Renate Dorrestein: do of dont?

Dont. Sowieso: Nederlandse schrijfers en schrijfsters. Weinig nieuws onder de zon. Herhalen hetzelfde truucje duizend maal en vaak nog slecht ook

Gewoon veilig aan beginnen Al is het denk ik wel wat anders dan een boek van Mo Hayder (waar ik er nu één van aan het lezen ben, gisteren met boek en al in zonnetje in mijn gezicht verbrand)

Samenvatting
Een goede zonnebrandcrème is wel aan te raden.

Het Hemelse Gerecht is een van Dorresteins beste boeken, extreem absurd. Feminisme heb ik er niet uit kunnen halen
Hoe heet het boek dat je nu gaat lezen, TS?

Nicci French is dan ook niet het boegbeeld van vindingrijke schrijfers. Het bedoel niet eens zozeer dat ze zichzelf herhalen eerder nog dat hun werk in het literaire geweld in de rest van de wereld, gewoon geneuzel in de marge is

quote:

Op woensdag 1 april 2009 21:58 schreef YPPY het volgende:

[..]

O jee, dan hoop ik maar dat dit boek beter is. Het heet 'is er hoop'. Als ik het durf te lezen.
[..]

Maar is dat geneuzel erg? Ik lees ook graag andere boeken, die een inhoud hebben waarbij je na moet denken. Dat is leuk, maar zoiets is Nicci French, maar ook de shopaholic reeks is dan fijn als tegenhanger. Een boek om elke 5 minuten neer te kunnen leggen, het doet er niet toe als je een paar bladzijdes overslaat, lezen in de trein, wachten op de bus. Dat doe ik weer niet met de biografie van Mao.

Een biografie is niet echt een literair hoogstandje, vaak. Maar als je Dorrestein leuk vindt, moet je het natuurlijk gewoon lezen. Ik heb blijkbaar andere eisen dan jij

Don't, maar het feministische element ontgaat me werkelijk totaal. Het is gewoon de zoveelste zeikerd, met wat onbetekenende betuttelende adviesjes, het mens heeft overduidelijk teveel vrije tijd om handen.

Oh en Nicci French is gewoon lekker, zeker de eerste 6 ofzo. Dit is totaal niet vergelijkbaar, zij kunnen dat ene trucje tenminste wel goed

Ik heb 'Buitenstaanders' en 'Het duister dat ons scheidt' gelezen, en dat vond ik zeker geen slechte boeken. Ook ik herken het feministische er niet echt in, al schijnen anderen dat wel te zien.

Maar wat ik heb gelezen van Renate Dorrestein was zeker de moeite waard.

Verborgen gebreken en Buitenstaanders. De eerste vond ik zo geforceerd, de spanning is totaal ver te zoeken. Ook al probeert ze het nog zo, door de setting e.d.Ze benoemt het te vaak, ze heeft het dan over "nietsvermoedend" zat ze....

Nicci French is wel na een paar boeken een oud trucje, maar ze zijn veel echter, rauw, nietsverhullend, simplistisch zonder teveel metaforen en omhullingen. Beetje als lekkere chocola, comforting.
Dit kan Dorrestein niet, al zou ze het nog zo graag willen.

Hallo, ik heb wel iets met Dorrestein (ben nb afgestudeerd op Het hemelse gerecht en Een hart van steen ).
Niet alle boeken zijn even leuk. Haar eerste werken (Een nacht om te vliegeren bijv) zijn erg absurd / surrealistisch, moet je van houden.
"Buitenstaanders" was haar eerste boek waarmee ze ook echt succes had, het is wel een puzzel maar op het eind vallen de stukjes in elkaar. Het gaat over een gezin dat na een auto-ongeluk op een afgelegen boerderij terecht komen, waar wonderlijke mensen wonen.
"Een hart van steen" vond ik ook erg leuk, bekend om een gruwelijke scene, maar al een stuk 'echter' dan de vorige boeken. Dit verhaal gaat over een Ellen die in haar ouderlijk huis terugdenkt aan haar jeugd en de gruwelijke gebeurtenis die zich daar heeft afgespeeld.
Gaandeweg zijn de boeken 'normaler' geworden, maar de personages hebben altijd nog wel iets grotesk. Mannen delven vaak het onderspit, maar dat vind ik juist wel leuk
Echt feministisch en autobiografisch is "Het perpetuum mobile van de liefde" - dit boek heb ik ook in Bulkboekformaat (oprolbaar en als vliegenmepper te hanteren) gelezen en ik vond het geweldig
Het gaat over een meisje met anorexia nervosa, erg indrukwekkend (moet ik nodig herlezen)
Oja en natuurlijk "Ontaarde moeders", ook vreemd maar wel lekker. Hierin draait het om een jong meisje dat bij haar vader leeft en hij is erg onhandig in de opvoeding, daarom gaat hij met haar naar zijn ex-schoonzusje. Gaandeweg kom je erachter hoe de relaties in elkaar steken.

Nou het is een heel betoog geworden. Veel leesplezier!

Nou ja, ik kan de boeken alleen maar aanraden

quote:

Op woensdag 1 april 2009 22:32 schreef YPPY het volgende:
Wil Dorrestein dat wel Min-e? Zo chocolade schrijven? Weet ik niet hoor.

Die verkoopcijfers, fantasieën zullen het blijven

quote:

Op woensdag 1 april 2009 22:06 schreef YPPY het volgende:

En Isa: er staat ook een recept in. Zullen we dat maken? Anna helpt wel.

Koken en literatuur, heb je meer nodig in het leven? (jaja, ik weet dat er ook andere leuke dingen zijn)
Kom graag koken. Of beter: laten wij Anna koken terwijl we in de tuin Mo of Renate bespreken

Ik lees hier nu 'De Behandeling'

Ik hou wel van Renate Dorrestein
Sommige boeken zijn idd wat zeikerig of wat al te absurd. Maar ik vond bijvoorbeeld Zolang er leven is erg goed. Het perpetuum mobile van de liefde is ook best onderhoudend, en Voor alls een dame is echt hilarisch! Haar mooiste boek vind ik toch wel Een hart van steen, dat herlees ik zo nu en dan. Hartverscheurend verhaal, vind ik.

Ik vind Renate Dorrestein best een vervelend, manafzeikerig mens. In een niet zo ver verleden wilde ze ook nog graag zeuren over haar chronische vermoeidheidsziekte, waar ze overigens plotseling van genezen was.

Ergens halverwege jaren negentig heb ik meegespeeld in een theaterbewerking van een roman van haar, Buitenstaanders. Aan die productie heb ik ongelofelijk goede herinneringen , die verder niets met haar manier van schrijven van doen hebben. Toch ben ik daardoor Renate Dorrestein, wanneer iemand mij expliciet om een mening over haar vraagt, redelijk mild gaan beoordelen. Al heb ik, behalve die ene roman, nooit iets van haar gelezen en is mijn weerzin tegen haar wezen altijd min of meer sluimerend aanwezig geweest.

Sommige vrouwen zijn om mee te praten, anderen om naar te kijken...

quote:

Op donderdag 2 april 2009 00:07 schreef Ringo het volgende:
Ik vind Renate Dorrestein best een vervelend, manafzeikerig mens. In een niet zo ver verleden wilde ze ook nog graag zeuren over haar chronische vermoeidheidsziekte, waar ze overigens plotseling van genezen was.

Ergens halverwege jaren negentig heb ik meegespeeld in een theaterbewerking van een roman van haar, Buitenstaanders. Aan die productie heb ik ongelofelijk goede herinneringen , die verder niets met haar manier van schrijven van doen hebben. Toch ben ik daardoor Renate Dorrestein, wanneer iemand mij expliciet om een mening over haar vraagt, redelijk mild gaan beoordelen. Al heb ik, behalve die ene roman, nooit iets van haar gelezen en is mijn weerzin tegen haar wezen altijd min of meer sluimerend aanwezig geweest.

Als ik eerlijk ben, vind ik haar ook een onaangenaam mens, erg betweterig. Wel heb ik vrijwel haar gehele oeuvre gelezen, al ligt er nog eentje op de leesstapel. De laatste drie, vier vond ik niet echt de moeite waard. Wist trouwens niet dat er een nieuw boek aankwam!
Een andere aanrader, behalve de paar die hier al zijn genoemd, is 'Een sterke man'.

heb eigenlijk maar een boek van haar gelezen, vooral omdat de rest van haar boeken me niet aanstaat (het genre dan) welke ik heb gelezen en welke ik bijzonder mooi vond was Heden ik. een autobiografie over de omgang met ME (welke ik alleen heb gelezen omdat ik zelf ME/CVS heb)

Ik had nog nooit eerder iets van Dorrestein gelezen, behalve een boekenweekgeschenk van lang geleden.

Ik heb vandaag in een keer 'is er hoop' uitgelezen. Ik kan het dus niet vergelijken met andere Dorresteins.
Het is niet speciaal een vrouwenboek vond ik, ondanks de baby. Er zijn twee hoofdpersonen en het wordt niet een ik-vorm verteld, waardoor het denk ik wel mogelijk is om je vanuit beide personen in het verhaal te verplaatsen. Ik merkte dat ik het verhaal bekeek door de ogen van de oma, maar misschien omdat ik zelf vrouw en moeder ben. _{(en omdat ik voor zover bekend geen verstandelijke beperking heb )}
Ik vond het boek wel prima, geen favoriet, maar wel oké! In elk geval goed genoeg om nog eens te kijken naar andere Dorresteins.

Ook hier begonnen in Is er hoop.. dus even een slechte tvp

Ik was niet alleen, maar een zandbak naast de tuinstoel doet wonderen!
Mijn moeder heeft het ook al bijna uit en vond het niet de beste Dorrestein.

Waarom zou je. Er zijn wel leukere boeken geschreven in de wereld.

Hm, ik zou zeggen, gewoon lezen. Wat een ander zegt, hoeft niet voor jou op te gaan. Misschien vind je het wel een geweldig boek.

Mijn enige ervaring met Renate Dorrestein was niet positief. Het was echter wel lang geleden en waarschijnlijk is de diepere betekenis van het boek me volledig ontgaan op die leeftijd. Hoe dan ook, als je je karakters Biba en Ebbe noemt, dan moet er toch wel iets ernstig mis zijn met je.

Ik heb alleen 'Een hart van steen' gelezen, die vond ik wel erg goed . Zonder teveel van het plot te verraden: het gaat over een moeder met een postnatale depressie, waar het hele gezin onder gebukt gaat.

Buitenstaanders ligt hier nog, die ga ik ook maar eens lezen.

Vreselijk mens inderdaad. Lijkt me een hel om haar boek te moeten lezen.

quote:

Op zaterdag 4 april 2009 12:56 schreef YPPY het volgende:
Wat leuk CF! Dan moet je dit boek ook lezen. Ik moest aan jou denken toen het ging over oma die allemaal lekkere taarten e.d. maakt.

Misschien toch nog iets anders proberen Ringo, wordt je vast nog milder en over een paar boeken zelfs een fan.

Heb je d'r ook ontmoet Wickedangel? Omdat je het over haar als persoon hebt.

Was het herkenbaar gothic-blackie? Tijdje terug heb ik een boek gelezen van iemand die hetzelfde had als ik. De herkenning was fijn, maar ik werd soms boos als het bij mij anders was. Logisch natuurlijk, maar dat vond ik wel eens lastig.

Binnen een dag is snel PM! Was je alleen? Ik heb nu de eerste hoofdstukken uit en ben 8 jaar verder.

het was eigenlijk helemaal niet herkenbaar Yppy, vooral door de zoals iemand hier ook al zei miraculeuze verdwijning van ME bij haar. kreeg halverwege meer het gevoel dat het een boek was om homeopathie te promoten en vooral te laten zien dat de alternatieve geneeswijze niet alleen dodelijk is (dus meer een tegenhanger voor sylvia millekam zeg maar). maar het is wel een boek wat ik nooit weg zou doen en ook wel zou aanraden aan mensen die zelf ME/CVS hebben, vooral omdat er zo weinig boeken over zijn, tenminste boeken die niet alleen maar de medische kant laten zien.

Die foto hierboven van Dorrestein is wel schokkend Ze is toch nog geen negentig?

Hoe dan ook, ik vind Renate Dorrestein een tamelijk voorspelbare schrijfster, en dat voorspelbare zit hem niet alleen in de 'spannende' verhalen (altijd met veel suspense geschreven), maar ook - en dat vind ik wel weer leuk aan haar - in de zeer herkenbare, 'eigen' stijl. Je herkent een roman van Dorrestein onmiddellijk aan de stijl; niemand anders doet het zo, dat is dus wel echt authentiek. Toch heeft die eigen stijl van haar, met grapjes en kwinkslagen, ook iets ontstellend tuttigs. Het zijn vaak brave grapjes, meer 'gebbetjes', en ik vind het altijd jammer dat ze niet wat harder uithaalt. Maar ze heeft wel taalgevoel, en hoewel ik eigenlijk niet één roman kan noemen die me echt is bijgebleven (misschien dan toch 'Het perpetuum mobile..') geloof ik wel dat ze een grote schare 'vaste fans' heeft die haar boeken blind koopt.
Wie zijn dat dan? Dat is een interessante vraag, en daar durf ik wel een voorspelling over te doen: volgens mij zijn dat inderdaad wat tuttige vrouwen die haar brave humor wel waarderen, en die gewoon van een 'goed verhaal' houden. Het zijn volgens mij niet de would-be intellectuelen die alleen romans kopen om hun would-be vriendinnen van de plaatselijke leesclub te imponeren, zodat ze ook kunnen meepraten over die 'aangrijpende laatste Coetzee' die ze natuurlijk helemaal niet lezen, ze leggen het boek alleen naast de fruitmand in de keuken om een beetje goede sier te maken, en verder houden ze de literaire recensies goed bij, zodat ze in geval van nood toch een intelligente opmerking kunnen maken over het boek.
Die vrouwen lezen geen Dorrestein, dat is ze te 'commercieel' en te 'oppervlakkig', maar als ik eerlijk ben, geef ik de voorkeur aan de eerste categorie. Als die vrouwen een roman van Dorrestein kopen, kun je er ook zeker van zijn dat ze het boek lezen. Niet omdat het op de agenda van de Leesclub staat, maar gewoon voor hun plezier.
Nou ja, dat denk ik.

Verder heb ik 'Echt sexy' van Dorrestein gelezen en dat vond ik een totaal gedrocht. Maar dat was volgens mij wel een uitzondering. Zo slecht schrijft ze normaal niet.

O, en dan vergeet ik het belangrijkste: Renate Dorrestein heeft een fantastisch boek geschreven over het 'schrijversvak', 'Het geheim van de schrijver'. Dat is, voor iedereen die wil (leren) schrijven, een absolute aanrader. En misschien ook wel voor iedereen die niet wil leren schrijven, maar die wel geïnteresseerd is in de manier waarop een roman tot stand komt. Bij Dorrestein gaat dat met horten en stoten, veel minder analytisch en 'gepland' dan je zou verwachten op basis van haar plotgerichte verhalen. Ik had verwacht dat zij met schema's zou werken, vol stippellijnen, pijlen en diagrammen, maar dat is dus niet het geval. Ze begint meestal met een vaag idee, en van daaruit ontstaat een eerste versie. Heel vaak komt het erop neer dat ze die eerste versie nog talloze keren moet herschrijven - en dat is vreemd, omdat zo zo plotgericht schrijft, maar kennelijk doet ze dat toch het liefst intuïtief, met als gevolg dat ze vaak op haar bek gaat en vastloopt in haar eigen verhaal, en het leuke van dat schrijfboek is dat ze heel goed verwoordt hoe ze die 'problemen' vervolgens oplost.

Eén truc herinner ik me wel heel goed: Dorrestein legt in het schrijfboek uit hoe een verhaal moet worden opgebouwd, en dat doet ze aan de hand van het voorbeeld van een vliegtuig: eerst taxiën, dan de stijging inzetten, blijven stijgen, blijven stijgen, steeds hoger, net zo lang tot de climax is bereikt, en daarna meteen de daling inzetten en snel afwikkelen.

Die truc heb ik gebruikt toen ik hier op het forum het 'Dagboek' schreef Vooral die abrupte daling (meteen na de climax) en de snelle afwikkeling heb ik toegepast, want ik vond het heel logisch: waarom zou je nog eindeloos nakaarten als alles is gezegd? (Bovendien was ik tegen die tijd moe van het nachtelijke schrijven, maanden achter elkaar, en wilde ik van het boek af, dat speelde ook mee, maar ik geloof achteraf nog steeds dat die snelle afwikkeling goed was.)

quote:

Op dinsdag 7 april 2009 10:18 schreef Nadine26 het volgende:
Wie zijn dat dan? Dat is een interessante vraag, en daar durf ik wel een voorspelling over te doen: volgens mij zijn dat inderdaad wat tuttige vrouwen die haar brave humor wel waarderen, en die gewoon van een 'goed verhaal' houden.

Ik moet gelijk denken aan een van onze vaste klanten met een oerdegelijk rokje, die iedere week een lading cream sherry inslaat.

quote:

Het zijn volgens mij niet de would-be intellectuelen die alleen romans kopen om hun would-be vriendinnen van de plaatselijke leesclub te imponeren, zodat ze ook kunnen meepraten over die 'aangrijpende laatste Coetzee' die ze natuurlijk helemaal niet lezen, ze leggen het boek alleen naast de fruitmand in de keuken om een beetje goede sier te maken, en verder houden ze de literaire recensies goed bij, zodat ze in geval van nood toch een intelligente opmerking kunnen maken over het boek.

Beter tien Coetzees in de fruitmand, dan één Dorrestein in de hand. _{Overigens jammer dat je mijn favoriete auteur vermaakt tot een soort pronkstukje voor snobs. Ik heb alle fictie van hem gelezen en als iemand niet naast de fruitschaal zou moeten blijven liggen, is het Coetzee wel. Snif, snif.}

Maar op zich heb je een interessante vraag - wie leest die boeken in vredesnaam?

quote:

Op zondag 5 april 2009 22:38 schreef YPPY het volgende:
Heb je d'r ontmoet Tong?

Dat boek zal ik dan maar niet gaan lezen PPP, is te confronterend.

Ja, het is inderdaad vrij schokkend. Vooral omdat het speelt in een tijd waarin men nog niet wist dat de moeder simpelweg een postnatale depressie had, die met medicijnen verholpen had kunnen worden. Het boek liet mij iig met een behoorlijk onbestemd gevoel achter.

Hmm.. ik heb innde vorige eeuw buitenstaanders gelezen: tenminste de titel zegt me wat. waar het boek over ging zou ik niet meer weten. zoveel indruk heeft het dus gemaakt. Ik heb "er is hoop" ook liggen, maar het lijkt me een boek wat ik snel uitgelezen heb...

Ik had nog nooit eerder een boek van Renate Dorrestein gelezen. Maar vind ER is hoop een boek wat wel lekker wegleest, je hoeft je er niet echt in te verdiepen etc das wel fijn.
Ben nu net in t tweede deel bezig.

Ik ben fan. Haar nieuwe boek verschijnt deze maand, ik kan niet wachten.

quote:

Op donderdag 9 april 2009 15:44 schreef SCH het volgende:
Ik ben fan. Haar nieuwe boek verschijnt deze maand, ik kan niet wachten.

welk boek is dat?

quote:

Op donderdag 9 april 2009 15:45 schreef Ynske het volgende:

[..]

welk boek is dat?

is er hoop?



Behalve haar fictie zijn trouwens ook aan te raden ´Het geheim van de schrijver´ over schrijven en haar boek over de ziekte ME: Want dit is mijn lichaam.

quote:

Op donderdag 9 april 2009 15:54 schreef SCH het volgende:

[..]

is er hoop?

[ afbeelding ]

Behalve haar fictie zijn trouwens ook aan te raden ´Het geheim van de schrijver´ over schrijven en haar boek over de ziekte ME: Want dit is mijn lichaam.

aaah ok, dat is dus die wat ik nu aan t lezen ben

quote:

Op donderdag 9 april 2009 15:57 schreef Ynske het volgende:

[..]

aaah ok, dat is dus die wat ik nu aan t lezen ben

Het is nog niet verschenen, hioe kom je er aan?

quote:

Op donderdag 9 april 2009 16:04 schreef SCH het volgende:

[..]

Het is nog niet verschenen, hioe kom je er aan?

Buzzer heeft m naar een aantal lezers gestuurd

Ik begin er nu in!