HELP! Weg gaan of blijven na bedonderd te zijn....

quote:

Op maandag 16 maart 2009 18:22 schreef achterlijke_gladiool het volgende:
Er zijn genoeg kerels die er echt voor jou kunnen zijn en er ook echt voor willen gaan en ook gelijk gek zijn op kinderen.

Klopt helemaal, al kan de (eventueel aankomende) ex flink roet in het eten gooien. Maar een vrouw met kinderen is voor sommige mannen heel 'veilig'.

come on, of hij berouw heeft of niet, om na 3 of 4 keer te verwachten dat hij het nog een keer bij 1 vriendinnetje gaat houden is toch niet reëel? wat moet ze afdwingen, 'ik zal het nooit meer doen', om het hem en zichzelf vervolgens weer kwalijk te nemen als hij het wel doet?

het hoeft geen klootzak te zijn maar hij denkt blijkbaar niet in 'samen' als het op hem aankomt.
dus als je het belangrijk vindt dat hij trouw is en dat je samen ergens voor knokt zou ik mijn conclusie maar trekken, los van hem. blijkbaar is dit zijn relatiepatroon en heeft hij de bevestiging nodig, ofzo.
je kan mensen nl echt niet veranderen.

Ik vind dat je bij hem moet blijven

quote:

Op maandag 16 maart 2009 16:52 schreef elcastel het volgende:

Ja dus wat de neuk met je 'Is hij bereid te vechten voor jullie relatie ?', het is de vader van de kinderen, maar dat hij geen betrouwbare partner is, is al meerdere malen gebleken. Nou ja, drie keer is scheepsrecht, je hebt wel een punt.
.

Tuurlijk heb je gelijk. Zo makkelijk ligt het allemaal niet. Het is het een onbetrouwbare zak die absoluut geen vrouw verdient die trouw aan hem blijft en die voor zijn kinderen zorgt.
Eigenlijk gaat het me om iets anders.

Er zijn kinderen in het spel. Kinderen die niet om deze situatie hebben gevraagd maar die wel altijd de dupe worden van een scheiding; zelfs als de ouders "goed" uit elkaar gaan.

Ik probeerde eigenlijk meer inzicht te krijgen in het gedrag van onze vader; wat hem ertoe aanzet om vreemd te gaan en of hij eigenlijk wel volwassen genoeg is voor een gezinsleven. In ben geen psycholoog, maar soms zit er meer achter vreemdgaan dan het idee: Ik ga eens even van twee walletje eten wat ik krijg bij mijn eigen vrouw niet genoeg. Het zou dus heel goed kunnen dat hij echt spijt heeft van zijn daden en dat hij zijn relatie echt wil redden. En persoonlijk ben ik van mening dat als er ook maar een kleine kans is dat je relatie gered kan worden je die met beide handen moet aanpakken.

Begrijp me niet verkeerd, ik wil zijn gedrag absoluut niet goedpraten: Als ik een vriend had gehad en ik zou erachter komen dat hij vreemd was gegaan zou er een grote kans zijn dat ik hem vliegles geef.
Echter elke situatie is anders. Ik zou geen idee hebben wat ik zou doen als er kinderen in het spel waren geweest.

quote:

Op zaterdag 14 maart 2009 12:34 schreef DawN het volgende:
Ik begrijp niet goed wat haar leeftijd, en het feit dat ze op (voor sommigen hier) jonge leeftijd kinderen heeft, ermee te maken heeft.

Ze vraagt hier advies over iets heel anders. Ze is enorm gewkwetst, ze is vernederd, en ze is haar vertrouwen momenteel helemaal kwijt. Of ze nou 48 was, of 22, watis het verschil. Persoonlijk vind ik dat het feit dat ze er over nadenkt, en advies en meningen probeert in te winnen een teken van toch wel een zekere mate van volwassenheid.
Ken menig puberaal 40er die stukken onvolwassener reageert. Ze denkt vooral aan haar kinderen.. Ze had net zo goed kunnen zeggen;
"oy, rotjong... opbokkuh, en omdat ik elkker kinderachtig ben mag je lekker je kinderen nie meer zien, en nu ga ik wee rverder met giechelen tegen mijn bff's (L)"

Kortom; leeftijd van TS heeft er weinig mee te maken.

Neuh, wat je hier schetst gaat het helemaal niet om. Het gaat erom dat vrouwen van in de 20 vaak impulsief zwanger raken en dat vaak laten komen terwijl ze er niet aan toe zijn of de gevolgen niet overzien. Ik zeg niet dat dat bij de TS ook het geval is maar ik zie het zelf ook regelmatig gebeuren. Het gevolg is dat je je leven lang aan iemand vast blijft zitten, in dit geval de vader. Dat realiseren ze zich vaak niet goed en is de stap om het kind te houden (wat vaak ook perongeluk is) kleiner dan als ze wel eens goed nadenken of ze zichzelf de rest van hun leven met dezelfde man zien.

't is geen verwijt naar de TS maar ik vind het wel een krachtige opmerking van Shivo. Noemenswaardig voor dit topic.

quote:

Op maandag 16 maart 2009 21:43 schreef cmck het volgende:

[..]

Tuurlijk heb je gelijk. Zo makkelijk ligt het allemaal niet. Het is het een onbetrouwbare zak die absoluut geen vrouw verdient die trouw aan hem blijft en die voor zijn kinderen zorgt.
Eigenlijk gaat het me om iets anders.

Er zijn kinderen in het spel. Kinderen die niet om deze situatie hebben gevraagd maar die wel altijd de dupe worden van een scheiding; zelfs als de ouders "goed" uit elkaar gaan.

Als kinderen ergens de dupe van zijn dan is het wel ouders die bij elkaar blijven 'om de kinderen'.

Dat je dat even weet

Snap dat gewhine over je zwangerschap niet helemaal. Het is toch echt je eigen keuze om twee keer zwanger te worden.

Je hebt vreemdgaan en vreemdgaan. Sommige hier vinden 1 keer vreemdgaan altijd een reden om het uit te maken. Moet een op zich goede en stabiele relatie met jonge kinderen kapot omdat iemand één keer na een feestje in een vreemd bed belandt? Maar maandenlang vreemdgaan terwijl je vriendin zwanger en huilend achterblijft, steeds weer leugens vertellen en het pas opbiechten als het dreigt uit te komen.... en dan huilend en vol berouw beweren dat het hem is 'overkomen' dus geen verantwoordelijkheid nemen...en het is al eens eerder gebeurd....
Het is heel erg als er weer een jong gezin met kinderen uiteen valt...maar het lijkt me heel moeilijk voor TS om weer vertrouwen in zo iemand te krijgen.
Was die eerste keer eenmalig of heeft hij je toen ook maandenlang bedonderd?
sterkte iig.

quote:

Op dinsdag 17 maart 2009 00:19 schreef zakstront het volgende:
Het is heel erg als er weer een jong gezin met kinderen uiteen valt...maar het lijkt me heel moeilijk voor TS om weer vertrouwen in zo iemand te krijgen.
Was die eerste keer eenmalig of heeft hij je toen ook maandenlang bedonderd?
sterkte iig.

De vraag is niet hoe je weer vertrouwen in iemand krijgt, de vraag is wil je het nog wel ? In dit geval blijkt meneer keer op keer in zijn zelfde patroon terug te vallen, het is aan TS of ze daar genoegen mee neemt, ik heb nergens gelezen dat hij spijt heeft van zijn daden, misschien hooguit om wat hij kapot maakt. Althans zo komt het over, huilen om wat je de ander aandoet, maar toch meer dan eens dezelfde fout maken, hij had na de eerste keer niet door wat het risico van vreemdgaan is (de ander beschadigen) ?

Ik heb niet zoveel medelijden met mensen die zichzelf zielig vinden en toch niet van hun fouten leren, zéker niet als het ten koste van een ander gaat. Als TS zich eroverheen kan zetten is dat haar goed recht, maar dan kiest ze er ook voor dat ze wederom op haar bek kan gaan, ik snap dat je dat serieus overweegt om een gezin bij elkaar te houden.

_{Ik heb een vergelijkbaar geval van iemand 'mee mogen maken' die meid heeft het 7 jaar lang geprobeerd, maar de spanning is er nooit helemaal uitgehaald en achteraf bleek dat dat terechte spanning en twijfel was. Misschien is dat hier anders, maar ik zou me er niet overheen kunnen zetten, ook al snap ik de situatie van TS. Het blijft geen vlokkenfeest.}

[ Bericht 12% gewijzigd door elcastel op 17-03-2009 06:44:13 ]

quote:

Op maandag 16 maart 2009 22:38 schreef Electrocute het volgende:

[..]

Als kinderen ergens de dupe van zijn dan is het wel ouders die bij elkaar blijven 'om de kinderen'.

Dat je dat even weet

Tjah, wat jou achtergrond is weet ik natuurlijk niet, maar ik ben zelf een kind van gescheiden ouders. (Ik was 3). En of pa en ma nou als vriendjes uit elkaar gaan of niet, je wordt heen en weer geslingerd als een pingpongbal. In het weekend bij pa, doordeweeks bij ma, je weet op het laatst niet meer waar je nou eigenlijk woont.

Maar je hebt gelijk, je moet niet bij je partner blijven vanwege de kinderen. Punt is dat TS nergens heeft gezegd dat als ze bij hem blijft ze dat doet voor de kinderen.

@TS: Je twijfelt dus. Ga even het huis uit. Ga desnoods weer even terug naar je ouders. Je vriend is dan niet in de buurt en op die manier kan je rustig nadenken over wat je wilt zonder dat hij er is o je keuze te beïnvloeden. Over een tijdje kom je vanzelf weer tot rust en vaak kan je dan weer helderder denken. Overhaast in elk geval niets!! Neem rustig de tijd.

quote:

Op dinsdag 17 maart 2009 06:34 schreef elcastel het volgende:
ik heb nergens gelezen dat hij spijt heeft van zijn daden, misschien hooguit om wat hij kapot maakt.

Scherp. Denk hier ook over goed na TS. Onthoud dat hij het pas bekende nadat het bijna uitlekte.
Succes met de SOA-test trouwens

[ Bericht 10% gewijzigd door cmck op 17-03-2009 11:25:17 ]

quote:

Op maandag 16 maart 2009 21:57 schreef justmeandmykids het volgende:
Ik vind het heel moeilijk om een besluit te nemen, weet dus ook (nog) niet of ik met hem verder wil..De eerste keer dat hij was vreemdgegaan hadden we net 5 a 6 mndn ongeveer, dus in het begin.

Jij hebt echt een blok beton voor je hoofd staan zeg... Sjonge jonge... Heb je echt geen zelfrespect? Wat is er erger dan vreemdgaan (meerdere keren gedurende lange tijd!) tijdens je zwangerschap? Ik denk dat alleen moord en verkrachting erger is. Nou gezellig hoor. Jij gaat nog mooi even twijfelen wat je wilt. Get some fucking self respect! Oja voor ik het vergeet, je bent ook al met 1-0 achterstand begonnen met de relatie met hem. En tóch gewoon verder gaan. Ongeacht hoe hard iemand jou kwetst, als die persoon leuk genoeg is, dan vergeef je het hem.

Vrouwen die alles maar pikken na een of twee keer sorry...
Als jij bij hem blijft vanwege de kinderen, dan heb ik nu al medelijden met je kinderen. Die worden er de dupe van. Als papa over een jaar wéér vreemd gaat.

-dubbel-

Je kunt ook proberen om nog een kindje te nemen.
Misschien draait hij dan bij.

mm, het eerste wat me opkomt, waarom is hij vreemdgegaan?
Omdat hij thuis helemaal geen sex meer kreeg, gedurende langere tijd (2 zwangerschappen na elkaar)? Heb je nog wel zin in sex na 2 bevallingen?
Waren de kinderen gepland of ongelukjes, hij kan er niet mee omgaan dat ie al vader is geworden van 2 kinderen.
Heb je het gevoel dat hij je nog steunt, dat hij nog van je houdt?
Toen je met hem het hierover had, wat was zijn verhaal?

Ik gok dat de uitdaging weg is voor hem.

Het hoeft niet te betekenen dat hij niet meer van je houd, maar dat hij iets mist in de relatie, maar misschien kan hij niet niet onder woorden brengen?

Iemand die naar hem verlangt

Spanning

Aandacht

(Variatie/sex)

Zou even nagaan wat er veranderd is tussen jullie twee en met hem gaan praten als je daar nog zin in heb.
Misschien is relatie therapie iets voor jullie?

Ik weet in ieder geval dat vrouwen dit óók doen (zelfs als ze er achter komen dat ze zwanger zijn..) voor de spanning en aandacht. En tja na 4 jaar of meer word het allemaal wat gewonerhè

[ Bericht 0% gewijzigd door XyKloon007 op 18-03-2009 09:56:08 ]

quote:

Op vrijdag 13 maart 2009 21:12 schreef SadKingBilly het volgende:
Dumpen. Simpelweg geen andere optie. Doet even pijn maar altijd nog beter dan de rest van je leven (als hij dan na een poosje niet bij jou weggaat).

Wat een zak stront overigens. Wat mij betreft 50 stokslagen erbij
Ook lekker slim overigens, je kinderen zo kort op elkaar. Geef je nog borstvoeding (normaal gesproken dan), moet je daarmee stoppen omdat het tweede kind aan de borst moet. Maargoed, dat is je eigen keuze - evenals bij iemand blijven (en er nóg een kind mee krijgen) - die je al eerder belazerd heeft.

Mensen, vreemdgaan leer je NOOIT af. Wat ze ook mogen beweren, de eerste mogelijkheid grijpen ze net zo hard weer.

Dat dus.

Typisch gevalletje van 'wel de lusten maar niet de lasten'. En al meerdere keren vreemdgegaan? Waarom blijf je bij die zak hooi??

quote:

Op vrijdag 13 maart 2009 20:53 schreef justmeandmykids het volgende:

Vaak moest hij mij huilend achterlaten omdat ik het zo zwaar had ..
(...)
Al die tijd dat ik alleen op de bank zat te huilen omdat ik het zo zwaar had en meneer weer eens weg moest was hij dus bij haar.

Los van alle eerdere adviezen (ik denk ook dat je niet teen kostte van alles een relatie moet 'in-stand-houden' en een moment is ook de tijd gekomen dat het gewoonweg beter is uit elkaar te gaan... juist ook als kinderen nog klein zijn is het gezonder als ze in een omgeving opgoreien die meer zekerheid biedt dan twe ouders die niet op elkaar kunnen bouwen)


Maar die zin die je daar schrijft, zou je eventueel ook een verklaring kunnen geven waarom het kennelijk zo ver is gekomen dat hij een affaire begon.... een vrouw die kennelijk 'de hele tijd huilend op de bank zit' is gewoonweg ook niet een erg 'bvindende' factor in een relatie...

Natuurlijk had je partner je ook meer tot steun moeten zijn, maar als het zo is dat kennelijk iedere steun die een partner geeft niets uitmaakt en de vrouw niks anders doet dan huilen en zelfmedelijden hebben, kan dat juist afstotend gaan werken (uit je verhaal is het niet geheel duidelijk, maar ik ga ervanuit dat dat gehuil niet kwam 'omdat hij een relatie had' maar gewoon omdat kennelijk die zwangerschap een te grote stressfactor en fysieke belasting was)....

het komt sterk over alsof de belasting die die twee zwangerschappen waren voor beide partners duidelijk een te grote belasting was, waarbij steun aan elkaar weinig bracht ... de man heeft vervolgens die steun buiten huis gezocht ... mogelijk deels ook omdat hij met zijn stress jou verder niet durfde te belasten