Gedichten [Deel 6.]

Hah

Weer een paar van mij.

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

Erg onrustige, ik vraag redelijk vaak feedback aan mensen en sommigen vinden deze erg goed, maar anderen vinden 'm weer niks. Ik weet niet wat ik vind.

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

Eentje van mijn depressieve periode. Voelt raar om terug te lezen.

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

Niet serieus of zo, meer een soort 'grapje'.

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

Love it or hate it.

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

Mweh, vind het eng om deze te posten. Niet flauw er over gaan doen of zo, ik ben nou eenmaal een wrak geweest ooit. Mijn drang om te dichten is daar een erfenis van.

Waarom zet je die dingen in spoilers?

Deed iedereen dat maar.

quote:

Op vrijdag 24 juli 2009 08:48 schreef De-oneven-2 het volgende:
Waarom zet je die dingen in spoilers?

Is design.


Zodat ik niet de hele pagina uitrek.

gedicht met taalfouten.

'over dat.'

meisje, tijger, kleintje, wijffie, ey ey ey!
baby babe! die kiddo heeft der/ vrijheid yo
van pappie gekregen_en ow my....
ze speelde sterren van de hemel/ strak,
blond en fak talentvol/ die spirit in me lijf.
en mijn face nog in der lijst:
ze wilde alles van me weten, zelfs wetten doorbreken/
yo ik settelde posities_en is...dat...niet funny!
..wie catwalk lijns; of t niks was/
runt der don, mijn beter kant/ me alles.
aandacht: zoek der liefje: dats de opdracht/
schat ik bleef voor de dubbel..
ik zit hier! ik zei ik vlucht nooit.../
kzit hier achter ons puzzel/ om je tekst te herschrijven:
honey bunny: nieuw lands, nieuw wijken/
en ze ken me nummer!..../die energie is diep
door je kijken/ ze kan trots zijn nou,
en yo der diva krijgt gelijk nog

Jwz respekt y0!

het regent
met elke druppel
één gedachte
regent het
en regent het niet veel
te hard, soms?

en vormen zich niet
met het denken
de ideeen
en voeden zich niet
de bomen
met water uit de grond?

is het niet logisch, dan
dat een idee, volmaakt en rond
een boom is , groot genoeg
waaronder je
voor te veel regen
schuilen kan?

akroketje- 'misje/ me'

ik draai, ik beweeg. ik gaf wat ik kreeg.
en jij was klein nog, fok je zweeg.
god je bleef...en je vocht.
maar ikke: mijn antwoord was leeg.
schat sorry, maar ik ben verkocht.
waarnaar je tuurlijk verder zocht...
en fijn! ons verzoening, kwam nog op.
nog halverwege deze tocht./
hadden geoefend en gewacht.
op de voetstappen, die het hier weer bracht.
een koele helder nacht:
met mijn ster hoog in de lucht,
schitterend vol kracht
die zegt me heel dichtbij nog in me:
schat je prinsje's groot deel van mij:
schat ik mis je.

2 hearts, twin souls
beating in a rhythm
rhythmic souls
in a soul rhythm
feel the bass
open your soul
vibrations inside
feel the rhythm
2 hearts, twin souls
you are my rhythm

De langere wegen

Waarom geeft u me nog de woorden.
Als er geen reden meer is tot spreken?
Waarom geeft u me nog hoop op iets.
Waarvan het jaar al lang is verstreken?

Waarom geef u me nog kracht om te vechten.
Maar geen kans meer om te overwinnen?
Waarom geeft u mij nog creativiteit.
Maar geen kracht om aan iets nieuws te beginnen?

Hoe lang moet ik hier nu nog gaan.
Zonder mij met anderen te omgeven?
Die mijn wegen niet gaan noch begrijpen.
Maar zich te buiten gaan aan het leven?

En ik zo langzaam wordt buitengesloten.
Van ’t leven dat ik zou moeten leven.
Koud, hard en leeg, zonder de dingen.
Die ik ’t liefst een ander zou geven.

Postbank wordt ING?

een matras en een dak.
ze woont er pas, (jaman) dat was!
(de kracht) van alles mag..
geen inboedel verder, en dus het gemak.
toen stond het op de stoep een dag
kadootje van de buurman.
en of! ze goed gebruiken kan.
'handig' zei ze 'neemt weer ruimte in beslag'
tussen de puin en fratsen,
de tocht en lage lasten
ze was multifunctioneel
en vormde huiselijk tafereel

nu is er een balkon
en eettafel zelfs in de volle zon.
ik heb haar trappen opgesjouwd.
ze vloekt steeds meer, maar wordt nooit oud.
en het is niet van de aanslag,
het is niet dat ik verveel.
het komt noch door woorden: ze is gewoon geel.
lelijk als die nacht. wat lag ze toen vast.
en moest en zou mee: geen gemaar meer/
geplaatst voor de TV in haar eigen ka-mer.
ze blijft sentiment, misschien een scheef oordeel.
het blijft toch haar tent,
en de comfort werkt in haar voordeel

haar soepele rug,
de ab werd vergeten
dus we zoeken der terug.
onder haar gladde benen,
der luie armen.
en haar strak lederen kleding.
ja ze doet me verwarmen.
na het werk gestrekt?
ze houdt me sigaret.
zitten we lekker dr. Phill.
want zeker weten:
van deze 2-zitter ben ik 1 deel

Doe mij maar geluid.

Het geluid van een pen die papier schraapt
of woorden er van onder uit bloeden

het geluid van een boek dat dichtslaat
of de woorden er van binnen uit vluchten

het geluid van lippen die raken
en net doen of ze praten

het geluid van de wind achter de dichter
het geluid van wimpers op je kussen
kussen op je wimpers
wimperkussen

en het geluid van een vlinder die weg zweeft
omdat je 'm opschreef

Beelden

Projecteer het
Door een raam of op een muur
Het beeld blijft toch hetzelfde
Hoe lang ik nu ook tuur

Op het einde
Staar ik mij toch steeds weer blind
Op wat de revue passeert
Of in mijn nabijheid zich bevindt

Beelden komen
En gaan flikkerend voorbij
Mensen zittend en pratend
Ontspannen en ook best blij

Ja, zo gaat het
Op reis naar waar ook heen
Groepen in eendere kleuren uitgedost
Vertrekken later, niet meteen

Ja, zo gaan zij
Zij stappen hier in of uit
Waarop het geheel weer verder glijdt
En ik toekijk door de ruit

Vandaag een soort 'masterclass' gehad van Ingmar Heijtze (momenteel o.a. Stadsdichter van Utrecht en columnist van de Volkskrant). Erg leuk moet ik zeggen aangezien ik nooit wat met gedichten doe.

Uiteraard kregen we wel de opdracht om een gedicht te maken. Dit na aanleiding van een wandeling door Tuindorp, in mijn ogen een erg burgelijke wijk van Utrecht.

Het gedicht moest in 30 minuten af en dit is hem geworden ( )

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

Beetje standaard, moest het ff kwijt

Een glimlach
Een beetje liefde
Alles wat ik heb
Voor jou
<3

Een zeldzame, ongehoord lange Hansslang

De hoorn schalt tot broden,
die terstond hun wapens grijpen
om tegen ongehoord geluid
hardhandig op te treden.

Echter vele worsten smeden
snode plannen in het duister
om van de troon te stoten
de koperen toeter Toet!

Zij worden gesteund
door hun vroegere vijanden
die ongenode gasten
de lugubere misthoorns.

Gedragen door koeien
die naast boe zeggen, loeien,
toeteren de misthoorns
de worsten tot snot.

Hun verraad wordt niet getolereerd
door de dyna-koffie
die de misthoorns
tot veevoer vermaalt!

Alsdus eindigt dit gedicht
met de totale vernietiging...
.
.
.
.
.
Er wordt gebeld...
Ik moet terug naar het gesticht!
 
 

Zeg het met bloemen?
Zeg het met bomen!

.

Afijn...
Een gedichtje, dus.


---

toen ik nog jong was
werkelijk jong
klom ik in de dagen
als in bomen

met takken zo dik
dat ik er
met heel mn gewicht
aan hangen kon

en durfde ik tot in de top
dan sprong ik
wanneer eens een wolk passeerde
er zomaar bovenop

nu, daaraan terugdenkend
sta ik
met het vooruitzicht van de herhaling
langs de kant van een weg

in een rij van stammen
zoeken wortels naar houvast
wijzen de takken er, bibberend
naar de gaten in de lucht

Tof DO2

Your love

I shed a tear with every word I read,
Because I know you meant every word you said.
Reading your poems, feeling what you felt,
All of it is coming back and slowly making me melt.

Hopelessly crying because I miss your loving touch,
Knowing that once, you really loved me that much.
You wrote the word ‘forever’, meaning me and you,
All of it were lies, but what am I suppose to do?

My heart won’t stop aching, because you’re all that I want,
Longing to hold and love you, it hurts because I can’t.
What we have now is precious but it will never be enough,
Because no feeling in the world, can equal your love.

**

Soort van uitlaatklepje, ik dicht eigenlijk alleen als ik me verdrietig voel, dat is mijn enige echte inspiratie. In het Engels ja, omdat Engels de taal van mijn gevoel is. Klinkt misschien gek, maar als ik mijn gevoel opschrijf is het bijna nooit in het Nederlands, altijd in het Engels. Dat komt rechtstreeks uit mijn hart.

Dit gaat over de break-up tussen mij en mijn vriend, nadat ik zijn gedichten weer eens na lange tijd teruglas. Hij is een goed dichter, vind ik zelf...

Raw

Bekijk me hardhandig
tot ik je tong over mijn lippen voel schrapen

Laat me je bijten
druppels bloed om me te leiden

Raak me net niet aan
lach met je ogen

ik wil je

adem in de mijne
penis in me glijden
wild berijden
overal bekijken

warm

en of je me
hier wilt nemen

heet

en of je me
iets meer pijn wilt doen

zweet

en
ramen beslaan
haren geplakt
adem zwaar
handen daar

zweet

en
veel meer
heel erg nat

lik me droog en
lik me natter

vandaag ben ik
alleen maar lichaam