Een rustdag van de Tour de France.
Dat betekende dat ik er vandaag weer even naar buiten kon. De vriezer zit vol pizza's en meer van zulks, dus de supermarkt was geen optie. Dan maar even naar de kroeg hier om de hoek.
Daar aangekomen zag ik een leuk meisje zitten. Nu ben ik normaal nooit zo van dat d'r op en d'r over. Ze leek mij wat vals plat. Maar goed, ik wilde mij niet laten kloppen op de meet dus ik begon maar een gesprekje. Weinig onderwerpen leken mij zo geschikt als ijsbreker als het wielrennen, dus die richting probeerde ik het gesprek dan ook op te sturen.
In de kroeg stond de muziek alleen zo luid, dat ik moest schreeuwen om mij verstaanbaar te maken. En zelfs terwijl ik zo in haar oor zat te schreeuwen, ontstond er geen ontspannen gesprekje doordat zij mij steeds verkeerd verstond.
Een beetje muziek in de kroeg is leuk. Niks mis mee. Maar als het geluid zo hard staat dat ik mijzelf amper kan horen, is het mij te gortig.
Ter verduidelijking:
![]()
Om de paint helemaal tot z'n recht te laten komen raad ik iedereen ter ganser harte aan om de muziek op z'n allerluidst te zetten en een vriend/familielid/buurman te vragen om de tekst uit de ballonnetjes met een pijltje naar mij in je oren te schreeuwen. Mocht je de paint maar vinden tegenvallen, dan komt dat doordat je de muziek niet hard genoeg hebt staan. Niet omdat ik vroeger leuk(er) paintte.