Sinds augustus heb ik een leuke baan. Ik heb daar een meid gezien, en ik was stapelgek op haar. Ik ging eerst ff wachten, om te kijken hoe zij is qua karakter. Ze is soms eigenwijs maar ze heeft ook een zachte gevoelige kant in haar. En daar ben ik verliefd op geworden.
Ik had haar msn en hyves gekregen.
Tijdens ramadan gingen we 's nachts msnen want ze kon niet slapen en ze ging ook eten. Dat werd een lang verhaal over mijn leven wat ik heb meegemaakt en wederzijds.
Op die avond had ik haar vertrouwen gewonnen en haar 06 gekregen. Toen smste ik eerst van "hey alles goed"? Later werden die smsjes iets intiemer zo van "schatje" etc...
Tot op een avond ik de eerste stap zette. Ik zei tegen d'r dat ik haar erg leuk vond, sinds ik haar voor het eerst zag. Ze dacht dat ik een grapje maakte. Maar ik bewees het tegendeel. Ze zij tegen me dat ze het niet had verwacht. Ze zei dat ze geen kinderrelaties wil maar een echte serieuze, en dat haar vriend ook later haar hand gind vragen. Ik was met al die dingen eens, en ik wist het cker dat zei de ene was. Ze zij okeej
De dag daarop hadden we afgesproken. Ze begon me te omhelzen en we zoenden voor het eerst. Ze keek ook zo naar me van "is dit echt gebeurd" omdat een week geleden voor onze eerste zoen we anders over elkaar dachten, ze mochte me eerst niet, omdat ze nieuwe mensen op werk niet mocht om een reden.
De dagen daarop volgden iedere dag gingen we met elkaar praten via mobiel, we gingen msnen, we gingen smsen we waren super gek op elkaar. Toen ze op werk ons zagen zij een manager dat wij bij elkaar pasten. En dat was ook zo. We hebben erg veel afgesproken. Ik kwam haar vaak ophalen toen ze vrij was, of we gingen afspreken doordeweeks. soms wel 3x per week. Het ging hard, want ik was zo verliefd op haar. Het was nooit saai met haar.
Op een avond toen we in het park zaten, we waren er gewoon allebei klaar voor en hebben we het gedaan. Ik was haar eerste en zij was mijn eerste. En ik was ook zeker van mijn zaak dat ik haar ook de hand kwam vragen later. Ze vertrouwde mij ook. De volgende afspraken hebben we het ook wel een paar keer gedaan.
Tot op een dag ik kwam mijn ex tegen op station. We zeiden hallo tegen elkaar, en ik ging weg. Ik zat in de trein en ze smste me van alles goed? Ik zei tegen mezelf wat doet zij dan, waarom smst ze mij. Ik smste snel terug zo van jah goed. Dat was alles want ik wou niet meer dat ze me smste. De volgende dag smste ze me weer zo van "waar ben je nu". Ik werd er gek van ik smste haar terug en ik zei op school. Weer was dat alles. Die avond moesten ik en mijn vriendin werken. Ze vroeg aan me of ik nog contact had met mijn ex. Ik had het druk toen en ik verstond haar vraag niet zo goed. Ik zei nee. Later die avond begon ze zich geirriteerd te gedragen.
Ik snapte het niet en ik werd ook geirriteerd. Ze praatte niet tegen me de hele avond, ze moest langer werken dan mij dus ik ging ook naar huis zonder dag te zeggen. Later die avond op msn zij ze tegen me, dat ze niet van me had verwacht dat ik zou liegen, en dat ik nog contact had met mijn ex. Ze wist zelfs haar naam en 06. Ze had namelijk in mijn telefoon zitten kijken.
Ik legde haar alles uit dat het een misverstand was en ze zei tegen me dat ik mijn ex een sms moet sturen en zeggen dat ik een vriendin heb en dat ik niet wil dat ze mij weer ging smsen.
Dat heb ik gedaan. Ik heb het haar laten zien en ze hield weer van me. Wat ze had gedaan met mijn telefoon dat gaf ze ook toe dat het heel erg was.
Tot op een dag toen we wouden afspreken zij ze dat ze geen zin had die dag. Ik weet niet meer precies wat ze zei tegen mij. Ze had het over dat ze me een tijdje niet wou zien. Ik snapte het niet. Ik dacht, misschien vind ze me niet meer leuk. Ik wou uitleg horen maar ik kreeg onduidelijke. Die avond smste ik haar van "je wilt het uitmaken he zeg het dan gelijk tegen me" Ze zij tegen mij " ik weet het niet" Ik was kapot echt. Wat was de reden? Waarom deed ze zo? De volgende dag was er een crewfeest en we gingen met z'n allen naar een leuke arrangement. We zeiden niets tegen elkaar.
Later zei ze tegen me "alles goed" en ik knikte nee. Na die crewfeest wou ik haar spreken. Ik zei zo "wat is er toch" Ze zij dat we elkaar een paar weken niet meer zien. Die avond belde ik haar zo van wat is er toch. Die avond had ze het definitief uitgemaakt, zonder dat ze een reden aan me gaf. Later bleek dat haar zus ging scheiden en dat ze depressief was. Ik begreep dat wel maar dan maak je toch niet gelijk uit?
Mijn managers zeiden dat ik haar voorlopig met rust moet laten. Ik dacht bij mezelf. Als het met haar zus weer goed komt, dan ook vast weer tussen ons. Dus wanneer ze online kwam op msn zij ik niks tegen d'r.
Op school dacht ik aan haar, thuis dacht ik aan haar, op werk dacht ik aan haar. Echt ik werd GEK
Ik wou via internet haar een bos bloemen sturen, maar ik dacht ff na over dat als ik mijn eigen naam zou zetten en haar vader krijgt die boeket, dan heeft hij zoiets van "wie is die gast" Want haar vader weet het niet, moeder wel. Nicht ook. Dus heb ik iets heeeeel doms gedaan, waar ik nu spijt van heb. Ik heb namelijk namens mijn werk verstuurd onder onze hoofdmanagers naam. Maar op dat moment dacht ik niet na. Ik was onbewust bezig. Ik was in een situatie die ik geen enkele jongen wens.
De volgende avond msnde ik met haar zus en ik vroeg hoe het met haar ging. Ze zij gaat wel goed. Ik zei tegen haar van "je weet dat ik jou zusje erg leuk vind" Ze zei van "jah weet ik maar volgend mij vind ze zo'n jongen leuk in turkije" Ik wist niet was ik hoorde.
Ik msnde mijn vrienden van "vind je iemand leuk in turkije ofsow, want dat heb ik gehoord. Ze zij tegen me "nee hoor" Ik zei van jou zus heeft dat gezegd en toen zij ze "je weet dat 'zo'n jongen me leuk vind in turkije" (ze had het vroeger tegen me verteld, maar we hadden met elkaar dus ze hield van mij en niet van hem) Ze zei dat die jongen haar vaak aandacht gaf via balkon. Zelf vond ze dat niks.
Ik zei tegen haar "jah okeej maar heb jij ook gevoelens voor hem" Ze zij tegen mij "ik ga toch weer naar turkije dus waarom niet" Op dat moment was ik para in mijn kop geworden. Ik zei tegen haar van okeej dus je vind hem leuk he, okeej gaan we zo doen. Is dit jou dank? Ik zei tegen haar dat ik haar bos bloemen had verstuurd en dat ze die in de vuilnisbak mocht gooien.
Ik chanteerde haar. Ik smste haar boos iedere keer. Ik zei tegen haar van "zal ik het tegen je vader vertellen wat we gedaan hebben?" Ik wist dat haar vader een slecht hart had en dat kon hij denk ik niet aan. Dus ik meende ook niet wat ik zei, ik wou haar alleen beetje bang maken. Ze zei "bedreig je me ofsow?"
Ze verwijderde me van msn, hyves en ze wou ook contact verbreken met 06en ook heeft ze geregeld dat zij nooit meer samenwerken.
maar goed ik smste haar op een dag van "kijk je hebt 2 keuzes of we praten dit uit als 2 volwassen mensen of ik doe iets wat ik niet leuk vind (vader vertellen dus, ook al meende ik dat niet) En die gesprek vond plaats.
Kijk ik wou haar niet chanteren. Het was bij mij echt een nachtmerrie. In 1 week:
- Was mijn relatie kapot
- Dreigde ik mijn baan te verliezen doro die bos bloemen
- Wouden mijn ouders ook scheiden om hun redenen
Ik zat in een diepe put, en ik kon er niet uit komen. Ik wou koste ten kost mijn relatie nog redden. Daarom deed ik dat met die smsjes. Ik bedoelde het goed, maar ik bracht het erg dom naar voren. Ik wist toen echt niet beter.
We hebben elkaar TE vaak gezien, te vaak afgesproken. Ik geef dat toe jah. We gingen hard. Toen we het aan hadden, ging het slecht met haar school, ze moest liefgen tegen haar vader dat ze naar haar werk was terwijl ze bij mij was. En nu het uit is, gaat het weer goed met haar.
Ik heb mijn excuses aangeboden aan haar voor die bedreigingen en ook mijn manager voor die boeketprobleem
Nu zijn we weer gewoon collega's, maar zo denk ik er niet over. Ik weet zeker dat ze nog gevoelens voor me heeft want, want we hebben meegemaakt (goede tijden) was niet voor niks. We hebben elkaar te vaak gezien. Nog steeds tot op de dag van vandaag denk ik aan haar. Alleen zijn we nu collega's.
3 maanden zijn voorbij, en ik hou nog steeds van haar en niemand anders
We hadden een supersnelle relatie en het ging ook net zo snel weer uit. Ik wou een paar dagen geleden haar verloven met een ring. Want ze vroeg me heel vaak toen we het aan hadden, wanneer ik haar hand kwam vragen. Ik antwoordde altijd nee, nu nog niet. Het komt goed, maar nu is het te vroeg. Dus wou ik het doen een paar dagen geleden. Niet om gelijk te trouwen, maar zodat ze zeker wist dat ik echt serieus ben.
Het grappige was, ik heb het over alles gehad, behalve die ring. Ik kon die ring op een gegeven moment niet meer laten zien. Ze was zo zelfverzekerd, dat ze geen enkele jongen meer wou. Ze wou geen relatie meer. Ze wou haar studie afmaken. Ze zei tegen me, dat ze na onze breuk, een paar keer is gevraagd voor een relatie, maar ze wou dat niet. En ze zei ook tegen me. Ook al ga ik pijn lijden, ik ga toch met mijn eigen cultuur trouwen.
Door die zin, wist ik zeker dat het geen zin meer had om die ring nog te laten zien. Ik zei....weet je het zeker? Ze zei, ja. Ik zei, ok. Ik heb advies gevraagd op m.nl over dit onderwerp met die ring, en wat ze tegen me zei. Meest gestelde advies was, dat ik haar moest negeren en dat ze later beseft dat ze een fout heeft gemaakt, en dat ze weer bij me terugkomt. Wel logisch jah.
Ik ben nu gelukkig al een beetje over haar heen. Heeft wel een paar maanden geduurd maar het is nu ok met mij. Ik wacht nu gewoon af. En als ik in die tijd een ander vriendin krijg, dan heeft ze pech. Zij is het nog steeds waard. Dus ik ben niet op zoek. Ik zie wat er gaat komen. Dit was het zo'n beetje
Ik heb veel moeite gedaan, maat tevergeefs. Insha Allah komt het goed tussen ons. Zij is het waard. Ik weet nog steeds dat zij de ware is. Alleen weet zij dat nog niet.
Ik had gisterenavond sluitdienst samen met mijn ex. Wij praten gewoon tegen elkaar. Normaal als collega's. Toen we klaar waren ging ik naar het station. Daar ben ik een collega (mannelijk) tegengekomen die ik 100% vertrouw, hij zei dat hij met mijn ex had gepraat. Hij zei tegen haar of ze later nog ging trouwen. Mijn ex zei, als ik dat doe dan is dat een grote zonde. Ik weet niet wat ik moet doen. Ik ben bang dat onze cultuur en familie niet aan elkaar zullen aanpassen. Mijn collega zei wie dan. Mijn ex zei, jah je weet wel ik en Ali (ik). Dit ben ik te weten gekomen via die collega.
Wat betekend dit? Houd ze van me? Heeft ze gevoelens voor me? Zo ja, wat kan ik doen om haar te bewijzen dat liefde geen cultuur kent. Misschien doet ze dit vanwege haar ouders, dat ze hun niet wil teleurstellen, ik weet het niet. Maar wat kan ik doen? Is er een kans, dat dit goed kan komen?
Het is mij wel opgevallen dat die avond dat ik moest werken een collega langskwam (vrouwelijk) en ze staat bekend dat ze met mij wil, en mijn ex weet dat ook. Die collega wou een doekje om de tafel schoon te maken, want dat was vies en ze wou eten met vriendinnen. Ik zei tegen mijn ex dat ik ff de lobby ging schoonmaken. Mijn ex zei tegen me, nee hoeft niet. En gaf een doekje aan die vrouwelijke collega zodat ze zelf ging schoonmaken. Hahaha jaloezie? Ik weet het niet, ik hoop alleen dat er een kans is dat het goedkomt.
WAT KAN IK DOEN