Plaats hier je eigen geschreven gedichten

quote:

---

Op dinsdag 19 augustus 2003 23:22 schreef Webby het volgende:
Captured Freedom

We act, we react.
We feed, we consume.
Ignore all feelings,
trapped in a room.

Walls closing in,
there's no way out.
Feelings collide,
you want to shout.

Nobody around,
to hear your voice.
You were thinking,
you had a choice.

Fake reality,
how it should be.
Fading away,
now you're free.

Time goes on,
images pass by.
It can't be stopped,
you don't know why.

You cannot resist,
nothing is true.
As long as it's good,
that feeling inside you..

-Webby-

---

Niet te dramatisch, wellicht iets herkenbaar....

Ik denk toch dat als je je gedicht hier neer zet je graag wat feedback wil krijgen.... als iedereen die feedback wil krijgen, dat nu ook eens gaf, dan zou dit topic een stuk leuker zijn

Naar mijn mening

quote:

---

Op zondag 24 augustus 2003 03:35 schreef Blue_Eyed_Boy het volgende:
Wat ik trouwens jammer vind aan dit soort topics is dat iedereen wel een gedicht neerkwakt, om het even oneerbiedig te zeggen, maar je ziet er zelden iemand op reageren.... das jammer...

Ik denk toch dat als je je gedicht hier neer zet je graag wat feedback wil krijgen.... als iedereen die feedback wil krijgen, dat nu ook eens gaf, dan zou dit topic een stuk leuker zijn

Naar mijn mening

---

quote:

---

Op zondag 24 augustus 2003 03:36 schreef Knaller het volgende:
Kwak
Zegt de eend
Tok
Zegt de kip
Ik ben hip.

---

quote:

---

Op zondag 24 augustus 2003 03:57 schreef Knaller het volgende:

[..]

Dit is geen pubergedicht hoor.
Eerder kleuterniveau... maar het ging mij om een gedichtje 'neerkwakken'.

---

en op de sterren, of de maan
via 'n eindeloos bestaan
is slechts 't laveloos gelul
nog de weerklank van ons gaan

Starend, denkend,
begint het tot wanhoop te nijpen,
in weer een poging
het gevoel vast te grijpen.

Een gevoel
tot de punt toe gedreven,
om van emotie
van het leven weg te zweven.

Want er is meer,
het is een soort van tendens,
naar een strijd
tussen bewustzijn en de wens.

Zo groot de wens
zo groot ook is de pijn,
bij het besef,
dat het nooit zo zal zijn,

temeer het besef
dat dit nooit zal lukken,
niet in staat stelt
de wens te onderdrukken.

_{-en onderstaand nog een gedichtje in dezelfde periode geschreven (zoek het verband)}
Gevleugeld dromen

Ik vlieg,
heb vleugeltjes gekregen,
zweef door mijn eigen kooi,
genietend van een vrijheid,
die ik eigenlijk niet heb.

Jij vliegt,
hebt vleugeltjes gekregen,
zweeft tezamen met mij,
genietend van een verbond,
dat we eigenlijk niet hebben.

[Dit bericht is gewijzigd door vollie op 27-08-2003 03:56]

Alle vrouwen,
dat zijn kankerhoeren,
net varkens,
net goed genoeg voor het vlees,
en voor de rest,
de smerigste,
ranzigste,
verderfelijkste,
kankerwezens,
op deze aardkloot.

.

My love for you
Is like an undying rose
Its essence carressed
By the light of life

But when darkness comes
The rose doesn't die
Living on forever
In the garden of joy and sorrow

Ik heb dit midden in de nacht geschreven en de inspiratie die ik had was moeilijk te beschrijven. Het leek net alsof er een bol van warmte en creativiteit in mij zat. Op de details en formulering enzo na ging het gedicht schrijven vanzelf. Een heel bijzondere ervaring die ik helaas daarna niet meer heb gehad.

Liefdesgedicht van mij:

Difficult Love

I hate myself,
i want to die.
I know i cannot,
i know it's a lie.

I think i'm in love,
though i know it's wrong.
I really want to,
i have to be strong.

I can cut myself open,
that's what i want.
but how hard i try,
somehow i can't.

I want the feeling,
of my warm blood.
Even though i know,
it does me no good.

I want that love,
i want it to be real.
More then ever,
i know that's what i feel.

This is my way,
of telling it to you,
I hope someday,
it will be true.

-Webby-

quote:

---

Op vrijdag 29 augustus 2003 10:52 schreef ThE_ED het volgende:
Rozen zijn rood,
De zee is blauw,
Ik houd van jou.
En dan gaan we dood.

---

quote:

---

Openingspost:
Plaats hier je eigen geschreven gedichten.
of gedichten van anderen die je errug mooi vindt,

wel serieuse en niet van die afgezaagde dingen zoals: roxen xijn rood, blablabla......

wel originele, welke taal maakt niet uit.

---

quote:

---

Op vrijdag 29 augustus 2003 10:56 schreef Webby het volgende:

[..]

[..]

---

quote:

---

Op vrijdag 29 augustus 2003 10:57 schreef ThE_ED het volgende:

[..]

Leuk dat als je een keer iets minder serieus plaatst dat je wel commentaar krijgt en op je normale gedichten niet.

---

Looking through these watery eyes,
I see a knife, it's laying there.
I pick it up and hold it tight.

Then a little hesitation comes,
on whether I am doing right.
But in my mind there's no way,
to make me think clearly.

Slowly the knife is going there,
where is seems to belong.
Deep inside my skin,
cutting away the flesh.

The pain is coming over me,
the crying stops.
But now it's not the tears flowing,
but the blood, forming red streams.

I keep holding the knife,
tight into my hands.
And once again,
I put it in the flesh.

Then the pain is becoming to much,
I throw away the knife.
My arm still bleeding,
not knowing what to do.

I start running away,
away from this place.
But I don't know where to go,
I fall down and keep laying there.

It starts to rain, harder and harder,
I see the blood from my arms being taken.
Taken away by the rain,
then slowly everything start fading.

All of a sudden I wake up,
it all seems to be just a dream.
Then I look at my arms...

Met kleine lachjes omarmd
Verwikkeld in de zin van datgene
Wat je zelf bent

Leef!
En zorg dat je dat doet
Wanneer je sterft
In eeuwige stilte

Alleen met jou
Licht
Wil ik leven in
Datgene wat ik voel

---

De nacht, de stad en de leegte

Waar in de verte een lantaarn schijnt,
of een lampje, in een kamer, verderop
Waar soms nog eenzaam een man loopt
of een kat zich de vuilnis goed laat smaken

Waar ik in de reflectie in het raam mezelf zie
of jij, op zaterdagavond, in de kou, die ook warm is
Waar mijn tenen koud en bevroren zijn
of de ijsbloemen een gezicht vormen op mijn raam

Waar het balkon te klein is om op te staan
of mijn zijn te groot is om te bestaan
Waar liefde verder is dan ik mogelijk kan zien
of denken, want ook al doe ik dat, ik voel je niet

Waar duisternis geen betekenis meer heeft
of althans deze zich niet meer aan mij laat zien
Waar langzamerhand de week een dag laat sterven
of een nieuwe laat beginnen - het is jouw dag

Waar mijn ziel nu huist en eenzaam dwaalt
of zich verliest in drank en oudere tijden
Waar geluk slechts een illusie is voor de man
of vrouw die daar op de rand van de stoep uitrust

De nacht, denk ik
De stad, zie ik
De leegte, ben ik

Die nacht, ben jij
Die stad, denk jij
Die leegte,
zag je haar maar

Hier liep ik, het uitschot der aarde.
Ik leef, sterf en ik verga.
Een graf, onbekend voor de toekomst,
en vergeten door het verleden.

Hier lig ik, een simpele ziel.
Een leven zonder toekomst, zonder hoop.
Een leven zonder liefde, maar ik hoop niet,
dat ook jij, alleen bent gestorven

quote:

---

Op maandag 1 september 2003 20:15 schreef jassie84 het volgende:

De nacht, denk ik
De stad, zie ik
De leegte, ben ik

Die nacht, ben jij
Die stad, denk jij
Die leegte,
zag je haar maar

---

Persoonlijk zou ik het alleen zo schrijven:

De nacht, denk ik
De stad, zie ik
De leegte, ben ik

Die nacht, ben jij
Die stad, denk jij
Die leegte,
zag ik jou maar

Well well It's a piece of art
To act like this regular civilian
Though there are so many people
Who are familiar with the way their hearts beat

Well well It is not easy
The way to play like this human being
Maybe its not quite me
Guess thats why there are several contrary magnets
I can tell

Oh no, the way your eyes move
These are not the angles mine goes
Look at you
The way you chat with whoever
It seems like you have found what it is all about
It makes me feel

Lost in straightforward
I discovered this
(Strings) When her eyes explained some way
Some kind of lost in straightforward
Maybe Im in love

She told me some way to be
A century old tale
Did heal me like never before
Please wont you heal me forever more
______________

't Is eigenlijk een songtekst, de muziek bepaald nog meer de emotie, maar goed...

angstig waren al die uren
die in mijn herrinering eeuwig leken te duren

vechten tegen deze pijn
of het zal voor altijd de onze zijn