Vriend flipt op belangrijk moment

quote:

Op zaterdag 14 maart 2009 14:02 schreef Greys het volgende:

[..]

Dat weet ik wel en het is ook niet helemaal eerlijk dat 'we' dat er bij betrekken, maar het zegt natuurlijk wel een beetje (boel) over wat voor type het is. Jij stuurt hem aan alle kanten en hij is een beetje een ongeleid projectiel zonder een rugge(n?)graat en zonder eigen mening. Zo komt hij wel over in elk geval
Ik snap niet dat je er ondertussen niet al lang genoeg van hebt eerlijk gezegd, ik zou er doodmoe van worden.

Wat is daar mis mee? Gewoon lekker geemancipeerd. Wij mannen moeten immers al duizenden jaren precies hetzelfde bij vrouwen doen, zou je ons ook adviseren de vrouwen buiten de deur te zetten?

quote:

Op zaterdag 14 maart 2009 13:37 schreef Emoticons het volgende:
Wat mijn vorige topic betreft, dat probleem is nu helemaal weg.
3 dagen nadat het uit was waren we al terug samen, en sindsdien zijn er totaal geen problemen meer geweest. Dus ik denk niet dat jullie zich daar op moeten baseren om te zeggen van kap er mee.
Dat topic is verleden tijd.

Kom nou, dat topic spreekt boekdelen over het type relatie wat jullie hebben. Dat het probleem 'opgelost' is doet daar niets aan af.
Ik weet niet hoeveel oudere mannen je voor de rest kent, maar mijn volledige vriendenkring is een stuk volwassener, zelfstandiger EN jonger. Wellicht denk je dat dit normaal is. Hoeft geen probleem te zijn, je bent zelf ook jong, maar jullie relatie is niet gelijk en als je zo doorgaat blijven die 'probleempjes' er komen.

Maar dan wil het frapante dat jij die probleempjes eigenlijk wel interresant vindt schat ik zo in. Zonder drama is het maar niks?

Het lijkt mij vrij kansloos om een relatie te hebben met iemand die de relatie t.o.v. zijn hele omgeving ontkent

Hoe lang geleden is die andere ervaring van hem? Je zegt dat daar een leeftijdsverschil van 9 jaar was. Als dat al even geleden is, dan kan het best zijn dat dat meisje destijds nog minderjarig was en dat zijn ouders daarom flipten.

quote:

Op zaterdag 14 maart 2009 14:49 schreef Emoticons het volgende:

[..]

5 jaar geleden. Toen was hij 28, en dat meisje was toen 19. Toen hebben zijn ouders letterlijk gezegd dat ze te jong was voor hem.

Ik weet wel dat ik volwassener ben, dan dat meisje op die leeftijd. Toch ook iets belangrijk.

Zijn ouders moeten zich er niet mee bemoeien, hij is volwassen en vult zijn eigen leven in. Het is volgens de wet ook niet illegaal.

quote:

Op zaterdag 14 maart 2009 13:04 schreef ASroma het volgende:
hij maakt zich nog druk om de reacties in zijn omgeving.

want iets geven om hoe mensen over je denken is zo erg.

quote:

Op zaterdag 14 maart 2009 10:11 schreef Emoticons het volgende:

[..]

Probleem bij zijn vrienden is ook dat die heel veel roddelen. Dus dan zou hij de roddel van de komende maanden worden.

Mooi toch? Als ze over je roddelen dan denken ze tenminste nog aan je..
Ze kunnen beter over je fiets lullen dan andersom, zeggen ze hier

quote:

Zelf zijn die allemaal al getrouwd en hebben kinderen. En dat ziet mijn vriend ook als modelvoorbeeld. Alleen is hij daar al te laat voor.

Ieder vogeltje zingt zoals het gebekt is..

Echt, ik zou het erop aan laten komen. Die familie went er wel aan.. Ik zou me daar niet zo heel veel van aantrekken en zo extreem is het verschil tussen jullie niet.

Over homoseksualiteit en transseksualiteit wordt veel moeilijker gedaan.. en die mensen hebben ook allemaal familie die het uiteindelijk accepteert.

Ik vermoed dat jouw vriend een beetje het zwarte schaap is van de familie en dat ze een beetje bevoogdend zijn, ondanks dat hij allang volwassen is, door de manier waarop hij is..

Van zijn kant is het een beetje koudwatervrees, gok ik.. Gewoon doen.. Dat gemiep gaat heus wel over.
Over een half jaar weten ze niet beter..

Moeilijk om hem daarvan te overtuigen..op argumenten kun je makkelijk winnen, maar dat neemt zijn angst niet weg.. Mss toch gewoon voor het blok zetten, of hij kiest de weg van de minste weerstand, of jullie gaan samen een toekomst tegemoet...
Hij moet toch eens volwassen worden, nietwaar?

quote:

Op zaterdag 14 maart 2009 16:26 schreef Emoticons het volgende:
Ik ben het helemaal met je eens. Hoe kan ik hem overtuigen dat het zever is om te doen wat anderen zeggen, en zo echte liefde opzij te schuiven?

Daar kan je hem niet van overtuigen als hij het zelf niet zo voelt.

quote:

Op zaterdag 14 maart 2009 16:26 schreef Emoticons het volgende:
Ik ben het helemaal met je eens. Hoe kan ik hem overtuigen dat het zever is om te doen wat anderen zeggen, en zo echte liefde opzij te schuiven?

Niet, daar mag hij lekker zelf achter komen. Jij kunt ook niet voor hem bepalen of het wel of niet zever is, dat is volledig aan hem en voor hem is het duidelijk wel degelijk een groot obstakel, dat mag.
Persoonlijk zou ik trouwens gewoon geen relatie hoeven met iemand die nog zo aan de mening van zijn ouders hangt, maar dat is persoonlijk.

quote:

Op zaterdag 14 maart 2009 15:20 schreef zquing het volgende:

[..]

want iets geven om hoe mensen over je denken is zo erg.

zeker als je 33 bent wordt tegen die leeftijd aan toch eens tijd dat je je eigen plan trekt..... zeker om dit soort "issues"

quote:

Op zaterdag 14 maart 2009 14:14 schreef Emoticons het volgende:
Dus mensen, overhaal mij niet om te kappen, maar geef mij liever tips hoe ik het moet aanpakken om hem te laten inzien dat hij echt niet zo'n schrik moet hebben van zijn omgeving.

Ok dan.

Hij verwacht dat je hem gaat aanvallen, dat je gaat zeggen dat nummers niet belangrijk is en dat hij niet naar zijn omgeving moet luisteren. Dat hij voor zichzelf moet denken enzo.
Dat verwacht hij.
Daar wapent hij zich tegen.
Val hem dus aan op een manier die hij niet verwacht.

Neem het standpunt van de tegenstander in. Zeg dat jij te jong bent en benadruk dat zoiets als nummers en cijfers een doorslaggevende reden zijn om het uit te maken.
Cijfers bepalen of iets een goede relatie is, gevoel zeer zeker niet.

Verdedig dat standpunt. Daarmee dwing je hem om het tegengestelde standpunt te verdedigen. Dat is niet moelijk, want het idee dat cijfers bepalen wat een goede relatie is, is belachelijk.
Hij moet alleen even de andere kant zien om dat te begrijpen.

Probeer hem onverwacht zijn ouders en jou te laten ontmoeten.. Is lastig organiseren, maar hij moet de tijd niet krijgen om nerveus te worden. Nodig ze bij je thuis uit, ofzoiets.. En zeg het hem pas als de deurbel gaat..
Als de kogel eenmaal door de kerk is, zal ie wel inzien dat ie voor niks in paniek was..

Anders kun je hem nog voorhouden wat het ergste zou kunnen zijn dat hem kan gebeuren.. Een pittig gesprek met zijn vader of moeder? Gaat ie echt niet dood aan..

quote:

Op zaterdag 14 maart 2009 16:26 schreef Emoticons het volgende:
Ik ben het helemaal met je eens. Hoe kan ik hem overtuigen dat het zever is om te doen wat anderen zeggen, en zo echte liefde opzij te schuiven?

Ik denk eigenlijk dat iemand die zo hypergevoelig is voor kritiek van buitenaf, niet alleen in de liefde met dit probleem kampt. Of is hij in andere opzichten wel een doortastende, zelfverzekerde figuur die opkomt voor zijn eigen geluk? Wat kan hem de buitenwereld schelen? Woont hij nog bij zijn ouders? Zo nee: dan is het misschien tijd dat hij gaat inzien dat hij zelf degene is die zijn ouders de ruimte geeft om zich met zijn leven te bemoeien. En dat daar - op zijn 33e! - een eind aan moet komen. Jij bent nu 20, maar ik denk dat je over 13 jaar heel goed zult begrijpen hoe idioot dat is. Jij hebt eerder opgemerkt dat je 'volwassen' bent voor je leeftijd, maar misschien is dat schijn, en is het eerder zo dat hij onvolwassen is voor zijn leeftijd. Echt, op je 33e ga je niet meer sidderend van angst bij je ouders op bezoek omdat ze wel eens problemen zouden kunnen hebben met zoiets als een leeftijdsverschil.

Sowieso: die ouders kennen hun eigen zoon blijkbaar niet, of ze kunnen niet van hem houden zoals hij is. Hij had toch al eerder een veel jongere vriendin? Dat is kennelijk iets waar hij naar zoekt (ik denk omdat hij zelf onvolwassen is, maar goed, dat kun jij beter beoordelen).

Hetzelfde geldt voor zijn vrienden: wat voor soort mensen zijn dat, dat ze hem om zoiets onbenulligs veroordelen? Ook hier kan het heel goed anders liggen: misschien heeft jouw vriend nooit open kaart gespeeld en doet hij zich bij hen anders voor dan hij werkelijk is. Zijn voorkeur voor jonge vriendinnen lijkt me een essentieel onderdeel van zijn persoonlijkheid, maar kennelijk houdt hij dat liever geheim. De vraag is natuurlijk wat die vriendschappen dan waard zijn.

Kortom: hij heeft een probleem, jij niet.

Tot slot zou je kunnen overwegen, zoals hierboven al wordt gesuggereerd, om bij die ouders langs te gaan zonder een woord over je leeftijd te zeggen. Als ze er op een gegeven moment naar informeren, stel je een wedervraag: 'Raadt u eens?' En ja, dan zullen ze vast iets zeggen als: 'Twintig' of 'vijfentwintig', en dan reageer je vergheugd en zeg je: 'Dank u, dat is een groot compliment. Ik hoor wel vaak dat ik door de botox jonger lijk, maar zó jong... wat een lieve mensen zijn jullie!'

Lees terug wat je over je relatie schrijft en stel jezelf de vraag: wil ik zo'n vent?

quote:

Op zondag 15 maart 2009 11:42 schreef Emoticons het volgende:
Dus ik wil dit nu proberen, als het niet lukt, zal ik mijn conclusies wel trekken.

Je maakt het inderdaad allemaal zelf uit. Het is misschien krom dat we het andere topic erbij halen, maar wees een beetje kritisch op je beslissing en neem het wél mee, mensen zeggen het niet om een bommetje onder je relatie te leggen en ik vind je jong en naief (nofi).

quote:

Op zondag 15 maart 2009 11:42 schreef Emoticons het volgende:

[..]

Kijk, ik vind maar 1 ding dat slecht is aan onze relatie, en dat is dat hij heel plots compleet kan omslagen. En dat puur uit schrik. Wat er nu gebeurd is, dat is in mijn ogen onnozel. Misschien kan hij zich er over zetten, en word ik voorgesteld aan zijn familie. Dan is ons probleem dus opgelost en heb ik inderdaad de perfecte vent.
Dus ik wil dit nu proberen, als het niet lukt, zal ik mijn conclusies wel trekken.

draai het eens om. zou je je conclusies niet al getrokken moeten hebben en ben je op zoek naar bevestiging of de ijdele hoop dat het niet zo is?

Jong, naief en er nog trots op ook. Kan er niet meer van maken.

Als jij tips van ons nodig hebt om die te gebruiken om hem er van te overtuigen dat jullie relatie het waard is om voor te vechten, denk je dan echt dat dit gaat werken? Ik weet dat je vraagt om tips om het te laten werken en niet om redenen om het over te laten gaan maar waarom gun je jezelf niet iemand die wèl ruggengraat en de nodige kloten heeft? Waarom neem je genoegen met een jongetje van 33 dat meer waarde hecht aan de mening van zijn vrienden en zijn keuzes laat bepalen door de mensen om hem heen?

Waarom denk je dat hij overgehaald wilt worden? Is dit wel de echte reden waarom hij het af wilt kappen?

Ik ben ook zo bang dat als TS er nu veel energie in gaat stoppen hem over te halen om toch alsjeblieft de relatie niet te beëindigen ( wat klopt er niet aan dat plaatje...) dat bij de eerste kleine tegenslag daarna ze weer aan de gang kan. Dit is zo'n type dat alle energie uit je slurpt.
Nu zie je het nog als je missie om hem te 'helpen' en hem 'dingen te doen inzien' maar dat zou niet zo moeten zijn, want het werkt toch niet. Het zou je vriend moeten zijn, niet je project.
Dat zal allemaal wel heel negatief klinken maar je moet er zelf achter komen. Hoe meer wij gaan roepen dat die vent niet geschikt voor je is, des te interessanter ga jij hem vinden. Ik hoop dat wij allemaal ongelijk hebben en dat meen ik echt, maar ik geloof er niets van.