10 oktober 2007 staat als een bijzondere dag in mijn geheugen gegrift. Als onderdeel van mijn Europareis heb ik samen met een vriend een bezoek gebracht aan Tsjernobyl en Pripyat (de dichstbijzijnde stad).
Officieel is de omgeving nog verboden terrein. Nu zijn de Oekrainers echter ook niet gek en hebben ze door dat ze geld kunnen verdienen aan idioten die naar de reactor willen.
Er zijn 3 grensposten waar iedereen tegen gehouden wordt die niet op een lijst staan. Dit wordt vooral gedaan omdat men bang is voor terroristen (behalve de geexplodeerde reactor staan er nog een paar).
Maar laat ik bij het begin beginnen. Ongeveer 2 maanden ervoor heb ik deze trip geboekt.
link:
http://www.sovjetreizen.nl/dagexcursiechernobyl.htmlDe dag voor de excursie zijn we naar het Tsjernobylmuseum in Kiev gegaan. Veel uitleg over de ramp.
Op de dag zelf stonden wij te wachten op onze reisgids bij hotel Kiev in de stad Kiev. Ongeveer een half uur later dan gepland komt er een auto aangescheurt waaruit iemand stapt en vraagt of we ons paspoort bij hebben (vanwege de controle) en we kunnen instappen. Een 2 uur dolle rit later zijn we bij de eerste controle (het 30 km gebied rondom de reactor). Na uitgebreide papiercontrole rijden we het gebied in op weg naar de stad Tsjernobyl.
Wat mij hier gelijk opviel waren de vele mensen die hier rondliepen, in een officieel verboden gebied.
Na uitleg blijkt dat dit de werkers zijn van de reactoren. in 1986 is no. 4 geexplodeerd, no. 5 en 6 waren nog in aanbouw. De anderen zijn nog jaren in bedrijf geweest.
Deze mensen zijn 15 dagen in het gebied aan het werk en moeten dan weer enkele weken weg.
Na een uitleg van de ramp en de do's and don'ts gaan we op weg naar de reactor zelf.
Maximaal 100 meter vanaf de reactor mag je staan. Hier staat een monument. De geigenteller laat zien dat er ongeveer 60 tot 100x de normale hoeveelheid straling gemeten wordt. Binnen in de betonnen shelter is dat ongeveer 3300x zo hoog. Indien je je daar zou bevinden zou je binnen 10 minuten dood zijn.
Verder gaat de reis naar Pripyat. Erg indrukwekkend om hier rond te lopen. Een gehele verwoeste en verlaten stad. Overal bomen.. Bizar. De kermis die iedereen wel kent van de plaatjes. Nooit gebruikt, weg roestend in de tijd.
De komende uren gaan we verschillende gebouwen binnen. Alles is gestript en weggehaald. Een politiegebouw, een school, een zwembad,een kinderdagverblijf en een woning.
Overal dezelfde triestigheid. Overal nog speelgoed en achtergelaten spullen.
Overal nog duidelijk het communisme en de USSR aanwezig. Een tijd midden in de Koude oorlog. Geen wonder dat er in het kinderdagverblijf kleine gasmaskertjes liggen, dat er op posters in de school staat hoe een gasmasker gebruikt moet worden, hoe pistolen in elkaar gezet moeten worden..
Aan het einde van de excursie worden we terug gebracht naar ons beginpunt. Alwaar we een zeer luxe lunch krijgen.
Wel moeten we voordat we naar binnen gaan nog even onze handen laten scannen. Een groen lampje betekent schoon, een rood betekent problemen. Beiden hebben we groen, hoewel als onze gids een rood lampje krijgt en er ff tegen slaat ook ineens groen heeft....
BIj het uitrijden van de 30km zone opnieuw de grenscontrole. Ook hier moeten we door een scanner, alleen dan een grote. Handen en voeten op bepaalde plaatsen zetten en wachten tot het groene licht. Wederom geen problemen...
Enkele kilometers verderop komen we een andere tour tegen. Tijd om te stoppen en het glas te heffen. Pure Oekrainse wodka, dat streelt de keel!
PROOST, onze dag zit erop.
mijn foto's (vanwege teveel werk hier neerplempen, doorgelinkt)
deel 1:
http://www.facebook.com/album.php?aid=65259&id=679301357&l=36f58deel 2:
http://www.facebook.com/album.php?aid=65264&id=679301357&l=54dc9deel 3:
http://www.facebook.com/album.php?aid=65268&id=679301357&l=db4f4
Ik weiger iets over mijzelf te vertellen, je vraagt het maar mooi zelf