update:
Net van de foon af met de dokter.
De brief met de diagnose die afgegeven is, was puur een indicatie wat het zou kunnen zijn(Officieel kunnen ze die diagnose pas stellen na ongeveer 3 maanden, wat niet wil zeggen trouwens dat ze 3 maanden deze last gaat hebben, het zou na verloop van tijd minder moeten worden).Kortom: Het gaat om een spier/zenuwaandoening, echter wat het precies is weten ze nog niet.
De EMG en MRI dienen ervoor om bepaalde aandoeningen uit te kunnen sluiten of juist te ontdekken.
Wat betreft de medicatie; De dokter gaf aan dat het verantwoord was deze voor zo'n periode te slikken. Bij hevige pijnen was het niet zeldzaam dat deze mate van medicatie enkele maanden thuis gebruikt werd.
wat betreft ziekenhuis; De dokter gaf aan dat we nu gewoon geduld moesten hebben tot de uitslagen. Ik heb toch maar weer aangekaart hoe hij dacht over de optie opname in het ziekenhuis. Hierbij gaf de dokter aan dat het voor haar met haar autisme waarschijnlijk beter was haar thuis te laten aangezien hij geen problemen zag m.b.t. de medicatie.
Ik twijfel nog of dit echt wel de goede keuze is(niet alleen voor haar, maar ook voor de helpende mensen om haar heen), echter ik typ het nu direct na het telefoontje, dus moet het nog ff laten inwerken en weer aan het nadenken zo. Ik ga sowieso nog even overleggen met haar hulpverleenster, die heeft aangeboden ook het verhaal bij de dokter te willen doen dat het zwaar is wat ze doormaakt nu. Dit is puur ff goed denk ik zodat de dokter/neuroloog ook van iemand anders het verhaal hoort(met een hulpverlenede achtergrond) en niet alleen van "die zeurderige vriend van haar die zowat een abonnement op de telefoonlijn heeft

"
ps: de reden dat ze zich vanmorgen zo kut voelde was omdat de wekker van medicijnen niet afging, en ze dus de snelwerkende dosis van 7:00 gemist heeft. Dit is om 9:00 genomen waardoor de snelwerkende dosis van 10:00 niet kan ivm te snel achter elkaar. Het is dus nu ff wachten tot 13:00(echter de dosis van 9:00 doet zijn werk nu wel)
tot zover ff......