R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
Wat zou mijn man hebben (manisch depressief???)
Hallo allemaal,
Ik heb het idee dat mijn man manisch depressief is en wil graag jullie mening. Er is heel wat gebeurd dus het wordt een lang verhaal.
Mijn man en ik zijn 7 jaar bij elkaar waarvan 5 jaar getrouwd. Mijn man heeft een zeer traumatische jeugdervaring. Toen hij 16 jaar was heeft zijn vader zelfmoord gepleegd. Het was een alcoholist en hij heeft zijn hele kindertijd in ruzies gezeten. Dit heeft hij nooit echt verwerkt.
We hebben altijd een heel goed huwelijk gehad.
Onze 1e dochter is geboren in 2005. In december is onze 2e dochter geboren. Mijn man begon zich sinds november vorig jaar, ong. 3 weken voor mijn bevalling zich erg vreemd te gedragen. Ik deed niets goed, was snel geirriteerd. Dit liep uit op ruzies. Er waren dan weer momenten dat hij begon te huilen, omdat hij er zo'n puinhoop van maakte en had daar ontzettend veel spijt van. Toen onze dochter in december geboren werd is zij 4 dagen na de bevalling in kritieke toestand opgenomen ivm een bloedvergiftiging. Dit is allemaal langs hem heen gegaan. Als we het er nu over hebben dt viel het allemaal reuze mee die opname. Zelfs tegen zijn moeder zei hij dat ze niet naar het ziekenhuis hoefde te komen, want het viel allemaal wel mee. In die tijd kolfde ik en kreeg ik opmerkingen van mijn man zoals werk je voor de campina en ga je weer naar je melkmachine!!! Dit deed zoveel pijn. Mijn schoonmoeder en zijn broer vonden ook dat hij erg vreemd deed. Zo gevoelloos en hard. Mijn kraamhulp had ook zelden zoiets meegemaakt wat hij allemaal uitkraamde toen mijn dochter geboren was. Ze was er echt van geschrokken.
Toen zij uit het ziekenhuis kwam was het na een paar nachten al vloeken en tieren omdat ze weleens lag te huilen 's nachts. Het viel mij op dat hij erg druk was en veel met een goede vriend belde.
Ik ben toen half januari met mijn ouders en de kids een midweekje op vakantie geweest om er even tussenuit te gaan. Dat was heerlijk. Toen ik terug kwam had hij ons ontzettend gemist en vertelde dat het allemaal wel weer goed kwam. Devolgende dag was het alweer helemaal mis en kreeg ik weer die vernederende opmerkingen naar mijn hoofd. 's Middags had hij daar weer spijt van en begon hij te huilen. Hij trekt mij aan en stoot mij weer af.
Sinds 19 januari woont hij bij een ex collega en is niet meer terug gekomen. Af en toe komt hij een hapje eten en de kids in bed stoppen. Ook dan is zijn gedrag erg wisselend. De ene keer stelt hij voor om weer eens een nachtje te komen slapen en een andere keer begint hij over scheiden.
De ene keer krijg ik een dikke kus en knuffel en de andere keer negeert hij mij totaal en zegt hij dat er voor de kinderen komt. 2 weken geleden gaf hij onze dochter een flesje en begon toen opeens te huilen. Ik weet echt niet wat er allemaal in zijn hoofd afspeelt. Hij wil alleen contact via de mail of sms. Soms zijn het hele lieve sms jes en de andere keer hele botte en begint hij weer over onze slechte relatie en dus een scheiding. Als ik hem bel dan kapt hij gelijk het gesprek af en doet hij weer ontzettend nukkig. Hij sluit zich helemaal van mij af. Nu ben ik erachter gekomen dat hij sinds de carnaval "een nieuwe vriendin" heeft. Ik weet niet of dit serieus is. Gisteren heeft de huisarts hem gelokt voor een gesprek, omdat het slecht gaat met onze oudste dochter. Het gaat ook erg slecht met haar, ze lijdt enorm onder deze situatie. Natuurlijk wil ze het een en ander van hem horen, maar hoe zou hij zich opstellen? Gisteren heeft dat gesprek plaats gevonden. Hij is een paar keer bij een psycholoog geweest, maar daar is hij volgens zijn moeder alweer zo goed als mee gestopt. De ellende is dat hij zich prima voelt en er niets met hem aan de hand is. Ik voel me zo machteloos, ik kan niets doen. Er is echt een ander mens in zijn lichaamgekropen, want dit is niet de man waar ik mee getrouwd ben. Ik moet er misschien nog even bij vermelden dat mijn man een intelligente man is met een hoge functie. Wat denken jullie van dit verhaal en hebben jullie tips hoe ik hier mee om moet gaan? Moet ik helmaal geen contact zoeken meer met hem, hem met rust laten? De huisarts zei wel dat ik sowieso niets moet ondertekenen als hij met papieren kom over scheiden.Ik hoor graag iets van jullie.
Liefs, Ghislaine.
Ik heb het idee dat mijn man manisch depressief is en wil graag jullie mening. Er is heel wat gebeurd dus het wordt een lang verhaal.
Mijn man en ik zijn 7 jaar bij elkaar waarvan 5 jaar getrouwd. Mijn man heeft een zeer traumatische jeugdervaring. Toen hij 16 jaar was heeft zijn vader zelfmoord gepleegd. Het was een alcoholist en hij heeft zijn hele kindertijd in ruzies gezeten. Dit heeft hij nooit echt verwerkt.
We hebben altijd een heel goed huwelijk gehad.
Onze 1e dochter is geboren in 2005. In december is onze 2e dochter geboren. Mijn man begon zich sinds november vorig jaar, ong. 3 weken voor mijn bevalling zich erg vreemd te gedragen. Ik deed niets goed, was snel geirriteerd. Dit liep uit op ruzies. Er waren dan weer momenten dat hij begon te huilen, omdat hij er zo'n puinhoop van maakte en had daar ontzettend veel spijt van. Toen onze dochter in december geboren werd is zij 4 dagen na de bevalling in kritieke toestand opgenomen ivm een bloedvergiftiging. Dit is allemaal langs hem heen gegaan. Als we het er nu over hebben dt viel het allemaal reuze mee die opname. Zelfs tegen zijn moeder zei hij dat ze niet naar het ziekenhuis hoefde te komen, want het viel allemaal wel mee. In die tijd kolfde ik en kreeg ik opmerkingen van mijn man zoals werk je voor de campina en ga je weer naar je melkmachine!!! Dit deed zoveel pijn. Mijn schoonmoeder en zijn broer vonden ook dat hij erg vreemd deed. Zo gevoelloos en hard. Mijn kraamhulp had ook zelden zoiets meegemaakt wat hij allemaal uitkraamde toen mijn dochter geboren was. Ze was er echt van geschrokken.
Toen zij uit het ziekenhuis kwam was het na een paar nachten al vloeken en tieren omdat ze weleens lag te huilen 's nachts. Het viel mij op dat hij erg druk was en veel met een goede vriend belde.
Ik ben toen half januari met mijn ouders en de kids een midweekje op vakantie geweest om er even tussenuit te gaan. Dat was heerlijk. Toen ik terug kwam had hij ons ontzettend gemist en vertelde dat het allemaal wel weer goed kwam. Devolgende dag was het alweer helemaal mis en kreeg ik weer die vernederende opmerkingen naar mijn hoofd. 's Middags had hij daar weer spijt van en begon hij te huilen. Hij trekt mij aan en stoot mij weer af.
Sinds 19 januari woont hij bij een ex collega en is niet meer terug gekomen. Af en toe komt hij een hapje eten en de kids in bed stoppen. Ook dan is zijn gedrag erg wisselend. De ene keer stelt hij voor om weer eens een nachtje te komen slapen en een andere keer begint hij over scheiden.
De ene keer krijg ik een dikke kus en knuffel en de andere keer negeert hij mij totaal en zegt hij dat er voor de kinderen komt. 2 weken geleden gaf hij onze dochter een flesje en begon toen opeens te huilen. Ik weet echt niet wat er allemaal in zijn hoofd afspeelt. Hij wil alleen contact via de mail of sms. Soms zijn het hele lieve sms jes en de andere keer hele botte en begint hij weer over onze slechte relatie en dus een scheiding. Als ik hem bel dan kapt hij gelijk het gesprek af en doet hij weer ontzettend nukkig. Hij sluit zich helemaal van mij af. Nu ben ik erachter gekomen dat hij sinds de carnaval "een nieuwe vriendin" heeft. Ik weet niet of dit serieus is. Gisteren heeft de huisarts hem gelokt voor een gesprek, omdat het slecht gaat met onze oudste dochter. Het gaat ook erg slecht met haar, ze lijdt enorm onder deze situatie. Natuurlijk wil ze het een en ander van hem horen, maar hoe zou hij zich opstellen? Gisteren heeft dat gesprek plaats gevonden. Hij is een paar keer bij een psycholoog geweest, maar daar is hij volgens zijn moeder alweer zo goed als mee gestopt. De ellende is dat hij zich prima voelt en er niets met hem aan de hand is. Ik voel me zo machteloos, ik kan niets doen. Er is echt een ander mens in zijn lichaamgekropen, want dit is niet de man waar ik mee getrouwd ben. Ik moet er misschien nog even bij vermelden dat mijn man een intelligente man is met een hoge functie. Wat denken jullie van dit verhaal en hebben jullie tips hoe ik hier mee om moet gaan? Moet ik helmaal geen contact zoeken meer met hem, hem met rust laten? De huisarts zei wel dat ik sowieso niets moet ondertekenen als hij met papieren kom over scheiden.Ik hoor graag iets van jullie.
Liefs, Ghislaine.
-edit- opzouten + note
[ Bericht 90% gewijzigd door Re op 05-03-2009 11:50:24 ]
[ Bericht 90% gewijzigd door Re op 05-03-2009 11:50:24 ]
"I wear the mask to protect the city… but the city is what made the mask." – Batman
TS, ik denk dat niemand hier kan vertellen wat je moet doen in zo'n ontzettend moeilijke situatie. Aangezien hij zo'n moeilijke jeugd gehad heeft is de kans groot dat het daarmee samenhangt en dat is iets waar hij zelf iets mee moet willen doen. Ik denk dat het enige wat je kunt doen is datgene wat het beste is voor jou en je kinderen. En als dat betekend dat je hem voorlopig even niet kunt zien dan is dat jammergenoeg zo... Heel veel succes en sterkte in ieder geval!
[ Bericht 6% gewijzigd door Re op 05-03-2009 11:50:36 ]
[ Bericht 6% gewijzigd door Re op 05-03-2009 11:50:36 ]
Come on now, you knew you were lost
But you carried on anyway
Oh come on now, you knew you had no time
But you let the day drift away
But you carried on anyway
Oh come on now, you knew you had no time
But you let the day drift away
Waarom blijf jij achter hem aanlopen?
Hij is aardig als het hém uitkomt, en niet alleen tegen jou maar ook tegen je kinderen. Schijnbaar woont ie niet meer bij jullie en heeft ie een ander, en jij blijft hem bellen en contact zoeken, wat hij soms ook bij jou terugdoet. En hij laat zich zien als hij er zin in heeft als ik het zo lees.
Wil je zo'n vader voor je kinderen? Hij heeft het over scheiden, maar is het bij je zelf al eens opgekomen dat jij beter de knoop kunt doorhakken?
Hij is aardig als het hém uitkomt, en niet alleen tegen jou maar ook tegen je kinderen. Schijnbaar woont ie niet meer bij jullie en heeft ie een ander, en jij blijft hem bellen en contact zoeken, wat hij soms ook bij jou terugdoet. En hij laat zich zien als hij er zin in heeft als ik het zo lees.
Wil je zo'n vader voor je kinderen? Hij heeft het over scheiden, maar is het bij je zelf al eens opgekomen dat jij beter de knoop kunt doorhakken?
Kies voor jezelf, en belangrijker nog: voor je kinderen! Zorg dat hij aan zichzelf gaat werken omdat hij anders het leven van jullie alle drie verpest. Spreek af dat je hem op de hoogte zal houden van belangrijke gebeurtenissen omtrent de kinderen maar zeg dat je je niet meer zo laat behandelen. Je bent dit toch niet waard? Een 'nieuwe vriendin', hoe haalt hij het in zijn hoofd!
Ik weet dat het moeilijk is en dat je van hem houdt, maar jij hebt nu je best gedaan en meer gepikt dan je eigenlijk zou moeten doen. Nu is de zet aan hem: toegeven dat hij een probleem heeft en er aan werken! Tot die tijd zal hij zijn kinderen dan helaas niet zien..
Ik weet dat het moeilijk is en dat je van hem houdt, maar jij hebt nu je best gedaan en meer gepikt dan je eigenlijk zou moeten doen. Nu is de zet aan hem: toegeven dat hij een probleem heeft en er aan werken! Tot die tijd zal hij zijn kinderen dan helaas niet zien..
Op donderdag 25 juni 2009 14:37 schreef Pheno het volgende:
Een KSC zonder Nijns is als thee zonder suiker: minder zoet.
Een KSC zonder Nijns is als thee zonder suiker: minder zoet.
Wat een rot verhaal. Wat je ook doet, veel sterkte. Je eerste dochter is inmiddels wel zo oud dat ze 't een en ander meekrijgt en 't lijkt me voor haar heel moeilijk. Zoals je 't vertelt, is er inderdaad iets flink mis met je man. Maar omdat je zelf weet hoe alles zit en wij niet, denk ik dat 't erg lastig is er een zinnig antwoord op te geven. Het zit namelijk niet simpel in elkaar.
Doe pogingen met hem te praten, zo ongedwongen mogelijk (en zoals Nijns zegt, probeer hem zover te krijgen dat hij eraan gaat werken) en praat erover met familie/vrienden en misschien professionals. Dat is denk ik de beste manier om je verhaal kwijt te kunnen en een oplossing te vinden. Het is belangrijk dat je kinderen een vader hebben en dat jij een leuke man hebt, maar als de kinderen (en jij) eronder gaan lijden, houdt het een keer op en moet je erover denken wat nog wel mogelijk is...
[ Bericht 11% gewijzigd door Re op 05-03-2009 11:51:18 ]
Doe pogingen met hem te praten, zo ongedwongen mogelijk (en zoals Nijns zegt, probeer hem zover te krijgen dat hij eraan gaat werken) en praat erover met familie/vrienden en misschien professionals. Dat is denk ik de beste manier om je verhaal kwijt te kunnen en een oplossing te vinden. Het is belangrijk dat je kinderen een vader hebben en dat jij een leuke man hebt, maar als de kinderen (en jij) eronder gaan lijden, houdt het een keer op en moet je erover denken wat nog wel mogelijk is...
[ Bericht 11% gewijzigd door Re op 05-03-2009 11:51:18 ]
Hier ga je niet uitkomen op een 'normale' manier. Hij is immers niet (meer) 'normaal'.
Eerst heeft hij hulp nodig, dan jullie samen.
Niet lullig bedoeld, maar wel een botte waarschuwing:
Met al die gezinsdrama's van de laatste jaren, zou ik hem NOOIT alleen laten met de kinderen!
Eerst heeft hij hulp nodig, dan jullie samen.
Niet lullig bedoeld, maar wel een botte waarschuwing:
Met al die gezinsdrama's van de laatste jaren, zou ik hem NOOIT alleen laten met de kinderen!
Sic transit gloria mundi
--- --- --- --- --- --- ---
I drink, therefore I am!
--- --- --- --- --- --- ---
I drink, therefore I am!
Ik vraag me vooral ook af wat jou eigen rol hierin is.
Bij mij kwam er wel even een grijns op m'n gezicht bij "werk je voor de campina", dat hoeft ook helemaal niet vernederend of iets te zijn, waarom vat jij dat zo op?
je hebt het er over dat je "er achter bent gekomen" dat hij "een nieuwe vriendin" heeft, maar je weet niet of dat nou serieus wel wat is, ben je dan niet gewoon achterdochtig aan het gissen?
communiceren jullie gewoon wel duidelijk genoeg?
dat hij "intelligent" is heeft er verder geen hol mee te maken natuurlijk.
verder; geen idee, je tekst is te lang naar m'n zin :p
Bij mij kwam er wel even een grijns op m'n gezicht bij "werk je voor de campina", dat hoeft ook helemaal niet vernederend of iets te zijn, waarom vat jij dat zo op?
je hebt het er over dat je "er achter bent gekomen" dat hij "een nieuwe vriendin" heeft, maar je weet niet of dat nou serieus wel wat is, ben je dan niet gewoon achterdochtig aan het gissen?
communiceren jullie gewoon wel duidelijk genoeg?
dat hij "intelligent" is heeft er verder geen hol mee te maken natuurlijk.
verder; geen idee, je tekst is te lang naar m'n zin :p
Ja, met zo'n instelling blijf je natuurlijk zwakbegaafd
We kunnen ook niet oordelen of je man manisch-depressief is.
Misschien is ie verliefd op die ander en is het echt zo'n zak die genoeg heeft van z'n gezin.
En hulp zoeken, inderdaad. Maar als iemand dat zelf niet wilt houdt alles op.
Sterkte in ieder geval. Maar kies astjeblieft in de eerste plaats voor jezelf en je gezin en niet voor hem om hem te helpen.
Misschien is ie verliefd op die ander en is het echt zo'n zak die genoeg heeft van z'n gezin.
En hulp zoeken, inderdaad. Maar als iemand dat zelf niet wilt houdt alles op.
Sterkte in ieder geval. Maar kies astjeblieft in de eerste plaats voor jezelf en je gezin en niet voor hem om hem te helpen.
Hij woont niet eens meer bij zijn vrouw en kinderen, maar bij een 'collega'. Niet helemaal een normale situatie dus, en reden genoeg voor achterdocht.quote:Op donderdag 5 maart 2009 11:07 schreef Chewbalhaar het volgende:
Ik vraag me vooral ook af wat jou eigen rol hierin is.
Bij mij kwam er wel even een grijns op m'n gezicht bij "werk je voor de campina", dat hoeft ook helemaal niet vernederend of iets te zijn, waarom vat jij dat zo op?
je hebt het er over dat je "er achter bent gekomen" dat hij "een nieuwe vriendin" heeft, maar je weet niet of dat nou serieus wel wat is, ben je dan niet gewoon achterdochtig aan het gissen?
communiceren jullie gewoon wel duidelijk genoeg?
dat hij "intelligent" is heeft er verder geen hol mee te maken natuurlijk.
verder; geen idee, je tekst is te lang naar m'n zin :p
En als de tekst je te lang is, reageer dan niet.
Ga op je strepen staan en neem geen genoegen meer met de kruimels die hij je toewerpt. Wil hij getrouwd blijven, dan zal ie er moeite voor moeten doen. Wil hij een vader zijn voor jullie kinderen, idem dito.
En dat alles ongeacht welk label er op hem te plakken valt.
En dat alles ongeacht welk label er op hem te plakken valt.
Curiosity cultured the cat
Hoge dames vangen veel wind
Whadda ya hear! Whadda ya say!
What is any ocean but a multitude of drops?
Hoge dames vangen veel wind
Whadda ya hear! Whadda ya say!
What is any ocean but a multitude of drops?
Het algemene ziektebeeld van een manisch depressieve komt niet overeen met hoe je het gedrag van hem beschrijft. Heb je enig idee hoe het gaat op zijn werk momenteel? Presteert hij daar naar behoren? Informatie hierover kan weer het een en ander uitsluiten.
People demand freedom of speech as a compensation
for the freedom of thought which they seldom use.
for the freedom of thought which they seldom use.
OK hier komt het: als hij zelf gemotiveerd is om te veranderen en zich ook daadwerkelijk inzet om daarvoor hulp te zoeken, dan mag je uiteraard niet opgeven. Ik ga er ook even vanuit dat je nog van hem houdt, uit je verhaal blijkt niet dat dit niet zo is.
Zoniet, pak je biezen en bescherm je kinderen. Het is hier al gezegd: depressie is niet een griepje ofzo, het gaat niet zomaar over. Het vereist therapie en medicatie en als hij die weigert dan gaat het echt alleen maar erger worden, en daar kun je je kinderen niet mee confronteren.
Zoniet, pak je biezen en bescherm je kinderen. Het is hier al gezegd: depressie is niet een griepje ofzo, het gaat niet zomaar over. Het vereist therapie en medicatie en als hij die weigert dan gaat het echt alleen maar erger worden, en daar kun je je kinderen niet mee confronteren.
Ik denk dat hij zelf eerst hulp moet gaan zoeken voordat jij hem helpt. Als hij niet zelf hulp zoekt, wil hij geen hulp, en kan jij verder niet veel voor hem doen. Wat jij wel kan doen is goed voor jezelf en je kinderen zorgen, zeker in een moeilijke tijd als deze. Je gaat er anderrs op een gegeven moment zelf aan onderdoor, en dan ben je helemaal ver weg van huis (zeker voor je kinderen, die dat ook heus wel merken).
Waarom schrijf je hem geen brief waarin je verteld hoe jij je voelt, en wat jij vindt dat hij zou moeten doen (hulp zoeken, en overleg dit misschien ook met zijn moeder dat ook zij probeert dat hij hulp zoekt?). Ga er niet van uit dat hij dit gelijk gaat doen, want mensen met dit soort problemen vinden zelf nooit dat ze hulp nodig hebben, zeker niet bij een depressie. Ze zien het zelf niet. Daarna gewoon afwachten wat er gebeurt, je kan altijd nog scheiden als je wilt. Zorg er in elk geval voor dat jou leven met de kinderen gewoon doorgaat.
Waarom schrijf je hem geen brief waarin je verteld hoe jij je voelt, en wat jij vindt dat hij zou moeten doen (hulp zoeken, en overleg dit misschien ook met zijn moeder dat ook zij probeert dat hij hulp zoekt?). Ga er niet van uit dat hij dit gelijk gaat doen, want mensen met dit soort problemen vinden zelf nooit dat ze hulp nodig hebben, zeker niet bij een depressie. Ze zien het zelf niet. Daarna gewoon afwachten wat er gebeurt, je kan altijd nog scheiden als je wilt. Zorg er in elk geval voor dat jou leven met de kinderen gewoon doorgaat.
The greatest thing you'll ever learn, is how to love and be loved in return
Het klinkt mij als een psychotische aandoening, zeker als je leest over zijn jeugd.
Een psycholoog kan hier niet veel doen, hij heeft echt een psychiater nodig.
Wat jou betreft: zorg dat je samen met je kinderen in een voor jullie veilige en stabiele situatie terecht komt. Dat hij af en toe aan komt waaien en elke keer anders reageert is niet alleen verwarend voor jou, veel meer nog voor je kinderen. Op hen zal het zeer bedreigend en onveilig overkomen.
De zogenaamde realtie die hij heeft klinkt meer als een soort een soort noodsprong of afleiding voor hem. Hij zal hier geen serieuze bedoelingen mee hebben.
Kort gezegd: neem afstand van hem en stel als voorwaarde dat hij zijn kinderen mag zien als hij normaal als vader kan functioneren en serieus behandeling ondergaat.
Verder moet je je misschien afvragen hoeveel er in jullie huwelijk kapot is gegaan en of dit geheeld kan worden en op wat voor manier.
Een psycholoog kan hier niet veel doen, hij heeft echt een psychiater nodig.
Wat jou betreft: zorg dat je samen met je kinderen in een voor jullie veilige en stabiele situatie terecht komt. Dat hij af en toe aan komt waaien en elke keer anders reageert is niet alleen verwarend voor jou, veel meer nog voor je kinderen. Op hen zal het zeer bedreigend en onveilig overkomen.
De zogenaamde realtie die hij heeft klinkt meer als een soort een soort noodsprong of afleiding voor hem. Hij zal hier geen serieuze bedoelingen mee hebben.
Kort gezegd: neem afstand van hem en stel als voorwaarde dat hij zijn kinderen mag zien als hij normaal als vader kan functioneren en serieus behandeling ondergaat.
Verder moet je je misschien afvragen hoeveel er in jullie huwelijk kapot is gegaan en of dit geheeld kan worden en op wat voor manier.
tsja wat is goed advies. Persoonlijk zou ik hem compleet afsluiten uit je leven voorlopig, laat hem maar leven met zijn consequenties en zijn ziekte. Neem een advocaat in armen en laat communicatie lopen via hem.
Tenzij je er van overtuigd ben dat hij hulp wil zoeken en dat ook volhoudt, maar daar heb ik een hard hoofd in, laat zijn nieuwe vriendinnetje maar voor hem zorgen, blijkbaar vind hij dat veel toffer en heeft geen zin in zijn vertanwoordelijkheden
Tenzij je er van overtuigd ben dat hij hulp wil zoeken en dat ook volhoudt, maar daar heb ik een hard hoofd in, laat zijn nieuwe vriendinnetje maar voor hem zorgen, blijkbaar vind hij dat veel toffer en heeft geen zin in zijn vertanwoordelijkheden
04-08-11, 02-02-12, 20-06-14, 13-08-15
Als je hem volledig uitsluit, is het gevaar wel dat hij zich niet serieus genomen voelt en zich in zijn waarde als vader aangetast voelt (even los van een objectief beeld van hoe hij daadwerkelijk in de situatie staat). De kans bestaat dan dat hij zich nog verder van jullie afsluit en je opzettelijk tegen gaat werken. Op dit moment is hij duidelijk degene met de problemen en jij duidelijk slachtoffer. De kans bestaat dat hij in een slachtofferrol rolt en jou als dader / veroorzaker bestempeld (wat overigens duidelijk onwaar is)quote:Op donderdag 5 maart 2009 12:02 schreef Re het volgende:
tsja wat is goed advies. Persoonlijk zou ik hem compleet afsluiten uit je leven voorlopig, laat hem maar leven met zijn consequenties en zijn ziekte. Neem een advocaat in armen en laat communicatie lopen via hem.
Tenzij je er van overtuigd ben dat hij hulp wil zoeken en dat ook volhoudt, maar daar heb ik een hard hoofd in, laat zijn nieuwe vriendinnetje maar voor hem zorgen, blijkbaar vind hij dat veel toffer en heeft geen zin in zijn vertanwoordelijkheden
Bedankt voor jullie reacties. Wat op dit moment het belangrijkste is zijn mijn kinderen. Vooral de oudste, die bijna 4 jaar is lijdt er ontzettend onder. Mijn baby merkt er gelukkig nog niks van. Ik heb veel professionele hulp (huisarts, psycholoog, consultatiebureau etc) en die raden mij op dit moment af om hem de kinderen te laten zien. Onze oudste dochter is helemaal van slag als ze hem gezien heeft. Ze wordt dan vaak huilend wakker. Ze mist hem heel erg en snapt helemaal niets van deze situatie. We hadden altijd een prachtig huwelijk.
Hij komt nooit zomaar onaangekondigd binnen. Laat dit altijd weten en vraagt of het goed is. Ik neem sowieso geen contact meer met hem op. Hij is degene die iets laat horen. Mijn schoonmoeder houdt mij goed op de hoogte. Ze had hem gisteren nog aan de telefoon en vond hem weer down klinken. Zij denkt dat die "nieuwe" relatie een soort vlucht is.Ik geloof dat ook. Het is voor mij ook allemaal zo raar. We hebben het altijd zo fijn gehad. Ik was vorig jaar nog niet eenszwanger, kan je nagaan. We hebben daar ook bewust voor gekozen. Hij had zijn moeder verteld dat hij een fijn gesprek had gehad bij de huisarts, maar meer verteld hij ook niet vertelde ze, ook tegen haar is ie zo gesloten. Ze houdt haar hart vast, ze kent haar zoon ook niet meer. Hij moet echt zelf inzien dat hij hulp nodig heeft, dat vertelde de huisarts mij ook al. En een psycholoog...................hij moet denk ik al naar een psychiater.
Voorlopig zal hij zijn kinderen niet zien, dit in het belang van de kinderen.
Gr. Ghislaine
Hij komt nooit zomaar onaangekondigd binnen. Laat dit altijd weten en vraagt of het goed is. Ik neem sowieso geen contact meer met hem op. Hij is degene die iets laat horen. Mijn schoonmoeder houdt mij goed op de hoogte. Ze had hem gisteren nog aan de telefoon en vond hem weer down klinken. Zij denkt dat die "nieuwe" relatie een soort vlucht is.Ik geloof dat ook. Het is voor mij ook allemaal zo raar. We hebben het altijd zo fijn gehad. Ik was vorig jaar nog niet eenszwanger, kan je nagaan. We hebben daar ook bewust voor gekozen. Hij had zijn moeder verteld dat hij een fijn gesprek had gehad bij de huisarts, maar meer verteld hij ook niet vertelde ze, ook tegen haar is ie zo gesloten. Ze houdt haar hart vast, ze kent haar zoon ook niet meer. Hij moet echt zelf inzien dat hij hulp nodig heeft, dat vertelde de huisarts mij ook al. En een psycholoog...................hij moet denk ik al naar een psychiater.
Voorlopig zal hij zijn kinderen niet zien, dit in het belang van de kinderen.
Gr. Ghislaine
Zo te lezen ben je behoorlijk daadkrachtig, erg goed van je!
Veel mensen wachten af in zo'n situatie, dus complimenten dat je zo sterk bent!
Verder kun je volgens mij alles goed overzien. Heb je zelf eigenlijk geen behoefte om er met iemand over te praten eigenlijk? Niet zozeer vriendinnen, maar een objectief iemand?
Veel mensen wachten af in zo'n situatie, dus complimenten dat je zo sterk bent!
Verder kun je volgens mij alles goed overzien. Heb je zelf eigenlijk geen behoefte om er met iemand over te praten eigenlijk? Niet zozeer vriendinnen, maar een objectief iemand?
Ik heb 1x per week een gesprek met mijn psycholoog. Het is fijn om mijn verhaal aan haar kwijt te kunnen
Had jij al niet eens onder een andere nick topics geopend over je man of vergis ik me? Anywayz, lastige situatie. Niemand hier kan weten wat er aan de hand is, het blijft speculeren. En dat doen wij natuurlijk graag..
Wat mij iig het meest opviel is dat hij vreemder ging doen rond de geboorte van jullie dochter. Voordat een man een emotionele band met een kind heeft, kan een kind voor hem een hoop dingen symboliseren:
- Praktisch: als hij weinig geld heeft (denk ook aan verborgen schulden door een verslaving oid) kan een kind extra financiele druk betekenen (vandaar die steken gerelateerd aan melkfabrieken?)
- Aandachttechnisch
misschien herinnert hij zich dat je rond de geboorte van jullie eerste te weinig tijd voor hem had en teveel voor haar.
- Het omgekeerde kan ook: hij herinnert zich dat rond de geboorte van jullie eerste alles voor zijn gevoel nog open lag en ervaart nu met terugwerkende kracht een soort midlife crisis omdat hij zich vast voelt zitten (vandaar de 'nieuwe relatie')
- Verborgen leven: hij geeft om je maar wil zich niet nog meer vastleggen op een toekomst als echtgenoot en huisvader omdat hij eigenlijk meer met mannen uit te zoeken heeft (het gebeurt)
- Bevestiging van een relatie waar hij niet meer achter staat
- Geslacht: hij wilde graag een jongetje
- Onveiligheid: door de geboorte van jullie dochter komt zijn eigen onveilige jeugd naar boven en tevens zijn gevoel van onvermogen een goede vader te zijn, omdat hij die zelf nooit heeft gehad:
Zo zijn er vast nog veel meer redenen te bedenken, ken vanalles weze! Zou het contact iig niet verbreken en me nog niet te veel aantrekken van die zgn 'nieuwe relatie', totdat je meer helderheid voor jezelf hebt. Sterkte.
Wat mij iig het meest opviel is dat hij vreemder ging doen rond de geboorte van jullie dochter. Voordat een man een emotionele band met een kind heeft, kan een kind voor hem een hoop dingen symboliseren:
- Praktisch: als hij weinig geld heeft (denk ook aan verborgen schulden door een verslaving oid) kan een kind extra financiele druk betekenen (vandaar die steken gerelateerd aan melkfabrieken?)
- Aandachttechnisch
misschien herinnert hij zich dat je rond de geboorte van jullie eerste te weinig tijd voor hem had en teveel voor haar.- Het omgekeerde kan ook: hij herinnert zich dat rond de geboorte van jullie eerste alles voor zijn gevoel nog open lag en ervaart nu met terugwerkende kracht een soort midlife crisis omdat hij zich vast voelt zitten (vandaar de 'nieuwe relatie')
- Verborgen leven: hij geeft om je maar wil zich niet nog meer vastleggen op een toekomst als echtgenoot en huisvader omdat hij eigenlijk meer met mannen uit te zoeken heeft (het gebeurt)
- Bevestiging van een relatie waar hij niet meer achter staat
- Geslacht: hij wilde graag een jongetje
- Onveiligheid: door de geboorte van jullie dochter komt zijn eigen onveilige jeugd naar boven en tevens zijn gevoel van onvermogen een goede vader te zijn, omdat hij die zelf nooit heeft gehad:
Zo zijn er vast nog veel meer redenen te bedenken, ken vanalles weze! Zou het contact iig niet verbreken en me nog niet te veel aantrekken van die zgn 'nieuwe relatie', totdat je meer helderheid voor jezelf hebt. Sterkte.
Jusqu'ici tout va bien...
Nee, ik heb nog nooit een ander topic geopend. Hij wilde graag nog een meisje dus dat kan het niet zijn. Vandaag kreeg ik weer een redelijk lief mailtje van hem. Moet ik hier nou op reageren of zou ik het juist negeren. Je weet nooit wat het beste is.
Fam en vrienden denken allemaal dat hij met hangende pootjes terug komt over een paar weken/maanden, maar of ik dat nog wil? Er is ontzettend veel gebeurd, we zouden dan echt eerst in therapie moeten.
Gr. Ghislaine.
Fam en vrienden denken allemaal dat hij met hangende pootjes terug komt over een paar weken/maanden, maar of ik dat nog wil? Er is ontzettend veel gebeurd, we zouden dan echt eerst in therapie moeten.
Gr. Ghislaine.
praat die uberhaupt over zijn traumatische jeugd?quote:Op donderdag 5 maart 2009 19:01 schreef Ghislaine34 het volgende:
Nee, ik heb nog nooit een ander topic geopend. Hij wilde graag nog een meisje dus dat kan het niet zijn. Vandaag kreeg ik weer een redelijk lief mailtje van hem. Moet ik hier nou op reageren of zou ik het juist negeren. Je weet nooit wat het beste is.
Fam en vrienden denken allemaal dat hij met hangende pootjes terug komt over een paar weken/maanden, maar of ik dat nog wil? Er is ontzettend veel gebeurd, we zouden dan echt eerst in therapie moeten.
Gr. Ghislaine.
trouwens wel opmerkelijk dat hij een meisje wou...normaal zou je zeggen dat een man graag een zoon wil (oerdrift).
is het niet dat hij nu zelf vader is dat zijn trauma van vroeger weer deels bovenkomt en daardoor bang is voor zijn gezin en steeds vlucht en dan jullie weer zoveel mist en terug komt?
http://www.trimbos.nl/default19446.htmlquote:
Verschijnselen
Manie/hypomanie
* een extreem uitgelaten stemming
* overdreven vrolijk zijn
* prikkelbaar, snel boos zijn
* opgewonden, geagiteerd zijn
* ruzies maken
* minder behoefte aan slaap, 's nachts klaarwakker zijn
* veel praten, bellen of e-mailen
* gedachten die alle kanten opschieten
* niet stil kunnen zitten
* veel doen, niet kunnen stoppen
* het gevoel hebben alles aan te kunnen
* meer zin in seks hebben, tot seksueel ongeremd zijn
* impulsief dingen doen zonder rekening te houden met nadelige gevolgen, bijvoorbeeld te hard rijden of te veel geld uitgeven
* Wanen en hallucinaties (niet bij hypomanie)
* Sociale en relationele problemen (niet bij hypomanie)
Depressie
* een sombere of geïrriteerde stemming
* lusteloos zijn, nergens zin in hebben
* minder belangstelling voor werk of hobby's
* moe of uitgeput zijn
* geen emoties voelen
* geen contact met anderen willen
* weinig of geen gevoel van eigenwaarde
* niets te zeggen hebben
* denken aan de dood, gedachten over zelfdoding
* slecht slapen of juist veel slapen, vroeg wakker worden
* minder of juist meer gaan eten
* minder behoefte aan seks
* afspraken afzeggen
Beste Ghislaine, wat een verhaal zeg! Hoewel dit al eerder werd aangegeven zijn er in jouw verhaal geen aanwijzingingen voor manisch-depressieve problematiek (ook niet voor psychotische problematiek zoals werd genoemd). Ik kan mij indenken dat het ontzettend moeilijk is wanneer je partner zo extreem veranderd is na een periode van een goed huwelijk. Natuurlijk is het lastig om op basis van jouw verhaal er iets over te zeggen, maar het is ook mogelijk dat je man zich onzeker/bang is gaan voelen door de gezinsuitbreiding. Kinderen in het gezin verandert de gezinssituatie natuurlijk enorm en gezien het verleden van je man is het aannemelijk dat er veel ervaringen van zijn jeugd weer bovenkomen. Misschien twijfelt hij ook aan zijn eigen capaciteiten. Het zou dan ook kunnen dat deze enorme stress je man zo anders laat reageren en hem ook laat vluchten naar een andere vrouw. Zoals ik begrijp is het op het moment erg lastig om je man te benaderen. Hoewel ik begrijp dat je hem graag wilt helpen, is het de vraag of dit nu wel mogelijk is. Misschien dat hij na een tijdje "rust" en afstand wat kan kalmeren en dan weer een gesprek mogelijk is. Het lijkt er echter inderdaad ook op dat hij hulp nodig heeft. Ik denk dat het inderdaad goed is om hem te vragen in therapie te gaan wanneer hij weer wil toetreden tot het gezin. Ik denk dat het dan belangrijk is om zelf rustig te blijven en duidelijk te zijn en niet verwijtend te reageren (mogelijk is hij erg emotioneel, gevoelig en dus licht ontvlambaar op het moment), hoe moeilijk dit ook is... Maar blijf ook je eigen grenzen stellen om jezelf en je gezin te beschermen. Heel veel sterkte!
|
|
Wat zou mijn man hebben (manisch depressief???)
