Mooie blog op Hyves over de nostalgie van het "overnachten voor het postkantoor"
Verslag van een ouderwetse kaartverkoopnacht voor de 360 tour van U2:
quote:
22:00 (10 maart)
Ik ben 100% voorbereid. Met een slaapzak en thermoskan koffie voor mijn computer gaan liggen. Wel spannend of er al iemand anders eerder was, maar gelukkig was ik de eerste achter mijn computer. Er waren al dranghekken neergezet, maar daar heb ik nog wat bouwzeil overheen gedaan tegen de regen. Natuurlijk heb ik eerst even met een permanent marker nummers uitgedeeld. (ik was zelf nummer 1 en er is de hele nacht verder niemand bij komen liggen bij mijn computer!).
00:00 (11 maart)
Het is nu middernacht en officieel 11 maart. Vandaag gaat het gebeuren. Maar ik moet nog wel 10 uur geduld hebben!
01:00 (11 maart)
Omdat ik genummerd had, kon ik ook af en toe even mijn benen strekken en bij de MacDonalds naar de wc bijvoorbeeld en dan gewoon weer terug in de rij als 1e :-) Dat is het voordeel als je je zaakjes goed regelt en op tijd bent!
02:00 (11 maart)
Ik heb een shoarmatent rond 2 uur turkse pizza laten bezorgen. Ze snapten er niets van. De koerrier schoof de pizza zorgvuldig onder de dranghekken door, lekker hoor!
03:00 (11 maart)
Er kwam even wat politie voorbij die wel een beetje moest lachen. Ik zei dat morgen de voorverkoop van John Denver zou beginnen. Toen moesten ze nog meer lachen, want ze wisten inmiddels ook wel dat de voorverkoop van U2 zou beginnen.
03:33 (11 maart)
Ik voel me een beetje 'lost between the midnight and the dawning'. Hoe zou dat nou komen?
04:00 (11 maart)
Om de tijd te doden doe ik deze keer maar een U2 quiz met mijzelf. De moeilijkste vraag was voor welk TV programma U2 het nummer 'Wild Irish Rose' had opgenomen. Helaas had ik het antwoord daarop fout.
05:00 (11 maart)
Ik hoor de eerste vogeltjes beginnen te fluiten. Ik krijg spontaan 'unknown caller' in mijn hoofd en ik krijg dat nummer er niet meer uit. "Shout for joy if you get the chance, Password, you, enter here, right now". Dat gaat natuurlijk over mijn Breathe-presale code!!!
06:00 (11 maart)
Het verkeer komt op gang. 'Burning rubber, burning chrome'. De stad begint meer herrie te maken dan mij iPod Shuffle leuk vind. Daarop had ik trouwens allemaal bijzondere nummers en live-versies staan die ik graag had laten horen aan alle andere in de rij. Maar ik was de enige :-(
09:00 (11 maart)
Rond 9:00 zag ik wat beweging. Toen ging iedereen opstaan, maar daar had ik geen zin in dus ik riep tegen mijzelf: 'blijven zitten, zitten!'. En gelukkig ging ik weer zitten, want ik moest nog een uur tenslotte.
09:45 (11 maart)
Nu ga ook ik toch maar opstaan. Het personeel van de website livenation kijkt een beetje smuilend naar buiten. Irritant, alsof ze met medelijden lachen om ons en we een attractie zijn ofzo.
09:50 (11 maart)
!!!! Tien minuten eerder dan aangekondigd, gaan de deuren van het slot !!!! De adrenaline stijgt tot heerlijke hoogten. Zodra de deuren open zijn rennen naar de balie van de website. We hebben dan wel genummerd, maar de verkoop is niet meer zoals vroeger dat elk dorp een x aantal kaarten krijgt en je gewoon naar een klein dorp gaat, of met z'n allen bij het kaartverkooppunt van het Vrije Volk gaat liggen. Ik moet dus alsnog snel zijn om nog een veldkaart te bemachtigen.
09:55 (11 maart)
Gespannen toets ik mijn pre-sale code in, en even later ga ik triomfantelijk de deur uit met mijn veldkaarten voor 20 juli. Ik hoop stiekem dat het concert alsnog verplaatst wordt naar de Kuip want vorige keer ben ik ook al uitgeweken naar Gelsenkirchen en ik wil ook wel weer eens een leuk U2 concert in Nederland meemaken. Zoals 9 mei 1993 toen ik ook nog uit de champagnefles mocht drinken die de fanclub net aan Bono had aangeboden. Uniek gevoel daar in de Kuip! Of 15 juni 1992 toen Bono live de voetbalstand van Nederland - GOS doorgaf tijdens het enige ZOO-TV concert in Nederland. Wordt een beetje nostalgisch...
10:00 (11 maart)
YESSSS!!!! Wel, een de ene kant ben ik heel erg blij met mijn kaarten. Maar ik heb ook een dubbel gevoel. De nostalgie van de voorverkoop is toch wel een beetje verdwenen. Gelukkig kan ik altijd nog 28 uur van te voren bij het stadion arriveren (for good old sake). Net zoals in 2001 in Parijs toen ik samen met een maatje naar Stade de France was gelift en het complete dranghekken, spandoeken, en nummering hadden toegepast. Inclusief pallets om droog op te blijven zitten in de regen.
...This foolishness can leave a heart black and blue
Herkenbaar!