[/img]
Ik heb hier al tijden niet meer gepost omdat hetgeen de laatste tijd verscheen nu niet denderend was, of denderend genoeg om het hier te komen melden.
Maar ik heb nu eindelijk weereens een boek in handen dat me tot op het bot weet te ontroeren.
Even het verhaal:
quote:© http://www.justpublishers.nl/index.html?page_id=30Pappie’s kleine meid slaapt op straat
Het aangrijpende levensverhaal van een jonge dakloze
Pappie’s kleine meid slaapt op straat is het ontroerende en schokkende levensverhaal van Stephanie-Joy Eerhart. In haar boek vertelt zij over haar bestaan als jonge dakloze in Haarlem.
Stephanie-Joy werd al op veertienjarige leeftijd uit huis geplaatst en belandde in opvanghuizen en zorgcentra, tot ze op haar zeventiende op straat terechtkwam.
In haar zoektocht naar liefde en geborgenheid verdoofde zij zich met medicijnen en harddrugs. Het kostte het meisje met de rode haren en de wijde skate-broek een vijf jaar durende zwerftocht voordat zij de kracht vond om zich aan haar dakloze bestaan te ontworstelen. Ze kickte grotendeels op eigen kracht af en leerde leven met borderline, anorexia en de gevolgen van een zwaar auto-ongeluk.
In een rauwe, maar beklemmend spannende stijl beschrijft de nu 23-jarige Stephanie-Joy haar leven tussen de daklozen en in de nacht- en dagopvang van het Leger des Heils. Het scherpe oog waarmee ze trefzekere en ontroerende portretten van haar mededaklozen schetst maken dit een boek dat de lezer van de eerste tot de laatste zin bij de keel grijpt.
Het schrijftalent van Stephanie-Joy Eerhart werd ontdekt bij de dicht- en schrijfclub van de Haarlemse dak- en thuislozen, die wordt begeleid door voormalig Nieuwe Revu-journalist Bert Voskuil. Voskuil coachte haar ook bij het verwezenlijken van haar grootste droom: het schrijven van haar aangrijpende levensverhaal.
Voormalig SP-voorzitter en Tweede Kamerlid Jan Marijnissen schreef in zijn voorwoord: ’Wie dit boek leest en een greintje inlevingsvermogen heeft, houdt het niet droog.’
Deze jonge vrouw heeft een schrijfstijl en een verhaal die je tot op het bot weet te raken.
Het is jaren geleden dat ik om een verhaal moest janken maar dit boek is het gelukt.
Geen geroutineerde schrijver, maar een meisje van de straat met een uitzonderlijk talent waarvan ik enorm hoop dat ze overeind blijft en haar talent kan ontwikkelen.
Ik ben zó enthousiast over dit boek dat ik kan verklappen dat we er een actie rondom gaan houden, stay tuned!
Lang geleden dat ik een boek binnen no time uithad.
Sorry, jonge vrouw
Een groot schrijftalent? Dat moet maar blijken. Ik acht de kans dat in deze jongedame een nieuwe Reve schuilt niet groot.
quote:Eerst boek lezen, dan pas oordelen.Op zondag 29 maart 2009 21:11 schreef Scaurus het volgende:
Erg joyful is het allemaal niet.
Een groot schrijftalent? Dat moet maar blijken. Ik acht de kans dat in deze jongedame een nieuwe Reve schuilt niet groot.
quote:Je hebt de OP wel gelezen?
Wat maakt het boek dan zo denderend? Wat is de literaire diepte? Waar zit de ironie, of de tragedie?
quote:'t Hoeft toch geen hoogstandje te wezen om je te raken ?Op zondag 29 maart 2009 21:11 schreef Scaurus het volgende:
Erg joyful is het allemaal niet.
Een groot schrijftalent? Dat moet maar blijken. Ik acht de kans dat in deze jongedame een nieuwe Reve schuilt niet groot.
quote:
Natuurlijk. Bevat echter alleen informatie over wat Eerhart schrijft, niet hoe ze het beschrijft.
quote:
Wat voor meesterwerken zijn er de afgelopen vijftig jaar gepubliceerd? Wie is onze Dostojevski, onze Dickens? Ze zijn er niet. Het literaire peil in Nederland wordt alleen maar lager.
quote:http://raarlemsdagklad.we(...)/pappies-kleine.htmlPappie's kleine meid
Het sympathieke schrijfproject voor Haarlemse daklozen heeft na eerdere, kleine publicaties nu een zeer grote vrucht afgeworpen: deze week verscheen 'Pappie's kleine meid slaapt op straat' van Stephanie-Joy Eerhart.
Ik heb de schrijfclub (met begeleiders Bert Voskuil en Jacques de Jong) vorig jaar zien optreden in De Waag en bij de Dichtlijn. Stephanie was daar ook bij, vandaar dat ik haar dit najaar herkende toen ze bij het fietserslicht bij de Schotersingel stond. Een tenger meisje, met op haar bagagedrager een ouderwets, houten kastje. Net even te groot voor haar en die bagagedrager. Ze fietste slingerend weg, met één dun armpje dat kastje achter zich in bedwang houdend; het ging vijf meter goed, toen moest ze een noodstop maken omdat het anders op de grond zou donderen. Bij de volgende poging hield ze het twintig meter vol. Nu vloog een deurtje open. Ze mompelde iets, sjorde wat en begon zonder op of om te kijken aan het volgende stukje van haar tocht. Koppig, eenzelvig, fragiel. Bezig een nieuw onderkomen in te richten?
De afgelopen dagen heb ik regelmatig aan dat beeld gedacht als ik in haar boek over alweer een dieptepunt in haar veelbewogen leven las.
Het wonderbaarlijkste aan 'Pappie's kleine meid slaapt op straat' is dat het boek er überhaupt is gekomen. Dat de schrijfster de kracht heeft gevonden het te voltooien na alles wat zij heeft doorstaan. Daar is zij, op haar 23e, na een zwaar bevochten overwinning op de drugsdemonen, terecht bijzonder trots op.
'Niet langer ben ik de dubbel gehandicapte borderliner met anorexia, die zichzelf snijdt en verdooft met zo'n beetje alles wat los- en vastzit op het gebied van drugs en medicijnen', schrijft ze in het nawoord.
Haar directe, onopgesmukte stijl laat weinig aan de verbeelding over. Het Haarlemse drug-circuit, dat een onweerstaanbare aantrekkingskracht uitoefent op de jonge, depressieve Stephanie, wordt gaandeweg steeds grimmiger geportretteerd. Ook haar eigen aftakeling en ontgoocheling beschrijft zij onbarmhartig.
'Wie dit boek leest en een greintje inlevingsvermogen heeft, houdt het niet droog', schrijft Jan Marijnissen in het voorwoord bij wijze van aanbeveling.
Bedankt, Jan, daar sta ik dan mooi te kijk! Wel heb ik het boek (238 pag.) in drie dagen uitgelezen, dus het boeide me beslist en ik kan me voorstellen dat het bij een groot publiek zal aanslaan. Het speelt hier heel dichtbij, en tegelijk ver weg - de daklozenopvang aan de Bakenessergracht, de portieken aan het Kenaupark - plekken waar je 's nachts als clean burger liever met een boogje omheenloopt. Het is een wereld waar je weet van hebt, maar die je in wezen niet kunt begrijpen, hoe indringend hij ook wordt beschreven.
'Mijn geest lijkt niet te stoppen. steeds opnieuw ervaar ik een terugtrip. Het is net of ik een nieuwe dosis speed heb genomen.' Een dag later stort ze in. 'Vier dagen en nachten heb ik geslapen. Daphne vraagt me als ik na een week weer eens mijn gezicht laat zien, of het wel goed gaat. 'Ik dacht dat je dood was. Je hebt vier dagen niet bewogen, Steph!' zegt ze tegen me.
Wat moet ik daarop antwoorden? Ik weet me helemaal geen houding meer te geven. Ik ben weer nuchter en verlang eigenlijk maar één ding... weer gebruiken.' (p.135)
Hier schiet mijn 'inlevingsvermogen' tekort. Zo'n passage schept bij mij eerder afstand dan dat hij ontroert. Hetzelfde geldt voor een uitvoerige beschrijving van zelfverminking. Dat verklaart misschien waarom ik het meest werd geraakt bij een plotselinge perspectiefwisseling, als een hulpverleenster Stephanie na de zoveelste terugval een wanhopige brief schrijft: 'Waar is die mooie persoonlijkheid, waar is je kracht? (...) Ik weet dat Stephanie nog niet helemaal dood is. (...) Laat de mensen die van Stephanie houden niet rouwen.'
Zo ver komt het gelukkig niet. In het laatste hoofdstuk is Stephanie afgekickt en brengt ze een hele schoenendoos vol methadon en een ruim assortiment pillen naar de apotheek ter vernietiging.
quote:Je zei dat er niets over het hoe geschreven was in de OP. Dat is er dus wel.
Wat is een geroutineerde schrijver? Wil je een lezenswaardig debuut maken, dan mag je eerst gerust een jaar of vier zo'n zes uur per dag oefenen - wat zowel lezen als schrijven inhoudt. Heeft mevrouw Eerhart dat gedaan? Ik betwijfel het ten zeerste.
quote:Sowieso treurig dat mensen toch blijkbaar meer aan de literaire stijl hechten dan aan het inhoudelijke verhaal.Wat voor meesterwerken zijn er de afgelopen vijftig jaar gepubliceerd? Wie is onze Dostojevski, onze Dickens? Ze zijn er niet. Het literaire peil in Nederland wordt alleen maar lager.
quote:Fijn, open er een topic over.
Wat is een geroutineerde schrijver? Wil je een lezenswaardig debuut maken, dan mag je eerst gerust een jaar of vier zo'n zes uur per dag oefenen - wat zowel lezen als schrijven inhoudt. Heeft mevrouw Eerhart dat gedaan? Ik betwijfel het ten zeerste.
Wat voor meesterwerken zijn er de afgelopen vijftig jaar gepubliceerd? Wie is onze Dostojevski, onze Dickens? Ze zijn er niet. Het literaire peil in Nederland wordt alleen maar lager.
En fyi, dat heeft ze dus gedaan, ze schreef vrijwel dagelijks.
Wat is er nou mis met een boek dat je meteen,accuut weet te raken:?
quote:Ja, het sleurt je meteen mee.
Yvonne, is het een mooi boek? leest het makkelijk weg? Ik heb het namelijk zien staan bij de Bruna maar wist niet goed wat ik er mee moest.
Ik had het binnen no time uit.
quote:Toch maar vriendlief eens aankijken... ik ben normaliter van de zoetsappigheid..Op zondag 29 maart 2009 21:46 schreef yvonne het volgende:
[..]
Ja, het sleurt je meteen mee.
Ik had het binnen no time uit.
Ik heb nog in Haarlem gewerkt. Genoeg daklozen gezien daar in het park waaraan ons kantoor grensde, en buiten voor de opvang niet ver daarvandaan. Het zou zomaar kunnen dat deze vrouw daar ook bij was.
Het lijkt me dan ook vooral interessant om eens een verhaal te lezen, geschreven vanuit het perspectief van een van de mensen die wij (mogelijk) vanuit het raam van ons kantoor in het park zagen.
[ Bericht 0% gewijzigd door DaMart op 29-03-2009 22:34:57 ]
quote:Vanavond is ze op FOK!radio
[..]
Toch maar vriendlief eens aankijken... ik ben normaliter van de zoetsappigheid..
[FOK!radio] Big Brother Bart en 'Pappie's kleine meid'
En wacht heel even, morgen hebben we een actie rondom dit boek, bedankt justpublishers!
quote:Is de schrijfstijl van het boek gelijk aan echte jongens eten geen kaas? Ik merk hier op het werk dat veel niet lezers dat boek ook in 1 ruk uitlezen.Op maandag 30 maart 2009 11:57 schreef yvonne het volgende:
Ook Brechtje, die niet zo van lezen houd, heeft hem in in een ruk uitgelezen
Dat rode haar geeft haar wel een zweem Christiane F. trouwens.
quote:Daar moest ik ook meteen aan denken, in haar verhaal legt ze ook uit wat haar fascinatie is met ChristianeF cq dat leven, heel bizar om te lezen.Op maandag 30 maart 2009 12:17 schreef Copycat het volgende:
TerugVindPagina's.
Dat rode haar geeft haar wel een zweem Christiane F. trouwens.
quote:Welk werk dan, vroeg Aagje?
[..]
Is de schrijfstijl van het boek gelijk aan echte jongens eten geen kaas? Ik merk hier op het werk dat veel niet lezers dat boek ook in 1 ruk uitlezen.
Nee, anders, totaal andere stijl.
quote:Wat een bitchZo ver komt het gelukkig niet. In het laatste hoofdstuk is Stephanie afgekickt en brengt ze een hele schoenendoos vol methadon en een ruim assortiment pillen naar de apotheek ter vernietiging.
Kinderen in Afrika zouden er een moord voor plegen
Wel knap voor de rest, en de mensen die gaan klagen over het literaire gehalte; dit is ook een manier voor haar om alles op een rijtje te zetten en het te laten luchten. Meer dus dan alleen een "verhaaltje".
The more you know.
quote:Jawel hoor, dat ben ik. Het probleem is alleen dat ik niet zoveel schrijf als Dostojevski en Dickens.Op zondag 29 maart 2009 21:41 schreef Scaurus het volgende:
Wat is een geroutineerde schrijver? Wil je een lezenswaardig debuut maken, dan mag je eerst gerust een jaar of vier zo'n zes uur per dag oefenen - wat zowel lezen als schrijven inhoudt. Heeft mevrouw Eerhart dat gedaan? Ik betwijfel het ten zeerste.
Wat voor meesterwerken zijn er de afgelopen vijftig jaar gepubliceerd? Wie is onze Dostojevski, onze Dickens? Ze zijn er niet. Het literaire peil in Nederland wordt alleen maar lager.
.quote:Morgen komt in ieder geval de actie op FOK! maak je er iig kans op.
ik zoek het overal, maar behalve bij bol.com (die het pas kan leveren op 15 april) heeft niemand het
En bij de Uitgever zelf?
justpublishers.nl
quote:En dat is een groot onrecht, JAM.Op maandag 30 maart 2009 19:12 schreef JAM het volgende:
[..]
Jawel hoor, dat ben ik. Het probleem is alleen dat ik niet zoveel schrijf als Dostojevski en Dickens.
quote:Daar had ik beter niet kunnen kijken, ze brengen binnenkort het boek: bokito, het echte verhaal uit...Op maandag 30 maart 2009 21:21 schreef yvonne het volgende:
[..]
Morgen komt in ieder geval de actie op FOK! maak je er iig kans op.
En bij de Uitgever zelf?
justpublishers.nl
mijn god, wil ik wel wat lezen van deze uitgever? Maar afijn, heb hem al besteld. Hier wat bestelinfo:
Auteur: eerhart, s.
Uitgever: Fontaine Uitgevers
Genre: Sociale wetenschappen
Aantal pagina's: 239
Bindwijze: gebonden
ISBN: 9789077895979
ISBN13: 9789077895979
Aangezien ik een zakelijke klant ben bij de boekenketen waar ik altijd bestel heb ik geen idee of hij ook al leverbaar is voor particuliere klanten.
Overduidelijk het lezen waard en een heerlijke (verkeerde woordkeuze) manier van overbrengen.
Ze zat net een week voor Bluezz in de uitzending van Cappuccino van de NCRV en de redactie van dat programma had het met ons er over dat dat boek van haar, net als die van Bluezz, eigenlijk te zware kost was om er even in 6 minuten aandacht aan te besteden.
Lees de OP
quote:Gedaan. Voor de tweede keer. En? Jij vindt het mooi. Leuk hoor.
Lees dat jeugdboek over WO1 nou maar - da's echt mooi. En het boek van Bluezz.
quote:Dat heb ik al uitgebreid op FOK! gelezen, maar het lijkt me maar zo dat dat niet het onderwerp van het topic is, wel?
[..]
Gedaan. Voor de tweede keer. En? Jij vindt het mooi. Leuk hoor.
Lees dat jeugdboek over WO1 nou maar - da's echt mooi. En het boek van Bluezz.
quote:Het is ook een boek dat in eigen beheer is uitgegeven. Het is wel van een FOK-ker. Was op zich leuker geweest denk ik dan, om daar (ook) iets mee te doen.Op woensdag 1 april 2009 10:43 schreef yvonne het volgende:
[..]
Dat heb ik al uitgebreid op FOK! gelezen, maar het lijkt me maar zo dat dat niet het onderwerp van het topic is, wel?
Het valt gewoon op, verder niet. Wel?
quote:Kaart je het ook even aan bij iedere actie rond een boek dat we doen?
[..]
Het is ook een boek dat in eigen beheer is uitgegeven. Het is wel van een FOK-ker. Was op zich leuker geweest denk ik dan, om daar (ook) iets mee te doen.
Het valt gewoon op, verder niet. Wel?
Is namelijk niet de eerste actie hè
quote:Nee, dat ga ik niet doen. Ik vroeg het alleen. Waarom niet bij een boek dat door een FOK!-ker is geschreven en wel bij een boek dat jij toevallig goed vindt? Logische vraag niet? Over het criterium om een actie rond een boek te doen. Ik kaartte het even aan, verder niet.Op woensdag 1 april 2009 11:02 schreef yvonne het volgende:
[..]
Kaart je het ook even aan bij iedere actie rond een boek dat we doen?
Is namelijk niet de eerste actie hè
quote:Laten we dan nu maar weer ontopic gaan en ons op het boek uit TT en OP richten.
[..]
Nee, dat ga ik niet doen. Ik vroeg het alleen. Waarom niet bij een boek dat door een FOK!-ker is geschreven en wel bij een boek dat jij toevallig goed vindt? Logische vraag niet? Over het criterium om een actie rond een boek te doen. Ik kaartte het even aan, verder niet.
Maar wie meer over daklozen wil lezen kan ik het boek Tussen gekken en gajes van Stella Braam aanraden
quote:Braam duikt in de wereld van de daklozen, junks en dealers; slaapt in portieken en op Hoog Catharijne, steelt en wordt bestolen en participeert verder dusdanig dat ze ook verslaafd raakt... De beste passages zijn die waarin ze verslag doet van het straatleven, wel logisch maar minder boeiend zijn de cijfertjes en de statistieken. Interesse in de rafelrand van Nederland? Dan is dit je boek!
Het is een prachtig verhaal, mooi geschreven ook. Het boek grijpt je bij de strot en sleurt je mee door de wereld van Stephanie-Joy. Een wereld waarvan je je vaak niet realiseert dat hij bestaat. En al lezend ga je steeds meer meeleven met de hoofdpersoon.
Ik vind het ook een compliment waard dat de schrijfster zo'n persoonlijk verhaal durft te delen met alle lezers van het boek. Voor veel mensen zouden de gedachten en gevoelens en alles wat ze doormaakt iets zijn om zo min mogelijk aan terug te denken, en om het veilig weg te stoppen voor de rest van de wereld.
Mijn werk heeft jaren gevestigd gezeten aan een van de parken die Stephanie-Joy noemt in haar boek. De daklozen zaten vaak vlak bij ons pand. Van een afstandje is het makkelijk om je mening klaar te hebben, dat heeft dit boek me wel duidelijk gemaakt. Het is als buitenstaander makkelijk om te zeggen dat het leven een eigen keuze is van de daklozen en ze gewoon een baan zouden moeten zoeken.
Maar het wereldje waar je in terecht komt is dus niet iets waar je zelf makkelijk uitstapt. En dat het een eigen keuze is, is dus ook niet zo vanzelfsprekend. Het is best schrijnend om te lezen welke rol de maatschappij, en dan met name hulpverleningsinstanties, heeft gespeeld voor Stephanie. Maar de wijze waarop ze op eigen kracht uit dat diepe dal is geklommen, dwingt toch echt respect af.
quote:En die actie loopt nog tot morgen, dus doe vooral mee als je het boek ook eens wilt lezen. Het is zeer zeker de moeite meer dan waard!Op dinsdag 31 maart 2009 11:04 schreef NanKing het volgende:
[PRIJSVRAAG] Win 'Pappie's kleine meid slaapt op straat'