Vanochtend gebeurde er me toch eens wat! Niet te geleuven.
Het zit namelijk zo: ik liet, zoals gewoonlijk, vanochtend even de hondjes uit op een mooi plekje achter onze straat, ver weg van jan en alleman. Dit rustige plekje wordt gekenmerkt door de vele ruimte waar honden heerlijk los kunnen lopen. Nadat mijn lieve hond zijn behoefte had gedaan deed ik hem weer aan de lijn en vervolgde ik mijn weg naar huis. Helaas werden ik en mijn hond opgeschrikt door rennende poten en luid gegrom en binnen no time kwamen er drie valse mormels op mijn hond afgerend. Zie hier twee plaatjes van hoe de honden er ongeveer uitzagen:
![]()
en
![]()
Maar dan met muilkorven om.
In één oogopslag herkende ik de honden, ze horen namelijk bij een vent die niet al te veel van menselijk gezelschap houdt. Ter informatie: in plaats van zijn honden aan de lijn uit te laten, sloot deze meneer ze vroeger gewoon op in het lokale kerkhof om ze daar een uurtje tekeer laten te gaan. Hier moest hij na een tijdje mee stoppen aangezien de kerkhofbezoekers het niet zo fijn vonden om hun strot half afgebeten te krijgen.
Uiteraard vonden mijn hond en ik deze actie niet fijn en al helemaal niet toen bleek dat ze met zijn drieën mijn hond omsingelden om hem vervolgens van drie kanten te bestoken met hun muilkorfbekken. Na eenig trek- en schopwerk heb ik mijn hond weten te bevrijden (hun baasje was nog steeds nergens te zien) en heb ik mijn hond mee naar huis gesleurd.
Het probleem en tevens mijn klacht is dus het volgende: mijn hond kan niet met deze traumatische ervaring omgaan en zit nu al de hele dag in zijn mand voor zich uit te staren. Hij heeft zich nog geen enkele keer bewogen en is niet meer opgewekt zoals normaal als er iemand thuiskomt. Hij zit dus de hele dag zo voor zich uit te staren:
![]()
Wat kan ik doen om mijn hond weer op te beuren? (geen bestialiteit dus, dat soort opmerkingen mogen achterwege blijven).