VBL Voetbal
Van strafschop tot schwalbe. Hier vind je Voetbal en alles wat daarmee te maken heeft. VBL - United in Voetbal.
Hup Barca 
Een Fokker Tijdens Oud & Nieuw: http://nl.tinypic.com/m/jsyaom/4
Een Fokker Tijdens Een Meteoroïd: http://nl.tinypic.com/m/fy3nth/4
Een Fokker Tijdens Het Warme Weer: http://nl.tinypic.com/m/ioiw5e/4
Een Fokker Tijdens Een Meteoroïd: http://nl.tinypic.com/m/fy3nth/4
Een Fokker Tijdens Het Warme Weer: http://nl.tinypic.com/m/ioiw5e/4
Ashley Cole zal ernstig, ernstig gemist worden. Hij is een van de weinige linksback die ik in staat acht het Messi moeilijk te maken.
PSV --- Chelsea FC --- Frank Lampard --- Heinz-Harald Frentzen --- Timo Glock
Cristiano Ronaldo zorgde al voor veel problemen bij Cole laatstaan Messiquote:Op dinsdag 14 april 2009 23:43 schreef mcyodogg het volgende:
Ashley Cole zal ernstig, ernstig gemist worden. Hij is een van de weinige linksback die ik in staat acht het Messi moeilijk te maken.
mooie wedstrijd 
Rene van der Gijp: Als het hele stadion ''Je moeder is een hoer'' scandeert, dan moet er wel een kern van waarheid inzitten.
Feyenoord: RR
Feyenoord: RR
Barça 
,,Je wist dat je bij hem niet kon verzaken. Eigenlijk wilde je als speler liever niet geblesseerd raken, want je wist dat je dan bij Bob terecht kwam. Bob had Ajax in het bloed. Er telde maar een ding en dat was deze club."
Inderdaad, ik word ook strontziek van het "Hiddink effect" geouwehoer..quote:Op woensdag 15 april 2009 00:30 schreef Merkie het volgende:
Barca mag Hiddink van mij naar huis sturen.
,,Je wist dat je bij hem niet kon verzaken. Eigenlijk wilde je als speler liever niet geblesseerd raken, want je wist dat je dan bij Bob terecht kwam. Bob had Ajax in het bloed. Er telde maar een ding en dat was deze club."
Tenim un nom el sap tothom, Barça! Barça! Baaaarça!
Karakter en zelfvertrouwen verkopen ze niet in kledingwinkels vrees ik.
Over twee weken drop ik hier mijn voorspelling, niet eerder.
Eerst maar zien of het merendeel van de bepalende spelers van de partij zijn.
Maar een ding is wel duidelijk, Chelsea en Guus ( blijft ie wel of blijft ie niet, serieus who's gives a flying shit
)zie ik dolgraag uitgeschakeld worden.
Barça! Barça! Barçaaaaaa!
Eerst maar zien of het merendeel van de bepalende spelers van de partij zijn.
Maar een ding is wel duidelijk, Chelsea en Guus ( blijft ie wel of blijft ie niet, serieus who's gives a flying shit
)zie ik dolgraag uitgeschakeld worden.Barça! Barça! Barçaaaaaa!
Tijdelijke slotje dan maar?quote:Op woensdag 15 april 2009 01:11 schreef sjimz het volgende:
Wel erg vroeg om al een topic te openen.
Hoezoquote:
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
Weer 4-0 denk ik
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
Duurt nog 2 wekenquote:
Normaal wordt zo'n topic een week van te voren geopend.
Wel een wedstrijd waar ik naar uit kijk dus ik ben goed gemutst.
Wat is normaal bij zo'n wedstrijd ?quote:Op woensdag 15 april 2009 01:15 schreef sjimz het volgende:
[..]
Duurt nog 2 weken
Normaal wordt zo'n topic een week van te voren geopend.
Wel een wedstrijd waar ik naar uit kijk dus ik ben goed gemutst.
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
Nooit te vroeg voor zo'n wedstrijdquote:Op woensdag 15 april 2009 01:11 schreef sjimz het volgende:
Wel erg vroeg om al een topic te openen.
0-4
quote:
quote:
Vreuger, wie de beerkratte nog va hoots woare en se moëts blieve durchdrinke um d\'r kachel a te hotte
Planning:
-
Planning:
-
zou het ook zo'n gekke wedstrijd worden zoals gisteravond. ik denk het niet. halve finale en gespannen spelers.niemand wil fouten maken. ik denk dat beide teams gaan aftasten. een geluksgoaltje zal vallen maar weet niet aan welke kant.
"Once you jack off to Japanese girls puking in each others mouths, you can't exactly go back to Playboy" - Randy Marsh
Ik verwacht eigenlijk een gigantisch offensief van Barca, na mijn idee is Barca instaat om Chelsea helemaal kapot te spelen. Als ze gewoon blijven tikken en het spel maken zoals altijd wordt het gewoon weer 2-0/3-0 voor Barca. Denk niet dat Hiddink tactisch wat in te brengen heeft tegen de klasse van dit Barca.
Hoe zit het nu eigenlijk met de gele kaarten worden deze nu kwijt gescholden in de 1/2 finale? Want Messi, Puyol, Dani Alves en Marquez staan volgens mij op scherp.
Hoe zit het nu eigenlijk met de gele kaarten worden deze nu kwijt gescholden in de 1/2 finale? Want Messi, Puyol, Dani Alves en Marquez staan volgens mij op scherp.
Eigenlijk zorgt Cole altijd voor veel problemen bij Ronaldo. Zo erg dat Ferguson hem zelfs naar de andere kant van het veld stuurt.quote:Op dinsdag 14 april 2009 23:55 schreef TTD het volgende:
[..]
Cristiano Ronaldo zorgde al voor veel problemen bij Cole laatstaan Messi
Ik weet niet hoe Hiddink dit probleem gaat oplossen, want er is geen andere linksback beschikbaar. Persoonlijk zou ik vragen of Bosingwa of Belletti zich kunnen transformeren voor 1 wedstrijd, want zij hebben tenminste de snelheid. Maar ze zullen hulp nodig hebben van bv. Essien of Mikel.
PSV --- Chelsea FC --- Frank Lampard --- Heinz-Harald Frentzen --- Timo Glock
[zeur modus]Alleen jammer dat 20.40 in de TT staat. Mag wel aangepast worden[/zeur modus]
Kunnen leuke duels worden.
Kunnen leuke duels worden
.
winnaar wielerprono 2007 :) Last.FM
whehequote:Op woensdag 15 april 2009 09:33 schreef Merkie het volgende:
[..]
Elf uur 's avonds is niet echt vroeg toch?
Volgens mij worden ze in de halve finale kwijtgescholden. Toch?quote:Op woensdag 15 april 2009 11:37 schreef Vjenne12345 het volgende:
Hoe zit het nu eigenlijk met de gele kaarten worden deze nu kwijt gescholden in de 1/2 finale? Want Messi, Puyol, Dani Alves en Marquez staan volgens mij op scherp.
quote:LAMPARD: I CAN'T WAIT
Spirit, devotion and passion, that's what Chelsea will need to beat Barcelona in the Champions League according to Super Frank Lampard.
Our vice-captain spoke following the dramatic win over Liverpool on Tuesday, and insisted the Blues will need to maintain the attitude we displayed against the Reds to come back from 2-0 down at the Bridge.
Rallying in the second half, Chelsea were eventual winners thanks to goals from Didier Drogba, Alex and Lampard (his brace taking the midfielder within one goal of 20 for the season yet again), completing 'a great tie of English football' and a passionate win to seal our place in the semis.
'I can't wait to play them [Barcelona]. To play at the Nou Camp in the first game will be fantastic, they are a great team,' explained Lampard.
'It will be very tough, they have some very outstanding individuals like [Lionel] Messi, but we are playing well, particularly the way we played at Anfield. We have to get our minds right, prepare right, and we have a chance.
'If we can get the right result there, play like we did at Liverpool and bring them back to the Bridge, as long as we don't defend like we defended in the second leg against Liverpool, but play with that passion, then we have a great chance.'
That defence was missing John Terry's leadership, while in the first leg against Barcelona we will be missing Ashley Cole following the left-back's third yellow card. Speculation over the replacement can begin with the likes of Branislav Ivanovic, Juliano Belletti, José Bosingwa and Michael Essien all likely to get a mention among others.
With regards to the defensive line-up against Liverpool however, Wednesday night's game was never going to be an easy one to win. Liverpool have been dubbed 'Comeback Kings' in the past and were expected to surge into the Chelsea box from kick off.
'It was an amazing night of football; there were lots of ups-and-downs. Half-time we were very down, we didn't turn up in the first half, but in the second half we showed great spirit,' Lampard added.
'It was a great feeling because at the end of the day we knocked out one of the hardest teams we have played in the Champions League, we knocked them out with a great game of English football.'
Chelsea have faced some of the toughest tests on our way to the semis and we're now up against the favourites in the next round.
'It's maybe two of the strongest teams, hopefully,' said Lampard, 'Barcelona sure are and the way we are playing now is very strong, but the prize is to be in the final and to win the Champions League.
'You have to work hard for anything you get in football, especially at the top level. We are desperate to win the Champions League because of last year and how close we were and how bad it felt. But if we work hard and we perform then we have a chance.'
Lampard's not the only player who has confidence in Chelsea's ability to succeed, so long as we display the correct traits. Florent Malouda joined his vice-captain in voicing assurance over Chelsea's capacity to win.
'They [Barcelona] play a beautiful game in Europe, everybody recognises that, but we have to change that if we want to beat the best teams,' said our number 15.
'Liverpool was one of the best teams in Europe; we beat them, and even when we scored three goals at Anfield we were thinking about the goals we didn't score.
'We have to play with all our qualities and then, with the squad we have, we can put them in danger.'
Something that will be apparent when we travel to Spain later this month is the different style of football both sides will produce.
'Both cultures and both teams have different strengths,' said Lampard, 'Spanish teams, particularly Barcelona, have great technical ability, flare and speed.
'We have some of that as well but we also have a very strong physical presence and it is important you use your strengths in each game, so we will do that.
'But every round is different and every game is different, if you don't perform then you would get knocked out of the Champions League in an instant.
'Because of the quality around you, you need a little bit of luck along the way, but if we don't perform our best in the semis then we will be out.
'But for me Barcelona is the best stadium to play at, the team is magic and they are the in-form team this season in Europe.
'It is every player's dream to play at the Nou Camp in the semi-final of the Champions League.
http://www.chelseafc.com/page/LatestNews/0,,10268~1628556,00.html
"Whatever the mind of man can conceive and believe, it can achieve" Napoleon Hill
Hup Barca, een gehele Engelse finale hoeft van mij niet. 
A player does not hope to get lucky; he just hopes others don't get lucky.
Klik dan als je durft
Klik dan als je durft
Een Engelse winnaar al helemaal niet.quote:Op vrijdag 17 april 2009 09:13 schreef Suijk het volgende:
Hup Barca, een gehele Engelse finale hoeft van mij niet.
Barcelona
Tevens verkapt TVP
What is my problem with man, you ask? No. I ask you, what was man's problem with me?
Lampard is altijd wel een groot liefhebber geweest van de stad en club Barcelona. Wat ook wel te maken zal hebben met zijn ex die er vandaan komt, maar de cultuur en type voetballers spreken hem sowieso erg aan. Hij is inmiddels natuurlijk een echte Chelsea-jongen, maar ik denk dat hij het ergens wel jammer vindt dat hij niet voor Barca gespeeld heeft.quote:
Zal in de komende week wat korte terugblikjes posten van wedstrijden tussen deze ploegen. Toch eigenlijk allemaal interessante wedstrijden geweest.
PSV --- Chelsea FC --- Frank Lampard --- Heinz-Harald Frentzen --- Timo Glock
Barca móet wel aanvallen, want dat is namelijk hun sterkste verdediging. Als ze gaan inzakken vliegen er nog wel eens gemakkelijk een paar goals in.quote:Op woensdag 15 april 2009 11:37 schreef Vjenne12345 het volgende:
Ik verwacht eigenlijk een gigantisch offensief van Barca, na mijn idee is Barca instaat om Chelsea helemaal kapot te spelen. Als ze gewoon blijven tikken en het spel maken zoals altijd wordt het gewoon weer 2-0/3-0 voor Barca. Denk niet dat Hiddink tactisch wat in te brengen heeft tegen de klasse van dit Barca.
Nee, Barcelona moet het absoluut niet hebben van een geweldige doelman en verdediging, En dat weet Hiddink donders goed.
What is my problem with man, you ask? No. I ask you, what was man's problem with me?
In de afgelopen 10 jaar hebben Barcelona en Chelsea elkaar wel vaker ontmoet in de Champions League. En saai was het nooit. Vandaar dat ik terugblik op de eerdere ontmoetingen tussen deze teams. Vandaag deel 1.
Chelsea - FC Barcelona 1999/2000
Het was de tijd dat Chelsea eigenlijk nog maar een groentje was op het Europese toneel. Tuurlijk, ze hadden een paar jaar ervoor wel de Cup Winners Cup gewonnen, maar dit was de Champions League en na twee groepsfases wachtte Barcelona. Het Barcelona van Louis Van Gaal, en van Guardiola, en van Rivaldo. Het eerste duel was op Stamford Bridge, en Barcelona reisde met veel vertrouwen af naar de Britse hoofdstad, ze hadden immers al 9 keer op rij gewonnen. Ze begonnen dan ook goed aan het duel, met snel aanvallend spel maakten ze het the Blues moeilijk. Maar gedurende de helft begon Chelsea zich te herpakken. Ze gingen fel op de Barcelona spelers zitten, en maakten beter gebruik te maken van de ruimte die geboden werd.
Na een half uur, krijgt Chelsea een corner, hij wordt afgeslagen, maar Luis Figo maakt een ongelukkige handsbal aan de rand van zijn eigen strafschopgebied. Geel en een vrije trap was het gevolg. Gianfranco Zola, wie anders, ging achter de bal staan, en krulde hem fenomenaal binnen. Vier minuten later weer een corner, opnieuw afgeslagen, maar Thome zoekt meteen naar Zola. Zola vangt hem op, kijkt op, vindt Tore Andre Flo en van dichtbij is het 2-0. Weer vier minuten later, Deschamps met een lange bal, Flo kan zomaar doorlopen richting Hesp en na een fraai stiftje staat het gewoon 3-0. En dan was het nog niet eens rust! Gianluca Vialli gaat helemaal door het dolle heen, en het hele stadion doet vrolijk met hem mee. Barcelona realiseert zich dat zo op exit-koers aan het afvaren zijn, en in de tweede helft gaan ze heftig op zoek naar een uitdoelpunt. En na een uur spelen vinden ze die ook. Via een aardig driehoekje tussen Rivaldo, Cocu en Figo speelden ze Chelsea uit elkaar, en de Portugees tekende voor de 3-1. Beide teams gingen er nog wel voor, maar gescoord zou er niet meer worden.
Woensdag, 5 april, 2000
Stamford Bridge
Chelsea – FC Barcelona 3-1
Zola 30, Flo 34 38; Figo 64
Chelsea (4-4-2): De Goey; Ferrer, Thome, Desailly, Babayaro; Petrescu (Di Matteo, 72min), Deschamps, Morris, Wise; Zola, Flo (Sutton, 88).
Barcelona (4-3-3): Hesp; Puyol (Litmanen, h-t), Abelardo, F de Boer, Bogarde; Gabri, Xavi, Cocu; Figo, Kluivert (Dani, 72), Rivaldo.
Scheidsrechter: Markus Merk (Duitsland)
Chelsea - FC Barcelona 1999/2000
Het was de tijd dat Chelsea eigenlijk nog maar een groentje was op het Europese toneel. Tuurlijk, ze hadden een paar jaar ervoor wel de Cup Winners Cup gewonnen, maar dit was de Champions League en na twee groepsfases wachtte Barcelona. Het Barcelona van Louis Van Gaal, en van Guardiola, en van Rivaldo. Het eerste duel was op Stamford Bridge, en Barcelona reisde met veel vertrouwen af naar de Britse hoofdstad, ze hadden immers al 9 keer op rij gewonnen. Ze begonnen dan ook goed aan het duel, met snel aanvallend spel maakten ze het the Blues moeilijk. Maar gedurende de helft begon Chelsea zich te herpakken. Ze gingen fel op de Barcelona spelers zitten, en maakten beter gebruik te maken van de ruimte die geboden werd.
Na een half uur, krijgt Chelsea een corner, hij wordt afgeslagen, maar Luis Figo maakt een ongelukkige handsbal aan de rand van zijn eigen strafschopgebied. Geel en een vrije trap was het gevolg. Gianfranco Zola, wie anders, ging achter de bal staan, en krulde hem fenomenaal binnen. Vier minuten later weer een corner, opnieuw afgeslagen, maar Thome zoekt meteen naar Zola. Zola vangt hem op, kijkt op, vindt Tore Andre Flo en van dichtbij is het 2-0. Weer vier minuten later, Deschamps met een lange bal, Flo kan zomaar doorlopen richting Hesp en na een fraai stiftje staat het gewoon 3-0. En dan was het nog niet eens rust! Gianluca Vialli gaat helemaal door het dolle heen, en het hele stadion doet vrolijk met hem mee. Barcelona realiseert zich dat zo op exit-koers aan het afvaren zijn, en in de tweede helft gaan ze heftig op zoek naar een uitdoelpunt. En na een uur spelen vinden ze die ook. Via een aardig driehoekje tussen Rivaldo, Cocu en Figo speelden ze Chelsea uit elkaar, en de Portugees tekende voor de 3-1. Beide teams gingen er nog wel voor, maar gescoord zou er niet meer worden.
Woensdag, 5 april, 2000
Stamford Bridge
Chelsea – FC Barcelona 3-1
Zola 30, Flo 34 38; Figo 64
Chelsea (4-4-2): De Goey; Ferrer, Thome, Desailly, Babayaro; Petrescu (Di Matteo, 72min), Deschamps, Morris, Wise; Zola, Flo (Sutton, 88).
Barcelona (4-3-3): Hesp; Puyol (Litmanen, h-t), Abelardo, F de Boer, Bogarde; Gabri, Xavi, Cocu; Figo, Kluivert (Dani, 72), Rivaldo.
Scheidsrechter: Markus Merk (Duitsland)
PSV --- Chelsea FC --- Frank Lampard --- Heinz-Harald Frentzen --- Timo Glock
FC Barcelona - Chelsea 1999/2000
De return volgde twee weken later in een stamvol Camp Nou. De supporters hadden in ieder geval nog vol vertrouwen in een goede afloop. Met een mosaic etaleerden ze levensgroot de cijfers ‘2-0’, een stand die Barcelona naar de volgende ronde zou brengen. Gianluca Vialli heeft voor een controlerend Chelsea gekozen. Roberto di Matteo en Didier Deschamps moesten van het middenveld een ongangbaar gebied maken. Louis van Gaal maakte ruimte voor Boudewijn Zenden en Michael Reiziger die voor wat snelheid aan de zijkanten konden zorgen. Barcelona heeft vanaf het allereerste fluitsignaal het gas er vol op, zo graag willen ze een vroege goal. De Londenaren komen er amper uit, al heeft Ed de Goey niet bijster veel te doen, maar hoe lang houden ze het nog vol?
Niet heel erg lang, want halverwege de eerste helft maakt Deschamps een onnodige overtreding op Rivaldo, die dat wel weet af te straffen. Zijn vrije trap wordt van richting veranderd in de muur, en De Goey is kansloos. Vlak voor rust wordt de schade nog groter. Figo dribbelt van links naar binnen, geeft de bal aan Patrick Kluivert die de paal nog raakt, maar de bal valt uitstekend voor de voeten van Figo die voor 2-0 zorgt. Dit is de stand die de supporters graag wilden, en voor Chelsea zit er dan ook niks anders op dan zelf wat te gaan proberen. Maar het is Barcelona die de tweede helft opent met een mega kans. Rivaldo kan vrij op De Goey aflopen, maar hij redt Chelsea schitterend. Het omkeerpunt van de wedstrijd komt nog wel, zij het niet dat Chelsea er wat hulp voor nodig heeft. Een eenvoudig ogende terugspeelbal, brengt de Ruud Hesp in de problemen en hij geeft de bal recht aan Flo. Die weet wel raad met zo’n buitenkansje, en schiet Chelsea naar de favorietenrol.
Barcelona gaat vervolgens wanhopig op zoek naar een doelpunt, zetten veel druk, maar dat broodnodige doelpunt lijkt maar niet te vallen. Tien minuten is Chelsea verwijderd van een plek in de halve finale, maar een standaardsituatie brengt oplossing voor de Catalanen. Guardiola brengt de bal in, Dani kopt en via Desailly valt de bal binnen. Een minuut later kunnen ze weer juichen, want Leboeuf brengt Kluivert naar de grond. Penalty. De Wereldspeler van het Jaar, Rivaldo, neemt de verantwoordelijkheid op zich, stuurt De Goey de verkeerde kant op, maar schiet hoog over.
Verlengen dan maar. Binnen 10 minuten krijgt Barcelona wat het wil. Na briljant combinatiespel komt Figo oog in oog met De Goey, maar voordat hij maar iets kan doet, komt Celestine Babayaro in van achter en Figo gaat graag naar de grond, dat weten we. Babayaro mag eraf van Frisk en opnieuw een penalty voor Barcelona. En opnieuw gaat Rivaldo ervoor staan. Moed kan je hem niet ontzeggen. Dit keer houdt hij hem wel laag, en het is advantage Barcelona. Even later mag Kluivert ook nog makkelijk 5-1 binnenkoppen op voorgeven van Dani, wat de wedstrijd wel beslist, zodat Chelsea eruit ligt. Barcelona zou later in de halve finale sneuvelen tegen Valencia.
Dinsdag, 18 april, 2000
Camp Nou
FC Barcelona – Chelsea 5-1 (na verlenging)
Rivaldo 24 99(p), Figo 45, Dani 83, Kluivert 104; Flo 60
Barcelona (4-3-3): Hesp, Zenden (Dani, 73), F. de Boer, Reiziger(Sergi, 105), Puyol (Abelardo, 86), Cocu, Guardiola, Gabri, Rivaldo, Kluivert, Figo.
Chelsea (4-4-2): De Goey, Babayaro, Desailly, Leboeuf, Ferrer (Lambourde, 46), Morris, Wise, Deschamps (Petrescu, 102), Di Matteo, Zola (Poyet, 106), Flo.
Scheidsrechter: Anders Frisk (Zweden)
Video van de returnwedstrijd in Camp Nou
De return volgde twee weken later in een stamvol Camp Nou. De supporters hadden in ieder geval nog vol vertrouwen in een goede afloop. Met een mosaic etaleerden ze levensgroot de cijfers ‘2-0’, een stand die Barcelona naar de volgende ronde zou brengen. Gianluca Vialli heeft voor een controlerend Chelsea gekozen. Roberto di Matteo en Didier Deschamps moesten van het middenveld een ongangbaar gebied maken. Louis van Gaal maakte ruimte voor Boudewijn Zenden en Michael Reiziger die voor wat snelheid aan de zijkanten konden zorgen. Barcelona heeft vanaf het allereerste fluitsignaal het gas er vol op, zo graag willen ze een vroege goal. De Londenaren komen er amper uit, al heeft Ed de Goey niet bijster veel te doen, maar hoe lang houden ze het nog vol?
Niet heel erg lang, want halverwege de eerste helft maakt Deschamps een onnodige overtreding op Rivaldo, die dat wel weet af te straffen. Zijn vrije trap wordt van richting veranderd in de muur, en De Goey is kansloos. Vlak voor rust wordt de schade nog groter. Figo dribbelt van links naar binnen, geeft de bal aan Patrick Kluivert die de paal nog raakt, maar de bal valt uitstekend voor de voeten van Figo die voor 2-0 zorgt. Dit is de stand die de supporters graag wilden, en voor Chelsea zit er dan ook niks anders op dan zelf wat te gaan proberen. Maar het is Barcelona die de tweede helft opent met een mega kans. Rivaldo kan vrij op De Goey aflopen, maar hij redt Chelsea schitterend. Het omkeerpunt van de wedstrijd komt nog wel, zij het niet dat Chelsea er wat hulp voor nodig heeft. Een eenvoudig ogende terugspeelbal, brengt de Ruud Hesp in de problemen en hij geeft de bal recht aan Flo. Die weet wel raad met zo’n buitenkansje, en schiet Chelsea naar de favorietenrol.
Barcelona gaat vervolgens wanhopig op zoek naar een doelpunt, zetten veel druk, maar dat broodnodige doelpunt lijkt maar niet te vallen. Tien minuten is Chelsea verwijderd van een plek in de halve finale, maar een standaardsituatie brengt oplossing voor de Catalanen. Guardiola brengt de bal in, Dani kopt en via Desailly valt de bal binnen. Een minuut later kunnen ze weer juichen, want Leboeuf brengt Kluivert naar de grond. Penalty. De Wereldspeler van het Jaar, Rivaldo, neemt de verantwoordelijkheid op zich, stuurt De Goey de verkeerde kant op, maar schiet hoog over.
Verlengen dan maar. Binnen 10 minuten krijgt Barcelona wat het wil. Na briljant combinatiespel komt Figo oog in oog met De Goey, maar voordat hij maar iets kan doet, komt Celestine Babayaro in van achter en Figo gaat graag naar de grond, dat weten we. Babayaro mag eraf van Frisk en opnieuw een penalty voor Barcelona. En opnieuw gaat Rivaldo ervoor staan. Moed kan je hem niet ontzeggen. Dit keer houdt hij hem wel laag, en het is advantage Barcelona. Even later mag Kluivert ook nog makkelijk 5-1 binnenkoppen op voorgeven van Dani, wat de wedstrijd wel beslist, zodat Chelsea eruit ligt. Barcelona zou later in de halve finale sneuvelen tegen Valencia.
Dinsdag, 18 april, 2000
Camp Nou
FC Barcelona – Chelsea 5-1 (na verlenging)
Rivaldo 24 99(p), Figo 45, Dani 83, Kluivert 104; Flo 60
Barcelona (4-3-3): Hesp, Zenden (Dani, 73), F. de Boer, Reiziger(Sergi, 105), Puyol (Abelardo, 86), Cocu, Guardiola, Gabri, Rivaldo, Kluivert, Figo.
Chelsea (4-4-2): De Goey, Babayaro, Desailly, Leboeuf, Ferrer (Lambourde, 46), Morris, Wise, Deschamps (Petrescu, 102), Di Matteo, Zola (Poyet, 106), Flo.
Scheidsrechter: Anders Frisk (Zweden)
Video van de returnwedstrijd in Camp Nou
PSV --- Chelsea FC --- Frank Lampard --- Heinz-Harald Frentzen --- Timo Glock
Leuke posts, mcyodogg.
"Whatever the mind of man can conceive and believe, it can achieve" Napoleon Hill
Vandaag in het tweede deel van ontmoetingen tussen Barcelona en Chelsea, de ongetwijfeld meest besproken editie van allemaal.
FC Barcelona – Chelsea 2004/2005
Beide teams hadden het redelijk eenvoudig gehad in hun eigen competities. Barcelona was op weg naar haar eerste titel in 6 jaar, Chelsea stond zelfs 50 jaar droog. De pers bombardeerde deze wedstrijd al snel als de ontmoeting van de achtste finales. Niet in de laatste plaats omdat Jose Mourinho weer terugkeerde bij de club waar hij het trainersvak leerde. Mourinho was ook degene die een dag voor de wedstrijd op de persconferentie even de 22 namen opnoemde die zouden gaan spelen. Hij had ze allemaal goed, op 1 na. Opvallend genoeg was dat een van zijn eigen team, Eidur Gudjohnsen moest plaatsmaken voor Damien Duff. Ronaldinho was echter de speler waar de wereld het over had. Wanneer zou hij eens op het allerhoogste podium zijn magie laten zien?
Barcelona begon de wedstrijd eigenlijk zoals ze elke wedstrijd spelen. Balbezit is heilig, en dan na een miljoen passjes proberen we iets te creëren. Wat dat betreft slaagde Barcelona ook wel in haar missie, want na 45 minuten hadden ze 64 procent van het balbezit. Alleen stonden ze al wel 0-1 achter. Na 33 minuten gaf Frank Lampard een perfecte bal op Damien Duff die via rechts als een op hol geslagen leprechaun op Victor Valdes afstormde, hij zocht al met zijn linkervoet Joe Cole, maar voordat die bereikt werd had Juliano Belletti de bal al in eigen doel gewerkt. Twee minuten later had Chelsea met haar tweede kans ook 0-2 moeten maken. Didier Drogba kon alleen op doel aflopen, maar schoot net naast. De wedstrijd stond bol van de controversie, en eigenlijk begon dat in de rust. Volgens Mourinho was Frank Rijkaard, de trainer van Barcelona, tijdens de pauze op het kamertje geweest van scheidsrechter Anders Frisk. Toen Drogba 10 minuten na de hervatting voor een (onschuldig ogend) incidentje zijn tweede gele kaart kreeg, zei de Chelsea-trainer daar ook helemaal niet verbaasd over te zijn.
Het gezicht van de wedstrijd veranderde na dit moment. Vanaf dat Barcelona een man meer had, waren ze ook een stuk gevaarlijker voor de goal. Rijkaard bracht Andres Iniesta en Maxi Lopez en even later stond het alweer gelijk. Ronaldinho stak de bal naar Samuel Eto’o, die het spel snel verlengde naar Maxi Lopez die fraai binnenschoot. Een paar minuten later werd het nog beter voor Barcelona. Weer Maxi Lopez die de bal laag inbracht, Samuel Eto’o liep er tegenaan en liet Petr Cech kansloos. Zo eindigde de wedstrijd, maar de heisa ging nog even door. Chelsea boycotte de persverplichtingen na afloop, en diende een klacht in bij de UEFA over Rijkaard.
Een ander gevolg van deze wedstrijd was dat Frisk het wel gezien had als scheidsrechter. Sinds deze wedstrijd voelde hij zich geïntimideerd door boze Chelsea-supporters en hing zijn fluit aan de wilgen(of welke bomen ze dan ook hebben in Zweden).
Woensdag, 23 februari, 2005
Camp Nou
FC Barcelona-Chelsea 2-1
Maxi Lopez 66 Eto’o 73; Belletti 33(eigen goal)
Barcelona: Valdes, Belletti (Gerard 85), Marquez, Puyol, Van Bronckhorst, Xavi, Deco, Albertini (Iniesta 57), Giuly (Maxi Lopez 64), Ronaldinho, Eto'o.
Chelsea: Cech, Terry, Paulo Ferreira, Gallas, Ricardo Carvalho, Makelele, Lampard, Cole (Johnson 70), Duff (Gudjohnsen 76), Tiago (Smertin 90), Drogba.
Scheidsrechter: Anders Frisk (Zweden)
FC Barcelona – Chelsea 2004/2005
Beide teams hadden het redelijk eenvoudig gehad in hun eigen competities. Barcelona was op weg naar haar eerste titel in 6 jaar, Chelsea stond zelfs 50 jaar droog. De pers bombardeerde deze wedstrijd al snel als de ontmoeting van de achtste finales. Niet in de laatste plaats omdat Jose Mourinho weer terugkeerde bij de club waar hij het trainersvak leerde. Mourinho was ook degene die een dag voor de wedstrijd op de persconferentie even de 22 namen opnoemde die zouden gaan spelen. Hij had ze allemaal goed, op 1 na. Opvallend genoeg was dat een van zijn eigen team, Eidur Gudjohnsen moest plaatsmaken voor Damien Duff. Ronaldinho was echter de speler waar de wereld het over had. Wanneer zou hij eens op het allerhoogste podium zijn magie laten zien?
Barcelona begon de wedstrijd eigenlijk zoals ze elke wedstrijd spelen. Balbezit is heilig, en dan na een miljoen passjes proberen we iets te creëren. Wat dat betreft slaagde Barcelona ook wel in haar missie, want na 45 minuten hadden ze 64 procent van het balbezit. Alleen stonden ze al wel 0-1 achter. Na 33 minuten gaf Frank Lampard een perfecte bal op Damien Duff die via rechts als een op hol geslagen leprechaun op Victor Valdes afstormde, hij zocht al met zijn linkervoet Joe Cole, maar voordat die bereikt werd had Juliano Belletti de bal al in eigen doel gewerkt. Twee minuten later had Chelsea met haar tweede kans ook 0-2 moeten maken. Didier Drogba kon alleen op doel aflopen, maar schoot net naast. De wedstrijd stond bol van de controversie, en eigenlijk begon dat in de rust. Volgens Mourinho was Frank Rijkaard, de trainer van Barcelona, tijdens de pauze op het kamertje geweest van scheidsrechter Anders Frisk. Toen Drogba 10 minuten na de hervatting voor een (onschuldig ogend) incidentje zijn tweede gele kaart kreeg, zei de Chelsea-trainer daar ook helemaal niet verbaasd over te zijn.
Het gezicht van de wedstrijd veranderde na dit moment. Vanaf dat Barcelona een man meer had, waren ze ook een stuk gevaarlijker voor de goal. Rijkaard bracht Andres Iniesta en Maxi Lopez en even later stond het alweer gelijk. Ronaldinho stak de bal naar Samuel Eto’o, die het spel snel verlengde naar Maxi Lopez die fraai binnenschoot. Een paar minuten later werd het nog beter voor Barcelona. Weer Maxi Lopez die de bal laag inbracht, Samuel Eto’o liep er tegenaan en liet Petr Cech kansloos. Zo eindigde de wedstrijd, maar de heisa ging nog even door. Chelsea boycotte de persverplichtingen na afloop, en diende een klacht in bij de UEFA over Rijkaard.
Een ander gevolg van deze wedstrijd was dat Frisk het wel gezien had als scheidsrechter. Sinds deze wedstrijd voelde hij zich geïntimideerd door boze Chelsea-supporters en hing zijn fluit aan de wilgen(of welke bomen ze dan ook hebben in Zweden).
Woensdag, 23 februari, 2005
Camp Nou
FC Barcelona-Chelsea 2-1
Maxi Lopez 66 Eto’o 73; Belletti 33(eigen goal)
Barcelona: Valdes, Belletti (Gerard 85), Marquez, Puyol, Van Bronckhorst, Xavi, Deco, Albertini (Iniesta 57), Giuly (Maxi Lopez 64), Ronaldinho, Eto'o.
Chelsea: Cech, Terry, Paulo Ferreira, Gallas, Ricardo Carvalho, Makelele, Lampard, Cole (Johnson 70), Duff (Gudjohnsen 76), Tiago (Smertin 90), Drogba.
Scheidsrechter: Anders Frisk (Zweden)
PSV --- Chelsea FC --- Frank Lampard --- Heinz-Harald Frentzen --- Timo Glock
Chelsea - FC Barcelona 2004/2005
In de twee weken tussen de clashes in, werd de psychologische oorlog tussen Mourinho en Rijkaard gewoon doorgezet en uiteindelijk kreeg de Portugees de scheidsrechter die hij zo graag wilde, Pierluigi Collina. Barcelona koos ook in de return voor fysiek mindere, maar technisch uitstekende spelers. Dat terwijl Mourinho voor snelheid koos, in wat zou blijken, een van de meest sensationele Champions League wedstrijden ooit. Barcelona was opnieuw de ploeg die in de openingsminuten het spel wilde maken en de bal rustig rond tikte. De Londenaren loerden op hun kans en na 8 minuten was het al zover. Xavi werd van de bal ontvreemd door Lampard die Mateja Kezman wegstuurde. De Servier had op zijn beurt een geweldige bal op Gudjohnsen. Hij kapte Gerard uit en schoot de bal achter Valdes.
Chelsea was nu door op uitdoelpunten. Even later moest Lampard de voorsprong verdubbelen, maar zijn inzet van dichtbij vloog over. Hij kreeg even daarna echter nog een kans en toen was het wel raak. Joe Cole dolde Giovanni van Bronckhorst, liep naar binnen om te schieten. De bal werd nog even aangeraakt zodat Valdes de bal alleen maar kon tegenhouden. Lampard was het meest alert van iedereen en knalde Chelsea naar 2-0. Het publiek ging helemaal uit haar dak, maar kon ook niet bedenken wat even erna zou gebeuren. Met een halve volley stuurde Cole, Duff weg die de bal zo binnenschoof. Droomland voor Chelsea, ze stonden gewoon met 3-0 voor tegen Barcelona en dat binnen 20 minuten! Hoewel, de vreugde van de fans werd al snel getemperd. Belletti draaide een bal in, die Paulo Ferreira op de arm raakte, en Collina kon niets anders dan te wijzen naar de stip. Ronaldinho nam de penalty, Cech zat er nog wel aan, maar Barcelona had weer wat perspectief. De Catalanen gingen wat geconcentreerder spelen, maar miste dat beetje extra om iets te forceren. Tot vlak voor rust. Iniesta gaf de bal aan Ronaldinho, die aan de rand stond van het strafschopgebied. Hij deed wat Braziliaanse danspasjes vlak voor Ricardo Carvalho en knalde toen de bal met buitenkant rechts achter een verbouwereerde Cech. Het was een stukje magie van Ronaldinho die zo hoogstpersoonlijk het voordeel gaf aan Barcelona.
In de tweede helft gingen beide teams gepassioneerd op zoek naar een goal. Joe Cole schoot op de paal en Cech redde geniaal op een kopbal van dichtbij van Carles Puyol. Grootste kans was misschien wel toen Iniesta ook op de paal schoot, en Eto’o een vrije kans had om in de rebound 3-3 te maken, maar tot opluchting van Stamford Bridge ging de bal over. Een kwartier voor tijd maakte Chelsea alsnog gebruik van de kans die Barcelona hen bood. Duff nam een afdraaiende corner, Terry steeg de lucht in, en kopte de bal in de verre hoek. 4-2 en nu was Chelsea weer door. Maar niet zonder hevige protesten van de Barcelona-spelers die vonden dat Carvalho in aanloop van het doelpunt, de keeper geblokkeerd zou hebben. Deco had nog een kans om de blaugranas toch nog naar de volgende ronde te schieten, maar het mocht niet baten. Chelsea was door naar de volgende ronde na werkelijk een thriller.
De wedstrijd eindigde net zo gezellig als de heenwedstrijd, ditmaal waren het Rijkaard en zijn assistenten die de arbitrage omsingelden. Bovendien was er nog een knokpartijtje in de tunnel. Chelsea zou na Barcelona ook nog Bayern München uitschakelen, om in de halve finale en door een ‘ghost goal’ uitgeschakeld te worden door de latere winnaars Liverpool.
Woensdag 23 february 2005
Stamford Bridge
Chelsea-FC Barcelona 4-2
Gudjohnsen 8 Lampard 17 Duff 19 Terry 76; Ronaldinho 27(p) 38
Chelsea: Cech, Paulo Ferreira (Johnson 51), Terry, Ricardo Carvalho, Gallas, Makelele, Cole, Lampard, Duff (Huth 85), Kezman, Gudjohnsen (Tiago 78).
Barcelona: Valdes, Belletti (Giuly 84), Puyol, Oleguer, Van Bronckhorst (Sylvinho 45), Deco, Gerard, Xavi, Ronaldinho, Eto'o, Iniesta (Maxi Lopez 85).
Scheidsrechter: Pierluigi Collina (Italie)
Hier een video van de legandarische terugwedstrijd op Stamford Bridge.
In de twee weken tussen de clashes in, werd de psychologische oorlog tussen Mourinho en Rijkaard gewoon doorgezet en uiteindelijk kreeg de Portugees de scheidsrechter die hij zo graag wilde, Pierluigi Collina. Barcelona koos ook in de return voor fysiek mindere, maar technisch uitstekende spelers. Dat terwijl Mourinho voor snelheid koos, in wat zou blijken, een van de meest sensationele Champions League wedstrijden ooit. Barcelona was opnieuw de ploeg die in de openingsminuten het spel wilde maken en de bal rustig rond tikte. De Londenaren loerden op hun kans en na 8 minuten was het al zover. Xavi werd van de bal ontvreemd door Lampard die Mateja Kezman wegstuurde. De Servier had op zijn beurt een geweldige bal op Gudjohnsen. Hij kapte Gerard uit en schoot de bal achter Valdes.
Chelsea was nu door op uitdoelpunten. Even later moest Lampard de voorsprong verdubbelen, maar zijn inzet van dichtbij vloog over. Hij kreeg even daarna echter nog een kans en toen was het wel raak. Joe Cole dolde Giovanni van Bronckhorst, liep naar binnen om te schieten. De bal werd nog even aangeraakt zodat Valdes de bal alleen maar kon tegenhouden. Lampard was het meest alert van iedereen en knalde Chelsea naar 2-0. Het publiek ging helemaal uit haar dak, maar kon ook niet bedenken wat even erna zou gebeuren. Met een halve volley stuurde Cole, Duff weg die de bal zo binnenschoof. Droomland voor Chelsea, ze stonden gewoon met 3-0 voor tegen Barcelona en dat binnen 20 minuten! Hoewel, de vreugde van de fans werd al snel getemperd. Belletti draaide een bal in, die Paulo Ferreira op de arm raakte, en Collina kon niets anders dan te wijzen naar de stip. Ronaldinho nam de penalty, Cech zat er nog wel aan, maar Barcelona had weer wat perspectief. De Catalanen gingen wat geconcentreerder spelen, maar miste dat beetje extra om iets te forceren. Tot vlak voor rust. Iniesta gaf de bal aan Ronaldinho, die aan de rand stond van het strafschopgebied. Hij deed wat Braziliaanse danspasjes vlak voor Ricardo Carvalho en knalde toen de bal met buitenkant rechts achter een verbouwereerde Cech. Het was een stukje magie van Ronaldinho die zo hoogstpersoonlijk het voordeel gaf aan Barcelona.
In de tweede helft gingen beide teams gepassioneerd op zoek naar een goal. Joe Cole schoot op de paal en Cech redde geniaal op een kopbal van dichtbij van Carles Puyol. Grootste kans was misschien wel toen Iniesta ook op de paal schoot, en Eto’o een vrije kans had om in de rebound 3-3 te maken, maar tot opluchting van Stamford Bridge ging de bal over. Een kwartier voor tijd maakte Chelsea alsnog gebruik van de kans die Barcelona hen bood. Duff nam een afdraaiende corner, Terry steeg de lucht in, en kopte de bal in de verre hoek. 4-2 en nu was Chelsea weer door. Maar niet zonder hevige protesten van de Barcelona-spelers die vonden dat Carvalho in aanloop van het doelpunt, de keeper geblokkeerd zou hebben. Deco had nog een kans om de blaugranas toch nog naar de volgende ronde te schieten, maar het mocht niet baten. Chelsea was door naar de volgende ronde na werkelijk een thriller.
De wedstrijd eindigde net zo gezellig als de heenwedstrijd, ditmaal waren het Rijkaard en zijn assistenten die de arbitrage omsingelden. Bovendien was er nog een knokpartijtje in de tunnel. Chelsea zou na Barcelona ook nog Bayern München uitschakelen, om in de halve finale en door een ‘ghost goal’ uitgeschakeld te worden door de latere winnaars Liverpool.
Woensdag 23 february 2005
Stamford Bridge
Chelsea-FC Barcelona 4-2
Gudjohnsen 8 Lampard 17 Duff 19 Terry 76; Ronaldinho 27(p) 38
Chelsea: Cech, Paulo Ferreira (Johnson 51), Terry, Ricardo Carvalho, Gallas, Makelele, Cole, Lampard, Duff (Huth 85), Kezman, Gudjohnsen (Tiago 78).
Barcelona: Valdes, Belletti (Giuly 84), Puyol, Oleguer, Van Bronckhorst (Sylvinho 45), Deco, Gerard, Xavi, Ronaldinho, Eto'o, Iniesta (Maxi Lopez 85).
Scheidsrechter: Pierluigi Collina (Italie)
Hier een video van de legandarische terugwedstrijd op Stamford Bridge.
PSV --- Chelsea FC --- Frank Lampard --- Heinz-Harald Frentzen --- Timo Glock
CHELSEA IS GOING DOWN !!!!
,,Je wist dat je bij hem niet kon verzaken. Eigenlijk wilde je als speler liever niet geblesseerd raken, want je wist dat je dan bij Bob terecht kwam. Bob had Ajax in het bloed. Er telde maar een ding en dat was deze club."
Maxi Lopez. Die jongen was ik alweer helemaal vergeten joh.
Ik vond dat wel een sierlijke voetballer. Zorgde vaak ook wel voor een opleving als hij in het veld kwam. Jammer dat er te weinig van is gekomen door de enorme concurrentie toentertijd.
Die jongen was ik alweer helemaal vergeten joh.Ik vond dat wel een sierlijke voetballer. Zorgde vaak ook wel voor een opleving als hij in het veld kwam. Jammer dat er te weinig van is gekomen door de enorme concurrentie toentertijd.
HUP Chelsea. Begint de wedstrijd nog steeds om 20:40 
Ohja mcyodogg alleen hierom mag chelsea al winnen 
Ohja
mcyodogg alleen hierom mag chelsea al winnen
Ligt het aan mij of kun je deze zin op twee manieren lezen?quote:Op woensdag 15 april 2009 00:30 schreef Merkie het volgende:
Barca mag Hiddink van mij naar huis sturen
Gaaf om te lezen mcyodogg
Toch ga ik voor Barca
Toch ga ik voor Barca
Premier League toto winnaar 2007-2008 en [b]2008-2009[/b]
Held Blaise NKUFO [b]All time topscoorder in Enschede[/b]
[b]WE WON IT ELEVEN TIMES![/b]
Held Blaise NKUFO [b]All time topscoorder in Enschede[/b]
[b]WE WON IT ELEVEN TIMES![/b]
Ik moet ook altijd aan dit moment denken bij Chelsea - Barca
Arbitrage: Wolfgang Stark
[ Bericht 15% gewijzigd door borisz op 27-04-2009 11:27:59 ]
Arbitrage: Wolfgang Stark
[ Bericht 15% gewijzigd door borisz op 27-04-2009 11:27:59 ]
winnaar wielerprono 2007 :) Last.FM
Een jaar na de epische achtste finale van 2005, ontmoeten de Engels en Spaans kampioen elkaar weer in dezelfde ronde. Vandaag deel 3 van weer een opmerkelijk spektakel.
Chelsea - FC Barcelona 2005/2006
Of je nou eerste of tweede wordt in de groepsfase, het maakt niets uit, want je bent toch door. Dat waren de woorden van Jose Mourinho nadat zijn Chelsea achter Liverpool eindigde. Een week later kreeg hij die woorden recht in zijn gezicht terug, toen Chelsea weer Barcelona zou loten, terwijl Liverpool ‘slechts’ Benfica kreeg. Dit jaar geen ruzie tussen beide trainers of vechtpartijtjes in de catacomben. Dit jaar ging het gesprek over de grasmat van Stamford Bridge. Of nou ja, grasmat, het was meer een steppe met hier en daar een grassprietje. Hoe kon Barcelona in godsnaam hierop hun tiqui-taca spelen?
Frank Rijkaard speelde hierop in door te kiezen voor sterke jongens als Edmilson en Thiago Motta op het middenveld. Voorin zat de creativiteit met Ronaldinho, Eto’o en de jonge Lionel Messi. Chelsea moest het doen zonder William Gallas en Michael Essien. Asier del Horno en Gudjohnsen vielen voor hen in. Chelsea begint de wedstrijd scherper, ongetwijfeld meer gewend aan de knollen onder hun voeten. Zij zijn degene die druk zetten, en Barcelona dreigt met gevaar in de counter. Zo kibbelt de wedstrijd wat voort, tot de bom barst in de 36e minuut. Arjen Robben laat zich naar achter drukken door Messi en de Argentijn weet daar wel raad mee, aangezien de Nederlander totaal niet verdedigen kan. Messi speelt Robben uit, en tikt de bal iets voor zich uit. Nu komt Del Horno aanstormen om de bal hard corner te trappen. Alleen de Spanjaard, kluns dat hij is, mist de bal volledig en hij en Messi knallen vol op elkaar. De aanvaller kijkt na zijn val even naar de scheidsrechter en begint vervolgens te rollen, alsof net een olifant op hem is gaan staan. Nadat ze allebei twee minuten op de grond gelegen hebben komt scheidsrechter Terje Hauge met het verrassende oordeel: een rode kaart voor Del Horno. Verontwaardiging rond Stamford Bridge. De actie van Del Horno was ver van fantastisch verdedigend werk, maar toch zeker eerder knullig dan een grove charge.
Mourinho reageert meteen door Joe Cole te wisselen voor Geremi. Bovendien valt Hernan Crespo uit met een blessure en zo kan Didier Drogba zijn opwachting maken. Benadeelt als het zich voelt, speelt Chelsea misschien wel haar beste voetbal van de wedstrijd in het kwartier na rust. Vooral Frank Lampard en Robben proberen iets te forceren, maar het is moeilijk om Barcelona pijn te doen. Een half uur voor tijd krijgt Chelsea een vrije trap van links. Lampard swingt hem er hard in, de bal ketst via Motta langs de uitgekomen Valdes. 1-0 voor Chelsea met een man minder. 10 minuten later, dezelfde situatie, alleen nu aan de andere kant. Ronaldinho brengt de bal gevaarlijk in het strafschopgebied, John Terry probeert hem weg te koppen, maar de bal vliegt over Cech heen en in het doel. Het staat weer gelijk.
Barcelona is inmiddels het team dat aanvalt en kans op kans aan het krijgen is. Terry haalt een bal van de lijn van Henrik Larsson, en even later ook van Ronaldinho. Maar een tegengoal is onvermijdelijk. Na een mislukte corner van Chelsea, komen de Catalanen er heel snel uit met Ronaldinho. Via Larsson en Rafael Marquez komt de bal op het hoofd van Eto’o en Barcelona staat voor. De wedstrijd bloedt nu wat dood, aangezien de uitploeg niet meer wil en de thuisploeg niet meer kan. Barcelona zet een mega stap naar de kwartfinale.
Woensdag, 22 februari 2006
Stamford Bridge
Chelsea-FC Barcelona 1-2
Motta 59 (eigen goal); Terry 71 (eigen goal) Eto’o 80
Chelsea: Cech, Paulo Ferreira, Ricardo Carvalho, Terry, Del Horno, Makelele, Joe Cole (Geremi 40), Gudjohnsen, Lampard, Robben (Wright-Phillips 78), Crespo (Drogba 45).
Barcelona: Valdes, Oleguer, Marquez, Puyol, Van Bronckhorst (Sylvinho 69), Messi, Deco (Iniesta 84), Edmilson, Motta (Larsson 65), Eto'o, Ronaldinho.
Scheidsrechter: Terje Hauge (Noorwegen)
Chelsea - FC Barcelona 2005/2006
Of je nou eerste of tweede wordt in de groepsfase, het maakt niets uit, want je bent toch door. Dat waren de woorden van Jose Mourinho nadat zijn Chelsea achter Liverpool eindigde. Een week later kreeg hij die woorden recht in zijn gezicht terug, toen Chelsea weer Barcelona zou loten, terwijl Liverpool ‘slechts’ Benfica kreeg. Dit jaar geen ruzie tussen beide trainers of vechtpartijtjes in de catacomben. Dit jaar ging het gesprek over de grasmat van Stamford Bridge. Of nou ja, grasmat, het was meer een steppe met hier en daar een grassprietje. Hoe kon Barcelona in godsnaam hierop hun tiqui-taca spelen?
Frank Rijkaard speelde hierop in door te kiezen voor sterke jongens als Edmilson en Thiago Motta op het middenveld. Voorin zat de creativiteit met Ronaldinho, Eto’o en de jonge Lionel Messi. Chelsea moest het doen zonder William Gallas en Michael Essien. Asier del Horno en Gudjohnsen vielen voor hen in. Chelsea begint de wedstrijd scherper, ongetwijfeld meer gewend aan de knollen onder hun voeten. Zij zijn degene die druk zetten, en Barcelona dreigt met gevaar in de counter. Zo kibbelt de wedstrijd wat voort, tot de bom barst in de 36e minuut. Arjen Robben laat zich naar achter drukken door Messi en de Argentijn weet daar wel raad mee, aangezien de Nederlander totaal niet verdedigen kan. Messi speelt Robben uit, en tikt de bal iets voor zich uit. Nu komt Del Horno aanstormen om de bal hard corner te trappen. Alleen de Spanjaard, kluns dat hij is, mist de bal volledig en hij en Messi knallen vol op elkaar. De aanvaller kijkt na zijn val even naar de scheidsrechter en begint vervolgens te rollen, alsof net een olifant op hem is gaan staan. Nadat ze allebei twee minuten op de grond gelegen hebben komt scheidsrechter Terje Hauge met het verrassende oordeel: een rode kaart voor Del Horno. Verontwaardiging rond Stamford Bridge. De actie van Del Horno was ver van fantastisch verdedigend werk, maar toch zeker eerder knullig dan een grove charge.
Mourinho reageert meteen door Joe Cole te wisselen voor Geremi. Bovendien valt Hernan Crespo uit met een blessure en zo kan Didier Drogba zijn opwachting maken. Benadeelt als het zich voelt, speelt Chelsea misschien wel haar beste voetbal van de wedstrijd in het kwartier na rust. Vooral Frank Lampard en Robben proberen iets te forceren, maar het is moeilijk om Barcelona pijn te doen. Een half uur voor tijd krijgt Chelsea een vrije trap van links. Lampard swingt hem er hard in, de bal ketst via Motta langs de uitgekomen Valdes. 1-0 voor Chelsea met een man minder. 10 minuten later, dezelfde situatie, alleen nu aan de andere kant. Ronaldinho brengt de bal gevaarlijk in het strafschopgebied, John Terry probeert hem weg te koppen, maar de bal vliegt over Cech heen en in het doel. Het staat weer gelijk.
Barcelona is inmiddels het team dat aanvalt en kans op kans aan het krijgen is. Terry haalt een bal van de lijn van Henrik Larsson, en even later ook van Ronaldinho. Maar een tegengoal is onvermijdelijk. Na een mislukte corner van Chelsea, komen de Catalanen er heel snel uit met Ronaldinho. Via Larsson en Rafael Marquez komt de bal op het hoofd van Eto’o en Barcelona staat voor. De wedstrijd bloedt nu wat dood, aangezien de uitploeg niet meer wil en de thuisploeg niet meer kan. Barcelona zet een mega stap naar de kwartfinale.
Woensdag, 22 februari 2006
Stamford Bridge
Chelsea-FC Barcelona 1-2
Motta 59 (eigen goal); Terry 71 (eigen goal) Eto’o 80
Chelsea: Cech, Paulo Ferreira, Ricardo Carvalho, Terry, Del Horno, Makelele, Joe Cole (Geremi 40), Gudjohnsen, Lampard, Robben (Wright-Phillips 78), Crespo (Drogba 45).
Barcelona: Valdes, Oleguer, Marquez, Puyol, Van Bronckhorst (Sylvinho 69), Messi, Deco (Iniesta 84), Edmilson, Motta (Larsson 65), Eto'o, Ronaldinho.
Scheidsrechter: Terje Hauge (Noorwegen)
PSV --- Chelsea FC --- Frank Lampard --- Heinz-Harald Frentzen --- Timo Glock
FC Barcelona – Chelsea 2005/2006
Het was in de week dat Chelsea-legende Peter Osgood kwam te overlijden, dat de Londenaren een onmogelijke taak te wachten stond om een 1-2 thuisnederlaag moest omdraaien. Mourinho liep ontspannen rond voor de wedstrijd, en beloofde de journalisten doelpunten. In de tunnel gaf hij de Barca-spelers iedere een klopje op de schouder, en bij Puyol in zijn gezicht. Mourinho stuurde opnieuw een snel Chelsea het veld in, met onder andere Robben, Cole en Duff. Rijkaard zag geen reden om zijn team te wijzigen.
De wedstrijd begint nogal tam en er is niet een ploeg die je beter kan noemen. Maar Barcelona vindt het wel best zo, zij hebben alleen wat te verdedigen zonder veel zorgen. Tot halverwege de eerste helft dan, maar het zijn fysieke klachten die voor problemen zorgen. Lionel Messi grijpt naar zijn hamstring en moet worden vervangen. De Argentijn zou zijn laatste minuten van het seizoen gemaakt hebben. Henrik Larsson komt erin. Barcelona vindt het wat saai worden en is de eerste ploeg die begint met aanvallen. Ze tikken de bal lekker rond het strafschopgebied zonder Cech echt te testen. Aanvallende spelers van Chelsea zien niets van de bal. Mourinho schreeuwt, maakt wilde armbewegingen en gaat over het algemeen gewoon de hele tijd uit zijn plaat in de dug-out. Een paar meter verder zit Rijkaard onderuit gezakt op zijn stoel, bijna verveeld.
Ook in de tweede helft bakt Chelsea er weinig van. Het enige wapen dat ze hebben is de lange bal en zelfs dat is nog onschuldiger dan een klappertjespistool. Mourinho vindt het wel mooi geweest en brengt Gudjohnsen en Crespo het veld in. Prompt krijgt Chelsea haar beste kans van de wedstrijd. Joe Cole geeft de bal voor, Crespo komt in lopen en volleyt de bal net naast. Daar had hij moeten scoren. Het ziet er allemaal wat beter uit nu voor Chelsea, maar het lijkt nog amper op een ploeg die nog twee keer scoren moet. En dan maakt Ronaldinho het nog wat erger. De kersverse Wereldspeler van het Jaar krijgt de bal zo’n 10 meter van het strafschopgebied af, dribbelt in sneltreinvaart op Carvalho en Terry af, die hij met 1 beweging beiden afschudt. Een vrije schietkans en het staat 1-0. Het is werkelijk een fantastisch doelpunt, in een paar seconden is het gebeurd en er is niets wat de geprezen Chelsea-defensie aan kon doen.
Met nog een paar minuten te gaan is er nog steeds niets van haast te merken bij de uitploeg. In blessuretijd mag Terry nog op Valdes aflopen, maar Van Bronckhorst tackelt mooi op de bal om de aanval onschadelijk te maken. Toch ziet Markus Merk dat anders, en hij geeft Chelsea nog een penalty. Frank Lampard stuurt Valdes de tegengestelde hoek in, maar aangezien er 2 seconden na de aftrap afgefloten wordt heeft de gelijkmaker weinig zin. Barcelona was door, in een nogal dominante vertoning. Niet geheel onverrassend wonnen ze twee maanden later dan ook de trofee in Parijs. O ja, en Liverpool ging eruit tegen Benfica, dus had Mourinho misschien toch nog ergens zijn gelijk gehaald.
Dinsdag, 7 maart 2006
Camp Nou
FC Barcelona-Chelsea 1-1
Ronaldinho 78; Lampard 90+2(p)
Barcelona: Valdes, Oleguer, Puyol, Marquez, Van Bronckhorst, Deco, Edmilson, Motta, Messi (Larsson 25), Ronaldinho, Eto'o.
Chelsea: Cech, Paulo Ferreira, Ricardo Carvalho, Terry, Gallas, Joe Cole (Huth 83), Makelele, Lampard, Duff (Gudjohnsen 58), Robben, Drogba (Crespo 58).
Scheidsrechter: Markus Merk (Duitsland)
Het was in de week dat Chelsea-legende Peter Osgood kwam te overlijden, dat de Londenaren een onmogelijke taak te wachten stond om een 1-2 thuisnederlaag moest omdraaien. Mourinho liep ontspannen rond voor de wedstrijd, en beloofde de journalisten doelpunten. In de tunnel gaf hij de Barca-spelers iedere een klopje op de schouder, en bij Puyol in zijn gezicht. Mourinho stuurde opnieuw een snel Chelsea het veld in, met onder andere Robben, Cole en Duff. Rijkaard zag geen reden om zijn team te wijzigen.
De wedstrijd begint nogal tam en er is niet een ploeg die je beter kan noemen. Maar Barcelona vindt het wel best zo, zij hebben alleen wat te verdedigen zonder veel zorgen. Tot halverwege de eerste helft dan, maar het zijn fysieke klachten die voor problemen zorgen. Lionel Messi grijpt naar zijn hamstring en moet worden vervangen. De Argentijn zou zijn laatste minuten van het seizoen gemaakt hebben. Henrik Larsson komt erin. Barcelona vindt het wat saai worden en is de eerste ploeg die begint met aanvallen. Ze tikken de bal lekker rond het strafschopgebied zonder Cech echt te testen. Aanvallende spelers van Chelsea zien niets van de bal. Mourinho schreeuwt, maakt wilde armbewegingen en gaat over het algemeen gewoon de hele tijd uit zijn plaat in de dug-out. Een paar meter verder zit Rijkaard onderuit gezakt op zijn stoel, bijna verveeld.
Ook in de tweede helft bakt Chelsea er weinig van. Het enige wapen dat ze hebben is de lange bal en zelfs dat is nog onschuldiger dan een klappertjespistool. Mourinho vindt het wel mooi geweest en brengt Gudjohnsen en Crespo het veld in. Prompt krijgt Chelsea haar beste kans van de wedstrijd. Joe Cole geeft de bal voor, Crespo komt in lopen en volleyt de bal net naast. Daar had hij moeten scoren. Het ziet er allemaal wat beter uit nu voor Chelsea, maar het lijkt nog amper op een ploeg die nog twee keer scoren moet. En dan maakt Ronaldinho het nog wat erger. De kersverse Wereldspeler van het Jaar krijgt de bal zo’n 10 meter van het strafschopgebied af, dribbelt in sneltreinvaart op Carvalho en Terry af, die hij met 1 beweging beiden afschudt. Een vrije schietkans en het staat 1-0. Het is werkelijk een fantastisch doelpunt, in een paar seconden is het gebeurd en er is niets wat de geprezen Chelsea-defensie aan kon doen.
Met nog een paar minuten te gaan is er nog steeds niets van haast te merken bij de uitploeg. In blessuretijd mag Terry nog op Valdes aflopen, maar Van Bronckhorst tackelt mooi op de bal om de aanval onschadelijk te maken. Toch ziet Markus Merk dat anders, en hij geeft Chelsea nog een penalty. Frank Lampard stuurt Valdes de tegengestelde hoek in, maar aangezien er 2 seconden na de aftrap afgefloten wordt heeft de gelijkmaker weinig zin. Barcelona was door, in een nogal dominante vertoning. Niet geheel onverrassend wonnen ze twee maanden later dan ook de trofee in Parijs. O ja, en Liverpool ging eruit tegen Benfica, dus had Mourinho misschien toch nog ergens zijn gelijk gehaald.
Dinsdag, 7 maart 2006
Camp Nou
FC Barcelona-Chelsea 1-1
Ronaldinho 78; Lampard 90+2(p)
Barcelona: Valdes, Oleguer, Puyol, Marquez, Van Bronckhorst, Deco, Edmilson, Motta, Messi (Larsson 25), Ronaldinho, Eto'o.
Chelsea: Cech, Paulo Ferreira, Ricardo Carvalho, Terry, Gallas, Joe Cole (Huth 83), Makelele, Lampard, Duff (Gudjohnsen 58), Robben, Drogba (Crespo 58).
Scheidsrechter: Markus Merk (Duitsland)
PSV --- Chelsea FC --- Frank Lampard --- Heinz-Harald Frentzen --- Timo Glock
Mijn haat jegens Barca is een vleesgeworden demoon.
Mijn haat jegens Chelsea als een slecht bord pasta.
Hup Chelsea dan maar
Mijn haat jegens Chelsea als een slecht bord pasta.
Hup Chelsea dan maar
O mamma mamma mamma, O mamma mamma mamma. Sai perche mi batte il corazon?
Ho visto Maradona, ho visto Maradona. Eh, mammà, innamorato son!
A Guinness a day keeps the doctor away
Ho visto Maradona, ho visto Maradona. Eh, mammà, innamorato son!
A Guinness a day keeps the doctor away
