C&H Cultuur & Historie
Van Soemerië tot Moskovië en van de Gouden Eeuw tot de Slag bij de Somme. Je vindt het in dit forum.
06-10-2009
Lijkwade van Turijn nagemaakt
AMSTERDAM – Italiaanse wetenschappers zijn erin geslaagd om de lijkwade van Turijn na te maken met materialen en technieken die in de middeleeuwen al beschikbaar waren.
Onderzoekers van de universiteit van Pavia gebruikten bij het maken van hun vervalsing een linnen kleed dat was geweven met een middeleeuwse techniek.
Ze wasten en verhitten het linnen om het ouder te laten lijken. Vervolgens gebruikten ze het pigment rode oker om een afbeelding van een gekruisigde man in het doek te maken.
Volgens de wetenschappers bewijst de reproductie definitief dat de lijkwade van Turijn een vervalsing is uit de middeleeuwen. Ze presenteren hun bevindingen komend weekend op de conferentie CICAP.
Jezus
Sommige Christenen geloven dat de lijkwade van Turijn het kleed is waarin Jezus werd gewikkeld en begraven nadat hij aan het kruis werd genageld. Zijn bloed zou een afdruk van zijn lichaam en gezicht hebben nagelaten in het doek.
Eerder werd met koolstofdatering echter al bepaald dat het linnen doek uit de periode tussen 1260 en 1390 na Christus stamt.
Mysterie
Wetenschappers konden lange tijd niet met zekerheid bepalen hoe de afbeelding van de man met de technieken van die tijd op het kleed werd gemaakt.
De Italiaanse onderzoekers menen dat laatste mysterie nu te hebben opgelost. “Onze onderzoeksresultaten laten duidelijk zien dat de afbeelding kan worden gemaakt met goedkope materialen en een behoorlijk simpele procedure”, zo verklaart hoofdonderzoeker Luigi Garlaschelli op BBC News.
Overtuigen
De wetenschapper gelooft overigens niet dat hij met zijn experiment iedereen ervan zal overtuigen dat de lijkwade van Turijn een vervalsing is.
“Als er mensen zijn die nog niet waren overtuigd door de koolstofdatering, dan zullen ze mij vast ook niet geloven”, aldus Garlaschelli.
© NU.nl/Dennis Rijnvis
(nu.nl)
Lijkwade van Turijn nagemaakt
AMSTERDAM – Italiaanse wetenschappers zijn erin geslaagd om de lijkwade van Turijn na te maken met materialen en technieken die in de middeleeuwen al beschikbaar waren.
Onderzoekers van de universiteit van Pavia gebruikten bij het maken van hun vervalsing een linnen kleed dat was geweven met een middeleeuwse techniek.
Ze wasten en verhitten het linnen om het ouder te laten lijken. Vervolgens gebruikten ze het pigment rode oker om een afbeelding van een gekruisigde man in het doek te maken.
Volgens de wetenschappers bewijst de reproductie definitief dat de lijkwade van Turijn een vervalsing is uit de middeleeuwen. Ze presenteren hun bevindingen komend weekend op de conferentie CICAP.
Jezus
Sommige Christenen geloven dat de lijkwade van Turijn het kleed is waarin Jezus werd gewikkeld en begraven nadat hij aan het kruis werd genageld. Zijn bloed zou een afdruk van zijn lichaam en gezicht hebben nagelaten in het doek.
Eerder werd met koolstofdatering echter al bepaald dat het linnen doek uit de periode tussen 1260 en 1390 na Christus stamt.
Mysterie
Wetenschappers konden lange tijd niet met zekerheid bepalen hoe de afbeelding van de man met de technieken van die tijd op het kleed werd gemaakt.
De Italiaanse onderzoekers menen dat laatste mysterie nu te hebben opgelost. “Onze onderzoeksresultaten laten duidelijk zien dat de afbeelding kan worden gemaakt met goedkope materialen en een behoorlijk simpele procedure”, zo verklaart hoofdonderzoeker Luigi Garlaschelli op BBC News.
Overtuigen
De wetenschapper gelooft overigens niet dat hij met zijn experiment iedereen ervan zal overtuigen dat de lijkwade van Turijn een vervalsing is.
“Als er mensen zijn die nog niet waren overtuigd door de koolstofdatering, dan zullen ze mij vast ook niet geloven”, aldus Garlaschelli.
© NU.nl/Dennis Rijnvis
(nu.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
08-10-2009
'Grootste dinosaurusafdruk ter wereld gevonden'
AMSTERDAM – In Frankrijk hebben wetenschappers onderzoek gedaan naar meerdere pootafdrukken van een dinosaurus. Naar eigen zeggen zijn het de grootste afdrukken ooit gevonden.
© AFPDe uitzonderlijke vondst is al in april gedaan door hobbyisten, die op zoek waren naar fossiele sporen.
De Fransen ontdekten het spoor op een krijtachtige ondergrond in het oosten van het land, vlakbij de grens met Zwitserland.
Sauropoda
Uit de eerste onderzoeksresultaten blijkt dat het zou gaan om een Sauropoda, een plantenetende dinosauriërsoort.
De afdrukken zijn anderhalve meter breed, wat zou betekenen dat de dino ongeveer dertig ton heeft gewogen en 25 meter lang was. De afdrukken zijn ongeveer 150 miljoen jaar oud, schatten de Fransen in.
Grootste plek
Een woordvoerder van het Franse onderzoeksteam zegt tegen de BBC dat het spoor van de afdrukken mogelijk honderden meters lang is. ‘’In de komende jaren doen we meer onderzoek in dit gebied, dat mogelijk een van de grootste dinosaurusplekken ter wereld kan zijn geweest.’’
© NU.nl/Dennis van Luling
(nu.nl)
'Grootste dinosaurusafdruk ter wereld gevonden'
AMSTERDAM – In Frankrijk hebben wetenschappers onderzoek gedaan naar meerdere pootafdrukken van een dinosaurus. Naar eigen zeggen zijn het de grootste afdrukken ooit gevonden.
© AFPDe uitzonderlijke vondst is al in april gedaan door hobbyisten, die op zoek waren naar fossiele sporen.
De Fransen ontdekten het spoor op een krijtachtige ondergrond in het oosten van het land, vlakbij de grens met Zwitserland.
Sauropoda
Uit de eerste onderzoeksresultaten blijkt dat het zou gaan om een Sauropoda, een plantenetende dinosauriërsoort.
De afdrukken zijn anderhalve meter breed, wat zou betekenen dat de dino ongeveer dertig ton heeft gewogen en 25 meter lang was. De afdrukken zijn ongeveer 150 miljoen jaar oud, schatten de Fransen in.
Grootste plek
Een woordvoerder van het Franse onderzoeksteam zegt tegen de BBC dat het spoor van de afdrukken mogelijk honderden meters lang is. ‘’In de komende jaren doen we meer onderzoek in dit gebied, dat mogelijk een van de grootste dinosaurusplekken ter wereld kan zijn geweest.’’
© NU.nl/Dennis van Luling
(nu.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
Hunebedden uit Jordanië in Drenthe
DEN HAAG - Dat er hunebedden in Nederland en Engeland zijn weten de meeste mensen wel. Ingevoerden kennen de grote steenformaties ook uit Ierland, Noorwegen en meer zuidelijke delen van Europa als Portugal. Maar Jordanië?
„Ja. Toen ik in Jordanië kwam, zag ik op weg van Amman naar de Dode Zee tot mijn verbazing stenen tafels (dolmen) staan.” Aan het woord is Gajus Scheltema, de voormalig Nederlandse ambassadeur in Jordanië. Donderdag opent het Hunebeddencentrum in het Drentse Borger de tentoonstelling Hunebedden in de Oriënt, geïnspireerd op onderzoek dat hij in Jordanië naar de stenen monumenten deed.
„Ik weet niet of de aantrekkingskracht zat in de herinneringen aan de Nederlandse hunebedden of dat het kwam door de vorm en imposante omvang”, zegt de diplomaat. Hij raakte er van in de ban en besloot zijn vrije tijd te besteden aan het opsporen van nog meer prehistorische monumenten in het land.
Er bleek in Jordanië een variëteit aan dolmen te bestaan: met meerdere kamers, volledig gesloten constructies en zelfs een exemplaar met twee etages. De meesten zijn kleiner dan in Nederland en er staan er vaak meer bij elkaar. Hoe oud de hunebedden in Jordanië zijn, durft Scheltema niet met zekerheid te zeggen. Aangenomen wordt dat ze net als de hunebedden in Drenthe ongeveer 5500 jaar oud zijn. In die tijd leefden mensen in Drenthe in het stenentijdperk. In Jordanië was de bronstijd al gaande. Het is ook lastig, legt Scheltema uit, want er is niet veel archeologisch onderzoek naar gedaan. Bovendien valt er niet veel bij de monumenten te vinden.
Stenen tafels zijn ook terug te vinden in de Kaukasus, Saudi-Arabië, Jemen, Somalië en Ethiopië. „Daar is nog steeds geen verklaring voor. Het zou ook een modeverschijnsel kunnen zijn en dat men later dacht laten we ophouden met die gekkigheid, we gaan ze begraven of cremeren”, vertelt Scheltema.
Er staan in Jordanië ook menhirs (rechtop staande stenen) die weer niets met graven te maken hebben. Zij kunnen vele functies hebben. Soms dienden ze als een soort altaar en was die religieus, andere keren lijken het echt fallus symbolen.
Scheltema beschrijft de gevonden stenen in een gids die tevens is voorzien van gps-coördinaten. Maar wie niet met een vierwielaandrijving naar het Midden-Oosten kan, kan op de tentoonstelling in het Hunebedcentrum in Borger een nagebouwd exemplaar, films en voorwerpen uit Jordanië zien.
DEN HAAG - Dat er hunebedden in Nederland en Engeland zijn weten de meeste mensen wel. Ingevoerden kennen de grote steenformaties ook uit Ierland, Noorwegen en meer zuidelijke delen van Europa als Portugal. Maar Jordanië?
„Ja. Toen ik in Jordanië kwam, zag ik op weg van Amman naar de Dode Zee tot mijn verbazing stenen tafels (dolmen) staan.” Aan het woord is Gajus Scheltema, de voormalig Nederlandse ambassadeur in Jordanië. Donderdag opent het Hunebeddencentrum in het Drentse Borger de tentoonstelling Hunebedden in de Oriënt, geïnspireerd op onderzoek dat hij in Jordanië naar de stenen monumenten deed.
„Ik weet niet of de aantrekkingskracht zat in de herinneringen aan de Nederlandse hunebedden of dat het kwam door de vorm en imposante omvang”, zegt de diplomaat. Hij raakte er van in de ban en besloot zijn vrije tijd te besteden aan het opsporen van nog meer prehistorische monumenten in het land.
Er bleek in Jordanië een variëteit aan dolmen te bestaan: met meerdere kamers, volledig gesloten constructies en zelfs een exemplaar met twee etages. De meesten zijn kleiner dan in Nederland en er staan er vaak meer bij elkaar. Hoe oud de hunebedden in Jordanië zijn, durft Scheltema niet met zekerheid te zeggen. Aangenomen wordt dat ze net als de hunebedden in Drenthe ongeveer 5500 jaar oud zijn. In die tijd leefden mensen in Drenthe in het stenentijdperk. In Jordanië was de bronstijd al gaande. Het is ook lastig, legt Scheltema uit, want er is niet veel archeologisch onderzoek naar gedaan. Bovendien valt er niet veel bij de monumenten te vinden.
Stenen tafels zijn ook terug te vinden in de Kaukasus, Saudi-Arabië, Jemen, Somalië en Ethiopië. „Daar is nog steeds geen verklaring voor. Het zou ook een modeverschijnsel kunnen zijn en dat men later dacht laten we ophouden met die gekkigheid, we gaan ze begraven of cremeren”, vertelt Scheltema.
Er staan in Jordanië ook menhirs (rechtop staande stenen) die weer niets met graven te maken hebben. Zij kunnen vele functies hebben. Soms dienden ze als een soort altaar en was die religieus, andere keren lijken het echt fallus symbolen.
Scheltema beschrijft de gevonden stenen in een gids die tevens is voorzien van gps-coördinaten. Maar wie niet met een vierwielaandrijving naar het Midden-Oosten kan, kan op de tentoonstelling in het Hunebedcentrum in Borger een nagebouwd exemplaar, films en voorwerpen uit Jordanië zien.
De pessimist ziet het duister in de tunnel
De optimist ziet het licht aan het eind van de tunnel
De realist ziet de trein komen
De machinist ziet drie idioten in het spoor staan....
De optimist ziet het licht aan het eind van de tunnel
De realist ziet de trein komen
De machinist ziet drie idioten in het spoor staan....
09-10-2009
Gallo-Romeinse graven blootgelegd in Antwerpen
Bij de funderingswerken aan nieuwbouwproject 'de Vierschaer' aan de Scheldekaaien in Antwerpen hebben stadsarcheologen verschillende Gallo-Romeinse graven ontdekt die dateren uit de tweede en derde eeuw voor Christus.
"Deze opmerkelijke vondst plaatst het Gallo-Romeins verleden van Antwerpen in een nieuw daglicht. Het aantreffen van deze graven op deze plek in het historisch stadscentrum roept vragen op omtrent de aard en chronologie van de toenmalige nederzettingen", zegt stadsarcheoloog Tim Bellens.
In de zomer van 2008 stootte de projectontwikkelaar bij voorbereidingswerken aan de werf aan de Jordaenskaai op de resten van de historische stadsomwalling uit het jaar 900. Daarop werd besloten om verdedigingswal te bewaren en te integreren in het woonproject. (belga/bdr)
(HLN)
Gallo-Romeinse graven blootgelegd in Antwerpen
Bij de funderingswerken aan nieuwbouwproject 'de Vierschaer' aan de Scheldekaaien in Antwerpen hebben stadsarcheologen verschillende Gallo-Romeinse graven ontdekt die dateren uit de tweede en derde eeuw voor Christus.
"Deze opmerkelijke vondst plaatst het Gallo-Romeins verleden van Antwerpen in een nieuw daglicht. Het aantreffen van deze graven op deze plek in het historisch stadscentrum roept vragen op omtrent de aard en chronologie van de toenmalige nederzettingen", zegt stadsarcheoloog Tim Bellens.
In de zomer van 2008 stootte de projectontwikkelaar bij voorbereidingswerken aan de werf aan de Jordaenskaai op de resten van de historische stadsomwalling uit het jaar 900. Daarop werd besloten om verdedigingswal te bewaren en te integreren in het woonproject. (belga/bdr)
(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
Saved from the sea, the secret Tudor hoard of the Mary Rose on display for the first time
She was the pride of Henry VIII's fleet.
After 34 years at sea and three wars, the Mary Rose was regarded by many as invincible.
But on July 19, 1545, as she defended England from a French invasion force, she sank - taking 500 men and a vast treasure trove with her to the seabed.
The ship was painstakingly recovered from the Solent in 1982. Yet only a fraction of her 19,000 artefacts have been displayed - until now.
Read more: http://www.dailymail.co.u(...)e.html#ixzz0TqeYmnJm
(iets te veel plaatjes om hier te kopiëren; volg de link)
She was the pride of Henry VIII's fleet.
After 34 years at sea and three wars, the Mary Rose was regarded by many as invincible.
But on July 19, 1545, as she defended England from a French invasion force, she sank - taking 500 men and a vast treasure trove with her to the seabed.
The ship was painstakingly recovered from the Solent in 1982. Yet only a fraction of her 19,000 artefacts have been displayed - until now.
Read more: http://www.dailymail.co.u(...)e.html#ixzz0TqeYmnJm
(iets te veel plaatjes om hier te kopiëren; volg de link)
De pessimist ziet het duister in de tunnel
De optimist ziet het licht aan het eind van de tunnel
De realist ziet de trein komen
De machinist ziet drie idioten in het spoor staan....
De optimist ziet het licht aan het eind van de tunnel
De realist ziet de trein komen
De machinist ziet drie idioten in het spoor staan....
13-10-2009
Kleinzoon Stalin verliest proces tegen krant
Aanhangers van dictator Stalin volgen het proces in Moskou.
De kleinzoon van Sovjetdictator Josif Stalin heeft vandaag het proces verloren dat hij wegens "smaad" tegen de krant Novaja Gazeta had aangespannen. Dat meldt het agentschap Ria Novosti. Jevgeni Dzjoegasjvili vond dat de krant met het publiceren van "onbewezen" misdaden van de Georgische Man van Staal de eer en waardigheid van wijlen de dictator had aangetast.
Het vonnis van de rechter werd door een deel van het aanwezige publiek op applus onthaald, door een ander deel luidruchtig als "schande" betiteld.
Ook naar de geëiste schadevergoeding van 10 miljoen roebel (230.000 euro) kan Jevgeni fluiten. In zijn artikel had journalist Anatoli Jablokov geschreven dat Stalin persoonlijk de executiebevelen had ondertekend van duizenden Sovjetburgers en buitenlanders. Jablokov baseerde zich op net gedeclasseerde documenten uit het Sovjettijdperk. (belga/mvdb)
(HLN)
[ Bericht 4% gewijzigd door ExperimentalFrentalMental op 13-10-2009 23:38:52 ]
Kleinzoon Stalin verliest proces tegen krant
Aanhangers van dictator Stalin volgen het proces in Moskou.
De kleinzoon van Sovjetdictator Josif Stalin heeft vandaag het proces verloren dat hij wegens "smaad" tegen de krant Novaja Gazeta had aangespannen. Dat meldt het agentschap Ria Novosti. Jevgeni Dzjoegasjvili vond dat de krant met het publiceren van "onbewezen" misdaden van de Georgische Man van Staal de eer en waardigheid van wijlen de dictator had aangetast.
Het vonnis van de rechter werd door een deel van het aanwezige publiek op applus onthaald, door een ander deel luidruchtig als "schande" betiteld.
Ook naar de geëiste schadevergoeding van 10 miljoen roebel (230.000 euro) kan Jevgeni fluiten. In zijn artikel had journalist Anatoli Jablokov geschreven dat Stalin persoonlijk de executiebevelen had ondertekend van duizenden Sovjetburgers en buitenlanders. Jablokov baseerde zich op net gedeclasseerde documenten uit het Sovjettijdperk. (belga/mvdb)
(HLN)
[ Bericht 4% gewijzigd door ExperimentalFrentalMental op 13-10-2009 23:38:52 ]
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
13-10-2009
'Kleinste pootafdruk van dinosauriër gevonden'
AMSTERDAM – Zuid-Koreaanse wetenschappers beweren pootafdrukken te hebben ontdekt van een babydinosaurus die slechts tien centimeter groot was.
© Kyung Soo KimDe sporen van het prehistorische diertje zijn slechts zijn 1,27 centimeter en 1.57 centimeter lang. Daarmee zijn het de kleinste pootafdrukken van een dinosauriër die ooit zijn gevonden.
Wetenschappers van de Chinju National University of Education stuitten vorig jaar op de sporen bij een bouwproject op het Zuid-Koreaanse eiland Changseon.
Baby
Hun onderzoek wijst er op dat de pootafdrukken 110 tot 125 miljoen jaar oud zijn en waarschijnlijk werden achtergelaten door een babydinosaurus van de groep theropoda. Dat meldt het Britse tijdschrift New Scientist.
Het diertje was vermoedelijk slechts 10 centimeter groot. Maar in de buurt van de ‘babysporen’ werden ook pootafdrukken gevonden van onder meer een Velociraptor en een Dromaeosaurus.
Ei
De onderzoekers vermoeden dat de babydinosaurus op de vlucht was voor die dieren.
“Hij rende weg om zich verstoppen”. zo verklaart hoofdonderzoeker Kyung Soo Kim. “En dat was waarschijnlijk vlak nadat hij uit zijn ei kroop.”
© NU.nl/Dennis Rijnvis
(nu.nl)
'Kleinste pootafdruk van dinosauriër gevonden'
AMSTERDAM – Zuid-Koreaanse wetenschappers beweren pootafdrukken te hebben ontdekt van een babydinosaurus die slechts tien centimeter groot was.
© Kyung Soo KimDe sporen van het prehistorische diertje zijn slechts zijn 1,27 centimeter en 1.57 centimeter lang. Daarmee zijn het de kleinste pootafdrukken van een dinosauriër die ooit zijn gevonden.
Wetenschappers van de Chinju National University of Education stuitten vorig jaar op de sporen bij een bouwproject op het Zuid-Koreaanse eiland Changseon.
Baby
Hun onderzoek wijst er op dat de pootafdrukken 110 tot 125 miljoen jaar oud zijn en waarschijnlijk werden achtergelaten door een babydinosaurus van de groep theropoda. Dat meldt het Britse tijdschrift New Scientist.
Het diertje was vermoedelijk slechts 10 centimeter groot. Maar in de buurt van de ‘babysporen’ werden ook pootafdrukken gevonden van onder meer een Velociraptor en een Dromaeosaurus.
Ei
De onderzoekers vermoeden dat de babydinosaurus op de vlucht was voor die dieren.
“Hij rende weg om zich verstoppen”. zo verklaart hoofdonderzoeker Kyung Soo Kim. “En dat was waarschijnlijk vlak nadat hij uit zijn ei kroop.”
© NU.nl/Dennis Rijnvis
(nu.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
14-10-2009
Nieuw soort Pterosauriër ontdekt
Chinese en Britse paleontologen hebben een nieuw soort Pterosauriër ontdekt, een uitgestorven vliegende reptiel. Ze hebben de dieren die ongeveer 160 miljoen jaar geleden leefden, Darwinopterus modularis genoemd, ter ere van de Britse bioloog Charles Darwin (1809-1882). Dat berichtte het Franse persbureau AFP woensdag.
De groep van vijf onderzoekers ontdekte eerder dit jaar twintig fossielen in het noordoosten van China. De Darwinopterus lijkt een tussenvorm te zijn tussen primitieve Pterosauriërs met een lange staart en hun afstammelingen. Dat waren meer ontwikkelde vliegers met een korte staart, die soms enorm groot werden. De dieren zouden hebben geleefd rond de grens tussen de midden- en late Jura periodes. De Darwinopterus leefde ongeveer tien miljoen jaar eerder dan de allereerste vogel, de Archaeopteryx.
(depers.nl))
Nieuw soort Pterosauriër ontdekt
Chinese en Britse paleontologen hebben een nieuw soort Pterosauriër ontdekt, een uitgestorven vliegende reptiel. Ze hebben de dieren die ongeveer 160 miljoen jaar geleden leefden, Darwinopterus modularis genoemd, ter ere van de Britse bioloog Charles Darwin (1809-1882). Dat berichtte het Franse persbureau AFP woensdag.
De groep van vijf onderzoekers ontdekte eerder dit jaar twintig fossielen in het noordoosten van China. De Darwinopterus lijkt een tussenvorm te zijn tussen primitieve Pterosauriërs met een lange staart en hun afstammelingen. Dat waren meer ontwikkelde vliegers met een korte staart, die soms enorm groot werden. De dieren zouden hebben geleefd rond de grens tussen de midden- en late Jura periodes. De Darwinopterus leefde ongeveer tien miljoen jaar eerder dan de allereerste vogel, de Archaeopteryx.
(depers.nl))
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
14-10-2009
'Veel dinosaurussoorten hebben nooit bestaan'
AMSTERDAM – Ruim een derde van alle soorten dinosauriërs zijn mogelijk verkeerd geïdentificeerd. Dat beweren Amerikaanse wetenschappers in een nieuwe tienjarige studie.
© Inertia Stock De onderzoekers van de University of California en de Montana State University vermoeden dat de fossielen van veel jonge dinosauriërs zijn aangezien voor aparte soorten, terwijl het in feite ging om jeugdige dieren van bekende soorten.
Ze zijn op die theorie gekomen na de ontdekking van een dinosaurus die qua uiterlijk tussen de Tyrannosaurus rex en Nanotyrannus in zat. Dat meldt de Amerikaanse nieuwssite Physorg.com.
Groeiproces
Volgens hoofdonderzoeker Mark Goodwin suggereert de vondst van de ‘tussenvorm’ dat de Nanotyrannus in feite gewoon een jeugdige Tyrannosaurus rex was en dat het lichaam van het dier tijdens het groeiproces drastisch veranderde.
Tot nu toe werd aangenomen dat de Nanotyrannus 17 tanden had in de onderkaak, terwijl de T-rex maar kon beschikken over twaalf ondertanden.
Bij het nieuw gevonden fossiel werd echter een onderkaak met 14 tanden aangetroffen. De onderzoekers vermoeden daarom dat de Tyrannosaurus rex in de loop van zijn leven enkele kleine ondertanden ‘wisselde’ voor grotere kiezen.
Ook de schedel van het dier nam gedurende het groeiproces waarschijnlijk een andere vorm aan.
Hoorns
De resultaten van het onderzoek zijn bekend gemaakt in een documentaire van National Geographic Channel.
Tijdens de tien jaar durende studie werden ook veel fossielen van de Triceratops met elkaar vergeleken. Uit die vergelijking bleek dat ook die dieren na hun jeugd een gedaanteverwisseling ondergingen.
Zo groeiden de hoorns van een jonge triceratops naar achter, terwijl de hoorns van volwassen dieren juist naar voren waren gericht.
Onenigheid
Niet iedereen is het eens met de conclusies van de nieuwe studie. Veel wetenschappers betwisten vooral de claim dat maarliefst een derde van alle soorten dinosauriers verkeerd zou zijn geïdentificeerd op basis van 'babyfossielen'.
© NU.nl/Dennis Rijnvis
(nu.nl)
'Veel dinosaurussoorten hebben nooit bestaan'
AMSTERDAM – Ruim een derde van alle soorten dinosauriërs zijn mogelijk verkeerd geïdentificeerd. Dat beweren Amerikaanse wetenschappers in een nieuwe tienjarige studie.
© Inertia Stock De onderzoekers van de University of California en de Montana State University vermoeden dat de fossielen van veel jonge dinosauriërs zijn aangezien voor aparte soorten, terwijl het in feite ging om jeugdige dieren van bekende soorten.
Ze zijn op die theorie gekomen na de ontdekking van een dinosaurus die qua uiterlijk tussen de Tyrannosaurus rex en Nanotyrannus in zat. Dat meldt de Amerikaanse nieuwssite Physorg.com.
Groeiproces
Volgens hoofdonderzoeker Mark Goodwin suggereert de vondst van de ‘tussenvorm’ dat de Nanotyrannus in feite gewoon een jeugdige Tyrannosaurus rex was en dat het lichaam van het dier tijdens het groeiproces drastisch veranderde.
Tot nu toe werd aangenomen dat de Nanotyrannus 17 tanden had in de onderkaak, terwijl de T-rex maar kon beschikken over twaalf ondertanden.
Bij het nieuw gevonden fossiel werd echter een onderkaak met 14 tanden aangetroffen. De onderzoekers vermoeden daarom dat de Tyrannosaurus rex in de loop van zijn leven enkele kleine ondertanden ‘wisselde’ voor grotere kiezen.
Ook de schedel van het dier nam gedurende het groeiproces waarschijnlijk een andere vorm aan.
Hoorns
De resultaten van het onderzoek zijn bekend gemaakt in een documentaire van National Geographic Channel.
Tijdens de tien jaar durende studie werden ook veel fossielen van de Triceratops met elkaar vergeleken. Uit die vergelijking bleek dat ook die dieren na hun jeugd een gedaanteverwisseling ondergingen.
Zo groeiden de hoorns van een jonge triceratops naar achter, terwijl de hoorns van volwassen dieren juist naar voren waren gericht.
Onenigheid
Niet iedereen is het eens met de conclusies van de nieuwe studie. Veel wetenschappers betwisten vooral de claim dat maarliefst een derde van alle soorten dinosauriers verkeerd zou zijn geïdentificeerd op basis van 'babyfossielen'.
© NU.nl/Dennis Rijnvis
(nu.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
http://www.rnw.nl/nl/cari(...)pion-voor-de-brittenquote:'Mussolini was spion voor de Britten'
Gepubliceerd 14 oktober 2009 - 12:06 pm
De Italiaanse dictator Benito Mussolini is zijn carrière in de politiek begonnen als spion in dienst van de Britten. Dat heeft een historicus van de universiteit van Cambridge ontdekt.
In de krant de Guardian vertelt de onderzoeker, Peter Martland, dat Mussolini in 1917 begon te werken voor de geheime dienst MI5. Hij kreeg daarvoor het forse bedrag van 100 pond per week - omgerekend naar huidige maatstaven te vergelijken met 6400 euro.
De latere Duce was toen een 34-jarige journalist. In 1917 was de Eerste Wereldoorlog aan de gang, en Italië was in die oorlog een bondgenoot van de geallieerden. Mussolini moest eraan bijdragen dat dat zo zou blijven. Als redacteur van de krant Il Popolo d'Italia moest hij het enthousiasme voor de oorlog helpen aanwakkeren. Ook zegde hij toe dat hij zou zorgen voor knokploegen om vredesdemonstraties uiteen te slaan. Dat kan gezien worden als een generale repetitie voor de latere fascistische knokploegen van il Duce. Historicus Martland vermoedt overigens dat Mussolini een aanzienlijk deel van zijn gage spendeerde aan zijn minnaressen.
Mussolini kwam in 1922 aan de macht en was als fascistische dictator oppermachtig in Italië tot 1945. In dat jaar werd hij door de partizanen gevangen genomen en geëxecuteerd, samen met zijn vriendin Clara Petacci. Hun lichamen werden door leden van het verzet aan de voeten opgehangen, waarna ze werden beschimpt door de menigte.
Antieke voetstappen gevonden in Israël
TEL AVIV - Bij de restauratie van een oud mozaïek in de Israëlische plaats Lod, bij Tel Aviv, hebben Israëlische archeologen afdrukken van blote voeten en sandalen gevonden. Het gaat waarschijnlijk om de voeten van de mannen die 1700 jaar geleden het kunstwerk hebben gelegd.
Dat meldden Israëlische media woensdag. Het mozaïek was al in 1996 ontdekt, maar vanwege geldgebrek kan het pas nu gerestaureerd en openbaar gemaakt worden. In het hard geworden gips staan voeten met de schoenmaten 34, 37, 42 en 44, hebben de wetenschappers uitgerekend.
Het mozaïek was gevonden in een villa, waar in de Romeinse tijd vermoedelijk een rijke familie woonde.
TEL AVIV - Bij de restauratie van een oud mozaïek in de Israëlische plaats Lod, bij Tel Aviv, hebben Israëlische archeologen afdrukken van blote voeten en sandalen gevonden. Het gaat waarschijnlijk om de voeten van de mannen die 1700 jaar geleden het kunstwerk hebben gelegd.
Dat meldden Israëlische media woensdag. Het mozaïek was al in 1996 ontdekt, maar vanwege geldgebrek kan het pas nu gerestaureerd en openbaar gemaakt worden. In het hard geworden gips staan voeten met de schoenmaten 34, 37, 42 en 44, hebben de wetenschappers uitgerekend.
Het mozaïek was gevonden in een villa, waar in de Romeinse tijd vermoedelijk een rijke familie woonde.
De pessimist ziet het duister in de tunnel
De optimist ziet het licht aan het eind van de tunnel
De realist ziet de trein komen
De machinist ziet drie idioten in het spoor staan....
De optimist ziet het licht aan het eind van de tunnel
De realist ziet de trein komen
De machinist ziet drie idioten in het spoor staan....
quote:Op woensdag 14 oktober 2009 19:59 schreef Lord_Vetinari het volgende:
Antieke voetstappen gevonden in Israël
TEL AVIV - Bij de restauratie van een oud mozaïek in de Israëlische plaats Lod, bij Tel Aviv, hebben Israëlische archeologen afdrukken van blote voeten en sandalen gevonden. Het gaat waarschijnlijk om de voeten van de mannen die 1700 jaar geleden het kunstwerk hebben gelegd.
Dat meldden Israëlische media woensdag. Het mozaïek was al in 1996 ontdekt, maar vanwege geldgebrek kan het pas nu gerestaureerd en openbaar gemaakt worden. In het hard geworden gips staan voeten met de schoenmaten 34, 37, 42 en 44, hebben de wetenschappers uitgerekend.
Het mozaïek was gevonden in een villa, waar in de Romeinse tijd vermoedelijk een rijke familie woonde.
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
14-10-2009
Doek Duitse meester blijkt Da Vinci
AMSTERDAM - Een schilderij waarvan altijd werd gedacht dat het uit de negentiende eeuw stamde, wordt nu door kunstkenners aan niemand minder dan Leonardo da Vinci toegeschreven.
Onderzoek van de verflagen heeft een vingerafdruk van de Italiaanse renaissancemeester aan het licht gebracht.
Het schilderij in kwestie stelt een jonge vrouw voor en werd tot nu toe altijd verondersteld van de hand van een Duitse schilder uit de negentiende eeuw te zijn.
De Canadese kunstverzamelaar Peter Silverman kocht 'La Bella Principessa' in 2007 namens een anoniem gebleven Zwitserse vriend op een veiling in New York, voor negentienduizend dollar (zo'n dertienduizend euro).
De vorige eigenares, een New Yorkse galeriehoudster, had het schilderij elf jaar eerder voor een vergelijkbaar bedrag gekocht.
Vergezocht
Silvermans Zwitserse vriend had het schilderij bij de galeriehoudster te koop zien hangen en hij was ervan overtuigd dat het niet om een negentiende eeuws doek ging. Door zijn vriend op het schilderij geattendeerd, dacht Silverman meteen aan Da Vinci, hoe vergezocht dat ook leek. Silverman kocht het schilderij namens de Zwitser.
"Natuurlijk zeg je dan: 'Hou op, dat is belachelijk. Er zwerft niet zomaar ergens even een Da Vinci rond'", aldus Silverman, die niettemin in de richting van Da Vinci ging zoeken.
"Ik heb eerst gekeken naar iedereen in de omgeving van Da Vinci, naar iedereen die het mogelijk had kunnen schilderen en door wegstrepen kwam ik uiteindelijk toch terug bij Da Vinci."
Andere kenners
Vorig jaar liep Silverman Nicholas Turner tegen het lijf, oud-conservator van tekeningen in het Getty en het British Museum. Volgens Turner was de 'Principessa' een Da Vinci en die mening bleek gedeeld te worden door andere kenners.
Peter Paul Biro, een forensisch onderzoeker uit Montreal, vond een vingerafdruk in de verf op het doek. Die afdruk, van een wijs- of middelvinger, bleek overeen te komen met een vingerafdruk op het schilderij 'De Heilige Hiëronymus in de Woestenij' van Da Vinci, een doek dat zich in het Vaticaan bevindt.
Kleine veeg
"De Vinci gebruikte zijn handen veel en vaak als onderdeel van zijn schildertechniek", aldus Biro. "Zijn vingerafdrukken zijn op veel werken te vinden. Ik ben erin geslaagd om met behulp van multidimensionale beelden van een kleine veeg een heel bruikbare vingerafdruk te maken."
Biro zei van een Londense kunsthandelaar te hebben gehoord dat het schilderij wel eens honderd miljoen pond (ruim 106 miljoen euro) waard zou kunnen zijn. Het zou voor het eerst in honderd jaar zijn dat het oeuvre van Da Vinci kan worden uitgebreid met een nieuw werk.
Silverman beschreef zijn Zwitserse vriend als een zeer rijke kunstverzamelaar, die hem 'lunches, diners en kaviaar voor de rest van mijn leven' heeft beloofd, in het geval het schilderij ooit wordt verkocht.
© Novum
(nu.nl)
Doek Duitse meester blijkt Da Vinci
AMSTERDAM - Een schilderij waarvan altijd werd gedacht dat het uit de negentiende eeuw stamde, wordt nu door kunstkenners aan niemand minder dan Leonardo da Vinci toegeschreven.
Onderzoek van de verflagen heeft een vingerafdruk van de Italiaanse renaissancemeester aan het licht gebracht.
Het schilderij in kwestie stelt een jonge vrouw voor en werd tot nu toe altijd verondersteld van de hand van een Duitse schilder uit de negentiende eeuw te zijn.
De Canadese kunstverzamelaar Peter Silverman kocht 'La Bella Principessa' in 2007 namens een anoniem gebleven Zwitserse vriend op een veiling in New York, voor negentienduizend dollar (zo'n dertienduizend euro).
De vorige eigenares, een New Yorkse galeriehoudster, had het schilderij elf jaar eerder voor een vergelijkbaar bedrag gekocht.
Vergezocht
Silvermans Zwitserse vriend had het schilderij bij de galeriehoudster te koop zien hangen en hij was ervan overtuigd dat het niet om een negentiende eeuws doek ging. Door zijn vriend op het schilderij geattendeerd, dacht Silverman meteen aan Da Vinci, hoe vergezocht dat ook leek. Silverman kocht het schilderij namens de Zwitser.
"Natuurlijk zeg je dan: 'Hou op, dat is belachelijk. Er zwerft niet zomaar ergens even een Da Vinci rond'", aldus Silverman, die niettemin in de richting van Da Vinci ging zoeken.
"Ik heb eerst gekeken naar iedereen in de omgeving van Da Vinci, naar iedereen die het mogelijk had kunnen schilderen en door wegstrepen kwam ik uiteindelijk toch terug bij Da Vinci."
Andere kenners
Vorig jaar liep Silverman Nicholas Turner tegen het lijf, oud-conservator van tekeningen in het Getty en het British Museum. Volgens Turner was de 'Principessa' een Da Vinci en die mening bleek gedeeld te worden door andere kenners.
Peter Paul Biro, een forensisch onderzoeker uit Montreal, vond een vingerafdruk in de verf op het doek. Die afdruk, van een wijs- of middelvinger, bleek overeen te komen met een vingerafdruk op het schilderij 'De Heilige Hiëronymus in de Woestenij' van Da Vinci, een doek dat zich in het Vaticaan bevindt.
Kleine veeg
"De Vinci gebruikte zijn handen veel en vaak als onderdeel van zijn schildertechniek", aldus Biro. "Zijn vingerafdrukken zijn op veel werken te vinden. Ik ben erin geslaagd om met behulp van multidimensionale beelden van een kleine veeg een heel bruikbare vingerafdruk te maken."
Biro zei van een Londense kunsthandelaar te hebben gehoord dat het schilderij wel eens honderd miljoen pond (ruim 106 miljoen euro) waard zou kunnen zijn. Het zou voor het eerst in honderd jaar zijn dat het oeuvre van Da Vinci kan worden uitgebreid met een nieuw werk.
Silverman beschreef zijn Zwitserse vriend als een zeer rijke kunstverzamelaar, die hem 'lunches, diners en kaviaar voor de rest van mijn leven' heeft beloofd, in het geval het schilderij ooit wordt verkocht.
© Novum
(nu.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
Mammoeten en hyena's leefden op de Maasvlakte
ROTTERDAM - Bij zandwinning op de Noordzee voor de aanleg van de Tweede Maasvlakte zijn deze maand mammoetbotten met vraatsporen gevonden. Onderzoekers stelden donderdag dat het om een unieke vondst gaat, omdat dit bewijst dat hier circa 11.500 jaar geleden hyena's leefden die zich tegoed deden aan de reuzenolifanten.
Wetenschappers vermoedden dat al langere tijd, maar niet eerder was dat zo duidelijk aangetoond. Ook zijn er botten gevonden die door mensen zijn bewerkt. De deskundigen noemen ook dat opmerkelijk, omdat dit aantoont dat mensen in het gebied leefden.
Tijdens verschillende ijstijden bestond de Noordzee niet, maar was het gebied tussen het huidige Nederland en Engeland een steppeachtig landschap. Daar leefden onder andere kudden wolharige mammoeten. Vissers vinden met regelmaat mammoetbotten en -kiezen in hun netten. De nu gevonden resten komen uit diepere grondlagen, waar door zogenoemde sleephopperzuigers is gebaggerd voor de aanleg van de Tweede Maasvlakte. Bovendien is begin oktober een viskotter ingezet om zoveel mogelijk botten te verzamelen.
Tijdens de zoektocht werd een linkerdijbeen van een wolharige mammoeten van 132 centimeter gevonden, waarschijnlijk het langste dijbeen van dit dier dat ooit in Nederland is aangetoffen. Daarnaast kwamen ook gebeenten van reuzenherten, wilde paarden, rendieren, steppenwisenten en edelherten boven water.
ROTTERDAM - Bij zandwinning op de Noordzee voor de aanleg van de Tweede Maasvlakte zijn deze maand mammoetbotten met vraatsporen gevonden. Onderzoekers stelden donderdag dat het om een unieke vondst gaat, omdat dit bewijst dat hier circa 11.500 jaar geleden hyena's leefden die zich tegoed deden aan de reuzenolifanten.
Wetenschappers vermoedden dat al langere tijd, maar niet eerder was dat zo duidelijk aangetoond. Ook zijn er botten gevonden die door mensen zijn bewerkt. De deskundigen noemen ook dat opmerkelijk, omdat dit aantoont dat mensen in het gebied leefden.
Tijdens verschillende ijstijden bestond de Noordzee niet, maar was het gebied tussen het huidige Nederland en Engeland een steppeachtig landschap. Daar leefden onder andere kudden wolharige mammoeten. Vissers vinden met regelmaat mammoetbotten en -kiezen in hun netten. De nu gevonden resten komen uit diepere grondlagen, waar door zogenoemde sleephopperzuigers is gebaggerd voor de aanleg van de Tweede Maasvlakte. Bovendien is begin oktober een viskotter ingezet om zoveel mogelijk botten te verzamelen.
Tijdens de zoektocht werd een linkerdijbeen van een wolharige mammoeten van 132 centimeter gevonden, waarschijnlijk het langste dijbeen van dit dier dat ooit in Nederland is aangetoffen. Daarnaast kwamen ook gebeenten van reuzenherten, wilde paarden, rendieren, steppenwisenten en edelherten boven water.
De pessimist ziet het duister in de tunnel
De optimist ziet het licht aan het eind van de tunnel
De realist ziet de trein komen
De machinist ziet drie idioten in het spoor staan....
De optimist ziet het licht aan het eind van de tunnel
De realist ziet de trein komen
De machinist ziet drie idioten in het spoor staan....
15-10-2009
Verbazing over "te oude" telescoop in schilderij Jan Brueghel de Oude
Italiaanse wetenschappers zeggen verbaasd te zijn over de afbeelding van een telescoop in een werk van Jan Brueghel de Oude. De zoon van Pieter Brueghel schilderde volgens hen een telescoop waarvan tot nu toe werd aangenomen dat die pas vijftien jaar later gemaakt werd, zo heeft de Nederlandse openbare omroep NOS gemeld.
Allegorie van de zinnen
Volgens de astronomen van het Observatorium in Trieste gaat het om de telescoop die te zien is in het werk 'Allegorie van de Zinnen', waarvoor Brueghel samenwerkte met Rubens. Dat werk dateert uit 1617.
De afgebeelde telescoop is volgens de wetenschappers een versie die bedacht werd door Johannes Kepler. Dat is onder meer te zien aan de lengte van de kijker en de plek van de lens. Beide zijn anders dan bij de oorspronkelijke versie van de telescoop, zoals die in 1609 door Galilei gebruikt werd om de Maan te observeren.
Kepler bedacht zijn versie al in 1611. Tot nu toe werd aangenomen dat dit ontwerp pas in 1631 voor het eerst werd gerealiseerd. Brueghel heeft nu dus volgens de Italianen het bewijs geleverd dat dit al vijftien jaar eerder gebeurde.
Nog altijd is onduidelijk wie de telescoop heeft uitgevonden. (anp/lb)
(HLN)
Verbazing over "te oude" telescoop in schilderij Jan Brueghel de Oude
Italiaanse wetenschappers zeggen verbaasd te zijn over de afbeelding van een telescoop in een werk van Jan Brueghel de Oude. De zoon van Pieter Brueghel schilderde volgens hen een telescoop waarvan tot nu toe werd aangenomen dat die pas vijftien jaar later gemaakt werd, zo heeft de Nederlandse openbare omroep NOS gemeld.
Allegorie van de zinnen
Volgens de astronomen van het Observatorium in Trieste gaat het om de telescoop die te zien is in het werk 'Allegorie van de Zinnen', waarvoor Brueghel samenwerkte met Rubens. Dat werk dateert uit 1617.
De afgebeelde telescoop is volgens de wetenschappers een versie die bedacht werd door Johannes Kepler. Dat is onder meer te zien aan de lengte van de kijker en de plek van de lens. Beide zijn anders dan bij de oorspronkelijke versie van de telescoop, zoals die in 1609 door Galilei gebruikt werd om de Maan te observeren.
Kepler bedacht zijn versie al in 1611. Tot nu toe werd aangenomen dat dit ontwerp pas in 1631 voor het eerst werd gerealiseerd. Brueghel heeft nu dus volgens de Italianen het bewijs geleverd dat dit al vijftien jaar eerder gebeurde.
Nog altijd is onduidelijk wie de telescoop heeft uitgevonden. (anp/lb)
(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
15-10-2009
Zeer oude muurschilderingen ontdekt in Syrië
AMSTERDAM - Archeologen hebben in een kapel aan de Syrische kust muurschilderingen ontdekt uit de twaalfde eeuw. Mogelijk werpen de afbeeldingen nieuw licht op de periode van de kruistochten.
De kapel waarin de schilderingen werden ontdekt bevindt zich in een kruisvaarderscitadel aan de Middellandse Zee, in de stad Tartous. Een Syrisch-Hongaars team van archeologen is al een jaar bezig de versterking uit te graven.
Aan weerszijden van het altaar in de kapel bleken zich onder een dikke laag vuil twee muurschilderingen te bevinden, waarvan de ene de hel voorstelt en de andere de hemel.
Gefolterd
De afbeelding van de hel toont mensen die worden gefolterd op een wiel waaruit messen steken, terwijl anderen worden opgehangen of verbrand. De schildering van de hemel stelt heiligen voor, omgeven door lichte kleuren.
Marwan Hassan, hoofd van de oudheidkundige dienst in Tartous, zei dat het de oudste afbeeldingen van de hemel en de hel zijn die ooit zijn gevonden in het Midden-Oosten.
Kruistocht
Paus Urbanus II gaf in 1095 opdracht tot de eerste kruistocht, die bedoeld was om westerse heerschappij te vestigen in het Heilige Land. De kruisvaarders wisten Jeruzalem al snel in te nemen, maar werden in 1187 verdreven door de legendarische veldheer en moslimleider Saladin.
De citadel die nu wordt uitgegraven, Al-Marqab, bevindt zich een kleine 250 kilometer ten noordoosten van Damascus. Historici gaan er van uit dat Al-Marqab de plaats is waar Richard Leeuwenhart, de koning van Engeland, aan land ging tijdens de Derde Kruistocht van 1189-1192.
(nu.nl)
[ Bericht 15% gewijzigd door ExperimentalFrentalMental op 16-10-2009 02:49:05 ]
Zeer oude muurschilderingen ontdekt in Syrië
AMSTERDAM - Archeologen hebben in een kapel aan de Syrische kust muurschilderingen ontdekt uit de twaalfde eeuw. Mogelijk werpen de afbeeldingen nieuw licht op de periode van de kruistochten.
De kapel waarin de schilderingen werden ontdekt bevindt zich in een kruisvaarderscitadel aan de Middellandse Zee, in de stad Tartous. Een Syrisch-Hongaars team van archeologen is al een jaar bezig de versterking uit te graven.
Aan weerszijden van het altaar in de kapel bleken zich onder een dikke laag vuil twee muurschilderingen te bevinden, waarvan de ene de hel voorstelt en de andere de hemel.
Gefolterd
De afbeelding van de hel toont mensen die worden gefolterd op een wiel waaruit messen steken, terwijl anderen worden opgehangen of verbrand. De schildering van de hemel stelt heiligen voor, omgeven door lichte kleuren.
Marwan Hassan, hoofd van de oudheidkundige dienst in Tartous, zei dat het de oudste afbeeldingen van de hemel en de hel zijn die ooit zijn gevonden in het Midden-Oosten.
Kruistocht
Paus Urbanus II gaf in 1095 opdracht tot de eerste kruistocht, die bedoeld was om westerse heerschappij te vestigen in het Heilige Land. De kruisvaarders wisten Jeruzalem al snel in te nemen, maar werden in 1187 verdreven door de legendarische veldheer en moslimleider Saladin.
De citadel die nu wordt uitgegraven, Al-Marqab, bevindt zich een kleine 250 kilometer ten noordoosten van Damascus. Historici gaan er van uit dat Al-Marqab de plaats is waar Richard Leeuwenhart, de koning van Engeland, aan land ging tijdens de Derde Kruistocht van 1189-1192.
(nu.nl)
[ Bericht 15% gewijzigd door ExperimentalFrentalMental op 16-10-2009 02:49:05 ]
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
http://www.rnw.nl/nl/nede(...)e-binnenstad-verzaktquote:Historische binnenstad verzakt
Gepubliceerd : 16 oktober 2009 - 10:56 am | door Oetse Eilander
Historische gebouwen in Nederlandse binnensteden verzakken door de klimaatverandering. Doordat er vaker langere periodes van droogte zijn zakt het grondwaterpeil en komen de houten funderingspalen droog te staan. Resultaat: rottend hout, scheve huizen en torenhoge kosten voor huiseigenaren.
Gemeenten moeten daarom op korte termijn maatregelen nemen om het grondwater op peil te houden, vindt Peter den Nijs, funderingsexpert van ingenieursbureau Wareco. Hij signaleert een gebrek aan kennis bij bestuuurders en voorspelt grote financiële schade als niet tijdig wordt ingegrepen. De droogstand treft vooral panden van voor de Tweede Wereldoorlog. De palen van huizen die later zijn gebouwd zitten dieper onder het grondwaterpeil.
Maze of underground caves could be the original site of the ancient Greek Labyrinth
An elaborate network of underground tunnels topped by a stone quarry on the Greek island of Crete may be the original site of the ancient Labyrinth – the mythical maze where the half-bull, half-man Minotaur lived.
The site, located near the town of Gortyn in the south of the island, is believed to have as much claim to be the Labyrinth as the Minoan palace at Knossos, 20 miles away.
Knossos, which was excavated a century ago had largely been heralded as the home of the legendary King Minos, who commissioned the Labyrinth to contain the Minotaur, a terrifying hybrid born of a union between his wife and a bull.
The Minotaur, as imagined in 'The Chronicles of Narnia' TV series
Wealthy English archaeologist Arthur Evans, who excavated the site between 1900 and 1935 had keenly encouraged this belief.
But scholars say the new site is an equally plausible setting for the legend, The Independent reported.
The new site, known locally as Labyrinthos Caves, is made up of nearly three miles of interlocking tunnels with widened areas and dead end rooms.
The team from Oxford University outside the caves at Gortyn
But since the rediscovery of Knossos at the end of the 19th century, the site has been neglected by travelers searching for the Labyrinth, and was even used as a Nazi ammunition dump during World War II.
Nicolas Howarth, an Oxford University geographer, said: ‘Going into the Labyrinthos Caves at Gortyn it’s easy to feel this is a dark and dangerous place where it is easy to get lost.
'Evans’s hypothesis that the palace of Knossos is also the Labyrinth must be treated skeptically.
An 1821 illustration of the Labyrinth at Gortyn
‘The fact that this idea prevails so strongly in the popular imagination seems more to do with our romantic yearning to believe in the stories of the past, coupled with the power of Evans’s personality and privileged position.’
A third contender for the site of the Labyrinth exists at Skotino on the Greek mainland.
Mr Howarth added: ‘If we look at the archaeological facts, it is extremely difficult to say that a Labyrinth ever existed … I think that each site has its claim to the mystery of the Labyrinth, but in the end there are questions that neither archaeology nor mythology can ever completely hope to answer.’
Read more: http://www.dailymail.co.u(...)h.html#ixzz0UDByIPMy
An elaborate network of underground tunnels topped by a stone quarry on the Greek island of Crete may be the original site of the ancient Labyrinth – the mythical maze where the half-bull, half-man Minotaur lived.
The site, located near the town of Gortyn in the south of the island, is believed to have as much claim to be the Labyrinth as the Minoan palace at Knossos, 20 miles away.
Knossos, which was excavated a century ago had largely been heralded as the home of the legendary King Minos, who commissioned the Labyrinth to contain the Minotaur, a terrifying hybrid born of a union between his wife and a bull.
The Minotaur, as imagined in 'The Chronicles of Narnia' TV series
Wealthy English archaeologist Arthur Evans, who excavated the site between 1900 and 1935 had keenly encouraged this belief.
But scholars say the new site is an equally plausible setting for the legend, The Independent reported.
The new site, known locally as Labyrinthos Caves, is made up of nearly three miles of interlocking tunnels with widened areas and dead end rooms.
The team from Oxford University outside the caves at Gortyn
But since the rediscovery of Knossos at the end of the 19th century, the site has been neglected by travelers searching for the Labyrinth, and was even used as a Nazi ammunition dump during World War II.
Nicolas Howarth, an Oxford University geographer, said: ‘Going into the Labyrinthos Caves at Gortyn it’s easy to feel this is a dark and dangerous place where it is easy to get lost.
'Evans’s hypothesis that the palace of Knossos is also the Labyrinth must be treated skeptically.
An 1821 illustration of the Labyrinth at Gortyn
‘The fact that this idea prevails so strongly in the popular imagination seems more to do with our romantic yearning to believe in the stories of the past, coupled with the power of Evans’s personality and privileged position.’
A third contender for the site of the Labyrinth exists at Skotino on the Greek mainland.
Mr Howarth added: ‘If we look at the archaeological facts, it is extremely difficult to say that a Labyrinth ever existed … I think that each site has its claim to the mystery of the Labyrinth, but in the end there are questions that neither archaeology nor mythology can ever completely hope to answer.’
Read more: http://www.dailymail.co.u(...)h.html#ixzz0UDByIPMy
De pessimist ziet het duister in de tunnel
De optimist ziet het licht aan het eind van de tunnel
De realist ziet de trein komen
De machinist ziet drie idioten in het spoor staan....
De optimist ziet het licht aan het eind van de tunnel
De realist ziet de trein komen
De machinist ziet drie idioten in het spoor staan....
http://www.rnw.nl/nl/nede(...)achines-van-soldatenquote:Nederlandse cocaïnefabriek maakte vechtmachines van soldaten
Gepubliceerd : 16 oktober 2009 - 11:45 am | door Saskia van Reenen
Voor drugs moet je in Nederland zijn. In 1900 stond Nederland al in kleine kring bekend als leverancier. In Amsterdam was een fabriek die Duitse en Engelse soldaten tijdens de Eerste Wereldoorlog van grote hoeveelheden cocaïne voorzag.
De militairen werden dankzij het witte poeder moedige vechtmachines. Conny Braam schreef er de roman ‘De handelsreiziger van de Nederlandsche Cocaïne Fabriek’ over.
"Een ziekenbroeder boog zich over Robin heen, hij graaide in zijn eerste hulp kist, haalde een flesje tevoorschijn, trok de stop ervan af. 'Open die muil’, riep hij. Robin keek hem angstig aan, de broeder wrikte zijn mond open, duwde een tablet naar binnen en gaf hem een slok rum, het beven hield op. Robin voelde zich euforisch. ‘Mannen, we trekken ten strijde’, brulde een officier met uitpuilende ogen.”
Harddrug
Zo beschrijft Conny Braam in haar roman 'de Handelsreiziger van de Nederlandsche Cocaïne Fabriek' hoe Robin Ryder in de Eerste Wereldoorlog in een loopgraaf cocaïne toegediend krijgt.
Het verhaal van de Nederlandse handel in cocaïne is waar gebeurd, maar de twee hoofdpersonen zijn fictief. Lucien Hirschland is de handelsreiziger die de harddrug verkoopt aan Engelse en de Duitse farmaceutische firma's. Robin Ryder is de soldaat die het witte poeder inneemt.
Leverancier
Braam ontdekte dat Nederland in de Eerste Wereldoorlog de grootste leverancier van cocaïne was. Op de kolonie Java werden de cocaplanten geteeld. Vervolgens werden de bladeren - die een hoge dosis alkaloïde bevatten - in de fabriek aan de Weespertrekvaart verwerkt tot zuivere cocaïne.
Volgens de schrijfster was de verslavende werking van dit middel rond 1900 al bekend. De psychiater Sigmund Freud had er al mee geëxperimenteerd en erover gepubliceerd in het boek ‘Über Kokain’. Desondanks werden de gevaren genegeerd en leverde Nederland – neutraal tijdens de Eerste Wereldoorlog – de drug aan alle oorlogvoerende landen: Duitsland, Groot-Brittannië, Amerika, Frankrijk en Canada.
Uniek middel
"Ik vond een onderzoek van een Duitse wetenschapper uit het eind van de negentiende eeuw. Hij ontdekte dat het voor Duitse soldaten een uniek middel is", vertelt Braam. "Het verdrijft het hongergevoel en je wordt er buitengewoon agressief van. Daarnaast verlies je je inschattingsvermogen ten aanzien van gevaar. Dat leek te passen in deze krankzinnige oorlog, waarin tienduizenden soldaten over de lijken van hun vrienden moesten kruipen om rechtstreeks de Duitse mitrailleurs tegemoet te rennen."
Ook in een farmaceutisch weekblad vond Conny Braam het bewijs dat de cocaïne van de Nederlandse fabriek niet als verdovend, maar als stimulerend middel werd gebruikt. Volgens het tijdschrift heeft de fabriek fantastisch gedraaid tijdens de oorlogsjaren.
Leger van verslaafde soldaten
Soldaten kregen vlak voor ze de loopgraven uit kropen cocaïne toegediend met een slok rum. De alcohol versterkte het effect van de drug. Ook leest Braam in de Engelse krant The Times dat een Engels bedrijf omstreeks 1914 het middel Forced March op de markt bracht. Dit waren tabletten die cocaïne bevatten. Volgens advertenties is dit een geschikt middel om cadeau te doen aan familieleden aan het front. Door de drug ontstaat een nieuw leger. Een leger van verslaafde soldaten.
"Het meest dramatische ervan is dat er buiten de grote hoeveelheid doden die er gevallen zijn, na die Eerste Wereldoorlog grote hoeveelheden zwaar verslaafde soldaten waren", legt Braam uit. "Die zochten na die oorlog opnieuw naar dat middel."
Ook soldaat Robin Ryder struint stad en land af op zoek naar cocaïne. Allereerst vindt hij het in het ziekenhuis, waar hij terecht komt als hij zwaargewond raakt. Ryder verliest letterlijk zijn gezicht en leeft verder achter een cosmetisch masker. Zijn zoektocht naar de drug leidt hem verder naar de handelsreiziger Lucien. "De wikkels die hij van Lucien gekregen had, schudde hij leeg boven het bureaublad en hij snoof de poeder op. Even wankelde hij van de knal in zijn achterhoofd, zijn bloed begon te bruisen en zijn hart stuiterde in zijn ribbenkast”, beschrijft Braam in haar boek.
Zwarte markt
Na de oorlog rees de verdenking dat cocaïne uit de legale fabriek op de zwarte markt belandde. Braam ontdekte dat de productie ook na 1918 hoog bleef. De fabriek bleef zelfs tot 1963 bestaan. "Het farmaceutisch weekblad schrijft dat de cocaïnefabriek zo goed door de Eerste Wereldoorlog was gekomen omdat ze in 1942 amfetamine ging produceren. Voor het Duitse leger had dit middel hetzelfde effect als cocaïne. Het is een stimulerend middel, geen geneesmiddel. Het is een hele zwarte bladzijde in de Nederlandse geschiedenis."
NIOD vertoont nazifilm Jud Süss
AMSTERDAM - De in veel landen verboden antisemitische nazifilm Jud Süss uit 1940 wordt zondagochtend eenmalig in Amsterdam vertoond. De vertoning in bioscoop Tuschinski maakt deel uit van een symposium over oorlogspropaganda van het Nederland Instituut voor Oorlogsdocumentatie (NIOD), het Centrum voor Holocaust en Genocidestudie en het Historisch Nieuwsblad.
Joseph Goebbels, minister van propaganda onder Hitler, maakte het romantische kostuumdrama om het Duitse volk op te zetten tegen de Joden.
De Berlijnse stichting die de rechten van de film bezit, stelt tegenwoordig zeer strenge eisen aan de vertoning van Jud Süss. De productie mag alleen worden vertoond als hij nadrukkelijk in een wetenschappelijke context wordt geplaatst. Daarom leidt historicus David Barnouw van het NIOD de film ook in. Vijftien jaar geleden leidde een vertoning in Amsterdam tot protesten en relletjes.
AMSTERDAM - De in veel landen verboden antisemitische nazifilm Jud Süss uit 1940 wordt zondagochtend eenmalig in Amsterdam vertoond. De vertoning in bioscoop Tuschinski maakt deel uit van een symposium over oorlogspropaganda van het Nederland Instituut voor Oorlogsdocumentatie (NIOD), het Centrum voor Holocaust en Genocidestudie en het Historisch Nieuwsblad.
Joseph Goebbels, minister van propaganda onder Hitler, maakte het romantische kostuumdrama om het Duitse volk op te zetten tegen de Joden.
De Berlijnse stichting die de rechten van de film bezit, stelt tegenwoordig zeer strenge eisen aan de vertoning van Jud Süss. De productie mag alleen worden vertoond als hij nadrukkelijk in een wetenschappelijke context wordt geplaatst. Daarom leidt historicus David Barnouw van het NIOD de film ook in. Vijftien jaar geleden leidde een vertoning in Amsterdam tot protesten en relletjes.
De pessimist ziet het duister in de tunnel
De optimist ziet het licht aan het eind van de tunnel
De realist ziet de trein komen
De machinist ziet drie idioten in het spoor staan....
De optimist ziet het licht aan het eind van de tunnel
De realist ziet de trein komen
De machinist ziet drie idioten in het spoor staan....
quote:Op zaterdag 17 oktober 2009 18:40 schreef Lord_Vetinari het volgende:
Maze of underground caves could be the original site of the ancient Greek Labyrinth
An elaborate network of underground tunnels topped by a stone quarry on the Greek island of Crete may be the original site of the ancient Labyrinth – the mythical maze where the half-bull, half-man Minotaur lived.
The site, located near the town of Gortyn in the south of the island, is believed to have as much claim to be the Labyrinth as the Minoan palace at Knossos, 20 miles away.
Knossos, which was excavated a century ago had largely been heralded as the home of the legendary King Minos, who commissioned the Labyrinth to contain the Minotaur, a terrifying hybrid born of a union between his wife and a bull.
[ afbeelding ]
The Minotaur, as imagined in 'The Chronicles of Narnia' TV series
Wealthy English archaeologist Arthur Evans, who excavated the site between 1900 and 1935 had keenly encouraged this belief.
But scholars say the new site is an equally plausible setting for the legend, The Independent reported.
The new site, known locally as Labyrinthos Caves, is made up of nearly three miles of interlocking tunnels with widened areas and dead end rooms.
[ afbeelding ]
The team from Oxford University outside the caves at Gortyn
But since the rediscovery of Knossos at the end of the 19th century, the site has been neglected by travelers searching for the Labyrinth, and was even used as a Nazi ammunition dump during World War II.
Nicolas Howarth, an Oxford University geographer, said: ‘Going into the Labyrinthos Caves at Gortyn it’s easy to feel this is a dark and dangerous place where it is easy to get lost.
'Evans’s hypothesis that the palace of Knossos is also the Labyrinth must be treated skeptically.
[ afbeelding ]
An 1821 illustration of the Labyrinth at Gortyn
‘The fact that this idea prevails so strongly in the popular imagination seems more to do with our romantic yearning to believe in the stories of the past, coupled with the power of Evans’s personality and privileged position.’
A third contender for the site of the Labyrinth exists at Skotino on the Greek mainland.
Mr Howarth added: ‘If we look at the archaeological facts, it is extremely difficult to say that a Labyrinth ever existed … I think that each site has its claim to the mystery of the Labyrinth, but in the end there are questions that neither archaeology nor mythology can ever completely hope to answer.’
Read more: http://www.dailymail.co.u(...)h.html#ixzz0UDByIPMy
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
interessant artikelquote:Op zondag 18 oktober 2009 10:54 schreef zakjapannertje het volgende:
[..]
http://www.rnw.nl/nl/nede(...)achines-van-soldaten
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
'Oudste afbeelding horloge ontdekt'
LONDEN - Wetenschappers denken op een schilderij de oudste afbeelding van een horloge te hebben ontdekt.
Op het schilderij staat vermoedelijk Cosimo I de Medici, de graaf van Florence, met een gouden uurwerk in zijn hand. Het kunstwerk is vermoedelijk in 1560 gemaakt, meldde de BBC maandag.
Het museum van Wetenschap in Londen houdt een tentoonstelling over klokken en horloges. Daarom werd het portret van de graaf uit het depot gehaald en onderzocht. Het werk bleek circa 450 jaar oud en daarmee het oudste waar een horloge op staat. Wetenschappers van de Uffizi galerie in Florence moeten de bevindingen nog bevestigen.
De graaf van Florence was een liefhebber van kunst en wetenschap. Volgens de curator van het Londense museum is het dan ook niet vreemd dat hij trots heeft geposeerd met een horloge in zijn hand. De eerste horloges werden rond 1500 gebruikt in het zuiden van Duitsland en het succes verspreidde zich langzaam maar zeker over Europa en de rest van de wereld. (ANP)
LONDEN - Wetenschappers denken op een schilderij de oudste afbeelding van een horloge te hebben ontdekt.
Op het schilderij staat vermoedelijk Cosimo I de Medici, de graaf van Florence, met een gouden uurwerk in zijn hand. Het kunstwerk is vermoedelijk in 1560 gemaakt, meldde de BBC maandag.
Het museum van Wetenschap in Londen houdt een tentoonstelling over klokken en horloges. Daarom werd het portret van de graaf uit het depot gehaald en onderzocht. Het werk bleek circa 450 jaar oud en daarmee het oudste waar een horloge op staat. Wetenschappers van de Uffizi galerie in Florence moeten de bevindingen nog bevestigen.
De graaf van Florence was een liefhebber van kunst en wetenschap. Volgens de curator van het Londense museum is het dan ook niet vreemd dat hij trots heeft geposeerd met een horloge in zijn hand. De eerste horloges werden rond 1500 gebruikt in het zuiden van Duitsland en het succes verspreidde zich langzaam maar zeker over Europa en de rest van de wereld. (ANP)
De pessimist ziet het duister in de tunnel
De optimist ziet het licht aan het eind van de tunnel
De realist ziet de trein komen
De machinist ziet drie idioten in het spoor staan....
De optimist ziet het licht aan het eind van de tunnel
De realist ziet de trein komen
De machinist ziet drie idioten in het spoor staan....
21-10-2009
Laatste vlag 'Slag bij Trafalgar' geveild voor 425.000 euro
De enige overgebleven Britse vlag uit 1805 van de beroemde zeeslag bij Trafalgar tussen de Royal Navy en de Frans-Spaanse vloot van Napoleon is op een veiling verkocht voor maar liefst 384.000 pond of 424.912 euro. Het unicum ging onder de hamer precies op de dag dat de historische zeeslag 204 jaar geleden plaats vond.
De vlag, die meevoer op een van admiraal Nelsons oorlogsschepen tijdens de zeeslag nabij de Spaanse kust, werd aanvankelijk geschat op 15.000 pond, maar ging uiteindelijk de deur uit voor ruim twintig keer meer.
"Sprakeloos", was Charles Miller van het veilinghuis Charles Miller Ltd in Londen naar eigen zeggen toen hij de koopprijs zag opklimmen. "Dit toont aan dat het om een uniek en charismatisch stuk gaat van de grootste zeeslag ooit en van Nelsons grootste triomf 204 jaar geleden." Een anomieme telefonische bieder is nu eigenaar van de vlag. (dpa/dea)
(HLN)
Laatste vlag 'Slag bij Trafalgar' geveild voor 425.000 euro
De enige overgebleven Britse vlag uit 1805 van de beroemde zeeslag bij Trafalgar tussen de Royal Navy en de Frans-Spaanse vloot van Napoleon is op een veiling verkocht voor maar liefst 384.000 pond of 424.912 euro. Het unicum ging onder de hamer precies op de dag dat de historische zeeslag 204 jaar geleden plaats vond.
De vlag, die meevoer op een van admiraal Nelsons oorlogsschepen tijdens de zeeslag nabij de Spaanse kust, werd aanvankelijk geschat op 15.000 pond, maar ging uiteindelijk de deur uit voor ruim twintig keer meer.
"Sprakeloos", was Charles Miller van het veilinghuis Charles Miller Ltd in Londen naar eigen zeggen toen hij de koopprijs zag opklimmen. "Dit toont aan dat het om een uniek en charismatisch stuk gaat van de grootste zeeslag ooit en van Nelsons grootste triomf 204 jaar geleden." Een anomieme telefonische bieder is nu eigenaar van de vlag. (dpa/dea)
(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
20-10-2009
'Einstein grootste natuurkundige'
LEIDEN - Albert Einstein is woensdagavond in Museum Boerhaave in Leiden gekozen tot 'grootste natuurkundige aller tijden'.
© ANPDe verkiezing was georganiseerd door de Volkskrant, het maandblad NWT Natuurwetenschap & Techniek en het Nederlands Tijdschrift voor Natuurkunde.
De afgelopen maanden kon het publiek op een website al een stem uitbrengen. De vijf meest genoemden waren Richard Feynman, Christiaan Huygens, Albert Einstein, Isaac Newton en Galileo Galilei.
Op de bijeenkomst in het museum hielden vier natuurkundigen en een wetenschapshistoricus op luchtige wijze een pleidooi voor een van de genomineerden. Van de 200 aanwezigen kreeg Einstein (bekend om zijn relativiteitstheorieën) een derde van de stemmen.
© ANP
(nu.nl)
'Einstein grootste natuurkundige'
LEIDEN - Albert Einstein is woensdagavond in Museum Boerhaave in Leiden gekozen tot 'grootste natuurkundige aller tijden'.
© ANPDe verkiezing was georganiseerd door de Volkskrant, het maandblad NWT Natuurwetenschap & Techniek en het Nederlands Tijdschrift voor Natuurkunde.
De afgelopen maanden kon het publiek op een website al een stem uitbrengen. De vijf meest genoemden waren Richard Feynman, Christiaan Huygens, Albert Einstein, Isaac Newton en Galileo Galilei.
Op de bijeenkomst in het museum hielden vier natuurkundigen en een wetenschapshistoricus op luchtige wijze een pleidooi voor een van de genomineerden. Van de 200 aanwezigen kreeg Einstein (bekend om zijn relativiteitstheorieën) een derde van de stemmen.
© ANP
(nu.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
23-10-2009
Spaanse munt geveild voor 800.000 euro
In Barcelona heeft een vierhonderd jaar oude Spaanse gouden Centénmunt 800.000 euro opgebracht op een veiling. Het geldstuk werd in 1609 geslagen in Segovia ten noorden van Madrid. Het is het enige exemplaar in deze serie en geldt als een van de duurste munten in de wereld. Het voorwerp werd voor de beginprijs verkocht aan de eerste bieder, naar verluidt een zakenman uit Midden-Europa.
De munt behoorde tot een van de grootste privécollecties van gouden munten uit Spanje en Latijns-Amerika. De hele verzameling is tijdens verschillende veilingen onder de hamer gegaan. Bij de laatste veiling werd ook een Centén uit het jaar 1633 voor 500.000 euro verkocht. Daarvan zijn er wereldwijd vier, waarvan een zich bevindt zich in het Nationaal Archeologisch Museum in Madrid. (anp/sam)
(HLN)
Spaanse munt geveild voor 800.000 euro
In Barcelona heeft een vierhonderd jaar oude Spaanse gouden Centénmunt 800.000 euro opgebracht op een veiling. Het geldstuk werd in 1609 geslagen in Segovia ten noorden van Madrid. Het is het enige exemplaar in deze serie en geldt als een van de duurste munten in de wereld. Het voorwerp werd voor de beginprijs verkocht aan de eerste bieder, naar verluidt een zakenman uit Midden-Europa.
De munt behoorde tot een van de grootste privécollecties van gouden munten uit Spanje en Latijns-Amerika. De hele verzameling is tijdens verschillende veilingen onder de hamer gegaan. Bij de laatste veiling werd ook een Centén uit het jaar 1633 voor 500.000 euro verkocht. Daarvan zijn er wereldwijd vier, waarvan een zich bevindt zich in het Nationaal Archeologisch Museum in Madrid. (anp/sam)
(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
23-10-2009
Verzonken stad blijkt oudste ter wereld
AMSTERDAM – De oudste verzonken stad ter wereld ligt voor de zuidkust van het huidige Griekenland. Dat hebben Britse wetenschappers vastgesteld aan de hand van potscherven.
De resten van de stad met de naam Pavlopetri werden al in 1967 ontdekt op de bodem van de Middelandse zee.
Britse onderzoekers van het National Oceanography Centre en de universiteit van Nottingham hebben tussen de ruïnes nu potscherven gevonden die waarschijnlijk 5000 jaar oud zijn.
De vondst wijst er op dat de gezonken nederzetting werd gesticht rond het jaar 3000 voor Christus. Tot nu toe gingen wetenschappers ervan uit dat de stad ‘slechts’ 3500 jaar oud was.
Sonar
Tijdens het onderzoek in het onderwatergebied werden met behulp van een sonar ook resten van gebouwen, straten en graven ontdekt. Verder stuitten duikers op het fundament van een megaron, een groot gebouw dat voor ceremoniële doeleinden werd gebruikt.
Het formaat van de nederzetting suggereert volgens de wetenschappers dat het gaat om een havenstad. Tot nu toe werden steden van meer dan 5000 jaar oud alleen op het land ontdekt, ver verwijderd van de kust.
Transportpunt
“Je kunt op de zeebodem wel oudere ruïnes van hutten vinden, maar geen volledige steden met straten en huizen”, verklaart onderzoeker Nic Flemming in het Britse tijdschrift New Scientist.
“Dit was een belangrijk gebied voor de zeevaart, een transportpunt tussen het vaste land en Kreta, dat destijds een rijk landbouwdistrict was.”
Bronzen tijdperk
De wetenschappers zijn van plan om meer archeologisch onderzoek te doen in de ruïnes van Pavlopetri. Ze vermoeden dat organische materialen zoals voedsel en hout goed bewaard zijn gebleven omdat de nederzetting onder water staat.
“Als we deze plek helemaal hebben opgegraven, weten we waarschijnlijk veel meer over hoe het was om te leven in een stad in het Bronzen tijdperk”, aldus onderzoeker Jon Henderson.
© NU.nl/Dennis Rijnvis
(nu.nl)
Verzonken stad blijkt oudste ter wereld
AMSTERDAM – De oudste verzonken stad ter wereld ligt voor de zuidkust van het huidige Griekenland. Dat hebben Britse wetenschappers vastgesteld aan de hand van potscherven.
De resten van de stad met de naam Pavlopetri werden al in 1967 ontdekt op de bodem van de Middelandse zee.
Britse onderzoekers van het National Oceanography Centre en de universiteit van Nottingham hebben tussen de ruïnes nu potscherven gevonden die waarschijnlijk 5000 jaar oud zijn.
De vondst wijst er op dat de gezonken nederzetting werd gesticht rond het jaar 3000 voor Christus. Tot nu toe gingen wetenschappers ervan uit dat de stad ‘slechts’ 3500 jaar oud was.
Sonar
Tijdens het onderzoek in het onderwatergebied werden met behulp van een sonar ook resten van gebouwen, straten en graven ontdekt. Verder stuitten duikers op het fundament van een megaron, een groot gebouw dat voor ceremoniële doeleinden werd gebruikt.
Het formaat van de nederzetting suggereert volgens de wetenschappers dat het gaat om een havenstad. Tot nu toe werden steden van meer dan 5000 jaar oud alleen op het land ontdekt, ver verwijderd van de kust.
Transportpunt
“Je kunt op de zeebodem wel oudere ruïnes van hutten vinden, maar geen volledige steden met straten en huizen”, verklaart onderzoeker Nic Flemming in het Britse tijdschrift New Scientist.
“Dit was een belangrijk gebied voor de zeevaart, een transportpunt tussen het vaste land en Kreta, dat destijds een rijk landbouwdistrict was.”
Bronzen tijdperk
De wetenschappers zijn van plan om meer archeologisch onderzoek te doen in de ruïnes van Pavlopetri. Ze vermoeden dat organische materialen zoals voedsel en hout goed bewaard zijn gebleven omdat de nederzetting onder water staat.
“Als we deze plek helemaal hebben opgegraven, weten we waarschijnlijk veel meer over hoe het was om te leven in een stad in het Bronzen tijdperk”, aldus onderzoeker Jon Henderson.
© NU.nl/Dennis Rijnvis
(nu.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
http://weblogs.nos.nl/new(...)-over-premier-nehru/quote:India verbiedt erotiek in film over premier Nehru 25-10-2009 7:58
Opnieuw gaat een film over de vermeende verhouding tussen de eerste premier van India, Jawaharlal Nehru en Lady Mountbatten, de vrouw van de laatste onderkoning van het Brits-Indiase rijk niet door. De Indiase regering eist dat alle liefdesscènes uit de film worden geknipt en de verhaallijn wordt herschreven. India is bang voor onrust. De producer heeft de film afgeblazen en gezegd dat de veel te hoge productiekosten de film de das om hebben gedaan.
De film is gebaseerd op het boek ‘Indian Summer, the secret history of the End of An Empire’ van Alex von Tunzelmann. Een boek dat de meest gevoelige periode van India beschrijft; de opdeling van het Brits-Indiase rijk en de slachtpartij van moslims en hindoes die daarop volgde. De massamoorden zijn nog steeds de zwartste bladzijde in de geschiedenis van India en Pakistan.
Zowel Nehru als de moslimleider Jinnah krijgen nog steeds de schuld van de Partition. Beide kemphanen wilden premier worden van het onafhankelijke India. Toen geen van de twee water bij de wijn wilde doen, werd gekozen voor een India voor de hindoes en een Islamitisch Pakistan.
Tussen de politieke ruzies van Jinnah en Nehru, onder toeziend oog van de laatste onderkoning Mountbatten, die zich zo snel mogelijk van deze ruzies wilde afmaken, bloeide de relatie van Nehru met Edwina Mountbatten op.
De extremistische Hindoes in India, de Shiv Shena, hebben Edwina verweten dat ze tussen de lakens de opdeling van het Brits-Indiase rijk zou hebben geregeld. Deze Hindoes waren niet voor opdeling maar voor behoud van heel India.
Maar hadden de twee werkelijk een sexuele relatie? Het huwelijk tussen de Mountbattens bestond al jaren alleen nog maar op papier. Ze sliepen apart. Edwina hield er tal van vriendjes op na.
Het boek maakt de liefdesrelaties niet hard. Behalve de romantische brieven die Nehru en Edwina iedere dag aan elkaar schreven. Toen Nehru eenmaal premier was, bezocht Edwina hem jaarlijks. Nehru was al jarenlang weduwnaar. Edwina was zijn steun en toeverlaat. Toen ze stierf, met zijn brieven in haar handen, wilde hij aftreden. Na haar dood werd Nehru nooit meer de oude. Hij takelde lichamelijk snel af. Zijn aanstekelijke lach schalde niet meer door zijn ambtswoning in Delhi.
In de film, waarin Hugh Grant en Cate Blanchett samen Nehru en Edwina spelen, hebben ze wel sex, ze delen het bed en zoenen naar hartenlust.
De Indiase regering wilde niet dat het een liefdesverhaal werd, bang voor politieke onrust. Eerdere toneelstukken of films over het liefdeskoppel werden op basis van dit argument afgeblazen.
Buitenlandse films mogen alleen in India worden opgenomen als het script vooraf door de Indiase regering is goedgekeurd. Met als argument dat niets in de film de Indiërs of het land kan schaden.
De Indiase samenleving is nog steeds erg behoudend. In Bollywood films zie je tegenwoordig soms een scene waarin de geliefden elkaar kussen. Bij de eerste filmkus, twee jaar geleden, kreeg het koppel meteen een rechtszaak aan zijn broek.
De regering wil de machtige Nehru-Gandhi dynastie, die sinds de onafhankelijkheid bijna onafgebroken aan de macht is, ook niet schaden. Wat moet het volk wel niet denken van een premier die er een relatie op nahield met een getrouwde vrouw. Nehru’s Congres Party won dit voorjaar opnieuw de verkiezingen. Aan het hoofd van de politieke familie staat Sonia Gandhi, de weduwe van Nehru’s kleinzoon.
De film zou ook wel eens de Britse Koninklijke familie kunnen kwetsen. Lord Mountbatten, die in 1979 werd vermoord door de IRA, was de oom de Duke of Edinburgh.
25-10-2009
Homo Sapiens sliep met Neanderthaler
Dat de mens een tijd lang zij aan zij leefde met de al lang uitgestorven Neanderthalers is bekend. Maar dat de contacten tussen homo sapiens en die ander tak ook een fysiek aspect hadden - dat 'wij' en 'zij' seks hadden met elkaar - is een nieuwe ontdekking.
Genoom
Een van 's werelds prominentste genetici, professor Svante Paabo, publiceert namelijk binnenkort zijn analyse van het Neanderthaler-genoom, dat hij opstelde op basis van DNA afkomstig van fossielen. Paabo, verbonden aan het Max Planck Instituut voor Evolutionaire Antropologie in Leipzig, wil die gegevens vergelijken met het genoom van de hedendaagse mens en van de chimpansee om langs die weg de voorgeschiedenis van alle drie de soorten vast te leggen.
Uitgestorven
De hedendaagse mens kwam 40.000 jaar geleden vanuit Afrika naar Europa, waar de Neanderthalers toen al rondliepen. De twee soorten leefden geruime tijd naast elkaar tot de Neanderthalers tussen 10.000 en 12.000 voor Christus uitstierven - om redenen waarover nog altijd wordt gespeculeerd.
Seks
Paabo zegt nu er zeker van te zijn dat beide soorten geslachtsgemeenschap hebben gehad, al kan hij daar niet bij zeggen of dat 'productief' is geweest. Wat Paabo vooral interesseert, "is of we toen kinderen kregen en of die hebben bijgedragen tot onze huidige variëteiten. Dat we seks hadden, staat voor mij buiten kijf, nu moet worden nagegaan of daar een nageslacht uit voorkwam dat een bijdrage leverde aan de huidige mens. Door het nieuwe Neanderthalergenoom kunnen we die vraag gaan beantwoorden". (belga/gb)
(HLN)
Homo Sapiens sliep met Neanderthaler
Dat de mens een tijd lang zij aan zij leefde met de al lang uitgestorven Neanderthalers is bekend. Maar dat de contacten tussen homo sapiens en die ander tak ook een fysiek aspect hadden - dat 'wij' en 'zij' seks hadden met elkaar - is een nieuwe ontdekking.
Genoom
Een van 's werelds prominentste genetici, professor Svante Paabo, publiceert namelijk binnenkort zijn analyse van het Neanderthaler-genoom, dat hij opstelde op basis van DNA afkomstig van fossielen. Paabo, verbonden aan het Max Planck Instituut voor Evolutionaire Antropologie in Leipzig, wil die gegevens vergelijken met het genoom van de hedendaagse mens en van de chimpansee om langs die weg de voorgeschiedenis van alle drie de soorten vast te leggen.
Uitgestorven
De hedendaagse mens kwam 40.000 jaar geleden vanuit Afrika naar Europa, waar de Neanderthalers toen al rondliepen. De twee soorten leefden geruime tijd naast elkaar tot de Neanderthalers tussen 10.000 en 12.000 voor Christus uitstierven - om redenen waarover nog altijd wordt gespeculeerd.
Seks
Paabo zegt nu er zeker van te zijn dat beide soorten geslachtsgemeenschap hebben gehad, al kan hij daar niet bij zeggen of dat 'productief' is geweest. Wat Paabo vooral interesseert, "is of we toen kinderen kregen en of die hebben bijgedragen tot onze huidige variëteiten. Dat we seks hadden, staat voor mij buiten kijf, nu moet worden nagegaan of daar een nageslacht uit voorkwam dat een bijdrage leverde aan de huidige mens. Door het nieuwe Neanderthalergenoom kunnen we die vraag gaan beantwoorden". (belga/gb)
(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
26-10-2009
Nederlanders eerder op Antarctica
Willem van der Does was niet de eerste Nederlander op de Zuidpool. Uit historisch onderzoek van de Vlaming Jozef Verlinden blijkt dat een drietal heren ruim 20 jaar vóór Van der Does voet zetten op de blanke aarde.
In een artikel van wetenschapsblad EOS vertelt Verlinden over zijn speurwerk naar het verhaal achter deze pioniers. Na een intensieve zoektocht in diverse archieven en boekwerken komt hij drie relatief onbekende namen op het spoor die eerder dan Willem van der Does Antarctica bezoeken. Het gaat om Cornelis Snijders, Pieter de Bruyne en Joseph van Waterschoot van der Gracht.
Eén van de namen gevonden door Verlinden komt maar een enkele keer voor: Cornelis Snijders. Hij reist in 1903-1904 mee met de Schotse National Antarctic Expedition. In de archieven staat Cornelius vermeld met de functie ‘AB’ (Able Seaman), oftewel ‘volmatroos’. In het boek ‘The Voyage of the Scotia’ schrijft de scheepsdokter en geoloog van de expeditie John Harvey-Pirie dat Cornelius – hier ‘Dutch Harry’ genoemd – de matroos is die de zeemansliederen vocaal stuurt. Het zingen van zeemansliederen is een manier om de moed erin te houden tijdens het zware werk aan boord. Veel meer informatie geeft John Harvey-Pirie niet over Cornelius. Uit de gemeentearchieven van Amsterdam weten we wel dat Cornelius niet lang na zijn terugkeer uit Antarctica, op 29 november 1905 trouwt met Finette Frederika Arends. Hij overlijdt op 1 oktober 1915 in Amsterdam aan een onbekende oorzaak.
De documenten waarin Pieter de Bruijne wordt genoemd lijken het succesverhaal van een magnaat te vertellen. Pieter vertrekt in 1890 naar Chili. De regering heeft daar gunstige financiële voordelen ingesteld om Chili aantrekkelijker te maken voor Europese emigranten. Pieter vestigt zich in Punta Arenas. Door de jaren heen bouwt hij daar een imperium op rondom veehouderij, scheepvaart, en mijnindustrie. In 1904 krijgt hij ook interesse voor de walvisvaart. Hij richt een bedrijf op, verzamelt een vloot en vestigt een walvisstation op de Zuid-Shetlandeilanden. De walvismaatschappij van Pieter de Bruijne is de eerste die de Chileense vlag plant op Antarctische bodem. Alhoewel dat dus gebeurt met Nederlandse handen.
Antarctica. Koud, en nat. Voelen Nederlanders zich er daarom thuis? © Flickr / Rita Willaert
.Joseph van Waterschoot van der Gracht zet uit wetenschappelijke interesse voet op Antarctische bodem. Hij is geoloog, fotograaf en landschapsschilder. Hij bezoekt tijdens de zomer van 1911-1912 Deception Eiland (waar Pieter de Bruijne zijn walvisstation bouwde) en trekt vijf maanden met de walvisvaarders mee. Gedreven door zijn nieuwsgierigheid en fascinatie voor Antarctica neemt hij in de volgende zomer (1911-1914) deel aan de eerste Australische expeditie. Deze expeditie onderzoekt de kust van Antarctica ten zuiden van Australië. De tocht heeft helaas te kampen met bijzonder slecht weer. Misschien zijn deze barre omstandigheden de reden dat Joseph na deze expeditie niet meer naar Antarctica terug keert.
De vondst van de drie nieuwe namen is bijzonder. Het betekent dat de Nederlandse geschiedenis op Antarctica herzien moet worden. De uitgebreide resultaten van het onderzoek van Jozef Verlinden zijn gebundeld in het boek ‘Naar Antartica’.
(Kennislink)
Nederlanders eerder op Antarctica
Willem van der Does was niet de eerste Nederlander op de Zuidpool. Uit historisch onderzoek van de Vlaming Jozef Verlinden blijkt dat een drietal heren ruim 20 jaar vóór Van der Does voet zetten op de blanke aarde.
In een artikel van wetenschapsblad EOS vertelt Verlinden over zijn speurwerk naar het verhaal achter deze pioniers. Na een intensieve zoektocht in diverse archieven en boekwerken komt hij drie relatief onbekende namen op het spoor die eerder dan Willem van der Does Antarctica bezoeken. Het gaat om Cornelis Snijders, Pieter de Bruyne en Joseph van Waterschoot van der Gracht.
Eén van de namen gevonden door Verlinden komt maar een enkele keer voor: Cornelis Snijders. Hij reist in 1903-1904 mee met de Schotse National Antarctic Expedition. In de archieven staat Cornelius vermeld met de functie ‘AB’ (Able Seaman), oftewel ‘volmatroos’. In het boek ‘The Voyage of the Scotia’ schrijft de scheepsdokter en geoloog van de expeditie John Harvey-Pirie dat Cornelius – hier ‘Dutch Harry’ genoemd – de matroos is die de zeemansliederen vocaal stuurt. Het zingen van zeemansliederen is een manier om de moed erin te houden tijdens het zware werk aan boord. Veel meer informatie geeft John Harvey-Pirie niet over Cornelius. Uit de gemeentearchieven van Amsterdam weten we wel dat Cornelius niet lang na zijn terugkeer uit Antarctica, op 29 november 1905 trouwt met Finette Frederika Arends. Hij overlijdt op 1 oktober 1915 in Amsterdam aan een onbekende oorzaak.
De documenten waarin Pieter de Bruijne wordt genoemd lijken het succesverhaal van een magnaat te vertellen. Pieter vertrekt in 1890 naar Chili. De regering heeft daar gunstige financiële voordelen ingesteld om Chili aantrekkelijker te maken voor Europese emigranten. Pieter vestigt zich in Punta Arenas. Door de jaren heen bouwt hij daar een imperium op rondom veehouderij, scheepvaart, en mijnindustrie. In 1904 krijgt hij ook interesse voor de walvisvaart. Hij richt een bedrijf op, verzamelt een vloot en vestigt een walvisstation op de Zuid-Shetlandeilanden. De walvismaatschappij van Pieter de Bruijne is de eerste die de Chileense vlag plant op Antarctische bodem. Alhoewel dat dus gebeurt met Nederlandse handen.
Antarctica. Koud, en nat. Voelen Nederlanders zich er daarom thuis? © Flickr / Rita Willaert
.Joseph van Waterschoot van der Gracht zet uit wetenschappelijke interesse voet op Antarctische bodem. Hij is geoloog, fotograaf en landschapsschilder. Hij bezoekt tijdens de zomer van 1911-1912 Deception Eiland (waar Pieter de Bruijne zijn walvisstation bouwde) en trekt vijf maanden met de walvisvaarders mee. Gedreven door zijn nieuwsgierigheid en fascinatie voor Antarctica neemt hij in de volgende zomer (1911-1914) deel aan de eerste Australische expeditie. Deze expeditie onderzoekt de kust van Antarctica ten zuiden van Australië. De tocht heeft helaas te kampen met bijzonder slecht weer. Misschien zijn deze barre omstandigheden de reden dat Joseph na deze expeditie niet meer naar Antarctica terug keert.
De vondst van de drie nieuwe namen is bijzonder. Het betekent dat de Nederlandse geschiedenis op Antarctica herzien moet worden. De uitgebreide resultaten van het onderzoek van Jozef Verlinden zijn gebundeld in het boek ‘Naar Antartica’.
(Kennislink)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
27-10-2009
Schedel woest zeemonster gevonden
AMSTERDAM - Voor de zuidkust van Engeland is de gefossiliseerde schedel van een reusachtig zeemonster gevonden. Dat heeft paleontoloog David Martill dinsdag bekendgemaakt.
© NU.nl/Els Bax De schedel is van een pliosaurus, een woest roofdier dat 150 miljoen jaar geleden in de oceanen rondzwom.
De schedel werd in Dorset gevonden door een verzamelaar en is 2,4 meter lang. Het dier zou in totaal zestien meter hebben geteld.
Volgens Martill hadden pliosaurussen een korte nek en enorme, krokodilachtige koppen met krachtige kaken en een serie vlijmscherpe tanden. De monsters bewogen zich voort met peddelachtige ledematen.
De schedel wordt tentoongesteld in een museum in Dorset.
© Novum
(nu.nl)
Schedel woest zeemonster gevonden
AMSTERDAM - Voor de zuidkust van Engeland is de gefossiliseerde schedel van een reusachtig zeemonster gevonden. Dat heeft paleontoloog David Martill dinsdag bekendgemaakt.
© NU.nl/Els Bax De schedel is van een pliosaurus, een woest roofdier dat 150 miljoen jaar geleden in de oceanen rondzwom.
De schedel werd in Dorset gevonden door een verzamelaar en is 2,4 meter lang. Het dier zou in totaal zestien meter hebben geteld.
Volgens Martill hadden pliosaurussen een korte nek en enorme, krokodilachtige koppen met krachtige kaken en een serie vlijmscherpe tanden. De monsters bewogen zich voort met peddelachtige ledematen.
De schedel wordt tentoongesteld in een museum in Dorset.
© Novum
(nu.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
http://www.rnw.nl/nl/nederlands/article/nsb-was-radicaalquote:NSB was idealistischer dan LPF of Wilders
Gepubliceerd : 28 oktober 2009 - 1:06 pm | door Eelco Walraven
De NSB heeft altijd een radicale koers gevaren. Dat blijkt uit het boek 'De NSB' van Edwin Klijn en Robin te Slaa. In dat boek kijken zij naar de beginperiode van de Nationaal Socialistische Beweging en concluderen dat de partij veel meer was dan een anti-beweging. "De NSB was eigenlijk idealistischer dan de LPF of Geert Wilders," aldus Klijn.
"De partij had echt een idee over een utopische toekomstige maatschappij en dat heb ik bij Wilders nog nooit gehoord. Ze waren bovendien op zoek naar antwoorden, die weliswaar erg algemeen waren, maar het zegt wel heel veel." Te Slaa knikt en geeft een voorbeeld uit het partijprogramma van de NSB: "Een citaat als 'economie moet op een rationele manier voorzien in een redelijke behoefte' kan ook uit het programma van de SP komen."
De auteur wijst vervolgens op de crisis die de wereld vanaf 1929 in haar greep hield. "De NSB profileerde zich deels als een anti-kapitalistische beweging en die gedijen altijd beter wanneer de economische en sociale omstandigheden voor een groot deel van de bevolking minder goed zijn. Zij streefden naar een solidaire volksgemeenschap, klasse-overstijgend, coöperatief georganiseerd, waarin politieke verdeeldheid en ook de economische crisis tot het verleden behoorden."
Onderbelicht
Anton Mussert en Cees van Geelkerken stonden eind 1931 aan de wieg van de NSB, die pas een jaar later officieel werd opgericht. "Wij vinden dat de beginjaren in de literatuur erg onderbelicht zijn," vertelt Klijn. "Terwijl dat een erg interessante periode is. De aantrekkingskracht van de oorlog ontbreekt, maar toch krijgt de NSB er eind 1933 elke week duizend leden bij. Het kan dan nog alle kanten opgaan en dat voel je ook in die partij."
Uit het boek blijkt wel dat de partij al vanaf het eerste begin radicaal is. Klijn: "Er is altijd gezegd dat het in het begin een gematigde club was van burgers die neigden naar het fascisme. Uit ons onderzoek blijkt dat de omslag naar de meer racistische vorm van nationaal-socialisme eerder was dan altijd werd aangenomen. Het omslagpunt lag in 1934 en niet in '36 zoals tot nu toe werd gesteld."
Hitler
"De NSB heeft een deel van haar succes te danken aan de opkomst van Adolf Hitler," vervolgt Te Slaa. "Dat is ook niet vreemd, want zijn ideeën werden in Nederland niet direct door iedereen afgekeurd. Neem een anti-revolutionair blad als 'De Standaard', dat spreekt in het begin nog haar waardering uit over hoe Hitler het communistische gevaar aanpakt.
Later slaat dat positieve effect om, dan wordt de NSB door de kerken en politieke partijen afgerekend op alles wat er in Duitslad gebeurd. Dat is ook niet zo gek, want ze verklaren zich steeds solidair met wat de nazi's daar doen."
Vervolg
Het boek van Klijn en Te Slaa is het eerst deel in een serie van drie, zo meldt uitgeverij Boom. "Zij hebben zich voorgenomen om de hele geschiedenis van de NSB te ontsluiten," bevestigt Klijn. "Maar ik weet niet of wij dat gaan doen. Feit is wel dat je wanneer je in de archieven duikt je ook voor de periode 1936-1940 op allerlei feiten stuit, die tot een herziening van het bestaande beeld kunnen leiden."
Te Slaa: "Voor mij blijft vooral de eerste periode interessant, omdat je dan in een situatie zit waarin de partij zich nog kan vormen. De rol van collaborerende partij in de oorlog is vrij goed beschreven. De jaren daarvoor zijn altijd bekeken vanuit het perspectief van 'nu komt de oorlog'. Eigenlijk zou je periode '36-'40 los daarvan moeten beschouwen, zoals wij nu met de beginperiode hebben gedaan, daar zit wel weer een heel boeiend boek in."
28-10-2009
9.000 jaar oude pijlpunt ontdekt bij werken in Averbode
Bij natuurherstelwerken in Averbode Bos & Heide heeft een archeoloog van de Vlaamse Landmaatschappij (VLM), dat de werken van nabij opvolgt, een zowat 9.000 jaar oude pijlpunt ontdekt uit het middensteentijdperk. De vondst bewijst volgens de VLM dat de prehistorische mens toen al in dat stukje natuur jaagde. Er was daar wild aanwezig, onder meer dankzij de aanwezigheid van de intussen verdwenen vennetjes die voor drinkwater zorgden.
Verfijnde techniek
"Uit een analyse van de vondst blijkt dat de mens op dat moment reeds de verfijnde techniek beheerste van het vervaardigen van pijlpunten uit silex. De exotische oranjebruine silexsoort, die daarbij gebruikt werd, wijst op het bestaan van internationale contacten, mogelijk met Frankrijk", aldus de Vlaamse Landmaatschappij. (belga/eb)
(HLN)
9.000 jaar oude pijlpunt ontdekt bij werken in Averbode
Bij natuurherstelwerken in Averbode Bos & Heide heeft een archeoloog van de Vlaamse Landmaatschappij (VLM), dat de werken van nabij opvolgt, een zowat 9.000 jaar oude pijlpunt ontdekt uit het middensteentijdperk. De vondst bewijst volgens de VLM dat de prehistorische mens toen al in dat stukje natuur jaagde. Er was daar wild aanwezig, onder meer dankzij de aanwezigheid van de intussen verdwenen vennetjes die voor drinkwater zorgden.
Verfijnde techniek
"Uit een analyse van de vondst blijkt dat de mens op dat moment reeds de verfijnde techniek beheerste van het vervaardigen van pijlpunten uit silex. De exotische oranjebruine silexsoort, die daarbij gebruikt werd, wijst op het bestaan van internationale contacten, mogelijk met Frankrijk", aldus de Vlaamse Landmaatschappij. (belga/eb)
(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
28-10-2009
Prehistorische 'eenhoornvlieg' met vijf ogen ontdekt
AMSTERDAM – Amerikaanse wetenschappers hebben in de jungle van Myanmar een 100 miljoen jaar oud fossiel ontdekt van een prehistorische vlieg met vijf ogen en een hoorn op zijn kop.
De onderzoekers van Oregon State University stuitten op het bizarre insect in een mijn in de Hukawng-vallei in Myanmar.
Het lichaam van de vlieg bleek perfect bewaard te zijn gebleven in barnsteen, het versteende hars van naaldbomen. Het dier is vermoedelijk 97 tot 110 miljoen jaar oud.
Vooral het uiterlijk van het insect is opmerkelijk. De vlieg heeft een vreemde hoorn op kop, waarop – naast zijn gewone ogen - nog drie extra ogen zitten.
Beschermingsmechanisme
Details over de vondst van het fossiel zijn gepubliceerd in het wetenschappelijk tijdschrift Cretaceous Research.
De hoorn met de ogen kan volgens de onderzoekers worden beschouwd als een evolutionair beschermingsmechanisme, waarmee het dier zijn vijanden vanuit alle hoeken kon zien aankomen.
Het uiterlijk van de vlieg heeft echter geen vervolg gekregen in de evolutie.
“Er is nog nooit een ander insect ontdekt met een hoorn zoals deze”, zo verklaart hoofdonderzoeker George Poinar op Discovery News. “En er is al helemaal nooit een dier ontdekt met een hoorn waarop ogen zitten.”
Kleine kaken
Naast de hoorn met ogen vertoont het lichaam van de ‘eenhoornvlieg’ nog meer vreemde kenmerken. Zijn poten zijn bijvoorbeeld buitengewoon lang, maar zijn kaken zijn extreem klein.
De wetenschappers vermoeden dat het insect de poten gebruikte om over grote bloemen te klauteren. Met zijn kaken zou de vlieg minuscule stukjes voedsel hebben gekauwd.
Halloween
“Het was waarschijnlijk een klein, tam diertje dat zich voedde met stuifmeel en nectar”, zo verklaart Poinar.
"Eigenlijk was alleen zijn uiterlijk bizar. Een van de onderzoekers noemde het een monster. Ik zit er zelf aan te denken om een masker voor Halloween te maken dat is geïnspireerd op deze vlieg”, aldus de onderzoeker.
© NU.nl/Dennis Rijnvis
(nu.nl)
Prehistorische 'eenhoornvlieg' met vijf ogen ontdekt
AMSTERDAM – Amerikaanse wetenschappers hebben in de jungle van Myanmar een 100 miljoen jaar oud fossiel ontdekt van een prehistorische vlieg met vijf ogen en een hoorn op zijn kop.
De onderzoekers van Oregon State University stuitten op het bizarre insect in een mijn in de Hukawng-vallei in Myanmar.
Het lichaam van de vlieg bleek perfect bewaard te zijn gebleven in barnsteen, het versteende hars van naaldbomen. Het dier is vermoedelijk 97 tot 110 miljoen jaar oud.
Vooral het uiterlijk van het insect is opmerkelijk. De vlieg heeft een vreemde hoorn op kop, waarop – naast zijn gewone ogen - nog drie extra ogen zitten.
Beschermingsmechanisme
Details over de vondst van het fossiel zijn gepubliceerd in het wetenschappelijk tijdschrift Cretaceous Research.
De hoorn met de ogen kan volgens de onderzoekers worden beschouwd als een evolutionair beschermingsmechanisme, waarmee het dier zijn vijanden vanuit alle hoeken kon zien aankomen.
Het uiterlijk van de vlieg heeft echter geen vervolg gekregen in de evolutie.
“Er is nog nooit een ander insect ontdekt met een hoorn zoals deze”, zo verklaart hoofdonderzoeker George Poinar op Discovery News. “En er is al helemaal nooit een dier ontdekt met een hoorn waarop ogen zitten.”
Kleine kaken
Naast de hoorn met ogen vertoont het lichaam van de ‘eenhoornvlieg’ nog meer vreemde kenmerken. Zijn poten zijn bijvoorbeeld buitengewoon lang, maar zijn kaken zijn extreem klein.
De wetenschappers vermoeden dat het insect de poten gebruikte om over grote bloemen te klauteren. Met zijn kaken zou de vlieg minuscule stukjes voedsel hebben gekauwd.
Halloween
“Het was waarschijnlijk een klein, tam diertje dat zich voedde met stuifmeel en nectar”, zo verklaart Poinar.
"Eigenlijk was alleen zijn uiterlijk bizar. Een van de onderzoekers noemde het een monster. Ik zit er zelf aan te denken om een masker voor Halloween te maken dat is geïnspireerd op deze vlieg”, aldus de onderzoeker.
© NU.nl/Dennis Rijnvis
(nu.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
28-10-2009
Toch geen meteorietinslag?
Heronderzoek zet grote vraagtekens bij inslagtheorie voor 12.900 jaar geleden
Dood en verderf trad op zo’n 12.900 jaar geleden in Noord-Amerika. Mammoeten stierven uit en de Clovis cultuur vond haar ondergang. Klimaatverandering door de inslag van een hemellichaam werd tot voor kort gezien als grote oorzaak. Heronderzoek brengt deze theorie echter aan het wankelen. Punt van twijfel zijn
microscopische deeltjes.
Wie kent niet de films Armageddon (1998) en Deep Impact (1998) waarin de aarde bedreigd wordt door een aanstormend hemellichaam. Ook vandaag de dag kennen we zo af en toe nog kleine inslagen. In het verleden was het niet anders: diverse kraters zijn er getuige van. Volgens eerder onderzoek sloegen er een of meerdere hemellichamen in zo’n 12.900 jaar geleden in Noord-Amerika. Hernieuwd onderzoek veegt de bewijzen van dit onderzoek deels van tafel: er was waarschijnlijk geen inslag. Surovell en collega’s meldden dit in PNAS.
Jonge Dryas
De periode waarin dit alles plaats vond, was het begin van het Jonge Dryas, een periode aan het einde van de laatste ijstijd. In het begin van deze periode ging de Clovis cultuur teloor. Dit was een cultuur van jagende mensen die het waarschijnlijk voorzien hadden op groot wild zoals mammoeten. Ook de wolharige mammoeten zelf, mastodont en de sabeltandtijger legden het loodje. Daarnaast daalde de temperatuur scherp. Genoeg ellende dus in deze periode.
Het verloop van de temperatuur op aarde op basis van een ijskern genomen op Groenland.
.In 2007 kwamen onderzoekers met een theorie die eigenlijk alles verklaarde. Een hemellichaam (een komeet of een asteroïde) kwam in Noord-Amerika terecht waardoor de plaatselijke ijskap gedeeltelijk smolt. Bovendien daalde ook de temperatuur en stierven vele grote beesten uit. Dit naar aanleiding van onderzoek aan microscopische deeltjes zoals kleine diamantjes en concentraties van het element iridium. Dit element komt in hoge concentraties voor in hemellichamen, maar veel minder in de aardkorst en –mantel. In 2009 kwam er nog meer aanwijzingen van een eilandje bij Los Angelos. Helaas is er (nog) geen inslagkrater gevonden van deze ouderdom.
Heronderzoek
Als de meteoriettheorie klopt, moeten dezelfde resultaten uit een heronderzoek rollen. Dat dachten ook onderzoekers Surovell en collega’s. Niets bleek minder waar te zijn. De onderzoekers onderzochten twee van de locaties die ook al in 2007 waren onderzocht. Bovendien werden er nog eens vijf andere sites aan toegevoegd, alle in Noord-Amerika. De onderzoekers vonden op één uitzondering na geen verhoogde concentratie van microsferulen (kleine glasbolletjes) en magnetische mineralen, terwijl dit juist een aanwijzing is voor een inslag. Dit lijkt dus compleet tegengesteld van het onderzoek in 2007.
Drie voorbeelden van kleine glasbolletjes die niet komen uit de laag die het begin van het Jonge Dryas kenmerkt. De bolletjes zijn net iets kleiner dan 50 micrometer. © Surovell et al., 2009 in PNAS
Is dit dan einde verhaal voor het de inslagtheorie? Nee, niet helemaal. Surovell en collega’s deden geen onderzoek naar andere kenmerken die eerdere onderzoeken wel meenamen. Voorbeelden zijn piepkleine diamantjes, koolstofbolletjes, iridiumconcentraties en helium. Pas als ook verder onderzoek aantoont dat deze toch veel minder voorkomen dan werd gesteld in 2007 kan de inslagtheorie verworpen worden. Meer werk aan de winkel voor wetenschappers dus, want wetenschap is nooit af.
De betreffende grens waar het allemaal om draait: het begin van het Jonge Dryas. Hier gekenmerkt door een klein zwart laagje. © Philippe Claeys
.Referenties:
Surovell et al., 2009. An independent evaluation of the Younger Dryas extraterrestrial impact hypothesis. PNAS online publikatie.
Firestone et al., 2007. Evidence for an extraterrestrial impact 12,900 years ago that contributed to the megafaunal extinctions and the Younger Dryas cooling. Proceedings of the National Academy of Sciences USA104:16016-16021.
Kennett et al., 2009. Shock-synthesized hexagonal diamonds in Younger Dryas boundary sediments. PNAS online publikatie.
(Kennislink)
Toch geen meteorietinslag?
Heronderzoek zet grote vraagtekens bij inslagtheorie voor 12.900 jaar geleden
Dood en verderf trad op zo’n 12.900 jaar geleden in Noord-Amerika. Mammoeten stierven uit en de Clovis cultuur vond haar ondergang. Klimaatverandering door de inslag van een hemellichaam werd tot voor kort gezien als grote oorzaak. Heronderzoek brengt deze theorie echter aan het wankelen. Punt van twijfel zijn
microscopische deeltjes.
Wie kent niet de films Armageddon (1998) en Deep Impact (1998) waarin de aarde bedreigd wordt door een aanstormend hemellichaam. Ook vandaag de dag kennen we zo af en toe nog kleine inslagen. In het verleden was het niet anders: diverse kraters zijn er getuige van. Volgens eerder onderzoek sloegen er een of meerdere hemellichamen in zo’n 12.900 jaar geleden in Noord-Amerika. Hernieuwd onderzoek veegt de bewijzen van dit onderzoek deels van tafel: er was waarschijnlijk geen inslag. Surovell en collega’s meldden dit in PNAS.
Jonge Dryas
De periode waarin dit alles plaats vond, was het begin van het Jonge Dryas, een periode aan het einde van de laatste ijstijd. In het begin van deze periode ging de Clovis cultuur teloor. Dit was een cultuur van jagende mensen die het waarschijnlijk voorzien hadden op groot wild zoals mammoeten. Ook de wolharige mammoeten zelf, mastodont en de sabeltandtijger legden het loodje. Daarnaast daalde de temperatuur scherp. Genoeg ellende dus in deze periode.
Het verloop van de temperatuur op aarde op basis van een ijskern genomen op Groenland.
.In 2007 kwamen onderzoekers met een theorie die eigenlijk alles verklaarde. Een hemellichaam (een komeet of een asteroïde) kwam in Noord-Amerika terecht waardoor de plaatselijke ijskap gedeeltelijk smolt. Bovendien daalde ook de temperatuur en stierven vele grote beesten uit. Dit naar aanleiding van onderzoek aan microscopische deeltjes zoals kleine diamantjes en concentraties van het element iridium. Dit element komt in hoge concentraties voor in hemellichamen, maar veel minder in de aardkorst en –mantel. In 2009 kwam er nog meer aanwijzingen van een eilandje bij Los Angelos. Helaas is er (nog) geen inslagkrater gevonden van deze ouderdom.
Heronderzoek
Als de meteoriettheorie klopt, moeten dezelfde resultaten uit een heronderzoek rollen. Dat dachten ook onderzoekers Surovell en collega’s. Niets bleek minder waar te zijn. De onderzoekers onderzochten twee van de locaties die ook al in 2007 waren onderzocht. Bovendien werden er nog eens vijf andere sites aan toegevoegd, alle in Noord-Amerika. De onderzoekers vonden op één uitzondering na geen verhoogde concentratie van microsferulen (kleine glasbolletjes) en magnetische mineralen, terwijl dit juist een aanwijzing is voor een inslag. Dit lijkt dus compleet tegengesteld van het onderzoek in 2007.
Drie voorbeelden van kleine glasbolletjes die niet komen uit de laag die het begin van het Jonge Dryas kenmerkt. De bolletjes zijn net iets kleiner dan 50 micrometer. © Surovell et al., 2009 in PNAS
Is dit dan einde verhaal voor het de inslagtheorie? Nee, niet helemaal. Surovell en collega’s deden geen onderzoek naar andere kenmerken die eerdere onderzoeken wel meenamen. Voorbeelden zijn piepkleine diamantjes, koolstofbolletjes, iridiumconcentraties en helium. Pas als ook verder onderzoek aantoont dat deze toch veel minder voorkomen dan werd gesteld in 2007 kan de inslagtheorie verworpen worden. Meer werk aan de winkel voor wetenschappers dus, want wetenschap is nooit af.
De betreffende grens waar het allemaal om draait: het begin van het Jonge Dryas. Hier gekenmerkt door een klein zwart laagje. © Philippe Claeys
.Referenties:
Surovell et al., 2009. An independent evaluation of the Younger Dryas extraterrestrial impact hypothesis. PNAS online publikatie.
Firestone et al., 2007. Evidence for an extraterrestrial impact 12,900 years ago that contributed to the megafaunal extinctions and the Younger Dryas cooling. Proceedings of the National Academy of Sciences USA104:16016-16021.
Kennett et al., 2009. Shock-synthesized hexagonal diamonds in Younger Dryas boundary sediments. PNAS online publikatie.
(Kennislink)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
quote:Pijlpunt van 9.000 oud jaar gevonden in Averbode
In Averbode is een pijlpunt opgegraven van 9.000 jaar oud. Een archeoloog van de Vlaamse Landmaatschappij vond de pijlpunt tijdens werkzaamheden in het natuurgebied Bos & Heide. De pijlpunt stamt uit het middensteentijdperk, en bewijst dat de prehistorische mens toen al in dat stukje natuur jaagde. Er was daar toen wild aanwezig, onder meer dankzij de intussen verdwenen vennen die voor drinkwater zorgden.
Op zaterdag 15 augustus 2009 23:05 schreef eer-ik het volgende:
Ik vind je sig nogal denigrerend.
Ik vind je sig nogal denigrerend.
29-10-2009
Kerkhof uit jaar 1000 ontdekt onder Grote Markt Nijvel
Onder de Grote Markt van Nijvel, die momenteel wordt gerenoveerd, hebben archeologen een kerkhof uit het jaar 1000 aangetroffen. De archeologen vonden enkele bijzonder goed geconserveerde doodskisten, waarvan er één een blauw lijkgewaad bevat. Een andere kist was beschilderd. Volgens de specialisten gaat het om een archeologische vondst op internationaal niveau.
Houtspecialist Anne Dietrich heeft het over een nooit eerder geziene vondst, waarover op hoog niveau moet worden gepubliceerd. Ook voor de lokale geschiedenis is het kerkhof van belang, omdat het inzicht kan bieden in de manier waarop Nijvel is geëvolueerd van abdij tot stad. (belga/bdr)
(HLN)
Kerkhof uit jaar 1000 ontdekt onder Grote Markt Nijvel
Onder de Grote Markt van Nijvel, die momenteel wordt gerenoveerd, hebben archeologen een kerkhof uit het jaar 1000 aangetroffen. De archeologen vonden enkele bijzonder goed geconserveerde doodskisten, waarvan er één een blauw lijkgewaad bevat. Een andere kist was beschilderd. Volgens de specialisten gaat het om een archeologische vondst op internationaal niveau.
Houtspecialist Anne Dietrich heeft het over een nooit eerder geziene vondst, waarover op hoog niveau moet worden gepubliceerd. Ook voor de lokale geschiedenis is het kerkhof van belang, omdat het inzicht kan bieden in de manier waarop Nijvel is geëvolueerd van abdij tot stad. (belga/bdr)
(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
29-10-2009
Laatst levende adjudant van Hitler overleden
In het Duitse Celle is de laatste nog levende persoonlijke adjudant van Adolf Hitler overleden. Fritz Darges werd 96.
Darges werd geboren in 1913 en trad op 20-jarige leeftijd toe tot de SS. In 1936 werd hij de adjudant van Hitlers privésecretaris Herman Bormann. Een jaar later werd hij lid van de NSDAP. Hij sloot zich aan bij de Waffen-SS in 1939 en vocht onder meer in en tegen Frankrijk. Daarvoor werd hij onderscheiden met het IJzeren Kruis tweede klasse.
Luitenant-kolonel
Later werd Darges ook onderscheiden met het IJzeren Kruis eerste klasse voor zijn aandeel in de 'Operatie Barbarossa' (de Duitse aanval op de Sovjet-Unie). In maart 1943 werd hij dan adjudant van Hitler en in januari 1944 werd hij gepromoveerd tot luitenant-kolonel. Hij werd in juli van dat jaar wel weer ontslagen voor een akkefietje en werd naar het oostfront gestuurd.
Veel is er niet bekend van zijn leven na de Tweede Wereldoorlog. Alleen dat hij de laatste jaren in een rolstoel doorbracht en dat hij in 2000 nog meewerkte aan een reportage over de oorlog. (ka)
(HLN)
Laatst levende adjudant van Hitler overleden
In het Duitse Celle is de laatste nog levende persoonlijke adjudant van Adolf Hitler overleden. Fritz Darges werd 96.
Darges werd geboren in 1913 en trad op 20-jarige leeftijd toe tot de SS. In 1936 werd hij de adjudant van Hitlers privésecretaris Herman Bormann. Een jaar later werd hij lid van de NSDAP. Hij sloot zich aan bij de Waffen-SS in 1939 en vocht onder meer in en tegen Frankrijk. Daarvoor werd hij onderscheiden met het IJzeren Kruis tweede klasse.
Luitenant-kolonel
Later werd Darges ook onderscheiden met het IJzeren Kruis eerste klasse voor zijn aandeel in de 'Operatie Barbarossa' (de Duitse aanval op de Sovjet-Unie). In maart 1943 werd hij dan adjudant van Hitler en in januari 1944 werd hij gepromoveerd tot luitenant-kolonel. Hij werd in juli van dat jaar wel weer ontslagen voor een akkefietje en werd naar het oostfront gestuurd.
Veel is er niet bekend van zijn leven na de Tweede Wereldoorlog. Alleen dat hij de laatste jaren in een rolstoel doorbracht en dat hij in 2000 nog meewerkte aan een reportage over de oorlog. (ka)
(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
29-10-2009
‘Gy zyt vry! Gy zyt gelyk!’
Revolutie in Nederland
Na de Amerikaanse (1776) en Franse revolutie (1789) ontstond er in 1795 ook een Nederlandse revolutie. De Bataafse republiek die hieruit voortkwam streefde naar een democratischer en centraler bestuur. In tegenstelling tot wat vaak wordt beweerd, was zij geen aftreksel van het grote Franse of Amerikaanse voorbeeld. Opvallend is juist het eigenzinnige en radicale karakter van de Nederlandse politiek en wetgeving.
Nederland ten tijde van de Bataafse Republiek. © Wikimedia commons
In Nederland is de Bataafse revolutie een relatief onbekend hoofdstuk uit zijn geschiedenis. In 1987 verschenen talrijke bundels die aandacht schonken aan de tijd van de patriotten (1780-1787), maar de Bataafse tijd (1795-1810) werd nauwelijks herinnerd of gevierd. Waarom is dat? Zien Nederlandse historici de Bataafse revolutie als niet meer dan een ‘incident’, zoals de Groningse historicus Ernst Kossmann het ooit uitdrukte? Of zijn ze van mening dat die periode zo sterk door Frankrijk beïnvloed is dat bestudering ervan niet de moeite waard is?
Beide verklaringen zullen een rol hebben gespeeld. Hoe het ook zij, sinds Simon Schama’s Patriots and Liberators is er geen serieuze of vernieuwende synthese over de Bataafse tijd verschenen. Baanbrekende historici als Niek van Sas, Frans Grijzenhout, Willem Frijhoff, Wyger Velema, Martijn van der Burg en Joost Rosendaal hebben nieuwe bronnen aan het licht gebracht over de patriotten in ballingschap, over het republicanisme van die tijd, over bepaalde figuren en hun gedachtegoed en over het koninkrijk van Lodewijk Napoleon. Toch beweren politiek- en rechtshistorici nog steeds dat de Bataafse instellingen op die van Frankrijk geënt waren. De diverse Bataafse verklaringen van de rechten van de mens en de ontwerpen van constitutie geven echter een ander beeld. Als het gaat om de juridische en culturele instellingen, is het verschil tussen de zogenaamde moeder- en zusterrepubliek zelfs nog groter.
Rechten van de mens
De Bataafse-Franse troepen zijn in januari 1795 Nederland nog maar net binnengevallen of de provisorische vertegenwoordigers van Holland besluiten een Verklaring van de rechten van de mens op te stellen en openbaar te maken. Op 26 januari 1795 wordt het besluit hiertoe genomen. Op 29 januari is de Verklaring klaar en twee dagen later wordt zij door de Provinciale Staten van Holland aangenomen. In drie dagen hebben de Nederlanders dus een tekst vervaardigd die volgens de gematigde patriot Johan Hendrik Swildens als voorbeeld voor de nieuw op te stellen Franse verklaring van 1795 had kunnen dienen. De Amerikaanse staten hadden veelal twee à drie jaar nodig om hun Bill of Rights en hun grondwetten af te kondigen. In 1789 was het Frankrijk gelukt om in drie weken een eerste ‘Déclaration des droits de l’homme et du citoyen’ klaar te hebben.
De Amerikaanse staten hadden vaak twee a drie jaar nodig om hun Bill of Rights en hun grondwetten af te kondigen. In Nederland werd op 26 januari 1795 het besluit genomen een Verklaring van de rechten van de mens op te stellen en openbaar te maken. Op 29 januari is de Verklaring klaar en twee dagen later wordt zij door de Provinciale Staten van Holland aangenomen. © Constitutional Convention / Wikimedia commons
.De verklaring van de provincie Holland, die een model vormde voor de andere gewesten, lijkt wat de beginselen en volgorde betreft niet op die van Frankrijk en ook niet op die van Amerika. Na de provinciale verklaringen volgen nog vijf nationale ontwerpen. Zo worden tussen 1796 en 1798 het ontwerp-Hahn, het ontwerp-Floh en het ontwerp-De Mist aan de Nationale Vergadering gepresenteerd. Het laatste wordt na enkele correcties goedgekeurd en als ‘sociaal verdrag’ bij het ontwerp van de Constitutie van 1797 toegevoegd.
De hier afgebeelde Nationale Vergadering bestond uit 126 leden en vertegenwoordigde de Nederlandse bevolking als één geheel. In tegenstelling tot de Staten Generaal die uit vertegenwoordigers van de zeven onafhankelijke gewesten had bestaan. Dit betekende een centralisering van de politieke besluitvorming. Ook werd er een democratisering doorgevoerd: alle mannen van twintig jaar en ouder kregen kiesrecht. © R. Vinkeles en D. Vrijdag naar J.Bulthuis
Wanneer deze grondwet door het Nederlandse volk wordt verworpen, hebben de wetgevers een nieuwe grondwet en een nieuwe verklaring vervaardigd. Elke keer worden deze ontwerpen in de Nationale Vergadering serieus besproken, bekritiseerd en verbeterd.
Het feit dat Nederland in 1797 een wederzijdse verdrag wilde hebben in plaats van een eenzijdige verklaring van de wetgevers, komt voort uit het idee dat een verklaring niet bindend zou zijn, terwijl een verdrag dat wel is. In 1798 hebben de wetgevers gekozen voor ‘algemene beginselen en burgerlijke en staatkundige grondregels’, een benaming die ook weer volledig onbekend was in Frankrijk. De tekst is afgestemd op het nationale karakter en lijkt op geen ander model, aangezien het niet minder dan 72 artikelen telt die allemaal zijn toegesneden op de Nederlandse situatie, zoals blijkt uit de artikelen over wisselbanken of over handel in de koloniën.
Hetzelfde geldt voor de grondwet. De radicale patriotten, die een unitaire republiek wilden stichten, hebben zich in januari 1798 voor een deel laten leiden door het Nederlandse ontwerp van 1797 en voor een ander deel door hun eigen overtuigingen. Zo worden de verkiezingen zodanig georganiseerd, dat het volk directe invloed kan uitoefenen: het volk noemt zelf de verkiesbare kandidaten. De verkiezingen zijn indirect, maar als de uitslag onduidelijk is, wordt door het lot besloten. Een procedure die Rousseau had aanbevolen, maar bij de Franse wetgevers onbekend was.
Ondanks de pogingen van Charles Delacroix, de Franse ambassadeur in Den Haag, om bepaalde Franse instituties in te voeren, zoals de jury of de vrederechter, zijn deze in de Bataafse grondwet niet overgenomen. Dit laat opnieuw zien dat de grondwet van 1798 voor een groot deel Nederlands was. De enige veranderingen die op bevel van Frankrijk zijn ingevoerd, betreffen de rechtgevende macht, die zich niet met de wetgevende of uitvoerende macht mag bemoeien, en de politieke sociëteiten, die niet zomaar bij elkaar mogen komen. De Franse wetgever Daunou, die het Nederlandse ontwerp gecorrigeerd heeft, kon ook waardering opbrengen voor Nederlandse creaties: hij vond het Bataafse kiesstelsel beter dan het Franse en heeft die in de door hem in 1798 gestichte Romeinse Republiek ingevoerd. In het kort betekenen deze veranderingen dat de politiek minder populair moest worden en dat de uitvoerende macht moest kunnen functioneren zonder dat de rechters een struikelblok zouden vormen. Verder kon Nederland zijn eigen weg gaan zonder zich te veel aan te trekken van wat Parijs vond van haar nouveautés. Dat blijkt dus uit zijn eigenzinnige verdeling in kiesdistricten en uit het originele kiesstelsel.
Wetboeken voor de Bataafse natie
Het streven naar een eigen koers komt nog sterker naar voren in de discussie rondom de codificatie. De Nederlandse juristen die deel uitmaakten van de codificatiecommissie, konden een beroep doen op een inheemse traditie: die van Hugo de Groot. Deze jurist was de inspiratiebron van professor H.C. Cras, de voorzitter van de Commissie. De ontwerpen die tussen 1801 en 1804 gemaakt zijn, laten dan ook duidelijk zien dat men uit eigen bodem wilde putten.
De Nederlandse juristen die deel uitmaakten van de codificatiecommissie konden een beroep doen op een inheemse traditie: die van Hugo de Groot. Deze jurist was de inspiratiebron van professor H.C. Cras, de voorzitter van de Commissie. © Wikimedia commons
.Wat het burgerlijk wetboek betreft, meenden de commissieleden bijvoorbeeld dat de volwassenheid op 23 jaar werd bereikt. Voor die leeftijd zou een jongeman niet in staat zijn zelfstandig te handelen — in tegenstelling tot Frankrijk waar die grens op 21 gesteld was. Zouden de Fransen dan eerder volwassen worden? Of hanteerden de Nederlanders andere criteria?
Andere criteria dan de Fransen hadden de Nederlanders zeker wel als het ging om vrouwen en kinderen. Veel liberaler dan hun zuidelijke buren waren zij bijvoorbeeld ten opzichte van buitenechtelijke kinderen, die van moederskant mochten erven, want, zeiden zij, ‘een Nederlandse vrouw maakt geen bastaard’. En een enkeling onder de juristen had graag gezien dat vrouwen gelijk behandeld werden, aangezien mannen en vrouwen geestelijk gelijk waren en het verschil in zuivere fysieke kracht geen reden mocht zijn om vrouwen te discrimineren. Ten slotte accepteerden de commissieleden dat er meer gronden waren voor scheiding dan vroeger, zodat de vrouw bevrijd kon worden van een onbetrouwbare of gewelddadige echtgenoot. Alles moest in het werk gesteld worden om de vrouw te stimuleren kinderen te baren. Kinderen die het vaderland de welvaart zouden brengen, die in die tijd zo nodig geacht werd. De aandacht voor kinderen en hun welzijn, en ook voor de zorg voor de bevolkingsgroei, was in Nederland veel sterker dan in het revolutionaire Amerika of Frankrijk.
Veel minder liberaal waren de commissieleden ten opzichte van het strafrecht. Hier wordt duidelijk wat voor samenleving ze ambiëren: een ordelijke en gedisciplineerde maatschappij waar rovers, zwervers en bedelaars opgesloten zouden worden, ver van de beschaafde burgerlijke samenleving. Opnieuw keken zij hierbij helemaal niet naar Frankrijk. De commissieleden deden slechts een beroep op nationale of provinciale tradities. Merkwaardig is het feit dat er nooit aan de kwaliteit van het Nederlandse strafrecht werd getwijfeld, ook niet door de radicalen of democraten van 1798. Terwijl foltering in Holland snel afgeschaft werd, werd er bijvoorbeeld nooit gesproken over het afschaffen van lijfstraffen. Men bleef geselen en brandmerken. De lijfstraffen waren in Frankrijk al in 1791 verdwenen, omdat zij onmenselijk en onwaardig geacht werden. Hetzelfde gold voor Amerika, met uitzondering van de zuidelijke staten. Maar opmerkelijk genoeg werd er noch door de Bataafse wetgevers, noch door de commissieleden een woord over gerept, niettegenstaande het artikel 30 van de grondwet dat bepaalde dat niemand te streng mocht worden behandeld. Het Nederlandse liberalisme beperkte zich dus tot de burgerlijke en politieke wetten. Voor het strafrecht gold daarentegen een streng paternalisme.
Foltering werd in Holland al snel afgeschaft, maar over het afschaffen van lijfstraffen werd niet gesproken. Men bleef geselen en brandmerken. © Wikimedia commons
.Eén nationale cultuur
Ook wat haar culturele instellingen betreft, ging de Bataafse republiek haar eigen gang. Zo werd bijvoorbeeld besloten om meer aandacht te geven aan het lagere schoolwezen dan aan het hoger onderwijs. Belangrijk was voor de Bataven dat alle kinderen konden lezen, rekenen en schrijven. Frankrijk en Amerika toonden niet zoveel belangstelling voor arme kinderen. Verder wilde de Bataafse republiek ‘welvaart aan alle hare leden’ verschaffen en ‘bedelarij’ weren. Niet om de Jakobijnen na te apen, zoals sommige Franse historici nog steeds beweren, maar omdat de nieuwe republiek instellingen als armenbestuur en gilden zou gaan nationaliseren. Daarnaast hoopten de wetgevers dat de nieuwe wetten de welvaart zouden stimuleren. Onder de maatregelen die genomen werden om het nationaal karakter te vormen, werden er ook nog nationale feesten georganiseerd, die broederschap onder de burgers zouden aankweken.
Wetgevers wilden gilden nationaliseren. Hoewel de grondwet van 1798 gilden ophief, leefden vele gilden in een andere vorm voort. Zo ook het het glazenmakersgilde van schilder en glazenmakersbaas Adrianus Hulsbergen. Op de rand van de tafel staat het volgende gedicht: Glazemakers Gild herboren, dat vernietigd was tevoren, weer hersteld in zijn geheel, Adrieanus kunst penseel, schildert achtienhonderdzeven, die zoo als men eertijds plag, nu weer houden gildedag. © Stedelijk Museum Zwolle
Wat de feesten betreft, waren de Nederlanders wel eens geneigd om naar Parijs te kijken, maar juist daarom werden de nationale feesten geen succes. Het volk ging zich bezatten of er was er geen mens te bekennen. De minister van Nationale Opvoeding, Johannes van der Palm, bedacht dat het beter was het weinige geld dat hij nog had verstandiger uit te geven, en dat geld werd dus in de lagere scholen en in de organisatie daarvan geïnvesteerd.
Minister Isaak Gogel, die de Financiën zou hervormen, had ook een droom: een nationale ‘konstgallerij’ om het volk op te voeden. Die heeft hij in 1800 geopend, ondanks het feit dat de mooiste stadhouderlijke collecties naar Parijs waren meegenomen. Deze galerij was de voorloper van het Rijksmuseum en omvatte schilderijen van zeehelden of uit de tijd van de Opstand. Portretten van revolutionaire helden ontbraken volledig. In Frankrijk waren al in 1789-1791 portretten en standbeelden van Franse en Amerikaanse revolutionairen tentoongesteld en in Londen was de Amerikaanse kunstenaar John Trumbull bezig met het schilderen van prachtige taferelen van de Amerikaanse revolutie. In Parijs vereeuwigde de grootste schilder van zijn tijd, Jacques-Louis David, de herinnering aan de martelaren van de vrijheid. Deze kunstwerken waren ook in Nederland bekend, maar gaven geen aanleiding tot imitatie. Evenmin succesvol was de poging om naar Frans voorbeeld een nationaal monument op te richten. Er is maar één ontwerp geweest: ter herdenking van de overwinning te Castricum tegen de Anglo-Russische inval. Maar zelfs deze is niet uitgevoerd.
Kortom, de ‘culturele revolutie’ in Nederland mislukte. De vraag is natuurlijk waarom. Natuurlijk hadden de Bataven te weinig middelen en tijd, maar misschien speelt hier iets anders: de teleurstelling in hun revolutie, die de nationale tweedracht aan het licht bracht. Vroeger werd de stadhouder gezien als de oorzaak van die tweedracht, maar met zijn vertrek in 1795 werd de eendracht niet hersteld, integendeel, de partijzucht was verergerd.
Vergeven en vergeten
De culturele revolutie heeft des te meer gefaald omdat er in 1813 een beleid van ‘vergeven en vergeten’ gevoerd werd. Op de lagere scholen kregen de kinderen nieuwe handboeken waarin de voorgaande vijftien jaren verzwegen werden of een bijzondere invulling kregen. Zo bleek uit die boekjes dat de Nederlanders helemaal geen revolutie hadden gewild en dat zij huilend naar het vertrek van Willem V hadden gekeken. Van die tijd dateert het idee dat de Bataafse revolutie te wijten was aan de listen van de Fransen. Maar daarmee is vergeten wat de patriotten en de Bataven zelfstandig bedacht hadden op gebied van de modernisatie van politiek, wetgeving en culturele natievorming.
Leerlingen op de lagere school kregen in 1813 nieuwe handboeken waarin de voorgaande vijftien jaren werden verzwegen of een bijzondere invulling kregen. Zo was in de boekjes te lezen dat de Nederlanders helemaal niet op een revolutie zaten te wachten en dat zij huilend van verdriet afscheid hadden genomen van Willem V. © Wikimedia commons
.Waarschijnlijk was het heel anders gelopen als Napoleon het land níet had ingelijfd. Zolang Nederland onafhankelijk was, waren de patriotten trots op hun hervormingen. Koning Lodewijk Napoleon heeft daar geen verandering in aangebracht. Wel heeft hij de nationale tweedracht weten te sussen. Maar doordat het ‘lieve vaderland’ in 1810 het statuut van Frans departement kreeg, werd het moeilijk om de Bataafse revolutie te zien als een succes. Niet alleen had die revolutie de interne tweedracht aan het licht gebracht, maar ook de ongeneeslijke zwakheid van een land dat zijn rang als wereldmacht definitief kwijtgeraakt was. Aan zulke gebeurtenissen wordt een natie nooit graag herinnerd.
Annie Jourdan is universitair hoofddocent en onderzoeker bij de Universiteit van Amsterdam. Onlangs publiceerde zij La Révolution batave entre la France et l’Amérique 1795-1806, Presses universitaires de Rennes, 2008.
(Kennislink)
‘Gy zyt vry! Gy zyt gelyk!’
Revolutie in Nederland
Na de Amerikaanse (1776) en Franse revolutie (1789) ontstond er in 1795 ook een Nederlandse revolutie. De Bataafse republiek die hieruit voortkwam streefde naar een democratischer en centraler bestuur. In tegenstelling tot wat vaak wordt beweerd, was zij geen aftreksel van het grote Franse of Amerikaanse voorbeeld. Opvallend is juist het eigenzinnige en radicale karakter van de Nederlandse politiek en wetgeving.
Nederland ten tijde van de Bataafse Republiek. © Wikimedia commons
In Nederland is de Bataafse revolutie een relatief onbekend hoofdstuk uit zijn geschiedenis. In 1987 verschenen talrijke bundels die aandacht schonken aan de tijd van de patriotten (1780-1787), maar de Bataafse tijd (1795-1810) werd nauwelijks herinnerd of gevierd. Waarom is dat? Zien Nederlandse historici de Bataafse revolutie als niet meer dan een ‘incident’, zoals de Groningse historicus Ernst Kossmann het ooit uitdrukte? Of zijn ze van mening dat die periode zo sterk door Frankrijk beïnvloed is dat bestudering ervan niet de moeite waard is?
Beide verklaringen zullen een rol hebben gespeeld. Hoe het ook zij, sinds Simon Schama’s Patriots and Liberators is er geen serieuze of vernieuwende synthese over de Bataafse tijd verschenen. Baanbrekende historici als Niek van Sas, Frans Grijzenhout, Willem Frijhoff, Wyger Velema, Martijn van der Burg en Joost Rosendaal hebben nieuwe bronnen aan het licht gebracht over de patriotten in ballingschap, over het republicanisme van die tijd, over bepaalde figuren en hun gedachtegoed en over het koninkrijk van Lodewijk Napoleon. Toch beweren politiek- en rechtshistorici nog steeds dat de Bataafse instellingen op die van Frankrijk geënt waren. De diverse Bataafse verklaringen van de rechten van de mens en de ontwerpen van constitutie geven echter een ander beeld. Als het gaat om de juridische en culturele instellingen, is het verschil tussen de zogenaamde moeder- en zusterrepubliek zelfs nog groter.
Rechten van de mens
De Bataafse-Franse troepen zijn in januari 1795 Nederland nog maar net binnengevallen of de provisorische vertegenwoordigers van Holland besluiten een Verklaring van de rechten van de mens op te stellen en openbaar te maken. Op 26 januari 1795 wordt het besluit hiertoe genomen. Op 29 januari is de Verklaring klaar en twee dagen later wordt zij door de Provinciale Staten van Holland aangenomen. In drie dagen hebben de Nederlanders dus een tekst vervaardigd die volgens de gematigde patriot Johan Hendrik Swildens als voorbeeld voor de nieuw op te stellen Franse verklaring van 1795 had kunnen dienen. De Amerikaanse staten hadden veelal twee à drie jaar nodig om hun Bill of Rights en hun grondwetten af te kondigen. In 1789 was het Frankrijk gelukt om in drie weken een eerste ‘Déclaration des droits de l’homme et du citoyen’ klaar te hebben.
De Amerikaanse staten hadden vaak twee a drie jaar nodig om hun Bill of Rights en hun grondwetten af te kondigen. In Nederland werd op 26 januari 1795 het besluit genomen een Verklaring van de rechten van de mens op te stellen en openbaar te maken. Op 29 januari is de Verklaring klaar en twee dagen later wordt zij door de Provinciale Staten van Holland aangenomen. © Constitutional Convention / Wikimedia commons
.De verklaring van de provincie Holland, die een model vormde voor de andere gewesten, lijkt wat de beginselen en volgorde betreft niet op die van Frankrijk en ook niet op die van Amerika. Na de provinciale verklaringen volgen nog vijf nationale ontwerpen. Zo worden tussen 1796 en 1798 het ontwerp-Hahn, het ontwerp-Floh en het ontwerp-De Mist aan de Nationale Vergadering gepresenteerd. Het laatste wordt na enkele correcties goedgekeurd en als ‘sociaal verdrag’ bij het ontwerp van de Constitutie van 1797 toegevoegd.
De hier afgebeelde Nationale Vergadering bestond uit 126 leden en vertegenwoordigde de Nederlandse bevolking als één geheel. In tegenstelling tot de Staten Generaal die uit vertegenwoordigers van de zeven onafhankelijke gewesten had bestaan. Dit betekende een centralisering van de politieke besluitvorming. Ook werd er een democratisering doorgevoerd: alle mannen van twintig jaar en ouder kregen kiesrecht. © R. Vinkeles en D. Vrijdag naar J.Bulthuis
Wanneer deze grondwet door het Nederlandse volk wordt verworpen, hebben de wetgevers een nieuwe grondwet en een nieuwe verklaring vervaardigd. Elke keer worden deze ontwerpen in de Nationale Vergadering serieus besproken, bekritiseerd en verbeterd.
Het feit dat Nederland in 1797 een wederzijdse verdrag wilde hebben in plaats van een eenzijdige verklaring van de wetgevers, komt voort uit het idee dat een verklaring niet bindend zou zijn, terwijl een verdrag dat wel is. In 1798 hebben de wetgevers gekozen voor ‘algemene beginselen en burgerlijke en staatkundige grondregels’, een benaming die ook weer volledig onbekend was in Frankrijk. De tekst is afgestemd op het nationale karakter en lijkt op geen ander model, aangezien het niet minder dan 72 artikelen telt die allemaal zijn toegesneden op de Nederlandse situatie, zoals blijkt uit de artikelen over wisselbanken of over handel in de koloniën.
Hetzelfde geldt voor de grondwet. De radicale patriotten, die een unitaire republiek wilden stichten, hebben zich in januari 1798 voor een deel laten leiden door het Nederlandse ontwerp van 1797 en voor een ander deel door hun eigen overtuigingen. Zo worden de verkiezingen zodanig georganiseerd, dat het volk directe invloed kan uitoefenen: het volk noemt zelf de verkiesbare kandidaten. De verkiezingen zijn indirect, maar als de uitslag onduidelijk is, wordt door het lot besloten. Een procedure die Rousseau had aanbevolen, maar bij de Franse wetgevers onbekend was.
Ondanks de pogingen van Charles Delacroix, de Franse ambassadeur in Den Haag, om bepaalde Franse instituties in te voeren, zoals de jury of de vrederechter, zijn deze in de Bataafse grondwet niet overgenomen. Dit laat opnieuw zien dat de grondwet van 1798 voor een groot deel Nederlands was. De enige veranderingen die op bevel van Frankrijk zijn ingevoerd, betreffen de rechtgevende macht, die zich niet met de wetgevende of uitvoerende macht mag bemoeien, en de politieke sociëteiten, die niet zomaar bij elkaar mogen komen. De Franse wetgever Daunou, die het Nederlandse ontwerp gecorrigeerd heeft, kon ook waardering opbrengen voor Nederlandse creaties: hij vond het Bataafse kiesstelsel beter dan het Franse en heeft die in de door hem in 1798 gestichte Romeinse Republiek ingevoerd. In het kort betekenen deze veranderingen dat de politiek minder populair moest worden en dat de uitvoerende macht moest kunnen functioneren zonder dat de rechters een struikelblok zouden vormen. Verder kon Nederland zijn eigen weg gaan zonder zich te veel aan te trekken van wat Parijs vond van haar nouveautés. Dat blijkt dus uit zijn eigenzinnige verdeling in kiesdistricten en uit het originele kiesstelsel.
Wetboeken voor de Bataafse natie
Het streven naar een eigen koers komt nog sterker naar voren in de discussie rondom de codificatie. De Nederlandse juristen die deel uitmaakten van de codificatiecommissie, konden een beroep doen op een inheemse traditie: die van Hugo de Groot. Deze jurist was de inspiratiebron van professor H.C. Cras, de voorzitter van de Commissie. De ontwerpen die tussen 1801 en 1804 gemaakt zijn, laten dan ook duidelijk zien dat men uit eigen bodem wilde putten.
De Nederlandse juristen die deel uitmaakten van de codificatiecommissie konden een beroep doen op een inheemse traditie: die van Hugo de Groot. Deze jurist was de inspiratiebron van professor H.C. Cras, de voorzitter van de Commissie. © Wikimedia commons
.Wat het burgerlijk wetboek betreft, meenden de commissieleden bijvoorbeeld dat de volwassenheid op 23 jaar werd bereikt. Voor die leeftijd zou een jongeman niet in staat zijn zelfstandig te handelen — in tegenstelling tot Frankrijk waar die grens op 21 gesteld was. Zouden de Fransen dan eerder volwassen worden? Of hanteerden de Nederlanders andere criteria?
Andere criteria dan de Fransen hadden de Nederlanders zeker wel als het ging om vrouwen en kinderen. Veel liberaler dan hun zuidelijke buren waren zij bijvoorbeeld ten opzichte van buitenechtelijke kinderen, die van moederskant mochten erven, want, zeiden zij, ‘een Nederlandse vrouw maakt geen bastaard’. En een enkeling onder de juristen had graag gezien dat vrouwen gelijk behandeld werden, aangezien mannen en vrouwen geestelijk gelijk waren en het verschil in zuivere fysieke kracht geen reden mocht zijn om vrouwen te discrimineren. Ten slotte accepteerden de commissieleden dat er meer gronden waren voor scheiding dan vroeger, zodat de vrouw bevrijd kon worden van een onbetrouwbare of gewelddadige echtgenoot. Alles moest in het werk gesteld worden om de vrouw te stimuleren kinderen te baren. Kinderen die het vaderland de welvaart zouden brengen, die in die tijd zo nodig geacht werd. De aandacht voor kinderen en hun welzijn, en ook voor de zorg voor de bevolkingsgroei, was in Nederland veel sterker dan in het revolutionaire Amerika of Frankrijk.
Veel minder liberaal waren de commissieleden ten opzichte van het strafrecht. Hier wordt duidelijk wat voor samenleving ze ambiëren: een ordelijke en gedisciplineerde maatschappij waar rovers, zwervers en bedelaars opgesloten zouden worden, ver van de beschaafde burgerlijke samenleving. Opnieuw keken zij hierbij helemaal niet naar Frankrijk. De commissieleden deden slechts een beroep op nationale of provinciale tradities. Merkwaardig is het feit dat er nooit aan de kwaliteit van het Nederlandse strafrecht werd getwijfeld, ook niet door de radicalen of democraten van 1798. Terwijl foltering in Holland snel afgeschaft werd, werd er bijvoorbeeld nooit gesproken over het afschaffen van lijfstraffen. Men bleef geselen en brandmerken. De lijfstraffen waren in Frankrijk al in 1791 verdwenen, omdat zij onmenselijk en onwaardig geacht werden. Hetzelfde gold voor Amerika, met uitzondering van de zuidelijke staten. Maar opmerkelijk genoeg werd er noch door de Bataafse wetgevers, noch door de commissieleden een woord over gerept, niettegenstaande het artikel 30 van de grondwet dat bepaalde dat niemand te streng mocht worden behandeld. Het Nederlandse liberalisme beperkte zich dus tot de burgerlijke en politieke wetten. Voor het strafrecht gold daarentegen een streng paternalisme.
Foltering werd in Holland al snel afgeschaft, maar over het afschaffen van lijfstraffen werd niet gesproken. Men bleef geselen en brandmerken. © Wikimedia commons
.Eén nationale cultuur
Ook wat haar culturele instellingen betreft, ging de Bataafse republiek haar eigen gang. Zo werd bijvoorbeeld besloten om meer aandacht te geven aan het lagere schoolwezen dan aan het hoger onderwijs. Belangrijk was voor de Bataven dat alle kinderen konden lezen, rekenen en schrijven. Frankrijk en Amerika toonden niet zoveel belangstelling voor arme kinderen. Verder wilde de Bataafse republiek ‘welvaart aan alle hare leden’ verschaffen en ‘bedelarij’ weren. Niet om de Jakobijnen na te apen, zoals sommige Franse historici nog steeds beweren, maar omdat de nieuwe republiek instellingen als armenbestuur en gilden zou gaan nationaliseren. Daarnaast hoopten de wetgevers dat de nieuwe wetten de welvaart zouden stimuleren. Onder de maatregelen die genomen werden om het nationaal karakter te vormen, werden er ook nog nationale feesten georganiseerd, die broederschap onder de burgers zouden aankweken.
Wetgevers wilden gilden nationaliseren. Hoewel de grondwet van 1798 gilden ophief, leefden vele gilden in een andere vorm voort. Zo ook het het glazenmakersgilde van schilder en glazenmakersbaas Adrianus Hulsbergen. Op de rand van de tafel staat het volgende gedicht: Glazemakers Gild herboren, dat vernietigd was tevoren, weer hersteld in zijn geheel, Adrieanus kunst penseel, schildert achtienhonderdzeven, die zoo als men eertijds plag, nu weer houden gildedag. © Stedelijk Museum Zwolle
Wat de feesten betreft, waren de Nederlanders wel eens geneigd om naar Parijs te kijken, maar juist daarom werden de nationale feesten geen succes. Het volk ging zich bezatten of er was er geen mens te bekennen. De minister van Nationale Opvoeding, Johannes van der Palm, bedacht dat het beter was het weinige geld dat hij nog had verstandiger uit te geven, en dat geld werd dus in de lagere scholen en in de organisatie daarvan geïnvesteerd.
Minister Isaak Gogel, die de Financiën zou hervormen, had ook een droom: een nationale ‘konstgallerij’ om het volk op te voeden. Die heeft hij in 1800 geopend, ondanks het feit dat de mooiste stadhouderlijke collecties naar Parijs waren meegenomen. Deze galerij was de voorloper van het Rijksmuseum en omvatte schilderijen van zeehelden of uit de tijd van de Opstand. Portretten van revolutionaire helden ontbraken volledig. In Frankrijk waren al in 1789-1791 portretten en standbeelden van Franse en Amerikaanse revolutionairen tentoongesteld en in Londen was de Amerikaanse kunstenaar John Trumbull bezig met het schilderen van prachtige taferelen van de Amerikaanse revolutie. In Parijs vereeuwigde de grootste schilder van zijn tijd, Jacques-Louis David, de herinnering aan de martelaren van de vrijheid. Deze kunstwerken waren ook in Nederland bekend, maar gaven geen aanleiding tot imitatie. Evenmin succesvol was de poging om naar Frans voorbeeld een nationaal monument op te richten. Er is maar één ontwerp geweest: ter herdenking van de overwinning te Castricum tegen de Anglo-Russische inval. Maar zelfs deze is niet uitgevoerd.
Kortom, de ‘culturele revolutie’ in Nederland mislukte. De vraag is natuurlijk waarom. Natuurlijk hadden de Bataven te weinig middelen en tijd, maar misschien speelt hier iets anders: de teleurstelling in hun revolutie, die de nationale tweedracht aan het licht bracht. Vroeger werd de stadhouder gezien als de oorzaak van die tweedracht, maar met zijn vertrek in 1795 werd de eendracht niet hersteld, integendeel, de partijzucht was verergerd.
Vergeven en vergeten
De culturele revolutie heeft des te meer gefaald omdat er in 1813 een beleid van ‘vergeven en vergeten’ gevoerd werd. Op de lagere scholen kregen de kinderen nieuwe handboeken waarin de voorgaande vijftien jaren verzwegen werden of een bijzondere invulling kregen. Zo bleek uit die boekjes dat de Nederlanders helemaal geen revolutie hadden gewild en dat zij huilend naar het vertrek van Willem V hadden gekeken. Van die tijd dateert het idee dat de Bataafse revolutie te wijten was aan de listen van de Fransen. Maar daarmee is vergeten wat de patriotten en de Bataven zelfstandig bedacht hadden op gebied van de modernisatie van politiek, wetgeving en culturele natievorming.
Leerlingen op de lagere school kregen in 1813 nieuwe handboeken waarin de voorgaande vijftien jaren werden verzwegen of een bijzondere invulling kregen. Zo was in de boekjes te lezen dat de Nederlanders helemaal niet op een revolutie zaten te wachten en dat zij huilend van verdriet afscheid hadden genomen van Willem V. © Wikimedia commons
.Waarschijnlijk was het heel anders gelopen als Napoleon het land níet had ingelijfd. Zolang Nederland onafhankelijk was, waren de patriotten trots op hun hervormingen. Koning Lodewijk Napoleon heeft daar geen verandering in aangebracht. Wel heeft hij de nationale tweedracht weten te sussen. Maar doordat het ‘lieve vaderland’ in 1810 het statuut van Frans departement kreeg, werd het moeilijk om de Bataafse revolutie te zien als een succes. Niet alleen had die revolutie de interne tweedracht aan het licht gebracht, maar ook de ongeneeslijke zwakheid van een land dat zijn rang als wereldmacht definitief kwijtgeraakt was. Aan zulke gebeurtenissen wordt een natie nooit graag herinnerd.
Annie Jourdan is universitair hoofddocent en onderzoeker bij de Universiteit van Amsterdam. Onlangs publiceerde zij La Révolution batave entre la France et l’Amérique 1795-1806, Presses universitaires de Rennes, 2008.
(Kennislink)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
http://www.westonline.nl/nieuwsitem/36162quote:Archeologen ontdekken oud paleis in Rijswijk
vandaag 16:44
RIJSWIJK - Archeologen hebben in Rijswijk restanten van het paleis Huys Ter Nieuburch gevonden.
Delen van het paleis zijn blootgelegd in het Rijswijkse Bos, zo meldt de gemeente.
Het paleis werd in 1631 door stadhouder Frederik Hendrik gebouwd en in 1697 werd er de Vrede van Rijswijk gesloten. De precieze plek van het paleis was altijd onbekend, door onderzoek van de archeologen is de locatie toch achterhaald.
http://www.nos.nl/nosjour(...)/31/311009_qian.htmlquote:Vader Chinees ruimtevaartprogramma overleden 31-10-09
In zijn woonplaats Peking is de Chinese raketgeleerde Qian Xuesen overleden. Qian geldt als de vader van het Chinese ruimtevaartprogramma. Hij was in de jaren vijftig een van de aanjagers ervan.
Qian werd 1911 geboren in de Chinese stad Hangzhou. In 1936 kon hij dankzij een beurs studeren in Californië. Daar hielp hij met het opzetten van het Jet Propulsion Laboratory, tegenwoordig een van de belangrijkste en bekendste ontwikkelingscentra van de NASA.
In 1945 reisde hij als kolonel in het Amerikaanse leger door Europa om de rakettechnologie van de nazi’s buit te maken, onder andere de V2-raketten. In die tijd ondervraagde hij Wernher von Braun, de belangrijkste raketgeleerde van de Duitsers en latere vader van het Amerikaanse ruimtevaartprogramma.
Communistenjacht
In de jaren vijftig werd hij slachtoffer van de communistenjacht in de VS. In China had Mao net de macht overgenomen en dus was de Chinese Qian verdacht.
Ondanks dat hij getrouwd was met de dochter van een adviseur van nationalistenleider Chiang Kai-shek, werd een document uit 1938, waarin hij als lid van de Amerikaanse communistische partij stond, hem fataal: hij werd uitgewezen.
In China zette Qian het eerste onderzoeksinstituut naar rakettechnologie op poten. Zijn technologie hielp bij het ontwerpen van de eerste Chinese atoombom in 1964, de eerste satelliet van het land in 1970 en de eerste bemande ruimtevlucht in 2003.
Qian was sinds 1991 met pensioen.
NIOD toont interviews met opstandelingen Sobibor
HILVERSUM - Het Nederlands Instituut voor Oorlogsdocumentatie (NIOD) gaat twaalf interviews online zetten met joodse gevangenen die in 1943 betrokken waren bij de opstand in concentratiekamp Sobibor.
De interviews zijn in 1984 afgenomen door één van de aanklagers voor het proces dat toen in Duitsland plaatsvond tegen Karl Frenzel, één van de beulen van Sobibor. Deze aanklager, de Nederlandse historicus Jules Schelvis, heeft de gesprekken bijna 25 jaar ongebruikt in de kast laten liggen. Onlangs schonk Schelvis ze aan het NIOD, die ze online gaat zetten op de website sobiborinterviews.nl.
Actualiteitenrubriek Netwerk toont maandagavond een aantal fragmenten uit de interviews uit 1984, zo meldt de NCRV zondag. Het NIOD spreekt van „uniek materiaal”. Daarnaast zendt Netwerk een interview uit Selma Wijnberg, de enige Nederlandse vrouw die de opstand overleefde en nog in leven is.
Historicus Jules Schelvis, nu 88 jaar oud, was ook één van de slechts 18 Nederlanders die Sobibor overleefden. In het vernietigingskamp op de grens van Polen en de Oekraïne vermoordden de nazi's in ruim een jaar tijd 250.000 mensen. Van hen waren er 34.000 afkomstig uit Nederland.
Op 14 oktober 1943 vond in Sobibor een bloederige opstand plaats waarbij zo'n driehonderd gevangenen dwars door het prikkeldaad en de mijnenvelden rond het kamp heen wisten te vluchten. Slechts tientallen van hen overleefden de vlucht uiteindelijk. Het kamp werd na de opstand wel gesloten.
Over de beroemde opstand werd de Hollywoodfilm Escape from Sobibor gemaakt, met de Nederlandse acteur Rutger Hauer in de hoofdrol. Hij ontving voor zijn vertolking een Golden Globe.
HILVERSUM - Het Nederlands Instituut voor Oorlogsdocumentatie (NIOD) gaat twaalf interviews online zetten met joodse gevangenen die in 1943 betrokken waren bij de opstand in concentratiekamp Sobibor.
De interviews zijn in 1984 afgenomen door één van de aanklagers voor het proces dat toen in Duitsland plaatsvond tegen Karl Frenzel, één van de beulen van Sobibor. Deze aanklager, de Nederlandse historicus Jules Schelvis, heeft de gesprekken bijna 25 jaar ongebruikt in de kast laten liggen. Onlangs schonk Schelvis ze aan het NIOD, die ze online gaat zetten op de website sobiborinterviews.nl.
Actualiteitenrubriek Netwerk toont maandagavond een aantal fragmenten uit de interviews uit 1984, zo meldt de NCRV zondag. Het NIOD spreekt van „uniek materiaal”. Daarnaast zendt Netwerk een interview uit Selma Wijnberg, de enige Nederlandse vrouw die de opstand overleefde en nog in leven is.
Historicus Jules Schelvis, nu 88 jaar oud, was ook één van de slechts 18 Nederlanders die Sobibor overleefden. In het vernietigingskamp op de grens van Polen en de Oekraïne vermoordden de nazi's in ruim een jaar tijd 250.000 mensen. Van hen waren er 34.000 afkomstig uit Nederland.
Op 14 oktober 1943 vond in Sobibor een bloederige opstand plaats waarbij zo'n driehonderd gevangenen dwars door het prikkeldaad en de mijnenvelden rond het kamp heen wisten te vluchten. Slechts tientallen van hen overleefden de vlucht uiteindelijk. Het kamp werd na de opstand wel gesloten.
Over de beroemde opstand werd de Hollywoodfilm Escape from Sobibor gemaakt, met de Nederlandse acteur Rutger Hauer in de hoofdrol. Hij ontving voor zijn vertolking een Golden Globe.
De pessimist ziet het duister in de tunnel
De optimist ziet het licht aan het eind van de tunnel
De realist ziet de trein komen
De machinist ziet drie idioten in het spoor staan....
De optimist ziet het licht aan het eind van de tunnel
De realist ziet de trein komen
De machinist ziet drie idioten in het spoor staan....
http://www.nwo.nl/nwohome.nsf/pages/NWOA_7X7B8Tquote:Negatief beeld van 19de-eeuwse architecten onjuist
26 oktober 2009
Het negatieve beeld van architecten uit de negentiende eeuw moet volgens NWO-onderzoeker Petra Brouwer bijgesteld worden. De architecten worden meestal bestempeld als 'ouderwets' omdat zij teruggrepen op oude stijlen. Maar deze bouwmeesters zagen dat juist als een vernieuwing. Hun nieuwe kennis ondermijnde het eeuwenoude gezag van het klassieke schoonheidsideaal. Petra Brouwer promoveert op 27 oktober aan de Vrije Universiteit.
Petra Brouwer bestudeerde handboeken van architecten en geschiedenisboeken over de bouwkunst, en ontdekte dat er in de negentiende eeuw juist veel gebruik werd gemaakt van de nieuw verworven kennis van de natuurwetenschappen. Architecten waren niet langer meer gebonden aan kennis die zij opdeden op de werkplaats, maar konden veel kennis uit boeken halen. Materialen werden in de handboeken van de negentiende eeuw bijvoorbeeld uitgebreid omschreven, mede dankzij nieuwe kennis van bijvoorbeeld geologie en biologie.
Vooruit met het verleden
Een veelgehoorde kritiek op de negentiende-eeuwse architecten, is dat zij zich lieten sturen door nostalgie. Zij bouwden namelijk veel in neostijlen. Brouwer laat echter zien dat de architecten juist op een hele vernieuwende manier te werk gingen met de bouwstijlen uit het verleden. Zij hielden niet langer vast aan de schoonheidsidealen uit de klassieke oudheid, maar gebruikten verschillende stijlen uit het hele verleden.
Het vertekende beeld over de architecten wordt volgens Brouwer grotendeels bepaald door het beeld uit het laatste decennium van de 19de eeuw. De architecten die toen terugkeken op de afgelopen eeuw, zagen een veelheid aan bouwstijlen zonder een echte eigen stijl. Volgens hen was er juist in alle voorgaande eeuwen wel een eenduidige stijl geweest. Volgens Brouwer stapten deze criticasters in een klassieke val. Het verleden wordt vaak als eenduidig gezien en het heden als complex. Het eenduidige beeld van het verleden is vaak echter niet meer dan het resultaat van selectieve geschiedschrijving.
Het onderzoek van Petra Brouwer werd mede gefinancierd door NWO.
Mooie vondst.quote:Tweede vorstengraf ontdekt in Oss
OSS - In de buurt van Nederlands grootste grafheuvel in Oss hebben archeologen nog een groot en rijk vorstengraf ontdekt.
Samen met meerdere grafheuvels rond knooppunt Paalgraven op de A50 en A59 vormden ze enkele eeuwen voor het begin van de jaartelling een uniek uitgestrekt ritueel landschap. De Osse gemeentearcheoloog Richard Jansen heeft dat woensdag gezegd op basis van de uitkomsten van jarenlang bijzonder onderzoek.
Het beroemde vorstengraf in Oss werd al in 1933 opgegraven. Het nieuwe graf uit de vroege IJzertijd is recent ontdekt, ligt een paar honderd meter verderop en is niet veel kleiner.
Röntgenonderzoek
Door röntgenonderzoek in een laboratorium kwamen 525 minuscule, fragiele bronzen elementen tevoorschijn uit de grond die onder de brandstapel was weg gegraven. Ze vormden vermoedelijk de versierselen van een paardenspan dat als grafgift samen met de overledene is gecremeerd.
Zijn as werd in een fraaie aardewerken urn bijgezet in de grafheuvel van 40 meter doorsnee en anderhalve meter hoogte. ''Het beeld dat in de regio rond die tijd alleen maar arme boeren leefden klopt niet helemaal'', aldus Jansen.
Vooraanstaand
Het praalgraf wijst erop dat de jongeman (tussen 25 en 40 jaar oud) een vooraanstaand persoon was en derhalve spreken de onderzoekers over een nieuw vorstengraf. De wetenschappers hebben niet kunnen vaststellen welk van de twee vorsten eerder leefde.
Museum Jan Cunen in Oss opent donderdag een tentoonstelling over de recente opgravingen. De gemeente wil de grafheuvels en het landschap herstellen en vanaf 2010 openen voor bezoekers.
Mary had a little lamb
Then Mary had dessert
Then Mary had dessert
Wat me dan verbaast is dat ze in 33 niet in de omgeving zijn gaan zoeken en blijkbaar in de tussenliggende 75 jaar ook niet. Terwijl je graven toch meestal in groepen vindt...quote:
De pessimist ziet het duister in de tunnel
De optimist ziet het licht aan het eind van de tunnel
De realist ziet de trein komen
De machinist ziet drie idioten in het spoor staan....
De optimist ziet het licht aan het eind van de tunnel
De realist ziet de trein komen
De machinist ziet drie idioten in het spoor staan....
04-11-2009
Oudste neef van Tyrannosaurus rex ontdekt
Een Duits-Brits wetenschappelijk team heeft de oudste verwante van de Tyrannosaurus rex ontdekt. De oerdino was slechts rond de drie meter lang en dus kleiner dan de T-Rex, maar beschikte ook over zeer scherpe tanden. Dat berichtte het Natural History Museum vandaag in Londen.
Het dier met de naam Proceratosaurus leefde zowat 100 miljoen jaar voor zijn bekende neef. Het fossiel is 165 miljoen jaar oud. De nu herontdekte schedel van het dier werd reeds 100 jaar geleden uitgegraven, maar kon toen niet zo exact geanalyseerd worden en lag lange tijd op een verkeerde plaats in het museumarchief.
Verrassing
"We hebben hier negen miljoen fossielen onder onze hoede", zei de dinosauriërs-experte van het museum, Angela Miller. "Het was een geweldige verrassing toen onze analyse aantoonde dat we de oudste verwante van de T-Rex hadden gevonden".
Ze had samen met Oliver Rauhut van de Beierse staatsverzameling voor paleonthologie in München en andere collega's de schedel onder andere met computertomografie onderzocht. (dpa/ka)
(HLN)
Oudste neef van Tyrannosaurus rex ontdekt
Een Duits-Brits wetenschappelijk team heeft de oudste verwante van de Tyrannosaurus rex ontdekt. De oerdino was slechts rond de drie meter lang en dus kleiner dan de T-Rex, maar beschikte ook over zeer scherpe tanden. Dat berichtte het Natural History Museum vandaag in Londen.
Het dier met de naam Proceratosaurus leefde zowat 100 miljoen jaar voor zijn bekende neef. Het fossiel is 165 miljoen jaar oud. De nu herontdekte schedel van het dier werd reeds 100 jaar geleden uitgegraven, maar kon toen niet zo exact geanalyseerd worden en lag lange tijd op een verkeerde plaats in het museumarchief.
Verrassing
"We hebben hier negen miljoen fossielen onder onze hoede", zei de dinosauriërs-experte van het museum, Angela Miller. "Het was een geweldige verrassing toen onze analyse aantoonde dat we de oudste verwante van de T-Rex hadden gevonden".
Ze had samen met Oliver Rauhut van de Beierse staatsverzameling voor paleonthologie in München en andere collega's de schedel onder andere met computertomografie onderzocht. (dpa/ka)
(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
Brit vindt schat met detector
LONDEN - Een Brit die voor het eerst met een metaaldetector op pad ging, heeft een schat ter waarde van 1 miljoen pond (1,1 miljoen euro) gevonden. „Ik parkeerde mijn auto, pakte de metaaldetector, koos een richting en ongeveer zeven stappen verder lag het daar”, aldus David Booth woensdag tegen de BBC.
De schat van David Booth Foto: Reuters
De beginnende schatgraver vond in het Schotse Stirlingshire vier juwelen die dateren uit de IJzertijd, van ongeveer 800 voor Christus tot het begin van de westerse jaartelling. Het is de belangrijkste goudschat uit de IJzertijd die ooit in Schotland is gevonden.
De man heeft de juwelen afgedragen aan het Nationale Museum van Schotland in Edinburgh. Ze zijn daar sinds woensdag te zien voor het publiek.
Interview met de vinder
LONDEN - Een Brit die voor het eerst met een metaaldetector op pad ging, heeft een schat ter waarde van 1 miljoen pond (1,1 miljoen euro) gevonden. „Ik parkeerde mijn auto, pakte de metaaldetector, koos een richting en ongeveer zeven stappen verder lag het daar”, aldus David Booth woensdag tegen de BBC.
De schat van David Booth Foto: Reuters
De beginnende schatgraver vond in het Schotse Stirlingshire vier juwelen die dateren uit de IJzertijd, van ongeveer 800 voor Christus tot het begin van de westerse jaartelling. Het is de belangrijkste goudschat uit de IJzertijd die ooit in Schotland is gevonden.
De man heeft de juwelen afgedragen aan het Nationale Museum van Schotland in Edinburgh. Ze zijn daar sinds woensdag te zien voor het publiek.
Interview met de vinder
De pessimist ziet het duister in de tunnel
De optimist ziet het licht aan het eind van de tunnel
De realist ziet de trein komen
De machinist ziet drie idioten in het spoor staan....
De optimist ziet het licht aan het eind van de tunnel
De realist ziet de trein komen
De machinist ziet drie idioten in het spoor staan....
Ik heb al vaak gedacht om eens een metaaldetector te huren en een hele dag rond te lopen.quote:Op donderdag 5 november 2009 06:13 schreef Lord_Vetinari het volgende:
Brit vindt schat met detector
LONDEN - Een Brit die voor het eerst met een metaaldetector op pad ging, heeft een schat ter waarde van 1 miljoen pond (1,1 miljoen euro) gevonden. „Ik parkeerde mijn auto, pakte de metaaldetector, koos een richting en ongeveer zeven stappen verder lag het daar”, aldus David Booth woensdag tegen de BBC.
[ afbeelding ]
De schat van David Booth Foto: Reuters
De beginnende schatgraver vond in het Schotse Stirlingshire vier juwelen die dateren uit de IJzertijd, van ongeveer 800 voor Christus tot het begin van de westerse jaartelling. Het is de belangrijkste goudschat uit de IJzertijd die ooit in Schotland is gevonden.
De man heeft de juwelen afgedragen aan het Nationale Museum van Schotland in Edinburgh. Ze zijn daar sinds woensdag te zien voor het publiek.
Interview met de vinder
Het wordt eens tijd
Vooral als ik berichten zoals dit lees
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
Ik vermoed dat dat uit geldgebrek en gebrek aan precieze informatie is. Het is leuk als je weet dat 'ergens in de buurt' meer graven zouden moeten liggen, maar het is een beetje zonde van de moeite om dan het hele gebied uit te kammen en erachter te komen dat de graven al verwoest zijn door wat dan ook of net buiten je afgebakende onderzoeksgebied blijken te liggen.quote:Op woensdag 4 november 2009 18:54 schreef Lord_Vetinari het volgende:
[..]
Wat me dan verbaast is dat ze in 33 niet in de omgeving zijn gaan zoeken en blijkbaar in de tussenliggende 75 jaar ook niet. Terwijl je graven toch meestal in groepen vindt...
Archeologen graven volgens mij sowieso voornamelijk bij bouwwerkzaamheden of iets dergelijks, onder het motto 'als het al honderden jaren in de grond ligt, ligt het daar eigenlijk wel prima'
Mary had a little lamb
Then Mary had dessert
Then Mary had dessert
Die enkele keer dat het lukt en in het nieuws komt valt natuurlijk in het niet bij die honderden mensen die iedere dag met zo'n ding rondlopen en helemaal niets vindenquote:Op donderdag 5 november 2009 08:24 schreef ExperimentalFrentalMental het volgende:
[..]
Ik heb al vaak gedacht om eens een metaaldetector te huren en een hele dag rond te lopen.
Het wordt eens tijd
Mary had a little lamb
Then Mary had dessert
Then Mary had dessert
