LIT Literatuur, Taal en Kunst
Boekbesprekingen, vragen over schrijvers, je favoriete theaterstuk, de mooiste schilderijen of de beste musea. Een must voor alle liefhebbers van kunst, boeken, theater en taal.
Hieronder een stukje uit het boek dat ik aan het schrijven ben. Ik ben benieuwd naar jullie mening, zodat ik eventueel mijn schrijfstijl nog wat bij kan schaven.
quote:In de akte die Marcus met zijn buurman had laten opstellen, stond …. 1925 als datum van overdracht genoemd. Die dag was nu aangebroken. Buurman Wouters klopte al vroeg op de deur. Elisabeth deed open:
“Wat komt u doen, buurman?” vroeg Elisabeth.
“Verhuizen.”
“Oh. Gaat u verhuizen? Daar heb ik niets van gehoord.”
Buurman Wouters wijst naar Elisabeth. “Niet ik. Jullie gaan verhuizen.”
“Hoezo gaan wij verhuizen?”
“Vandaag is toch de grote dag.”
“Ik begrijp u niet, buurman.” Ze werd bijna kwaad van zijn vage opmerkingen.
Buurman Wouters keek vertwijfeld om zich heen. “Waar is Marcus?”
“Ik ga hem wel even roepen,” zei Elisabeth. Ze liep het huis in en riep Marcus. “De buurman staat voor de deur. Hij zegt dat hij wil gaan verhuizen. Ik snap er niets van.”
Marcus kwam met een rood hoofd aangelopen. “Elisabeth,” begon hij. “Ik had het je eigenlijk al eerder willen vertellen, maar vorige week heb ik ons huis verkocht aan de buurman. Onze zaak is namelijk failliet. Met de opbrengst van het huis kunnen wij onze schulden betalen. We houden zelfs nog een bedrag over. Hiermee kunnen we best lang een kamer huren in herberg De Valk. Ik heb alles al geregeld, je hoeft niets meer te doen. Ook wil ik werk gaan zoeken, zodat we weer iets nieuws op kunnen bouwen.”
Elisabeth werd spierwit toen de waarheid tot haar doordrong. Daarna viel ze flauw in de armen van Marcus. Het duurde erg lang voordat ze bijkwam. Marcus had een glaasje water voor haar gepakt, maar Elisabeth sloeg het glas water uit zijn hand. Ze sprong overeind.
“Idioot die je bent!”
“Dit is echt de beste oplossing,” zei Marcus.
Elisabeth luisterde echter niet, maar gaf Marcus een linkse directe. Daarna pakte ze een stapel borden van het aanrecht, liep naar buiten langs de verbijsterde buurman, en smeet het servieswerk op de grond. Ze gilde door de straten. “Mijn man is een idioot!” Steeds meer mensen kwamen naar buiten. “Jaahaa, iedereen mag het weten!”
Marcus kwam naar buiten gelopen met een blauw oog. Hij wilde zijn vrouw kalmeren, maar toen hij te dichtbij kwam hief zij weer haar vuisten op. “Waag het niet me aan te raken! Stuk ellendig vreten!”
Samuel stond ook te kijken. Hij had een positie bij het raam gevonden.
“Ik gooi me voor de tram!” voerde Elisabeth het drama nog op. Ze bleef daar staan. Voorzichtige pogingen van Marcus om dichterbij te komen, werden afgestraft door scheldwoorden en dreigementen.
De politie was gealarmeerd en kwam nu ook opdagen. De veldwachter nam getuigenissen af van onder meer Marcus en de buurman. Al snel trok hij de conclusie dat er een rechtsgeldige verkoop had plaatsgevonden en dat de familie vandaag het huis uit moest. Dat probeerde hij Elisabeth ook duidelijk te maken, maar het nieuws moest nog tot haar doordringen. Hoofdschuddend ging ze op de stoeprand zitten, maar liet niemand toe in haar buurt. Ze staarde wezenloos voor zich uit.
Het verhaal voelt een beetje hol aan voor mij.
"Social order at the expense of liberty is hardly a bargain."
Wat meer achtergrond zou fijn zijn. Wat voor boek is het (roman, triller etc.)? Wie is de doelgroep?
Verder is de politie wel erg snel ter plaatse
Verder is de politie wel erg snel ter plaatse
Tjah, het fragment heeft wel wat weg van een stukje uit het script van een Soap (GTST). Of dat de bedoeling is, weet ik alleen niet zeker.
Paar dingen als voorbeeld:
Ik weet niet precies wat voor een doelgroep het boek heeft of wat voor een kant het opgaat. De stijl die je gebruikt is erg functioneel en duidelijk, en daardoor imo inderdaad goed voor een script. Maar het zorgt er wel voor dat het verhaal een beetje passief overkomt.
Paar dingen als voorbeeld:
Gevoelsmatig komt zo'n uitspraak niet helemaal geloofwaardig over. Of we moeten hier te maken hebben met een bejaard echtpaar.quote:“Waag het niet me aan te raken! Stuk ellendig vreten!”
De "voerde Elisabeth het drama nog" toevoeging is aardig en in het fragment doe je dat wel vaker, maar wel dubbel op. Mensen snappen al dat zij het drama opvoert vanwege de dramatische uitspraak. Door alles nog een keer te gaan benoemen lijkt het net alsof je het boek voor kinderen hebt geschreven.quote:“Ik gooi me voor de tram!” voerde Elisabeth het drama nog op.
Ik weet niet precies wat voor een doelgroep het boek heeft of wat voor een kant het opgaat. De stijl die je gebruikt is erg functioneel en duidelijk, en daardoor imo inderdaad goed voor een script. Maar het zorgt er wel voor dat het verhaal een beetje passief overkomt.
For every complex problem there is an answer that is clear, simple, and wrong.
--
Mijn meningen zijn gewoon feiten. Ik heb gelijk en anderen hebben ongelijk - TB / Ryon
--
Mijn meningen zijn gewoon feiten. Ik heb gelijk en anderen hebben ongelijk - TB / Ryon
Het gaat om een roman die is gebaseerd op een waargebeurd verhaal.
Het is vooral bedoeld voor mensen uit de regio waar ik woon. Een breed publiek dus.
Het is vooral bedoeld voor mensen uit de regio waar ik woon. Een breed publiek dus.
Het speelt in 1925quote:Op woensdag 12 augustus 2009 18:08 schreef Ryon het volgende:
Gevoelsmatig komt zo'n uitspraak niet helemaal geloofwaardig over. Of we moeten hier te maken hebben met een bejaard echtpaar.
Verder vind ik trouwens dat er wat veel info op die vrouw afkomt. Als ik zo'n verhaal te horen zou krijgen zou ik mijn partner al een keer of 6 onderbroken hebben.
Mijn oorspronkelijke doel was om een filmscript te maken. Maar omdat de kans heel erg klein is dat dit ook daadwerkelijk ooit wordt verfilmd, heb ik besloten een roman te gaan schrijven zodat toch mensen op een prettige manier kennis kunnen maken van mijn bevindingen (archiefonderzoek etc.)
Ach, eerste zin en veldwachter enzo.. Ik had het moeten zienquote:
For every complex problem there is an answer that is clear, simple, and wrong.
--
Mijn meningen zijn gewoon feiten. Ik heb gelijk en anderen hebben ongelijk - TB / Ryon
--
Mijn meningen zijn gewoon feiten. Ik heb gelijk en anderen hebben ongelijk - TB / Ryon
Ik wilde bijna een opmerking maken over die veldwachter, totdat mijn oog op 1925 vielquote:Op woensdag 12 augustus 2009 18:19 schreef Ryon het volgende:
[..]
Ach, eerste zin en veldwachter enzo.. Ik had het moeten zien
En dan wordt het ook gelijk een kinderverhaaltje als er een veldwachter in voorkomt.quote:Op woensdag 12 augustus 2009 18:22 schreef Tja..1986 het volgende:
[..]
Ik wilde bijna een opmerking maken over die veldwachter, totdat mijn oog op 1925 viel
Ik moet dan zelf meteen aan Swiebertje en Dik Trom denken.
Hoe breng ik dat aan? Minder actie en meer sfeer door bijvoorbeeld gezichtsuitdrukkingen te omschrijven?quote:Op woensdag 12 augustus 2009 18:29 schreef Yel het volgende:
Ik mis emotie.... Het leest meer als een script. zij doet dit en dan dat..
Hij zegt dat hij wil gaan verhuizen.
Nee, hij zei dat zij moesten verhuizen.
water uit zijn hand. Ze sprong overeind.
Als je net bent flauwgevallen heb je niet veel kracht.
smeet het servieswerk op de grond.
op de straat? de tegels? 'op de grond' komt over als in huis.
Steeds meer mensen kwamen naar buiten
'steeds meer' impliceert dat er al mensen naar buiten waren gekomen. Maar dat staat er niet.
Marcus kwam naar buiten gelopen met een blauw oog.
'naar buiten gelopen' komt over als slenteren. Maar als je vrouw serviesgoed op straat gooit ren je wat harder denk ik. En het blauwe oog lijkt me te snel gekleurd!
De politie was gealarmeerd en kwam nu ook opdagen. De veldwachter nam getuigenissen af van onder meer Marcus en de buurman.
Politie óf veldwachter. En het verhaal gaat hier m.i. te snel verder. En waarom 'onder meer'?
maar het nieuws moest nog tot haar doordringen.
Er stond eerder al: Elisabeth werd spierwit toen de waarheid tot haar doordrong.
maar gaf Marcus een linkse directe Een 'linkse directe' is niet een term die ik in het verhaal vind passen.
Verder: een beetje melodramatisch verhaal en niet zo vloeiend. Ik zou het ook zonder witte tussenregels ter beoordeling neerzetten net als in een boek.
Nee, hij zei dat zij moesten verhuizen.
water uit zijn hand. Ze sprong overeind.
Als je net bent flauwgevallen heb je niet veel kracht.
smeet het servieswerk op de grond.
op de straat? de tegels? 'op de grond' komt over als in huis.
Steeds meer mensen kwamen naar buiten
'steeds meer' impliceert dat er al mensen naar buiten waren gekomen. Maar dat staat er niet.
Marcus kwam naar buiten gelopen met een blauw oog.
'naar buiten gelopen' komt over als slenteren. Maar als je vrouw serviesgoed op straat gooit ren je wat harder denk ik. En het blauwe oog lijkt me te snel gekleurd!
De politie was gealarmeerd en kwam nu ook opdagen. De veldwachter nam getuigenissen af van onder meer Marcus en de buurman.
Politie óf veldwachter. En het verhaal gaat hier m.i. te snel verder. En waarom 'onder meer'?
maar het nieuws moest nog tot haar doordringen.
Er stond eerder al: Elisabeth werd spierwit toen de waarheid tot haar doordrong.
maar gaf Marcus een linkse directe Een 'linkse directe' is niet een term die ik in het verhaal vind passen.
Verder: een beetje melodramatisch verhaal en niet zo vloeiend. Ik zou het ook zonder witte tussenregels ter beoordeling neerzetten net als in een boek.
Allereerst: je gebruikt te korte zinnen 
Emoties kun je uitdrukken met 3 woorden, maar zijn mooier en lezen ook beter als ze wat langer zijn.
Emoties kun je uitdrukken met 3 woorden, maar zijn mooier en lezen ook beter als ze wat langer zijn.
Ja, mee eens. Failliet en verkoop in zes zinnen en ze vraagt niet waarom??? Hoezo????quote:Op woensdag 12 augustus 2009 18:17 schreef Tja..1986 het volgende:
[..]
Het speelt in 1925
Verder vind ik trouwens dat er wat veel info op die vrouw afkomt. Als ik zo'n verhaal te horen zou krijgen zou ik mijn partner al een keer of 6 onderbroken hebben.
Ok. Een soort Shylock dus. En heeft hij op slinkse wijze dat huis proberen te ontfutselen van de protagonist?quote:Op woensdag 12 augustus 2009 18:39 schreef hetzwartegat het volgende:
[..]
Ja, eentje van boven de tachtig.
The End Times are wild
Bedankt voor de opmerkingen! Ik merk dat ik nog wat nauwkeuriger moet gaan formuleren.quote:Op woensdag 12 augustus 2009 18:36 schreef Boca_Raton het volgende:
Hij zegt dat hij wil gaan verhuizen.
Nee, hij zei dat zij moesten verhuizen.
water uit zijn hand. Ze sprong overeind.
Als je net bent flauwgevallen heb je niet veel kracht.
smeet het servieswerk op de grond.
op de straat? de tegels? 'op de grond' komt over als in huis.
Steeds meer mensen kwamen naar buiten
'steeds meer' impliceert dat er al mensen naar buiten waren gekomen. Maar dat staat er niet.
Marcus kwam naar buiten gelopen met een blauw oog.
'naar buiten gelopen' komt over als slenteren. Maar als je vrouw serviesgoed op straat gooit ren je wat harder denk ik. En het blauwe oog lijkt me te snel gekleurd!
De politie was gealarmeerd en kwam nu ook opdagen. De veldwachter nam getuigenissen af van onder meer Marcus en de buurman.
Politie óf veldwachter. En het verhaal gaat hier m.i. te snel verder. En waarom 'onder meer'?
maar het nieuws moest nog tot haar doordringen.
Er stond eerder al: Elisabeth werd spierwit toen de waarheid tot haar doordrong.
maar gaf Marcus een linkse directe Een 'linkse directe' is niet een term die ik in het verhaal vind passen.
Verder: een beetje melodramatisch verhaal en niet zo vloeiend. Ik zou het ook zonder witte tussenregels ter beoordeling neerzetten net als in een boek.
Hij speelt geen hoofdrol. Het is een rustige oude man die indirect nog wat informatie over het verleden geeft. En hij wordt in het begin van het boek soms ingeschakeld als er niemand anders voorradig is.quote:Op woensdag 12 augustus 2009 18:40 schreef LXIV het volgende:
[..]
Ok. Een soort Shylock dus. En heeft hij op slinkse wijze dat huis proberen te ontfutselen van de protagonist?
Elisabeth en Marcus zijn trouwens ook joden. Hun kind is de spilfiguur.
Mee eens, en ook misschien wat sfeer-beschrijvingen erin. Bijv. 'De situatie begon duidelijk uit de hand te lopen' of 'Marcus was hier al bang voor geweest'. Iets in die trant.quote:Op woensdag 12 augustus 2009 18:39 schreef Yel het volgende:
Allereerst: je gebruikt te korte zinnen
Ik heb hier nog een ander stukje. Hier staan wat meer gedachtes en sfeer in.
quote:De tijd verstreek, en de zon was al onder gegaan. Elisabeth wachtte ongeduldig in de Paardenstraat op Marcus. Ze had samen met Alida en Samuel alvast de maaltijd genuttigd, die bestond uit draadjesvlees, gekookte aardappelen en wortels. Maar Marcus bleef weg. Elisabeth vroeg zich af wat er met hem gebeurd kon zijn. Ze wist waar hij naartoe was gegaan. Het zou toch niet uit de hand zijn gelopen? Ze vroeg Samuel die na de maaltijd een rondje was gaan wandelen, of hij op Alida wilde passen. Dan zou zij Marcus gaan zoeken. En zo geschiedde.
In de duisternis liep Elisabeth met een kaars in haar hand dezelfde weg als Marcus was gelopen. In het begin, toen er nog wat verlichting was, keken de mensen raar op, toen ze haar zo voorbij zagen komen. “Waar ga je heen?” vroeg een buurvrouw.
“Marcus is zoek,” zei Elisabeth.
Eenmaal het dorp uit zag ze, ondanks het kaarslicht, bijna niets meer. Reusachtige bomen staken fier boven het pad uit. Ze hoorde takken kraken door de wind. Een hond begon angstaanjagend te blaffen. Er was geen levende ziel te zien. Ze scheen met de kaars vlak voor zich uit, zodat ze nog enigszins kon zien waar ze liep. Ze vond zichzelf er belachelijk uitzien met die kaars in haar hand. Wat moesten ze wel van haar denken. En wat had ze graag iemand bij haar gehad van wie ze de hand kon vasthouden. Op de achtergrond gromde weer een hond. Toen Elisabeth echter dichterbij kwam en het geluid steeds harder werd, leek het eerder dat ze een mens hoorde snurken. Een mens hier op dit uur? Ze wilde al omdraaien. Maar haar nieuwsgierigheid won het van haar angst. Ze naderde het geluid en bleef met de kaars op de grond schijnen. Ze schrok! Daar lag inderdaad een mens. Ze kwam nog dichterbij en scheen met de kaars in het gezicht van de persoon. Het was Marcus! Hij lag daar te slapen!
Ze schudde hem wakker. “Wat doe je hier? We waren zo ongerust.”
Marcus keek versuft om zich heen. Ja, wat deed hij hier? Hij kon het zich niet goed meer herinneren.
“Heb je gedronken, Marcus?” vroeg Elisabeth streng, terwijl ze bij zijn mond rook. Ze bespeurde geen alcoholgeur.
Nu wist Marcus het weer. Op de terugweg van zijn onderhoud met de boer werd hij overvallen door grote angstvisioenen. Hij durfde zijn vrouw niet meer onder ogen te zien, omdat hij wist hoe ze kon reageren. Hij was in het gras langs het zandpad gaan zitten. Daarna was hij gaan liggen en had hij zijn ogen dicht gedaan.
“Ik weet het echt niet,” loog Marcus.
Elisabeth hielp hem overeind. “Kom mee naar huis. En hou mijn hand vast. Want ik ben bang in het donker.” Zo liepen ze daar hand in hand terug naar het dorp. De kaars was bijna uitgebrand. Zodra ze thuiskwamen sprong Alida tegen Marcus op, en omklemde zijn middel. “Gelukkig papa, je bent er weer!”
Nadat Elisabeth Alida in bed had gestopt, besloot ze Marcus te ondervragen. “Ben je nog bij die boer geweest?”
Aarzelend zei Marcus: “Ja, ik geloof het wel.”
“En is het gelukt?” vroeg Elisabeth nieuwsgierig.
“Wat?” vroeg Marcus onnozel.
Elisabeth keek hem aan.
“O, dat.” Marcus twijfelde wat hij het beste kon antwoorden. Als hij zou zeggen dat alles goed kwam en dit bleek later niet zo te zijn, had hij te zijner tijd een heel groot probleem. Als hij de waarheid zou zeggen, had hij nu een heel groot probleem.
“Het komt allemaal goed,” zei Marcus toen, omdat hij geen zin had om nu al de volle laag te krijgen. “Dat boertje was zo kwaad nog niet. Hij heeft beloofd dat hij de rechtszaak in zou trekken. En kijk eens hier,” hij legde het geld wat hij mee had genomen op tafel, “Hij hoefde er zelfs niets voor te hebben.”
Elisabeth haalde opgelucht adem.
Twee Joden die Elisabeth en Marcus heten en die zich hun huis laten ontfutselen door de buurman die Wouters heet, dat gelooft toch geen mens!quote:Op woensdag 12 augustus 2009 18:44 schreef hetzwartegat het volgende:
[..]
Hij speelt geen hoofdrol. Het is een rustige oude man die indirect nog wat informatie over het verleden geeft. En hij wordt in het begin van het boek soms ingeschakeld als er niemand anders voorradig is.
Elisabeth en Marcus zijn trouwens ook joden. Hun kind is de spilfiguur.
Of is het satire?Je moet die Elisabeth en Marcus juist zo goj als mogelijk maken. En die Samuel komt ze dan een handje helpen met hun schulden. Totdat ze er achter komen dat ze onbedoeld hun huis aan hem hebben afgedragen. Terwijl het winter is en hun jongste kind pas drie maanden. Maar Samuel houdt zich aan de letter van het -onbegrepen- contract en wil ze per se op straat zetten. Terwijl hij voor het pand eigenlijk helemaal geen zinnige bestemming heeft. Zelfs tijdelijke verhuur tot het voorjaar staat hij niet toe. En dat terwijl het pand al drie generaties in handen is van de familie van Marcus, die het zelve uit woeste gronden ontgonnen heeft.
Dan wordt er een slimme truuk uitgehaald, en Samuel moet met de staart tussen zijn benen het huis uit rennen. Na afloop zet Elisabeth de ramen open voor de frisse lucht.
Met dat soort verhalen is Shakespear ook groot geworden. Niet met twee Joden met Christelijke namen die hun huisje aan Woutertje vergeven
The End Times are wild
Het is gebaseerd op een waargebeurd verhaal. Ik moet me daar dus aan houden. Al weet ik alleen dat het huis verkocht is en dat zijn vrouw daarbij een scene heeft gemaakt. Hoe het precies is gegaan en of zij niet op de hoogte was, weet ik niet. Dat is niet meer te achterhalen.quote:Op woensdag 12 augustus 2009 18:51 schreef LXIV het volgende:
[..]
Twee Joden die Elisabeth en Marcus heten en die zich hun huis laten ontfutselen door de buurman die Wouters heet, dat gelooft toch geen mens!
Je moet die Elisabeth en Marcus juist zo goj als mogelijk maken. En die Samuel komt ze dan een handje helpen met hun schulden. Totdat ze er achter komen dat ze onbedoeld hun huis aan hem hebben afgedragen. Terwijl het winter is en hun jongste kind pas drie maanden. Maar Samuel houdt zich aan de letter van het -onbegrepen- contract en wil ze per se op straat zetten. Terwijl hij voor het pand eigenlijk helemaal geen zinnige bestemming heeft. Zelfs tijdelijke verhuur tot het voorjaar staat hij niet toe. En dat terwijl het pand al drie generaties in handen is van de familie van Marcus, die het zelve uit woeste gronden ontgonnen heeft.
Dan wordt er een slimme truuk uitgehaald, en Samuel moet met de staart tussen zijn benen het huis uit rennen. Na afloop zet Elisabeth de ramen open voor de frisse lucht.
Met dat soort verhalen is Shakespear ook groot geworden. Niet met twee Joden met Christelijke namen die hun huisje aan Woutertje vergeven
Het huis was inderdaad al generaties familiebezit - ze waren de enige joden in een christelijk dorp - en later is Marcus aan lager wal geraakt. Enzovoorts, enzovoorts. Nee, inhoudelijk maak ik me niet zo'n zorgen over het verhaal, eerder over mijn schrijfstijl.
Dit is een stuk beter!quote:Op woensdag 12 augustus 2009 18:49 schreef hetzwartegat het volgende:
Ik heb hier nog een ander stukje. Hier staan wat meer gedachtes en sfeer in.
[..]
Ik vind wel dat je teveel korte zinnen gebruikt. Dat leest niet zo prettig. Hoe vloeiender je schrijft, hoe meer de lezer in het verhaal zit.
Probeer ook dingen anders te beschrijven, zoals 'De wind leek wel op ....' of 'Elisabeth voelde zich als ....' Andere invalshoeken om de sfeer te schetsen.
Ja, wat deed hij hier? Hij kon het zich niet goed meer herinneren.
Dit stuk is te kort door de bocht vind ik.
Aarzelend zei Marcus: “Ja, ik geloof het wel.”
Elisabeth zou hier dan moeten vragen: 'hoezo, ik geloof het wel?'
Als je een volgend stuk neerzet, zet dan alle tekst zoveel mogelijk achter elkaar. Wel alinea's gebruiken natuurlijk. Dat leest veel prettiger!
Komt er ook nog sex in het boek voor? Dan kun je misschien de namen wel veranderen in Sharon en David. Dat is veel geiler toch?
The End Times are wild
Het gaat om een roman die is gebaseerd op een waargebeurd verhaal.quote:Op woensdag 12 augustus 2009 18:51 schreef LXIV het volgende:
[..]
Twee Joden die Elisabeth en Marcus heten en die zich hun huis laten ontfutselen door de buurman die Wouters heet, dat gelooft toch geen mens!
Je moet die Elisabeth en Marcus juist zo goj als mogelijk maken. En die Samuel komt ze dan een handje helpen met hun schulden. Totdat ze er achter komen dat ze onbedoeld hun huis aan hem hebben afgedragen. Terwijl het winter is en hun jongste kind pas drie maanden. Maar Samuel houdt zich aan de letter van het -onbegrepen- contract en wil ze per se op straat zetten. Terwijl hij voor het pand eigenlijk helemaal geen zinnige bestemming heeft. Zelfs tijdelijke verhuur tot het voorjaar staat hij niet toe. En dat terwijl het pand al drie generaties in handen is van de familie van Marcus, die het zelve uit woeste gronden ontgonnen heeft.
Dan wordt er een slimme truuk uitgehaald, en Samuel moet met de staart tussen zijn benen het huis uit rennen. Na afloop zet Elisabeth de ramen open voor de frisse lucht.
Met dat soort verhalen is Shakespear ook groot geworden. Niet met twee Joden met Christelijke namen die hun huisje aan Woutertje vergeven
Hier zit nog wel wat ruimte in. Een paar punten vervangen door komma's, wat zinnen samenvoegen en de omschrijvingen (gezichtsuitdrukkingen etc.) iets langer maken. Dat moet nog wel lukken. Kijk, hier heb ik wat aan.quote:Op woensdag 12 augustus 2009 19:01 schreef Boca_Raton het volgende:
[..]
Dit is een stuk beter!
Ik vind wel dat je teveel korte zinnen gebruikt. Dat leest niet zo prettig. Hoe vloeiender je schrijft, hoe meer de lezer in het verhaal zit.
Vergeet niet om steeds weer te geven wat Marcus voelt en denkt. Alleen Elizabeth komt duidelijk naar voren omdat je haar ideeën en gevoelens wel beschrijft.
Dit is ook het verschil tussen een boek en een filmscript, denk ik. Bij een film moet de kijker raden wat iemand voelt en denkt, bij een boek kun je dat wel omschrijven.quote:Op woensdag 12 augustus 2009 19:18 schreef Boca_Raton het volgende:
Vergeet niet om steeds weer te geven wat Marcus voelt en denkt. Alleen Elizabeth komt duidelijk naar voren omdat je haar ideeën en gevoelens wel beschrijft.
Misschien zit ik te veel met de regel 'show, don't tell' in mijn hoofd. Het weergeven van gevoelens en gedachtes valt dus blijkbaar niet onder deze regel.
Maar die mag je altijd wat buigen om het verhaal interessanter te maken. Dat heet literaire vrijheid.quote:Op woensdag 12 augustus 2009 19:04 schreef Boca_Raton het volgende:
[..]
Het gaat om een roman die is gebaseerd op een waargebeurd verhaal.
The End Times are wild
Ja, dat doe ik ook. Ik vul delen van het verhaal in, omdat ik niet weet hoe het echt is gebeurd. Soms is het dan wat sappiger dan in de werkelijkheid. Aan de andere kant mis ik ook sappige details, omdat ik het hele verhaal niet ken.quote:Op woensdag 12 augustus 2009 19:27 schreef LXIV het volgende:
[..]
Maar die mag je altijd wat buigen om het verhaal interessanter te maken. Dat heet literaire vrijheid.
Dingen die ik weet, verwerk ik erin (zoals namen en gebeurtenissen). Zo is het dus een verhaal dat gebeurd zou kunnen zijn.
Dat is juist goed. Maar er moet dus echt wel wat sex in dat boek. Een verhaal zonder sex, dat hoeven de mensen niet, dat hebben ze thuis ook. En de karakters moeten herkenbaar zijn. Dus zo'n Samuel, die moet juist dat huis aftroggelen. Dan lezen de mensen dat en dan denken ze: "Hé, zo'n Samuel die een huis aftroggelt. Dat is mijn oudtante ook overkomen. Wat een mooi boek! En zo uit het leven gegrepen."
The End Times are wild
Er is dus een officiële akte uit 1925 waarin dat huis is verkocht aan buurman Wouters, en een paar maanden later weer aan een andere buurman. Dat zijn feiten die ik volgens mijn eigen regel in het boek moet verwerken.quote:Op woensdag 12 augustus 2009 19:44 schreef LXIV het volgende:
Dat is juist goed. Maar er moet dus echt wel wat sex in dat boek. Een verhaal zonder sex, dat hoeven de mensen niet, dat hebben ze thuis ook. En de karakters moeten herkenbaar zijn. Dus zo'n Samuel, die moet juist dat huis aftroggelen. Dan lezen de mensen dat en dan denken ze: "Hé, zo'n Samuel die een huis aftroggelt. Dat is mijn oudtante ook overkomen. Wat een mooi boek! En zo uit het leven gegrepen."
Samuel is de oom van Marcus, die bij hem inwoont, en al ver in de tachtig, die heeft er geen belang bij om het huis af te troggelen. Hij heeft helemaal geen financieel belang meer, ook geen kinderen die iets van hem kunnen erven. Nadat ze uit huis zijn gegaan, is zijn rol overigens wel wat onduidelijk. Want het gezin verhuist naar een herberg/hotel/schuur (waarna moeder overlijdt en dochter in een weeshuis terechtkomt). Samuel is in eerste instantie niet meeverhuisd, maar is later wel tijdelijk (?) in die herberg beland. Dus er zijn best nog wel wat mogelijkheden met die oude baas, maar ik denk dat ik daar weinig mee doen, omdat hij geen hoofdrolspeler is voor mij.
Sex gaat er wel in voorkomen, maar slechts sporadisch. Is inderdaad niet al te best voor de verkoopcijfers. Ik kan wel een soort hoer maken van het belangrijkste karakter, maar dat zou denk ik een verkeerd beeld van de werkelijkheid schetsen.
Maar dat Samuel het huis helemaal niet nodig heeft is nu juist de essentie van je boek! Dat die moeder overlijdt is goed, dat moet je erin laten. Ik zou ze beslist naar een schuur laten gaan, want in de herberg is geen plaats.
The End Times are wild
Op een zoldertje in de schuur achter de herberg woonde een zwerver. Dus dat was al bezet. Maar ze zullen waarschijnlijk niet in het sjiekste gedeelte van de herberg hebben gewoond.quote:Op woensdag 12 augustus 2009 20:03 schreef LXIV het volgende:
Maar dat Samuel het huis helemaal niet nodig heeft is nu juist de essentie van je boek! Dat die moeder overlijdt is goed, dat moet je erin laten. Ik zou ze beslist naar een schuur laten gaan, want in de herberg is geen plaats.
Puh-lease.quote:Daarna viel ze flauw in de armen van Marcus. Het duurde erg lang voordat ze bijkwam.
Verder weinig details en beeldspraak en erg korte zinnen. Beetje telegramstijl, fragmentarisch, gebrek aan achtergrond.
Sanity is (not) statistical
Toch zou ik er dan wat extra sex in stoppen. Anders ben je een dief van je eigen portomonee. Daarvoor hoef je geen hoer te maken van die Elizabeth. Maar bijvoorbeeld dat die Samuel via die schulden afdwingt dat zij de eerste nacht van haar huwelijk (Jus Primea Noctis) met hem doorbrengt ipv met Marcus. En dat hij zijn behaarde jodenlul dan heel vaak en heel diep in haar roomblanke poesje steekt. Maar zij heeft geen keuze, en Marcus ook niet. Dat horen de mensen graag.quote:Op woensdag 12 augustus 2009 19:54 schreef hetzwartegat het volgende:
[..]
Sex gaat er wel in voorkomen, maar slechts sporadisch. Is inderdaad niet al te best voor de verkoopcijfers. Ik kan wel een soort hoer maken van het belangrijkste karakter, maar dat zou denk ik een verkeerd beeld van de werkelijkheid schetsen.
The End Times are wild
Dat is inderdaad een beetje raar. Als het heel lang duurt voordat iemand bijkomt, kan in de tussentijd vanalles gebeuren.quote:Op woensdag 12 augustus 2009 20:05 schreef Maeghan het volgende:
[..]
Puh-lease.
Verder weinig details en beeldspraak en erg korte zinnen. Beetje telegramstijl, fragmentarisch, gebrek aan achtergrond.
Ik begrijp dat je er vol van bent, het onderwerp sex, maar dit gaat over het weergeven van een waargebeurd verhaal. Ik zou tijdelijk even een andere site zoeken.quote:Op woensdag 12 augustus 2009 20:07 schreef LXIV het volgende:
[..]
Toch zou ik er dan wat extra sex in stoppen. Anders ben je een dief van je eigen portomonee. Daarvoor hoef je geen hoer te maken van die Elizabeth. Maar bijvoorbeeld dat die Samuel via die schulden afdwingt dat zij de eerste nacht van haar huwelijk (Jus Primea Noctis) met hem doorbrengt ipv met Marcus. En dat hij zijn behaarde jodenlul dan heel vaak en heel diep in haar roomblanke poesje steekt. Maar zij heeft geen keuze, en Marcus ook niet. Dat horen de mensen graag.
Ik ben helemaal niet vol van het onderwerp sex. Maar het gaat hier om het schrijven van een literair boek en daar hoort nu eenmaal wat sex in thuis, net zoals in het echte leven. Of wil jij zeggen dat er in een waargebeurd leven geen sex voortkomt? Je kunt sex ook niet expliciet laten voorkomen, maar dan juist weer verhuld. Maar een waargebeurd boek zonder sex is gewoon onzin. De mensen zullen zich af gaan vragen: is die Marcus soms impotent? Of die Elizabeth frigide? En hoe komt dat dan? En als er dan in de loop van het verhaal geen antwoord op komt dan houden de mensen met een vreemd gevoel over. Er was geen sex, maar waarom dat weten we niet. Het is een raar boek, dat kan ik je beslist niet aanraden.quote:Op woensdag 12 augustus 2009 20:17 schreef Boca_Raton het volgende:
[..]
Ik begrijp dat je er vol van bent, het onderwerp sex, maar dit gaat over het weergeven van een waargebeurd verhaal. Ik zou tijdelijk even een andere site zoeken.
Noem jij eens één goed boek dan, met uitzondering van De Avonden, waar geen sex in voorkomt? Ééntje maar! TS heeft hier een potentieel meesterwerkje in handen, waarbij hij onze hulp vraagt het bij te schaven. En dan wil jij uit misplaatste preutsheid alle sex censureren zodat het boek mislukt? Waarom? Wat is jouw belang daarbij?
The End Times are wild
LXIV:
Ga ergens anders je fantasieën posten. TS heeft nog wel het lef om het door iedereen te laten beoordelen. Het is dan niet de bedoeling dat er figuren als jij op af komen om als een olifant door een porseleinkast te kachelen. Ik vind dat je echt te ver gaat.
Ranzig figuur.
Nou, dat past nou écht in dat boek ja.quote:En dat hij zijn behaarde jodenlul dan heel vaak en heel diep in haar roomblanke poesje steekt.
Ga ergens anders je fantasieën posten. TS heeft nog wel het lef om het door iedereen te laten beoordelen. Het is dan niet de bedoeling dat er figuren als jij op af komen om als een olifant door een porseleinkast te kachelen. Ik vind dat je echt te ver gaat.
Ranzig figuur.
Doordat je hem buurman Wouters noemt schrijf je vanuit het perspectief van Elisabeth en Marcus. Ten eerste omdat je hun bij hun voornamen noemt en ten tweede omdat hij alleen buurman is vanuit hun standpuntquote:In de akte die Marcus met zijn buurman had laten opstellen, stond …. 1925 als datum van overdracht genoemd. Die dag was nu aangebroken. Buurman Wouters klopte al vroeg op de deur. Elisabeth deed open:
Nou, dat klinkt niet erg vriendelijk. Begroet jij je buurman met 'wat komt u doen?'.quote:“Wat komt u doen, buurman?” vroeg Elisabeth.
Als jij ergens ging helpen verhuizen en de vrouw des huizes vroeg 'wat komt u doen', zou je dan niet verbaasd reageren in plaast van gewoon zakelijk mededelen waar je voor kwam? Of is het zo opgezet dat de buurman weet dat Elisabeth nog nergens van weet? kan eigenlijk niet, gezien Marcus zei dat hij het eerder wilde vertellen.quote:“Verhuizen.”
Zelfde. Is hij niet verbaasd of zo? Je omschrijft ook niet hoe de buurman het zegt.quote:“Oh. Gaat u verhuizen? Daar heb ik niets van gehoord.”
Buurman Wouters wijst naar Elisabeth. “Niet ik. Jullie gaan verhuizen.”
Ik mis een vraagteken.quote:“Hoezo gaan wij verhuizen?”
“Vandaag is toch de grote dag.”
Klinkt wat onnatuurlijk. Iets als "waar heeft u het over?" zou m.i. beter klinken. En die zin erna is ook niet echt een pareltje. Omschrijf haar emotie eens, of waarom ze die emotie voelt. Daarnaast maakt de buurman helemaal geen vage opmerkingen, maar stelt hij zakelijk waar hij voor komt. Dat zij het niet begrijpt komt omdat ze niet weet wat er speelt, niet door wat de buurman zegt.quote:“Ik begrijp u niet, buurman.” Ze werd bijna kwaad van zijn vage opmerkingen.
Nee, de buurman zegt niet dat hij wil gaan verhuizen, hij zegt dat hij komt helpen om Elisabeth en Marcus te verhuizen.quote:Buurman Wouters keek vertwijfeld om zich heen. “Waar is Marcus?”
“Ik ga hem wel even roepen,” zei Elisabeth. Ze liep het huis in en riep Marcus. “De buurman staat voor de deur. Hij zegt dat hij wil gaan verhuizen. Ik snap er niets van.”
Waarom had hij een rood hoofd? Was het warm weer, kwam hij net de trap afgerend, schaamde hij zich, was hij boos op de buurman of op Elisabeth?quote:Marcus kwam met een rood hoofd aangelopen.
Klinkt plechtig, waarom niet gewoon 'ik wil ook werk gaan zoeken'? Ook mis ik weer emotie, uitleg, achtergrond. Omschrijvingen van de omgeving, van Elisabeth, de buurman en Marcus zelf.quote:“Elisabeth,” begon hij. “Ik had het je eigenlijk al eerder willen vertellen, maar vorige week heb ik ons huis verkocht aan de buurman. Onze zaak is namelijk failliet. Met de opbrengst van het huis kunnen wij onze schulden betalen. We houden zelfs nog een bedrag over. Hiermee kunnen we best lang een kamer huren in herberg De Valk. Ik heb alles al geregeld, je hoeft niets meer te doen. Ook wil ik werk gaan zoeken, zodat we weer iets nieuws op kunnen bouwen.”
Ik zou eerder kiezen voor 'de werkelijkheid'.quote:Elisabeth werd spierwit toen de waarheid tot haar doordrong.
Dit vind ik dus te cliché voor woorden. Leuk voor de bouquetreeks, maar verder niet.quote:Daarna viel ze flauw in de armen van Marcus.
Nou ben ik nog nooit flauwgevallen, maar ben je daarna weer zo kwiek dat je in een keer overeind kunt springen?quote:Het duurde erg lang voordat ze bijkwam. Marcus had een glaasje water voor haar gepakt, maar Elisabeth sloeg het glas water uit zijn hand. Ze sprong overeind.
Waarom is ze boos? Dat de zaak failliet is of omdat hij het niet verteld heeft, of omdat hij het huis verkocht heeft?quote:“Idioot die je bent!”
Totaal emotieloos. Hoe zei Marcus het? Staat hij er bij als een enorme eikel die gewoon even voor haar bepaalt wat het beste is, of staat hij er ontdaan bij, schaamt hij zich, staat hij met trillende handjes en tranen in zijn ogen in de hoop zijn vrouw niet kwijt te raken?quote:“Dit is echt de beste oplossing,” zei Marcus.
Tja. Ik vind het nogal raar. De meeste vrouwen slaan niet met hun vuist naar het gezicht van hun man. Had ze van woede op zijn borstkas gaan meppen of hem een gewone ordinaire lel verkocht, ok. Maar een linkse directe?quote:Elisabeth luisterde echter niet, maar gaf Marcus een linkse directe.
Beetje hysterisch he? Heeft Elisabeth psychische klachten of heb jij een nogal negatief beeld van vrouwen?quote:Daarna pakte ze een stapel borden van het aanrecht, liep naar buiten langs de verbijsterde buurman, en smeet het servieswerk op de grond.
Waar niet 'liep naar buiten'? En weer schrijf je heel zakelijk en kortaf. Je kan ook schrijven "Marcus liep naar buiten, zijn oog was inmiddels blauw en gezwollen." Dan schets je een beeld, in plaats van alleen een feit te vermelden.quote:Ze gilde door de straten. “Mijn man is een idioot!” Steeds meer mensen kwamen naar buiten. “Jaahaa, iedereen mag het weten!”
[quote]
Klinkt nogal onnatuurlijke.
[quote]
Marcus kwam naar buiten gelopen met een blauw oog. Hij wilde zijn vrouw kalmeren, maar toen hij te dichtbij kwam hief zij weer haar vuisten op. “Waag het niet me aan te raken! Stuk ellendig vreten!”
Wie is Samuel? Samuel stond 'ook' te kijken, net als wie? Hij had een positie gevonden bij welk raam? Zijn eigen raam, dat van de buurman, dat van Marcus en Elisabeth, dat van de supermarkt aan de overkant?quote:Samuel stond ook te kijken. Hij had een positie bij het raam gevonden.
Ze bleef waar staan?quote:“Ik gooi me voor de tram!” voerde Elisabeth het drama nog op. Ze bleef daar staan. Voorzichtige pogingen van Marcus om dichterbij te komen, werden afgestraft door scheldwoorden en dreigementen.
En waarom is die laatste zin lijdend? Elisabeth is degene die scheldt en dreigt, nu beschrijf je het alsof er zomaar spontaan dreigementen uit de lucht vallen als Marcus een stap zet.
door wie?quote:De politie was gealarmeerd
Snel, zoals al eerder opgemerkt.quote:en kwam nu ook opdagen.
Waarom doet de veldwachter dat en niet een politieagent?quote:De veldwachter nam getuigenissen af van onder meer Marcus en de buurman.
Er is toch helemaal geen twijfel geweest over of de verkoop wel of niet rechtsgeldig was? Beetje vreemd dat een veldwachter aankomt in een echtelijke ruzie en dan prioriteit geeft aan het bestuderen van een contract.quote:Al snel trok hij de conclusie dat er een rechtsgeldige verkoop had plaatsgevonden en dat de familie vandaag het huis uit moest.
Nee hoor, je hebt al gezegd dat 'de waarheid' tot haar doordrong, een paar regels terug.quote:Dat probeerde hij Elisabeth ook duidelijk te maken, maar het nieuws moest nog tot haar doordringen.
Wie probeerde er in de buurt te komen? Hoe hield ze die mensen bij zich vandaan?quote:Hoofdschuddend ging ze op de stoeprand zitten, maar liet niemand toe in haar buurt. Ze staarde wezenloos voor zich uit.
Sanity is (not) statistical
Ik heb ook een stukje van je boek getypt. Dat kun je zo gratis erin copy-pasten. Dat maakt mij niks uit, dat schud ik zo uit mijn mouw.
Elizabeth zat in haar witte nachthemd op de rand van het bed. Vanuit de huiskamer hoorde zij Marcus wanhopig tegen Samuel praten. Wat er precies gezegd werd kon ze niet verstaan. Met haar knieen tegen elkaar aan bad ze stil een Weesgegroet. Nog voordat ze bij het "ora pro nobis peccatoribus" was aangekomen ging de slaapkamerdeur open. Langzaam draaide ze haar hoofd naar de deur. Marcus? Het was Samuel. In het halfduister meende ze even een rode flikkering in zijn geitenogen te zien. Een sliert kwijl droop tussen zijn dikke lippen op zijn hemd. Hij leek het niet te merken.
Deemoedig, de wens van haar toekomstig eega gehoorzamend, ging ze in het bed liggen. Met ongekende wellust trok Samuel zijn broek half naar beneden en haalde zijn kromme, besneden lul tevoorschijn. Overal op de witte huid zat dik zwart kroeshaar. Samuel bracht een nog nauwelijks menselijk geluid voort. Met zijn kromme handjes trok hij het nachthemd hardhandig omlaag en begroef zijn kromme neus tussen haar maagdelijke borsten. Elizabeth kon alleen maar denken aan de belofte aan haar overleden moeder. "Wees een goede vrouw voor je man en een goede moeder voor je toekomstige kinderen"
Samuel stootte zijn kromme geslacht ineens diep in haar. Nog nooit eerder was een man op haar meest geheime plek geweest. Een felle steek van pijn. Elizabeth voelde dat ze daar bloed verloor. De kleine Samuel kwam met zijn hoofd niet verder dan haar boezem. Onder het uitstoten van dierlijk gegrom duwde hij steeds dieper en dieper. Elizabeth probeerde te denken aan Marcus, die nu radeloos in de huiskamer zou zitten. Maar naarmate de Jood steeds feller en harder begon te stoten verliet Marcus haar gedachten. Ongewild klemde ze haar roomblanke benen om de behaarde rug van het monster. Dit had ze nog nooit gevoeld! Een kreun verliet haar mond, ze drukte haar hoofd naar achter in de kussens. Toen de natte tong van Samuel haar ongerepte tepels begon te likken kwam ze voor de eerste keer klaar... (etc etc nog 3 pagina's op deze manier)
En dan verder: Na ca. negen maanden komt dat kind dan. Ze zal nooit weten of het van Samuel of van Marcus is. Marcus zwijgt erover. Het kind blijkt bijzondere eigenschappen te hebben, etc. etc. Als Elizabeth sterft gaat Marcus met het kind verder trekken door het land. Door harde noeste arbeid en de bijzondere gaven van het kind weten ze weer het begin van een kapitaaltje op te bouwen. Dan staat Samuel ineens weer op de stoep. Hij eist het kind op en ook het geld. Wat gebeurt er nu?
Elizabeth zat in haar witte nachthemd op de rand van het bed. Vanuit de huiskamer hoorde zij Marcus wanhopig tegen Samuel praten. Wat er precies gezegd werd kon ze niet verstaan. Met haar knieen tegen elkaar aan bad ze stil een Weesgegroet. Nog voordat ze bij het "ora pro nobis peccatoribus" was aangekomen ging de slaapkamerdeur open. Langzaam draaide ze haar hoofd naar de deur. Marcus? Het was Samuel. In het halfduister meende ze even een rode flikkering in zijn geitenogen te zien. Een sliert kwijl droop tussen zijn dikke lippen op zijn hemd. Hij leek het niet te merken.
Deemoedig, de wens van haar toekomstig eega gehoorzamend, ging ze in het bed liggen. Met ongekende wellust trok Samuel zijn broek half naar beneden en haalde zijn kromme, besneden lul tevoorschijn. Overal op de witte huid zat dik zwart kroeshaar. Samuel bracht een nog nauwelijks menselijk geluid voort. Met zijn kromme handjes trok hij het nachthemd hardhandig omlaag en begroef zijn kromme neus tussen haar maagdelijke borsten. Elizabeth kon alleen maar denken aan de belofte aan haar overleden moeder. "Wees een goede vrouw voor je man en een goede moeder voor je toekomstige kinderen"
Samuel stootte zijn kromme geslacht ineens diep in haar. Nog nooit eerder was een man op haar meest geheime plek geweest. Een felle steek van pijn. Elizabeth voelde dat ze daar bloed verloor. De kleine Samuel kwam met zijn hoofd niet verder dan haar boezem. Onder het uitstoten van dierlijk gegrom duwde hij steeds dieper en dieper. Elizabeth probeerde te denken aan Marcus, die nu radeloos in de huiskamer zou zitten. Maar naarmate de Jood steeds feller en harder begon te stoten verliet Marcus haar gedachten. Ongewild klemde ze haar roomblanke benen om de behaarde rug van het monster. Dit had ze nog nooit gevoeld! Een kreun verliet haar mond, ze drukte haar hoofd naar achter in de kussens. Toen de natte tong van Samuel haar ongerepte tepels begon te likken kwam ze voor de eerste keer klaar... (etc etc nog 3 pagina's op deze manier)
En dan verder: Na ca. negen maanden komt dat kind dan. Ze zal nooit weten of het van Samuel of van Marcus is. Marcus zwijgt erover. Het kind blijkt bijzondere eigenschappen te hebben, etc. etc. Als Elizabeth sterft gaat Marcus met het kind verder trekken door het land. Door harde noeste arbeid en de bijzondere gaven van het kind weten ze weer het begin van een kapitaaltje op te bouwen. Dan staat Samuel ineens weer op de stoep. Hij eist het kind op en ook het geld. Wat gebeurt er nu?
The End Times are wild
Nee. Waarom denk je dat? Ik kraak niemands bijdragen af, zoals jij wel doet. Of schrijf zelf dan een stukje mee.quote:Op woensdag 12 augustus 2009 20:47 schreef Boca_Raton het volgende:
bagger
Edit: ben jij misschien ooit gediagnosticeerd als narcist?
The End Times are wild
Omdat jouw bijdragen continu over jou gaan. Maar dit topic is gestart door TS en jouw bijdragen slaan wat mij betreft als een tang op een varken. Ze passen helemaal niet. Sterker nog: je respecteert de schrijfstijl en verhaallijn van TS niet. Je zit gewoon zijn topic naar de gallemiezen te helpen met je geneuzel over dat er flinke sex in moet.
Over wie gaat het hier nu? Over jou of TS?
Over wie gaat het hier nu? Over jou of TS?
Ze wist waar hij heen was en het kon uit de hand lopen. Dus waarschijnlijk wist ze wel wat er met hem gebeurd KON zijn, maar niet wat er met hem gebeurd WAS.quote:De tijd verstreek, en de zon was al onder gegaan. Elisabeth wachtte ongeduldig in de Paardenstraat op Marcus. Ze had samen met Alida en Samuel alvast de maaltijd genuttigd, die bestond uit draadjesvlees, gekookte aardappelen en wortels.
[quote]
Klinkt wat formeel, verder wel ok. Alleen dat ze draadjesvlees etc. eten staat er ook wat feitelijk bij te staan. Alsof het een historisch verslag is en het enorm relevant is voor het verdere verloop van het verhaal dat ze nou juist precies die avond draadjesvlees hebben gegeten.... En waarom geen hutspot?
[quote]
Maar Marcus bleef weg. Elisabeth vroeg zich af wat er met hem gebeurd kon zijn. Ze wist waar hij naartoe was gegaan. Het zou toch niet uit de hand zijn gelopen?
Heel onduidelijk. Is Samuel nu al terug van zijn wandeling? En zo ja, is het dan relevant dat hij is gaan wandelen na het eten? Of is Elisabeth Samuel gaan halen van zijn rondje wandelen om te vragen of hij op kon passen?quote:Ze vroeg Samuel die na de maaltijd een rondje was gaan wandelen, of hij op Alida wilde passen. Dan zou zij Marcus gaan zoeken. En zo geschiedde.
Rare beeldspraak: ten eerste, hoe ziet een ziel eruit? Ten tweede, zag ze er wel dode zielen? Ik begrijp wat je bedoelt, maar hij komt niet uit de verf. In het Engels kan 'not a living soul' wel, maar in het Nederlands is dat geen uitdrukking.quote:In de duisternis liep Elisabeth met een kaars in haar hand dezelfde weg als Marcus was gelopen. In het begin, toen er nog wat verlichting was, keken de mensen raar op, toen ze haar zo voorbij zagen komen. “Waar ga je heen?” vroeg een buurvrouw.
“Marcus is zoek,” zei Elisabeth.
Eenmaal het dorp uit zag ze, ondanks het kaarslicht, bijna niets meer. Reusachtige bomen staken fier boven het pad uit. Ze hoorde takken kraken door de wind. Een hond begon angstaanjagend te blaffen. Er was geen levende ziel te zien.
Eh, ja, waar had ze dan moeten schijnen? Achter je schijnen heeft weinig nut en tenzij haar armen extreem lang waren, kon ze de kaars ook geen meters voor zich uit houden.quote:Ze scheen met de kaars vlak voor zich uit, zodat ze nog enigszins kon zien waar ze liep.
Op zich een aardig stukje, meer spanning, emotie, achtergrond. Ook leuk dat we even in Elisabeths gedachten terecht komen, in plaats van moeten luisteren naar de verteller.quote:Ze vond zichzelf er belachelijk uitzien met die kaars in haar hand. Wat moesten ze wel van haar denken. En wat had ze graag iemand bij haar gehad van wie ze de hand kon vasthouden. Op de achtergrond gromde weer een hond. Toen Elisabeth echter dichterbij kwam en het geluid steeds harder werd, leek het eerder dat ze een mens hoorde snurken. Een mens hier op dit uur? Ze wilde al omdraaien. Maar haar nieuwsgierigheid won het van haar angst. Ze naderde het geluid en bleef met de kaars op de grond schijnen. Ze schrok! Daar lag inderdaad een mens. Ze kwam nog dichterbij en scheen met de kaars in het gezicht van de persoon. Het was Marcus! Hij lag daar te slapen!
Ze schudde hem wakker. “Wat doe je hier? We waren zo ongerust.”
Marcus keek versuft om zich heen. Ja, wat deed hij hier? Hij kon het zich niet goed meer herinneren.
Hee, dat ging snel! Misschien even een stukje inlassen over flarden van herinneringen die hij nog wel heeft?quote:“Heb je gedronken, Marcus?” vroeg Elisabeth streng, terwijl ze bij zijn mond rook. Ze bespeurde geen alcoholgeur.
Nu wist Marcus het weer.
Erg korte zinnen.quote:Op de terugweg van zijn onderhoud met de boer werd hij overvallen door grote angstvisioenen. Hij durfde zijn vrouw niet meer onder ogen te zien, omdat hij wist hoe ze kon reageren. Hij was in het gras langs het zandpad gaan zitten. Daarna was hij gaan liggen en had hij zijn ogen dicht gedaan.
“Ik weet het echt niet,” loog Marcus.
Elisabeth hielp hem overeind. “Kom mee naar huis. En hou mijn hand vast. Want ik ben bang in het donker.” Zo liepen ze daar hand in hand terug naar het dorp. De kaars was bijna uitgebrand. Zodra ze thuiskwamen sprong Alida tegen Marcus op, en omklemde zijn middel. “Gelukkig papa, je bent er weer!”
Kaars was opgebrand.
Komt over alsof zij heel bewust hem wil ondervragen om de waarheid boven tafel te krijgen. Is dat ook echt wat je bedoelt? Kan iets als "besloot ze Marcus te vragen of het gelukt was" niet?quote:Nadat Elisabeth Alida in bed had gestopt, besloot ze Marcus te ondervragen. “Ben je nog bij die boer geweest?”
Eh, ok, en Marcus heeft vaker last van gaten in zijn geheugen?quote:Aarzelend zei Marcus: “Ja, ik geloof het wel.”
Nieuwsgierig klinkt lang zo heftig niet als 'ondervragen'.quote:“En is het gelukt?” vroeg Elisabeth nieuwsgierig.
Marcus komt nu wel heel erg simpel over. Is dat het beeld wat je wil schetsen? Een man die zich op een kinderlijke manier onttrekt aan de gevolgen van zijn daden?quote:“Wat?” vroeg Marcus onnozel.
Elisabeth keek hem aan.
“O, dat.” Marcus twijfelde wat hij het beste kon antwoorden. Als hij zou zeggen dat alles goed kwam en dit bleek later niet zo te zijn, had hij te zijner tijd een heel groot probleem. Als hij de waarheid zou zeggen, had hij nu een heel groot probleem.
“Het komt allemaal goed,” zei Marcus toen, omdat hij geen zin had om nu al de volle laag te krijgen.
Sanity is (not) statistical
|
|
