Koninginnennacht 2009 - Amsterdam met provincialen

Yo.

Een paar van mijn homies van het platteland (de Achterhoek en Zuid-Limburg om precies te zijn) wilden graag eens koninginnennacht vieren in Amsterdam, want "dat schijnt echt keitof te zijn". Omdat ik de beroerdste meestal niet ben stemde ik hiermee in, de boyz mochten bij mij slapen. Aldus stonden hier op 29 april drie provincialen op het treinstation, bepakt en bezakt met allerhande vreemde snuisterijen, waarover later meer.

Bij thuiskomst werden de riante slaapplekken ingericht waarna het plan was om rond een uur of 5 met het OV te vertrekken richting onze hoofdstad om een paar openluchtfeesten te pakken. Omdat de Limburger niet te verstaan was tijdens de besprekingen over de exacte reisbestemming moesten we hem laten stemmen door zijn mening op te schrijven, wat hem ook wat moeite kostte (leren ze die kids daar wel praten, lezen en schrijven?) waardoor we rond half zes naar het Weteringplantsoen vertrokken. Voor we vertrokken werd mijn inlevingsvermogen echter danig getest: De boer uit de Achterhoek had zijn eigen worst meegenomen, omdat hij behalve zijn geliefde 'palingworst' niets lustte op zijn bammetjes. Deze jongeman leefde op een dieet van broodjes palingworst met glaasjes melk, wat ook zeker te merken was aan de onwelriekende dampen die hij bij tijd en wijle verspreidde.

Omdat een koninginnennacht zonder exotische genotsmiddelen is als een tiet zonder tepel waren al de nodige voorbereidingen getroffen. Uit de grote zak van Sinterklaas werden een aantal pretcapsules getoverd, evenals een tweetal strijkzakjes met onduidelijke inhoud. Al tijdens de busreis wilde het gepeupel de capsules gevuld met een niet nader te noemen stof consumeren. Met een slok bruisend bronwater werden deze capsules weggespoeld. Omdat de mannen hier weinig ervaring mee hadden vroegen zij zich al na tien minuten af of de chemicalien hun werk wel zouden doen. Na een geruststelling mijnerzijds keerde de rust weder en werd er wederom gegrapt en gegrold dat het een lieve lust was.

Na een krap half uur begonnen de phenetylamines hun empathiserende werking te vertonen. Gigantische lachkicks waardoor de hele bus, die overigens stampvol zat met ander feestend tuig, verstoord of verwonderd glimlachend omkeek doorbraken de tot dan toe redelijk rustige stemming. Met zwetende handen, klotsende oksels en hysterisch gillende kornuiten moest ik de rest van de busreis uitzitten. Dit had normaal vervelend kunnen zijn, ware het niet dat ook ik moest geloven aan de licht psychedelische werking van Sinterklaas' goodies. Waar wij vertrokken met een doodnormale Connexxion bus kwamen wij aan op het Leidseplein met een vibrerend, zachtjes gloeiend magisch tapijt waarop de passagiers leken te zweven in de drukke stad.

Dikke Dries, 120 kilo schoon aan de haak, eveneens afkomstig uit de Achterhoek, vond het een goed idee met zijn armen te wapperen omdat zwaaien ook zo makkelijk ging met dit spul in de mik. Nadat enkele voorbijgangers verstoord opkeken na te zijn besprenkeld met de zweetdruppels die van de armen van Dikke Dries afspatten werd besloten dat het misschien wel een goed idee was om even wat te eten om de gemoederen te kalmeren.

Omdat onze Limburgse bierkoning nogsteeds niets merkte van zijn pretcap behalve iets waarvan wij dachten dat het 'zweterig' betekende in het Nederlands, werd besloten een van de eerder genoemde zakjes voor hem te openen. Met een politiepopulatie waar de gemiddelde dictatuur jaloers op is was het even zoeken naar een geschikte plaats om het sterk naar versgemaaid gras ruikende goedje in de bloedbaan te brengen. In een cafe waar direct de blazen geleegd konden worden en het eerste bier van de avond besteld werd vertrok de bierkoning richting toilet om even later met versgepoederde neus (duidelijk zichtbaar door de sporen op zijn bovenlip) naar buiten te komen.
Bij aankomst op het Weteringplantsoen was de muziek direct sterk aanwezig. De groenbelichte bomen deden idyllisch aan, zachtjes wuivend in de wind en in onze ogen. De sfeer hier was prettig, ware het niet dat een stel dronken zwervers maar tegen Palingworst aan bleef lallen. Na een paar minuten kregen ze onderling ruzie dus toen kozen wij het hazenpad. Onder normale omstandigheden hadden deze twee drinkebroeders natuurlijk tikken gekregen, maar bijzondere omstandigheden vragen om bijzondere oplossingen.

Sfeerimpressie:


De weg naar de avondwinkel voor een aantal sixpacks om onze dorst te lessen bleek lang en pijnlijk. Het plebs was zwak van geest en lichaam en had geen fut meer om hun trip uit te zitten, waardoor het zakje dat al aangebroken was verder werd geleegd. In een donker steegje werden de lijnen uitgezet waardoor de energie werd hernieuwd. Precies toen alles weer was verdwenen in de zak van de Sint stond de bierkoning stil voor een deur. Starend naar deze op het oog niet zo bijzonder zijnde deur mompelde hij wederom enkele onverstaanbare uitingen van primitieve taal. Toen bedachten de Achterhoekers en ik (geleid door de plotselinge nuchterheid) dat de pretcap waarschijnlijk plotseling was ingeslagen bij de bierkoning! Met een trippende Limburger die constant onverstaanbaar mompelde in ons kielzog vervolgden wij onze weg naar de avondwinkel om daar onze geliefde bieren in bezit te krijgen. De van buitenlandse afkomst zijnde winkelbediende wist ons met een accent dat nauwelijks beter te verstaan was dan dat van de bierkoning te vertellen dat het gerstennat dat boven de rivieren gedronken wordt (Heineken voor de heidenen onder het publiek) niet meer beschikbaar was! Wel godverdekutkrhagrahhhh!

Met Jupiler onder onze armen en een toereikende dosis vers gemaaid gras in de neus werd besloten dat het Weteringplantsoen toch wel aardig was. De barre tocht terug zal ik jullie besparen, het enige detail dat ik graag wil delen zijn de blaren op mijn voeten de volgende ochtend. Zes in getal ontsierden zij mijn anders zo welgevormde loopgerei.

Het effect van het gemaaide gras bleek in vergelijking met de eerder ervaren staat iets te saai te zijn. De bierkoning, Dolle Dries en Palingworst wilden wel eens iets nieuws proberen: Kattenverdoving. In een nog donkerder steegje dan het eerder genoemde werd het volgende zakje door de Sint gepresenteerd. Zijn waarschuwing dat de wereld wel eens vrij ingewikkeld zou kunnen worden werd door ons lichtmoedig in de wind geslagen. Eventuele nasmaken zouden weggespoeld kunnen worden met Jupiler, waarbij de nasmaak daarvan bij aankomst op het Weteringplantsoen zou kunnen weggespoeld worden met echt bier.

Wankelend en stommelend werd de trip richting het feest hervat. Ondertussen gingen al onze telefoons een aantal keren af, blijkbaar was er iemand op zoek naar het inmiddels flink de weg kwijt zijnde gezelschap. Dit bleek Mr. Fister te zijn, de enige echte. Na kort overleg werd besloten om, toepasselijk, te rendezvoueren onder de Heineken brouwerij. Toen de nodige boksen en natte zoenen waren uitgedeeld vertrok de inmiddels negen koppen tellende krew richting kermis. Wat een bende daar.

Kan iemand uitleggen waarom kermissen zulke stronthopen voor de tokkie- en medelandervliegen zijn? Anita en John aan de ene kant, Anabolen Henk aan de andere, Samir en zijn matties lopen er tussen door terwijl ze vet moeilijk om zich heen kijken. What the fuck. Snel naar huis gegaan. Ik blijf een internetheld.

Mijn klacht: Kermis. Wat een pauperplaats.

Ik dank u voor uw aandacht.

Obligatory Paint:
http://img503.imageshack.us/my.php?image=kermis.jpg

En zeik niet, als je wat beters te doen hebt dan ga je maar iets anders lezen. Met bloed, zweet en tranen hier aan gewerkt

Ik stel voor dat je een opleiding volgt en dan terugkomt.

quote:

Op woensdag 6 mei 2009 00:28 schreef FunkyHomosapien het volgende:
ik ga me wagen aan de OP. tot over een paar uur.

Eindelijk een ekte baas.

quote:

Op woensdag 6 mei 2009 00:30 schreef FunkyHomosapien het volgende:
weetjewat? ik ga hem toch lezen en dan maak ik een samenvatting voor de medemens!

Die grap ken ik van jou