Plaats hier je eigen geschreven gedichten

Het was op donderdag,
dat ik je weer eens zag,
een ding beving mijn gedachten,
en dat waren niet die hete nachten,
maar voetbal.

.

[Dit bericht is gewijzigd door JAM op 19-06-2003 14:08]

Ik nam een foto van je paardestaart,
en jij nam een van mijn stoppelbaard,
we brachten toen het rolletje weg,
luister terwijl ik je zeg,
Ga eens naar de kapper en koop gelijk nieuwe scheermesjes.

.

[Dit bericht is gewijzigd door placebeau op 22-06-2003 21:55]

_{voor een bijzonder meisje}

quote:

---

Op zondag 22 juni 2003 21:49 schreef placebeau het volgende:
JIJ OF IK

Ik heb je altijd al willen zeggen
wat ik helemaal niet weet
diep verborgen in mijzelf
of het wel bestaat

Maar nu jij voelt wat ik zoek
Nu jij ziet wat ik bedoel
Nu jij denkt wat ik vergeet

Herinner ik enkel de stilte

-----------------------------------

PASEN
het moment was de traan die ik opving uit het afscheid
"daaaaag" herhaalde je zes keer
"daaaaag" antwoordde ik vijf keer
Het had te lang geduurd om dit als te kort de beschouwen
door je lach kon ik je traan niet langer vasthouden
ik viel met hem weg.

-----------------------------------

HET ROOD
het wit, na het laatste woord
is nooit
zo wit als wat net daarvoor

------------------------------------

NEWTON
de kracht in je lach
heeft mijn hart
doen versnellen
recht evenredig met de massa
verliefdheid

------------------------------------
dit zijn een paar van mijn korte gedichtjes (ideetjes), graag jullie mening.

---

Je liet me achter
Met een hart vol pijn
En een hoofd vol verlangen
Om weer samen te zijn

Je liet me staan
Vol vragen en verdriet
Altijd zal ik willen weten
Maar antwoorden doe je niet

Altijd wilden we samen gaan
Overal heen
Maar nu, en de rest van mijn leven
Moet ik alleen

quote:

---

Op woensdag 18 juni 2003 16:36 schreef jpfeikens het volgende:
www.gedichies.tk is van een goede vriendin van mij, daar staan ook wel goede gedichten op..

---

"Forgive me if I didn't take it as constructive criticism
Forgive me that I haven't yet whiped away
The dirt-covered footprint that you left
When you trampled all over me

I'm born sorry for what you do wrong
And everyone expects that suffering makes you strong
Even she left her heart asleep in her bed
And all this time we bothered trying to get along
I didn't figure out that she was dead

This once was a room with fragile lights
Now the glass of the bulbs covers the floor
Along with worn out hammers from the horrible fight
And I can't see anything anymore

And I understand that it shouldn't hurt
And that I should be more on my alert
And that your goal wasn't my disconcert
And I am sorry that I was the wrong one you were trying to convert

Forgive me that I woke up slightly hopeful
And that I shone like never before
And that I was ready for our bond to grow more
And now I'm sorry that I now stand
Alone
In total darkness "

Ben wel een tikkie nieuwsgierig naar menigen. Het is mij nu te angstig, maar het is al een relatief oude, maar toch.

V.

[Dit bericht is gewijzigd door Verbal op 01-07-2003 01:21]

So many nights of insomnia passed,
so many nights...

Finally I've fallen asleep,
forgetting about you,
leaving all my thoughts behind,
forgetting all I ever wanted to say.

Tomorrow I'll be waking up,
seeing that you're gone,
gone out of my mind...

Dit gedicht op Engellic Cyrm, ook reageren kan via deze link (of op dit forum natuurlijk)

Dan wil ik heel de dag niet meer
Wat ik me voorgenomen had

Wanneer je mond dan open gaat
Dan weet ik al genoeg

Dit wordt weer net als toen die keer
Het begint weer veel te vroeg

Want voor ik zwijgend naast je zit
Is alles al gezegd, door jou

Als ik je in mijn handen kreeg
Weet je wat ik vertellen zou?

Ik zou je niks gaan uitleggen
Nee ook geen vragen stellen

Ik zou alleen maar heel erg hard
De waarheid eens vertellen

Dat alles in jouw leventje
Slechts om jezelf gaat

Dat jij in feite eigenlijk
Tegen jezelf praat

Want iedereen in deze kring
Die vind jou irritant

Er is maar slechts een factor
Die houdt hun in de hand

Ze hebben zelf ook geen man
Die hun nog wat kan temmen

En schreeuwen daarom net zo hard
Om jou te overstemmen

Wel twaalf keer roep jij hetzelfde
En niemand die het zegt

Want heel jouw fucking kut familie
Is minstens net zo slecht

Maar

De zussen hebben mannen en die zeggen niet zo veel
Want al die vieze wijzen die snoeren hun de keel

Zielig in een hoekje hebben ze het over turken
Terwijl ze angstig en alleen aan hun biertje lurken

Gedurende de hele dag blijven die bitches lullen
Om ondertussen slinks en kwiek, hun desinteresse te verhullen

Want wie ik ben en hoe ik denk, dat boeit niemand hier wat
Al vinden ze zichzelf betrokken, ik ben die hoeren zat

Rond zes uur dan gaan ze weg
Ik heb nog niet gepraat

Terwijl ik vast de glazen ruim
Hoor ik hun geblaat

Doei heb ik nog nooit gezegd, niet dat ze dat ooit zien
Maar s nachts herinneren ze mij, dat hoop ik heel misschien

Je stralende glimlach laat de ontelbare rozen bloeien
Geen enkele roos zal verwelken onder jouw lach
Schitterende gevoelens die je laat groeien
Bij mij, op deze hete, heldere zomerdag

Jouw woorden klinken over de uitgestrekte velden
Velden, vol met witte en rode rozen bedekt
Woorden die onze liefde voor elkaar laat gelden
Laten de rozen waaien, zachtjes van de wind die jij opwekt

voor mn vriendin geschreven... ik wil niet arrogant zijn maar beter lukt het me niet ;p

Dat opvallende maar gewone meisje,
Jong, onschuldig, en zó mysterieus,
onwetend over eigen wil en wens,
tastend langs haar eigen grenzen,
nietsvermoedend over andermans begeerte
Naar haar, dat gewone meisje

Twee vluchtige momenten waren het,
dat ik mocht zien wat er schuil ging achter dat mysterie
Een lieve, kwetsbare maar vurige dame,
toen zo overtuigd van mijn volmaaktheid
Perfectie, pfff, wat een illusie,
een hersenschim die rap uiteenspatte

Zij tast verder langs die onbekende grens,
mij achterlatend in haar web van mysterie
De gedachten aan haar verbannen,
ik zou willen dat ik het kon
Maar hoe hard ik ook probeer het beste te doen,
die twee momenten blijven spelen in mijn hoofd

Twee korte momenten van openheid, geen mysterie,
zorgen dat ik nog even blijf hangen,
in een droom die nooit echt was
Een slaapvoorstelling over dat meisje,
dat opvallende meisje, gewoon,
kwetsbaar en lief, vurig en mysterieus, zij

GS, 02-06-2003

Naja, wilde 'm toch eens posten, dus bij deze...

De zee,
Ik loop over het strand.
Schrijf jouw naam in het zand.
Versteend van de kou,
vertel ik de zee hoeveel ik van je hou.
Ik roep jouw naam, zo hard ik kan.
Een golf, je naam vervaagt
langzaam in het zand.
Ik loop verder, bibberend van de kou
Nu weet alleen de zee nog
hoeveel ik van jou hou...

Verandering,
De ontbering die het ijs
toch heeft te worden tot een water.
Het gestalte wat het dan aanneemt
dat is een zorg voor later.
De groei die het ervaart
doet pijn van top tot teen.
Wie uitvloeit van een vaste vorm
stolt anders dan voorheen...

een beetje hautain
loopt ze met haar lakschoenen -
pas elf geworden

Haiku:

na een lange reis
strandt de eindeloze zee
in wit golvend zand

We act, we react.
We feed, we consume.
Ignore all feelings,
trapped in a room.

Walls closing in,
there's no way out.
Feelings collide,
you want to shout.

Nobody around,
to hear your voice.
You were thinking,
you had a choice.

Fake reality,
how it should be.
Fading away,
now you're free.

Time goes on,
images pass by.
It can't be stopped,
you don't know why.

You cannot resist,
nothing is true.
As long as it's good,
that feeling inside you..

-Webby-

I see us falling and i can not hold you
The plane's crashing down
cause its wings have been broken too

Turbines keep roaring
bright flames eating up our life
I see you crying
knowing we'll not survive

please hold me
fall down with me
take my hand
and we willl die

(eigenlijk nog niet helemaal af)

Pfff, enig idee hoeveel zeer bekende, erkende en beroemde dichters uit de literaire geschiedenis zo bekend, erkend en beroemd zijn geworden door juist niet volgens vastgestelde regels te dichten?

.

Zoals een bootje dobbert op zee
Zo varen mijn gedachten.
Op zoek naar een haven om te rusten
op zoek naar krachten

Golven slaan op het dek
Gedachten spoelen overboord
Een schreeuw in de wind
maar niemand die het hoort.

Zonder kompas op zoek naar de haven
Zonder een gids varen op zee.
Ik ben alleen, maar wil je vragen
Vaar alstublieft met me mee..

In het vacuum
van de tijd

vertelt alleen
de stilte

van het niets

de waarheid
omtrent het

waarom