Hoe krijg ik meer 'schijt' aan dingen?

Tja, klinkt misschien stom, maar ik zou graag wat minder rekening willen houden met andere mensen en gewoon mijn ding doen, zonder me daar schuldig of vervelend over te voelen.

Het is een eigenschap van me die ik eigenlijk altijd al wel heb gehad en waar ik nu gewoon genoeg van heb. Ik ben iemand die te veel bezig is met de mening/het gevoel van andere mensen.

Als ik iets graag wil doen en ik weet dat een ander dat vervelend vind, voel ik me daar niet op mijn gemak bij. Het is niet zo dat ik het dan niet doe, maar ik voel me er gewoon niet helemaal happy bij. Nog even voor de duidelijkheid: ik doe mijn eigen ding het grootste gedeelte van de tijd gewoon wel. Ik doe geen dingen die ik zelf niet zou willen doen of waar ik niet achter sta, maar ik zou me daar graag een stuk vrijer in voelen .

Ook zeg ik niet gewoon altijd alles wat ik vind, want mogelijk nemen mensen in mijn omgeving daar aanstoot aan of vinden zij dat raar en dat vind ik dan weer vervelend..

Het duurt bij mij even voor ik mezelf helemaal laat zien aan een onbekende omgeving, want tja….wat vinden zij normaal, hoe gedragen zij zich naar elkaar?
Als ik in een nieuwe omgeving beland ben ik wat timide, terwijl ik me graag wat sneller zou willen laten zien.

Nou zullen jullie misschien zeggen: ‘waarom doe je dat dan niet gewoon??’, maar zo makkelijk ligt dat niet voor mij. Ik ben echt veel bezig met hoe anderen mij zien, hoe anderen over mij denken en voel echt een belemmering om daarover heen te stappen.

Als ik andere mensen zie die wel lekker hun eigen ding doen, ben ik daar best jaloers op. Het lijkt me echt lekker om zo ‘vrij’ te kunnen leven:

o Me niet vervelend voelen als mensen bij me in de trein komen zitten die me irriteren en ik opsta om ergens anders te gaan zitten (‘is dat niet een beetje lullig voor hen?).
o Zeggen wat ik wil, omdat ik dat gewoon zo vind en anderen dat best mogen weten
o Doen wat ik wil, ook al vinden andere mensen dat misschien raar
o Niet meteen in de verdediging schieten als mensen ergens iets van zeggen. Gewoon ervoor uitkomen dat ik zo doe, omdat ik zo ben

Maar kun je jezelf dat aanleren?

Nu is het niet zo dat ik iemand ben die heel erg op zichzelf is en niks durft te doen of te zeggen. Ik ben over het algemeen heel tevreden met mijn leven, mijn contact met vriendin, vrienden, familie en collega’s. Daar ligt het probleem ook niet. Ik word door iedereen spontaan genoemd en dat is ook zo, maar dat komt omdat ik van mijn vrienden, sommige collega’s en familie weet wat ze van me vinden en durf daar volledig mezelf te zijn.

In nieuwe situaties en in nieuw contact loop ik echter tegen een blokkade aan. Ik zou daar echt graag wat aan willen doen.

Ik zou graag in nieuwe contacten gewoon een praatje willen kunnen maken over iets wat ik leuk vind en niet twijfelen of ze daar wel naar willen luisteren. Ik wacht altijd af tot een ander een gesprek met mij aanknoopt, dan pas voel ik dat ie wel geïnteresseerd in mij is en kan ik hartstikke goed een gesprek met die persoon voeren. Zelf zal ik de stap niet nemen, want waarom zou iemand met mij willen praten?

Ik zou me niet vervelend willen voelen over het feit dat ik voor mijn mening uitkom en doen wat ik wil en ik wil daar zeker niet het gevoel over hebben dat ik me moet verantwoorden.

Ik wil hier echter niet mijn inlevingsvermogen door verliezen. Dit is iets wat zeer gewaardeerd wordt door iedereen in mijn omgeving. Ik vind echter dat ik hier te ver in doorsla .

Mijn vraag aan jullie:

Hebben jullie misschien tips of ideeën hoe dit op te lossen? De mededeling dat ik maar gewoon geen rekening moet houden en gewoon moet doen, snap ik heel goed, maar kan ik niks mee. Ik zou graag wat concrete tips ontvangen of ervaringen van andere mensen die hier ook last van hebben.

Bedankt voor het lezen en (hopelijk) reageren!

quote:

Op woensdag 22 april 2009 18:50 schreef sitting_elfling het volgende:
Je kunt je dat zelf aanleren. Ik had daar ook wel wat last van. Probleem is dat het heel erg moeilijk is om dat in je huidige situatie ( thuis + school + werk + vrienden ) te veranderen is. Omdat alles zo erg ingebakken zit.

Toen ik ben gaan verhuizen naar het buitenland begon je in wezen opnieuw en had ik die drempel om m'n bek te houden een stuk minder. En na een aantal maanden weer een terug te gaan naar NL merk je toch dat je wat veranderd ben.

Veranderen in een vertrouwde omgeving is écht erg lastig. Waarom denk je dat al die mensen die een verslaving hebben afkicken in een speciaal centrum?

Ik weet het, ik heb zelf in een jeugdinstelling gewerkt en hoewel je daar erg veel met kinderen kunt bereiken, is veranderen zo lastig, omdat ze toch altijd weer naar huis gaan.

Ik ben zelf toen ik 18 was naar Australië geweest, heb daar echt een toptijd gehad en heb ook nog steeds het gevoel dat ik me daar een stuk vrijer voelde.

Weer terug in Nederland heb ik echter een erg negatieve ervaring gehad met hoe snel mensen een oordeel vellen, zonder dat het ergens op gebaseerd is. Heeft mij en mijn familie erg pijn gedaan. Ik heb het gevoel dat ik mogelijk daardoor extra gevoelig ben en er probeer voor te zorgen dat mensen in ieder geen negatief oordeel vellen wat nergens op gebaseerd is.

quote:

Op woensdag 22 april 2009 18:57 schreef FANN het volgende:
Als je aan overal en iederéén ''schijt'' wilt hebben dan wordt je toch precies als de mensen waar je je nu aan loop te ergeren?

Zoals die persoon die gewoon naast je gaat zitten te bellen in de trein.... zo moet je niet willen worden,
maar gewoon even zeggen, eh, sorry ik ga even ergens anders zitten kan je gewoon doen hoor,
hij heeft slechte manieren, jij niet.....

Haha, zo erg wil ik het ook niet maken hoor, gewoon beetje meer die richting op

quote:

ik vind mensen die overal schijt aan hebben nou ook niet bepaald het ''leukste soort'' ,
maar je moet natuurlijk wél gewoon het leven leiden dat je zelf wilt.....

anders wordt het een leven ''lijden'' i.p.v. een leven leiden

tja en voor de rest , je kan toch gewoon een andere mening over iets hebben daniemand anders?
Ik zou niet weten waarom dat meteen een probleem moet worden, je kunt ook gewoon zeggen of denken,
oké daar verschillen we dus over van mening.... niks raars aan hoor..

honderd mensen..... honderd meningen moet je maar denken, als je elkaar maar niet de kop gaat inslaan
om de ander te overtuigen van jouw mening, je kan wel uitleg geven, en naar de uitleg van de ander luisteren,
misschien nog even over praten en wie weet komen jullie meningen iets dichter bijelkaar te liggen, zo niet......
jammer dan......

Tja, je hebt helemaal gelijk en ik kan voor mezelf nog zovaak bedenken dat er niets ergs aan is, en dat ik het zelf toch ook geen enkel probleem vind als anderen hun mening geven of doen waar ze zin in hebben, toch blijf ik tegen mijn gevoel aanlopen en voel me daarom soms wat belemmerd.

quote:

Op woensdag 22 april 2009 18:57 schreef Jetje86 het volgende:
Misschien is het een idee om ergens in jou buurt een assertiviteit cursus te volgen?

Wellicht helpt het je, het kan iig geen kwaad

Heb ik ook aan zitten denken en ik zit ook bij een bedrijf die dat mogelijk stimuleert, maar gezien de huidige financiële situatie zit de stop er even op en ben ik dus even aan het kijken of er voorlopig ook even andere mogelijkheden zijn

quote:

Op woensdag 22 april 2009 19:19 schreef krakkemieke het volgende:
Het heeft geen zin als jij denkt wat mensen wel niet van je zullen denken. Dat weet je namelijk nooit.
Wat mij geholpen heeft, is om te denken: doe ik er iemand kwaad mee? En: zou ik het leuk vinden als iemand dat bij mij deed?

Tja, daar denk ik zeker genoeg aan, en verstandelijk weet ik ook wel dat ik er niemand kwaad mee doe e.d., maar ik blijf tegen mijn gevoel aanlopen. Ik weet dat ik het eigenlijk gewoon moet doen en de stapjes moet nemen, maar vind het zoooooo lastig daarmee te beginnen.

quote:

Als jij het moeilijk vindt om een gesprek te beginnen, vindt die ander dat misschien net zo moeilijk.
En als je een afwijkende mening hebt, is dat weer een kans voor een goed gesprek. Zolang je zegt: 'Ik vind.....' of 'Ik denk......' zal dat meestal geen probleem zijn hoor.

Kortom, ik heb het mezelf aangeleerd.
Net als bij sport is het gewoon trainen. En dus kan je gewoon met kleine dingen beginnen. Als je niet meteen een gesprek durft te beginnen, maak dan oogcontact. Als je meer durft, glimlach dan. Enzovoorts.

Zie boven. Ik weet dat je gelijk hebt, maar toch