R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
Gelukkige momenten - wat zul je nooit vergeten?
Ja, het is lente en ik ben in een goed humeur 
Iedereen heeft zijn eigen aparte geluksmomenten die je nooit zal vergeten. Misschien in de liefde, misschien anderzijds. Welke zijn de jouwe?
TS Begint
- Concert van Mika vorig jaar in het Westerpark. Het was slecht weer de hele dag maar toen het concert begon trok het open en scheen de zon en iedereen was helemaal vrolijk en hyper.
-Concert pearl Jam 2 jaar geleden. Bijzondere sfeer in het goffertpark, de band genoot duidelijk ook en het gezelschap was goed
- De zon zien opkomen boven Florence, na een heerlijke feestnacht in het kleinde dorpje fiesole met een groep italiaanse studenten. Daarna gingen we pasta eten als ontbijt
-Het moment dat ik de jongen tegenkwam waar ik mijn langste relatie mee heb gehad. Hij keek mij aan en ik hem en het was alsof de hele wereld om ons heen verdween.
-Mijn aankomst in australie - ik voelde me zo trots dat ik het lef had gehad om er alleen heen te gaan en mijn droom te verwezenlijken.
- Ook in australie: ik had op dag 1 een Nederlandse jongen ontmoet waar ik al 4 dagen mee gezoend had of zo. Ik moest helaas verder reizen en toen kreeg ik een sms dat hij verliefd was en naar me toe kwam
zomaar wat voorbeelden. Nu jullie
Iedereen heeft zijn eigen aparte geluksmomenten die je nooit zal vergeten. Misschien in de liefde, misschien anderzijds. Welke zijn de jouwe?
TS Begint
- Concert van Mika vorig jaar in het Westerpark. Het was slecht weer de hele dag maar toen het concert begon trok het open en scheen de zon en iedereen was helemaal vrolijk en hyper.
-Concert pearl Jam 2 jaar geleden. Bijzondere sfeer in het goffertpark, de band genoot duidelijk ook en het gezelschap was goed
- De zon zien opkomen boven Florence, na een heerlijke feestnacht in het kleinde dorpje fiesole met een groep italiaanse studenten. Daarna gingen we pasta eten als ontbijt
-Het moment dat ik de jongen tegenkwam waar ik mijn langste relatie mee heb gehad. Hij keek mij aan en ik hem en het was alsof de hele wereld om ons heen verdween.
-Mijn aankomst in australie - ik voelde me zo trots dat ik het lef had gehad om er alleen heen te gaan en mijn droom te verwezenlijken.
- Ook in australie: ik had op dag 1 een Nederlandse jongen ontmoet waar ik al 4 dagen mee gezoend had of zo. Ik moest helaas verder reizen en toen kreeg ik een sms dat hij verliefd was en naar me toe kwam
zomaar wat voorbeelden. Nu jullie
Frankly my dear, I don't give a damn. Smike. O+.
Tijdens de Nijlcruise (een langgekoesterde wens om Egypte te zien) stond ik op een avond in Aswan in mijn eentje op het zonnedek te genieten. Boven mij zag ik het sterrenbeeld Orion, tegenover mij in de heuvels brandden de lichtjes van de tombes van de edelen en als ik opzij keek, zag ik de lichtjes van het moderne Aswan: de eeuwige, de oude en de moderne Egyptenaren in een blik, een moment gevangen. Heerlijk gevoel!
And the young, they can lose hope cause they can't see beyond today,. ..
The wisdom that the old can't give away
The wisdom that the old can't give away
- Een jointje in Dover. In mijn eentje, op de krijtrotsen die oranje kleurden vanwege de ondergaande zon en in de verte de lichtjes van Frankrijk. 
Leuk topic! Ik zal eens verder denken, deze kwam alleen meteen boven!
Leuk topic! Ik zal eens verder denken, deze kwam alleen meteen boven!
Fine, fuck you then!
The whole problem with the world is that fools and fanatics are always so certain of themselves, but wiser people so full of doubts.
The whole problem with the world is that fools and fanatics are always so certain of themselves, but wiser people so full of doubts.
Heb ik ook gedaan die cruise, schitterend inderdaad.quote:Op woensdag 13 mei 2009 12:03 schreef miss_sly het volgende:
Tijdens de Nijlcruise (een langgekoesterde wens om Egypte te zien) stond ik op een avond in Aswan in mijn eentje op het zonnedek te genieten. Boven mij zag ik het sterrenbeeld Orion, tegenover mij in de heuvels brandden de lichtjes van de tombes van de edelen en als ik opzij keek, zag ik de lichtjes van het moderne Aswan: de eeuwige, de oude en de moderne Egyptenaren in een blik, een moment gevangen. Heerlijk gevoel!
Op de Monte Carlo toevallig?
Mij mag je er voor wakker maken.
Vorig jaar, midden juni, uitkijkend over een gigantisch met mos bedekt lavaveld in IJsland.
Stralend weer met op de achtergrond het album "Air Moon Safari" aan.
Stralend weer met op de achtergrond het album "Air Moon Safari" aan.
Een van mijn gelukkigste momenten was toen ik naar een concert ging van Against Me!. Ik ging alleen naar Keulen toe om Steriogram te zien die het voorprogamma verzorgde. Ik had ze al een aantal dagen eerder gezien in Nederland en was toen de enigste die speciaal voor hun kwam. Toen ik met mijn cd naar ze toe ging om een handtekening begonnen ze zich voor te stellen, ik onderbrak ze en zei dat ik wist wie ze waren omdat ik voor hun kwam. Daar viel spontaan hun mond van open. Het concert beviel zo dat ik ze dus achterna ben gegaan naar Keulen, en toen ik daar vooraan het podium stond en ze opkwamen herkende ze me en de zanger sprong meteen van podium en gaf me een knuffel. (sindsdien heb ik ze nog twee keer meer gezien in duitsland)
Vooral in hamburg was leuk, ik zou de volgende dag ook naar Berlijn gaan om ze nogmaals te zien, maar na weken tevergeefs tickets te regelen had ik geen ticket, In Hamburg de dag voor berlijn zei ik dat tegen ze, en toen zeiden ze gelijk dat ik nooit meer voor een ticket hoefde te betalen omdat ik een van hun grootste fans ben. En ik stond inderdaad op de gastenlijst. Overigens was de main act in hamburg en berlijn Bad Religion die steengoed waren.
Vooral in hamburg was leuk, ik zou de volgende dag ook naar Berlijn gaan om ze nogmaals te zien, maar na weken tevergeefs tickets te regelen had ik geen ticket, In Hamburg de dag voor berlijn zei ik dat tegen ze, en toen zeiden ze gelijk dat ik nooit meer voor een ticket hoefde te betalen omdat ik een van hun grootste fans ben. En ik stond inderdaad op de gastenlijst. Overigens was de main act in hamburg en berlijn Bad Religion die steengoed waren.
"I'm so antisocial, that I am afraid of myself!" Qoute from Me.
Mijn reis naar Maleisië en Indonesië afgelopen januari. Ik durfde nooit ver op reis te gaan en heb eindelijk het lef gehad om te gaan. en het was ook nog eens supergaaf!!!
ervaring pakken ze nooit meer af en die koester ik
ervaring pakken ze nooit meer af en die koester ik
Spelende vrouw, wat heeft u nu geleerd?
De dag dat ik me nieuwe hond mad max mocht ophalen.
Me eerste hond is geadpoteerd en nu wou ik echt hond voor mezelf die ook echt stoer en mooi lelijk vind.
Dus nu al reeds 6 maanden de baas van me engelse bulldog.
Me eerste hond is geadpoteerd en nu wou ik echt hond voor mezelf die ook echt stoer en mooi lelijk vind.
Dus nu al reeds 6 maanden de baas van me engelse bulldog.
Hm, ik heb er ooit iets over geschreven ergens -- wall of text warning.
"Ik geloof dat wij nu toch echt moeten erkennen dat we de weg kwijt zijn. Nou ja, er is geen weg. Laten we het daar op houden..Heb jij er een idee van waar we ongeveer de mist ingegaan zijn?"
Ik keek haar even aan en verstelde de riempjes van mijn backpack. Kut, dat ding was toch best zwaar. En mijn maag rammelde. En eigenlijk was ik best moe, maar dat wilde ik niet laten merken.
"Nee, ik heb echt geen idee..misschien bij dat hek waar we door die poort gingen? Hadden we daar niet beter naar links kunnen gaan?" Ik keek haar aan, en ik genoot even van haar aanblik terwijl ik in mijn hoofd overwoog of zij gelijk zou kunnen hebben. Ja, het hek..maar dat was al weer aardig wat uurtjes geleden, en het was al best laat.
"Zie jij er wat in om terug te lopen? Jezus man, dat is echt een pokke eind en we weten het niet eens zeker! En helemaal terug naar de ranch is helemaal niet te doen. Dat is zeker een uur of vijf, in deze toestand waarschijnlijk meer!"
Godverdomme, ik wilde sterk zijn. Ik zou willen dat ik ook maar een vaag idee had..
Ik keek even om mij heen, en probeerde mij iets van mijn kennis over berglandschappen aan te herinneren. Al snel ontdekte ik dat ik er eigenlijk bar weinig van wist. Rechts voor mij zag ik het enige herkenningspunt dat wij al die tijd hadden gehad, Iain noemde die berg de sleeping warrior en hij was duidelijk herkenbaar. Maar verder..We stonden in het gras, voor ons waren in de verte weer bergen zichtbaar en het plateau waarop wij stonden leek zich nog kilometers uit te strekken. En God wist wat we DAN zouden aantreffen. Dan maar gewoon vooruit, Iain had gezegd die berg rechts van ons te houden en we zouden vast wel ergens een pad kruisen.
Ik keek haar even aan, en zij knikte zonder dat ik iets hoefde te zeggen. "Ja, laten we gewoon doorlopen. We komen vast wel weer een pad tegen.."
Er brak een lachje door op haar gezicht, en zij keek mij even aan. Weer was er een Moment, zoals er al zo vele geweest waren tussen ons. Met moeite kon ik mijn blik van haar gezicht afwenden om voor mij te kunnen kijken. Ok, tijd om door te lopen dus.
En we liepen nog zeker een uur of twee, terwijl het terrein steeds onherbergzamer werd. Gelukkig geen steile berghellingen, maar legio 'schattige' kleine bergstroompjes waar we overheen moesten klauteren en soms zelfs moesten springen. Er was nu ook meer modder, en regelmatig gleed één van ons tweeën uit. We hielpen elkaar dan weer overeind, al grapjes makend over de situatie waarin wij ons bevonden. Dat was echt bewonderenswaardig aan haar, het vermogen om de situatie en zichzelf te kunnen lachen zonder erbij in de verbittering te vervallen die mij zo kan kenmerken. Ik noem het zelf mijn donkere gevoel voor humor overigen :p
De situatie was echter eigenlijk niet om te lachen. We zaten op minimaal een dagmars van de bewoonde wereld, en die bewoonde wereld bestond uit drie huizen die bij elkaar op een berg stonden in wat verder the middle of nowhere was. En hoewel wij best redelijk voorbereid aan onze trektocht begonnen waren, waren wij té stom om verlegen geweest om Iain wat brood of iets dergelijks te vragen voordat wij weer vertrokken. We hadden niets te eten meer bij ons, op een halve zak met autodropjes na. Parkeerwacht Zwartjes om precies te zijn, en dit zijn de lekkerste dropjes ooit gemaakt. Ik daag iedereen uit om het tegendeel te bewijzen
Twee liter water was al het drinkbare waar we aan gedacht hadden. Twee liter voor twee personen..En daar liepen we dan, doodmoe en hongerig.
Ik viel voor de zoveelste keer, en zoals altijd was zij er om mij weer op te rapen. "Gaat het?" klonk het bezorgd. "Ja hoor" antwoorde ik. "Gaat prima"..zij lachte even en we liepen weer verder. We zagen dat het plateau eindig was, en voor ons leek een berghelling omlaag te liggen.
"Besef je wel dat we eigenlijk behoorlijk in de shit zitten? Ik bedoel..niets te eten, amper te drinken en inmiddels weet ik echt niet meer waar we zitten. Fijn dat ik een Gps heb, maar zonder bijpassende kaart hebben wij daar geen ene flikker aan.." We wisselden een blik van verstandhouding uit. Natuurlijk besefte ook zij zich dat. We leken wel één tijdens deze trektocht, het was soms bijna eng. Maar het voelde zo ongelofelijk fijn..
"Zullen we gewoon de tent opzetten? Zodra we de helling gezien hebben? Het lijkt of daar achter iets van een riviertje loopt, dat zouden we morgen kunnen volgen. Misschien is het ook wel bruikbaar als drinkwater!" Ik knikte. We waren alletwee doodop, ik merkte dat ook mijn concentratievermogen en mijn rationele denken aangetast waren door deze vermoeiende dag. Maar wat was het fucking mooi! De Schotse hooglanden zijn echt de mooiste natuurlijke omgeving waar ik ooit gehiked heb. En met haar naast mij..dat maakte deze tocht gewoonweg magisch. Het maakte mij niet uit dat we lost in the middle of nowhere waren, ik hield van haar en alles wat ik wilde was Bij Haar Zijn. Hoe walgelijk cliché dat verder ook moge klinken, het is waar.
We liepen, sprongen en klauterden verder. Uiteindelijk bereikten we de helling, en we zagen niet alleen een bergstroom maar ook iets dat op een (slecht onderhouden) pad leek! Blij keken we elkaar aan. Een pad gaat immers altijd ergens naar toe, ook al wisten we niet in welke richting wij het zouden moeten gaan volgen. Of hoever wij nog van de bewoonde wereld afwaren, we waren immers hopeloos verdwaald en hadden inmiddels bijna een hele dag in wat overduidelijk de verkeerde richting was gelopen. Maar toch, er was hoop!
Aan de andere kant van het riviertje was een stukje gras dat er niet extreem hobbelig uitzag, en we besloten dat daar onze tent zou komen. Dan moesten we wel eerst nog even over de stroom heen zien te komen die voor ons lag, hij was te breed om te springen en ook te diep om door te waden..Er lagen wel wat stenen die bruikbaar waren als tussenstation, en mijn reispartner ging mij voor. Ik genoot in stilte toen ik naar haar keek terwijl ze zich (zelfs met een backpack van bijna 20 kilo op haar rug!) zo soepel als een hinde over het riviertje heen werkte. Wat was ze toch mooi
En toen was het mijn beurt, en doelbewust stapte ik op de eerste steen. En nog één, en nog één. En nu die daar, dat moet net te doen zijn..Ik zette mijn rechtervoet neer en ik gleed uit. Snel liet ik mij voorover vallen op mijn handen, en ik voelde mijzelf wankelen toen mijn backpack verschoof. Oh Godverdomme NEE ik had de tent aan mijn pack hangen, als die nat werd zouden we echt een kutnacht tegemoet gaan! Met pijn en moeite wist ik een wankel evenwicht te bewaren. Fuck, ik zou echt nooit meer overeind gaan komen met dat gewicht op mijn rug!
Zij gooide haar pack niet eens op de grond en begon aan de terugweg om mij te kunnen helpen. Net voor de op één na laatste stap gleed ook zij uit, maar viel daarbij in het water. Haar hele rechterzij was zeiknat, en haar backpack ook. "Gaat het? Heb je pijn?" De schrik gaf mij meer kracht en doorzettingsvermogen, en ik wist mijzelf recht overeind te helpen en een steen verder terecht te komen. Zo snel als ik kon ging ik naar haar toe en hielp haar uit het water, ze bibberde helemaal..
"Snel, je moet meteen droge kleding aan!" "nee, eerst de tent opzetten" klonk het nuchter. Ik voelde mij ietwat overbezorgd , maar kon inzien dat zij eigenlijk wel een punt had. Snel smeet ik mijn pack neer en we begonnen als een bezetene de tent op te zetten.
Later die avond, nagenietend van onze laatste bouillon en één van onze laatste sigaretten lagen we samen naar buiten te staren naar de bergen. Het was een perfect moment, we waren alletwee doodop maar tevreden, en zo ontzettend verliefd.
"Weet je..als het nu echt mis zou gaan he, en je weet wat ik bedoel?" Mijn liefje knikte even ter bevestiging. "Ik wil dat je weet dat het mij niet zou deren. Als we hier en nu zouden omkomen, dan zou ik gelukkig sterven. Ik ben blij dat ik hier ben, samen met jou. Ik hou van je, en de rest is volstrekt onbelangrijk." Er sprongen tranen in mijn ogen toen ik die woorden uitsprak, hoe walgelijk dramatisch ze in schriftelijke vorm ook mogen overkomen. Zij omhelsde mij, en klemde mij stevig tegen zich aan.
"Ik hou ook van jou, en als het dan toch moet gebeuren : doe maar hier en nu..."
Schotland FTW
"Ik geloof dat wij nu toch echt moeten erkennen dat we de weg kwijt zijn. Nou ja, er is geen weg. Laten we het daar op houden..Heb jij er een idee van waar we ongeveer de mist ingegaan zijn?"
Ik keek haar even aan en verstelde de riempjes van mijn backpack. Kut, dat ding was toch best zwaar. En mijn maag rammelde. En eigenlijk was ik best moe, maar dat wilde ik niet laten merken.
"Nee, ik heb echt geen idee..misschien bij dat hek waar we door die poort gingen? Hadden we daar niet beter naar links kunnen gaan?" Ik keek haar aan, en ik genoot even van haar aanblik terwijl ik in mijn hoofd overwoog of zij gelijk zou kunnen hebben. Ja, het hek..maar dat was al weer aardig wat uurtjes geleden, en het was al best laat.
"Zie jij er wat in om terug te lopen? Jezus man, dat is echt een pokke eind en we weten het niet eens zeker! En helemaal terug naar de ranch is helemaal niet te doen. Dat is zeker een uur of vijf, in deze toestand waarschijnlijk meer!"
Godverdomme, ik wilde sterk zijn. Ik zou willen dat ik ook maar een vaag idee had..
Ik keek even om mij heen, en probeerde mij iets van mijn kennis over berglandschappen aan te herinneren. Al snel ontdekte ik dat ik er eigenlijk bar weinig van wist. Rechts voor mij zag ik het enige herkenningspunt dat wij al die tijd hadden gehad, Iain noemde die berg de sleeping warrior en hij was duidelijk herkenbaar. Maar verder..We stonden in het gras, voor ons waren in de verte weer bergen zichtbaar en het plateau waarop wij stonden leek zich nog kilometers uit te strekken. En God wist wat we DAN zouden aantreffen. Dan maar gewoon vooruit, Iain had gezegd die berg rechts van ons te houden en we zouden vast wel ergens een pad kruisen.
Ik keek haar even aan, en zij knikte zonder dat ik iets hoefde te zeggen. "Ja, laten we gewoon doorlopen. We komen vast wel weer een pad tegen.."
Er brak een lachje door op haar gezicht, en zij keek mij even aan. Weer was er een Moment, zoals er al zo vele geweest waren tussen ons. Met moeite kon ik mijn blik van haar gezicht afwenden om voor mij te kunnen kijken. Ok, tijd om door te lopen dus.
En we liepen nog zeker een uur of twee, terwijl het terrein steeds onherbergzamer werd. Gelukkig geen steile berghellingen, maar legio 'schattige' kleine bergstroompjes waar we overheen moesten klauteren en soms zelfs moesten springen. Er was nu ook meer modder, en regelmatig gleed één van ons tweeën uit. We hielpen elkaar dan weer overeind, al grapjes makend over de situatie waarin wij ons bevonden. Dat was echt bewonderenswaardig aan haar, het vermogen om de situatie en zichzelf te kunnen lachen zonder erbij in de verbittering te vervallen die mij zo kan kenmerken. Ik noem het zelf mijn donkere gevoel voor humor overigen :p
De situatie was echter eigenlijk niet om te lachen. We zaten op minimaal een dagmars van de bewoonde wereld, en die bewoonde wereld bestond uit drie huizen die bij elkaar op een berg stonden in wat verder the middle of nowhere was. En hoewel wij best redelijk voorbereid aan onze trektocht begonnen waren, waren wij té stom om verlegen geweest om Iain wat brood of iets dergelijks te vragen voordat wij weer vertrokken. We hadden niets te eten meer bij ons, op een halve zak met autodropjes na. Parkeerwacht Zwartjes om precies te zijn, en dit zijn de lekkerste dropjes ooit gemaakt. Ik daag iedereen uit om het tegendeel te bewijzen
Twee liter water was al het drinkbare waar we aan gedacht hadden. Twee liter voor twee personen..En daar liepen we dan, doodmoe en hongerig.
Ik viel voor de zoveelste keer, en zoals altijd was zij er om mij weer op te rapen. "Gaat het?" klonk het bezorgd. "Ja hoor" antwoorde ik. "Gaat prima"..zij lachte even en we liepen weer verder. We zagen dat het plateau eindig was, en voor ons leek een berghelling omlaag te liggen.
"Besef je wel dat we eigenlijk behoorlijk in de shit zitten? Ik bedoel..niets te eten, amper te drinken en inmiddels weet ik echt niet meer waar we zitten. Fijn dat ik een Gps heb, maar zonder bijpassende kaart hebben wij daar geen ene flikker aan.." We wisselden een blik van verstandhouding uit. Natuurlijk besefte ook zij zich dat. We leken wel één tijdens deze trektocht, het was soms bijna eng. Maar het voelde zo ongelofelijk fijn..
"Zullen we gewoon de tent opzetten? Zodra we de helling gezien hebben? Het lijkt of daar achter iets van een riviertje loopt, dat zouden we morgen kunnen volgen. Misschien is het ook wel bruikbaar als drinkwater!" Ik knikte. We waren alletwee doodop, ik merkte dat ook mijn concentratievermogen en mijn rationele denken aangetast waren door deze vermoeiende dag. Maar wat was het fucking mooi! De Schotse hooglanden zijn echt de mooiste natuurlijke omgeving waar ik ooit gehiked heb. En met haar naast mij..dat maakte deze tocht gewoonweg magisch. Het maakte mij niet uit dat we lost in the middle of nowhere waren, ik hield van haar en alles wat ik wilde was Bij Haar Zijn. Hoe walgelijk cliché dat verder ook moge klinken, het is waar.
We liepen, sprongen en klauterden verder. Uiteindelijk bereikten we de helling, en we zagen niet alleen een bergstroom maar ook iets dat op een (slecht onderhouden) pad leek! Blij keken we elkaar aan. Een pad gaat immers altijd ergens naar toe, ook al wisten we niet in welke richting wij het zouden moeten gaan volgen. Of hoever wij nog van de bewoonde wereld afwaren, we waren immers hopeloos verdwaald en hadden inmiddels bijna een hele dag in wat overduidelijk de verkeerde richting was gelopen. Maar toch, er was hoop!
Aan de andere kant van het riviertje was een stukje gras dat er niet extreem hobbelig uitzag, en we besloten dat daar onze tent zou komen. Dan moesten we wel eerst nog even over de stroom heen zien te komen die voor ons lag, hij was te breed om te springen en ook te diep om door te waden..Er lagen wel wat stenen die bruikbaar waren als tussenstation, en mijn reispartner ging mij voor. Ik genoot in stilte toen ik naar haar keek terwijl ze zich (zelfs met een backpack van bijna 20 kilo op haar rug!) zo soepel als een hinde over het riviertje heen werkte. Wat was ze toch mooi
En toen was het mijn beurt, en doelbewust stapte ik op de eerste steen. En nog één, en nog één. En nu die daar, dat moet net te doen zijn..Ik zette mijn rechtervoet neer en ik gleed uit. Snel liet ik mij voorover vallen op mijn handen, en ik voelde mijzelf wankelen toen mijn backpack verschoof. Oh Godverdomme NEE ik had de tent aan mijn pack hangen, als die nat werd zouden we echt een kutnacht tegemoet gaan! Met pijn en moeite wist ik een wankel evenwicht te bewaren. Fuck, ik zou echt nooit meer overeind gaan komen met dat gewicht op mijn rug!
Zij gooide haar pack niet eens op de grond en begon aan de terugweg om mij te kunnen helpen. Net voor de op één na laatste stap gleed ook zij uit, maar viel daarbij in het water. Haar hele rechterzij was zeiknat, en haar backpack ook. "Gaat het? Heb je pijn?" De schrik gaf mij meer kracht en doorzettingsvermogen, en ik wist mijzelf recht overeind te helpen en een steen verder terecht te komen. Zo snel als ik kon ging ik naar haar toe en hielp haar uit het water, ze bibberde helemaal..
"Snel, je moet meteen droge kleding aan!" "nee, eerst de tent opzetten" klonk het nuchter. Ik voelde mij ietwat overbezorgd , maar kon inzien dat zij eigenlijk wel een punt had. Snel smeet ik mijn pack neer en we begonnen als een bezetene de tent op te zetten.
Later die avond, nagenietend van onze laatste bouillon en één van onze laatste sigaretten lagen we samen naar buiten te staren naar de bergen. Het was een perfect moment, we waren alletwee doodop maar tevreden, en zo ontzettend verliefd.
"Weet je..als het nu echt mis zou gaan he, en je weet wat ik bedoel?" Mijn liefje knikte even ter bevestiging. "Ik wil dat je weet dat het mij niet zou deren. Als we hier en nu zouden omkomen, dan zou ik gelukkig sterven. Ik ben blij dat ik hier ben, samen met jou. Ik hou van je, en de rest is volstrekt onbelangrijk." Er sprongen tranen in mijn ogen toen ik die woorden uitsprak, hoe walgelijk dramatisch ze in schriftelijke vorm ook mogen overkomen. Zij omhelsde mij, en klemde mij stevig tegen zich aan.
"Ik hou ook van jou, en als het dan toch moet gebeuren : doe maar hier en nu..."
Schotland FTW
Een tijd terug beloofde een meisje dat ik nooit met haar Titanix hoefde te kijken. Dat maakte me intens gelukkig.
Besef Regulier!
Trouble spelling diarrhoea? There's always the Ronseal standby of 'dire-rear'.
Trouble spelling diarrhoea? There's always the Ronseal standby of 'dire-rear'.
- Vorig jaar zomer met mijn lieve vriend en motor in de Dolomieten Uitzicht, rust en samenzijn met mijn twee grote liefdes.
- Alweer bijna 2 maanden geleden, toen mijn vriend vroeg of ik met hem wilde trouwen...
- Samen in Schotland rondrijden op weg naar een stadje dat niet bleek te bestaan en vervolgens maar ergens samen achter een muurtje een zak chips als lunch eten in de zon, uit de wind, met uitzicht op de westkust
- Alweer bijna 2 maanden geleden, toen mijn vriend vroeg of ik met hem wilde trouwen...
- Samen in Schotland rondrijden op weg naar een stadje dat niet bleek te bestaan en vervolgens maar ergens samen achter een muurtje een zak chips als lunch eten in de zon, uit de wind, met uitzicht op de westkust
Ja doei.
In IJsland bij het gletsjermeer. De zeehondjes zien zwemmen en de stilte die zo overweldigend was dat je de schitterende ijsklompen die schitterden in het zonlicht kon horen smelten in het water.
Vorige week met 7 vrienden wezen roeien langs de Kromme Rijn en daar ook bbq-en. Ik had al na een kwartier buikpijn van het lachen toen een vriendin het water in viel en daarmee was de toon voor de rest van de dag gezet.
Vorige week met 7 vrienden wezen roeien langs de Kromme Rijn en daar ook bbq-en. Ik had al na een kwartier buikpijn van het lachen toen een vriendin het water in viel en daarmee was de toon voor de rest van de dag gezet.
- Een hele intense mdma-trip van meer dan een jaar geleden. Goede vriend, goede gesprekken, goddelijke muziek.
- Het moment dat ik *pats-boem* de kriebels in mijn buik kreeg van een bepaald meisje die nu al bijna een jaar mijn vriendin is.
- Het moment dat ik *pats-boem* de kriebels in mijn buik kreeg van een bepaald meisje die nu al bijna een jaar mijn vriendin is.
Wauw Golzuam...prachtig verhaal en ontroerend onvoorwaarlijke liefde
OT: bepaalde momenten op mijn vakantie in Frankrijk met mijn vriend, musical van Tarzan in maart, de dag dat ik de liefste poes ter wereld kreeg (helaas 2 jaar terug doodgereden
)en gewoon momenten waarbij ik gewoon samen met mijn vriend was, waarbij alles gewoon goed voelde. Maakte me op die momenten ook geen reet uit waar ik was, het was met hem en alles voelde perfect.
Dat zijn momenten die ik koester en waar ik vaak aan terug denk en bij weg droom
onvoorwaarlijke liefde OT: bepaalde momenten op mijn vakantie in Frankrijk met mijn vriend, musical van Tarzan in maart, de dag dat ik de liefste poes ter wereld kreeg (helaas 2 jaar terug doodgereden
)en gewoon momenten waarbij ik gewoon samen met mijn vriend was, waarbij alles gewoon goed voelde. Maakte me op die momenten ook geen reet uit waar ik was, het was met hem en alles voelde perfect.Dat zijn momenten die ik koester en waar ik vaak aan terug denk en bij weg droom
- Elke keer als ik ergens in de Alpen om me heen kijk (zowel 's zomers als 's winters).
- De eerste keer neuken (die voor mij wél tof was).
- Het moment dat ik met de vriendin waar ik het langst mee was, voor de tweede keer zag en we uren lagen te zoenen langs de vloedlijn op het strand (het had net zo goed op het parkeerterrein van de supermarkt kunnen zijn, ik was de rest van de wereld kwijt, maar dit maakt de herinnering nóg mooier.
- Eerste XTC pilletje, man wat was ik gelukkig (in de ochtend dus voor het eerst geneukt ook, dus dat sluit mooi aan op punt 2), ik had ogen in mijn rug, iedereen was net zo blij als ik, ach de hele avond was gewoon.
- De eerste keer rijden in mijn opgevoerde autootje, ontzettend leuk project destijds en dan ben je zó voldaan als het mooi loopt allemaal ...
Ach ik ben eigenlijk best vaak gelukkig, ik heb er geen speciale dingen voor nodig, kleine dingen maken de momenten, ik smelt als ik de haren mag kammen van de dochter van een vriendin van me bijvoorbeeld (dat mag bijna niemand). Gaat nergens over, maar voor mij wel.
- De eerste keer neuken (die voor mij wél tof was).
- Het moment dat ik met de vriendin waar ik het langst mee was, voor de tweede keer zag en we uren lagen te zoenen langs de vloedlijn op het strand (het had net zo goed op het parkeerterrein van de supermarkt kunnen zijn, ik was de rest van de wereld kwijt, maar dit maakt de herinnering nóg mooier.
- Eerste XTC pilletje, man wat was ik gelukkig (in de ochtend dus voor het eerst geneukt ook, dus dat sluit mooi aan op punt 2), ik had ogen in mijn rug, iedereen was net zo blij als ik, ach de hele avond was gewoon
.- De eerste keer rijden in mijn opgevoerde autootje, ontzettend leuk project destijds en dan ben je zó voldaan als het mooi loopt allemaal ...
Ach ik ben eigenlijk best vaak gelukkig, ik heb er geen speciale dingen voor nodig, kleine dingen maken de momenten, ik smelt als ik de haren mag kammen van de dochter van een vriendin van me bijvoorbeeld (dat mag bijna niemand). Gaat nergens over, maar voor mij wel.
Trotse mensen verdwalen liever dan de weg te vragen.
Toffe fotoquote:
De lijn van je armen past precies naast de motor en de lijn van de bergen achter je.
Over anderhalve week als mijn vriendin weer terug is van haar buitenlandstage 
Op vrijdag 19 januari 2007 05:02 schreef RottePeer het volgende:
je bent zelf een slechte kaolo-kloon boeler. pitoes smoken is da shizznit
met je homo-ass poppetje met make-up op z'n wangen
je bent zelf een slechte kaolo-kloon boeler. pitoes smoken is da shizznit
met je homo-ass poppetje met make-up op z'n wangen
- ergens in Ierland aan de kust... de storm kwam opzetten, de hele lucht werd donker en er waaide zo'n woeste wind. Ik heb daar ruim een halfuur op de kliffen naar de witte golven gekeken die op de rotsen sloegen, totdat de storm te gevaarlijk werd en ik de terugtocht moest ondernemen. Maar man, wat een gevoel! Al die woeste natuur om me heen, dat vergeet ik nooit meer
- toen ik 17 was en in mijn eentje naar Ghana was vertrokken. Ik was net hersteld van malaria en zat in de deuropening naar de ondergaande zon te kijken. Mensen met grote bossen takken op hun hoofd wandelden relaxt langs het erf en op de achtergrond hoorde ik zachtjes het gezang van de biddende familie. Die geuren en geluiden... heerlijk. En stiekem was ook wel een beetje trots dat ik de keuze had gemaakt om dit te gaan doen.
- en het geweldigste van allemaal; de eerste warme dagen van de lente... de warme zon op je huid en die heerlijke lentegeuren, dan komt er een glimlach op mijn gezicht die er de rest van de dag niet meer afkan. Mijn favoriete moment van het jaar!
- toen ik 17 was en in mijn eentje naar Ghana was vertrokken. Ik was net hersteld van malaria en zat in de deuropening naar de ondergaande zon te kijken. Mensen met grote bossen takken op hun hoofd wandelden relaxt langs het erf en op de achtergrond hoorde ik zachtjes het gezang van de biddende familie. Die geuren en geluiden... heerlijk. En stiekem was ook wel een beetje trots dat ik de keuze had gemaakt om dit te gaan doen.
- en het geweldigste van allemaal; de eerste warme dagen van de lente... de warme zon op je huid en die heerlijke lentegeuren, dan komt er een glimlach op mijn gezicht die er de rest van de dag niet meer afkan. Mijn favoriete moment van het jaar!
Hmm, heb er niet heel veel maar kan me nog wel een aantal punten herinneren.
Expres vroeg opstaan tijdens wintersport vakantie en toen bleek dat we als eerste de ski-lift omhoog hadden gepakt en toen keek ik uit op een huge fucking grote piste die volledig mooi in de zon zat ( we zaten op een 3000 meter hoogte dus allemaal bergen om je heen ) waar nog geen hond te bekennen viel. Nou toen verscheen er een grote glimlach op m'n gezicht. Toen ging ik naar beneden en flikkerde ik op mn bek.
Elke ochtend als ik weer vertrek uit Londen en door de taxi rond een uur of 4 a half 5 in de ochtend wordt opgehaald. En dan met m'n slaperige ogen de stad door flits als de taxi me naar het station brengt. Geeft altijd een erg speciaal gevoel door zo'n grote stad te rijden als het lekker rustig is. Wat wel een glimlach op mn face tovert.
Een relatie van een aantal jaar geleden waar ik toch wel memorabele gedachtes aan heb overgehouden
Ook een gelukkig moment was toen ik na jaren lang zeiken als tiener een kat kreeg van m'n pa. Wat een feest was dat haha.
Voor de rest ben ik een vrij nors persoon
Expres vroeg opstaan tijdens wintersport vakantie en toen bleek dat we als eerste de ski-lift omhoog hadden gepakt en toen keek ik uit op een huge fucking grote piste die volledig mooi in de zon zat ( we zaten op een 3000 meter hoogte dus allemaal bergen om je heen
) waar nog geen hond te bekennen viel. Nou toen verscheen er een grote glimlach op m'n gezicht. Toen ging ik naar beneden en flikkerde ik op mn bek.Elke ochtend als ik weer vertrek uit Londen en door de taxi rond een uur of 4 a half 5 in de ochtend wordt opgehaald. En dan met m'n slaperige ogen de stad door flits als de taxi me naar het station brengt. Geeft altijd een erg speciaal gevoel door zo'n grote stad te rijden als het lekker rustig is. Wat wel een glimlach op mn face tovert.
Een relatie van een aantal jaar geleden waar ik toch wel memorabele gedachtes aan heb overgehouden
Ook een gelukkig moment was toen ik na jaren lang zeiken als tiener een kat kreeg van m'n pa.
Wat een feest was dat haha.Voor de rest ben ik een vrij nors persoon
People once tried to make Chuck Norris toilet paper. He said no because Chuck Norris takes crap from NOBODY!!!!
Megan Fox makes my balls look like vannilla ice cream.
Megan Fox makes my balls look like vannilla ice cream.
Mmm, misschien heel cliche; het moment dat mijn dochter voor het eerst op mijn buik lag ( ipv erin zat) en ik in haar nietsziende oogjes keek.....
Vorig jaar, tijdens de "sterrenregen" ik iedere nacht zo'n 10 vallende sterren zag in de donkere, stille nacht.
Ook vorig jaar, tijdens een vakantie in de Belgische Ardennen ik voor het eerst in mijn (best redelijk lange ) leven vuurvliegjes zag.
Vorig jaar, tijdens de "sterrenregen" ik iedere nacht zo'n 10 vallende sterren zag in de donkere, stille nacht.
Ook vorig jaar, tijdens een vakantie in de Belgische Ardennen ik voor het eerst in mijn (best redelijk lange
) leven vuurvliegjes zag.
Een zonnige dag in 1999. Ik was in de achter tuin bij me tante thuis en ik was een zoete perzik te eten en toen snap ik eindelijk dat me familie wel om me gaf.
Toen ik mijn internet liefde voor de eerste keer zag op de vliegveld. 5 jaar samen geweest .
Gewoon s'avonds naar de sterren kijken met iemand speciaals...
De geur van Afrika...
Toen ik mijn internet liefde voor de eerste keer zag op de vliegveld. 5 jaar samen geweest .
Gewoon s'avonds naar de sterren kijken met iemand speciaals...
De geur van Afrika...
Ja hoor, ik praat raar, daarom ben ik speciaal :-)
Ja!!! Ik had dat ook een keer met iemand! Fantastisch!quote:[b]
Vorig jaar, tijdens de "sterrenregen" ik iedere nacht zo'n 10 vallende sterren zag in de donkere, stille nacht.
Ja hoor, ik praat raar, daarom ben ik speciaal :-)
Toen hij mij voor het eerst zoende.
Beetje zoiets:
Portishead live zien.
Iedere keer als ik thuis kwam na een lange dag en dat onze (nu overleden) hond onwijs blij was om me te zien.
En Londen vorig jaar .
Verder weet ik ff niets meer te bedenken. Er zijn volgens mij meer slechte herinneringen die ik nooit zal vergeten dan andersom.
Beetje zoiets:
Het moment dat ik mijn diploma in mijn handen kreeg.quote:Op woensdag 13 mei 2009 11:57 schreef Ripley het volgende:
-Het moment dat ik de jongen tegenkwam waar ik mijn langste relatie mee heb gehad. Hij keek mij aan en ik hem en het was alsof de hele wereld om ons heen verdween.
Portishead live zien.Iedere keer als ik thuis kwam na een lange dag en dat onze (nu overleden)
hond onwijs blij was om me te zien.En Londen vorig jaar
.Verder weet ik ff niets meer te bedenken. Er zijn volgens mij meer slechte herinneringen die ik nooit zal vergeten dan andersom.
|
|
Gelukkige momenten - wat zul je nooit vergeten?
