Ik zal wel een softie zijn, maar het is toch ergens wel een beetje ontroerend? Zo'n meisje zoekt ook een groepje om bij te horen, en wordt door haar klasgenoten, terecht of niet, helemaal uitgekotst, terwijl die vrienden natuurlijk ook een diepgang van niets hebben.
Ze zit bij elk gesprek met haar begeleider, met haar mentrix, met haar moeder te frummelen; bij gym is ze ontzettend angstig voor de bal, ze bijt wel wat van zich af, maar ze komt niet als een intens kreng over. En dan raakt ze zwanger, en besluit ze, ondanks alles, het kind te houden. En verder wil ze wel vrachtwagenchauffeur worden, en uiteindelijk werkt ze ook om haar examen te halen.
Als je dan ziet hoe haar vriendengroep in feite haar laat zitten, omdat ze alleen maar willen feesten en niet overdag willen afspreken, dan zit ze daar toch maar mooi met alleen haar moeder. Dat meisje moet rap volwassen worden, zelf een kind opvoeden, werk zoeken, de eindjes bij elkaar zien te knopen.
Dat zal niet gemakkelijk zijn, en natuurlijk is ze niet de slimste, maar ze had ook het kind kunnen dumpen bij haar moeder, en weer keihard kunnen gaan feesten. Ik weet natuurlijk niet hoe het inmiddels ermee staat, maar mijn eerste indruk is dat het best een lieve moeder zou kunnen zijn, meer dan die ‘Thijs’ die te laf is om enige verantwoordelijkheid te nemen, wat zij wel doet.
En dan kun je natuurlijk afgeven dat ze dom is, dat ze dom is zwanger te geraken, dat ze lelijk is, of weet ik veel wat, maar uiteindelijk kiest ze wel voor het opvoeden van zo'n kind en voor het opzijleggen van haar zakgeld om spullen voor dat kind te kopen. Het is misschien symbolisch, maar ze had er ook peuken en Lonsdalekleding van kunnen kopen.
Daher iſt die Aufgabe nicht ſowohl, zu ſehn was noch Keiner geſehn hat, als, bei Dem, was Jeder ſieht, zu denken was noch Keiner gedacht hat.