Hier een grote rol en boel veel lijm graag. Voor iets van 85 kilo.
Mijn betere helft vond het wel een goed idee om terwijl ik heen en weer aan het rennen was om alles voor op de gourmet in stukjes te snijden en op tijd klaar te hebben zijn koptelefoon op te zetten en lekker een flimpje te gaan zitten kijken. Gehoorapparaatjes uit natuurlijk, anders past het niet. Ik had immers niks gezegd en dan hoef je ook niks te doen, da's logisch.
Na een half uur staat Lukas achter me. "Nat," piept hij en zit aan de sla. "Ja, de sla is een beetje nat," Antwoord ik. "Nat! Nat!" herhaalt hij. "Jaha," zeg ik. "De saus is ook nat, niet aanzitten!" Hij blijft even stil. Er verschijnt een denkrimpeltje. "Grote plas," zegt hij uiteindelijk. Hij staat ook opvallend wijdbeens.
Uitkleden, wassen, omkleden en aan de dis maar.
Na het gourmetten even lekker fietsen met Lukas. Medicatie staat weer redelijk goed afgesteld, dus hij is prima te doen. Eenmaal terug ben ik de drempel nog niet over of kind nummer twee (eigenlijk nummertje drie), net een paar maanden zindelijk, rent met een grote natte plek voorbij.
Uitkleden, wassen, omkleden en verder maar. Ik moet even vijf minuutjes naar boven dus. Let je even op schat?
Ik kom weer beneden. Lukas staat onderaan de trap. Hij heeft een paasei uit de keuken gestolen en heeft *kaching boem* weer in zijn broek geplast. Als je film aan het kijken bent namelijk, en je vrouw is aan het koken en geeft je de kleding om je kind weer aan te kleden, dan hoef je niet na te denken en dat luierbroekje er zelf bij te denken. Logisch.
In his defence: mijn nu-niet-zo-lief is aan de antibiotica, en iedereen weet dat je dan in een Cro-Magnon verandert. Da's ook logisch.
[ Bericht 0% gewijzigd door Mwanatabu op 04-04-2010 22:28:38 ]
If you have a problem, if no-one else can help, and if you can find them, maybe you can hire the A-Team