Daar kun je best wel eens gelijk in hebben. Boze tongen beweren ook dat het "democratische" schrijfproces bij dEUS tegenwoordig ook zorgt voor minder spanning. Daarentegen is Radiohead ook een hele democratische band en daar gaat het weer niet ten koste van het experiment.quote:Op donderdag 14 mei 2009 09:50 schreef webfreak het volgende:
En ik denk dat dat met name komt het door het schrijfproces. Vroeger schreef Tweedy alles alleen of met z'n tweetjes. Tegenwoordig is de hele band erbij betrokken, en wordt er vooral gezocht naar een goeie live-setup waarin iedereen wat te zeggen heeft. Alle 6 willen ze zich laten horen, en dus is alles dichtgemetseld met gitaarlicks, drumriffs en toetsen. Heel anders dan studioproducten als YHF (totaal uitgekleed) of AGIB (dat vooral Tweedy laat horen die losgaat op Pro Tools terwijl hij zijn bandmakkers gebruikt als instrumenten). Er is natuurlijk iets voor te zeggen, die nieuwe democratische manier van werken, maar mijn inziens levert het nogal veel 'ouwejongens krentenbrood' materiaal op.
Klopt, ik ondervind hetzelfde bij dEUSquote:Op donderdag 14 mei 2009 10:16 schreef BUG80 het volgende:
[..]
Daar kun je best wel eens gelijk in hebben. Boze tongen beweren ook dat het "democratische" schrijfproces bij dEUS tegenwoordig ook zorgt voor minder spanning. Daarentegen is Radiohead ook een hele democratische band en daar gaat het weer niet ten koste van het experiment.
Nou, Mauro heeft mijns inziens als solo-artiest meer geniale dingen laten zien dan Tom Barman. Waarom de combinatie niet werkt snap ik dus ook niet. Ik denk dat bij dEUS toch de SKC-Barman combinatie voor de x-factor zorgde...quote:Op donderdag 14 mei 2009 10:22 schreef webfreak het volgende:
[..]
Klopt, ik ondervind hetzelfde bij dEUS
Ik denk dat het ook te maken heeft met de vele bezettingswisselingen van deze bands. Het gaat meestal toch om één persoon (Tweedy, Barman) en de rest is redelijk inwisselbaar. Radiohead speelt daarentegen, als ik me niet vergis, al bijna 25 jaar in dezelfde bezetting . Toeval?
quote:Jay Bennett, dead at age 45
Jay Bennett, a rock musician with deep ties to Chicago best known as a former member of Wilco, died early Sunday morning in downstate Urbana, where he had been running a recording studio, according to a spokesman for his family.
The singer and multi-instrumentalist was 45 years old.
"Early this morning, Jay died in his sleep and an autopsy is being performed," said Edward Burch, a friend and musician who collaborated with Bennett on the 2005 album "The Palace at 4 a.m." "The family is in mourning and is unavailable for comment at this time."
[..]
In late April, Bennett wrote on his MySpace blog about dealing with intense pain from a hip injury suffered during a dive from the stage while playing with Titanic Love Affair. He was preparing to have surgery, but was concerned about his lack of health insurance. However, he also was looking forward to finishing his fifth solo album, "Kicking at the Perfumed Air," at his studio, Pieholden Suites, named after the song on "Summerteeth" that best encapsulates his talents as an arranger.
"This whole experience [with the hip pain] has really taught me to look both inward and outward for support, and I've learned things about myself that I thought I had completely figured out years ago," Bennett wrote. "Family and friends have helped me to keep faith in a future that will actually be much more carefree than my constricted present state. I encourage you all to tell me stories of recovery, as they really do help... All in all, I'm 'in a really good place' right now; I'm just waiting until I can make it all happen."
Bennett's former bandmates in Wilco are touring in Spain and could not be reached for comment. But Burch said he had spoken to bassist John Stirratt, and the band was "broken up" about the news. "He was an extremely talented musician and a great person, and I'll miss him terribly," Burch added.
Bron: Chicago Sun-Times
Wow, heftig!quote:
Zit inderdaad een behoorlijk letterlijke slidegitaar-lick in van My Sweet Lordquote:Op vrijdag 29 mei 2009 02:08 schreef Aisumasen het volgende:
"You Never Know" klinkt als een mooie George Harrison-ode.!
Op die twee CD's met Bragg staan een paar leuke liedjes van Wilco. One By One, California Stars, Airline To Heaven... Dat zijn mooie nummers. De Bragg-bijdragen vind ik persoonlijk nogal saai.quote:Op dinsdag 9 juni 2009 10:50 schreef Norrage het volgende:
Heb ook nog (heb zo'n volledige discography gedown..gekocht) wat albums met Billy Bragg...kan iemand de waarde daarvan toelichten?
Jup: Wilco op songmeanings.netquote:Op maandag 22 juni 2009 15:59 schreef Norrage het volgende:
Wilco geweldig. Toch sommige songteksten begrijp ik niet. Waar staat Via Chicago precies voor? Komt een beetje over als een soort verloren liefde ofzo..hetzelfde probleem heb ik bij Jesus Etc., waar staat dat nou voor? Ik las iets over drugsggebruik?
Bestaat er iets als een mooie site voor dit soort betekenissen??
Ik interpreteer het als een droom (duh) waarin de ik-persoon droomt dat hij een voortvluchtige moordenaar is.quote:Op maandag 22 juni 2009 15:59 schreef Norrage het volgende:
Wilco geweldig. Toch sommige songteksten begrijp ik niet. Waar staat Via Chicago precies voor? Komt een beetje over als een soort verloren liefde ofzo..hetzelfde probleem heb ik bij Jesus Etc., waar staat dat nou voor? Ik las iets over drugsggebruik?
Bestaat er iets als een mooie site voor dit soort betekenissen??
Wow, wist helemaal niet dat ze (buiten Lowlands) nog naar NL kwamen.quote:Op woensdag 29 juli 2009 12:49 schreef ralfseltje het volgende:
Kaartjes voor Paradiso en Effenaar nu te koop
damn, net die ene week dit jaar dat ik niet in het land ben.quote:
Dit is eigenlijk de spijker op zijn kop.quote:Op maandag 10 augustus 2009 11:20 schreef nebraska1982 het volgende:
klinkt eenvoudig maar het is een kunst iets van kwaliteit eenvoudig te laten klinken zonder dat het 'goedkoop' klinkt.
Zeer waar.quote:Op maandag 10 augustus 2009 19:13 schreef Joostebrood het volgende:
De discussie rondom de muzikale koerswijziging is interessant om te lezen, maar tegelijk is het verklaarbaar waarom Wilco (en met hun vele bands) in deze fase gewoon goeie albums maakt, zonder artistieke uitschieters. Ze lijken hun rust te hebben gevonden, zitten lekker in hun vel en hebben geen demonen waar ze een strijd mee moeten aangaan. Jammer voor de creatieve/emotionele uitbarstingen die daarom niet of nauwelijks aanwezig zijn, tegelijk een geruststellend teken dat deze mannen nog wel wat jaren door zullen gaan.
zoals bijna gans SBS, maar ik val in herhalingquote:Op dinsdag 11 augustus 2009 10:39 schreef webfreak het volgende:
20. Side With The Seeds (sinds ik de DVD heb gezien. Op plaat issie saai, live is 't goud)
Dit is letterlijk uit het Lowlands-krantje overgenomen.quote:Jeff Tweedy, enfant terrible maar bovenal muzikaal genie, valt niet te grijpen. Heeft-ie zijn dag, dan ervaar je het mooiste moment van je leven, is-ie vergeten zijn kalmeringspillen te nemen of heeft-ie er juist te veel geslikt, dan kan het een nachtmerrie worden.
En dat klopt toch ook helemaal niet? Wilco is live toch altijd goed?quote:Op maandag 24 augustus 2009 12:49 schreef webfreak het volgende:
Review is inderdaad belabberd
[..]
Dit is letterlijk uit het Lowlands-krantje overgenomen.
Volgens mij gaat het vooral om zijn humeur. Zoiets stond ook in dat krantje. Dat Tweedy lastig is om mee samen te werken en zijn kwade buien heeft en dat soort dingen.quote:Op maandag 24 augustus 2009 13:02 schreef Beregd het volgende:
[..]
En dat klopt toch ook helemaal niet? Wilco is live toch altijd goed?
Welke preek bedoel je precies?quote:Op maandag 24 augustus 2009 13:58 schreef Beregd het volgende:
ja, humeurig is de man wel. Zijn preek op die live dvd van tweedy solo bijvoorbeeld...
Maar dat maakt het toch nog geen nachtmerrie
Ook weer zo'n nummer dat live veel beter klinkt dan op plaat. Geldt waarschijnlijk voor veel van Wilco (The Album).quote:
dank voor de link. Straks even nagenieten.quote:Op maandag 24 augustus 2009 14:04 schreef Norrage het volgende:
Dit is toch ronduit geniaal? : http://3voor12.vpro.nl/tv/#/41128679/42378378/18
Dat ze niet mogen babbelen als hij een liedje zingt. Dramt ie een heel eind over door.quote:Op maandag 24 augustus 2009 14:03 schreef webfreak het volgende:
[..]
Welke preek bedoel je precies?
Ik vind hem tegenover het publiek vooral gevat en bij vlagen heel grappig
ohja klopt.quote:Op maandag 24 augustus 2009 14:08 schreef Beregd het volgende:
[..]
Dat ze niet mogen babbelen als hij een liedje zingt. Dramt ie een heel eind over door.
wauw, nieuw liedje?!quote:Op maandag 24 augustus 2009 16:36 schreef Norrage het volgende:
Wow, de versie van "I am trying to reach your heart" staat op 3voor12![]()
Waarschijnlijk hoor je niemand klagen, wie zit er nou te wachten op eindeloos geklets van de artiesten op een festival?quote:Op maandag 24 augustus 2009 12:49 schreef webfreak het volgende: Vooral Jeff had niet zoveel te melden. Opkomen, spelen, klaar. Maargoed, mij hoor je niet klagen.
Mee eens! Maar ik vond de tent wel matig gevuld?!quote:Op maandag 24 augustus 2009 16:45 schreef CatsInTheWell het volgende:
Moeiteloos het beste concert van Lowlands. Niets minder dan lof, niets meer dan respect.
het complete lowlands-verslag vind je hierquote:Wilco
Het is vaker beweerd: Wilco is één van de beste, zoniet dé beste liveband van dit moment. Het getuigschrift daarvan verscheen onlangs nog op dvd. Dat daar niets aan geknutseld is, blijkt wel uit deze show op Lowlands. Vanaf 'Wilco the Song' als onvermijdelijke opener wordt er vrijwel aan één stuk door geboomd op ongeëvenaarde wijze. Met nummers als 'Impossible Germany', 'At Least That's What You Said' en het onnavolgbare 'Via Chicago' is duidelijk waar Wilco de klemtoon legt: veel en hard gitaargeweld. Al kunnen meezingers als 'Heavy Metal Drummer' en 'Jesus Etc.' ook niet ontbreken. Sportief is het dat er van de nieuwe plaat maar drie nummers worden gespeeld, en des te meer van de beproefde albums, die het op festivals nu eenmaal beter doen.
Erg spraakzaam is frontman Jeff Tweedy dit keer niet. Een incidentele poging tot contact met het publiek strandt, en wat volgt is Wilco op de automatische piloot. Die routineuze aanpak doet echter niets af aan de energie die deze band het publiek geeft. Drummer Glenn verzuipt in zijn eigen zweet, gitarist Nels speelt zijn vingers stuk en alles bij elkaar klinken die alom bekende liedjes alsof je ze voor het eerst hoort. Is het de dynamiek? De instrumentale perfectie? De geur van bloed, zweet en tranen? Wilco heeft iets dat zich niet laat vangen in een beeld- of geluidsopname. Dat maakt ze dan ook tot de beste liveband die Lowlands dit jaar rijk is. (JH)
Heb het altijd al vreemd gevonden dat deze plaat zo onderschat is.quote:Op woensdag 26 augustus 2009 15:01 schreef Grobbel het volgende:
Ik weet dat ik 5 jaar geleden de nodige lelijke dingen over AGIB heb geuit op dit forum (voornamelijk in het vorige topic), maar na het fijne Lowlands-optreden heb ik die plaat toch maar weer eens opgezet. En of mijn smaak of mijn verwachtingspatroon nu zoveel is veranderd in een half decennium weet ik niet, maar dit is bij nader inzien toch wel een hele fijne plaat. Ik slik mijn eerdere kritiek alsnog in.
Forum Opties | |
---|---|
Forumhop: | |
Hop naar: |