Geneeskunde # 35 Tegenwoordig met gevoelsreflectie

quote:

Op zaterdag 9 mei 2009 15:22 schreef Repeat het volgende:

[..]

Ja dat zeg ik

Of bedoelde je starten met co-schappen volgend jaar? Uit je post maakte ik nl op dat je nu of binnenkort al zou beginnen. (In Leiden beginnen co-schappen pas halverwege het 4e jaar).

In Nijmegen kunnen derdejaars (ik dus) vanaf juli meeloten en dan als je geluk hebt kun je ook in september beginnen. Ligt er een beetje aan hoeveel studenten zich aanmelden voor de eerste verdeling.

Maar hebben jullie dan 2 volle jaren co-schappen oid? Wij anderhalf; de 2e helft van het 4e jaar en het hele 5e jaar. 6e jaar is dan voor keuzeco-schappen, wetenschapsstage ed.

quote:

Op zondag 10 mei 2009 13:21 schreef starla het volgende:

[..]

Nee, er wordt ons advies gegeven door een ervaringsdeskundige.

Inderdaad.
Ik ben ervan overtuigd dat er de meeste artsen technisch heel goed zijn en veel aandoeningen kunnen genezen. Het is mijn ervaring dat er daarnaast veel dingen fout gaan omdat ze geen mensen genezen.

Hierboven had ik het over het ziekenhuis, maar het geldt net zogoed voor huisartsen.

Wat ik me dus afvraag: Leren jullie omgaan met het verschil tussen meeleven en je werk mee naar huis nemen?
Die balans vinden lijkt mij namelijk een van de moeilijkste dingen van het vak.

quote:

Op zondag 10 mei 2009 13:59 schreef Repeat het volgende:
Maar hebben jullie dan 2 volle jaren co-schappen oid? Wij anderhalf; de 2e helft van het 4e jaar en het hele 5e jaar. 6e jaar is dan voor keuzeco-schappen, wetenschapsstage ed.

Ik heb idd 2 volle jaren co-schappen. het eerste jaar van m'n master doe ik m'n junior co-schappen, wat inhoudt dat ik steeds eerst 5 weken training heb rondom een bepaald thema (bijv. het bewegingsapparaat) en daarna 5 weken de kliniek in ga, verspreid over 5 ziekenhuis in en om groningen. Het tweede jaar ga ik een jaar lang naar een ander ziekenhuis in het noordoosten voor mijn senior co-schappen (waar ook de keuze co-schappen in zitten), en in het 6e jaar heb ik een half jaar wetenschappelijke stage en een half jaar semi-artsstage.
Nu ik het zo typ voelt het eigenlijk nog heel ver weg, terwijl ik over 4 maand al begin

quote:

Op zondag 10 mei 2009 19:28 schreef krakkemieke het volgende:

[..]

Inderdaad.
Ik ben ervan overtuigd dat er de meeste artsen technisch heel goed zijn en veel aandoeningen kunnen genezen. Het is mijn ervaring dat er daarnaast veel dingen fout gaan omdat ze geen mensen genezen.

Ik word iig wel geleerd de hele biopsychosociale impact van een aandoening te bekijken (SCEGS). In dat opzicht kijken we naar de hele mens. Medisch-inhoudelijk kijken we (natuurlijk) meer naar de aandoening.

quote:

Hierboven had ik het over het ziekenhuis, maar het geldt net zogoed voor huisartsen.

Wat ik me dus afvraag: Leren jullie omgaan met het verschil tussen meeleven en je werk mee naar huis nemen?
Die balans vinden lijkt mij namelijk een van de moeilijkste dingen van het vak.

Volgens mij leren we dat niet echt. Denk dat je dat meer leert door ervaring op te doen en vervolgens van gedachte te wisselen met collega's en docenten.

quote:

Op zondag 10 mei 2009 20:55 schreef dotKoen het volgende:

[..]

Ik word iig wel geleerd de hele biopsychosociale impact van een aandoening te bekijken (SCEGS). In dat opzicht kijken we naar de hele mens. Medisch-inhoudelijk kijken we (natuurlijk) meer naar de aandoening.
[..]

Voor zover ik begrijp kijk je dan naar de invloed van de klacht op de mens en vice versa. Je kijkt niet naar hoe de mens zelf in elkaar zit.
Bv: als ik een hoge pijngrens heb en ik zeg: ik heb de laatste tijd best wel pijn rechtsonder in mijn buik. Dan kan je me misschien naar huis sturen met een pijnstiller. Later hoor je dat..... juist, zoiets.

Volgens mij leren we dat niet echt. Denk dat je dat meer leert door ervaring op te doen en vervolgens van gedachte te wisselen met collega's en docenten.

Ik vind het slecht dat je dat niet leert. Als iedereen ervan uitgaat dat je dat maar moet kunnen en dat het erbij hoort, leer je niks van uitwisselen. Dan ligt het maar helemaal aan de groepscultuur of je wat leert.
Leren jullie ook niks, al is het maar een uur, over het verschil in omgaan met ziekten en artsen in andere culturen?

quote:

Op zondag 10 mei 2009 21:14 schreef krakkemieke het volgende:

[..]

Oh, op die manier. Ja, dat hoort toch gewoon bij het diagnostisch proces? Je kent echter lang niet altijd de patient zo goed dat je dergelijke info hebt om in overweging te nemen.

quote:

Ik vind het slecht dat je dat niet leert. Als iedereen ervan uitgaat dat je dat maar moet kunnen en dat het erbij hoort, leer je niks van uitwisselen. Dan ligt het maar helemaal aan de groepscultuur of je wat leert.

tja, ik denk dat veel van dergelijke 'professionele vorming' toch het meest in de kliniek plaatsvindt. We worden wel geleerd op een nuttige manier over ons gedrag na te denken en te praten. Ik zie ook niet echt hoe we dergelijke dingen goed in een college of uit een boek moeten leren.

quote:

Leren jullie ook niks, al is het maar een uur, over het verschil in omgaan met ziekten en artsen in andere culturen?

Oh jawel hoor, heb al meerdere van dergelijke colleges en werkgroepen achter de rug. Is hier in Nijmegen nogal een gehyped onderwerp.

Ok, ik ben gerustgesteld over de toekomstige artsen.
Bedankt voor jullie antwoorden en veel succes!

quote:

Op zondag 10 mei 2009 22:08 schreef krakkemieke het volgende:
Ok, ik ben gerustgesteld over de toekomstige artsen.
Bedankt voor jullie antwoorden en veel succes!

Nou, dit is enkel de ervaring van 1 student aan 1 faculteit, n=1 noemen we dat ;-). Maar in het algemeen denk ik dat de artsen die nu worden opgeleid veel weten van de 'zachte' kant van de geneeskunde. Gevaar is dat soms wellicht de kennis wat achterblijft. Dat, samen met het soms weinig patiënt-gericht handelen van zorgorganisaties, is mi. wat verbeterd moet worden om (nog) betere zorg in Nederland te krijgen.

quote:

Op maandag 11 mei 2009 09:46 schreef dotKoen het volgende:

[..]

Nou, dit is enkel de ervaring van 1 student aan 1 faculteit, n=1 noemen we dat ;-). Maar in het algemeen denk ik dat de artsen die nu worden opgeleid veel weten van de 'zachte' kant van de geneeskunde. Gevaar is dat soms wellicht de kennis wat achterblijft. Dat, samen met het soms weinig patiënt-gericht handelen van zorgorganisaties, is mi. wat verbeterd moet worden om (nog) betere zorg in Nederland te krijgen.

Ik weet niet of Starla aan dezelfde faculteit studeert, maar volgens mij is het n=2.
Bedoel je met zorgorganisaties de besturen van ziekenhuizen ed?
Dan ben ik het met je eens.

quote:

Op maandag 11 mei 2009 20:49 schreef krakkemieke het volgende:

[..]

Ik weet niet of Starla aan dezelfde faculteit studeert, maar volgens mij is het n=2.
Bedoel je met zorgorganisaties de besturen van ziekenhuizen ed?
Dan ben ik het met je eens.

Nou, ik bedoel meer het 'middenkader', medisch en verpleegkundig hoofden van afdelingen of poliklinieken. Ik vind dat de organisatie daar vaak niet efficiënt en daarmee patiëntvriendelijk genoeg is.

quote:

Op zondag 10 mei 2009 19:48 schreef Pluizel het volgende:

[..]

Ik heb idd 2 volle jaren co-schappen. het eerste jaar van m'n master doe ik m'n junior co-schappen, wat inhoudt dat ik steeds eerst 5 weken training heb rondom een bepaald thema (bijv. het bewegingsapparaat) en daarna 5 weken de kliniek in ga, verspreid over 5 ziekenhuis in en om groningen. Het tweede jaar ga ik een jaar lang naar een ander ziekenhuis in het noordoosten voor mijn senior co-schappen (waar ook de keuze co-schappen in zitten), en in het 6e jaar heb ik een half jaar wetenschappelijke stage en een half jaar semi-artsstage.
Nu ik het zo typ voelt het eigenlijk nog heel ver weg, terwijl ik over 4 maand al begin

Het zijn dus geen 2 volle jaren co-schappen, maar ook gewoon anderhalf. Die periodes in het KTC kun je geen co-schappen noemen. En volgens mij heeft Leiden al die trainingsblokken voor de co-schappen aan en niet om en om zoals wij in Groningen.

quote:

Op dinsdag 12 mei 2009 11:13 schreef iofn het volgende:
Gohan, heb jij de UVT gemaakt gister?

Jup, ik hoop dat de volgende de laatste is voor mij. (Ik moet gemiddeld een 5 hebben voor deze en de volgende).

Waarom zou je bij een baby met verdenking pyelonephritis kiezen voor een suprapubische punctie ipv een katheter?

Suprapubic aspiration of the bladder urine is the most reliable technique to identify bacteriuria [30]. The technique is simple, relatively safe, and causes minimum discomfort.

Bladder catheterization is an alternative to suprapubic collection. Bacterial contamination resulting from incomplete cleansing of the perineal area or prepuce renders this technique less reliable than suprapubic aspiration. In a study comparing catheterization to bladder aspiration in febrile infants younger than one year of age, catheterization cultures with >1000 CFU/mL had a sensitivity and specificity of 95 and 99 percent, respectively [32].


Bron: Up to Date

Hoe kom ik op dat up to date trouwens ?

Ik ben trouwens niet overtuigd. Een naald door iemand heen prikken lijkt me een stuk riskanter dan een katheter plaatsen...

Ik dacht dat een katheter bij een baby lastiger was dan gewoon met een naald prikken Dus ik heb suprapubische punctie maar gegokt..

Grrr... 124 ¹/₆... Ik lijk de 150 maar niet te kunnen halen

Suprapubic bladder aspiration is a safe and effective method for obtaining urine specimens in infants and young children (usually not performed in children who are older than two years). The distended bladder, which extends above the level of the pubic symphysis into the lower abdomen, is easy to access percutaneously. Success is more likely if the bladder can be percussed or palpated and the child has not emptied the bladder in the 60 minutes before the procedure [4,5]. Percussion or palpation of the bladder may stimulate urination in some children.

This method represents the gold standard in the diagnosis of UTI [6-8]. In one study, clean voided bag, clean voided, and SPA urine samples were obtained on the same day from thirty hospitalized children between the ages of one day and three years [8]. Compared to the other collection methods, SPA yielded no cultures with mixed growth or colony count less than 10000 per mL/urine, suggestive of contamination (0 versus 73 percent for mixed growth from both bag and clean voided samples; and 0 versus 6 percent and 13 percent for intermediate growth from clean voided and bag samples, respectively).

Few studies have compared suprapubic bladder aspiration and urethral catheterization in infants and children:

* One hundred infants younger than six months of age who were being evaluated for febrile illness, suspected UTI, or sepsis were randomly assigned to undergo SPA or TUBC. TUBC was more successful (100 versus 46 percent) but took more time (mean time of 81 versus 17 seconds) than did SPA [5]. In addition, TUBC was 100 percent successful after failed SPA.

* Thirty-three neonates who required sterile collection of urine were randomly assigned to urine collection by SPA or TUBC [21]. TUBC was more successful (81 versus 65 percent), but the volume of urine obtained was insufficient for analysis more often (69 versus 41 percent).

* Urine samples from 42 children, aged three months to 10 years, were obtained by SPA and TUBC after elective surgery. TUBC samples were divided into first and second portions [7]. Sterile cultures were obtained more often from SPA than from second TUBC sample, and more often from second than from first TUBC sample (95 versus 80 versus 60 percent). When cultures with nonpathogenic organisms or colony counts less than 10.000 per mL/urine were assumed to be contaminated, the agreement between SPA and TUBC for "sterility" was 98 percent for the second portion and 93 percent for the first.

Diclofenac

Het moet ook niet gekker worden zeg ...

Pffff... wat een zeikerd.

Jammer dat je je voelt aangevallen Koen. Zo bedoel ik het zeker niet.

quote:

Op vrijdag 15 mei 2009 21:29 schreef dotKoen het volgende:
Diclofenac

Het moet ook niet gekker worden zeg ...

Misschien maar een medisch advies bureau oprichten voor FOK!

Weet iemand precies hoe de financiële afhandeling van zorgkosten van principieel niet verzekerden werkt? Ik heb namelijk altijd begrepen dat die jaarlijks ~1300 euro extra belasting betalen aan een fonds dat zorgkosten betaalt (ergo, gewoon een verzekering ). Maar ik hoorde gisteren dat dat niet zo zou zijn. Krijgen die mensen zelf een rekening van het ziekenhuis die ze evt kunnen declareren (wat ze vervolgens niet doen), of gaat de rekening rechtstreeks naar dat fonds? Iemand enig idee?