Hooggeacht publiek,
Zoals de meesten van jullie wel weten, was het afgelopen week carnaval in het zuiden des lands, alwaar TS woonachtig is. Omdat TS in hart en nieren, pur sang een feestvierder was, was ik ook van de partij. Gekleed in een kwalitatief goed piratenkostuum (hoewel de laarskappen beduidend tegenvielen, die zal ik opnieuw moeten aanschaffen) betrad ik samen met een enkele vrinden de plek waar het te doen was, de Duo Penotti onder de hazelnootpasta’s, als jullie begrijpen wat ik bedoel.
Afijn, na een lange periode van feesten, bier, socializeren met de dames, feesten, cola (een zoet tussendoortje, échte drinkers weten hoe en wat), feesten en bier, voelde ik opeens iets opkomen. Ik stond op het punt om de ‘creator’ te zijn van een donkerbruin vrindje. En dat, terwijl
“Lekker Menneke van Ziesjoem” uit de speakers knalde. Ik snelde naar de wc’s, maar wat ik vermoedde was waarheid. 2 Pisbakken, maar nergens een hokje te bekennen. Paniek. Ik keek om me heen, en overwoog de wasbak. Nooit.
En opeens, borrelde er een even geniaal als gewaagd plan bij me op. Ik gluurde om het hoekje van de jongenswc, en zag de verlaten hal. Met een katachtige sprong waar Bagheera jaloers op zou zijn belandde ik aan de andere kant van de hal, alwaar ik poogde waar te nemen of er enkele dames aanwezig waren.
De hemel was met mij. Dit was een teken van God. Waar normaal minstens 3 “tieten op pootjes” (aldus een maat van me) make-up aan het planten waren op hun jeugdige smoel, was nu leegte te bekennen. Ik haastte me naar het enige hokje dat aanwezig was. Terwijl ik mijn bruine trui aan het breien was, vergat ik te denken aan de mogelijke gevolgen van deze daad.
Die gevolgen kwamen sneller dan ik ooit voor mogelijk had kunnen houden.
Terwijl ik zat te genieten, verstokte opeens mijn adem. Ik hoorde luid en duidelijk mijn doodvonnis, in de vorm van twee kakelende dames. Ik zit ademloos stil op de pot, en verroer geen vin. Ik kijk schichtig om me heen. Geen uitweg mogelijk. De tijd dendert voort, en ik heb jeuk aan m’n neus, edoch ik blijf versteend. Het gesprek tussen de twee blijft voortduren.
Meisje 1 (zoals later blijkt: te doen): “Hee, het duurt best lang hé.”
Meisje 2 (haar lelijke vriendin): *klopt op deur*
Ik: *geen respons*
Meisje 1: “Zou ze niet goed zijn geworden?”
Meisje 2: “Ja, dat zou goed kunnen. Ghislaine had dat laatst ook en toen was ze in slaap gevallen, weetjewel, Ghislaine, die met die bruine krullen.”
Meisje 1: “Ja, die ken ik! Die gaat met Albert, toch? “
Meisje 1: “Ik ga ff de beheerder halen zodat die de deur open kan maken, blijf jij hier?”
Op dit punt hield ik het bijna voor gezien, en hield ik mijn 12cm stiletto reeds tegen mijn polsen.
Meisje 2: “Nee, die gaat met Berend. Anja gaat met Albert. “
Meisje 2: “Nee, ik wil hier niet alleen blijven, ik ga wel ff mee.”Zodra ik de deur hoor dichtslaan, sluit ik razendsnel de zaak af, veeg af (gevouwen, uiteraard), gun mezelf 2 strategische seconden om het bruine gevaarte te bewonderen, spoel door en ren de jongenswc in, alwaar ik op adem kom en mijn handen rustig was.
Als ik daarna de gang in loop, zie ik 2 meisjes waarvan 1 aantrekkelijk en haar lelijke vriendin achter een man van middelbare leeftijd aanlopen, in de richting van de dameswc.
Ik ben door het oog van de naald gekropen.
Godzijdank ben ik aan de sociale suïcide ontkomen van het zittend ontdekt worden op een meisjeswc, waarvan de deur wordt geopend door de eigenaar en waar 2 meisjes (waarvan 1 lekker) voor publiek spelen.Samenvatting: TL;DR
Klacht: Slechte facilitaire voorzieningen voor de grote boodschap op stap.Paint:
Dit topic is mede mogelijk gemaakt door Skylark. producties, café de ***** en Hyves[ Bericht 0% gewijzigd door Skylark. op 28-02-2009 17:17:21 ]