quote:

In Rotterdam is de journalist en literair criticus Michaël Zeeman op 50-jarige leeftijd overleden aan een hersentumor. Dat meldt de Volkskrant. Zeeman schreef sinds 1991 voor de krant over literatuur, muziek, beeldende kunst en theater.

" Hij is van onschatbare waarde voor de Volkskrant geweest", zegt hoofdredacteur Broertjes op de website van de krant.

Zeeman presenteerde vanaf 1995 voor de VPRO zeven jaar lang het literaire tv-programma Zeeman met boeken. Voor zijn poëzie en verhalen kreeg hij in 1991 de Buddingh'-prijs en in 2002 de Gouden Ganzenveer.

quote:

Op dinsdag 28 juli 2009 00:01 schreef Whiskey_Tango het volgende:
Nooit van gehoord, maar veel te jong. RIV Michaël.

quote:

Op dinsdag 28 juli 2009 00:09 schreef PremiumUser het volgende:

[..]

Michaël Zeeman was o.a. dikke matties met Theo van Gogh. Dat heeft indertijd nog vermakelijke briefwisseling opgelevert.

quote:

Op dinsdag 28 juli 2009 00:13 schreef Lavenderr het volgende:

[..]

Ik had meer de indruk dat ze de pest aan elkaar hadden.

quote:

Op maandag 27 juli 2009 23:53 schreef Verbal het volgende:
Fuck hee

RIP

Veel te jong...

V.

quote:

Op dinsdag 28 juli 2009 00:13 schreef Lavenderr het volgende:

[..]

Ik had meer de indruk dat ze de pest aan elkaar hadden.

quote:

Op dinsdag 28 juli 2009 10:56 schreef Hephaistos. het volgende:

[..]

Sarcasme


Vond Zeeman altijd wel een prettige schrijver verder. Dat boekenprogramma was kut, maar dat geldt eigenlijk voor elk boekenprogramma...

quote:

Op dinsdag 28 juli 2009 21:44 schreef Perico het volgende:
Tsja, Michael Zeeman... verduisterde voor tonnen boeken uit een Leeuwardense boekhandel, minachtte mensen, sloeg vrouwen, wilde ze geestelijk te gronde richten... was heel belezen, maar zelf een beroerd schrijver, en was niet in staat zelf een mening te vormen, enkel die van anderen te papegaaien.

quote:

Op dinsdag 28 juli 2009 22:00 schreef Klopkoek het volgende:
Hoe waar zijn al die lasterverhalen over Zeeman? Als Theo van Gogh de bron is denk ik er het zijne van.

Waar of niet waar, ze zullen met graagte herhaald worden, de zure linkse Volkskrant (zo is het beeld) is een makkelijk doel.

quote:

Zijn wij verrast? Nee, toch? Gewoon de standaard modus operandi van onze linkse elite. Naar buiten toe weldenkend en moreel superieur maar achter de voordeur is niets menselijks hun vreemd. (Ik moet ineens aan good old Aleid denken)

quote:

Zullen we hier en nu dan trouwens ook maar even roepen dat Arnold Heertje een hondsarrogante knoeierT is, die misschien wel dankzij zijn lidmaatschap van de linkse elites, een samedelijke gang naar het cachot bespaard is gebleven?
Frauduleuze onderpandstellingen en nog wat ander gedoe met leningen?
Omdat meneer GElldT VEEL GelldT nodig had, daar de theorieen van "mijnheer de vooraanstaande economische deskundige" over de dollarkoers baarlijke lulkoek zijn, en op de beurs genadeloos werden afgestraft met substantiële beleggingsverliezen?
.
Nadat dit akkefietje uitkwam, even een poosje uit het nieuws geweest, maar nu weer volop geraadpleegd als economsich deskundige" --- bij zekere media dan, natuurlijk?
.
Kortom, om politieke redenen overmatig gewaardeerd voor eigenlijk niks?
.
Zodat als hij zich binnenkort meldt bij Sint Petrov, hoeder van de Poort van de Rode Hemel (extra luxueus voor prominenten, verboden/geboden gelden alleen voor personeel), we niet wéér dat gezeik krijgen over "had dat niet gezegd kunnen worden toen hij nog leefde".
Bij deze!

quote:

Pfffft, wat een onzin. 'Ten onrechte overwegend negatief over klager bericht' Dat hij niet is veroordeeld betekent niet dat hij het niet heeft gedaan. De rechtszaak duurde zeven jaar. Na die diefstal had die boekenwinkel waarschijnlijk gewoon geen geld en zin meer om er nog verder mee door te gaan. Bewijst niks over zijn onschuld. De rechter is niet tot een oordeel gekomen.
Blijft een corrupte linkse zak, veroordeeld of niet.

quote:

Ik heb dat 'over de doden niks dan goeds' sowieso altijd een ridicule uitdrukking gevonden. Waarom niet eigenlijk? Het is gewoon censuur. Op die manier kan je elke dictator de hand boven het hoofd houden.
Deze man was gewoon weer een typisch voorbeeld van links. Pedant, corrupt en parasitair. Mensen die zich niet kunnen vinden in hun gedachtegoed of kritiek op ze hebben worden met allerlei laster op elk mogelijke manier geterroriseerd, gemanipuleerd en afgeperst.
Fijn dat men gewoon de waarheid durft te vertellen op geenstijl.

quote:

Gisteren overleed journalist en literair criticus Michaël Zeeman. Van 1995 tot 2002 presenteerde hij voor de VPRO het programma Zeeman met Boeken, waarin elke maand een aantal boeken kritisch werd besproken. Ter nagedachtenis herhaalt de VPRO vanavond Op Afstand, het portret dat hij maakte van de Amerikaanse schrijver Philip Roth. Een film waaruit Zeemans grote liefde voor literatuur en respect voor iemands werk blijken. Een film die niet zo maar kon worden gemaakt.

“Sommige mensen willen nu eenmaal nooit voor de camera verschijnen”, aldus Michaël Zeeman in de VPRO Gids (september 2000). Ja, als we Philip Roth zouden kunnen krijgen, dan zouden we werkelijk iets belangrijks doen.”

Philip Roth werd wereldberoemd met Portnoy's Complaint, een scandaleuze roman waarin alles wat in de roerige jaren zestig in Amerika veranderd was, aan de orde kwam. Dat boek was de start van een omvangrijk oeuvre waarmee Roth een van de belangrijkste schrijvers van Amerika is geworden.

Philip Roth werd in 1939 geboren in Newark, New Jersey. Hij groeide op een in een vrijwel geheel joodse omgeving, een milieu dat ook steeds in zijn boeken terugkeert. Werkelijkheid en verbeelding lopen in zijn romans zodanig door elkaar, dat men zich kan afvragen of er nog wel verschil is tussen literatuur en fictie. Zijn alter ego, Nathan Zuckerman, is een begrip geworden. Elke nieuwe roman van Roth zorgde bij verschijning voor commotie, vaak door de onverbloemde manier waarop hij zijn omgeving in zijn boeken 'gebruikte'.

Lange tijd leefde Roth afwisselend in New York, Londen, Praag en Jerusalem en leidde daar een druk sociaal leven. Hij vertoonde zich overal en liet graag zijn mening horen.

In 1990 keerde hij definitief terug naar Amerika. Hij trok zich terug in zijn afgelegen huis in New England om zich volledig aan het schrijven te wijden. Dagelijks vertoeft hij in zijn kleine werkhuisje op nog geen 100 meter van zijn woonhuis vandaan. In tien jaar heeft hij zes indrukwekkende romans geschreven, waarin steeds belangrijke periodes uit de Amerikaanse geschiedenis hun literaire verwerking kregen: de tweede wereldoorlog, de tijd van McCarthy, de oorlog in Vietnam en, in zijn laatste boek, de affaire Lewinsky. Op nabije afstand van de plaatsen waar de geschiedenis gemaakt werd, wordt die geschiedenis door Roth verwerkt.

Hij is, zoals hij zelf zegt, 'a monk of writing' geworden. Hij leeft om te schrijven en mijdt iedere publiciteit. Daarom is het ook bijzonder dat hij Michaël Zeeman uitnodigde hem in zijn schrijfhuis te komen interviewen. Het gesprek vond plaats in januari 2000, vlak voor het verschijnen van zijn boek The Humain Stain in Amerika. Over deze unieke ontmoeting schreef Michaël Zeeman in de VPRO Gids:

“Waar was de bully uit de verhalen gebleven? We hebben er op gewacht, maar we hebben hem niet gevonden – nooit. In plaats daarvan vonden we de inschikkelijkste, innemendste, hartelijkste schrijver die we kenden: een verteller, een denker, een speler. We spraken over de dood, de seksualiteit, het jodendom, de geschiedenis van Amerika in de twintigste eeuw, de teloorgang van het toegewijde lezen, het kinderschap, het schrijven, de kritiek, het schrijverschap, de eenzaamheid, de discipline. Nooit eerder ontmoette ik iemand die zichzelf zo onvoorwaardelijk aan zijn talent uitleverde.”

quote:

Op dinsdag 28 juli 2009 22:00 schreef Klopkoek het volgende:
Hoe waar zijn al die lasterverhalen over Zeeman? Als Theo van Gogh de bron is denk ik er het zijne van.

Waar of niet waar, ze zullen met graagte herhaald worden, de zure linkse Volkskrant (zo is het beeld) is een makkelijk doel.

quote:

Op dinsdag 28 juli 2009 21:44 schreef Perico het volgende:
Tsja, Michael Zeeman... verduisterde voor tonnen boeken uit een Leeuwardense boekhandel, minachtte mensen, sloeg vrouwen, wilde ze geestelijk te gronde richten... was heel belezen, maar zelf een beroerd schrijver, en was niet in staat zelf een mening te vormen, enkel die van anderen te papegaaien.

och een verschrikkelijk eind. Was misschien gebaat geweest bij meer rust in zijn hoofd voor langere tijd in zijn leven.