.
[..]
Hee, dat ging snel! Misschien even een stukje inlassen over flarden van herinneringen die hij nog wel heeft?
[..]
Erg korte zinnen.
Kaars was opgebrand.
[..]
Komt over alsof zij heel bewust hem wil ondervragen om de waarheid boven tafel te krijgen. Is dat ook echt wat je bedoelt? Kan iets als "besloot ze Marcus te vragen of het gelukt was" niet?
[..]
Eh, ok, en Marcus heeft vaker last van gaten in zijn geheugen?
[..]
Nieuwsgierig klinkt lang zo heftig niet als 'ondervragen'.
[..]
Marcus komt nu wel heel erg simpel over. Is dat het beeld wat je wil schetsen? Een man die zich op een kinderlijke manier onttrekt aan de gevolgen van zijn daden?
Marcus is vooral bang voor de confrontatie met zijn vrouw. Hij durft haar de waarheid niet te vertellen. Ook heeft hij al eerder in het verhaal gelogen en zo een boer opgelicht, waardoor de rechtszaak is ontstaan. Hij is eigenlijk een doodgoede man, maar hij heeft ook zijn zwakheden zoals ieder mens.
quote:Ik denk (en dat is niet sarcastisch) dat je zélf een goudmijn in handen hebt. Je hebt het vermogen om snel en goed te schrijven en de erotische scénes blijken goed aan te slaan. Ik zou zeggen: wat let je om er over te gaan schrijven en het zelf in een boek te verwerken.Op woensdag 12 augustus 2009 21:16 schreef LXIV het volgende:
[..]
Nou bedankt! Toch een positieve reply. Ook schrijvers, die heel snel kunnen typen, vinden dat belangrijk. Een spanningsboog.
quote:Dat zou wel wat zijn, maar ZwarteGat heeft het verhaal nu eenmaal bedacht. Dan zou het oneerlijk zijn om zijn boek te pakken, er wat sex tussen te copy-pasten en het te verkopen. Zelf schiet mij geen verhaal te binnen.Op woensdag 12 augustus 2009 21:20 schreef Boca_Raton het volgende:
[..]
Ik denk (en dat is niet sarcastisch) dat je zélf een goudmijn in handen hebt. Je hebt het vermogen om snel en goed te schrijven en de erotische scénes blijken goed aan te slaan. Ik zou zeggen: wat let je om er over te gaan schrijven en het zelf in een boek te verwerken.
quote:Ja maar omdat je dat niet beschrijft, komt het niet over. Dat is dus weer wat ik hierboven al zei: jij kent je verhaal, je kent de omgeving zoals die was, je hebt een beeld van de karakters. Maar je moet dat overbrengen, door daden, woorden of beschrijvingen van de verteller. Gewoon toevoegen dat Marcus zich rot voelde, zich schaamde, whatever, zou al veel doen. Want nu komt ie gewoon over als een ongeinteresseerde lamzak en niet als iemand die het eigenlijk goed bedoelde.Op woensdag 12 augustus 2009 21:18 schreef hetzwartegat het volgende:
[..]
Opnieuw bedankt voor je opmerkingen.
Marcus is vooral bang voor de confrontatie met zijn vrouw. Hij durft haar de waarheid niet te vertellen. Ook heeft hij al eerder in het verhaal gelogen en zo een boer opgelicht, waardoor de rechtszaak is ontstaan. Hij is eigenlijk een doodgoede man, maar hij heeft ook zijn zwakheden zoals ieder mens.
quote:Nou, die jongen weet ook wat schrijven is. En die schrikt toch ook niet terug voor een beetje sex.Op woensdag 12 augustus 2009 21:23 schreef GregoorPrut het volgende:
Heb je je account aan JAM uitgeleend, LXIV?
quote:Maakt toch niet uit? Schrijf een parodie!Op woensdag 12 augustus 2009 21:22 schreef LXIV het volgende:
[..]
Dat zou wel wat zijn, maar ZwarteGat heeft het verhaal nu eenmaal bedacht. Dan zou het oneerlijk zijn om zijn boek te pakken, er wat sex tussen te copy-pasten en het te verkopen. Zelf schiet mij geen verhaal te binnen.
Of neem gewoon een of ander onbekend boek uit Rusland uit 1823, wat niemand zich meer kan herinneren, en schrijf daar scenes tussen.
quote:Op woensdag 12 augustus 2009 21:25 schreef Maeghan het volgende:
[..]
Maakt toch niet uit? Schrijf een parodie!
Of neem gewoon een of ander onbekend boek uit Rusland uit 1823, wat niemand zich meer kan herinneren, en schrijf daar scenes tussen.
Maar het zijn allemaal erg nuttige aanwijzingen.
En het verhaal van Louis XIV is goed geschreven, maar inderdaad niet de stijl van mijn boek. Ik wil graag enigszins bij de waarheid blijven. De personen die in het boek voorkomen hebben namelijk echt geleefd, dus je moet wel een beetje netjes blijven. Ze hebben al genoeg meegemaakt in hun leven; hoe zou jij het vinden als iemand je postuum neerzet als een oude geile vent met een kromme, behaarde lul. Niet echt een optie dus.
Toch neem ik wel wat gewaagde stellingen in. Marcus geef ik een aantal zwakke eigenschappen, Elisabeth maak ik hysterisch etc.
Ethisch gezien vind ik dit al vrij ver gaan.
quote:Dat idee is serieus wel eens bij mij opgekomen!Op woensdag 12 augustus 2009 21:25 schreef Maeghan het volgende:
[..]
Of neem gewoon een of ander onbekend boek uit Rusland uit 1823, wat niemand zich meer kan herinneren, en schrijf daar scenes tussen.
quote:Op woensdag 12 augustus 2009 21:33 schreef hetzwartegat het volgende:
Ze hebben al genoeg meegemaakt in hun leven; hoe zou jij het vinden als iemand je postuum neerzet als een oude geile vent met een kromme, behaarde lul.
@XLVI: Hop, even een verhaallijn voor je opgezocht die toch niemand herkent:
Je zet er je spetterende sex-scenes tussen en hoppa, een kaskraker
quote:In de akte die Marcus met zijn buurman had laten opstellen, stond …. 1925 als datum van overdracht genoemd. Die dag was nu aangebroken.
Elisabeth hoorde iemand op de deur kloppen. Wie zou dat toch kunnen zijn zo vroeg in de ochtend, dacht ze. Ze deed de deur open en ze zag de buurman in werkmanskleren staan. De buurman zei haar gedag en wilde een voet over de drempel zetten.
“Wat komt u eigenlijk doen?” vroeg Elisabeth. “Ik had u niet verwacht. Het is toch geen tijd om een koe te slachten.”
“Heeft Marcus niet verteld dat ik mee zou helpen het huis leeg te maken voor jullie verhuizing.”
Elisabeth keek hem met stomheid geslagen aan, ze kon niet geloven wat hij zei, en stond op het punt om de slaap uit haar ogen te wrijven, alsof ze uit een boze droom ontwaakte. “Kunt u nog eens herhalen wat u zojuist zei?” vroeg ze met samengeknepen keel; een angstig gevoel bekroop haar.
Wouters wist zich geen houding te geven, hij keek vertwijfeld om zich heen. “Waar is Marcus?”
“Als ik dat eens wist,” zei Elisabeth. “Dan draaide ik hem hoogstpersoonlijk zijn nek om.” Ze liep het huis in en riep Marcus. Ze bedacht zich ineens dat het ook een grap kon zijn. “De buurman beweert dat wij gaan verhuizen. Zit hij me nu in de maling te nemen?”
Marcus kwam met een rood hoofd van schaamte aangelopen. Hij voelde zich ronduit miserabel. Zijn hart bonsde in zijn keel. Elisabeth begreep meteen dat het niet pluis was, toen ze haar man zag.
Marcus nam aarzelend het woord. “Elisabeth,” begon hij met een brok in zijn keel. Hij kon zijn eigen woorden haast niet verstaan, omdat zij hart tekeerging alsof hij net een marathon had gelopen. “Ik had het je eigenlijk al eerder willen vertellen, maar vorige week heb ik ons huis verkocht aan de buurman.”
Elisabeth kon haar oren niet geloven. Het was dus waar! “Meneer heeft ons huis verkocht! In godsnaam, waarom? Ben je gek geworden?”
“Toen ik vorige week de administratie bestudeerde, bleek dat we er zo slecht voorstonden dat het echt geen zin meer had om door te gaan. Je wist dat de slagerij voor geen meter draaide, maar het is nog erger dan dat, we zijn failliet, we kunnen onze schuldeisers niet meer betalen. Met de opbrengst van het huis kunnen wij dat wel. We houden zelfs nog een bedrag over.”
“Dus je hebt alles voorgekookt.” Elisabeth schudde haar hoofd. “Waarom heb je me niets gezegd? Misschien was de zaak nog te redden als we er keihard tegenaan waren gegaan. Je kunt zo’n besluit toch niet in je eentje nemen. Wat stelt ons huwelijk nog voor als je dit soort dingen zelf beslist?”
“Jij had het nooit goed gevonden,” zei Marcus, en hij wist dat hij gelijk had, maar hij voelde ook op zijn klompen aan dat Elisabeth deze lezing niet voor zoete koek zou slikken. Zijn hart ging nog steeds als een bezetene tekeer. “Ik moest het wel doen op deze manier.”
“Nee, je had me in moeten lichten,” zei Elisabeth met trillende stem. Ze werd van binnen steeds woester op haar man, ze kon hem wel iets aan doen. “Weet ik nu alles of houd je nog meer voor me achter?”
“Dit was het wel zo’n beetje,” zei Marcus met twijfel in zijn stem. De zweetdruppels stonden op zijn voorhoofd. “Ik heb verder alles al geregeld, je hoeft niets meer te doen. We kunnen terecht bij herberg De Valk. Ik wil ook werk gaan zoeken, zodat we weer iets nieuws op kunnen bouwen.”
Het duurde even voor de waarheid tot Elisabeth doordrong, voordat ze besefte dat ze geen huis meer had en dat ze in feite dakloos was. Haar echtgenoot had dan wel een kamer geregeld bij herberg De Valk, dacht ze, maar als het geld straks op is, staan we gewoon op straat.
“Idioot die je bent!” zei Elisabeth die begon te schokschouderen. In haar ogen verschenen tranen die over haar wangen naar beneden liepen en haar make-up deden uitlopen.
“Dit is echt de beste oplossing,” probeerde Marcus Elisabeth gerust te stellen, maar deze woorden verstikten Elisabeth nog meer.
Marcus boog zich naar Elisabeth; hij wilde haar troosten door haar te omhelzen, maar ze sloeg hem van zich af. Ze wilde even niet worden geconfronteerd met zijn aanblik en liep de straat op. Midden op straat ging ze op haar hurken zitten, en ze begon steeds harder te huilen. Marcus liep haar achterna en keek in het voorbijgaan in de ogen van de buurman, die het tafereel had gevolgd, maar zich nergens mee durfde te bemoeien. De normaal zo praatvlugge kastelein stond er als versteend bij.
Elisabeth gilde plots door de straten. “Mijn man is een idioot!” Overal vandaan, vanuit de huizen en vanuit de portieken, kwamen mensen af op het geschreeuw. Er waren ook enkele buurtbewoners die vanachter hun raam toekeken. “Jaahaa, iedereen mag het weten!” riep Elisabeth, terwijl ze op haar hurken zat en haar handen ten hemel hief. Marcus wilde ondertussen zijn vrouw kalmeren, maar toen hij te dichtbij kwam dreigde zij hem. “Waag het niet me aan te raken! Stuk ellendig vreten!”
De ongelukkig kijkende echtgenoot wist niet wat hij erger vond, het verdriet van zijn vrouw of dat zij hen te kijk zette voor de buurt.
Ook Samuel was op het rumoer afgekomen. Hij keek het van een afstandje aan. “Ik gooi me voor de tram!” hoorde hij Elisabeth roepen, maar hij had geen flauw idee waarom zij dat zou willen doen. Wat is er aan de hand, vroeg hij zich af, waar ben ik nu weer in terechtgekomen. Hij zag dat voorzichtige pogingen van Marcus om dichterbij te komen, door haar werden afgestraft met scheldwoorden.
De veldwachter, een stevige man met een grote krulsnor, was in de buurt geweest en al snel ter plekke. Hij ontfermde zich over Elisabeth en vroeg wat er aan de hand was. Elisabeth wees naar Marcus. “Hij heeft ons huis verkocht aan de buurman, zonder dat ik het wist.” Samuel schrok toen hij dit hoorde.
“Kom, ga je huis in,” zei de veldwachter tegen Elisabeth. “Die pottenkijkers hebben er niets mee te maken.” Hij hielp haar overeind en omdat zij zelf niet meer in staat was fatsoenlijk te lopen, steunde zij op zijn brede schouders. Binnen ging ze op een stoel zitten, waarna de veldwachter de buurman en Marcus ook ging halen. Hij gaf Marcus de opdracht om een glas water voor zijn vrouw in te schenken, en nam vervolgens getuigenissen af van Marcus en de buurman. Uit Elisabeth kreeg hij niet veel, want ze hyperventileerde en was nauwelijks aanspreekbaar. Haar gedachten waren heel ver weg, ze kon niet helder meer denken. Marcus voelde zich niet langer beschaamd voor de buurt, maar kreeg een intens medelijden met zijn vrouw.
Bijvoorbeeld:
quote:Je geeft eerst een visueel beeld van Elisabeth's verbazing en vervolgens leg je het uit. Dat komt een beetje neerbuigend naar de lezer over. Als zij de buurman met stomheid geslagen aankijkt, weten we al dat ze zijn woorden niet kan geloven. Daarna doe je dit nogmaals: de samengeknepen keel en een angstig gevoel. Haar ongemak komt al over door de manier waarop ze haar vraag stelt en dat hoef je niet verder uit te leggen.Elisabeth keek hem met stomheid geslagen aan, ze kon niet geloven wat hij zei, en stond op het punt om de slaap uit haar ogen te wrijven, alsof ze uit een boze droom ontwaakte. “Kunt u nog eens herhalen wat u zojuist zei?” vroeg ze met samengeknepen keel; een angstig gevoel bekroop haar.
quote:Weer een beetje dubbel. Probeer specifiek te zijn. Je karakters kunnen wel wat individueels gebruiken: ze lijken nu nog erg vaag. Laat de lezer zien wat de buurman ziet "Zijn ogen schoten heen en weer tussen haar laag uitgesneden schort en het bloedbevlekte tafelkleed" bijvoorbeeld (om maar bij het boeketreeksje te blijven). Bovendien bevat deze zin een stijlfout: je kunt niet zomaar een komma tussen twee zinnen zetten om een langere zin te maken. Er moet een verbindingswoordje tussen. Ik zou sowieso nog even oefenen op je interpunctie (hoewel je daar natuurlijk op zich een editor voor hebt).Wouters wist zich geen houding te geven, hij keek vertwijfeld om zich heen.
quote:Dit zijn weer teveel woorden. Aarzelend en brok in zijn keel zijn sowieso al dubbel op. Ik zat bovendien te denken dat voor dit specifieke stuk het misschien beter zou zijn om een perspectief te kiezen. Je wisselt nogal veel: de eerste zin is vanuit Elisabeth's perspectief, tweede en derde vanuit Marcus, dan weer Elisabeth, dan weer Marcus. Hou het simpel. Kies een van de twee, of misschien zelfs de buurman om de situatie te beschrijven. Als je per se meerdere perspectieven wil (en dat is écht moeilijker om goed te doen), zorg dan in ieder geval dat je niet elke zin vanuit beide ogen beschrijft. Dat wordt algauw vervelend.Marcus kwam met een rood hoofd van schaamte aangelopen. Hij voelde zich ronduit miserabel. Zijn hart bonsde in zijn keel. Elisabeth begreep meteen dat het niet pluis was, toen ze haar man zag.
Marcus nam aarzelend het woord. “Elisabeth,” begon hij met een brok in zijn keel. Hij kon zijn eigen woorden haast niet verstaan, omdat zij hart tekeerging alsof hij net een marathon had gelopen.
quote:Again, de trillende stem is voldoende.Nee, je had me in moeten lichten,” zei Elisabeth met trillende stem. Ze werd van binnen steeds woester op haar man, ze kon hem wel iets aan doen.
Leuk om van een onbekend waargebeurd verhaal een roman te maken. Ook al wil je je graag aan de feiten houden en de spelers niet onteren, ontwikkel je karakters goed. Ik wens je veel succes.
quote:Niet helemaal mee eens. Juist door het stukje over hoe zei zich voelt, word je meer in het personage van Elisabeth getrokken, dus meer in haar belevingswereld in plaats van als toeschouwer. Het kan een mooie overgang zijn voor een perspectiefwisseling of een mooie aanzet voor een monologue interieur.Op vrijdag 14 augustus 2009 02:03 schreef Briseis het volgende:
Je geeft eerst een visueel beeld van Elisabeth's verbazing en vervolgens leg je het uit. Dat komt een beetje neerbuigend naar de lezer over. Als zij de buurman met stomheid geslagen aankijkt, weten we al dat ze zijn woorden niet kan geloven. Daarna doe je dit nogmaals: de samengeknepen keel en een angstig gevoel. Haar ongemak komt al over door de manier waarop ze haar vraag stelt en dat hoef je niet verder uit te leggen.
quote:Dat je aarzelt over hoe je moet handelen, betekent niet per se dat je emotioneel of gespannen bent en andersom ook niet. Aarzelend zegt iets over zijn geestelijke toestand (vertwijfeling) en brok in zijn keel geeft een fysieke toestand neer die een ander aspect van zijn geestelijke toestand suggereert (angst, verdriet). Daarnaast is aarzelend iets wat je van buitenaf ook wel kan zien door iemands houding bijvoorbeeld, maar dat iemand een brok in z'n keel heeft kun je niet zien. Kortom, het is weer een wisseling van meer extern naar intern perspectief.Op vrijdag 14 augustus 2009 02:03 schreef Briseis het volgende:
Dit zijn weer teveel woorden. Aarzelend en brok in zijn keel zijn sowieso al dubbel op.
Het wisselen van perspectief tussen twee personen is idd wel iets om rekening mee te houden. Je kan er ook wat meer mee spelen door Elisabeth te laten interpreteren wat ze ziet of via haar uitspraken over Marcus te doen.
[ Bericht 20% gewijzigd door Maeghan op 14-08-2009 02:46:26 ]
Persoonlijk vind ik het veel leesbaarder en levendiger. Dat het taalkundig soms misschien iets mooier kan, is niet zo'n probleem: dat kun je zelf nog herzien en anders kun je het door iemand anders laten nakijken.
Qua schrijfstijl kan ik alleen maar zeggen dat schrijven een proces is. Schrijven is geen aangeboren talent, het is iets wat je moet leren, wat je moet oefenen, waar je je draai in moet vinden. Werk ermee door, doe een schrijfcursus, zoek andere beginnende schrijvers op. Misschien is http://www.schrijvenonline.org/ wat?
(ging die over?)
quote:In de akte die Marcus met zijn buurman had laten opstellen, stond …. 1925 als datum van overdracht genoemd. Die dag was nu aangebroken.
Elisabeth hoorde iemand op de deur kloppen. Wie zou dat toch kunnen zijn zo vroeg in de ochtend, vroeg ze zich af. Ze deed de deur open en ze zag de buurman in werkmanskleren staan. De buurman zei haar gedag en wilde een voet over de drempel zetten.
“Wat komt u eigenlijk doen?” vroeg Elisabeth. “Ik had u niet verwacht. Het is toch geen tijd om een koe te slachten.”
“Heeft Marcus niet verteld dat ik mee zou helpen het huis leeg te maken voor jullie verhuizing.”
Elisabeth keek hem met stomheid geslagen aan. “Kunt u nog eens herhalen wat u zojuist zei?” vroeg ze, terwijl een angstig gevoel haar bekroop.
Wouters stond daar maar te staan en leek niet te beseffen wat hij had aangericht met zijn woorden. “Waar is Marcus?” vroeg hij
“Als ik dat eens wist,” zei Elisabeth. “Dan draaide ik hem hoogstpersoonlijk zijn nek om.” Ze liep het huis in en riep Marcus. Tegelijkertijd bedacht ze zich dat het een grap kon zijn. “De buurman beweert dat wij gaan verhuizen. Zit hij me in de maling te nemen?”
Marcus kwam met een rood hoofd aangelopen, zijn houding was minder zelfverzekerd dan anders. Elisabeth begreep meteen dat het niet pluis was, toen ze haar man zag.
Marcus nam het woord. “Elisabeth,” zei hij met een trillende stem. “Ik had het je eigenlijk al eerder willen vertellen, maar vorige week heb ik ons huis verkocht aan de buurman.”
Elisabeth kon haar oren niet geloven. Het was dus waar! “Meneer heeft ons huis verkocht! In godsnaam, waarom? Ben je gek geworden?”
Ze keek naar de buurman die met elke vezel die hij in zijn lichaam had, liet merken dat hij ook verbaasd was. Marcus trok weer haar aandacht. “Toen ik vorige week de administratie bestudeerde, bleek dat we er zo slecht voorstonden dat het echt geen zin meer had om door te gaan. Je wist dat de slagerij voor geen meter draaide, maar het is nog erger dan dat, we zijn failliet, we kunnen onze schuldeisers niet meer betalen. Met de opbrengst van het huis kunnen wij dat wel. We houden zelfs nog een bedrag over.”
“Dus je hebt alles voorgekookt.” Elisabeth voelde zich vernederd. “Waarom heb je me niets gezegd? Misschien was de zaak nog te redden als we er keihard tegenaan waren gegaan. Je kunt zo’n besluit toch niet in je eentje nemen. Wat stelt ons huwelijk nog voor als je dit soort dingen zelf beslist?”
“Jij had het nooit goed gevonden,” zei Marcus, die zenuwachtige bewegingen maakte met zijn vingers en veel knipperde met zijn ogen. “Ik moest het wel doen op deze manier.”
“Nee, je had me in moeten lichten,” zei Elisabeth die van binnen steeds woester werd op haar man. Ze kon hem wel iets aandoen. “Weet ik nu alles of houd je nog meer voor me achter?”
“Dit was het wel zo’n beetje,” zei Marcus, maar Elisabeth kon zijn woorden niet meer geloven. De zweetdruppels stonden op zijn voorhoofd. Kijk hem daar staan, dacht Elisabeth, is dat nou een vent? Ze hoorde hem nog zeggen: “Ik heb verder alles al geregeld, je hoeft niets meer te doen. We kunnen terecht bij herberg De Valk. Ik wil ook werk gaan zoeken, zodat we weer iets nieuws op kunnen bouwen.”
Het duurde even voor de waarheid tot Elisabeth doordrong, voordat ze besefte dat ze geen huis meer had en dat ze in feite dakloos was. Haar echtgenoot had dan wel een kamer geregeld bij herberg De Valk, maar als het geld straks op is, staan we gewoon op straat. Ze kreeg het spaansbenauwd, de wereld om haar heen begon te tollen.
“Idioot die je bent!” riep Elisabeth uit haar onderbewuste. Ze voelde haar hart bonken en ze kreeg tranen in haar ogen die als een stroom water over haar wangen naar beneden liepen.
“Dit is echt de beste oplossing,” zei Marcus tegen haar, maar in plaats dat deze woorden haar geruststelden, verstikten ze haar nog meer. Marcus boog zich naar Elisabeth, maar ze had geen zin in een kleffe omhelzing of zijn vieze adem, dus sloeg ze hem van zich af. Ze wilde alleen gelaten worden en liep de straat op. Midden op straat voelde ze haar lichaam onder zich wegglijden. Om niet te vallen ging ze op haar hurken zitten, en ze kon de tranen nu echt niet meer bedwingen. Ze zag Marcus ook naar buiten komen en in een flits keek ze in de ogen van de buurman. De normaal zo praatvlugge kastelein stond er als versteend bij.
Elisabeth kon haar emotie niet meer de baas, waardoor ze alle controle over haarzelf verloor. Later zou ze zich ook niets meer herinneren van deze momenten. “Mijn man is een idioot!” riep ze. Overal vandaan, vanuit de huizen en vanuit de portieken, kwamen mensen af op het geschreeuw. “Jaahaa, iedereen mag het weten!” vervolgde Elisabeth, terwijl ze haar handen ten hemel hief. Marcus wilde ondertussen zijn vrouw kalmeren, maar toen hij te dichtbij kwam, dreigde zij hem. “Waag het niet me aan te raken! Stuk ellendig vreten!”
De ongelukkig kijkende echtgenoot wist niet wat hij erger vond, het verdriet van zijn vrouw of dat zij hen te kijk zette voor de buurt.
Ook Samuel was op het rumoer afgekomen. Hij keek het van een afstandje aan. “Ik gooi me voor de tram!” hoorde hij Elisabeth roepen, maar hij had geen flauw idee waarom zij dat zou willen doen. Wat is er aan de hand, vroeg hij zich af, waar ben ik nu weer in terechtgekomen. Hij zag dat voorzichtige pogingen van Marcus om dichterbij te komen door haar werden afgestraft met scheldwoorden.
De veldwachter, een stevige man met een grote krulsnor, was in de buurt geweest en al snel ter plekke. Hij ontfermde zich over Elisabeth en vroeg wat er aan de hand was. Elisabeth kwam weer een beetje bij zinnen door de vertrouwenswekkende stem van de veldwachter. Ze wees naar Marcus, en vertelde wat ze zich nog herinnerde. “Hij heeft ons huis verkocht aan de buurman zonder dat ik het wist.” Ze keek naar Samuel en zag dat hij schrok van haar woorden.
“Kom, ga je huis in,” zei de veldwachter tegen haar. “Die pottenkijkers hebben er niets mee te maken.” Hij hielp haar overeind en omdat zij zich nog steeds erg slap voelde, steunde zij op zijn brede schouders. Binnen ging ze op een stoel zitten, en zag ook de buurman en Marcus binnenkomen. Van Marcus kreeg ze een glas water dat ze met tegenzin in ontvangst nam. Er werden haar enkele vragen gesteld door de veldwachter, maar het interesseerde haar niet meer. Wel zag ze aan het gezicht van Marcus dat hij berouw toonde en een intens medelijden met haar had. Maar wat kocht ze daarvoor?
quote:Ik heb even geen tijd om de nieuwe versie te lezen (excuses!) maar ik wilde benadrukken dat ik mijn advies absoluut niet lullig bedoeld had. Ik vond alleen dat sommige adviezen die TS had gekregen niet helemaal terecht waren, want ik kan zelf een economische stijl juist erg waarderen en enkele sterke beelden zijn vaak effectiever dan ellenlange uitleg over gedachten en emoties van de personages. De verbeterde versie was inderdaad wel al beter en leesbaarder dan het originele fragment, en dat had ik moeten erkennen, maar TS sloeg goedbedoeld door naar de andere kant en daarom was ik wat kritisch.Overigens vind ik het nogal lullig om te zeggen dat je geen verbetering ziet als iemand in zeer korte tijd al het advies dat hij gekregen heeft ter harte heeft genomen en zijn werk heeft herzien.