Denk eens terug aan deze ochtend. Prachtig weer, een lieflijk zonnetje, zoemende bijen, een verfrissend windje, de lente zat weer in de lucht. Kortom, weinig redenen voor Ensaf om deze morgen niet fluitend als een vogeltje over straat te lopen.
Ik floot dan ook alsof het een lieve lust was. De ene klassieker na de andere ontsnapte mijn lippen. En niet onverdienstelijk, zo dacht ik zelf. Op een gegeven moment kwam ik dan ook een man op straat tegen, die schijnbaar zijn mening over mijn fluiten kwijt wilde.
Hoe graag ik het ook zou willen schrijven, woorden schieten me te kort.
Vandaar maar een paint:
![]()
![]()
Klacht 1: Ik dacht dat ik een compliment zou krijgen, maar dat bleek een belediging te worden.
Klacht 2: Van schrik, heb ik de hele dag niet meer gefloten.