R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
Ik werkte (14 uur in kinderopvang en 2 avonden als dirigent) en studeerde tot op het moment dat ik aan de AD begon. Toen waren mijn klachten zo heftig dat ik niks meer kon en bij mijn ouders logeerde. I.v.m. de vakantie heb ik nu niks te doen qua studie en koren. Qua werk: mijn contract loopt af per 1 september (omdat dan mijn Master begint), in augustus ben ik 3 weken op vakantie en voor de rest ben ik ziek gemeld.quote:Op donderdag 16 juli 2009 12:52 schreef Xennia het volgende:
[..]
Ah ok, maar hoe vul je je dagen? Studie/werk/sport etc?
Ik vul mijn dagen met wat huishoudelijke dingen, klusjes in huis, computer & tv, mensen bellen, 's avonds soms sociale activiteiten en elke dag wandelen en/of fietsen. Ik moet zeggen dat ik heel weinig puf heb om mijn dag op te vullen. Zeker omdat ik hier best alleen ben; mijn man werkt fulltime en we komen niet uit deze omgeving dus heel veel hechte contacten heb ik nog niet. Dat geeft helaas weer een doelloos/allenig gevoel en laat veel ruimte voor gepieker.
[ Bericht 2% gewijzigd door AncientSound op 17-07-2009 16:43:57 ]
Oh ja, hier weer het bewijs: gisteravond rust, vanaf 9:00 uur gespannen, rond 13:00 uur paniek, na 16:00 uur langzaamaan steeds meer rust.
En nee, ik kijk niet constant op de klok en het is mijn beleving écht niet alleen psychisch. Elke avond denk ik "morgen komt het wel goed", elke ochtend denk ik "dit komt nooit meer goed" en aan het eind van de middag "huh? het zakt"
Net een achtbaan.
En nee, ik kijk niet constant op de klok en het is mijn beleving écht niet alleen psychisch. Elke avond denk ik "morgen komt het wel goed", elke ochtend denk ik "dit komt nooit meer goed" en aan het eind van de middag "huh? het zakt"
Net een achtbaan.
Waarom leg je dit niet voor aan je psycholoog eigenlijk? Je zult sowieso echt van die angst-aanvallen afmoeten...
-
Heb ik gedaan. Daarom krijg ik die antidepressiva. Maar de behandelaar bij de GGZ (niet de psychiater maar degene waar ik gesprekken mee heb) zegt "dat ik niet kan verwachten dat het ineens over is" en "dat ik het extremer beleef dan het is". Dus...quote:Op zaterdag 18 juli 2009 06:38 schreef Ritmo het volgende:
Waarom leg je dit niet voor aan je psycholoog eigenlijk?
Ik zou er alles voor doen.quote:Je zult sowieso echt van die angst-aanvallen afmoeten...
Dat eerste snap ik wel, het zal niet ineens over zijn. Hoe lang heb je de antidepressiva al? Het duurt vaak een tijd voor ze werken.quote:Op zaterdag 18 juli 2009 11:19 schreef AncientSound het volgende:
Heb ik gedaan. Daarom krijg ik die antidepressiva. Maar de behandelaar bij de GGZ (niet de psychiater maar degene waar ik gesprekken mee heb) zegt "dat ik niet kan verwachten dat het ineens over is" en "dat ik het extremer beleef dan het is". Dus...
Dat tweede vind ik een beetje onzin. Hoe kun je nou je gevoel extremer beleven dan het is. Hoe je je voelt is toch wat het gevoel is? Vind het vreemd dat ik me dan bijv. ontzettend kwaad voel en dat mn psych dan zou zeggen 'nee, je bent gewoon een beetje geirriteerd, maar je beleeft het extremer dan het is'.
Of bedoelt je psycholoog dat je de situatie extremer opvat dan hij is? Bijvoorbeeld dat je zegt dat je helemaal niemand hebt terwijl je bijv. 3 mensen hebt waar je bij terecht kan?
Dagschommelingen
Depressieve patiënten kunnen ‘s morgens meestal niet op gang komen, omdat ze zo verschrikkelijk opzien tegen elke nieuwe dag. Als ze toch eenmaal op gang gekomen zijn, kan het voorkomen dat ze zich in de loop van de dag wat beter gaan voelen. In de avond voelen ze zich dan het beste, zelfs zo goed dat ze zich niet kunnen voorstellen hoe depressief ze die ochtend waren. Ze kunnen zelfs het moment van het naar bed gaan uitstellen omdat ze zo lang mogelijk hiervan willen ‘genieten’. De volgende morgen zijn de klachten echter weer in alle hevigheid aanwezig.
Wow, ik heb hier gewoon jaren last van gehad en begreep er niets van. Blijkbaar was ik dus toch echt depressief. Ben nog steeds geen ochtend mens, maar tegenwoordig gaat het wel weer om een uur of 10.
Echt super interessant om dit achteraf te lezen.
Depressieve patiënten kunnen ‘s morgens meestal niet op gang komen, omdat ze zo verschrikkelijk opzien tegen elke nieuwe dag. Als ze toch eenmaal op gang gekomen zijn, kan het voorkomen dat ze zich in de loop van de dag wat beter gaan voelen. In de avond voelen ze zich dan het beste, zelfs zo goed dat ze zich niet kunnen voorstellen hoe depressief ze die ochtend waren. Ze kunnen zelfs het moment van het naar bed gaan uitstellen omdat ze zo lang mogelijk hiervan willen ‘genieten’. De volgende morgen zijn de klachten echter weer in alle hevigheid aanwezig.
Wow, ik heb hier gewoon jaren last van gehad en begreep er niets van. Blijkbaar was ik dus toch echt depressief. Ben nog steeds geen ochtend mens, maar tegenwoordig gaat het wel weer om een uur of 10.
Echt super interessant om dit achteraf te lezen.
Wat toevallig, ik kijk nooit meer in dit subforum, en nu ik wel eens kijk is "mijn" topic omhoog gekickt (was AncientSound). Nou, eind goed al goed: het is helemaal goedgekomen. 
Ik kwam erop via Google en mooi zeg, terwijl je soms denkt dat je je hele leven elke dag een kutgevoel hebt 
|
|
