Voetbal Literatuur #6

quote:

Op maandag 13 april 2009 23:17 schreef tong80 het volgende:

[..]

Leg eens uit positivo

quote:

Op dinsdag 14 april 2009 01:40 schreef tong80 het volgende:
Nou ?

Beschouw is namelijk een geweldige user.

quote:

Op dinsdag 14 april 2009 01:48 schreef TerroRobbie het volgende:

[..]

Als je het meedoen aan hersenloze spelletjes en het posten van oneliners geweldig vindt, heb je gelijk idd.

quote:

Op dinsdag 14 april 2009 01:49 schreef tong80 het volgende:
De columns die hij op Fok plaatste kun jij alleen van dromen.

quote:

Op dinsdag 14 april 2009 01:53 schreef TerroRobbie het volgende:

[..]

Nachtmerries ja.

quote:

Op dinsdag 14 april 2009 01:56 schreef tong80 het volgende:
Je bedoelt dat je dat nooit zou en zal kunnen ?

quote:

Op dinsdag 14 april 2009 01:59 schreef TerroRobbie het volgende:

[..]

Nee ik bedoel dat ik wel een mening heb. En niet zo'n billenlikker als jij bent.

quote:

Op dinsdag 14 april 2009 02:02 schreef tong80 het volgende:
Leg eens uit wiens billen ik lik

quote:

Op dinsdag 14 april 2009 02:04 schreef TerroRobbie het volgende:

[..]

Beschouw, Golfer, SCH, Bluezz etc.

quote:

Op maandag 13 april 2009 22:43 schreef tong80 het volgende:
Heb het al in het vorige topic gepost maar dat was gelijk de laatste post.

Beschouw de VBLFokker heeft tien jaar geleden een jaar lang columns geschreven voor de VI.

Wordt tijd dat ie ze op Fok weer gaat plaatsen.

quote:

Op maandag 13 april 2009 15:43 schreef gers het volgende:
Zijn er nog meer boeken in de stijl van een seizoen met Hellas verona en het wonder van Castel di Sangro ?

quote:

Op dinsdag 14 april 2009 17:42 schreef methodmich het volgende:
Die ken ik alleen onder zijn eigen naam.

quote:

Op dinsdag 14 april 2009 22:11 schreef Bjoro het volgende:

[..]

al begonnen in Dijkshoorn ?
Is echt een boek voor Tong trouwens !

quote:

Op dinsdag 14 april 2009 22:11 schreef Bjoro het volgende:

[..]

al begonnen in Dijkshoorn ?
Is echt een boek voor Tong trouwens !

quote:

Op maandag 13 april 2009 22:43 schreef tong80 het volgende:
Heb het al in het vorige topic gepost maar dat was gelijk de laatste post.

Beschouw de VBLFokker heeft tien jaar geleden een jaar lang columns geschreven voor de VI.

Wordt tijd dat ie ze op Fok weer gaat plaatsen.

quote:

Op woensdag 15 april 2009 21:58 schreef Barnet_Bee het volgende:
Heb je een link naar die columns? Ben eigenlijk wel benieuwd.

quote:

Op woensdag 15 april 2009 21:58 schreef Barnet_Bee het volgende:

[..]

Heb je een link naar die columns? Ben eigenlijk wel benieuwd.

quote:

Op donderdag 16 april 2009 00:59 schreef tong80 het volgende:

[..]

Zal beschouw zelf eens vragen of ie ze hier kan plaatsen.

quote:

Admiraal Nelson

In een melancholieke bui besloot manager Glenn Hoddle van het Londense Chelsea vorig jaar Ruud Gullit aan te schaffen. Mijn wenkbrauwen schoten omhoog toen dit nieuws wereldkundig werd gemaakt. Wat moest Gullit in vredesnaam bij Chelsea? Lekker afbouwen en genieten van een zorgeloze, oude dag op het middenveld in het Engelse honderd-kilometer-per-uur-voetbal? Een soort Zwitserlevengevoel op Stanford Bridge dus?

Daar zou het vast en zeker op uit draaien, want zeg nu eerlijk; veel moois hadden we de laatste jaren van Gullit niet meer gezien. Ruud Gullit was passé, uitgekotst door dezelfde mensen die hem enkele jaren eerder nog op handen hadden gedragen. Overigens had Gullit eigenhandig bijgedragen aan zijn negatief imago, want de man bemoeide zich letterlijk overal mee. Doodmoe werden we van zijn ge-ouwehoer, altijd wist hij het beter, tot vervelens toe. Maar Ruud voelde zich onbegrepen. Gekrenkt besloot hij zich nooit meer voor Oranje beschikbaar te stellen. Nederland juichte deze beslissing toe. Vergeten was zijn optreden tijdens de Europese kampioenschappen van 1988 en zijn memorabele Milantijd in gezelschap van Rijkaard en Van Basten. Gullit had afgedaan, het was over en sluiten. Daarom glimlachte menigeen meewarig toen Glenn Hoddle trots als een pauw bekend maakte de Zwarte Tulp gecontracteerd te hebben. Daar zou Glenn nog veel plezier van hebben, maar niet heus: een volgevreten vedette op zijn retour, die nog even een lading zakken vol Engelse ponden kwam ophalen en borg zou staan voor minstens een rel of zes.

We zijn inmiddels een dik half jaar verder en Ruud Gullit schrijdt met de week majestueuzer en statiger over de Engelse velden. Des Lynam, Garry Lineker en Alan Hansen van BBC's Match of the Day beschouwen met kwijl om de mond almaar lyrischer Ruuds verrichtingen. Gullit is als admiraal Nelson van de roemruchte Engelse vloot, soeverein heersend over de zeven wereldzeeën. Hij stuurt zijn matrozen Peacock en Spackman het want in, zet Wise en Hughes aan de kanonnen, draagt Phelan en Spencer op het dek te zwabberen, plaatst Petrescu in het kraaienest en staat zelf aan het roer, met dreads wapperend in de wind als de Union Jack op een admiraalsschip.

Op Stanford Bridge is een fenomenale Gullit te aanschouwen, links en rechts met fabelachtige passes strooiend. En kom bij mij niet aan met zoiets als "in het land der blinden is éénoog koning", omdat Nelson tijdens een van zijn vele zeeslagen het licht uit het linkeroog verloor. Gullit ziet een vrijstaande collega op veertig meter afstand in een split second en even later ligt de bal op diens stropdas. In Engeland heeft het voetbalspel Ruud Gullit weer in de armen gesloten. Waar Dennis Bergkamp van Arsenal sjokkend en puffend als een modderschuit over de velden dampt, waar Bryan Roy van Nottingham Forest met steeds hoger opgetrokken schouders als op een winderig platbodempje de duels uit de weg gaat, rijst de ster van Gullit tot grote hoogten. Er vaart een imposant schip in de Premier League. Nog even en bondscoach Hiddink zit bij Chelsea op het ereterras, in het gezelschap van Frits Barend.

Admiraal Nelson schoot enkele eeuwen geleden ieder vijandelijk schip naar de bodem van de oceaan en zeilde trots en zelfverzekerd naar de volgende klus. Hij sloot geen enkele tegenstander in de armen. Veel liever kielhaalde hij ze, hing ze op in de top van de ra of voerde ze aan de haaien. Zou Gullit wel vergevingsgezind zijn? Ik denk het niet. Ook al biedt Guus Hiddink Gullit een witte vlag aan ten teken van volledige overgave, al kust Frits Barend hem op beide wangen, Ruud zal trots de steven wenden en huiswaarts koersen, Hiddink en Barend in vertwijfeling achterlatend.

Dat gaat nog mooie taferelen opleveren straks in Noordwijk, wanneer het Nederlands elftal in volle voorbereiding is op het aanstaande EK.
's Ochtends bij het ontbijt wordt de voltallige selectie opgeschrikt door een paar daverende knallen. Glasgerinkel, versplinterend hout, rondvliegend gesteente. Totaal in paniek stormt Hiddink de duinen op en boven aangekomen ontwaart hij achter de vloedlijn een oorlogsbodem met rokende kanonnen. In volle glorie staat admiraal Nelson in eigen persoon op de voorplecht en geeft middels vlagsignalen aan dat de bondscoach in Engeland niet moet gaan voetballen zoals zijn voorganger Advocaat op het WK in Amerika. Het is de laatste bemoeienis van Ruud Gullit met het Nederlands elftal. Voor Hiddink van de schrik is bekomen, is het schip op de weg terug naar Londen.

Als Oranje in juni glorieert op de Engelse velden en elke tegenstander aan de zegekar bindt, zal een nobele Ruud Gullit bij de BBC vertellen, dat hij altijd al geweten heeft dat Hiddink en zijn manschappen tot grootse dingen in staat zijn. Dat had hij na Nederland-Ierland in Liverpool ook al gedaan. Als dank voor zijn waarschuwingsschoten vooraf en al zijn lovende woorden tijdens het toernooi zal de KNVB Gullit alsnog de afscheidswedstrijd aanbieden die hij verdient. Zo komt alles toch nog op zijn pootjes terecht.