Opgericht: 1885
Bijnaam: The Hatters
Prijzenkast: League Cup winnaar (1988), FA Cup finalist (1959) Second Division (1982), Third Division (1937, 2005), Fourth Division (1968) & Football League Trophy winnaar (2009)
Eindpostitie 2008/2009: 24ste in League Two
Iets meer dan drie jaar geleden ging ik naar de wedstrijd Luton Town v Liverpool in de derde ronde van de FA Cup. Het werd een van de beste wedstrijden die ik ooit zag in mijn leven. Luton Town speelde geweldig en kwam op een 3-1 voorsprong tegen Liverpool, dat op dat moment de Champions League winnaar was. Uiteindelijk werd het 3-5, maar wat genoot ik daar van het publiek, het stadion en de wedstrijd. Veel beter kon het niet worden. Luton stond er op dat moment goed voor in The Championship en had alle kans om mee te mogen doen aan de play-offs. Van mij mocht deze club wel promoveren. Het zou geweldig zijn om teams als Man United en Chelsea in dit intieme stadion ten onder te zien gaan. Hoe mis kan het gaan, want over een maand of drie mogen clubs als Tamworth, Eastbourne Borough en Grays Athletic het op Kenilworth Road gaan opnemen tegen Luton. “Het kan verkeren.”, zei Bredero ooit.
Drie degradaties op rij dus voor The Hatters, niet iets om trots op te zijn als fan. Het is geen uniek feit, want ooit degradeerden ook Wolverhampton Wanderers en Bristol City drie jaar op rij. Zij deden dit echter door van de hoogste naar de laagste profdivisies te degraderen en niet, zoals Luton, van het tweede niveau naar de Conference. Luton dus terug nar de “amateurs”, waar ze voor het laatste 89 jaar geleden in uitkwamen. Het pijnlijkste voor de club is dat ze qua punten het helemaal niet zo slecht deden dit jaar, alleen die dertig strafpunten waar ze dit jaar mee begonnen deed de club de das om. Zuur, want die dertig strafpunten kregen ze door malifide gedrag van de vorige eigenaren. De huidige bestuurders konden daar niets aan doen, en waren juist op de goede weg om te club weer de weg naar boven te laten inslaan. Vandaar dat de fans van Luton ook heel erg fel waren met hun protest tegen de FA, en terecht. Het lijkt erop dat de bond de club bewust kapot wil maken, doordat ze door de vorige eigenaren voor de gek zijn gehouden.
Gelukkig voor de fans was het dit jaar niet alleen maar afzien. De club behaalde de finale van de Johnstone's Paint Trophy (een beker voor clubs onder de Championship) en nam maar liefst 40.000 fans mee naar Wembley. De club leeft dus nog steeds en met deze grote schare fans bewijzen ze meteen wat voor potentie er is bij Luton. Ik gunde het ze dan ook heel erg om deze cup te winnen tegen Scunthorpe, dat een divisie hoger voor promotie speelde. Een kleine vreugdekreet volgde dan ook, toen ik zag dat de Hatters met 3-2 hadden gewonnen in de verlening. Een mooi cadeau voor de club en het nieuwe regime. De degradatie hoeft ook niet het einde te zijn. Doncaster Rovers tuimelde een aantal jaar geleden ook uit de League, en na drie promoties in zes jaar hebben ze dit jaar een goed seizoen gedraaid in de Championship. Laat ze zich daar maar aan optrekken in Luton.
Prognose 2009/2010: De club zal enorm gemotiveerd zijn en minstens de play-offs halen. Ik verwacht ze opnieuw op Wembley, waar 40.000 Hatters hun club terug zien keren naar de League.
Looking forward to: Luton Town v AFC Wimbledon en vice versa. Een Greater London Derby en een wedstrijd die begin jaren negentig nog op het hoogste niveau werd gespeeld. Bij deze twee wedstrijden zou ik graag aanwezig zijn.
Feest op Wembley voor the Hatters.
[ Bericht 0% gewijzigd door Barnet_Bee op 05-05-2009 09:30:50 ]
Hebben, als ik het goed heb, de play-offs bereikt Terug naar de Championship! Go Irons!
quote:Op maandag 4 mei 2009 20:54 schreef Blawh het volgende:
Leuk, ik ga het ook volgen.
quote:Klopt. Op de laatste speeldag konden zowel Tranmere (nummer 7) als Scunthorpe (nummer 6) de play-offs nog halen en toevallig was het Scunny v Tranmere op die laatste speeldag. Tot aan de 87e minuut was er niets aan de hand voor Tranmere dat met 0-1 voorstond. Daarna kregen ze nog een rode kaart en een penalty tegen. 1-1 en Scunthorpe mag naar de play-offs.Op maandag 4 mei 2009 20:53 schreef Garudo het volgende:
[ afbeelding ]
Terug naar de Championship! Go Irons!
Ik vind het niet erg...gewoon terug naar de Championship en handhaven.
quote:Die wedstrijd kwam ook nog voor in 2 good 2 bad in MotD2.Op maandag 4 mei 2009 21:00 schreef Barnet_Bee het volgende:
[..]
Klopt. Op de laatste speeldag konden zowel Tranmere (nummer 7) als Scunthorpe (nummer 6) de play-offs nog halen en toevallig was het Scunny v Tranmere op die laatste speeldag. Tot aan de 87e minuut was er niets aan de hand voor Tranmere dat met 0-1 voorstond. Daarna kregen ze nog een rode kaart en een penalty tegen. 1-1 en Scunthorpe mag naar de play-offs.
quote:van Steve WilsonAnyone know the halftime score at Scunthorpe - Tranmere? This is the real important score of the day. ...
...
ooooooooh, oh oh hahaha, oooooooooooooooooh hahaha
i will never be able to concentrate on the second half now....
quote:Ik ook
Je kan in de 3e divisie voetballen in een stadion van 40.000 man...
Degraderen, promoveren....zo hoog en zo laag als je wil....
Toch jammer dat het NL nog niet zo is.
quote:Minder inwoners, minder grote steden en een heel andere cultuur en beleving. Gaat nooit gebeuren in Nederland.Op dinsdag 5 mei 2009 12:55 schreef R_B het volgende:
Dat vind ik het mooie aan het engelse voetbal....
Je kan in de 3e divisie voetballen in een stadion van 40.000 man...
Degraderen, promoveren....zo hoog en zo laag als je wil....
Toch jammer dat het NL nog niet zo is.
quote:
Opgericht: 1877
Bijnaam: The Wolves
Prijzenkast: First Division (1954, 1958 & 1959), Second Division (1932, 1977 & 2009), Third Division (1924 & 1989), Fourth Division (1988), FA Cup winnaar (1893, 1908, 1949 & 1960), FA Cup finalist (1889, 1896, 1921 & 1939), League Cup (1974 & 1980), Charity Shield (1949, 1954, 1959 & 1960), Football League Trophy (1988) & UEFA Cup finalist (1972)
Eindpostitie 2008/2009: 1ste in The Championship
Als ik tegen mensen vertel dat ik vaak naar Engeland ga krijg ik altijd de vraag voor welke club ik dan ben. Als ik dan zeg dat ik die niet heb, word ik raar aangekeken. Toch zijn er wel enkele clubs waar ik een zwak voor heb. Sheffield Wednesday vind ik misschien wel de mooiste club in Engeland, maar daar vlak achter komt Wolverhampton Wanderers. Met die club heb ik “iets”. Voor het eerst zag ik beelden van die club toen John de Wolf er tekende. Het stadion was helemaal in de nevel gehuld en het publiek was bloedfanatiek. Wat een club was dat en zonder echt fan te zijn, moet ik zeggen dat ik het altijd wel leuk vind als ze het goed doen. Pas later kwam ik erachter dat dit in de jaren vijftig echt een van de grootste clubs van Engeland was. Wat een erelijst kan deze club overleggen. Na een bezoek aan de club, tijdens de derby tegen West Brom, heb ik nog meer sympathie voor ze gekregen. Om een of andere reden hebben de andere drie clubs die ik bezocht in de Midlands (West Brom, Birmingham en Aston Villa) iets naargeestigs over zich heen. Dat hadden de Wolves juist helemaal niet. Mooi club dus, met een geweldig stadion.
Begin jaren tachtig deed Wolves iets wat alleen Bristol City ook ooit heeft gedaan: in drie seizoenen afdalen van het hoogste naar het laagste niveau. 1984 werd de club 22ste in de First Division: degradatie. In 1985 werd de club 22ste in de Second Division: degradatie, Het jaar erop werden ze zelfs 23ste in de Third Division: opnieuw degradatie en voor het eerst kwam de club uit in de kelder van het Engelse voetbal. De club leek rijp te zijn voor de sloop, totdat Jack Hayward de club overnam. Stukje bij beetje ging het beter en in de jaren negentig waren ze dikwijls dicht bij een terugkeer op het hoogste niveau. Na veel, heel veel, paly-offwedstrijden slaagde de club erin om in 2003 te promoveren. Hayward was gelukkig, maar leek na de promotie zijn interesse in de club te verliezen. Na de snelle degradatie was het over voor hem en de Wolves zakten terug in de middenmoot totdat Steve Morgan de club overnam. Mick McCarthy werd de manager en afgelopen jaar eindigde de club op plek zeven, net niet voldoende voor een plekje in de play-offs.
Dit jaar moest en zou de club die play-offs wel halen en de druk op McCarthy was groot. Het ging wonder boven wonder erg goed en in de club leek makkelijk op weg te gaan naar de titel. In januari en februari ging het enorm stroef ineens met slechts 1 overwinning in 11 wedstrijden. Normaal genoeg om niet meer mee te doen om de titel, maar mede-koplopers Reading en Birmingham City deden het zowaar nog slechter. In maart kreeg de club ineens de geest weer en in en tegen Derby was een 2-3 overwinning genoeg voor de titel. We kunnen volgend jaar weer genieten van de Wolves in de Premier League en ik hoop daar toch wel een potje te kunnen meepakken.
Prognose 2009/2010: Ze zullen het zwaar krijgen, heel zwaar. Aartsrivaal West Brom heeft dit jaar laten zien hoe het niet moet. Vooraf had dat team de beste papieren om erin te blijven, maar eigenlijk was het al maanden zeker dat ze eruit gingen vliegen. Nee, laat Wolves maar een voorbeeld nemen aan Stoke. Gewoon keihard werken en van je eigen stadion een onneembare vesting maken. Zo maak je die verwende jufferhondjes bang en blijf je erin.
Looking forward to: Wolves v Man United. De laatste versie van die wedstrijd werd destijds live op RTL5 uitgezonden. Die verschrikkelijk arrogante Man United spelers, hun gedrag in de tunnel was al stuitend, werden flink op hun nummer gezet en verloren met 1-0. Ik teken voor een herhaling daarvan. Ook Wolves v Aston Villa klinkt mooi. Een ware Battle of the Midlands. Ik denk echt dat de Wolves volgende jaar een toevoeging zullen zijn aan de zo nu en dan saaie Premier League.
Hi-Ho Wol-ver-hamp-ton
quote:Ze hebben vooral spelers die zich hebben bewezen in de lagere divisies. Het is ook best een voetballende ploeg, wat dat betreft lijken ze meer op West Brom dan op Stoke qua spel. Ze zullen een flinke kwaliteitsinjectie moeten doen willen ze erin blijven.Op woensdag 6 mei 2009 16:48 schreef Blight het volgende:
Ben benieuwd of ze er in kunnen blijven. Ik ken de selectie niet zo heel erg goed, maar gebaseerd op wat ik er van weet verwacht ik inderdaad een zwaar seizoen.
quote:Op woensdag 6 mei 2009 16:55 schreef Paaskonijn het volgende:
Meeleestvp.
Erg leuk om te lezen!
quote:Als er interesse is wil ik best eens een bijdrage leveren aan dit topic over de clubs die ik veelal gevolgd heb. Dan moet je echter ook aan Noord-Ierse teams denken (daar woon ik), dus of dat geheel OT is valt te betwisten.Op woensdag 6 mei 2009 17:14 schreef Barnet_Bee het volgende:
[..]
Ze hebben vooral spelers die zich hebben bewezen in de lagere divisies. Het is ook best een voetballende ploeg, wat dat betreft lijken ze meer op West Brom dan op Stoke qua spel. Ze zullen een flinke kwaliteitsinjectie moeten doen willen ze erin blijven.
Ben wel benieuwd naar de Wolves volgend seizoen, en dan vooral naar Michael Kightly en Sylvain Ebanks-Blake.
Opgericht: 1950
Bijnaam: The Brewers
Prijzenkast: Conference winnaar (2009)
Eindpostitie 2008/2009: 1ste in de Conference
Oktober 1998 kwam hij binnen bij Burton Albion. Nigel Clough, de zoon van de legendarische manager Brian Clough. Hij was op dat moment pas 32 en had wedstrijden gespeeld voor Nottingham Forest, Liverpool en Manchester City. Niemand begreep waarom Clough op dat moment instapte bij deze club, die altijd bij de amateurs had gespeeld. Clough ging ineens spelen en managen bij een club op het zesde niveau. Niemand begreep het, maar Clough vond het geweldig om een team te kunnen coachen en het beleidsplan van de club zag er goed uit. Na twee maal een tweede plek, werd de club in 2002 eindelijk kampioen en mocht naar de Conference. Stukje bij beetje werd Burton opgebouwd, wat vorig jaar resulteerde in de play-offs. Dit jaar moest de laatste stap worden gezet en dat ging soepeler dan verwacht. Eind december stond de club een straatlengte voor de rest en waren ze eigenlijk al kampioen. Clough vond dat hij zijn taak had volbracht en kon begin januari met een gerust hart overstappen naar Derby County, dat hem graag wilde hebben als manager. Derby County, de club die zijn vader ooit kampioen had gemaakt van Engeland. Mooier kon bijna niet.
Burton stelde ondertussen Roy McFarland aan, een ervaren manager. Ongeveer tegelijkertijd besloten diverse wedkantoren dat Burton Albion, met 19 punten voorsprong, niet meer achterhaald kon worden en kregen de mensen die hadden gegokt op The Brewers als kampioen hun geld alvast uitgekeerd. Die zullen wel gebaald hebben, toen ze zagen dat McFarland er een potje van maakte. Iedere week slonk de voorsprong, maar twee wedstrijden op het einde leek de titel dan toch nog binnen. Uit de wedstrijden tegen Oxford en Torquay hoefden ze nog maar één puntje te pakken. Bizar genoeg lukte dat zelfs niet en mocht de club Altrincham bedanken dat ze – ondanks dat ze uitgespeeld waren – Cambridge United op een gelijkspel hielden. Burton Albion was alsnog kampioen, maar de glans was er toch wel ver af. Aan de andere kant zal niemand er om malen als in juni de fixtures bekend worden gemaakt en Burton Albion toch echt bij de profclubs in League Two staat ingedeeld.
Een club uit Burton in de League, dat is toch al enige jaren geleden. De profwedstrijden die Burton Wanderers (1894-1897) en Burton Swifts (1892-1901) speelden zal niemand meer kunnen herinneren, evenals die van fusieclub Burton United (1901-1907). Ook komt een van de belangrijkste elementen van het Engelse stadionvoer uit Burton: het verschrikkelijk ranzige Bovril. Een drankje waarvan je hele mond van samentrekt en waar je spontaan kotsneigingen van krijgt. De club is dus historisch een stuk verantwoorder dan je op het eerste oog zou denken. Zelfs doen ze me weinig, mede doordat ze in het geelzwart spelen en een saai, nieuw stadion hebben, maar als ik de mogelijkheid heb om de eerste thuiswedstrijd van ze te bezoeken zal ik dat niet laten. Het lijkt me nog steeds leuk om een keer een club te zien debuteren in de League.
Prognose 2009/2010: Na de winterstop was het echt helemaal niets bij de Brewers. Veel zal afhangen van wie de nieuwe manager zal worden. McFarland kan het, na zijn wanprestatie, wel vergeten. Komt er een nieuwe Clough, dan zie ik Burton veilig in de middenmoot eindigen. Komt er een nieuwe McFarland, dan zien we de club over een jaar weer terug in de Conference.
Looking forward to: De club ligt erg dicht bij Derby – ze delen zelfs de steward, waardoor beide clubs zelden tot nooit op hetzelfde tijdstip spleen - en een wedstrijdje in de League Cup tussen deze twee zal wel heel erg aantrekkelijk zijn. Ook de Nigel Clough factor speelt dan mee. Maar ja, of het tot een treffen zal komen hangt helemaal van de loting af. Vandaar dat hét affiche de wedstrijd tegen Notts County is. In Nottingham zullen ze daar ook blij mee zijn, want door de degradatie van Mansfield Town waren ze dit jaar derbyloos.
Feest in Burton, voor het eerst in 102 jaar is er weer Leaguevoetbal te zijn in de stad.
quote:Steve Morgan was groot aandeelhouder van LFC. Hij was bij de aandeelvergaderingen altijd de grootste criticus van de meerderheidsaandeelhouder Moores. Hij heeft ook pogingen gedaan LFC over te nemen maar dat is hem niet gelukt. Veel LFC supporters waren zeer sceptisch tov Morgan.Op woensdag 6 mei 2009 16:23 schreef Barnet_Bee het volgende:
Na de snelle degradatie was het over voor hem en de Wolves zakten terug in de middenmoot totdat Steve Morgan de club overnam.
Opgericht: 2002
Bijnaam: The Wombles
Prijzenkast: Conference South (2009)
Eindpostitie 2008/2009: 1ste in Conference South
Het verhaal van AFC Wimbledon zal bij de meesten wel bekend zijn. Het oude Wimbledon werd opgekocht door een paar Noren die er flinke winst mee hoopten te maken. Zonder eigen stadion leek dat onmogelijk en hun oog viel op de stad Milton Keynes, zo’n 100 kilometer noordelijk van Londen. Die stad is een soort Almere van Engeland. Een nieuwe stad, bewoond dor forenzen uit Londen, die ondertussen aardig groot begon te worden. Wat er nog ontbrak was een profclub en Wimbledon kon wel voorzien in die behoefte. De fans van Wimbledon zagen het niet zitten om hun club 100 kilometer noordelijker te zien spelen en richten in 2002 een nieuwe club op: AFC Wimbledon. De club stroomde in op het negende niveau, maar vond zich aan het begin van dit seizoen terug in de Conference South, het zesde niveau. Na drie pogingen in de play-offs was het de club eindelijk gelukt om te promoveren en was de League nog slechts twee promoties weg.
Dit seizoen was het plan om eerst maar een te acclimatiseren en te kijken hoe de club er voor stond. Wonder boven wonder ging het wel erg goed, hoewel in de winterstop dat achterstand op Chelmsford City wel erg groot was. De play-offs leken echter wel een realistisch doel, maar Chelmsford zakte in elkaar als een plumpudding en zou uiteindelijk pas als vijfde eindigen. AFC Wimbledon daarentegen bleef het goed doen en op het moment dat ik ze met Pasen ging bezoeken waren ze dé favoriet voor het kampioenschap. Een 1-1 in de uitwedstrijd tegen de voornaamste concurrent bezegelde officieus de promotie. Op de laatste speeldag werd dan ook officieel die titel gepakt en volgend jaar mogen de Wombles uitkomen in de Conference. Vier promoties in zeven jaar, niet slecht.
Zeven jaar geleden, vlak nadat AFC Wimbledon was opgericht, sprak een bobo van de FA de kwetsende woorden dat "resurrecting 'Wimbledon' was not in the wider interests of football". Met andere woorden, het was een onzinnige actie. Het zette veel kwaad bloed bij de fans, die het verdwijnen van hun oude club nog aan het verwerken waren. Sindsdien bereikte de club heel veel, zoals de eerder genoemde vier promoties en het Engels record van club die de meeste wedstrijd achtereen ongeslagen bleef (78). Ik blijf het een mooi verhaal vinden en kijk erg uit naar het moment waarop AFC Wimbledon MK Dons gaat treffen. Dat is een wedstrijd waar ik echt bij moet zijn.
Prognose 2009/2010: Het is vaak lastig om meteen aan te pikken als je tweemaal achter elkaar bent gepromoveerd, maar ik denk dat AFC Wimbledon het wel kan. Ze blijven parttime, als een van de weinige clubs in de Conference, maar ik verwacht toch dat ze redelijk wat goede voetballers gaan aantrekken. De club is populair en speelt in Londen, een groot voordeel als je voetballers wilt aantrekken. Ik verwacht dus dat AFC Wimbledon een probleemloos jaar tegemoet gaat.
Looking forward to: Net zoals bij Luton Town kijk ik erg uit naar AFC Wimbledon v Luton Town en vice versa. Een Greater London derby en een wedstrijd die begin jaren negentig nog op het hoogste niveau werd gespeeld. Bij deze twee wedstrijden zou ik graag aanwezig zijn. Ik zal zeker naar de data kijken als de fixtures uitkomen komend seizoen.
Opgericht: 1934
Bijnaam: The Posh
Prijzenkast: Fourth Division (1961 en 1974)
Eindpostitie 2008/2009: 2de in League One
Het was in het begin van de jaren negentig dat ik eindelijk een tv kreeg met teletekst. Eindelijk kon ik alle Engelse Leagues afjurken, ipv alleen de hoogste divisie die in de VI en de krant werd afgedrukt. Dat eerste jaar is eigenlijk mijn beeld van de lagere divisies in Engeland bepaald. Peterborough kwam uit op het tweede niveau (clubs als West Brom, Bolton, Reading, Fulham en Wigan speelden zelfs nog een divisie lager) en dat is dan ook voor mijn gevoel de divisie geweest waar thuishoorden. Daar klopt natuurlijk niets van, want in dat seizoen (1992/1993) kwam Peterborough pas voor het eerst uit op het tweede niveau. Het duurde ook maar twee seizoenen, want daarna zakt de club weer rap weg.
De club ging daarna wat op en neer tussen de derde en de vierde divisie. Het leven in Peterborough kabbelde rustig voort, totdat Sky ineens een programma wilde maken over een voetbalclub. Het programma kreeg de naam Big Ron Manager en volgde de club overal, terwijl Ron Atkinson de manager van de Posh advies gaf. Het programma gaf een beeld van een club in verval, waarin iedereen met iedereen ruzie maakte. De manager, kotsmisselijk van de bemoeienissen van Atkinson, stapte zeventig minuten voor een wedstrijd tegen Macclesfield op en de club werd het lachertje van Engeland. Dieper kon Peterborough niet vallen, maar het programma had ook een positief effect, want er bleek ook een Ierse miljardair naar te kijken.
Darragh MacAnthony, destijds net dertig, had genoten van het programma en ontwikkelde een zwak voor de club die hij vooraf alleen van naam kende. Hij nam contact op met de club en besloot de hele boel over te nemen. Met Darren Ferguson (de zoon van) trok hij een jonge manager aan en er werd een heel blik talentvolle, jonge voetballers aangetrokken uit de Conference. Het resultaat mag er zijn. Vorig jaar werd de club tweede in League Two. Dit jaar werd die prestatie herhaald, maar dan een divisie hoger. Het komende seizoen zal daarom het derde seizoen zijn dat de club op het tweede niveau gaat uitkomen. MacAnthony heeft het geld niet nodig, dus hij kan opnieuw alle aanbiedingen voor zijn jonge spelers weigeren. Doel is om rustig in de middenmoot te eindigen volgend jaar, terwijl MacAnthony hoop toestemming te krijgen om een nieuw stadion te bouwen. Het leuke London Road zal dan worden vervangen door een all-seater waar 20.000 man in kunnen. Voor de nostalgist niet leuk, maar voor de club noodzakelijk.
Prognose 2009/2010: Het recente verleden heeft uitgewezen dat clubs die tweemaal achter elkaar promoveren het heel lastig hebben in de Championship. Die clubs hadden echter geen rijke eigenaar. Vandaar dat ik denk dat Peterborough zich wel gaat handhaven volgend jaar. Misschien dat Darren zijn pa ook kan vragen om een paar spelers te mogen huren. Het team heeft ook het momentum, iets dat kan zorgen voor een flitsende start. Aan de andere kant loert wel het gevaar als de club een aantal potjes verliest. De spelers zijn dat absoluut niet gewend, want de afgelopen twee seizoenen werd er voornamelijk gewonnen. Ik ben benieuwd hoe de spelersgroep daar dan op zal reageren.
Looking forward to: Volgend jaar staat er geen derby voor de Posh op het programma, dus zullen ze daar in Peterborough vooral uitkijken naar de grote clubs. De gevallenen uit de Premier League. Die mogen volgend jaar naar het knusse London Road, de enige club in de Championship nog met terracing.
London Road by night
[ Bericht 0% gewijzigd door Barnet_Bee op 13-05-2009 17:59:47 ]
Opgericht: 1890
Bijnaam: The Terras
Prijzenkast: Conference South (2006)
Eindpostitie 2008/2009: 22ste in de Conference
Op Sky Sports lachten ze zich kapot, toen ze de eindstand van Weymouth v Rushden & Diamonds doorkregen. 0-9 was het geworden in het Wessex Stadium en continue werden er grappen gemaakt. Bij Sky Sports, dat erg op de Premier League is gericht, hadden ze het nieuws niet gevolgd. Weymouth zat diep in de financiële problemen en alle selectiespelers mochten weg. Doordat ze onverzekerd waren, speelde niemand mee in deze wedstrijd en stond er een jeugdteam in het veld. Eigenlijk was het nog wel knap dat ze het hadden weten te beperken tot 0-9. Weymouth FC, een club waar het nooit saai is.
De club viel me jaren geleden al op. Ze speelden toen nog in een divisie onder Conference, maar trokken redelijk wat fans. Mijn interesse werd nog meer gewekt door het programma The Football Diaries van de BBC, waar het reilen en zijlen van de club in de Conference South werd gevolgd. Twee jaar geleden kocht ik ook het boek Floodlit Dreams van Ian Ridley. Dat is een journalist, die een jaar voorzitter was van de club die hij als jongetje volgde. Het zorgde ervoor dat deze club een gezicht kreeg en ik vond het een van de leukere in de Conference. Ondanks dat er redelijk wat fans naar het stadion kwamen, was er ook altijd negatief nieuws over deze club en dat waren de terugkerende financiële problemen. De club leek in 2007 bijvoorbeeld na de promotie uit de Conference South meteen op weg naar het kampioenschap in de Conference, of op zijn minst de play-offs, toen ineens bleek dat ze tot over de oren in de schulden zaten. Alle spelers mochten transfervrij weg. Waar kennen we dat van?
Aan het begin van dit seizoen leek er nog niets aan de hand. De club weigerde zelfs een shirtsponsor en een goed doel mocht gratis op de voorkant van de shirts komen staan. Er werd gesproken over de play-offs en er stond een nieuw stadion op de rol. De goed nieuwsshow kwam echter rap ten einde toen in januari 2009 bleek dat de club opnieuw diep in schulden zat, met als gevolg het vertrek van alle selectiespelers. Na tien, meestal dikke, nederlagen op rij kon Ian Ridley het niet meer aanzien en nam hij half maart de voorzittershamer weer over. Bobby Gould werd aangesteld door hem en er werd zelfs verrassend een puntje gehaald. Degradatie was echter onafwendbaar en volgend jaar mag een van de grootste non-Leagueclubs het weer proberen in Conference South. Hopelijk lukt het nu eindelijk eens om daar iets op te bouwen, want de potentie is er wel.
Prognose 2009/2010: Ian Ridley is terug en dat is positief voor de club. Er is echter weinig geld en het is nog onbekend of de club door een meer vermogend persoon gaat worden overgenomen. Met Bobby Gould is er in ieder geval een high-profile manager, maar zonder goede spelers kan hij natuurlijk ook niets. Ik verwacht, of er moet ineens een geldboom gaan groeien daar, dat Weymouth een middenmotor wordt in de Conference South.
Looking forward to: De echte derby voor Weymouth is eigenlijk de wedstrijd tegen Yeovil Town. Ooit waren beide clubs twee van de grootste in de non-League, maar sindsdien is er veel veranderd doordat Yeovil de stap heeft gemaakt die Weymouth nooit heeft kunnen maken. Als alternatief is de derby tegen Dorchester Town. Beide steden liggen minder dan tien miles van elkaar vandaan en de wedstrijden tussen deze twee clubs trekken altijd duizenden mensen meer dan normale competitiewedstrijden. Ze zullen hoogstwaarschijnlijk weer worden gespeeld op Boxing Day en New Year’s Day.
Het piepjonge jeugdteam, dat met 0-9 verloor van Rushden & Diamonds.
quote:Ik weet niet of je een lezer bent, maar dat boek Floodlit Dreams is echt heel goed. Dat geeft je een perfect inzicht in het runnen van kleinere clubs. Het gaat in dit geval over Weynouth, maar je kunt er eigenlijk iedere League Two/Conference club voor invullen.Op vrijdag 15 mei 2009 21:05 schreef Dos37 het volgende:
Wat een verhaal van die club. Erg gaaf weer Barnet
Dat verhaal van Wimbledon bijvoorbeeld kende ik heleal niet.
quote:Ik ben Wimbledon altijd een beetje blijven volgen, net zoals QPR.Op vrijdag 15 mei 2009 22:59 schreef Blawh het volgende:
Bedankt Barnet, iedere keer weer nieuw leesvoer.
Dat verhaal van Wimbledon bijvoorbeeld kende ik heleal niet.
Weet ook niet hoe dat komt, maar vind het wel sympathieke clubs.
...quote:Zou mooi zijn als over een paar jaar de wedstrijd Wimbledon-MK Dons gespeeld wordt.
Opgericht: 1999
Bijnaam: The Scolars
Prijzenkast: -
Eindpostitie 2008/2009: 11de in Conference South
Vroeger, en dan bedoel ik echt de beginjaren van het voetbal in Engeland, waren studententeams de normaalste zaak van de wereld. Ze wonnen regelmatig de FA Cup, maar met het professioneler worden van het voetbal verdwenen ze weer net zo hard. Sinds 1881 drong er geen enkel studententeam meer door tot de eerste ronde van de FA Cup, tot 2002. Het team van de University of Bath, kortweg Team Bath genaamd, bereikte die eerste ronde. Mansfield Town was daarin te sterk, maar het team kreeg alle lof toegezwaaid. Het studententeam had veel sympathie gewekt, want het deed veel mensen denken aan de tijd dat voetbal nog niet geregeerd werd door geld en de voetballer echte liefhebbers waren. Het positieve image van Team Bath zou echter snel verdwijnen.
Pas in 1999 werd de club opgericht door de universiteit. Het doel was om als studententeam uiteindelijk in de League terecht te komen. De eerste jaren werden de kampioenschappen aaneengeregen. De club bood spelers aan dat ze gratis mochten studeren, als ze uitkwamen voor het voetbalteam. Enkele ex-profspelers zagen dat wel zitten en kozen voor de club. Door de universiteit door belastinggeld wordt betaald, kregen ze de bijnaam “Team Tax” en werden ze een van de meest gehate clubs in het amateurvoetbal. Hoe hoger de club kwam, hoe meer de club aan regels moest voldoen en een van die regels was dat ze een stadion moesten hebben en dat had de club niet. Er werd besloten om in te trekken bij Bath City, zéér tot ongenoegen van de fans van die club. Het geld voor de huur kon de financieel geplaagde club wel gebruiken, dus schoorvoetend werden ze toegelaten.
Vorig jaar was een nieuw hoogtepunt voor de club, toen ze via de play-offs promoveerden naar de Conference South. Nog slechts twee promoties verwijderd van het ultieme doel, de League. Het publiek liep echter niet warm voor de club. Gemiddeld kwamen er 100 thuisfans kijken als Team Bath speelde. Dit jaar draaide de club op hoog in de competitie mee tot aan de kerst. Daarna kwam de klad erin, maar nog altijd in het linkerrijtje. Begin april was het sprookje echter over. De bazen van de Conference maakte bekend dat Team Bath nooit in de Conference zou mogen uitkomen. De manier waarop bij Team Bath de club werd gerund werd gezien als ongeoorloofd. De club reageerde onmiddellijk door bekend te maken dat ze dan helemaal zouden stoppen. Het doel, de Football League, zou nooit kunnen worden gehaald, dus was de zin om verder te gaan helemaal weg. In totaal heeft de club tien jaar bestaan en toch regelmatig de headlines gehaald. Populair waren ze echter nooit, dus gemist zullen ze niet worden.
Prognose 2009/2010: Dit is de enige die uit gaat komen, aangezien de club niet meer bestaat volgend jaar. Mijn prognose is dan ook dat ze niets gaan winnen.
Looking back at: De derby’s tegen Bath City waren toch wel erg mooi. Vanuit Bath City was er altijd veel animositeit ten opzichte van deze club, die profiteerde van belastinggeld. Waar de club normaal zo rond de 100 toeschouwers schommelt, kwamen er voor deze derby maar liefst 500 kijken. Eenmaal was er winst voor Bath City en de andere keer werd het gelijk. Door deze resultaten mag Bath City trots zijn, want nooit verloren zij een officiële wedstrijd van de universiteitsploeg.
Volgend jaar moet deze universiteit het weer zonder voetbalploeg doen.
Opgericht: 1885
Bijnaam: The Saints
Prijzenkast: FA Cup (1976)
Eindpostitie 2008/2009: 23ste in de Championship
Soms merk ik dat ik echt een oude lul aan het worden ben. Dat is vooral het geval als het over voetbalclubs gaat. Voor de jongere garde is het normaal dat Portsmouth in de Premier League speelt en dat lokale rivaal daarin juist niet uitkomt. Ik kan daar maar niet aan wennen. Pompey was altijd die club die ergens in de obscuriteit van de lagere divisies uitkwam, terwijl Soton Matthew Le Tissier had en ervoor zorgde dat niemand makkelijk won op The Dell. Man United had het voor mijn gevoel altijd lastig daar. Volgens mij zijn ze daar zelfs een keer geslacht, terwijl ze afschuwelijk grijze shirts droegen. Een terechte straf, want dat tenue was echt gruwelijk lelijk. Dat Southampton is niet meer. The Dell is niet meer en vervangen door een stadion gebouwd van LEGO. Le Tissier is ook niet meer, de beste speler daar aan de zuidkust luistert tegenwoordig naar de naam Jan-Paul Saeijs.
Ik ben in 1978 geboren, hetzelfde jaar waarin Southampton promoveerde van het tweede naar het hoogste niveau. Daar groeiden ze snel uit tot een goede subtopper en in 1984 werd de club zelfs tweede, net drie puntjes achter Liverpool. Daarna zakte de club langzaam af, maar meestal waren ze al ruim voor het einde van de competitie verzekerd van een nieuw verblijf op het hoogste niveau. In het begin van het Millennium ging het weer crescendo met de club. Le Tissier trapte de ballen erin en bleef de club altijd trouw en onder Gordon Strachan behaalde de club zelfs de finale van de FA Cup in 2003. Nieuw stadion, Europese wedstrijden, een goede jeugdopleiding en een goede manager. Het leek allemaal niet op te kunnen aan de zuidkust van Engeland. Helaas leek voorzitter Rupert Lowe dat niet te bevallen en nadat hij Strachan had weggepest volgden de managers elkaar in recordtempo op. Zelfs de coach van het Engelse rugbyteam kreeg een belangrijke rol in de club. Gevolg? Degradatie naar The Championship in 2005. Op een twaalfde plek volgde een zesde het jaar erop. Soton leek klaar weer klaar voor de stap omhoog, maar hoe anders bleek het te zijn.
Afgelopen seizoen eindigde de club als 20e. Manager Nigel Pearson had wonderen verricht door de club erin te houden. Er was geen dubbeltje meer te besteden en Pearson was te duur. Hij vertrok naar Leicester die hij meteen kampioen maakte dit jaar. Southampton besloot te kiezen voor World Cup Star Jan Poortvliet. Een sympathieke kerel, maar in zijn kielzog nam hij Mark Wotte mee die hem later – na flink aan Poortvliets stoelpoten te hebben gezaagd – in zijn rug stak. Wotte, de man die verantwoordelijk was voor degradaties bij ADO, FC Den Bosch en RKC. Ook bij FC Utrecht, Willem II en Feyenoord kijken ze niet vrolijk terug op de tijd met deze blaaskaak. Uiteraard degradeerde Wotte ook met Southampton, waardoor hij nu al met vier verschillende clubs is gedegradeerd. Toch een wonderlijke prestatie. De club heeft echter zo weinig geld, dat ze voorlopig nog met Wotte zitten opgescheept. De afkoopsom is namelijk te hoog…
Prognose 2009/2010: Als de club niet wordt overgenomen voorspel ik opnieuw een zwaar jaar. De club start met tien minpunten en heeft geen geld om te investeren en Wotte op de bank zitten. Ik denk dat de club te groot is om nog een keer te degraderen, maar dat dacht ik ook van Bradford City en die spelen nu al enkele jaartjes op dat niveau. Ik heb op zich weinig met de Saints, maar ik gun het ze toch wel om in League One te blijven. Het is al erg genoeg dat ze voor het eerst sinds 1958 op dit niveau moeten acteren.
Looking forward to: Ik hoopte stiekem dat Northampton erin zou blijven. Northampton en Southampton liggen zo’n 200 kilometer van elkaar vandaan en hebben helemaal niets met of tegen elkaar, maar ik vind de alliteratie zo mooi. Northampton nil, Southampton two. Daar had ik echt naar uitgekeken, maar helaas Northampton degradeerde – zeer onverwachts - op de laatste dag uit League One. Lokaal zit er ook niets interessants in de buurt. Portsmouth speelt nog altijd in de Premier League en Bournemouth in League Two. Het enige waar de fans daarom naar uit kunnen kijken zijn de wedstrijden tegen de andere gevallen grootheden, zoals Leeds United, Norwich City en Charlton Athletic.
Vier degradaties bij vier club. Wotte is een garantie voor falen.
Opgericht: 1899
Bijnaam: The Gulls
Prijzenkast: Football League Trophy finalist (1989) en FA Trophy finalist (2008)
Eindpostitie 2008/2009: 4de in de Conference
Bij sommige clubs krijg je onbewust een positief gevoel. Torquay United is een van die clubs. Voordat ik er geweest was vond ik het een ietwat grijze club, maar na een keer te hebben overnacht in Torquay (op doorreis naar Plymouth) en de laatste Leaguewedstrijd van de club te hebben bezocht is dat omgeslagen. De club heeft iets sympathieks, het stadion is aardig om te zien, de omgeving is leuk (palmbomen!) en het nachtleven is er goed. Ik vond het dan ook jammer dat Torquay een tijdje buiten de League heeft moeten spelen en was blij dat ze terugkeerden naar League Two. Jammer dat Exeter gepromoveerd is, want anders stond de Devon derby zeker op mijn lijstje voor het komende seizoen.
Bij Torquay is het de laatste jaren nooit saai. Opvallend eigenlijk, want daarvoor was het een oase van rust daar aan de Engelse Rivièra. In 1972 degradeerde de club van het derde naar het vierde niveau en tot en met 2004 bleef Torquay ook in die divisie. Niet zo gek, want eigenlijk is de huidige League Two precies de plek waar deze club qua stadion, achterban en historie in thuishoort. Het was vijf jaar geleden dan ook feest toen de Gulls een stapje hoger mochten na het behalen van de derde. Opvallend trouwens dat de mede-promovendi Doncaster Rovers en Hull City sindsdien een hele vlucht hebben genomen. Een jaar later was de pret weer voorbij. Op de laatste speeldag verspeelde Torquay een riante uitgangspositie en degradeerde alsnog. Het begin van het einde, want twee seizoenen later volgde er weer een degradatie. Voor het eerst sinds 1927 keerde de club terug naar de amateurs.
In de Conference waren de Gulls meteen de favorieten, maar vorig jaar strandde de club in de halve finales van de play-offs. Ze werden daarin uitgeschakeld door aartsrivaal Exeter City, erger kon bijna niet. Dit jaar was Torquay iets minder de grote favoriet. De titel was al snel uit zicht doordat Burton Albion als een stoomwals tekeer ging. In de play-offs werd Cambridge als grote favoriet aangewezen. Die rol maakten ze waar door in de finale te komen. Torquay versloeg in de andere halve finale Histon en mocht zich opmaken voor een reisje naar Wembley. Cambridge had een jaar eerder ook al de finale bereikt, maar verloor toen van die andere club uit Devon. Ditmaal gingen ze opnieuw de bietenbrug op, na een 2-0 nederlaag tegen Torquay. De Gulls zijn dus weer terug op het niveau waar ze thuishoren.
Prognose 2009/2010: De geschiedenis heeft geleerd dat de club die via de play-offs promoveert uit de Conference het traditioneel beter doet dan de kampioen. Ik verwacht dat scenario opnieuw. Waar de fut er bij Burton wat uit is, denk ik dat Torquay toch zeker in de middenmoot moet kunnen eindigen. Ik verwacht niet dat ze een “Exeter” doen en meteen doorpromoveren, maar handhaving moet toch geen probleem zijn voor de Gulls.
Looking forward to: Exeter is weer gepromoveerd, dus die derby zit er niet in. Plymouth speelt zelfs twee divisies hoger en andere clubs die nog een beetje in de buurt spelen (de twee uit Bristol, Yeovil en Weymouth) spelen komend seizoen ook niet in League Two. De enige wedstrijd die nog een beetje op een derby lijkt is die tegen Bournemouth, maar echt enthousiast wordt niemand daarvan. Gelukkig zijn er altijd gevallen grootmachten in League Two en daartegen is het altijd leuk spelen. Vandaar dat Bradford City v Torquay United misschien wel het leukste affiche is voor de Gulls komend seizoen.
Hier is volgend jaar weer Leaguevoetbal te zien.
Palmbomen in Torquay
Is verdomme echt waar.
Opgericht: 1905
Bijnaam: The Addicks
Prijzenkast: FA Cup winnaar (1947), FA Cup finalist (1946) & Division Three (1929, 1935)
Eindpostitie 2008/2009: 24ste in The Championship
Charlton onder Curbishley stond bekend als saai. Na de promotie in 2000 ontwikkelde de club zich als vaste waarde in de Premier League. De club verbleef meestal in de middenmoot en iedere keer als het er op leek dat de club mee zou doen om de Europese plekken kwam er die traditionele inzinking in het voorjaar. Nee, Charlton was niet echt een club die opviel. Er klonk bij een deel van de fans zelf opluchting toen Curbishley opstapte. Het saaie imago zou eindelijk worden afgeschud met het aantrekken van Iain Dowie, nota bene de manager van rivaal Crystal Palace. Moderne trainingsmethoden en exotische aankopen kwamen naar The Valley toe. Eindelijk zou er dan iets gebeuren daar in Zuidoost-Londen, maar niet waar de fans op hoopten.
Dowie bleek niet echt bij de club te passen en toen de resultaten ook nog eens tegenvielen mocht hij wieberen. Zijn vervanger was iemand die jarenlang als trainer had gewerkt, Les Reed. Hij was angstig voor de camera en bleek eerder iemand voor op de achtergrond te zijn dan iemand die de club kon verkopen. Het was soms meelijwekkend om te zien hoe Reed stundelde voor de tv. De media zagen in hem een makkelijk slachtoffer en hij werd gefileerd door de tabloids met bijnamen als “Santa Clueless” en "Les Misérables”. Zes weken duurde de lijdensweg voor Reed, waarna ook hij mocht vertrekken. Alan Pardew kwam, maar kon de club er niet inhouden. Het ging wel iets beter met Pardew en Charlton werd de de bookies bovenaan gezet om weer terug te keren. Het liep echter niet en met een elfde plek werd het vorige seizoen afgesloten.
Pardew mocht, ondanks dat hij er niet in slaagde om de club terug te brengen, blijven. Na een goede start zakte de club helemaal weg en in november mocht Pardew ook vertrekken. Omdat de club amper geld had werd besloten assistent Phil Parkinson door te schuiven. Ondertussen rommelde het in de club. Een investeringsgroep uit de Emiraten stond op het punt de club over te nemen, maar dat ging op het laatste moment niet door. De club, jarenlang geprezen door zijn goede financiële beleid, bleek flinke schulden te hebben. Vooral opgebouwd na het vertrek van Curbishley. Op het veld bleef het ook dramatisch gaan en er werd een nieuw clubrecord gevestigd door achttien wedstrijden op rij niet te winnen. Begin maart was de club eigenlijk al gedegradeerd. Voor Charlton betekent het dat ze zich mogen opmaken voor pas hun vierde seizoen op het derde niveau sinds 1935. Het zal wennen zijn
Prognose 2009/2010: Met Manchester City, Sheffield Wednesday, Nottingham Forest en Leeds United zijn de laatste tijd veel grote ploegen naar het derde niveau gedegradeerd. Overeenkomst tussen ze allemaal is dat ze vooraf de grote titelfavoriet waren, maar het geen van alle waar konden maken. Met horten stoten keerden ze allemaal terug en kijkend naar die club zal het voor Charlton ook niet makkelijk worden. Ze zijn natuurlijk een scalp voor de andere clubs, aangezien ze drie jaar eerder nog in de Premier League speelden. Enige voordeel kan zijn dat er met Southampton en Norwich nog twee “namen” zijn gedegradeerd en Charlton niet alle aandacht zal trekken.
Looking forward to: Dankzij de promotie van Brentford en de degradatie van Charlton zijn er volgende jaar vier Londense clubs in League One. De derby’s zijn dan zeker iets om naar uit te kijken. Het is toch wel een tijdje geleden dat Charlton deze clubs in de competitie tegenkwam. Millwall was in 1996 voor het laatst, Brentford in 1993 en voor Leyton Orient was het zelfs 1982 dat ze voor het laatst in dezelfde divisie zaten als de Addicks. Een andere kraker zal Charlton v Gillingham zijn. Die laatste club komt namelijk uit Kent, waar ook een groot deel van de Charltonaanhang vandaan komt. De Gills, die sinds het verdwijnen van Maidstone United geen echte rivaal meer hebben, zullen dan ook niets liever willen dan Charlton Athletic verslaan. Boeiende confrontaties dus en zeker een aanrader voor iemand die een weekendje Londen wil boeken in combinatie met betaalbaar voetbal.
Drie horrorseizoenen op rij. Hoeveel kunnen de Addicks nog hebben?
Opgericht: 1863
Bijnaam: The Potters
Prijzenkast: Third Division (1927 & 1993) League Cup winnaar (1972) finalist (1964), Football League Trophy (1992 & 2000)
Eindpostitie 2008/2009: 12e in de Premier League
Sommige clubs hebben door-en-door rauwe Engelse namen. Bradford, Blackpool en Colchester vind ik tot die categorie horen, maar de ruigste van allemaal blijf ik Stoke City vinden. Ik kon het ook bijna niet geloven toen ze vorig jaar promoveerden. Echt geweldig dat zo’n club naar de Premier League gaat (later bleken soortgelijke clubs als Hull en Burnley dat kunstje ook te flikken). Bij Stoke denk ik meteen aan Sir Stanley Matthews, ondanks dat die zijn grootste successen vierde bij Blackpool. Stoke is ook Engeland op z’n platst, als je daar uitgaat zie je de goorste wijven zichzelf aanbieden. Het enige minpunt aan Stoke City is het stadion, dat is zo’n modern bouwwerk. Gelukkig zijn nog niet alle hoeken dichtgebouwd, zodat het toch nog iets speciaals heeft. Alles bij elkaar dus een mooie club.
Bij Stoke denk ik meteen aan kolen, maar de belangrijkste industrie is juist het pottenbakken. Vandaar ook de bijnaam The Potters. De club is stokoud (1863) en daarmee de een-na-oudste profclub ter wereld. Het was ook een van de twaalf oprichters van de Football League, maar won eigenlijk opvallend weinig in haar geschiedenis. Buiten wat pauperbekers en wat kampioenschappen in lagere divisies is er eigenlijk maar één groot wapenfeit en dat is de overwinning in de League Cup van 1972. Oude mannetjes uit Stoke willen daar nog graag over verhalen. Een ander hoogtepunt zijn de wedstrijden voor de UEFA Cup tegen het toen nog grote Ajax in 1974/1975. Stoke verloor niet, maar ging er op uitdoelpunten uit. Daarna was het weer bar en boos bij de club die vorig jaar ineens plotsklaps promoveerde.
Vooraf was er een ding zeker en dat was dat Stoke en Hull allebei er weer keihard uitvlogen. Beide clubs deden weinig bijzondere aankopen en vooral de manier van voetballen van Stoke leek een garantie op degradatie. Het is de enige club in de Premier League die nog echt het klassieke kick & rush speelt. Het bleek echter geen nadeel, integendeel, het was een voordeel want veel ploegen waren dat niet gewend. Een ander groot wapen zijn de inworpen van Rory Delap. Dat zijn halve corners en diverse malen werd daaruit gescoord. Het publiek is er ook het hele seizoen in geslaagd een erg intimiderende atmosfeer te creëeren, waardoor niemand graag naar Stoke-on-Trent ging. Het spreek boekdelen dat alleen de top 4 en Aston Villa thuis minder nederlagen te verwerken kregen dan Stoke. Uit is een ander verhaal, alleen West Brom en Middlesbrough haalden minder punten dan Stoke. De thuispunten bleken echter ruim voldoende voor een veilige twaalfde plek. Een wereldprestatie.
Prognose 2009/2010: Ik was bang dat ze het diepterecord van Derby County zouden verbeteren, maar het hoofball van Stoke pakte beter uit dan verwacht. Twaalfde zie ik de club niet opnieuw worden, maar een nieuwe handhaving moet toch lukken. Met Hull en Burnley zijn er vergelijkbare clubs volgend jaar in de Premier League en ondanks dat Birmingham City en Wolverhampton Wanderers meer geld hebben zie ik die ook onderin meespelen. Tel daarbij op Wigan en Bolton en Stoke City kan zich best weer een keer gaan handhaven. Alleen al voor dat fanatieke publiek hoop je dat ze erin blijven.
Looking forward to: Een echte derby is er niet (de lokale rivalen Crewe en Port Vale spelen in League Two volgend jaar), maar de wedstrijden tegen Manchester United en Liverpool zijn natuurlijk de krenten in de pap. Beide clubs liggen niet zo ver weg van Stoke en zullen met enige tegenzin naar Stoke-on-Trent afreizen. Hard voetbal, fanatiek publiek en de druk van het moeten winnen. Voor Stoke City natuurlijk de ideale ingrediënten om punten te pakken.
On the pitch, on the pitch, on the pitch!
quote:1-1 en 0-0Op vrijdag 29 mei 2009 21:00 schreef Barnet_Bee het volgende:
Een ander hoogtepunt zijn de wedstrijden voor de UEFA Cup tegen het toen nog grote Ajax in 1974/1975. Stoke verloor niet, maar ging er op uitdoelpunten uit.
Opgericht: 1904
Bijnaam: The Grecians
Prijzenkast: Fourth Division (1990)
Eindpostitie 2008/2009: 2de in League Two
Exeter City is eigenlijk maar een klein clubje. In 1920 debuteerde het in de League om er in 2003 weer uit te degraderen. Nooit speelden de Grecians hoger dan het derde niveau. Toch heeft de club wel enkele aparte dingen meegemaakt. In 1914 was het de eerste Engelse ploeg die een tour door Zuid-Amerika maakte. Het nationale team van Brazilië speelde zijn allereerste wedstrijd tegen Exeter City, een feit waar ze in Exeter nog altijd trots op zijn. In 2004 kwam Brazilië daarom naar Exeter om een re-match te spelen. Het blijft een mooi hoofdstuk uit de geschiedenis van de club. In tegenstelling tot het Uri Geller-hoofdstuk, toen Exeter verviel tot een rariteitenkabinet waar zelfs Michael Jackson langskwam.
In 2003 maakte de NOS een van zijn beste documantaires ooit: That Final Day. Het ging over de degradatiestrijd in de Third Division (League Two) tussen Swansea en Exeter. Op de laatste dag slaagde Swansea erin zich te handhaven en de club nam nadien een grote vlucht. Dit jaar werden ze zelfs achtste in de Championship en bijna werden de playoffs naar de Premier League gehaald. Voor Exeter brak er een pikzwarte tijd in de Conference. Het lukte ze maar niet om eruit te komen en vier jaar lang moesten ze in dit vagevuur blijven. Tot de promotie van vorig jaar. Ik was er getuige van op Wembley, maar echte indruk maakte de Grecians niet op me. Middenmootmateriaal, hooguit.
Het kan verkeren, want Exeter paste zich razendsnel aan in League Two en draaide lekker mee. Op een gegeven moment leken playoffs een realistisch doel, wat al een topprestatie zou zijn. Het ging echter nog beter en stiekem begonnen mensen aan directe promotie te denken. Op de laatste speeldag had Exeter aan een overwinning in het spuuglelijke Don Valey Stadium genoeg om rechtstreeks te promoveren. Het lukte en voor het tweede jaar op rij mochten de Exeterspelers zich laven aan champagne. Een echte back-to-back promotie. Net zoals Swansea eerder deed. Misschien heeft That Final Day een soort talisman is gebleken voor beide clubs, gezien de voorspoed die ze de laatste jaren ten deel valt.
Prognose 2009/2010: Een back-to-back promotie is de laatste jaren vaker voorgekomen. In het recente verleden deden Doncaster, Carlisle en Hereford hetzelfde kunstje als Exeter. De uitkomsten zijn heel verschillende geweest: Doncaster is zelfs kunnen doorgroeien naar The Championship, Carlisle lukte dat vorig jaar ook bijna maar viel dit jaar ver terug, terwijl het voor Hereford gewoon te snel was. Na de dubbele promotie vlogen ze er dit jaar keihard uit. Ik denk echter niet dat dit bij Exeter zal gebeuren. Hereford was helemaal gebouwd op gehuurde spelers en had een kleine achterban. Exeter heeft een goed team, een goede manager en een grote achterban. Ik verwacht dat ze zich gaan handhaven komend seizoen.
Looking forward to: Eigenlijk alles. Iets meer dan een jaar geleden speelde de club nog in de Conference en nu mogen ze het opnemen tegen clubs die nog niet zo lang geleden in de Premier League speelden. Leeds, Southampton, Norwich en Charlton Athletic zijn tegenstanders waar ze bij Exeter nog niet zo lang geleden niets eens van droomden. Het is jammer dat Plymouth net niet degradeerde, want anders hadden ze daar in Devon een mooie derby om naar uit te kijken. Nu is er de semi-derby tegen Yeovil.
Opgericht: 1904
Bijnaam: The Tigers
Prijzenkast: Third Division (1933, 1949 & 1966)
Eindpostitie 2008/2009: 17e in de Premier League
Het was genieten vorig jaar toen zowel Stoke als Hull promoveerden naar de Premier League. Eindelijk eens niet die geijkte ploegen. Voor Hull was het zelfs het debuut op het hoogste niveau, zodat de “Hull” niet meer het antwoord was op de vraag “Wat is de grootste stad van Engeland waar nooit op het hoogste niveau gevoetbald is?”. Het had ook echt alles wat een sprookje moet hebben, doordat übercultheld Dean Windass scoorde. Vooraf werden Hull en Stoke rampscenarios voorspeld. Een jaar ervoor had Derby County een diepterecord gevestigd qua aantal punten, maar Hull en Stoke konden dat wel eens gaan verbreken was de tendens. Mooi was het dan ook dat beide clubs dit doemdenken konden afstraffen. Hull leek in het begin zelfs voor de titel te gaan, zo voortvarend gingen die van start.
Eind oktober stond Hull derde. Voor veel fans een emotioneel moment, want precies tien jaar eerder stond de club onderaan in wat nu League Two heet. Nadien was de verrassing wel weg en stortte het team helemaal in elkaar. Slechts tweemaal werd er nog gewonnen en van praat over de titel in september, Champions Leaguevoetbal in oktober, Europees in november en middenmoot in decemeber ging het vanaf het nieuwe jaar alleen nog maar over wat te doen om de enorme val te stoppen. Legendarisch is de half-time teamtalk van Phil Brown op Boxing Day tegen Man City. Hull speelde zo slap dat hij zijn spelers niet naar de kleedkamer liet gaan, maar op het veld liet zitten en ze daar de oren ging wassen. Furieus was Brown, maar het leek toch niet te helpen. De baksteen genaamd Hull bleef vallen.
De club besloot alles op één speler te gooien, Jimmy Bullard van Fulham. Die streed om Europees voetbal met de Londenaren, maar kreeg zo’n gigantisch contract voorgeschoteld bij Hull dat hij meteen besloot te tekenen Bullard hoeft hierna ook nooit meer te werken en kan zich een decadente levenstijl gaan permitteren, zoveel ging hij daar aan de Humber verdienen. Het leek niet mee te zitten toen Bullard in zijn debuutwedstrijd door zijn knie ging en er meteen een jaar uitlag. Het was slechts dankzij het waardeloze presteren van de Noordoostelijke ploegen dat Hull op de laatste speeldag nog een kans had om erin te blijven. Typisch was dat Hull deze do-or-die wedstrijd tegen Man United-B niet kon winnen, maar dankzij een overwinning van Aston Villa op Newcastle bleven de Tigers er toch nog in. Leuk dat deze kleine club erin is gebleven, maar er moet volgend seizoen echt iets veranderen.
Prognose 2009/2010: Als ze de lijn doortrekken van de tweede seizoenshelft is er al één degradant bekend. Het was werkelijk dramatisch wat Hul liet zien. Aan de andere kant krijgen de Tigers nu weer een bulk geld en topaankoop Jimmy Bullard is weer fit. Buiten Hull zijn er nog genoeg – op papier – zwakke broeders, zoals de drie promovendi en Stoke City. Het zal zeker zwaar worden om zich opnieuw te handhaven, maar onmogelijk is het zeker niet. Dit jaar zullen de managercapaciteiten van Phil Brown echt op de proef worden gesteld, want hij moet en zal die waardeloze tweede seizoenshelft moeten doen vergeten.
Looking forward to: De wedstrijden tegen Stoke, Burnley en Wolves klinken zo lekker Engels. Daar kijk ik echt naar uit. Voor de fans zelf blijft het natuurlijk leuk om ploegen als Man United, Liverpool, Chelsea en Arsenal in competitieverband op bezoek te zien komen. Dat is iets dat zelfs de grootste rasoptimist tien jaar geleden niet had durven te voorspelen. Er staan geen derby’s op het programma. Vorig jaar had je nog Middlesbrough dat eigenlijk in Yorkshire ligt, maar wat natuurlijk geen derby is. Dit jaar zijn ploegen uit Lancashire het dichtste bij, maar daar zal weinig derbygevoel bij komen kijken.
Op 't matje bij Phil Brown na een 4-0 achterstand bij rust tegen Man City
Opgericht: 1882
Bijnaam: The Clarets
Prijzenkast: First Division (1921 & 1960), Second Division (1898 & 1973), Third Division (1982), Fourth Division (1992), FA Cup winnaar (1914), FA Cup finalist (1889, 1896, 1921 & 1939) & Charity Shield (1960)
Eindpostitie 2008/2009: 5e in The Championship
De nummer één was lastig kiezen. Er was zowel op positief als negatief vlak voor mij een enorme verrassing dit seizoen. Ik heb ervoor gekozen om de negatieve verrassing op één te zetten en Burnley op twee. Het sprookje in Lancashire is natuurlijk geweldig, maar afgelopen seizoen is er met de promoties van Stoke en Hull eigenlijk al iets soortgelijks gebeurd. Toch blijft het iets wonderbaarlijks, want aan het begin van het seizoen was er veel minder geld te verdienen met inzetten op degradatie van The Clarets dan op promotie.Als je grootste aankoop Remco van der Schaaf is moet je jezelf inderdaad meer zorgen maken over het afdalen dan over het promoveren. Hoe anders liep het en dat niet dankzij een suikeroompje, maar dankzij een Iers/Schotse manager.
Burnley zal door veel mensen als een kleine club worden gezien die niets te zoeken heeft in de Premier League. Dat klopt wel een beetje, want Burnley telt amper 73.000 zielen en trok ondanks de successen amper 16.000 mensen naar het stadion en is daarmee een van de mindere publiekstrekkers in The Championship. Toch heeft de club een prachtige geschiedenis, die het voor de nostalgist geweldig maakt dat deze club na 33 jaar weer op het hoogste niveau te vinden is. Het is onder andere een van de weinige clubs die in alle vier de divisies de titel won (noem de andere twee en win een koelkast). In 1888 was het namelijk een van de twaalf Founder Members van de Engelse League, de eerste profcompetitie ter wereld. Rond WO I was de club één van de toppers in Engeland en in 1921 volgde de eerste landstitel. De tweede titel - in 1960 - was veel verrassender, want destijds hoorde de club niet bij de toppers. De club bleef daarna wel eeen aantal jaar bovenin meedraaien, maar zakte langzaam maar zeker weg. In 1976 degradeerde de club uit de hoogste divisie om er pas dit jaar terug te keren. Dieptepunt was het seizoen 1987 toen de club op de laatste speeldag ontsnapte aan degradatie naar de amateurs vanuit de Fourth Division. Sinds 2000 komt de club uit op het tweede niveau, waar ze de afgelopen jaar een synoniem voor “grijs” vormden.
Eigenlijk begon dit seizoen al eerder. Op 22 november 2007 kwam Owen Coyle over van St. Johnstone (waar hij een uitstekende reputatie had opgebouwd) naar Burnley. The Clarets stonden op een degradatieplek en leken een vogel voor de kat. Het publiek kon de weg naar het stadion ook niet meer vinden, want niet alleen werd er veel verloren er werd ook verschrikkelijk onaantrekkelijk betonvoetbal gespeeld. Coyle slaagde erin om de boel om te draaien in een paar weken en bracht de club snel in veiligheid. Uiteindelijk werden ze dertiende en werden er in de zomer meer seizoenkaarten dan ooit verkocht, want Coyle liet de ploeg swingend spelen. In de Carling Cup verbaasden ze iedereen door de halve finale te halen (helaas verloren van Tottenham na een thriller) door ondermeer Fulham, Chelsea en Arsenal te verslaan. In de competitie werd de club vijfde en nadat Reading werd uitgeschakeld in de halve finale van de playoffs gingen ze als zware underdog naar Wembley toe. De Blades waren topfavoriet, maar staan niet voor niets bekend als shockers. Ook nu gebeurde dat weer en met een terechte 1-0 overwinning. Burnley in de Premier League, het zal even wennen zijn volgend jaar, maar het maakt de Premier League er weer een stukje leuker op.
Prognose 2009/2010: Voor het begin van dit seizoen verwachte ik dat Stoke en Hull er keihard uit zouden vliegen. Dat verwacht ik nu ook van Burnley. De club heeft geen sterren en geen buidel met geld om deze te kopen. Het afgelopen seizoen heeft echter bewezen dat je met een goede teamspirit ook ver kunt komen. Coyle heeft nu bij twee clubs bewezen wonderen te kunnen verrichten, dus waarom niet nog eentje door Burnley er in te houden? Ik sluit niets uit. Het gaat in ieder geval genieten worden tijdens het kijken naar MotD met wedstrijden in dat sfeervolle Turf Moor.
Looking forward to: De derby's tegen Blackburn Rovers staan met stip op mijn verlanglijstje om volgend jaar te bezoeken. Wedstrijden tussen twee clubs uit klassieke arbeidersstadjes, dat is waar het in het Engelse voetbal om gaat. Terug naar de bron. Voor de rest zijn natuurlijk de wedstrijden tegen lokale grootmachten als Liverpool en Manchester United ook de krenten in de pap voor de fans. Ik ben trouwens benieuwd of die in grote getalen komen opdagen. De inwoners van Burnley behoren zeker niet tot de rijksten van de UK, maar ik denk dat er veel mensen graag hun zonvakantie naar een foute oord cancellen om dit jaar hun helden in de Premier League te zien.
quote:Idem.
Benieuwd wat ze gaan maken volgend jaar.
Opgericht: 1881
Bijnaam: The Magpies
Prijzenkast: First Division (1905, 1907, 1909 & 1927), Second Division (1965, 1984 & 1993), FA Cup winnaar (1910, 1924, 1932, 1951, 1952 & 1955), FA Cup finalist (1905, 1906, 1908, 1911, 1974, 1998 & 1999), Charity Shield (1909) & Inter-Cities Fairs Cup (1969)
Eindpostitie 2008/2009: 18e in The Premier League
Geweldig, een ander woord is er niet voor de prestatie van Burnley. Ik had ze niet eens op mijn outsiderslijstje staan aan het begin van het seizoen. Toch staan ze niet op nummer één bij mijn top 15 van clubs die dit seizoen. Die plaats is weggelegd voor Newcastle United. Ondanks de jaren van wanbeleid leek deze club niet te kunnen degraderen. Een grote achterband en een rijke voorzitter zouden genoeg moeten zijn om in ieder geval niet te degraderen. The Magpies slaagden erin deze stelling te weerleggen en mogen het komend seizoen uitkomen tegen Scunthorpe United, Peterborough United en Blackpool. Clubs die je eerder op het St. James' Park van Exeter City verwacht dan dat van Newcastle United. Maar ja dit is dus het resultaat van jarenlang wanbeleid.
Iedereen die eind twintig is kan zich Newcastle zich nog wel voorstellen op het tweede niveau. Dankzij het geld van Sir John Hall slaagde de club erin om te promoveren naar het hoogste niveau en daar Man United het vuur aan de schenen te leggen. Newcastle United was voor veel mensen in Engeland hun favoriete second team en met spelers als Faustino Asprilla, David Ginola en Alan Shearer was het vaak genieten om naar het team onder leiding van Kevin Keegan te kijken. Een van de beste wedstrijden die ik ooit zag was Liverpool v Newcastle die eindigde in 4-3. Deze wedstrijd had alles wat het voetbal zo mooi maakt. Helaas werd het spel nooit beloond met een prijs. Die werden alleen in het verre verleden gehaald en met vier landstitels en zes FA Cups behoort de club bij de meest succesvolle van het land. De laatste prijs die behaald werd was de Inter-Cities Fairs Cup, de voorloper van de UEFA Cup, in 1969. Sindsdien staat de club droog en juist die ziekelijke zucht naar prijzen heeft de club gebracht waar ze nu zijn.
In 2002 (4de), 2003 (3de) en 2004 (5de) was er nog niets aan de hand, maar langzaamaan zakte de club weg. Twee seizoenen geleden werd begonnen met Sam Allardyce. Bij Bolton had die al bewezen een uitstekende manager te zijn, maar het publiek pruimde hem niet. Allardyce moest weg. Terug kwam de Messias Kevin Keegan. Eigenaar Mike Ashley had echter niet het volste vertrouwen in hem en stelde Dennis Wise aan als technisch directeur. Tussen Wise en Keegan boterde het helemaal niet en Keegan stapte begin dit seizoen op. De fans van de Magpies zagen dit als verraad en vanaf toen startte de campagne tegen de zogenaamde Cockney Maffia. Ashley en Wise waren de gebeten honden en konden amper meer een voet in het stadion zetten. Het leek de afgelopen maanden wel anarchie bij Newcastle en managers wisselde elkaar in snel tempo af. Zelfs de enige man die de populariteit van Kevin Keegan benadert, Alan Shearer, kon het tij niet keren. Slechts eenmaal slaagde het team onder zijn leiding te winnen. In de laatste twee wedstrijden, thuis tegen Fulham en uit tegen Aston Villa, was één puntje genoeg om erin te blijven. Zelfs dat was te veel voor de club waar ondermeer Michael Owen, Obafemi Martins, Fabricio Coloccini en Damien Duff onder contract staan. De rest van Engeland lacht zich helemaal rot. Newcastle United als allang niet meer iedereens second team, want alleen als je wint heb je vrienden. Ongelooflijk maar waar: The Toon are Doon.
Prognose 2009/2010: Ondanks dat er nog steeds geen zekerheid is over wie de eigenaar is volgend seizoen kun je er toch wel van uitgaan dat de Magpies bovenin zullen meedoen. Ik ben ook erg benieuwd wie er volgend jaar op de bank zit. Alan Shearer zou wel willen blijven, maar misschien gaan ze wel voor een nieuwe manager. Alles staat of valt met de nieuwe eigenaar van de club.
Looking forward to: Wedstrijden als Newcastle United v Scunthorpe United (in 1964 voor het laatst in competitieverband), Newcastle United v Blackpool (1971 voor het laatst) en Newcastle United v Doncaster Rovers (in 1948! voor het laatst) zijn vooral mooi als rariteit. De wedstrijd tegen Middlesbrough is dé wedstrijd het komend seizoen. Het is de enige derby en de kans is groot dat beide clubs bovenin zullen meedraaien.Voor de rest zullen de twee wedstrijden tegen de clubs uit Sheffield sfeertechnisch aanraders zijn. Het gaat in ieder geval apart worden om Newcastle niet op het hoogste niveau te zien.
Prognose wat betreft Newcastle is nog vrij positief vind ik. Teveel oude futloze spelers met veel te hoge salarissen. Hopen voor ze dat er inderdaad een overname plaatsvindt, anders zie ik ze zo Leeds achterna gaan eigenlijk.
Had wel verwacht dat ze het slecht zouden doen, zo rond plek 10-15 maar degradatie
