Onze kleine man, van bijna 2 jaar is een vrolijke, open en lief kereltje, die met veel zelfvertrouwen de wereld in kijkt.
Maar op kinderopvangdagen (di,wo,do) krijt hij steeds vaker krijsbuien. We proberen er achter te komen waar het aan ligt. Op de kinderopvang vind hij het hartstikke leuk. Speelt de hele dag. Slaapt de ene keer beter dan de andere keer. Maar doet het daar heel goed. Dus het lijkt erop dat hij moeilijk tegen de overgang van kinderopvang naar huis kan.
Of dat hij daar zoveel prikkels en afleiding krijgt dat hij helemaal uitgeput is, als hij thuiskomt.
We zijn meestal vrij vroeg thuis op kinderopvangdagen (+/- 17:00) , omdat we allebei in dezelfde stad werken, als waar we wonen.
We zijn, al zeg ik het zelf, goede ouders. Het is ook iets van de laatste tijd. We slaan hem nooit, schreeuwen niet tegen hem, zijn concequent enz. We hebben een papa en mamadag, dan gaat alles goed. (meestal)
Maar we vragen ons af wat we hier aan kunnen doen, en of er ouders zijn die dezelfde ervaringen hebben.
Is volgens mij gewoon omdat ze er teveel verwend worden en alles mogen en thuis vaak niet..
En kinderen van 2 jaar kunnen nog niet echt praten, dus gaan dan maar krijsen...
Eten en daarna op bed.
quote:Met een kind van twee? dat worden leuke gesprekken hahaOp dinsdag 3 maart 2009 19:42 schreef wijsneus het volgende:
Mischien een idee om met hem de dag door te nemen zodat hij dingen beter kan verwerken?
quote:Veelgemaakte fout. Een kind van twee begrijpt veel meer taal dan hij zelf kan spreken. Zelfs al begrijpen ze niet alles, dan nog vangen ze de woorden op die ze kennen en zie je de hersentjes werken (Opa, Oma, Spelen, Blokken, Eten... etc). Wij nemen na een drukte altijd de dag door met onze dochter van net twee. Als we dat niet doen, kan ze de dag erna heel vervelend zijn.Op dinsdag 3 maart 2009 19:48 schreef Innisdemon het volgende:
[..]
Met een kind van twee? dat worden leuke gesprekken haha
Maar we zijn niet de enige en dat is altijd prettig om te lezen.
Thanx.
quote:Op dinsdag 3 maart 2009 19:58 schreef wijsneus het volgende:
[..]
Veelgemaakte fout. Een kind van twee begrijpt veel meer taal dan hij zelf kan spreken. Zelfs al begrijpen ze niet alles, dan nog vangen ze de woorden op die ze kennen en zie je de hersentjes werken (Opa, Oma, Spelen, Blokken, Eten... etc). Wij nemen na een drukte altijd de dag door met onze dochter van net twee. Als we dat niet doen, kan ze de dag erna heel vervelend zijn.
.Tenminste, zo ging (en gaat) het hier.
Rustmoment inbouwen bij thuiskomst kan helpen, en idd de dag doornemen. Deed ik ook al heel jong met ze, dan benoem je wel voornamelijk de dingen zelf maar het effect is hetzelfde.
Hij praat nog niet zo goed, maar aan tafel gaan we altijd kletsen. zijn oudere broer vertelt ook dingen en hij wil dat ook. In zijn eigen half verstaanbare brabbeltaaltje wordt de dag door genomen en komt hij tot rust. we hebben ook een heel vast ritme; thuiskomen, eten, in bad en naar bed, ik denk dat dat ook helpt.Overigens heeft de oudste het ook nog steeds (5) het is ook iets wat erbij hoort, wat leah zegt, thuis kan je weer even alles er uit gooien
quote:Op dinsdag 3 maart 2009 20:58 schreef YPPY het volgende:
Onze dochter is ook veel drukker na een dag kdv. Voor ze gaat slapen, praten we bijna altijd over wat ze heeft gedaan, sinds ze een jaar over anderhalf is. Ze wordt daar wel rustiger van heb ik het idee. Inmiddels vertelt ze het ook, maar ik denk wel dat ze het wel meekreeg toen ze jonger was.
sluit ik me bij aan. Hier gaan we op die dagen vooral met de meiden mee in het ritme ipv andersom. Tuurlijk is er wel samen eten en op tijd naar bed, maar dat zijn ook eigenlijk de enige dingen die moeten. Verder geen drukte meer.Hij is wel sinds kort naar het peutergroepje. Maar daar gaat het ook allemaal erg goed.
Hij is daar steeds een paar uur gaan spelen. Steeds langer om de overgang makkelijker te maken.
Vaak op de weg naar huis (5 minuten lopen) begint hij al herrie te schoppen. Aangezien hij krijst (120 decibel) is dit dodelijk vermoeiend. Dus alle tips zijn welkom.
). Ik zou hem laten, en als ie uitgeraast is overgaan tot de orde van de dag.Kijkt ie graag tv? Kun je niet een teletubbies whatever moment inlassen als ie thuiskomt?
quote:Het helpt ook niet. Alles is verkeerd op zulke momenten. En met een kind op schoot proberen te sussen, zachtjes praten met gekrijs in je oor....Op dinsdag 3 maart 2009 21:35 schreef Belana het volgende:
getroost wil hij niet worden? gewoon lekker even bij papa of mama zitten/hangen?
Hier overigens ook al vanaf jong de dag doorspreken. Tijdens het tandenpoetsen en naar bed brengen ook altijd rustig de dag van morgen alvast doorspreken zodat ze weten wat er komen gaat. (voor dat doel hangt er ook al jaren hier een kalender waar elke avond de dag wordt doorgestreept).
Mijn ervaring is dat kinderen, hoe klein ook, echt heel veel hebben aan voorspelbaarheid.
Verder helpt een afleidingsmaneuvre hier ook nog wel eens als we haar ophalen. We zijn er namelijk achter gekomen dat ze best trek heeft als ze van de opvang komt. De meeste ouders eten volgens mij rond een uur of 6, dus om 5 uur krijgt ze daar nog een soepstengel en dat is dan het laatste. Wij eten echter vaak later, dus als we haar om half zes halen, heeft ze best al trek. Het helpt dan om bijvoorbeeld een banaan of mandarijntje mee te nemen voor op de terugweg.
M'n dochter van nu 9 kan nog steeds zo gefrustreerd uit haar dak gaan en dan komt ze de kamer in; ZO!!! mag ik wat drinken, heb dorst?!
. De oudste mag dan even lekker uit zijn plaat gaan op zijn kamer (maakt inmiddels niks meer stuk, want het wordt niet vervangen ), en komt dan idd naar beneden met de medeling van honger of dorst.Jongste wordt even achter de nintendo geparkeerd, en na een kwartiertje heerst er weer rust in huize Leah
.. Thuis sloegen dan de stoppen door. Ik bleef altijd bij haar zitten en liet haar uitrazen (als ik haar vastpakte, beukte ze me in elkaar). Dan een dikke knuffel en het was weer goed, zodra ik dit ging instellen thuis was het heel snel minder heftig. Op het kinderdagverblijf hebben ze overigens meer regels dan thuis, omdat er simpelweg meer kinderen zijn. Vandaar.quote:Ik moest even hardop lachenOp dinsdag 3 maart 2009 22:06 schreef aldo71 het volgende:
[..]
Het helpt ook niet. Alles is verkeerd op zulke momenten. En met een kind op schoot proberen te sussen, zachtjes praten met gekrijs in je oor....
Erg zielig voor het mannetje als hij zo hysterisch is.
Mijn zoontje heeft dat ook een tijd gehad en nu nog wel eens. Wat hier goed helpt is laten uitrazen en de tv aanzetten. Als hij dan wat rustiger is gaat zijn aandacht vanzelf naar de tv uit en na een kwartier heb ik weer een rustig kind. Ook samen koken vindt hij leuk. Dan mag hij een eitje klutsen of een sausje roeren en daar wordt hij rustig van.
Een collega zei nog dat hem zogenaamd niet bergijpen als hij zo aan het krijsen is.
Dus "ooh wat ben je mooi aan het zingen !" en een beetje mee "zingen". Door de verwaring zou hij uit zijn bui gehaald worden.
quote:Dat werkt hier redelijk, maar niet perfect hoor. Verwacht er niet teveel van. Ik probeer meestal grapjes te maken en dan gaat hij (1,5 jaar oud nu) lachen, maar kan daarna weer gaan huilen of krijsen.Op woensdag 4 maart 2009 19:02 schreef aldo71 het volgende:
Door de verwaring zou hij uit zijn bui gehaald worden.
Mijn zoon van 1,5 jaar begon er ook opeens maandag na een dag kinderdagverblijf mee. Denk dat het moeheid is , maar hij wordt sowieso rond deze leeftijd eigenwijzer (denk ik). Eten is ook van heel relaxed opeens in alleen maar hamburgers of alleen maar potjes eten geworden. Eigen gemaakt voedsel wil meneer niet meer
En ook nieuw: hij wil in de ochtend geen luier meer om. Echt vrolijk in de ochtend, lachen etc. en als je hem gaat verschonen is alles best , maar zodra je een nieuwe luier omdoet huilen en duwen en trekken... maar als de romper dicht is geeft hij zijn protest maar op (en verder heeft hij nooit dit gedoe met luiers verschonen, echt alleen in de ochtend).
quote:Dat klinkt niet zo heel erg consequent eigenlijk.Op dinsdag 3 maart 2009 21:33 schreef aldo71 het volgende:
Vaak is praten niet mogelijk, en is hij bijna hysterisch te noemen. We hebben vandaag hem eerst allebei proberen rustig te krijgen door zachtjes tegen hem te praten. Toen heben we hem op zijn strafplek gezet. En toen dat niet hielp naar zijn bed gebracht. Even laten liggen (krijsend) en er maar weer uitgehaald.
Hij is wel sinds kort naar het peutergroepje. Maar daar gaat het ook allemaal erg goed.
Hij is daar steeds een paar uur gaan spelen. Steeds langer om de overgang makkelijker te maken.
Vaak op de weg naar huis (5 minuten lopen) begint hij al herrie te schoppen. Aangezien hij krijst (120 decibel) is dit dodelijk vermoeiend. Dus alle tips zijn welkom.
quote:Dat zou ik dus niet doen
Een collega zei nog dat hem zogenaamd niet bergijpen als hij zo aan het krijsen is.
Dus "ooh wat ben je mooi aan het zingen !" en een beetje mee "zingen". Door de verwaring zou hij uit zijn bui gehaald worden.
Je mag je kind best laten weten dat het helemaal niet erg is om moe en chagrijnig te zijn na zo'n drukke dag. Erken zijn gevoelens. Laat hem even razen, probeer hem te laten vertellen, maar neem hem wel serieus.quote:Dan zou je natuurlijk ook even samen kunnen gaan schreeuwenOp donderdag 5 maart 2009 08:33 schreef miss_sly het volgende:
[..]
Dat zou ik dus niet doen
"oh, je bent boos?" 'mama doet even mee"
is ook raar en vreemd, en haalt hem hopelijk wel uit zijn bui, zonder zijn gevoelens te bagatelliseren...
quote:Ik vind het sowieso wel belangrijk zijn gevoelens niet te bagatelliseren. Mijn vader, hele lieve man verder, die deed dat ook wel eens, en nog wel. Ik kan daar heel slecht tegen. Ook een kind kan frustratie, verdriet, stress of wat dan ook ervaren, en moet daar uiting aan geven. Dat moet kunnen zonder dat ie voor de gek wordt gehouden of niet serieus genomen, vind ik.
[..]
Dan zou je natuurlijk ook even samen kunnen gaan schreeuwen
"oh, je bent boos?" 'mama doet even mee"
is ook raar en vreemd, en haalt hem hopelijk wel uit zijn bui, zonder zijn gevoelens te bagatelliseren...
Mee schreeuwen vind ik dan weer anders, hoewel ik denk dat dat dan weer effectiever is bij grotere kinderen