LIT Literatuur, Taal en Kunst
Boekbesprekingen, vragen over schrijvers, je favoriete theaterstuk, de mooiste schilderijen of de beste musea. Een must voor alle liefhebbers van kunst, boeken, theater en taal.
Leg die breipennen neer, Liene.quote:Op woensdag 15 april 2009 21:45 schreef Lienekien het volgende:
Een maand of negen?
Ik vrees dat dat in het kader van de tienprocentsoperatie, de kredietcrisis en mijn gebrek aan affiniteit met kinderen niet gaat lukken.quote:Op woensdag 15 april 2009 21:40 schreef Gellius het volgende:
Nu je het zegt: gratis kinderopvang graag, IR. Met het oog op de toekomst. In mijn wijk hè?
Het gaat slecht, verder gaat het goed.
Om alle misverstanden te voorkomen: ik bedoel niet het kind.quote:Op woensdag 15 april 2009 21:37 schreef I.R.Baboon het volgende:
Zet hem op, LXIV.
Het gaat slecht, verder gaat het goed.
Ik drink vast een glaasje bubbels, je kunt immers nooit te vroeg zijn!
Ik gok op wederom een vrouw.
Ik gok op wederom een vrouw.
No. I don't drink vodka every day. And it's so close today...
De treinen van zijn spoorbaan,
Staan stil op het station.
En zijn beer ligt omgevallen,
Met zijn rug op het perron.
Achter de Lego-boerderijen
En de kerk van karton,
Ligt zijn voetbal rood-oranje,
Als een ondergaande zon.
En als hij roept dan komt z'n moeder,
Die hem iets te drinken geeft.
Hij is zo ziek, hij heeft zo'n buikpijn,
Omdat ie te veel gegeten heeft.
....
De treinen gaan en komen,
Op het stoffige station.
Ze leurt met sigaretten,
Op een overvol perron.
En aan de wolkenloze hemel,
Boven krotten van beton,
Boven lawaaierige straten,
Brandt de hele dag de zon.
Ze heeft die dag nog niets verkocht
En er is geen moeder die iets geeft.
Ze is zo ziek, ze heeft zo'n buikpijn,
Omdat ze niets te eten heeft.
(Dit nummer stond op zo'n verantwoorde "wij zijn begaan met de wereldproblematiek"-cd uit de jaren '80
)
Staan stil op het station.
En zijn beer ligt omgevallen,
Met zijn rug op het perron.
Achter de Lego-boerderijen
En de kerk van karton,
Ligt zijn voetbal rood-oranje,
Als een ondergaande zon.
En als hij roept dan komt z'n moeder,
Die hem iets te drinken geeft.
Hij is zo ziek, hij heeft zo'n buikpijn,
Omdat ie te veel gegeten heeft.
....
De treinen gaan en komen,
Op het stoffige station.
Ze leurt met sigaretten,
Op een overvol perron.
En aan de wolkenloze hemel,
Boven krotten van beton,
Boven lawaaierige straten,
Brandt de hele dag de zon.
Ze heeft die dag nog niets verkocht
En er is geen moeder die iets geeft.
Ze is zo ziek, ze heeft zo'n buikpijn,
Omdat ze niets te eten heeft.
(Dit nummer stond op zo'n verantwoorde "wij zijn begaan met de wereldproblematiek"-cd uit de jaren '80
)
Ik dacht dat het gewoon over een gast met buikpijn ging - maar je hebt gelijk, het is ook nog eens maatschappelijk betrokken! Ik woon zelf ook in een soort krottenwijk. Ik heb nl. geen eigen douche. Ik heb honger vanwege voedselvergiftiging en niet vanwege teveel eten. Wat een ellende
Misschien is de kleine er nu 'al'. 
I make it a thing, to glance in window panes and look pleased with myself.
