Iedereen kent ze wel die moeders met een kind (in een buggy of al net kunnen lopend) die schaamteloos het straatbeeld vervuilen en overal de rust verstoren.
Van de week zat er bijvoorbeeld zo'n vreselijk wijf in de trein die (veels te hard) tegen haar zoontje bij elk perron zei waar ze waren en bij elk geluidje ging uitleggen wat het inhield. Een ander voorbeeld zijn die wijven die een kind overdreven terecht wijzen als hij/zij ergens aanzit in de winkel. En dan het liefst nog trots om zich heenkijkend, zo van "kijk mij eens pedagogisch verantwoord bezig zijn".
Ik snap best dat er zo nu en dan met een kind gecommuniceerd dient te worden, maar deze klacht gaat over die vrouwen die het echt "too much" doen. Dat zij zichzelf een hele heldin vinden omdat ze een kind gebaard hebben en zich dmv onzinnig gebabbel willen profileren als geweldige moeder vind ik allemaal prima, maar soms mag je ook gewoon even je klep houden.
Klacht: Moeders die zichzelf willen profileren.
The poet presents the imagination with images from life and human characters and situations, sets them all in motion and leaves it to the beholder to let these images take his thoughts as far as his mental powers will permit.